travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.
- Στην υπέροχη Λαχόρη. Πρώτη μέρα.
- Παρασκευή. Λαχόρη, Φρούριο Rohtas και ξανά Ισλαμαμπάντ.
- Ινδός ποταμός, φράγματα, βουνά και φαράγγια. Αρχίζει το «άλλο» Πακιστάν.
- Karakorum Highway προς το Γκιλγκίτ.
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 1
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 2
- Παγετώνας Χούπερ.
- Τα κάστρα στο Καριμαμπάντ.
- Στο δρόμο για το Skardu.
- Khaplu
- Shigar.
- Βίντεο
- Επιστροφή στο Τσιλάς.
- Ινδός ποταμός, checkpoints και βουνά.
- Από το Besham στο Swat
- Swat
- Από το φανατικό Swat στο φιλελεύθερο Chitral.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 1.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
- Στο Πεσαβάρ.
- Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
- Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
- Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
- Επίλογος
Επιστροφή στο Τσιλάς.
Το πρωί ξυπνήσαμε χαλαρά αφού η ώρα αναχώρησης ήταν στις 9. Τα πρωινά εγώ ξυπνάω σίγουρα πριν τις 6 και μερικές φορές από τις 5. Και αν έχω ήδη κοιμηθεί 6 ώρες τότε σηκώνομαι κανονικά από το κρεβάτι, δεν χουζουρεύω εκεί. Έτσι έγινε και αυτό το πρωί. Επειδή λοιπόν θα αργούσαμε να πάμε για το πρωινό αποφάσισα να φτιάξω καφέ, να τον πιώ δίπλα από το δωμάτιο, στον ωραίο μας κήπο. Εν τω μεταξύ σηκώθηκε και η Ντίνα και έτσι τον ήπιαμε μαζί στο τραπέζι που βρίσκεται στην αυλή του κτιρίου που ήταν τα δωμάτιά μας. Η μέρα ήταν όμορφη, όλο λιακάδα, και η θερμοκρασία πολύ καλή. Ίσως να ήταν 20 βαθμούς Κελσίου.
Πήγαμε αργότερα για πρωινό και κάποια στιγμή ήρθε και ο Asif. Φαινόταν ότι δεν είχε και πολύ καλή διάθεση. Είχε προηγηθεί η συζήτηση της προηγούμενης μέρας από την οποία εμείς καταλάβαμε ότι δεν είχαν και ιδιαίτερη διάθεση για τα κάποια λίγα πράγματα επιπλέον του προγράμματος που του ζητούσαμε. Ήταν και λίγο κυκλοθυμικός, αφού τη μια μέρα μπορεί να μην είχε καλή διάθεση και την άλλη να ήταν πολύ χαρούμενος. Ευτυχώς η δεύτερη κατάσταση ήταν η συνήθης.
Για παράδειγμα, όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο μάς ανακοίνωσε ότι θα πάμε να δούμε τον Βούδα του Σκαρντού, Manthal Buddha Rock. Ήταν κάτι που του είχαμε ζητήσει την προηγούμενη μέρα αλλά μας είπε ότι είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνην που θα πηγαίναμε. Εγώ όμως του είπα ότι αν το ξενοδοχείο ήταν κοντά στο κέντρο της πόλης, η απόσταση θα ήταν μονάχα τρία χιλιόμετρα. Όμως το ξενοδοχείο που επέλεξαν είναι έξω από την πόλη και στην κατεύθυνση που θα φεύγαμε για το σημερινό μας πρόγραμμα. Μάλιστα είπα ότι εάν μέναμε, όπως ήταν στο αρχικό πρόγραμμα, στο χωριό Shigar, όλα θα ήταν πιο εύκολα. Ίσως αυτά να τον έπεισαν να μας κάνει αυτό τον λίγο παραπάνω δρόμο.
Έτσι η προσθήκη αυτή στο πρόγραμμα ήταν κάτι ευχάριστο για μας. Όλη οι παρέα χάρηκε που θα πηγαίναμε στο βράχο με τους σκαλισμένο Βούδα, που δεν ήταν τελικά ένας αλλά περισσότεροι. Κάναμε 20 λεπτά να φτάσουμε στο σημείο που παρκάραμε το αυτοκίνητο και άλλα 10 λεπτά περπάτημα. Ανεβήκαμε και είδαμε ένα βράχο με κάποιες ωραίες αναπαραστάσεις μορφών του Βούδα. Ήταν πάνω σε ένα βράχο που είχε ύψος περίπου 3 μέτρα και πλάτος άλλο τόσο. Στα μάτια μας δεν φάνηκε κάτι σπουδαίο, αλλά είχε την ιστορία του, σε τούτη τη βαθιά μουσουλμανική, ισλαμική, χώρα.
Φύγαμε από κει, και εμείς μεταξύ μας λέγαμε ότι έπιασαν τόπο τα λόγια που του είχα πει με κάποια παράπονα την προηγούμενη μέρα. Όμως δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο πλέον από τον ξεναγό μας. Πήραμε το δρόμο λοιπόν για το γνωστό μας Chilas έχοντας τη σιγουριά ότι είχε ραγίσει το γυαλί στη σχέσεις μας με τον Asif. Όμως λίγο μετά που μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε, εκείνος μας είπε ότι έχει μία έκπληξη για μας. Θα μας πήγαινε στις 2 λίμνες Κατσούρα, Kachura, που δεν είχαμε συζητήσει καθόλου, αφού δεν υπήρχε χρόνος για άλλες επισκέψεις, όπως νομίζαμε. Καταλάβαμε αμέσως ότι ήθελε να ξαναγίνει η σχέση μας όπως πριν. Δηλαδή θερμή, γιατί την τελευταία μέρα είχε ψυχρανθεί. Πράγματι και εγώ για να τον ευχαριστήσω άρχισα να του μιλάω για κάτι που είχαμε μιλήσει, άσχετο με το ταξίδι, μερικές μέρες πριν. Του είχα πει για το mapsme που είναι χάρτες και GPS, που δεν χρειάζονται ίντερνετ για να σε οδηγήσουν. Δεν το ήξερε και πολύ χάρηκε που το κατέβασε.
Για να πάμε στις λίμνες ήταν μία ταλαιπωρία για το αυτοκίνητο, αφού ο δρόμος ήταν στενός και ανηφορικός με στροφές. Όμως ο οδηγός μάς πήγε και στην κάτω λίμνη αλλά και στην επάνω. Ο Asif μάς είπε ότι στην κάτω λίμνη μπορούμε να πάμε να τη δούμε από κοντά αλλά έχει κόστος για τα εισιτήρια και θα έπρεπε να αφιερώσουμε πάνω από μισή ώρα κάνοντας βόλτα σε ένα ξενοδοχείο που βρίσκεται γύρω από τη λίμνη. Εμείς απλά τη φωτογραφίσαμε από κάποιο ύψωμα δίπλα στο δρόμο. Φαινόταν ότι είναι πολύ όμορφη. Εγώ δε θα είχα αντίρρηση να μπαίναμε και στο ξενοδοχείο να τη βλέπαμε καλύτερα, αλλά δεν θέλαμε να καθυστερούμε πιο πολύ.
Προχωρήσαμε με το αυτοκίνητο μέχρι το πάρκινγκ για να επισκεφθούμε την επάνω λίμνη. Είχε λίγο περπάτημα για να φτάσεις σε εκείνη τη λίμνη, αλλά άξιζε το κόπο, γιατί ήταν όμορφα και στη διαδρομή αλλά και στα γαλαζοπράσινα νερά της. Εκεί είχε διάφορες δραστηριότητες να κάνεις όπως βαρκάδα, ή Zip Line και διάφορα άλλα με το νερό. Είχε πολλά μαγαζάκια για να πιείς ένα αναψυκτικό ή και για να φας αργότερα, μιας και ήταν ακόμα πρωί όταν φτάσαμε. Αφού κάναμε τις βόλτες μας και στην επάνω λίμνη, πήγαμε να βρούμε το αυτοκίνητο. Στην πάνω λίμνη πήγαμε χωρίς τη συνοδεία του Ασίφ. Όμως στο γυρισμό μας περίμενε αραχτός σε ένα μαγαζί. Δεν πήραμε κάποιο ποτό αλλά αγοράσαμε κάποια σουβενίρ. Είχε πλάκα γιατί όλοι αυτοί στα μαγαζιά γνωρίζουν πολύ καλά τον Ασίφ από χρόνια. Έτσι και καλύτερες τιμές μας κάνουν, αλλά σίγουρα μας πιάνουν και Κώτσους μερικές φορές. Δεν πειράζει. Δεν αγοράζουμε και πράγματα μεγάλης αξίας, αν εξαιρέσουμε το χαλί που πήραμε.
Με το αμάξι κατεβήκαμε εννοείται στο κεντρικό δρόμο για να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την πόλη που θα μέναμε, δηλαδή στο γνωστό (ως ξενοδοχείο) και άγνωστο (ως πόλη) ταυτόχρονα Τσιλάς.
Όταν ξεκινούσαμε πάλι σε αυτό το δρόμο η ώρα κόντευε μία και αυτό ήταν πολύ καλό για μας αφού θέλαμε να πάμε όσο γίνεται πιο αργά στο ξενοδοχείο μας. Ξέραμε από την προηγούμενη φορά που είχαμε μείνει ότι δεν επιτρεπόταν να βγούμε το βράδυ στην πόλη. Για αυτό και θέλαμε να πάμε αργά και όχι νωρίς. Ήθελα να ήξερα, αν δεν πηγαίναμε αυτές τις πρωινές επισκέψεις, πως θα περνούσε η μέρα μας; Μάλλον αυτό αντιλήφθηκε και ο ξεναγός μας και μας έκανε τις στάσεις.
Όλη η διαδρομή πλέον ήταν γνωστή σε μας, αν και δεν θυμόμασταν και όλα τα σημεία της φυσικά. Την είχαμε κάνει μερικές μέρες πριν με την ανάποδη βέβαια κατεύθυνση. Το ευχάριστο ήταν ότι είχε αποκατασταθεί η καλή σχέση μας με τον ξεναγό και τον οδηγό βέβαια και όλα κυλούσαν ευχάριστα. Και έτσι έμειναν μέχρι που τέλειωσε το ταξίδι.
Στην υπόλοιπη διαδρομή κάναμε ελάχιστες στάσεις, αφού υποτίθεται ότι είχαμε βγάλει φωτογραφίες 5 μέρες πριν που ανεβαίναμε τον ίδιο δρόμο. Πάντως κάναμε μερικές στάσεις. Σε ένα σημείο ας πούμε είδαμε κάποιους ανθρώπους να κολυμπάνε στα νερά ενός μικρού ποταμού, που λίγο παρακάτω συναντούσε τον Ινδό.
Επίσης σταματήσαμε σε ένα σημείο για να φάει ο οδηγός μας. Εκεί εγώ με τη Ντίνα κάναμε μία μεγάλη βόλτα. Στο δρόμο που ήταν ο κεντρικός και είχε πολλά αυτοκίνητα και κόσμο, συναντήσαμε έναν περίεργο τύπο. Τον είχαμε δει πάλι εκεί που έλεγα ότι έκαναν μπάνιο κάποιοι άνθρωποι. Αυτός ο τύπος, τον οποίο δεν θυμόμασταν όμως φατσικά, μας είχε ζητήσει εκεί να τον βγάλουμε φωτογραφία, χωρίς να είμαστε εμείς μέσα στη φωτογραφία. Το ζήτησε και από την Ντίνα και από μένα σε κάποιο χρονικό σημείο που δεν ήμασταν κοντά οι δυο μας.
Νάτος:
Σε εκείνη τη δεύτερη στάση λοιπόν που κάναμε για να φάει ο οδηγός, τον είδαμε ξανά και μας κάλεσε για μία φωτογραφία δίπλα σε κάποιο μικρό αγωγό νερού, που ήταν μέσα σε κάτι δέντρα δίπλα στο δρόμο. Μας ζήτησε να βγάλει φωτογραφία μαζί μου αρχικά, την οποία μας έβγαλε η Ντίνα. Μετά ζήτησε να βγάλει φωτογραφία με την Ντίνα. Εγώ λοιπόν τους έβγαλα. Μετά ζήτησε κι άλλες φωτογραφίες με την Ντίνα και σε κάποια από αυτές έβαλε το χέρι του πάνω στον ώμο της. Επειδή η κατάσταση φαινόταν ότι ξέφευγε λίγο σηκωθήκαμε και φύγαμε.
Πήγαμε στο αυτοκίνητο και αυτός ερχόταν από πίσω μας. Να πω βέβαια ότι δεν ενέπνεε κάποιο κίνδυνο, αλλά φαινόταν κάποιος ιδιαίτερος άνθρωπος. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο να συνεχίσουμε την πορεία μας και λίγο πιο κάτω, όπως προχωρούσαμε αργά, τον είδαμε μπροστά μας. Εν τω μεταξύ εγώ είχα πει στον Asif αυτό το οποίο έγινε. Εκείνος σταμάτησε και άρχισε να τον ρωτάει διάφορα, αλλά εγώ του είπα να μην συνεχίσει με κακό τρόπο και έτσι τον άφησε και φύγαμε. Μας είπε ότι του φάνηκε λίγο χαζός και όταν το ρώτησε τι δουλειά έκανε είπε ότι εργαζόταν στο τζαμί που ήταν σε εκείνο το μέρος. Είχε ενδιαφέρον αυτό το περιστατικό γι’ αυτό και το ανέφερα.
Λίγο μετά που βράδιασε φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας και τακτοποιηθήκαμε ακριβώς στα ίδια δωμάτια που είχαμε μείνει και 5 μέρες πριν. Σύντομα πήγαμε για φαγητό και φάγαμε ξανά αρνάκι στην κατσαρόλα αλλά αυτή τη φορά και άψητο ήταν και μας έβαλε πολλά κόκαλα. Τέλος πάντων ευτυχώς είχαμε παραγγείλει και ρύζι και πατάτες οπότε χορτάσαμε.
Το εστιατόριο ήταν γεμάτο κόσμο. Την προηγούμενη φορά που μείναμε σε αυτό, δεν είχε τόσο πολλούς. Η εξήγηση ήταν απλή: μια κατολίσθηση στο δρόμο για Islamabad μέσω του Naran, ανάγκασε πολλούς τουρίστες να μείνουν στο Τσιλάς. Έτσι το ξενοδοχείο σχεδόν γέμισε.
Για εκείνους που παρακολουθούν με προσοχή την περιγραφή μου, θα δώσω μερικές διευκρινίσεις μέσω του επόμενου χάρτη. Στο αρχικό μας πρόγραμμα (από Ελλάδα) κανονικά την τέταρτη μέρα θα πηγαίναμε στο Ναράν από το δρόμο που φαίνεται στα δεξιά. όμως από εκεί είχε υψόμετρο πάνω από 4 χλμ και είπαμε ότι θέλαμε να το αποφύγουμε. Γι’ αυτό στο Τσιλάς πήγαμε από τον αριστερό δρόμο και την μικρή πόλη Μπεσάμ. Η κατολίσθηση λοιπόν έγινε κάπου πριν ή μετά από το Ναράν, οπότε εκείνοι που πήγαιναν στο Ισλαμαμπάντ γύρισαν πίσω και επειδή τους έπιασε το βράδυ κοιμήθηκαν στο Τσιλάς.
Εμάς η σημερινή μας διαδρομή φαίνεται στον δεύτερο χάρτη.
Το πρωί ξυπνήσαμε χαλαρά αφού η ώρα αναχώρησης ήταν στις 9. Τα πρωινά εγώ ξυπνάω σίγουρα πριν τις 6 και μερικές φορές από τις 5. Και αν έχω ήδη κοιμηθεί 6 ώρες τότε σηκώνομαι κανονικά από το κρεβάτι, δεν χουζουρεύω εκεί. Έτσι έγινε και αυτό το πρωί. Επειδή λοιπόν θα αργούσαμε να πάμε για το πρωινό αποφάσισα να φτιάξω καφέ, να τον πιώ δίπλα από το δωμάτιο, στον ωραίο μας κήπο. Εν τω μεταξύ σηκώθηκε και η Ντίνα και έτσι τον ήπιαμε μαζί στο τραπέζι που βρίσκεται στην αυλή του κτιρίου που ήταν τα δωμάτιά μας. Η μέρα ήταν όμορφη, όλο λιακάδα, και η θερμοκρασία πολύ καλή. Ίσως να ήταν 20 βαθμούς Κελσίου.
Πήγαμε αργότερα για πρωινό και κάποια στιγμή ήρθε και ο Asif. Φαινόταν ότι δεν είχε και πολύ καλή διάθεση. Είχε προηγηθεί η συζήτηση της προηγούμενης μέρας από την οποία εμείς καταλάβαμε ότι δεν είχαν και ιδιαίτερη διάθεση για τα κάποια λίγα πράγματα επιπλέον του προγράμματος που του ζητούσαμε. Ήταν και λίγο κυκλοθυμικός, αφού τη μια μέρα μπορεί να μην είχε καλή διάθεση και την άλλη να ήταν πολύ χαρούμενος. Ευτυχώς η δεύτερη κατάσταση ήταν η συνήθης.
Για παράδειγμα, όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο μάς ανακοίνωσε ότι θα πάμε να δούμε τον Βούδα του Σκαρντού, Manthal Buddha Rock. Ήταν κάτι που του είχαμε ζητήσει την προηγούμενη μέρα αλλά μας είπε ότι είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνην που θα πηγαίναμε. Εγώ όμως του είπα ότι αν το ξενοδοχείο ήταν κοντά στο κέντρο της πόλης, η απόσταση θα ήταν μονάχα τρία χιλιόμετρα. Όμως το ξενοδοχείο που επέλεξαν είναι έξω από την πόλη και στην κατεύθυνση που θα φεύγαμε για το σημερινό μας πρόγραμμα. Μάλιστα είπα ότι εάν μέναμε, όπως ήταν στο αρχικό πρόγραμμα, στο χωριό Shigar, όλα θα ήταν πιο εύκολα. Ίσως αυτά να τον έπεισαν να μας κάνει αυτό τον λίγο παραπάνω δρόμο.
Έτσι η προσθήκη αυτή στο πρόγραμμα ήταν κάτι ευχάριστο για μας. Όλη οι παρέα χάρηκε που θα πηγαίναμε στο βράχο με τους σκαλισμένο Βούδα, που δεν ήταν τελικά ένας αλλά περισσότεροι. Κάναμε 20 λεπτά να φτάσουμε στο σημείο που παρκάραμε το αυτοκίνητο και άλλα 10 λεπτά περπάτημα. Ανεβήκαμε και είδαμε ένα βράχο με κάποιες ωραίες αναπαραστάσεις μορφών του Βούδα. Ήταν πάνω σε ένα βράχο που είχε ύψος περίπου 3 μέτρα και πλάτος άλλο τόσο. Στα μάτια μας δεν φάνηκε κάτι σπουδαίο, αλλά είχε την ιστορία του, σε τούτη τη βαθιά μουσουλμανική, ισλαμική, χώρα.
Φύγαμε από κει, και εμείς μεταξύ μας λέγαμε ότι έπιασαν τόπο τα λόγια που του είχα πει με κάποια παράπονα την προηγούμενη μέρα. Όμως δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο πλέον από τον ξεναγό μας. Πήραμε το δρόμο λοιπόν για το γνωστό μας Chilas έχοντας τη σιγουριά ότι είχε ραγίσει το γυαλί στη σχέσεις μας με τον Asif. Όμως λίγο μετά που μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε, εκείνος μας είπε ότι έχει μία έκπληξη για μας. Θα μας πήγαινε στις 2 λίμνες Κατσούρα, Kachura, που δεν είχαμε συζητήσει καθόλου, αφού δεν υπήρχε χρόνος για άλλες επισκέψεις, όπως νομίζαμε. Καταλάβαμε αμέσως ότι ήθελε να ξαναγίνει η σχέση μας όπως πριν. Δηλαδή θερμή, γιατί την τελευταία μέρα είχε ψυχρανθεί. Πράγματι και εγώ για να τον ευχαριστήσω άρχισα να του μιλάω για κάτι που είχαμε μιλήσει, άσχετο με το ταξίδι, μερικές μέρες πριν. Του είχα πει για το mapsme που είναι χάρτες και GPS, που δεν χρειάζονται ίντερνετ για να σε οδηγήσουν. Δεν το ήξερε και πολύ χάρηκε που το κατέβασε.
Για να πάμε στις λίμνες ήταν μία ταλαιπωρία για το αυτοκίνητο, αφού ο δρόμος ήταν στενός και ανηφορικός με στροφές. Όμως ο οδηγός μάς πήγε και στην κάτω λίμνη αλλά και στην επάνω. Ο Asif μάς είπε ότι στην κάτω λίμνη μπορούμε να πάμε να τη δούμε από κοντά αλλά έχει κόστος για τα εισιτήρια και θα έπρεπε να αφιερώσουμε πάνω από μισή ώρα κάνοντας βόλτα σε ένα ξενοδοχείο που βρίσκεται γύρω από τη λίμνη. Εμείς απλά τη φωτογραφίσαμε από κάποιο ύψωμα δίπλα στο δρόμο. Φαινόταν ότι είναι πολύ όμορφη. Εγώ δε θα είχα αντίρρηση να μπαίναμε και στο ξενοδοχείο να τη βλέπαμε καλύτερα, αλλά δεν θέλαμε να καθυστερούμε πιο πολύ.
Προχωρήσαμε με το αυτοκίνητο μέχρι το πάρκινγκ για να επισκεφθούμε την επάνω λίμνη. Είχε λίγο περπάτημα για να φτάσεις σε εκείνη τη λίμνη, αλλά άξιζε το κόπο, γιατί ήταν όμορφα και στη διαδρομή αλλά και στα γαλαζοπράσινα νερά της. Εκεί είχε διάφορες δραστηριότητες να κάνεις όπως βαρκάδα, ή Zip Line και διάφορα άλλα με το νερό. Είχε πολλά μαγαζάκια για να πιείς ένα αναψυκτικό ή και για να φας αργότερα, μιας και ήταν ακόμα πρωί όταν φτάσαμε. Αφού κάναμε τις βόλτες μας και στην επάνω λίμνη, πήγαμε να βρούμε το αυτοκίνητο. Στην πάνω λίμνη πήγαμε χωρίς τη συνοδεία του Ασίφ. Όμως στο γυρισμό μας περίμενε αραχτός σε ένα μαγαζί. Δεν πήραμε κάποιο ποτό αλλά αγοράσαμε κάποια σουβενίρ. Είχε πλάκα γιατί όλοι αυτοί στα μαγαζιά γνωρίζουν πολύ καλά τον Ασίφ από χρόνια. Έτσι και καλύτερες τιμές μας κάνουν, αλλά σίγουρα μας πιάνουν και Κώτσους μερικές φορές. Δεν πειράζει. Δεν αγοράζουμε και πράγματα μεγάλης αξίας, αν εξαιρέσουμε το χαλί που πήραμε.
Με το αμάξι κατεβήκαμε εννοείται στο κεντρικό δρόμο για να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την πόλη που θα μέναμε, δηλαδή στο γνωστό (ως ξενοδοχείο) και άγνωστο (ως πόλη) ταυτόχρονα Τσιλάς.
Όταν ξεκινούσαμε πάλι σε αυτό το δρόμο η ώρα κόντευε μία και αυτό ήταν πολύ καλό για μας αφού θέλαμε να πάμε όσο γίνεται πιο αργά στο ξενοδοχείο μας. Ξέραμε από την προηγούμενη φορά που είχαμε μείνει ότι δεν επιτρεπόταν να βγούμε το βράδυ στην πόλη. Για αυτό και θέλαμε να πάμε αργά και όχι νωρίς. Ήθελα να ήξερα, αν δεν πηγαίναμε αυτές τις πρωινές επισκέψεις, πως θα περνούσε η μέρα μας; Μάλλον αυτό αντιλήφθηκε και ο ξεναγός μας και μας έκανε τις στάσεις.
Όλη η διαδρομή πλέον ήταν γνωστή σε μας, αν και δεν θυμόμασταν και όλα τα σημεία της φυσικά. Την είχαμε κάνει μερικές μέρες πριν με την ανάποδη βέβαια κατεύθυνση. Το ευχάριστο ήταν ότι είχε αποκατασταθεί η καλή σχέση μας με τον ξεναγό και τον οδηγό βέβαια και όλα κυλούσαν ευχάριστα. Και έτσι έμειναν μέχρι που τέλειωσε το ταξίδι.
Στην υπόλοιπη διαδρομή κάναμε ελάχιστες στάσεις, αφού υποτίθεται ότι είχαμε βγάλει φωτογραφίες 5 μέρες πριν που ανεβαίναμε τον ίδιο δρόμο. Πάντως κάναμε μερικές στάσεις. Σε ένα σημείο ας πούμε είδαμε κάποιους ανθρώπους να κολυμπάνε στα νερά ενός μικρού ποταμού, που λίγο παρακάτω συναντούσε τον Ινδό.
Επίσης σταματήσαμε σε ένα σημείο για να φάει ο οδηγός μας. Εκεί εγώ με τη Ντίνα κάναμε μία μεγάλη βόλτα. Στο δρόμο που ήταν ο κεντρικός και είχε πολλά αυτοκίνητα και κόσμο, συναντήσαμε έναν περίεργο τύπο. Τον είχαμε δει πάλι εκεί που έλεγα ότι έκαναν μπάνιο κάποιοι άνθρωποι. Αυτός ο τύπος, τον οποίο δεν θυμόμασταν όμως φατσικά, μας είχε ζητήσει εκεί να τον βγάλουμε φωτογραφία, χωρίς να είμαστε εμείς μέσα στη φωτογραφία. Το ζήτησε και από την Ντίνα και από μένα σε κάποιο χρονικό σημείο που δεν ήμασταν κοντά οι δυο μας.
Νάτος:
Σε εκείνη τη δεύτερη στάση λοιπόν που κάναμε για να φάει ο οδηγός, τον είδαμε ξανά και μας κάλεσε για μία φωτογραφία δίπλα σε κάποιο μικρό αγωγό νερού, που ήταν μέσα σε κάτι δέντρα δίπλα στο δρόμο. Μας ζήτησε να βγάλει φωτογραφία μαζί μου αρχικά, την οποία μας έβγαλε η Ντίνα. Μετά ζήτησε να βγάλει φωτογραφία με την Ντίνα. Εγώ λοιπόν τους έβγαλα. Μετά ζήτησε κι άλλες φωτογραφίες με την Ντίνα και σε κάποια από αυτές έβαλε το χέρι του πάνω στον ώμο της. Επειδή η κατάσταση φαινόταν ότι ξέφευγε λίγο σηκωθήκαμε και φύγαμε.
Πήγαμε στο αυτοκίνητο και αυτός ερχόταν από πίσω μας. Να πω βέβαια ότι δεν ενέπνεε κάποιο κίνδυνο, αλλά φαινόταν κάποιος ιδιαίτερος άνθρωπος. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο να συνεχίσουμε την πορεία μας και λίγο πιο κάτω, όπως προχωρούσαμε αργά, τον είδαμε μπροστά μας. Εν τω μεταξύ εγώ είχα πει στον Asif αυτό το οποίο έγινε. Εκείνος σταμάτησε και άρχισε να τον ρωτάει διάφορα, αλλά εγώ του είπα να μην συνεχίσει με κακό τρόπο και έτσι τον άφησε και φύγαμε. Μας είπε ότι του φάνηκε λίγο χαζός και όταν το ρώτησε τι δουλειά έκανε είπε ότι εργαζόταν στο τζαμί που ήταν σε εκείνο το μέρος. Είχε ενδιαφέρον αυτό το περιστατικό γι’ αυτό και το ανέφερα.
Λίγο μετά που βράδιασε φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας και τακτοποιηθήκαμε ακριβώς στα ίδια δωμάτια που είχαμε μείνει και 5 μέρες πριν. Σύντομα πήγαμε για φαγητό και φάγαμε ξανά αρνάκι στην κατσαρόλα αλλά αυτή τη φορά και άψητο ήταν και μας έβαλε πολλά κόκαλα. Τέλος πάντων ευτυχώς είχαμε παραγγείλει και ρύζι και πατάτες οπότε χορτάσαμε.
Το εστιατόριο ήταν γεμάτο κόσμο. Την προηγούμενη φορά που μείναμε σε αυτό, δεν είχε τόσο πολλούς. Η εξήγηση ήταν απλή: μια κατολίσθηση στο δρόμο για Islamabad μέσω του Naran, ανάγκασε πολλούς τουρίστες να μείνουν στο Τσιλάς. Έτσι το ξενοδοχείο σχεδόν γέμισε.
Για εκείνους που παρακολουθούν με προσοχή την περιγραφή μου, θα δώσω μερικές διευκρινίσεις μέσω του επόμενου χάρτη. Στο αρχικό μας πρόγραμμα (από Ελλάδα) κανονικά την τέταρτη μέρα θα πηγαίναμε στο Ναράν από το δρόμο που φαίνεται στα δεξιά. όμως από εκεί είχε υψόμετρο πάνω από 4 χλμ και είπαμε ότι θέλαμε να το αποφύγουμε. Γι’ αυτό στο Τσιλάς πήγαμε από τον αριστερό δρόμο και την μικρή πόλη Μπεσάμ. Η κατολίσθηση λοιπόν έγινε κάπου πριν ή μετά από το Ναράν, οπότε εκείνοι που πήγαιναν στο Ισλαμαμπάντ γύρισαν πίσω και επειδή τους έπιασε το βράδυ κοιμήθηκαν στο Τσιλάς.
Εμάς η σημερινή μας διαδρομή φαίνεται στον δεύτερο χάρτη.
Περιμένουμε τη συνέχεια!
