travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.
- Στην υπέροχη Λαχόρη. Πρώτη μέρα.
- Παρασκευή. Λαχόρη, Φρούριο Rohtas και ξανά Ισλαμαμπάντ.
- Ινδός ποταμός, φράγματα, βουνά και φαράγγια. Αρχίζει το «άλλο» Πακιστάν.
- Karakorum Highway προς το Γκιλγκίτ.
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 1
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 2
- Παγετώνας Χούπερ.
- Τα κάστρα στο Καριμαμπάντ.
- Στο δρόμο για το Skardu.
- Khaplu
- Shigar.
- Βίντεο
- Επιστροφή στο Τσιλάς.
- Ινδός ποταμός, checkpoints και βουνά.
- Από το Besham στο Swat
- Swat
- Από το φανατικό Swat στο φιλελεύθερο Chitral.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 1.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
- Στο Πεσαβάρ.
- Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
- Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
- Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
- Επίλογος
Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
Στο Peshawar νιώσαμε την μεγαλύτερη ζέστη του ταξιδιού. Ίσως η θερμοκρασία να μην ήταν τόσο μεγάλη τελικά αλλά ήταν η υγρασία που σίγουρα πλησίαζε το 100%. Μόλις ανοίγαμε την πόρτα του δωματίου ερχόταν ένα ζεστό κύμα αέρα και σε έκανε να θες να γυρίσεις πίσω στη δροσιά του δωματίου. Ο ξεναγός μας ο Asif μας έλεγε ότι πήγε και νοίκιασε ένα δωμάτιο χωρίς κλιματισμό σε ένα φθηνό ξενοδοχείο. Όμως επειδή δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τη ζέστη πλήρωσε τη διαφορά και πήγε σε δωμάτιο με κλιματιστικό μηχάνημα. Γενικά ο ξεναγός μας και ο οδηγός δεν κοιμούνταν στα ξενοδοχεία που κοιμόμασταν εμείς. Έβρισκαν ένα φθηνότερο κατάλυμα για να μην ξοδεύουν πολλά χρήματα. Μερικές φορές όμως τα ξενοδοχεία στα οποία μέναμε διέθεταν φαίνεται και κάποια φθηνά δωμάτια για τους συνοδούς των τουριστών και τα έδιναν σε αυτούς.
Το ραντεβού για αναχώρηση ήταν στις 08:45. Αυτό σημαίνει ότι ήμασταν άνετοι στο να παίρναμε το πρωινό μας. Και ενώ πήγαμε από τις οκτώ το πρωί, τα άτομα που ήταν στην κουζίνα μας έφεραν το πρωινό μετά από τουλάχιστον 20 λεπτά. Δεν υπήρχε άλλος επισκέπτης στο εστιατόριο για να περιμένει να φάει και παρόλα αυτά, οι αρμόδιοι στην κουζίνα φαίνεται είχαν πιάσει την κουβέντα και δεν ετοίμασαν τις ομελέτες και το ψωμί. Πήγαμε δύο τρεις φορές και τους ζητήσαμε να μας φέρουν να φάμε γιατί βιαζόμασταν. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν μερικές φορές. Μάλλον δεν υπάρχει λόγος.
Πολλές φορές στο Πεσαβάρ η αστυνομία συνοδεύει τους αλλοδαπούς τουρίστες, γιατί η πόλη θεωρείται πολύ επικίνδυνη. Απέχει πολύ λίγο από τα σύνορα με το Αφγανιστάν (βλέπε επόμενο χάρτη) και έτσι έχουν εισέλθει στη χώρα εκτός από τους πρόσφυγες και διάφοροι άλλοι Ταλιμπάν. Γενικά στην πόλη βλέπουμε πολλή αστυνομία, αλλά για καλή μας τύχη εμάς δεν μας συνόδεψαν στις βόλτες που κάναμε στην πόλη. Ο Asif μας είχε προειδοποιήσει ότι ενδέχεται να τους έχουμε από κοντά στις μετακινήσεις μας, σε όλη αυτή την περιοχή.
Πάντως φύγαμε στην ώρα μας και πήγαμε κατευθείαν στο μουσείο της πόλης που άνοιγε στις 9 η ώρα. Ήταν ένα όμορφο κτίριο που είχαν κατασκευάσει η Άγγλοι στις αρχές του εικοστού αιώνα. Στο εσωτερικό του είχε πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα, αλλά έκανε τόση ζέστη που δεν μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο από μισή ώρα συνολικά για να τα δούμε. Κάποιοι ανεμιστήρες που δούλευαν υποτονικά έμοιαζε να μας κοροϊδεύουν. Μόνο αν καθόσουν ακριβώς από κάτω ένιωθες λίγο τον αέρα τους.
Φυσικά βγαίνοντας από το μουσείο είχαμε να αντιμετωπίσουμε χειρότερη ζέστη. Ένα μικρό διάλειμμα έγινε στο αυτοκίνητο, με το κλιματιστικό, που μας μετέφερε στην παλιά πόλη και μετά ξανά στη ζέστη, που ήταν χειρότερη από εκείνη του μουσείου. Ξεκινήσαμε να κάνουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά της παλιάς πόλης και στο παζάρι Qissa Khawani Bazar. Όμως οι δυσωδία ήτανε μεγάλη σε μερικά σημεία, ειδικά εκεί που πουλούσαν κρέατα.
Μέσα από τα στενά κατευθυνθήκαμε στο τζαμί. Ήταν μια μεγάλη κατασκευή αλλά δεν είχε αίθουσα για τους παρευρισκόμενους αλλά μονάχα εξωτερικά μία αυλή. Όμως το κτίριο ήταν πανέμορφο και υπέροχα διακοσμημένο. Σίγουρα θέλει πολύ δουλειά ακόμα για να βελτιωθεί η κατάστασή του. Και γενικότερα στο Πακιστάν δεν έχουν γίνει πολλές αναπαλαιώσεις. Το είδαμε αυτό παντού.
Στους δρόμους της αγοράς και της παλιάς πόλης που περπατούσαμε βλέπαμε παλιά, αλλά τελείως ασυντήρητα, σπίτια, τα οποία μαρτυρούσαν ότι κάποτε υπήρχε μία πλούσια εποχή στην περιοχή αυτή. Κρίμα που σήμερα, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, τα σπίτια δεν μπορείς να τα διακρίνεις καλά, αφού υπάρχουν τέντες στους δρόμους και χιλιάδες καλώδια που κρέμονται ή ενώνουν το ένα σπίτι με το άλλο και τις κολώνες. Τα πιο ωραία σπίτια ήταν στην οδό Sethi. Ένα από αυτά ήταν επισκέψιμο και οι γυναίκες της παρέας μας μπήκαν μέσα, αλλά όχι εγώ με τον Γιάννη. Εγώ θεώρησα ότι θα έκανε πιο πολύ ζέστη εκεί και δεν θα είχε και τόσο ενδιαφέρον. Όμως όταν βγήκαν μας είπαν ότι ήταν πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα καθώς και αυτά που είδαν. Τα είδα και σε φωτογραφίες και πραγματικά ήταν όμορφα. Συνεχίσαμε με τα πόδια και καταλήξαμε σε ένα χώρο με κήπους που υπήρχε μία παλιά στούπα. Κάναμε και εκεί μια μικρή βόλτα ώσπου η ώρα πήγε περίπου 11:30.
Στο Peshawar νιώσαμε την μεγαλύτερη ζέστη του ταξιδιού. Ίσως η θερμοκρασία να μην ήταν τόσο μεγάλη τελικά αλλά ήταν η υγρασία που σίγουρα πλησίαζε το 100%. Μόλις ανοίγαμε την πόρτα του δωματίου ερχόταν ένα ζεστό κύμα αέρα και σε έκανε να θες να γυρίσεις πίσω στη δροσιά του δωματίου. Ο ξεναγός μας ο Asif μας έλεγε ότι πήγε και νοίκιασε ένα δωμάτιο χωρίς κλιματισμό σε ένα φθηνό ξενοδοχείο. Όμως επειδή δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τη ζέστη πλήρωσε τη διαφορά και πήγε σε δωμάτιο με κλιματιστικό μηχάνημα. Γενικά ο ξεναγός μας και ο οδηγός δεν κοιμούνταν στα ξενοδοχεία που κοιμόμασταν εμείς. Έβρισκαν ένα φθηνότερο κατάλυμα για να μην ξοδεύουν πολλά χρήματα. Μερικές φορές όμως τα ξενοδοχεία στα οποία μέναμε διέθεταν φαίνεται και κάποια φθηνά δωμάτια για τους συνοδούς των τουριστών και τα έδιναν σε αυτούς.
Το ραντεβού για αναχώρηση ήταν στις 08:45. Αυτό σημαίνει ότι ήμασταν άνετοι στο να παίρναμε το πρωινό μας. Και ενώ πήγαμε από τις οκτώ το πρωί, τα άτομα που ήταν στην κουζίνα μας έφεραν το πρωινό μετά από τουλάχιστον 20 λεπτά. Δεν υπήρχε άλλος επισκέπτης στο εστιατόριο για να περιμένει να φάει και παρόλα αυτά, οι αρμόδιοι στην κουζίνα φαίνεται είχαν πιάσει την κουβέντα και δεν ετοίμασαν τις ομελέτες και το ψωμί. Πήγαμε δύο τρεις φορές και τους ζητήσαμε να μας φέρουν να φάμε γιατί βιαζόμασταν. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν μερικές φορές. Μάλλον δεν υπάρχει λόγος.
Πολλές φορές στο Πεσαβάρ η αστυνομία συνοδεύει τους αλλοδαπούς τουρίστες, γιατί η πόλη θεωρείται πολύ επικίνδυνη. Απέχει πολύ λίγο από τα σύνορα με το Αφγανιστάν (βλέπε επόμενο χάρτη) και έτσι έχουν εισέλθει στη χώρα εκτός από τους πρόσφυγες και διάφοροι άλλοι Ταλιμπάν. Γενικά στην πόλη βλέπουμε πολλή αστυνομία, αλλά για καλή μας τύχη εμάς δεν μας συνόδεψαν στις βόλτες που κάναμε στην πόλη. Ο Asif μας είχε προειδοποιήσει ότι ενδέχεται να τους έχουμε από κοντά στις μετακινήσεις μας, σε όλη αυτή την περιοχή.
Πάντως φύγαμε στην ώρα μας και πήγαμε κατευθείαν στο μουσείο της πόλης που άνοιγε στις 9 η ώρα. Ήταν ένα όμορφο κτίριο που είχαν κατασκευάσει η Άγγλοι στις αρχές του εικοστού αιώνα. Στο εσωτερικό του είχε πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα, αλλά έκανε τόση ζέστη που δεν μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο από μισή ώρα συνολικά για να τα δούμε. Κάποιοι ανεμιστήρες που δούλευαν υποτονικά έμοιαζε να μας κοροϊδεύουν. Μόνο αν καθόσουν ακριβώς από κάτω ένιωθες λίγο τον αέρα τους.
Φυσικά βγαίνοντας από το μουσείο είχαμε να αντιμετωπίσουμε χειρότερη ζέστη. Ένα μικρό διάλειμμα έγινε στο αυτοκίνητο, με το κλιματιστικό, που μας μετέφερε στην παλιά πόλη και μετά ξανά στη ζέστη, που ήταν χειρότερη από εκείνη του μουσείου. Ξεκινήσαμε να κάνουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά της παλιάς πόλης και στο παζάρι Qissa Khawani Bazar. Όμως οι δυσωδία ήτανε μεγάλη σε μερικά σημεία, ειδικά εκεί που πουλούσαν κρέατα.
Μέσα από τα στενά κατευθυνθήκαμε στο τζαμί. Ήταν μια μεγάλη κατασκευή αλλά δεν είχε αίθουσα για τους παρευρισκόμενους αλλά μονάχα εξωτερικά μία αυλή. Όμως το κτίριο ήταν πανέμορφο και υπέροχα διακοσμημένο. Σίγουρα θέλει πολύ δουλειά ακόμα για να βελτιωθεί η κατάστασή του. Και γενικότερα στο Πακιστάν δεν έχουν γίνει πολλές αναπαλαιώσεις. Το είδαμε αυτό παντού.
Στους δρόμους της αγοράς και της παλιάς πόλης που περπατούσαμε βλέπαμε παλιά, αλλά τελείως ασυντήρητα, σπίτια, τα οποία μαρτυρούσαν ότι κάποτε υπήρχε μία πλούσια εποχή στην περιοχή αυτή. Κρίμα που σήμερα, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, τα σπίτια δεν μπορείς να τα διακρίνεις καλά, αφού υπάρχουν τέντες στους δρόμους και χιλιάδες καλώδια που κρέμονται ή ενώνουν το ένα σπίτι με το άλλο και τις κολώνες. Τα πιο ωραία σπίτια ήταν στην οδό Sethi. Ένα από αυτά ήταν επισκέψιμο και οι γυναίκες της παρέας μας μπήκαν μέσα, αλλά όχι εγώ με τον Γιάννη. Εγώ θεώρησα ότι θα έκανε πιο πολύ ζέστη εκεί και δεν θα είχε και τόσο ενδιαφέρον. Όμως όταν βγήκαν μας είπαν ότι ήταν πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα καθώς και αυτά που είδαν. Τα είδα και σε φωτογραφίες και πραγματικά ήταν όμορφα. Συνεχίσαμε με τα πόδια και καταλήξαμε σε ένα χώρο με κήπους που υπήρχε μία παλιά στούπα. Κάναμε και εκεί μια μικρή βόλτα ώσπου η ώρα πήγε περίπου 11:30.
Περιμένουμε τη συνέχεια!
