travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πακιστάν, το ταξίδι ξεκινά. Πρώτη μέρα.
- Στην υπέροχη Λαχόρη. Πρώτη μέρα.
- Παρασκευή. Λαχόρη, Φρούριο Rohtas και ξανά Ισλαμαμπάντ.
- Ινδός ποταμός, φράγματα, βουνά και φαράγγια. Αρχίζει το «άλλο» Πακιστάν.
- Karakorum Highway προς το Γκιλγκίτ.
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 1
- Βουνά, παγετώνες, ποτάμια στη Χούνζα. Μέρος 2
- Παγετώνας Χούπερ.
- Τα κάστρα στο Καριμαμπάντ.
- Στο δρόμο για το Skardu.
- Khaplu
- Shigar.
- Βίντεο
- Επιστροφή στο Τσιλάς.
- Ινδός ποταμός, checkpoints και βουνά.
- Από το Besham στο Swat
- Swat
- Από το φανατικό Swat στο φιλελεύθερο Chitral.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 1.
- Στις κοιλάδες των Καλάς. 2.
- Στο Πεσαβάρ.
- Γνωριμία με το Πεσαβάρ.
- Αρχαιότητες Takht i Bahi και επιστροφή στο Ισλαμαμπάντ.
- Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
- Επίλογος
Taxila και city tour στο Ισλαμαμπάντ
Το Ισλαμαμπάντ είναι μία πόλη την οποία σχεδίασε το γραφείο Δοξιάδη πριν από περίπου 60 ή 70 χρόνια, ώστε να γίνει η καινούργια πρωτεύουσα του Πακιστάν. Εμείς, αν και μείναμε τρεις βραδιές δεν μπορέσαμε να δούμε και να αξιολογήσουμε το σχεδιασμό αυτό, παρόλο που δεν είμαστε αρμόδιοι. Με την Ντίνα κάναμε μία μεγάλη βόλτα την πρώτη μέρα και όντως είδαμε μεγάλους δρόμους και πάρκα, τα οποία όμως ήταν λίγο παρατημένα στη μοίρα τους. Οι άνθρωποι στο Πακιστάν δεν νομίζω να ασχολούνται τόσο πολύ με την καθαριότητα και με την περιποίηση των χώρων κοινής ωφελείας. Δεν ξέρω καν αν και τα σπίτια τους είναι σχετικά καθαρά.
Το Islamabad θα το βλέπαμε καλύτερα σήμερα που θα κάναμε το λεγόμενο city tour, σύμφωνα με το πρόγραμμά μας. Γενικά όμως είναι μία πόλη που είναι πολύ απλωμένη και δεν έχει κάποιο κέντρο που να είναι μαζεμένα πολλά ενδιαφέροντα μαγαζιά ή και υπηρεσίες. Θεωρητικά εμείς μέναμε στο κέντρο και όντως εδώ έχει πολλά μαγαζιά, αλλά είναι τελείως πακιστανικής ή ασιατικής μορφής. Δηλαδή είναι μικρά και τα περισσότερα είναι φαγάδικα και τα υπόλοιπα είναι εμπορικά και χρυσοχοΐα. Δεν ξέρω ποιοι είναι εκείνοι που αγοράζουν τόσα χρυσά κοσμήματα. Ίσως είναι επισκέπτες και οι χρυσοχόοι περιμένουν έστω και ένα αντικείμενο να πουλήσουν την ημέρα για να βγάλουν το μεροκάματό τους. Το ίδιο είδαμε και στο Πεσαβάρ. Σε μία αγορά που θα έλεγες ότι βρωμούσε, υπήρχαν δεκάδες χρυσοχοΐα στη σειρά. Νομίζω μόνο σε δύο είδα κάποιο πελάτη μέσα.
Την τελευταία μας μέρα στη χώρα πάλι σηκωθήκαμε αρκετά νωρίς το πρωί, όπως κάθε μέρα. Όμως δεν βιαζόμασταν, αφού είχαμε κανονίσει να φύγουμε από το ξενοδοχείο περίπου στις 10:00 το πρωί, γιατί θέλαμε να τελειώσουμε τις περιηγήσεις μας στο Ισλαμαμπάντ όσο γινόταν πιο αργά, μιας και η πτήση μας ήταν στις τρεις τα ξημερώματα. Μάλιστα πήγαμε για πρωινό λίγο πριν κλείσουν στις 9:00 (σχετικά αργά δηλαδή) για να φάμε καλά ώστε να μην πεινάμε όλη μέρα, γιατί μάλλον δεν θα τρώγαμε τίποτα μέχρι να πάμε στο αεροπλάνο. Και έτσι έγινε, αφού κάθε μέρα στο ταξίδι τρώγαμε μόνο πρωινό και βραδινό. Εγώ έφαγα ένα σωρό πράγματα, αλλά η Ντίνα μόνο λίγα γλυκάκια και ψωμί με βούτυρο. Αυτά με κράτησαν πραγματικά και δεν πείνασα καθόλου όλη τη μέρα.
Για την σημερινή ημερά είχαμε αφήσει την επίσκεψη στην αρχαία πόλη Ταξίλα καθώς και τα ενδιαφέροντα σημεία του Ισλαμαμπάντ, στο λεγόμενο City tour. Έτσι περίπου στις 10 ξεκινήσαμε για να πάμε στα Taxila, τα οποία απέχουν λίγο από το Ισλαμαμπάντ, αλλά εμείς κάναμε σχεδόν μία ώρα για να φτάσουμε, λόγω στάσεων και κίνησης. Το πρώτο που κάναμε εκεί ήταν να πάμε στο μουσείο όπου είχε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα. Εκεί διαπιστώσαμε ότι η αρχαία πόλη περιλαμβάνει διάφορα σημεία τα οποία μεταξύ τους απέχουν μεγάλες αποστάσεις. Τα Taxila είναι μία παλιά πόλη, από την οποία πέρασαν διάφοροι λαοί. Μεταξύ αυτών βέβαια ήταν και ο Μέγας Αλέξανδρος με το στρατό του, ο οποίος άφησε το στίγμα του, αλλά αυτό το έκαναν κυρίως οι επίγονοί του.
Δυστυχώς όμως εκεί είχε πολλή ζέστη και πολύ σύντομα τα ρούχα μας μούσκεψαν από τον ιδρώτα. Έτσι οι επόμενες μετακινήσεις μας έγιναν με αρκετή δυσκολία και δυσφορία, στους χώρους των ερειπίων. Πρώτα πήγαμε στο χώρο του μοναστηριού Dharmarajika, στον οποίο υπήρχε και μία μεγάλη μισοκατεστραμμένη στούπα. Περιφερθήκαμε εκεί αν και η αποκατάσταση των μνημείων δεν ήταν και τόσο καλή. Τα πιο πολλά μνημεία ήταν τοίχοι χαμηλού ύψους που είχαν μείνει από το παλιό μοναστήρι. Όπου βρίσκαμε σκιά σταματούσαμε και περιμέναμε μήπως φυσήξει έστω και ο ελάχιστος αέρας για να δροσιστούμε. Οι μετακινήσεις από τον ένα χώρο στον άλλο γινόταν βέβαια με το αυτοκίνητο.
Επόμενη στάση ήταν τα ερείπια του Sirkap. Εκεί υπήρχε ένας μεγάλος δρόμος με μήκος περίπου 500 μέτρα, ίσως και παραπάνω, όπου δεξιά και αριστερά του υπήρχαν διάφορα μνημεία, αλλά σε μία κατάσταση που δεν μπορούσε να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Κάναμε όμως βόλτα μέσα στη ζέστη και στην υγρασία και τραβήξαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Επόμενος χώρος που επισκεφθήκαμε ήταν από τους πιο ενδιαφέροντες στα Taxila. Το όνομά του ήταν Mohra Moradu. Και αυτός εκεί ήταν ένας χώρος που ήταν μοναστήρι και είχε και διάφορες στούπες. Ήταν προφυλαγμένος με σκέπαστρα.
Σε πολλούς από τους χώρους στην περιοχή υπήρχαν βέβαια φύλακες οι οποίοι σε συνόδευαν και είχαν κλειδιά για να ανοίγουν κάποια παράθυρα ή μικρές πόρτες, ώστε να βλέπεις προφυλαγμένα εκθέματα. Ουσιαστικά αυτά ήταν τμήματα του χώρου τα οποία δεν τα έχουν μεταφέρει σε μουσείο και έτσι τα προφυλάσσουν από την βροχή και ίσως την υγρασία. Τελευταίος χώρος που επισκεφθήκαμε, που μάλλον είχε το πιο μεγάλο ενδιαφέρον και ήταν ο Jaulian.
Όλες αυτές οι βόλτες κράτησαν πολλές ώρες και η ώρα πλέον είχε πάει σχεδόν δύο το μεσημέρι. Ο ξεναγός και οδηγός μας πήγαν εκείνη την ώρα για να κάνουν την προσευχή τους. Ήταν κάτι που δεν έκαναν πολύ συχνά, αλλά επειδή ήταν Παρασκευή ήθελαν οπωσδήποτε να προσευχηθούν σε κάποιον τζαμί, το οποίο έτυχε και δεν ήταν πολύ μακριά από εκεί.
Μετά πήραμε το αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε στην πόλη. Πρώτα όμως θέλαμε να επισκεφθούμε έναν καταπληκτικό παλιό σιδηροδρομικό σταθμό με το όνομα Golra Sharif. Εκεί είδαμε ωραίες εικόνες. Αρχικά με το σταθμό που ως κτήριο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, αλλά τα δέντρα που ήταν δίπλα στις γραμμές ήταν τεράστια και πολύ όμορφα. Εκεί επίσης είχαν και μερικά παλιά τρένα τα οποία παρουσίαζαν ως εκθέματα για τον κόσμο. Υπήρχε πολύς κόσμος ο οποίος περίμενε το τρένο του. Μάλιστα εμείς είδαμε δύο τρένα, το ένα που έφευγε και το άλλο που ερχόταν. Αλλά δυστυχώς δεν τα προλάβαμε σε καλή στιγμή και δεν έχουμε πολύ καλές φωτογραφίες. Όμως αυτή η φάση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.
Επόμενη στάση μας ήταν το Heritage Museum της πόλης. Ήταν ένας μεγάλος χώρος που είχε πολύ κόσμο και αρκετά μαγαζιά. Εκτός όμως από τα μαγαζιά, που απευθύνονταν σε ανθρώπους με παιδιά και τουρίστες, υπήρχε και το μουσείο το οποίο ήταν πολύ όμορφο. Εσωτερικά του κτηρίου λοιπόν υπήρχαν διάδρομοι όπου έβλεπες ουσιαστικά την ιστορία του Πακιστάν και όλες τις επιρροές που είχε από γειτονικούς λαούς. Θεωρώ ότι έτσι όπως το έχουν στήσει θα έπρεπε να έχουν περισσότερες ενημερωτικές πινακίδες. Διαφορετικά μόνο αν είχες αγοράσει κάποια συσκευή που να σου λέει την ιστορία από κάθε σημείο που περνούσες θα καταλάβαινες τι πραγματικά ήταν αυτό που έβλεπες. Όμως έτσι κι αλλιώς αυτά που είδαμε είχαν πολύ ενδιαφέρον, αφού ήταν κυρίως αναπαραστάσεις με πλαστικά ομοιώματα ανθρώπων και ζώων που φορούσαν οι άνθρωποι τις αντίστοιχες φορεσιές.
Επομένη στάση που κάναμε ήταν το πολύ όμορφο Μνημείο της Ανεξαρτησίας του Πακιστάν. Ήταν πάνω σε ένα λόφο και πολύς κόσμος πήγαινε εκεί για να κάνει βόλτες να δει το μνημείο, αλλά και την πόλη που φαινόταν χαμηλά. Και εκεί περάσαμε μισή ώρα περίπου, που είχε αρκετό ενδιαφέρον, αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε τις βόλτες μας. Να σημειώσω ότι χάνουμε πολύ χρόνο στις φωτογραφίες με τους ντόπιους. Αλλά είναι και αυτό μέσα στο πρόγραμμα.
Επόμενη στάση ήταν το τζαμί Faisal Masjid. Πήγαμε περίπου στις 7 και ήταν η ώρα της προσευχής. Ο Asif θα προσπαθούσε να μας βάλει μέσα ακριβώς εκείνη την ώρα που οι άλλοι προσεύχονται. Είναι κάτι πολύ δύσκολο γιατί δεν σε αφήνουν να μπεις εάν δεν είσαι ομόθρησκος. Όμως για καλή μας τύχη ο ξεναγός μας είχε έναν γνωστό, ο οποίος ήταν στην είσοδο και έλεγχε τον κόσμο που έμπαινε. Αφού τον χαιρέτησε του είπε ότι θα μπούμε και εμείς μέσα μαζί του και δεν είχε αντίρρηση. Προηγουμένως είχε βάλει την γυναικεία παρέα μας για να ανέβουν στον γυναικωνίτη. Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται αν προσεύχονται κάτω με τους άνδρες. Μετά μπήκαμε και εμείς στο κάτω μέρος του τζαμιού. Δεν γέμισε τελικά, γιατί ήταν έτσι κι αλλιώς τεράστιο, αλλά εμείς με τον Γιάννη τραβήξαμε υπέροχες φωτογραφίες, από ένα μέρος που δύσκολα μπαίνει ένας Έλληνας ή οποιοσδήποτε χριστιανός.
Από τη στιγμή που μπήκαμε δεν μας ενόχλησε κανένας και μπορούσαμε να τραβάμε φωτογραφίες και βίντεο με το κινητό, όχι με κάτι μεγαλύτερο. Το ίδιο άλλωστε έκαναν και οι ντόπιοι. Πολλοί από τους ντόπιους φαινόταν ότι έρχονταν για πρώτη φορά στο τζαμί. Η προσευχή δεν κράτησε περισσότερο από 15 λεπτά και όταν τελείωσε ήρθε ο Asif, ο οποίος βέβαια προσευχόταν όλη αυτή την ώρα, και μας πήρε για να συνεχίσουμε τις βόλτες μας.
Αν και είχε ήδη βραδιάσει, επισκεφτήκαμε άλλα δύο σημεία. Το ένα ήταν σε ένα λόφο επάνω, που πάλι ήταν μαζεμένοι εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες Πακιστανοί για να δουν το Ισλαμαμπάντ που ήταν φωτισμένο, αφού ήταν πλέον σκοτάδι και νύχτα. Κάναμε λοιπόν και εκεί μια μικρή στάση για να δούμε το μέρος.
Μετά πάλι συνεχίσαμε σε ένα άλλο σημείο, που μας είπε ο Asif ότι ήταν χωριό. Μάλλον παλιά, πριν χτιστεί η πόλη θα ήταν εκεί κάποιο χωριουδάκι και τώρα έχει πνιγεί μέσα στα κτήρια. Στο χώρο που πήγαμε συνδυάζονταν τρεις διαφορετικές θρησκείες, αφού σε ένα σημείο υπήρχε ένας μικρός (τεσσάρων αιώνων) Ινδουιστικός ναός, ένας άλλος ναός των Σιχ και φυσικά και ένα τζαμί. Όμως ήταν σκοτάδι και δεν μπορούσαμε να τα δούμε πολύ καλά όλα αυτά. Εκεί είχε και πολλά μαγαζιά για φαγητό. Μάλιστα φαίνονταν καλής ποιότητας.
Συνεχίσαμε λοιπόν για να πάμε στο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει την προηγούμενη μέρα. Εκεί κανόνισε ο Asif να πλυθούμε λίγο, να αλλάξουμε και να ετοιμαστούμε για το ταξίδι της επιστροφής. Εκεί τους δώσαμε και ένα φιλοδώρημα.
Περίπου στις 10 το βράδυ ο Ασίφ μας πήγε στο αεροδρόμιο και μας συνόδεψε μέχρι το σημείο που δεν μπορούσε πλέον εκείνος να προχωρήσει περισσότερο. Τον αποχαιρετήσαμε όπως και τον οδηγό. Τους ευχαριστήσαμε και τους δύο και φύγαμε. Να σημειώσω ότι στο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει το βράδυ για λίγο για να πλυθούμε, ο Ασίφ μας πήρε μία μικρή συνέντευξη και την κατέγραψε με το κινητό του. Είπε ότι θα την ανεβάσει στο google και στην ιστοσελίδα του Ιndus Ηolidays που είναι το πρακτορείο που μας έκανε το ταξίδι. Τελικά το πρακτορείο στο Tripadvisor και στο Google εμφανίζεται με το όνομα Lahore Guided Tours. Πουθενά δεν το είδα ως Ιndus Ηolidays
Το Ισλαμαμπάντ είναι μία πόλη την οποία σχεδίασε το γραφείο Δοξιάδη πριν από περίπου 60 ή 70 χρόνια, ώστε να γίνει η καινούργια πρωτεύουσα του Πακιστάν. Εμείς, αν και μείναμε τρεις βραδιές δεν μπορέσαμε να δούμε και να αξιολογήσουμε το σχεδιασμό αυτό, παρόλο που δεν είμαστε αρμόδιοι. Με την Ντίνα κάναμε μία μεγάλη βόλτα την πρώτη μέρα και όντως είδαμε μεγάλους δρόμους και πάρκα, τα οποία όμως ήταν λίγο παρατημένα στη μοίρα τους. Οι άνθρωποι στο Πακιστάν δεν νομίζω να ασχολούνται τόσο πολύ με την καθαριότητα και με την περιποίηση των χώρων κοινής ωφελείας. Δεν ξέρω καν αν και τα σπίτια τους είναι σχετικά καθαρά.
Το Islamabad θα το βλέπαμε καλύτερα σήμερα που θα κάναμε το λεγόμενο city tour, σύμφωνα με το πρόγραμμά μας. Γενικά όμως είναι μία πόλη που είναι πολύ απλωμένη και δεν έχει κάποιο κέντρο που να είναι μαζεμένα πολλά ενδιαφέροντα μαγαζιά ή και υπηρεσίες. Θεωρητικά εμείς μέναμε στο κέντρο και όντως εδώ έχει πολλά μαγαζιά, αλλά είναι τελείως πακιστανικής ή ασιατικής μορφής. Δηλαδή είναι μικρά και τα περισσότερα είναι φαγάδικα και τα υπόλοιπα είναι εμπορικά και χρυσοχοΐα. Δεν ξέρω ποιοι είναι εκείνοι που αγοράζουν τόσα χρυσά κοσμήματα. Ίσως είναι επισκέπτες και οι χρυσοχόοι περιμένουν έστω και ένα αντικείμενο να πουλήσουν την ημέρα για να βγάλουν το μεροκάματό τους. Το ίδιο είδαμε και στο Πεσαβάρ. Σε μία αγορά που θα έλεγες ότι βρωμούσε, υπήρχαν δεκάδες χρυσοχοΐα στη σειρά. Νομίζω μόνο σε δύο είδα κάποιο πελάτη μέσα.
Την τελευταία μας μέρα στη χώρα πάλι σηκωθήκαμε αρκετά νωρίς το πρωί, όπως κάθε μέρα. Όμως δεν βιαζόμασταν, αφού είχαμε κανονίσει να φύγουμε από το ξενοδοχείο περίπου στις 10:00 το πρωί, γιατί θέλαμε να τελειώσουμε τις περιηγήσεις μας στο Ισλαμαμπάντ όσο γινόταν πιο αργά, μιας και η πτήση μας ήταν στις τρεις τα ξημερώματα. Μάλιστα πήγαμε για πρωινό λίγο πριν κλείσουν στις 9:00 (σχετικά αργά δηλαδή) για να φάμε καλά ώστε να μην πεινάμε όλη μέρα, γιατί μάλλον δεν θα τρώγαμε τίποτα μέχρι να πάμε στο αεροπλάνο. Και έτσι έγινε, αφού κάθε μέρα στο ταξίδι τρώγαμε μόνο πρωινό και βραδινό. Εγώ έφαγα ένα σωρό πράγματα, αλλά η Ντίνα μόνο λίγα γλυκάκια και ψωμί με βούτυρο. Αυτά με κράτησαν πραγματικά και δεν πείνασα καθόλου όλη τη μέρα.
Για την σημερινή ημερά είχαμε αφήσει την επίσκεψη στην αρχαία πόλη Ταξίλα καθώς και τα ενδιαφέροντα σημεία του Ισλαμαμπάντ, στο λεγόμενο City tour. Έτσι περίπου στις 10 ξεκινήσαμε για να πάμε στα Taxila, τα οποία απέχουν λίγο από το Ισλαμαμπάντ, αλλά εμείς κάναμε σχεδόν μία ώρα για να φτάσουμε, λόγω στάσεων και κίνησης. Το πρώτο που κάναμε εκεί ήταν να πάμε στο μουσείο όπου είχε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα. Εκεί διαπιστώσαμε ότι η αρχαία πόλη περιλαμβάνει διάφορα σημεία τα οποία μεταξύ τους απέχουν μεγάλες αποστάσεις. Τα Taxila είναι μία παλιά πόλη, από την οποία πέρασαν διάφοροι λαοί. Μεταξύ αυτών βέβαια ήταν και ο Μέγας Αλέξανδρος με το στρατό του, ο οποίος άφησε το στίγμα του, αλλά αυτό το έκαναν κυρίως οι επίγονοί του.
Δυστυχώς όμως εκεί είχε πολλή ζέστη και πολύ σύντομα τα ρούχα μας μούσκεψαν από τον ιδρώτα. Έτσι οι επόμενες μετακινήσεις μας έγιναν με αρκετή δυσκολία και δυσφορία, στους χώρους των ερειπίων. Πρώτα πήγαμε στο χώρο του μοναστηριού Dharmarajika, στον οποίο υπήρχε και μία μεγάλη μισοκατεστραμμένη στούπα. Περιφερθήκαμε εκεί αν και η αποκατάσταση των μνημείων δεν ήταν και τόσο καλή. Τα πιο πολλά μνημεία ήταν τοίχοι χαμηλού ύψους που είχαν μείνει από το παλιό μοναστήρι. Όπου βρίσκαμε σκιά σταματούσαμε και περιμέναμε μήπως φυσήξει έστω και ο ελάχιστος αέρας για να δροσιστούμε. Οι μετακινήσεις από τον ένα χώρο στον άλλο γινόταν βέβαια με το αυτοκίνητο.
Επόμενη στάση ήταν τα ερείπια του Sirkap. Εκεί υπήρχε ένας μεγάλος δρόμος με μήκος περίπου 500 μέτρα, ίσως και παραπάνω, όπου δεξιά και αριστερά του υπήρχαν διάφορα μνημεία, αλλά σε μία κατάσταση που δεν μπορούσε να μας τραβήξει το ενδιαφέρον. Κάναμε όμως βόλτα μέσα στη ζέστη και στην υγρασία και τραβήξαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Επόμενος χώρος που επισκεφθήκαμε ήταν από τους πιο ενδιαφέροντες στα Taxila. Το όνομά του ήταν Mohra Moradu. Και αυτός εκεί ήταν ένας χώρος που ήταν μοναστήρι και είχε και διάφορες στούπες. Ήταν προφυλαγμένος με σκέπαστρα.
Σε πολλούς από τους χώρους στην περιοχή υπήρχαν βέβαια φύλακες οι οποίοι σε συνόδευαν και είχαν κλειδιά για να ανοίγουν κάποια παράθυρα ή μικρές πόρτες, ώστε να βλέπεις προφυλαγμένα εκθέματα. Ουσιαστικά αυτά ήταν τμήματα του χώρου τα οποία δεν τα έχουν μεταφέρει σε μουσείο και έτσι τα προφυλάσσουν από την βροχή και ίσως την υγρασία. Τελευταίος χώρος που επισκεφθήκαμε, που μάλλον είχε το πιο μεγάλο ενδιαφέρον και ήταν ο Jaulian.
Όλες αυτές οι βόλτες κράτησαν πολλές ώρες και η ώρα πλέον είχε πάει σχεδόν δύο το μεσημέρι. Ο ξεναγός και οδηγός μας πήγαν εκείνη την ώρα για να κάνουν την προσευχή τους. Ήταν κάτι που δεν έκαναν πολύ συχνά, αλλά επειδή ήταν Παρασκευή ήθελαν οπωσδήποτε να προσευχηθούν σε κάποιον τζαμί, το οποίο έτυχε και δεν ήταν πολύ μακριά από εκεί.
Μετά πήραμε το αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε στην πόλη. Πρώτα όμως θέλαμε να επισκεφθούμε έναν καταπληκτικό παλιό σιδηροδρομικό σταθμό με το όνομα Golra Sharif. Εκεί είδαμε ωραίες εικόνες. Αρχικά με το σταθμό που ως κτήριο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, αλλά τα δέντρα που ήταν δίπλα στις γραμμές ήταν τεράστια και πολύ όμορφα. Εκεί επίσης είχαν και μερικά παλιά τρένα τα οποία παρουσίαζαν ως εκθέματα για τον κόσμο. Υπήρχε πολύς κόσμος ο οποίος περίμενε το τρένο του. Μάλιστα εμείς είδαμε δύο τρένα, το ένα που έφευγε και το άλλο που ερχόταν. Αλλά δυστυχώς δεν τα προλάβαμε σε καλή στιγμή και δεν έχουμε πολύ καλές φωτογραφίες. Όμως αυτή η φάση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.
Επόμενη στάση μας ήταν το Heritage Museum της πόλης. Ήταν ένας μεγάλος χώρος που είχε πολύ κόσμο και αρκετά μαγαζιά. Εκτός όμως από τα μαγαζιά, που απευθύνονταν σε ανθρώπους με παιδιά και τουρίστες, υπήρχε και το μουσείο το οποίο ήταν πολύ όμορφο. Εσωτερικά του κτηρίου λοιπόν υπήρχαν διάδρομοι όπου έβλεπες ουσιαστικά την ιστορία του Πακιστάν και όλες τις επιρροές που είχε από γειτονικούς λαούς. Θεωρώ ότι έτσι όπως το έχουν στήσει θα έπρεπε να έχουν περισσότερες ενημερωτικές πινακίδες. Διαφορετικά μόνο αν είχες αγοράσει κάποια συσκευή που να σου λέει την ιστορία από κάθε σημείο που περνούσες θα καταλάβαινες τι πραγματικά ήταν αυτό που έβλεπες. Όμως έτσι κι αλλιώς αυτά που είδαμε είχαν πολύ ενδιαφέρον, αφού ήταν κυρίως αναπαραστάσεις με πλαστικά ομοιώματα ανθρώπων και ζώων που φορούσαν οι άνθρωποι τις αντίστοιχες φορεσιές.
Επομένη στάση που κάναμε ήταν το πολύ όμορφο Μνημείο της Ανεξαρτησίας του Πακιστάν. Ήταν πάνω σε ένα λόφο και πολύς κόσμος πήγαινε εκεί για να κάνει βόλτες να δει το μνημείο, αλλά και την πόλη που φαινόταν χαμηλά. Και εκεί περάσαμε μισή ώρα περίπου, που είχε αρκετό ενδιαφέρον, αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε τις βόλτες μας. Να σημειώσω ότι χάνουμε πολύ χρόνο στις φωτογραφίες με τους ντόπιους. Αλλά είναι και αυτό μέσα στο πρόγραμμα.
Επόμενη στάση ήταν το τζαμί Faisal Masjid. Πήγαμε περίπου στις 7 και ήταν η ώρα της προσευχής. Ο Asif θα προσπαθούσε να μας βάλει μέσα ακριβώς εκείνη την ώρα που οι άλλοι προσεύχονται. Είναι κάτι πολύ δύσκολο γιατί δεν σε αφήνουν να μπεις εάν δεν είσαι ομόθρησκος. Όμως για καλή μας τύχη ο ξεναγός μας είχε έναν γνωστό, ο οποίος ήταν στην είσοδο και έλεγχε τον κόσμο που έμπαινε. Αφού τον χαιρέτησε του είπε ότι θα μπούμε και εμείς μέσα μαζί του και δεν είχε αντίρρηση. Προηγουμένως είχε βάλει την γυναικεία παρέα μας για να ανέβουν στον γυναικωνίτη. Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται αν προσεύχονται κάτω με τους άνδρες. Μετά μπήκαμε και εμείς στο κάτω μέρος του τζαμιού. Δεν γέμισε τελικά, γιατί ήταν έτσι κι αλλιώς τεράστιο, αλλά εμείς με τον Γιάννη τραβήξαμε υπέροχες φωτογραφίες, από ένα μέρος που δύσκολα μπαίνει ένας Έλληνας ή οποιοσδήποτε χριστιανός.
Από τη στιγμή που μπήκαμε δεν μας ενόχλησε κανένας και μπορούσαμε να τραβάμε φωτογραφίες και βίντεο με το κινητό, όχι με κάτι μεγαλύτερο. Το ίδιο άλλωστε έκαναν και οι ντόπιοι. Πολλοί από τους ντόπιους φαινόταν ότι έρχονταν για πρώτη φορά στο τζαμί. Η προσευχή δεν κράτησε περισσότερο από 15 λεπτά και όταν τελείωσε ήρθε ο Asif, ο οποίος βέβαια προσευχόταν όλη αυτή την ώρα, και μας πήρε για να συνεχίσουμε τις βόλτες μας.
Αν και είχε ήδη βραδιάσει, επισκεφτήκαμε άλλα δύο σημεία. Το ένα ήταν σε ένα λόφο επάνω, που πάλι ήταν μαζεμένοι εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες Πακιστανοί για να δουν το Ισλαμαμπάντ που ήταν φωτισμένο, αφού ήταν πλέον σκοτάδι και νύχτα. Κάναμε λοιπόν και εκεί μια μικρή στάση για να δούμε το μέρος.
Μετά πάλι συνεχίσαμε σε ένα άλλο σημείο, που μας είπε ο Asif ότι ήταν χωριό. Μάλλον παλιά, πριν χτιστεί η πόλη θα ήταν εκεί κάποιο χωριουδάκι και τώρα έχει πνιγεί μέσα στα κτήρια. Στο χώρο που πήγαμε συνδυάζονταν τρεις διαφορετικές θρησκείες, αφού σε ένα σημείο υπήρχε ένας μικρός (τεσσάρων αιώνων) Ινδουιστικός ναός, ένας άλλος ναός των Σιχ και φυσικά και ένα τζαμί. Όμως ήταν σκοτάδι και δεν μπορούσαμε να τα δούμε πολύ καλά όλα αυτά. Εκεί είχε και πολλά μαγαζιά για φαγητό. Μάλιστα φαίνονταν καλής ποιότητας.
Συνεχίσαμε λοιπόν για να πάμε στο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει την προηγούμενη μέρα. Εκεί κανόνισε ο Asif να πλυθούμε λίγο, να αλλάξουμε και να ετοιμαστούμε για το ταξίδι της επιστροφής. Εκεί τους δώσαμε και ένα φιλοδώρημα.
Περίπου στις 10 το βράδυ ο Ασίφ μας πήγε στο αεροδρόμιο και μας συνόδεψε μέχρι το σημείο που δεν μπορούσε πλέον εκείνος να προχωρήσει περισσότερο. Τον αποχαιρετήσαμε όπως και τον οδηγό. Τους ευχαριστήσαμε και τους δύο και φύγαμε. Να σημειώσω ότι στο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει το βράδυ για λίγο για να πλυθούμε, ο Ασίφ μας πήρε μία μικρή συνέντευξη και την κατέγραψε με το κινητό του. Είπε ότι θα την ανεβάσει στο google και στην ιστοσελίδα του Ιndus Ηolidays που είναι το πρακτορείο που μας έκανε το ταξίδι. Τελικά το πρακτορείο στο Tripadvisor και στο Google εμφανίζεται με το όνομα Lahore Guided Tours. Πουθενά δεν το είδα ως Ιndus Ηolidays
Περιμένουμε τη συνέχεια!
