Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

12 Ιουλίου 2019 (part 1) – Husavik, Ásbyrgi Canyon, Dettifoss

Οι τουαλέτες και τα ντούζ στο κάμπινγκ του Godafoss δεν ήταν και τα καλύτερα της χώρας, όταν σε αυτή τη χώρα υπάρχει άφθονη γεωθερμική ενέργεια και εκεί δεν είχε ζεστό νερό!!!! Είχα ανοίξει όλες τις βρύσες στους νιπτήρες και στα ντουζ, αλλά τίποτα….το λες και σουρεάλ το γεγονός! Μετά το πρωινό πήγα να δω που μπορούμε να πληρώσουμε για τη διαμονή μας στο κάμπινγκ. Δεν βρήκα κανένα χώρο και καμία ταμπέλα που να μου το υποδεικνύουν, ούτε και κάποιον υπεύθυνο….2 στα 2 πρωί πρωί!
Έπρεπε να φύγουμε όμως και δεν ασχολήθηκα περισσότερο. Θα το ξανακοιτούσα το θέμα το βράδυ που θα γυρίζαμε, γιατί είχαμε σκοπό να μείνουμε ξανά εδώ, καθώς θέλαμε να δούμε τον καταρράκτη Godafoss….ναι, δεν μπήκαμε καν στο κόπο να πάμε στο καταρράκτη που βρίσκονταν 200μ μακριά, γιατί ανυπομονούσαμε να φύγουμε. Είχαμε πιο σημαντικό ραντεβού….

Husavik
Μόλις φτάσαμε στη πόλη παρκάραμε κοντά στην εκκλησία. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος αλλά δεν δώσαμε σημασία.

Η εταιρεία, με την οποία είχαμε κλείσει whale watching, ήταν η North Sailing. Αρχικά είχα κλείσει το τουρ Silent Whale Watching, που στην ουσία είναι το απλό Whale Watching αλλά με ιστιοφόρο που, υποτίθεται, είναι eco friendly, λόγω του χαμηλού θορύβου των μηχανών των συγκεκριμένων σκαφών που χρησιμοποιούνται. Δύο βδομάδες πριν το ταξίδι, μου ήρθε ένα mail που έλεγε οτι το συγκεκριμένο τουρ ακυρώνεται λόγω βλάβης του συγκεκριμένου σκάφους, το οποίο θα ήταν υπό συντήρηση....Σε αντίθεση με αυτό μας πρότειναν να κάνουμε το τουρ "Husavik Original Whale Watching and Sails", που συμπεριλαμβάνει και πλοήγηση του σκάφους απο τους συμμετέχοντες, κάτι που για εμάς ήταν αδιάφορο! Το τουρ αυτό ήταν πιο ακριβό, αλλά εμείς θα το κάναμε με τα ίδια χρήματα που είχαμε ήδη πληρώσει, γιατί η ακύρωση δεν έγινε με δική μας υπαιτιότητα. Αν δεν θέλαμε να το κάνουμε καθόλου θα μας επέστρεφαν τα χρήματα πίσω. Διαλέξαμε να το κάνουμε γιατί η ώρα δεν άλλαζε και αυτό είχε περισσότερη σημασία για εμάς!

Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στα γραφεία της εταιρείας. Εκεί μας έδωσαν μία κάρτα επιβίβασης για το σκάφος, η οποία είχε και μετέπειτα χρησιμότητα, αν θέλαμε φυσικά. Η North Sailing, απο οτι κατάλαβα, είναι η πιο παλιά εταιρεία στο Husavik και μάλλον της ανήκει το μισό Husavik...με τη κάρτα αυτή είχαμε επιπλέον 10% έκπτωση για το εστιατόριο Gamli Baukur Husavik που ανήκει στην εταιρεία, 10% έκπτωση στο Cafe Hvalbakur που ανήκει στην εταιρεία, 20% έκπτωση στο μουσείο φαλαινών με το οποίο συνεργάζεται η εταιρεία, 10% έκπτωση στοNorth Sailing's Store που φυσικά ανήκει στην εταιρεία, 25% έκπτωση αν κάναμε ένα δεύτερο whale watching με την εταιρεία και 10% έκπτωση στο εστιατόριο Eyri in Hjalteyri στο Eyjafjordur, καθώς η εταιρεία προσφέρει τουρ για φάλαινες και σε αυτό το φιόρδ, βόρεια του Akureyri.

Το τουρ ξεκινούσε στις 10:15. Εμείς είχαμε έρθει νωρίς και τελειώσαμε νωρίς τα διαδικαστικά, οπότε γυρίσαμε στο βαν μας και φτιάξαμε ένα τσαγάκι να πιούμε. Ένα τέταρτο πριν την επιβίβαση μας είχαν ενημερώσει να πάμε σε ένα υπόστεγο για να πάρουμε τις στολές μας. Θα φορούσαμε πάνω από τα ρούχα μας μία φόρμα που θα μας έδιναν για το κρύο. Όταν ντυθήκαμε ξεκινήσαμε τη καζούρα ο ένας στον άλλον και τα γέλια, γιατί οι στολές μας ήταν λίιιιιιγο μεγάλες…ειδικά η δική μου ήταν το κάτι άλλο, χωρούσε ένας ακόμα άνθρωπος εκεί μέσα! Μετά ανεβήκαμε στο σκάφος και ξεκινήσαμε. Όταν βγήκαμε από το λιμάνι βλέπαμε puffins στη θάλασσα και κάποια στιγμή είδαμε και δύο δελφινάκια!

Στο σκάφος υπήρχε άτομο με γνώσεις πάνω στις φάλαινες, ήταν μια πολύ ευγενική κοπέλα που μας είπε αρκετά πράγματα. Μας εξήγησε επίσης το κλασικό σύστημα "ώρα 12" ή "ώρα 11" κτλ για να στρέψεις το βλέμμα σου ανάλογα και σταματούσαν το σκάφος για να εντοπίσουν τις φάλαινες. Είχαν περάσει δύο ώρες και φάλαινες γιόκ…..γνώριζα ότι δεν πρέπει να κρατάω μεγάλο καλάθι και είχα φροντίσει να προετοιμάσω και τον αδερφό μου γι αυτό. Όσο περνούσε η ώρα παρηγοριόμασταν μεταξύ μας ότι τουλάχιστον κάναμε βαρκάδα προς τον Αρκτικό Ωκεανό (θα θέλαμε…). Τότε ακούμε τη μορφονιά να φωνάζει "3 η ώρα" και ήταν εκεί που βρισκόμουν εγώ....γυρίσαμε όλοι και είδαμε μια πανέμορφη ουρά να βουτάει. Πρέπει να ήταν μεγάλη φάλαινα γιατί ήταν μακριά και είδαμε ολοκάθαρα την ουρά της! Αυτό βέβαια σήμαινε ότι βούτηξε για να φάει, οπότε μπορεί να περάσει περισσότερο από μισή ώρα για να βγει στην επιφάνεια ξανά…."κάτι ήταν και αυτό", είπαμε για να παρηγορηθούμε!

Ώσπου εμφανίστηκε μία άλλη, πάλι από τη δική μου μεριά και ευτυχώς δεν γινόταν κανένας πανικός στο άκουσμα "φάλαινα"….μεταφερόμασταν ήρεμα και όχι σαν πρωτόγονοι! Η συγκεκριμένη είχε βγει στη επιφάνεια και ξεκουραζόταν τώρα, οπότε τη πλησιάσαμε πολύ σιγά και έτσι είχαμε την χαρά να την δούμε πολλές φορές να βγαίνει και κάθε φορά όλο και πιο κοντά…ήταν Humpback whale (Μεγάπτερη φάλαινα)!

Είχαμε έρθει τόσο κοντά που στο τέλος την βλέπαμε σχεδόν δίπλα μας και όταν ήταν μέσα στο νερό πλέαμε δίπλα της και μπορούσα να τη δω….ξεχώριζα τα πτερύγια της από το άσπρο χρώμα που έχουν!

Η "βαρκάδα" μας έγινε τέλεια όταν πήρε ανάσα και μετά βούτηξε βαθιά…ήταν η πιο ωραία φάλαινα που είχα δει στη ζωή μου, όχι γιατί είχα δει και άλλες φορές, αλλά γιατί είχα την τύχη να την δω, εκεί, στο δικό της περιβάλλον!!! Ήταν η πιο όμορφη φάλαινα του κόσμου τρελή συγκίνηση....

Μετά από αυτό ξεκινήσαμε για την επιστροφή στο λιμάνι. Είχε ήδη περάσει η ώρα. Μας πρόσφεραν μία ζεστή σοκολάτα και είχαν βάλει μία ιδέα μπράντι μέσα. Τι να μου κάνει το μπράντι….εκείνη τη στιγμή σαμπάνια ήθελα να ανοίξω εγώ!!!! Μας πρόσφεραν επίσης και ένα γλυκάκι με κανέλα και επειδή η κανέλα μου αρέσει πολύ και είχα και τρελά κέφια, αφού το έφαγα πήγα και ζήτησα ένα δεύτερο…και φυσικά μου έδωσαν! Ευτυχισμένος άνθρωπος λέμε…….

Όταν φτάσαμε στο λιμάνι ο καιρός είχε καλυτερέψει, είχε βγει ο ήλιος και εμείς χαρούμενοι ευχαριστήσαμε το πλήρωμα και πήγαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας να αφήσουμε τις στολές.

Αφού αγοράσαμε κάποια αναμνηστικά πήγαμε στο Μουσείο Φαλαινών. Με το εισιτήριο του μουσείου έχεις έκπτωση 25% σε άλλα δύο μουσεία της πόλης (Exploration Museum & Husavik Museum) και 10% σε κάποια θερμά λουτρά που δεν τα γνώριζα (Geosea).

To Μουσείο Φαλαινών στο Husavik είναι ένα από τα λίγα μουσεία στον κόσμο που είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στις φάλαινες.

Έχει 11 σκελετούς φαλαινών και όλες οι φάλαινες του μουσείου πέθαναν από φυσικά αίτια, εκτός από τη narwhal (φάλαινα μονόκερος) που ήταν δώρο από τη Γροιλανδία. Τι εννοούν τώρα με το "δώρο" δεν κατάλαβα. Μάλλον ότι δεν πέθανε στην Ισλανδία…

Υπάρχει και ένας σκελετός που είναι πολύ ιδιαίτερος. Ανήκει σε ένα από τα μεγαλύτερα θηλαστικά που έχουν ζήσει στο πλανήτη, τη Γαλάζια Φάλαινα!

Το 2010 μία θηλυκιά γαλάζια φάλαινα, 25 μέτρων, ξεβράστηκε στις ακτές της βόρειας Ισλανδίας, στο Ásbúðir της χερσονήσου Skagi.

Στο μουσείο υπάρχουν εκθέματα από την εποχή της φαλαινοθηρίας, η οποία ήταν πολύ μικρότερη σε σύγκριση με άλλων χωρών, παρόλο που διεξάγονταν αιώνες.

Επίσης υπάρχει έκθεση που δείχνει την βιολογική εξέλιξη των φαλαινών, πώς ζουν, πως συμπεριφέρονται, ποια ήδη υπάρχουν, που συναντώνται κ.α.

Τέλος, είδαμε και ένα πολύ ωραίο βίντεο με Humpback whales, σαν αυτή που μόλις είχαμε δει, στο οποίο ακούγαμε τα τραγούδια τους! Η ομορφιά και η δύναμη της φύσης…

Βγαίνοντας από το μουσείο έπρεπε να κάνουμε κάτι ακόμα. Να φάμε fish & chips! Είχε μεσημεριάσει, ήταν πολύ καλή ώρα για φαγητό και φυσικά για να σταματήσει η γκρίνια επιτέλους Πρώτη φορά εδώ, πήραμε φαγητό απο ταχυφαγείο της χώρας. Οι μερίδες ήταν τεράστιες! Κάτσαμε στα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα που είχε το μαγαζί. Φάγαμε το μισό και το υπόλοιπο το πήραμε μαζί μας για να το φάμε αργότερα.

Ο ήλιος ήταν ψηλά και έλουζε τα πάντα γύρω μας σε μία πόλη που θα μου μείνει αξέχαστη!!!!

Ásbyrgi Canyon
Η δεύτερη στάση για σήμερα ήταν το εντυπωσιακό παγετωνικό φαράγγι Ásbyrgi, το οποίο βρίθει λαογραφίας! Κινηθήκαμε βόρεια του Husavik στον 85 μέχρι να συναντήσουμε την είσοδο του φαραγγιού.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του φαραγγιού είναι το Eyjan (The Island), που είναι ένας βραχώδης σχηματισμός 25 μέτρων που βρίσκεται στην είσοδο του και χωρίζει το φαράγγι στη μέση, σχεδόν στο μισό μήκος του. Σε αυτό το "νησί" μπορείς να ανέβεις με μια μικρή πεζοπορία, που δεν κάναμε γιατί θέλει χρόνο. Κάναμε μια μικρή στάση εδώ για φωτογραφίες και συνεχίσαμε με το αυτοκίνητο στο εσωτερικό του φαραγγιού.

Το φαράγγι έχει σχήμα πέταλου και το μήκος του είναι 3,5χλμ, ενώ το μέγιστο πλάτος του είναι 1,1χλμ. Ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Vatnajökull και αποτελεί τη βόρεια είσοδο σε αυτό. Τα τοιχώματα του φαραγγιού φτάνουν σε ύψος 100 μέτρων, στο εσωτερικό του συναντάται πυκνή δασώδη βλάστηση απο σημύδες κυρίως και ιτιές και υπάρχει μια μικρή λίμνη που ονομάζεται Botnstjörn, την οποία μπορεί κανείς να απολαύσει από μία εξέδρα που υπάρχει στη μία της όχθη. Όλα αυτά δημιουργούν ένα μοναδικό φυσικό τοπίο στη χώρα!

Φτάσαμε σε ένα ξέφωτο, όπου βρίσκεται το κέντρο πληροφοριών. Εκεί παρκάραμε και συνεχίσαμε με τα πόδια. Υπάρχουν διάφορα μονοπάτια μέσα στο φαράγγι και κάποια από αυτά τα περπατήσαμε και ήταν πανέμορφα!

Σύμφωνα με την ισλανδική λαογραφία, το οκτάποδο άλογο του Odin, ο Sleipnir, έβαλε ένα από τα πόδια του στο έδαφος σε αυτό το σημείο, όταν θέλησε να καλπάσει ψηλά στον ουρανό και άφησε ένα βαθύ αποτύπωμα στη γη, δημιουργώντας έτσι το φαράγγι αυτό σε σχήμα πετάλου. Ένας άλλος μύθος λέει ότι το Ásbyrgi είναι το πραγματικό σπίτι των Huldufólk, δηλαδή των "κρυμμένων κατοίκων" της Ισλανδίας και των ξωτικών!...

Dettifoss
Συνεχίζοντας στον 85, μετά από λίγο συναντήσαμε τον 864 και στρίψαμε δεξιά. Ο 864 είναι χωματόδρομος με μέτρια "τρακτερωτή υφή", που σημαίνει ότι κατά τη πορεία μας τα κατσαρολικά πίσω χτυπούσαν κλακέτες…Μετά από πολύ λίγη ώρα και προς τέρψη των αυτιών μας, φάνηκαν τα πρώτα σημάδια του καταρράκτη.

Ο Dettifoss τροφοδοτείται από τον ποταμό Jökulsá á Fjöllum που ρέει από τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης, το Vatnajökull και ανήκει στο ομώνυμο πάρκο . Το πλάτος του είναι 100μ. και το ύψος του 45μ. Αυτό όμως που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ο όγκος του νερού που πέφτει και φτάνει τα 193κμ το δευτερόλεπτο. Είχε έρθει η ώρα να δούμε τον πιο επιβλητικό καταρράκτη της χώρας!!!…και ήταν ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.-

Τα νερά στην συνέχεια ρέουν σε ένα επίσης καταπληκτικό παγετωνικό φαράγγι, το Jökulsárgljúfur. Το μήκος του είναι 25 χλμ. με μέγιστο πλάτος 500μ.

Στο ίδιο φαράγγι υπάρχουν άλλοι δύο καταρράκτες που τροφοδοτούνται από τον ίδιο ποταμό και είναι ο Selfoss και ο Hafragilsfoss. Από τον Dettifoss υπάρχει πεζοπορικό μονοπάτι που φτάνει μέχρι τον Selfoss και είναι 1400μ. Δεν το κάναμε γιατί θέλαμε να δούμε και να κάνουμε κι άλλα ωραία!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας