Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

17 Ιουλίου 2019 (part 2) – Eyjafjallajokull Visitor Center, Seljalandsfoss, Hekla, Landmannalaugar camping

Eyjafjallajokull Visitor Center
Ένα από τα σημεία που δεν ήθελα με τίποτα να παραλείψω στο νότο της χώρας είναι το κέντρο επισκεπτών και πληροφοριών για το ηφαίστειο Eyjafjallajokull, η τελευταία έκρηξη του οποίου έγινε το 2010. Βγήκαμε πάλι στον κεντρικό με κατεύθυνση δυτικά. Το κέντρο βρίσκονταν στους πρόποδες του ηφαιστείου.

Το κέντρο παρείχε πληροφορίες για την δραστηριότητα, τα χαρακτηριστικά και τις επιπτώσεις του ηφαιστείου μετά την τελευταία έκρηξη το 2010.

Σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο του κέντρου προβάλλονταν ένα βίντεο με την τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου, το οποίο παρακολουθούσαν μαθητές κάποιου σχολείου. Οι λιλιπούτειοι επισκέπτες, λοιπόν, επιδίδονταν σε καταιγισμό ερωτήσεων προς έναν κύριο, που μάλλον ήταν είτε υπεύθυνος του κέντρου, είτε δάσκαλος τους, και ο οποίος απαντούσε ακούραστα με το χαμόγελο στα χείλη! Κρίμα που δεν ξέρω ισλανδικά γιατί θα μάθαινα πολλά Σε κάποια μέρη του κόσμου τα παιδιά μαθαίνουν να ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον που μεγαλώνουν και σε κάποια κλείνουν σχολεία στο βωμό της αστικοποίησης….

Seljalandsfoss
Είχε έρθει η ώρα να δώσω την δεύτερη και σκληρότερη μάχη, στο πόλεμο της φωτογραφίας…Κινούμενοι στον κεντρικό στρίψαμε στον 249 για τον καταρράκτη Seljalandsfoss. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ, που είναι επι πληρωμής και ξεχυθήκαμε στη μάχη!

Πρόκειται για τον καταρράκτη που σχηματίζεται από τον ποταμό Seljalandsá και έχει ύψος 65μ. Στο σημείο πτώσης δημιουργείται μία όμορφη λίμνη που ονομάζεται Fossker. Το εντυπωσιακό σε αυτό τον καταρράκτη είναι ότι μπορείς να περπατήσεις πίσω από αυτόν και να βγεις από την άλλη πλευρά του. Λάβετε υπ’ οψιν σας ότι αν δεν είστε κατάλληλα ντυμένοι θα γίνεται "λούτσα" μέχρι το κόκκαλο!

Ήταν αδύνατον να βγάλεις φωτογραφία χωρίς κανέναν άσχετο μέσα σε αυτές. Όχι ότι δεν έχω φωτογραφίες με άλλους μέσα από όλο το ταξίδι μας, αλλά το να προσπαθείς να βγάλεις ΜΙΑ φώτο, να σε βλέπει ο άλλος και να μην το σέβεται, ε με ενοχλεί! Τελικά κατάφερα να βγάλω κάποιες με ζουμάρισμα ή από μακριά…Η προσπάθεια για να το καταφέρω αυτό ήταν αρκετά κουραστική και τα παράτησα γρήγορα, γιατί δεν άξιζε το κόπο…

Όταν μπήκαμε πίσω από τον καταρράκτη έκρυψα τη κάμερα και βγάλαμε τα κινητά που είναι αδιάβροχα για να μην έχουμε παράπλευρες απώλειες. Το μπουγέλο με το καταρράκτη ήταν καταιγιστικό και γίναμε παπάκια! Ευτυχώς υπήρξε αρκετός κόσμος που δεν έμπαινε πίσω από τη κουρτίνα του καταρράκτη, αλλά και πάλι είχαμε τα "ζαβά" που έβγαζαν 539682 φωτογραφίες ανα δύο βήματα….

Gljufrabui
Στα 500μ. από τον Seljalandsfoss υπάρχει ο καταρράκτης Gljúfrabúi, που σχηματίζεται από τον ποταμό Gljúfurá, η πηγή του οποίου βρίσκεται βόρεια στο φαράγγι Tröllagil (φαράγγι των τρόλ). Ο Gljúfrabúi έχει ύψος 40μ. και βρίσκεται στο ακατοίκητο αγρόκτημα Hamragarðar. Το ενδιαφέρον στον καταρράκτη αυτόν είναι ότι πέφτει σε μία βαθιά χαράδρα, η οποία είναι μπλοκαρισμένη από έναν τεράστιο βράχο, με το όνομα Franskanef, και υπάρχει μόνο μία σχισμή που επιτρέπει την είσοδο σε μία σπηλιά, με το όνομα Ömpuhellir, για όποιον γουστάρει να γίνει πραγματικά μούσκεμα!!! Μέσα στη σπηλιά υπάρχει ένας βράχος, στον οποίο μπορείς να ανέβεις και ανεβαίνει ο περισσότερος κόσμος που μπαίνει μέσα (μαζί και εγώ), για να βγάλει φωτογραφία.

Εγώ ξεκίνησα με τα πόδια και ο αδερφός μου πήγε να πάρει το αυτοκίνητο για να μην κάνουμε πισωγυρίσματα. Κατά την διαδρομή το μάτι έπεσε στη πλαγιά του βουνού και είδα κάτι προβατάκια τα βόσκουν σε απόκρημνα σημεία…Αγαπάμε ζωηρά προβατάκια!!!

Έφτασα στη είσοδο της σπηλιάς και περιμένω…περιμένω, αλλά ο bro άφαντος. Εκείνη τη στιγμή βγαίνουν τρία άτομα από μέσα και βρίσκω ευκαιρία να μπω, με την ελπίδα ότι θα είμαι μόνη μου. Αμ δε…

Μέσα στη σπηλιά υπήρχε ένας κύριος με τον γιό του. Περίμενα ήσυχα στην είσοδο για να βγάλουν τις φωτογραφίες τους και να έρθει και ο συνταξιδιώτης μου που ήταν ακόμα άφαντος. Καθώς περίμενα γενικώς και ειδικώς με βλέπει ο κύριος που είμαι μόνη μου και μου προτείνει να ανέβω στο βράχο για να με βγάλει φώτο. Γιατί όχι; Στη συνέχεια συστηθήκαμε, γελάσαμε συζητώντας για το γεγονός ότι γίνεσαι τελείως μούσκεμα εκεί μέσα, και άντε εγώ φορούσα από πάνω ως κάτω αδιάβροχα ρούχα, αυτός και ο γιός του όμως ήταν με απλό μπουφάν (!). Τον ευχαρίστησα εν τέλει για την ευγενική προθυμία του και έφυγαν. Ο αδερφός μου εξακολουθούσε να είναι άφαντος…τι διάολο, είχε ανοίξει κανένα ρήγμα και τον είχε καταπιεί;…Βγαίνω έξω και τον βλέπω να περιμένει...εμένα! Δεν είχε καταλάβει ότι είμαι μέσα και νόμιζε ότι δεν έχω φτάσει ακόμα Εκείνη την ώρα μπήκαν στη σπηλιά τέσσερα άτομα, του εξήγησα πως είναι μέσα, δεν ήθελε να μπει και φύγαμε. Τον καταρράκτη αυτόν τον είδα μόνο εγώ…και ήταν ωραίος!

Hekla Center & Hekla
Συνεχίσαμε στον κεντρικό, κάνοντας μόνο μία μικρή στάση στο Hvolsvollur για ψώνια στο supermarket και συνεχίσαμε μέχρι που συναντήσαμε τον 26, όπου στρίψαμε και κινηθήκαμε βόρειο-ανατολικά. Επόμενη στάση το Hekla Center

Πρόκειται για ένα κέντρο που παρέχει πληροφορίες για το ηφαίστειο Hekla, γνωστό και ως "Βασίλισσα" των ηφαιστείων της Ισλανδίας! Το κέντρο άνοιξε το 2007 και είναι ένα από τα βασικά σημεία επίσκεψης για όποιον ενδιαφέρεται για το Hekla.

Το Hekla είναι ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια της Ισλανδίας. Έχει πέντε κρατήρες και ο μεγαλύτερος έχει βάθος περίπου 90 μ. Η ασυνήθιστη μορφή του Χέκλα απαντάται σε πολύ λίγα ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο. Aποτελεί τμήμα μιας μεγάλης ηφαιστειακής οροσειράς, της οποίας το μήκος είναι 5,5 χλμ. Το κύριο ρήγμα ανοίγει σε όλο το μήκος του κατά τη διάρκεια μεγάλων εκρήξεων και η λάβα που παράγεται είναι αλκαλική. Είναι το μόνο ισλανδικό ηφαίστειο που παράγει αλκαλικές λάβες. Η τέφρα του είναι πλούσια σε φθόριο, που είναι δηλητηριώδες για τον άνθρωπο και τα ζώα. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι εκρήγνυται χωρίς προειδοποίηση….Σύμφωνα με την λαογραφία χαρακτηρίζεται ως η πύλη της κολάσεως!

Στο κέντρο υπάρχει μία έκθεση πολυμέσων για το ηφαίστειο Hekla και την ιστορία του, καθώς και την αλληλεπίδρασή του με τους ανθρώπους της γύρω περιοχής εδώ και έντεκα αιώνες.

Το κέντρο ήταν πολύ ενδιαφέρον και μας άρεσε πολύ. Φεύγοντας από εκεί ευχόμασταν να καταφέρουμε να δούμε και το ηφαίστειο "αυτοπροσώπως"! Η βασίλισσα συνήθως είναι σκεπασμένη με σύννεφα και δεν μπορείς να δεις τη κορυφή της. Συνεχίσαμε στον 26, έχοντας στραμμένο το βλέμμα μας στο ηφαίστειο. Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν η αναμενόμενη…

Καθ’ όλη τη διαδρομή είχαμε το ηφαίστειο στα δεξιά μας και το παρατηρούσαμε. Κάποια στιγμή μας έκανε την χάρη να εμφανιστεί!!! Κούκλα η βασίλισσα

Landmannalaugar campsite
Αφού μας έφυγε το μεράκι για τη Hekla βάλαμε μπρος για τα χρωματιστά βουνά…δηλαδη τον Εθνικό Δρυμό Fjallabak και πιο συγκεκριμένα το Landmannalaugar ή αλλιώς οι "πισίνες των ανθρώπων"! Πρόκειται για μια μεγάλη περιοχή με εκπληκτική και μοναδική ομορφιά στην καρδιά των νότιων Χάιλαντς της Ισλανδίας. Είναι ένα φυσικό καταφύγιο με εγκαταστάσεις κάμπινγκ και θα ήταν ο τόπος διανυκτέρευσης μας για σήμερα. Συνεχίσαμε στον 26, ο οποίος από ένα σημείο και έπειτα έγινε F26 αλλά ήταν αρκετά καλός. Συναντήσαμε ένα υδροηλεκτρικό φράγμα και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον F208. Αυτός ο δρόμος μας έφαγε τ’ αυτιά…Σαν πρώτη εικόνα φαινόταν καλός αλλά τα ερπυστριοφόρα και τα οχήματα με τρακτερωτά ελαστικά που περνάνε δημιουργούν πολλά και μικρά αυλάκια στο δρόμο με αποτέλεσμα να έχει πολύ κούνημα…αυτό το κούνημα σε εμάς σήμαινε πολύ χτύπημα πιατικών και πολύ ηχορύπανση την οποία σιχαίνομαι!!! Όταν φτάσαμε στα όρια του πάρκου σταματήσαμε και για να διαβάσουμε την πινακίδα αλλά και για να συμμαζέψω κανένα πιατικό για να ησυχάσουν τα αυτιά μου….

Από εκεί και μετά η διαδρομή μας έγινε χρωματιστή!!! Είναι μια πραγματικά σπάνια περιοχή, τόσο γεωλογικά όσο και αισθητικά. Οι αποχρώσεις του κόκκινου, του ροζ, του πράσινου, του μπλε και του χρυσού κίτρινου χρώματος δημιουργούσαν μια αιθέρια εικόνα βάλσαμο για τα μάτια μας!...Κοιτούσαμε γύρω μας σαν μαγεμένοι, γιατί γενικώς έχουμε και μία ιδιαίτερη αγάπη στα χρωματιστά τοπία και οι δύο, και σταματούσαμε συχνά για φωτογραφίες!

Συναντήσαμε τη λίμνη Frostastaðavatn, γύρω από την οποία τα τοπία γίνονταν ακόμα καλύτερα!

Στην παρακάτω πινακίδα γράφει οδηγίες για το τι οχήματα πρέπει να κινούνται στους F δρόμους. Η ταμπέλα αυτή είναι αναρτημένη από τις εταιρείες ενοικιάσεως οχημάτων!

*Please note that only 4X4 jeeps, not 2wd of 4wd passenger cars, are allowed to drive in the highland (roads marks as F-roads on public maps)

Κατά την διαδρομή συναντήσαμε μονοπάτια για πεζοπορία, κάτι που ήθελα να κάνουμε από εχθές, αλλά τελικά δεν καταφέραμε να φτάσουμε στο Landmannalaugar από νότια…Επίσης το Landmannalaugar σηματοδοτεί το βόρειο άκρο του Laugavegur , ένα από τα πιο δημοφιλή μονοπάτια πεζοπορίας της Ισλανδίας. Αυτή η διαδρομή συνδέει το Landmannalaugar και το Þórsmörk (άλλος ευσεβής πόθος…), την "κοιλάδα του Θόρ", που καταλήγει στον καταρράκτη Skógafoss! Κάτι που θέλει μέρες και οργάνωση για να το κάνεις, αλλά είναι κάτι που θα έκανα αν είχα χρόνο και χρήμα…

Η ώρα ήταν 23:40 όταν φτάσαμε στο πάρκινγκ του Landmannalaugar και παρκάραμε. Για να περάσουμε απέναντι στο κάμπινγκ υπήρχε ποτάμι που έπρεπε να διασχίσεις, ενώ με τα πόδια περνούσες από μία μικρή γεφυρούλα…Αποφασίσαμε να κοιμηθούμε εκεί και να μην περάσουμε το ποτάμι, γιατί δεν βρίσκαμε το λόγο να το κάνουμε. Απλά δεν θα χρησιμοποιούσαμε το όχημα μας σαν όχημα κάμπινγκ (μαγείρεμα, ρίψη λυμάτων κτλ) σε εκείνο το σημείο.

Το Landmannalaugar βρίσκεται δίπλα σε μια εκτεταμένη έκταση αποξηραμένου μάγματος που σχηματίστηκε αρχικά από την έκρηξη του 1477. Επίσης, ιστορικά, ήταν γνωστό για τα φυσικά γεωθερμικά λουτρά του, εξου και το όνομά του "People's Pools". Για αιώνες, λειτούργησε ως καταφύγιο και ανάπαυλα για κουρασμένους ταξιδιώτες. Και εμείς κουρασμένοι ταξιδιώτες ήμασταν και εκείνη τη στιγμή λαχταρούσαμε ένα τέτοιο μπάνιο!!! Βάλαμε μαγιό, πήραμε πετσέτα και ορμίξαμε στη κυριολεξία….Ήταν το καλύτερο φυσικό θερμό λουτρό που έκανα στην Ισλανδία ever!

Από ένα σημείο έρεε καυτό νερό (το πλησίασα κάποια στιγμή και "ζεστάθηκα" λίγο παραπάνω...) και από ένα άλλο σημείο έρεε παγωμένο νερό (ναι και με αυτό έκανα πείραμα…). Αυτά τα δύο έκαναν την πισίνα που φαίνεται στη φώτο να έχει μία πολύ ωραία θερμοκρασία και έχοντας τη θέα της λάβας πάνω από το κεφάλι μου, έμεινα τουλάχιστον μία ώρα εκεί μέσα, ώσπου μούλιασα τελείως, πριν πάω για ύπνο!

Τι άλλο να ζητήσω από την Ισλανδία…....zzzzzzzzzz

Η σημερινή διαδρομή φαίνεται παρακάτω

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 20
• 21
• 22
• 23
• 24
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 22 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας