Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

08 Ιουλίου 2019 (part 2) – Snaefellsnes Peninsula, Budardalur camping

Saxhóll Crater
Στην συνέχεια κινηθήκαμε βόρεια με στόχο τον κρατήρα Saxhóll. Είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς και προσβάσιμους κρατήρες στη χερσόνησο Snæfellsnes.

Ο κρατήρας έχει ύψος περίπου 100μ. και έχει τοποθετηθεί μία μεταλλική σκάλα για να κάνει την ανάβαση εύκολη για τους επισκέπτες.

Όταν ανεβήκαμε στη κορυφή του κρατήρα διαπιστώσαμε ότι η θέα από εκεί πάνω είναι απίστευτη! Μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μας βλέπαμε απέραντα λιβάδια λάβας, κρατήρες και πέρα στο βάθος τον Ατλαντικό Ωκεανό! Εκείνη τη στιγμή είχα τις πρώτες σκέψεις περι δημιουργίας του πλανήτη μας και κάναμε κουβέντα με τον αδερφό μου για το πόσο πρωτόγνωρο είναι το όλο σκηνικό γύρω μας! Αν και αυτό που βλέπαμε δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που θα βλέπαμε μετέπειτα στο ταξίδι…….

Στον κρατήρα υπήρχε και κάτι σαν πυξίδα που εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς προσδιορίζει…είχε τα σημεία του ορίζοντα πάνω και πολλά ονόματα στα ισλανδικά αλλά αδυνατούσα να καταλάβω τι ήθελε να πει ο "ποιητής"…αργότερα στην Ελλάδα, όταν συμμάζευα τις φωτογραφίες μας το κοίταξα λιγάκι και διαπίστωσα ότι είναι ένα είδος πυξίδας που δείχνει τους κρατήρες (μάλλον) της χερσονήσου. Κάποια ονόματα που αναγράφονται επάνω είναι ονόματα κρατήρων της χερσονήσου, καθώς ουκ ολίγους διαθέτει η χερσόνησος….

Öndverðarnes lighthouse
Φεύγοντας από τον κρατήρα πήραμε τον κεντρικό δρόμο και μετά από λίγο βγήκαμε από αυτόν για να συνεχίσουμε σε έναν δευτερεύον. Ο επόμενος μας στόχος ήταν το ακρωτήρι Öndverðarnes που είναι το δυτικότερο σημείο της χερσονήσου Snæfellsnes. Ο δρόμος ήταν αρκετά στενός, ώστε να χωράει μόνο ένα όχημα. Στα αριστερά μας είχαμε τη θάλασσα και τη πρώτη ανοιχτόχρωμη παραλία με ηφαιστειογενή πετρώματα. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η παραλία στο Durness, στα βόρεια Highlands της Σκωτίας. Τότε είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα ανέβαινα ένα ακόμα σκαλοπάτι προς τον βορρά με κατεύθυνση την Ισλανδία! Και να 'μαι τώρα εδώ, να δίνω μία νέα υπόσχεση στον εαυτό μου για ένα ακόμα σκαλοπάτι προς τα πάνω....

Το πρώτο που παρατηρήσαμε ήταν ένας μικρός πορτοκαλής φάρος. Το όνομα του Öndverðarnesviti, ο οποίος χτίστηκε το 1973. Κάποτε εδώ η περιοχή φιλοξενούσε εγκαταστάσεις αποθήκευσης αλιείας και καλύβες ψαράδων. Εδώ, επίσης, υπήρχε ένα αγρόκτημα και ένα παρεκκλήσι.

Δεξιά από το φάρο υπήρχε μια πινακίδα και ένα ξύλινο μονοπάτι που οδηγούσε σε αυτό για το οποίο είχαμε έρθει…το όνομα αυτού Falki. Πρόκειται για τη μοναδική παροχή νερού που υπήρχε τότε στο ακρωτήρι ðndverðarnes, ένα πηγάδι. Σύμφωνα με τον μύθο, υπήρχαν τρείς τρύπες στο πηγάδι, μία με γλυκό νερό, μια άλλη με ιερό νερό και μία τρίτη με μπύρα. Η τελευταία ήταν η αφορμή να κάνω όλο αυτό το δρόμο μέχρι εδώ

Όταν μπήκα μέσα είδα μόνο μία τρύπα που είχε νερό και αυτό που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση ήταν ότι καθώς έμπαινα αισθανόμουν ένα κύμα ζέστης. Όταν έφτασα μέσα είχε αρκετή ζέστη! Δίπλα από την είσοδο του πηγαδιού υπήρχε μία κίτρινη πινακίδα με το γράμμα R και αυτό σημαίνει ότι το πηγάδι προστατεύεται.

Σημείωση: Όταν οι δρόμοι είναι στενοί, ώστε να χωράει μόνο ένα όχημα, υπάρχουν διάφορα "ανοίγματα" που σηματοδοτούνται με μία μπλε πινακίδα με το γράμμα Μ. Εκεί μπαίνει ένα εκ των δύο οχημάτων για να διεξάγεται ομαλά η κυκλοφορία. Τα "ανοίγματα" αυτά, με τη σχετική σήμανση, υπάρχουν και μέσα σε τούνελ με μία λωρίδα κυκλοφορίας.

Hellissandur
Φτάνοντας στο Hellissandur βρήκαμε ένα βενζινάδικο και σταματήσαμε για να γεμίσουμε το ντεπόζιτο που τροφοδοτούσε το νεροχύτη του βαν μας. Όση ώρα ήμασταν εκεί πήρε το μάτι μου κάτι πολύ ενδιαφέρον….

….ήταν το ομορφότερο γκράφιτι που έχω δει έως σήμερα! Πήγα μπροστά στο κτίριο, πάνω στο οποίο ήταν ζωγραφισμένο και το κοιτούσα μαγνητισμένη…εκπληκτικό.-
Αφού πήρα το βλέμμα μου από πάνω του, πρόσεξα ότι όλο το χωριό ήταν γεμάτο γκράφιτι! Έπρεπε να συνεχίσουμε όμως, οπότε δεν είχα το χρόνο να φέρω βόλτα όλο το χωριό για φωτογραφίες...

Rif
Είναι ένα γνωστό ψαροχώρι της περιοχής, το οποίο απλά προσπεράσαμε γιατί δεν υπήρχε κάτι να δούμε ή να κάνουμε, τουλάχιστον, εκείνη την ώρα (17:00)

Olafsvik
Το Olasvik είναι ένας από τους μεγαλύτερους οικισμούς στην χερσόνησο. Αποτελεί ορμητήριο για διάφορες δραστηριότητες στην περιοχή όπως η παρατήρηση φαλαινών, καθώς και για διαμονή και ανεφοδιασμό. Εμείς απλά μπήκαμε στο χωριό και κάναμε βόλτα στην αρχή με το αυτοκίνητο και μετά για ένα 10λεπτο με τα πόδια. Φύγαμε όμως γιατί η ώρα περνούσε και είχαμε να δούμε και να κάνουμε κι άλλα…

Kirkjufell
Συνεχίσαμε το δρόμο μας προς ανατολικά. Κατά την διαδρομή απολαμβάναμε τα τοπία γύρω μας με τους καταρράκτες να ρέουν στις πλαγιές των βουνών, με τις χιονισμένες κορυφές τους, την παραλιακή διαδρομή και διάσπαρτες φάρμες εδώ και εκεί σαν πονηρές πινελιές, για να δώσουν χρώμα στον καμβά της φύσης!….

Και εκεί που χαζεύουμε δεξιά και αριστερά, κάποια στιγμή φτάνουμε στο Grundarfjordur... Παρκάρουμε και ανοίγω το χάρτη. Βλέπω ότι η πόλη που είμαστε είναι μετά το σημείο ενδιαφέροντος…. Kαι άντε ο αδερφός μου δεν το είχε δει ούτε σε φωτογραφία, εγώ; Τι διάολο, ολόκληρο βουνό και δεν το είδα;;;…Πάμε ξανά πίσω! Δεν είχα προσέξει ούτε το καταρράκτη Kirkjufellsfoss, που βρίσκεται απέναντι από το βουνό…

Το Kirkjufell, που το όνομα του σημαίνει "Εκκλησία του βουνού", είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα βουνά της Ισλανδίας, λόγω του δραματικού σχηματισμού του και της τέλειας παράκτιας τοποθεσίας του. Εμένα πάντως μου μοιάζει περισσότερο με καπέλο μάγισσας!

Ο καταρράκτης δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα…αλλά το βουνό είναι πανέμορφο!!!

Grundarfjordur
Σταματήσαμε ξανά στο Grundarfjordur γιατί θέλαμε να "ανεφοδιαστούμε" με ότι μας έλλειπε από τρόφιμα. Ήταν το μοναδικό θέμα που δεν είχαμε φροντίσει από τη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στη χώρα…

Όταν βγήκαμε από το supermarket έκλεψα λίγα λεπτά για να βγάλω το Kirkjufell από μία άλλη οπτική γωνία που δεν είχα προσέξει την πρώτη φορά που φτάσαμε εδώ…

Berserkjahraun
Συνεχίσαμε ξανά ανατολικά. Για το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος δεν είχα δει ούτε εγώ κάποια φωτογραφία. Από το διάβασμα που έκανα όμως ήξερα ότι πρόκειται για ένα λιβάδι λάβας 4000 ετών και για τους κρατήρες που την "ξέρασαν"! Οπότε σήκωσα κεραίες, ειδικά μετά τη "παράβλεψη" του Kirkjufell…

Κάποια στιγμή το τοπίο άρχισε να αλλάζει και να δείχνει περισσότερο εξωγήινο!...αρχίσαμε τα επιφωνήματα τύπου ααααααα ή ωωωωωω και φυσικά μέχρι να διασχίσουμε το πεδίο λάβας με τους κρατήρες κάναμε αρκετές στάσεις για φωτογραφίες…

Stykkisholmur
Επόμενη στάση στη γνωστή πόλη Stykkisholmur. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό των 1000 περίπου κατοίκων. Το φυσικό του λιμάνι εξυπηρετεί εμπορικά τη περιοχή και αποτελεί πορθμείο. Από εδώ φεύγουν καράβια για το Flatey Island και για τα Δυτικά Φιόρδ.

Ο οικισμός αναπτύχθηκε κυρίως με την έναρξη του Δανικού Εμπορικού Μονοπωλίου στην Ισλανδία, ξεκινώντας από το 1602 και έως τα τέλη του 18ου αι. Μολονότι οι πολιτικές αυτού του μονοπωλίου εξαθλίωσαν πολλούς Ισλανδούς, βοήθησε στην ανάπτυξη πόλεων κατά μήκος της χερσονήσου όπως το Stykkisholmur. Παρά την αποικιακή κυριαρχία των Δανών η πόλη είχε πάντα καλούς δεσμούς με τους πρώην ηγεμόνες της. Κάθε χρόνο, από το 1994, και κάθε τρίτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, στην πόλη πραγματοποιείται η "Ημέρα της Δανίας", στην οποία γιορτάζονται οι συνεχείς σχέσεις μεταξύ τους. Το Stykkisholmur είναι επίσης η αδελφή πόλη του Kolding, στη Δανία.

Εδώ συναντήσαμε μια μικρή κινητικότητα και από τουρίστες και από ντόπιους. Η πόλη αποτελεί βάση για διάφορες δραστηριότητες τριγύρω, όπως πεζοπορίες στο Helgafell. Επίσης είναι πολιτιστικός κόμβος. Φιλοξενεί το Μουσείο "Norwegian House", το Μουσείο Ηφαιστείων τον παλαιότερο μετεωρολογικό σταθμό της χώρας, που χρονολογείται από το 1845 και το παλαιότερο διώροφο κτίριο στην Ισλανδία, από το 1828. Φυσικά εκείνη την ώρα όλα αυτά ήταν κλειστά…

Κάναμε μία μικρή βόλτα στη πόλη και καταλήξαμε στο λιμάνι, που θεωρώ ότι είναι το πιο φωτογενές σημείο της μικρής αυτής πόλης!

Εκεί πετύχαμε ένα μαγαζάκι με fish & chips, το οποίο εννοείται πως ήταν κλειστό εκείνη την ώρα, αλλά ο bro έμεινε με την όρεξη, την οποία φρόντιζε να μου υπενθυμίζει συνέχεια, μέχρι τελικά να βρούμε αργότερα σε άλλη πόλη για να φάει το ισλανδικό ψαράκι "που του είχε μυρίσει" και να σταματήσει η γκρίνια!...

Budardalur camping
Τελευταία στάση για σήμερα θα ήταν το σημείο διαμονής μας. Βγαίνοντας από το Stykkisholmur πήραμε τον 54. Σταματήσαμε σε ένα σημείο του δρόμου για να αποφασίσουμε που θα μείνουμε. Στην αρχή λέγαμε να μείνουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην είσοδο των δυτικών φιόρδ, καθώς την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε εκεί. Τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε στο κάμπινγκ του οικισμού Budardalur. Επειδή δεν ήταν τόσο αργά, θέλαμε να αράξουμε λίγο, αλλά και να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα, γιατί γνώριζα ότι θα είχαμε πολύ χιλιόμετρο να διανύσουμε. Ένα μεγάλο μέρος του 54 είναι χωματόδρομος, αλλά σε καλή κατάσταση. Κατά την διαδρομή συναντήσαμε φάρμες στη μέση του πουθενά και προβατάκια, έτσι για να κλείσουμε βουκολικά τα ενδιαφέροντα μας για την σημερινή μέρα! Αγαπάμε προβατάκια

Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω:

Αφού, λοιπόν, είχα κυνηγήσει και τα προβατάκια μου για σήμερα, είπα να παρατήσω τη κάμερα και να απολαύσω το βραδινό μου χαζεύοντας τα ισλανδικά τοπία μέχρι να φτάσουμε στο κάμπινγκ.

Το Skyr είναι ισλανδικό προϊόν. Πρόκειται για λευκό, πολύ μαλακό τυρί, σχεδόν σαν γιαούρτι, που γίνεται από αποβουτυρωμένο αγελαδινό ή πρόβειο γάλα και πυτιά. Είναι ιστορικό τυρί, από την εποχή των Βίκινγκς (900μ.Χ). Το βρίσκει κανείς και σε γεύσεις (φρούτα, βανίλια κτλ). Μοιάζει με γιαούρτι και για γιαούρτι το είχαμε αγοράσει. Όταν το έφαγα κατάλαβα ότι είναι αρκετά βαρύ για γιαούρτι και αρκετά ελαφρύ για τυρί, καθώς μου έφερε καούρες στο στομάχι....στον αδερφό μου του άρεσε! Εννοείται ότι τα υπόλοιπα τα έφαγε αυτός και ευτυχώς είχαμε πάρει και κανονικά γιαούρτια γιατί εγώ δεν ξανα έφαγα skyr…

Φτάνοντας στο Budardalur σταματήσαμε αρχικά για να βάλουμε καύσιμα. Εκείνη την ώρα δεν ήταν ανοιχτό το πρατήριο για να αγοράσουμε κάρτα καυσίμων, οπότε αναγκαστικά βάλαμε καύσιμα με τη χρήση της πιστωτικής που σου δεσμεύει ποσό στη κάρτα. Είχαμε ξεχάσει να σταματήσουμε σε ένα πρατήριο και να πάρουμε κάρτες καυσίμων, οπότε την επόμενη μέρα το φροντίσαμε με τη πρώτη ευκαιρία.

Στο κάμπινγκ παρκάραμε και ο αδερφός μου πήγε στο κεντρικό κτίριο για να πληρώσει, ώστε την επόμενη μέρα να φύγουμε κατευθείαν. Εγώ έκανα κάμπριο το camper μας και ξεκίνησα μαγείρεμα υπό τη συνοδεία της πιο χάλια μπύρας της χώρας…

Όταν τελείωσα και το πακετάρισμα του φαγητού, συμμαζέψαμε "τη κουζίνα" και στρώσαμε το κρεβάτι μας. Μπορεί η μέρα να ήταν γεμάτη, εγώ όμως είχα τρελή όρεξη! Μόλις ο bro έβαλε τη μάσκα ύπνου, στο μέτωπο αρχικά σαν Μαρία Αντουανέτα, ξεκίνησα το δούλεμα! Του το χρωστούσα από το προηγούμενο βράδυ…...zzzzzzzz

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας