Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

14 Ιουλίου 2019 (part 2) – Eastfjords, Vestrahorn Mountain, Hofn camping

Stöðvarfjörður
Η συνέχεια της διαδρομής μας ήταν κατά μήκος των ακτών μέχρι το Stöðvarfjörður. Το φιόρδ αυτό είναι ρηχό και οι γύρω οροσειρά πολύ όμορφη. Παλαιότερα ο οικισμός ονομαζόταν Stöð και αποτελούσε, όπως και σήμερα ένα ψαροχώρι των ανατολικών φιόρδ.

Όπως και όλοι οι οικισμοί των ανατολικών φιόρδ, έτσι και αυτός φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και στηρίζεται στο τουρισμό.

Breiddalsvik
Το Breiðdalsvík είναι ένα σχετικά νεαρό ψαροχώρι. Ένα ήσυχο μέρος και κατάλληλο ορμητήριο για πεζοπορίες στην γύρω περιοχή. Είχα βρει ότι εδώ, στη γύρω κοιλάδα του Breiðdalur, που σημαίνει "ευρεία κοιλάδα", έχει όμορφους καταρράκτες και τα γύρω βουνά επίσης είναι ιδανικά για πεζοπορίες. Αλλά που χρόνος για τέτοια…

Είχα διαβάσει επίσης για την τοπική ζυθοποιία, την οποία λιγουρευόμασταν και οι δύο, αλλά δεν μπορούσαμε να πιούμε εκείνη τη στιγμή, οπότε δεν σταματήσαμε…Βέβαια βγάλαμε τα "σπασμένα" αργότερα το βράδυ στο Hofn (!), αλλά αυτά θα τα πω παρακάτω….Αν κάποιο καλόπαιδο από εδώ μέσα πάει ποτέ σε αυτό το μικρό χωριό, ας πιεί μία μπύρα και για μένα…έτσι για το γαμώτο!

Berufjordur & Teigarhorn
Το Berufjörður είναι το πρώτο βαθύ φιόρδ που συναντάται στην αρχή των ανατολικών φιόρδ όταν κάποιος κινείται από νότια προς βόρεια. Για εμάς ήταν το τελευταίο, καθώς κατεβαίναμε από βόρεια. Έχει μήκος 20 χλμ και μέγιστο πλάτος 5 χλμ.. Εδώ υπάρχει ένα βουνό σε σχήμα πυραμίδας, με το όνομα Búlandstindur, το οποίο εμείς δεν μπορούσαμε να δούμε, λόγω καιρού…σιχτίρ!

Φτάνοντας στο νοτιότερο άκρο του φιόρδ συναντήσαμε ένα σημείο που το είχα σταμπάρει για να σταματήσουμε, τη παλιά φάρμα στο Teigarhorn. Η φάρμα αυτή βρίσκεται σε ένα από τα πιο διάσημα σημεία παραγωγής αυτοφυών ζεόλιθων. Ο ζεόλιθος είναι ένα πορώδες ορυκτό που χρησιμοποιείται ως καταλύτης. Εδώ συναντάται σε φυσικό περιβάλλον, για όποιον ενδιαφέρεται και γνωρίζει να το βρει, γιατί εμείς δεν…Αλλιώς μπορεί κάποιος να δει ζεόλιθο σε Μουσεία Φυσικής Ιστορίας, όπως στο Λονδίνο, τη Βιέννη κτλ. Κάναμε βόλτα τριγύρω αλλά δεν καταφέραμε να δούμε κάτι, γιατί μάλλον δεν γνωρίζουμε να το βρούμε…

Η παλιά φάρμα στο Teigarhorn χτίστηκε το 1880-1882 από τον Niels Weywadt, ο οποίος ήρθε στην Ισλανδία το 1840, παντρεύτηκε μια Δανέζα με την οποία απέκτησαν 14 παιδιά….(θεούλη μου!). Η φάρμα ανήκει στο Εθνικό Μουσείο της χώρας και από το 1975 κηρύχθηκε φυσικό μνημείο, ενώ το 2013 ολόκληρη η περιοχή γύρω από τη φάρμα προστατεύεται λόγω φυσικών συνθηκών παραγωγής ζεόλιθου. Στο Teigarhorn υπάρχει ένα μικρό μουσείο ορυκτών, το οποίο είναι προσβάσιμο κατόπιν ραντεβού. Ωραίο θα ήταν να το δούμε, αλλά αυτά είναι πολυτέλειες στα οδικά με περιορισμένο χρόνο….

Djupivogur
Λίγα λεπτά μετά φτάσαμε στη πόλη Djúpivogur, η οποία είναι ενταγμένη στο Cittaslow, ένα διεθνή οργανισμό που ιδρύθηκε στην Ιταλία (Τοσκάνη) και εμπνεύστηκε από τον κίνημα Slow food, που αναδεικνύει τοπικά φαγητά πόλεων και τον παραδοσιακό τρόπο παρασκευής τους. Οι πόλεις που εντάσσονται στο Cittaslow εστιάζουν στην αυθεντικότητα των τοπικών προϊόντων, στο καλό φαγητό, τις παραδόσεις της τοπικής βιοτεχνίας και την προστασία του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με τον αργό και ήρεμο τρόπο ζωής σε καθημερινή βάση. Πολύ ωραία μου ακούγονται όλα αυτά και θα ήθελα να γίνουν εφαρμόσιμα και στις ελληνικές πόλεις, αλλά….

Το παλαιότερο σπίτι στο Djúpivogur, που ονομάζεται Langabúð, χτίστηκε το 1790 είναι πλέον το πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Σήμερα φιλοξενεί γλυπτά, ένα παραδοσιακό μουσείο και ένα καφέ, που δεν είχαμε χρόνο να δούμε.

Εδώ υπάρχουν υπαίθριες γκαλερί, όπως το γλυπτό "Eggin gg Gleíivík" του καλλιτέχνη Sigurður Guðmundsson, που αποτελείται από 34 αυγά μεγάλου μεγέθους, τοποθετημένα κατά μήκος της προκυμαίας και που δεν τα είδαμε γιατί φτάσαμε μέχρι το λιμάνι και δεν είδαμε κάτι….δεν κατάλαβα που ακριβώς ήταν τοποθετημένα αυτά τα αυγά, αλλά δεν σκοτίστηκα κιόλας για να τα βρω!

Διαδρομή έως Stafafell Cottage
Συνεχίσαμε τη πορεία μας, κατά την οποία μέναμε πολλές φορές με το στόμα ανοιχτό….η διαδρομή από το Djúpivogur έως το Stafafell Cottage ήταν το κάτι άλλο! Κάναμε πολλές στάσεις για φωτογραφίες και σχολιάζαμε συνέχεια τα τοπία…. Voilà!

Εδώ σταματήσαμε στον φάρο που βρίσκεται στη χερσόνησο Hvalnes. Σε αυτό το σημείο ξεκινά μία μεγάλη λωρίδα γης που φτάνει μέχρι την απέναντι ακτή και μπορεί κανείς να δει όσο φτάνει η ματιά του…...τα γύρω βουνά δε, όνειρο!

Κάναμε και άλλες στάσεις, είτε για πανίδα, είτε για χλωρίδα της χώρας…γενικώς είχαμε εκστασιαστεί με τη διαδρομή!

Ώσπου φτάσαμε στη φάρμα, που είναι φημισμένη για διαμονή και εξορμήσεις στη γύρω περιοχή. Εκεί λίγο ξενερώσαμε γιατί φαινόταν σαν να είναι παραμελημένη και δεν συναντήσαμε κανέναν. Αν εξαιρέσει κάποιος τα γύρω τοπία, η φάρμα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Βγάλαμε δυο τρεις φώτο και συνεχίσαμε…

Viking Cafe - Vestrahorn Mountain – Horn
Φτάνοντας στο Viking Café άρχισε να ψιλοβρέχει και τα σύννεφα γύρω από τα βουνά πύκνωναν όπως και τα σιχτιρίσματα μου…

Όταν φτάσαμε στο καφέ, μπήκαμε μέσα και βγάλαμε εισιτήριο για το Vestrahorn Mountain (ναι έχει εισιτήριο για να δεις αυτό το βουνό, γιατί είναι ιδιωτικός χώρος!…) και πήραμε και ένα καφεδάκι για το χέρι. Δίπλα σε ένα παράθυρο υπήρχε μία ταμπελίτσα με τρεις φράσεις…

…η φώτο είναι αφιερωμένη σε όλους εσάς που επιθυμείτε να πάτε Ισλανδία!!!

Το εισιτήριο που πληρώνεις είναι στην ουσία η αγορά μίας κάρτας εισόδου για να ανοίξει η μπάρα που έχουν βάλει στο δρόμο που οδηγεί στο βουνό. Σκανάραμε τη κάρτα στη υποδοχή, άνοιξε η μπάρα και συνεχίσαμε, όπως στα πάρκινγκ.

Το Vestrahorn είναι ένα βουνό ύψους 454 μέτρων. Όταν έχει πλημμυρίδα και καλό καιρό το βουνό καθρεφτίζεται στο νερό και το όλο τοπίο μοιάζει μαγικό! Εμείς πετύχαμε τα νερά τραβηγμένα (άμπωτη) και μία ομιχλώδη ατμόσφαιρα, χωρίς (ευτυχώς) πολλά σύννεφα, που έδιναν μία αίσθηση μυστηρίου…το βουνό έμοιαζε να βγαίνει από τα έγκατα της γης και γύρω του να αιωρούνται αραιά σύννεφα! Φαντάσου να το έβλεπα και με ήλιο…

Γυρίσαμε πίσω στο καφέ, αλλά δεν είχε έρθει η ώρα να φύγουμε ακόμα…υπήρχε και συνέχεια. Ένα από τα πρώτα αγροκτήματα εποικισμού στην Ισλανδία ήταν το Horn, που χτίστηκε από τον Hrollaugur γιο του Rögnvaldur Earl από το Møre στη Νορβηγία. Αριστερά από το Viking Café ανηφόριζε ένας δρόμος, στα δεξιά του οποίου υπήρχε ένα ξύλινο άγαλμα του Hrollaugur.

Στον Β’ ΠΠ η περιοχή του Horn έγινε βάση του βρετανικού στρατού και αργότερα δημιουργήθηκε ένας σταθμός ραντάρ του ΝΑΤΟ στο Stokksnes, νότια του Horn. Ξεκινήσαμε να περπατάμε στο χωματόδρομο, όταν άρχισε να φαίνεται ένα χωριό Βίκινγκ…

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπαμε ήταν ένα σκηνικό που στήθηκε το 2010 για την ισλανδική ταινία Viking, του Ισλανδού σκηνοθέτη Baltasar Kormákur, η οποία δεν γυρίστηκε ποτέ. Η Universal αργότερα απέκτησε τα δικαιώματα παραγωγής της ταινίας, αλλά δεν έχω ιδέα τι έγινε τελικά… Το "χωριό" έχει μείνει εκεί και είναι ένα υπέροχο αξιοθέατο, που δίνει μία εικόνα του πώς ήταν πραγματικά ένας οικισμός Βίκινγκ!

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του χωριού είναι τα κτίρια, που δίνουν μία πολύ καλή εικόνα της αρχιτεκτονικής εκείνης της περιόδου. Μπορούσαμε αν περιηγηθούμε μέσα στις καλύβες και παντού στο γύρω χώρο. Είδαμε και ένα τεράστιο τεχνητό βράχο, όχι και σε τόσο καλή κατάσταση, που μάλλον θα χρησιμοποιούνταν ως φυλακή!

Γύρω απο το κινηματογραφικό σκηνικό βρίσκονται τα ερείπια κατοικιών διαφόρων περιόδων. Αυτό δείχνει ότι η περιοχή θεωρούνταν καλή για την δημιουργία αγροκτήματος, λόγω των άφθονων υλικών, όπως πέτρες και βράχια από τα βουνά, καθώς και ξυλία που έφτανε στις ακτές απο τη θάλασσα…

Hofn camping
To Hofn δεν ήταν πολύ μακριά, οπότε φτάσαμε σε πολύ λίγη ώρα. Κάναμε πρώτα μία αναγνωριστική βόλτα…..

…και μετά κατευθυνθήκαμε προς το κάμπινγκ. Ήταν το πρώτο μεγάλο κάμπινγκ που μέναμε και με τον περισσότερο κόσμo ως εκείνη τη στιγμή.

Παρκάραμε, τσιμπήσαμε το κάτιτις μας στο camper και ξεκινήσαμε προς αναζήτηση μπύρας! Εδώ είχαμε και βραδινή (λέμε τώρα) έξοδο! Αφού φάγαμε πόρτα σε ένα μαγαζί που δεν συγκράτησα καν πιο ήταν, γιατί έκλεινε (ήταν 22:00)…τελικά βρήκαμε ανοιχτό το Kaffi Hornid ! Είχε γύρω στις τρείς τέσσερις παρέες που έτρωγαν και έπιναν. Εμείς στρωθήκαμε στο μπαρ και ξεκινήσαμε το "τραγούδι"…Εδώ ήπιαμε τη καλύτερη μπύρα σε όλη την Ισλανδία....τη Vatnajökull - Frozen In Time!

Είναι τοπική μπύρα από αρκτικό θυμάρι και χρησιμοποιείται νεράκι από τους παγετώνες για την παρασκευή της! Πραγματικά μία ιδιαίτερη γεύση, που μας άρεσε πολύ! Στην αρχή παραγγείλαμε και μία Egils Gull, αλλά τελικά το γυρίσαμε πάλι στη Vatnajökull. Το γλεντήσαμε εκείνο το βράδυ πριν πάμε για ύπνο…..βγάλαμε τα σπασμένα όλων των προηγούμενων ημερών!

Η σημερινή διαδρομή μας ήταν αυτή:

Cheers!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 16 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας