Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

17 Ιουλίου 2019 (part 1) – Vik, Reynisfjara, Dyrholaey, Solheimajokull, Skogar Museum & Skogafoss

Vik
Το πρωινό μας βρήκε με ομίχλη…πάλι! Φάγαμε, πήγα να πληρώσω για τη διανυκτέρευση και σιγά σιγά αναχωρήσαμε. Δεν θα φεύγαμε αμέσως από το Vik. Θέλαμε να κάνουμε μία μικρή βόλτα να δούμε τον οικισμό. Ξεκινήσαμε, έχοντας βάλει στόχο την εκκλησία που βρίσκεται σε ένα λόφο. Από εκεί θα βλέπαμε όλο το Vik πανοραμικά. Το χωριό έχει ένα κεντρικό δρόμο και έναν που ανεβαίνει στο λόφο. Αυτά!

Το Vík, είναι ο νοτιότερος οικισμός της ηπειρωτικής Ισλανδίας και ένα από τα πιο γνωστά ψαροχώρια της χώρας. Αποτελεί δημοφιλή τοποθεσία για διαμονή, ανεφοδιασμό και σημείο εξόρμησης για τη γύρω περιοχή. Αν και έχει κάτι λιγότερο από 300 κατοίκους, είναι ο πιο μεγάλος οικισμός σε όλη τη γύρω περιοχή! Το Vik φημίζεται για το Reynisdrangar, που είναι σχηματισμοί βράχων που ξεπροβάλουν από την θάλασσα.

Ανεβαίνοντας η θέα ήταν όμορφη και πανοραμική, μέχρι που φτάσαμε ψηλά στην εκκλησία. Μείναμε για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας και να ατενίσουμε τη θέα, μπας και δούμε καμιά φάλαινα…και μετά ξυπνήσαμε!

Reynisfjara
Η πιο γνωστή παραλία της Ισλανδίας με μαύρη άμμο είναι η Reynisfjara, που είναι παγκοσμίου φήμης καθώς το 1991 το National Geographic την ψήφισε ως μία από τις 10 κορυφαίες μη τροπικές παραλίες του πλανήτη. Πήραμε τον 215 και σε δύο λεπτά ήμασταν εκεί. Ξαφνικά η Ισλανδία γέμισε κόσμο! Και αυτή η αίσθηση θα μας έκανε παρέα μέχρι το απόγευμα που θα αφήναμε τις νότιες ακτές της χώρας….

Το Reynisfjall είναι ένα βουνό ύψους 340 μέτρων που έχει δημιουργηθεί από μια ηφαιστειακή έκρηξη στην προτελευταία εποχή των παγετώνων. Σε αυτό διακρίνονται εναλλασσόμενα στρώματα τόφφου, λάβας και στήλες βασάλτη που καταλήγουν στην άκρη της παραλίας αυτής.

Οι βράχοι Reynisdrangar που ξεπροβάλουν από την θάλασσα και τους βλέπαμε από το Vik, εδώ είναι ορατοί από πιο κοντά. Σύμφωνα με την τοπική λαογραφία αυτοί οι μεγάλοι βράχοι ήταν τρόλ που προσπαθούσαν να τραβήξουν πλοία από τον ωκεανό στην ακτή. Έβγαιναν στο σκοτάδι μόνο και ένα βράδυ η αυγή ξεπρόβαλε από τον ορίζοντα, πετρώνοντάς τα.

Dyrholaey & Kirkjufjara beach
Δίπλα από την Reynisfjara υπάρχει το Dyrhólaey. Πρόκειται για ένα ακρωτήρι, το όνομα του οποίου σημαίνει "πόρτα-τρύπα", καθώς σχηματίζει μια καμάρα μέσα στη θάλασσα, αρκετά μεγάλη ώστε να περάσουν σκάφη και μοιάζει με πόρτα. Ο δρόμος φτάνει μέχρι πάνω στην είσοδο του ακρωτηρίου, όπου υπάρχει πάρκινγκ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε με τα πόδια.

Η δυτική πλευρά, που ονομάζεται Háey, αποτελείται κυρίως από τόφφους, ενώ η ανατολική πλευρά, που ονομάζεται Lágey, αποτελείται από βασάλτη. Η νότια πλευρά του Dyrhólaey είναι μια στενή λωρίδα, ύψους 100μ., με κάθετους γκρεμούς που πέφτουν απότομα στη θάλασσα. Στα ανατολικά του ακρωτηρίου υπάρχει η παραλία Kirkjufjara, με ένα βράχο που υψώνεται στην ακτή, μόνος του σαν πύργος.

Το Dyrhólaey σχηματίστηκε πριν από περίπου 100 χιλιάδες χρόνια την τελευταία εποχή των παγετώνων, μετά από μία υποβρύχια έκρηξη. Περπατήσαμε μέχρι τον φάρο που δεσπόζει εκεί από το 1927 και είναι πολύ όμορφος!

Η θέα από εκεί πάνω προσφέρει ένα μοναδικό πανόραμα στη γύρω περιοχή! Τώρα καταλάβαινα γιατί ήθελαν όλοι να ανέβουν σε αυτό το ακρωτήρι…

Solheimajokull
Η σημερινή μέρα είχε και παγετώνα! Βγήκαμε στον κεντρικό και στρίψαμε δεξιά στον 221. Ένας από τους πιο εύκολα προσβάσιμους παγετώνες της χώρας είναι ο Solheimajokull. Πρόκειται για μία παγετωνική γλώσσα με μήκος εξόδου 11 χλμ και μέγιστο πλάτος 1-2 χλμ., που προέρχεται από το νοτιοδυτικό τμήμα του παγετώνα Mýrdalsjökul.

Ο παγετώνας έχει αλλάξει σε μεγάλη κλίμακα τα τελευταία 100 χρόνια. Μεταξύ 1930 και 1969 υποχώρησε περίπου 977μ. Απο το 1969 το κλίμα άλλαξε και έγινε πιο κρύο με αποτέλεσμα ο παγετώνας να προχωρήσει κατά 495μ. και το πάχος του αυξήθηκε περίπου 100μ. μέχρι το 1995. Μετά το 1995, ο παγετώνας άρχισε να υποχωρεί ξανά και το 2010 ήταν περίπου 1 χλμ πιο πίσω στην κοιλάδα από ότι ήταν το 1930 και περίπου 120-150 μέτρα πιο λεπτός από ότι ήταν το 1960. Από το 2010 συνεχίζει να υποχωρεί και αν συνεχίσει έτσι θα εξαφανιστεί εντελώς σε 100-200 χρόνια!...Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και πήραμε το μονοπάτι για το παγετώνα.

Μπροστά από το παγετώνα έχει σχηματιστεί μία λίμνη με μέγιστο βάθος 60μ., η οποία συνεχίζει να μεγαλώνει ενώ ο παγετώνας υποχωρεί. Φτάσαμε κοντά στον παγετώνα και αντικρύσαμε ένα μείγμα πάγου και στάχτης που σου έδινε την εντύπωση ενός παγωμένου κάστρου! Για να πω την αλήθεια η θέα του συγκεκριμένου παγετώνα με συνεπήρε τελείως, είχα μείνει άφωνη….

…συνεχίσαμε να προχωράμε για να πλησιάσουμε κι άλλο, και όσο πλησιάζαμε ένιωθα τον παγετώνα σαν "σειρήνα" να με μαγνητίζει…ήθελα να φτάσω όσο πιο κοντά μπορούσα…να τον αγγίξω! Ήταν απόκοσμος….

Όταν φεύγαμε, έριχνα κλεφτές ματιές πίσω μου, για να "παγιδέψω" όσες πιο πολλές εικόνες μπορούσα, μέχρι που τον έχασα τελείως από τα μάτια μου…

Skogar Museum & Skogafoss
Βγήκαμε πάλι στον κεντρικό και συνεχίσαμε προς δυτικά. Επόμενο σημείο ενδιαφέροντος ήταν ο οικισμός Skogar και ο ομώνυμος καταρράκτης του.

Ο "καταρράκτης του δάσους", όπως σημαίνει το όνομα του Skógafoss, είναι ένας από τους πιο όμορφους καταρράκτες στην Ισλανδία! Ο ποταμός Skogar έχει πάνω από 30 μικρότερους καταρράκτες να τον στολίζουν, αλλά ο πιο εντυπωσιακός και θεαματικός είναι ο Skogafoss με ύψος 62μ. και πλάτος 15μ. Μία σκάλα οδηγεί στην κορυφή του καταρράκτη και από εκεί υπάρχει μονοπάτι για πεζοπορία στη χαράδρα Skógargil, όπου μπορεί κάποιος να δει και τους υπόλοιπους 30 όμορφους και μικρότερους καταρράκτες.

Φτάσαμε στο πάρκινγκ και πήγαμε πρώτα στον καταρράκτη. Εδώ έδωσα την πρώτη μου μάχη για να καταφέρω να βγάλω φωτογραφία τον καταρράκτη χωρίς κανέναν άλλον μέσα στο πλάνο…και τα κατάφερα!!! Βέβαια για να το καταφέρω αυτό, έπρεπε να πλησιάσω πάρα πολύ κοντά, που σημαίνει οτι παίξαμε μπουγέλο με τον καταρράκτη και με νίκησε….ευτυχώς ήμουν ντυμένη κατάλληλα και του την έσκασα!

Δεν ανεβήκαμε την σκάλα, ούτε κάναμε πεζοπορία. Εμείς διαλέξαμε να δούμε τα 3 μουσεία που συστεγάζονται και φιλοξενούνται στον οικισμό Skogar.

Το Μουσείο Skogar φιλοξενεί ένα σημαντικό μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας, με 18.000 αντικείμενα να εκτίθενται σε 3 μουσεία και 6 ιστορικά κτίρια. Πρόκειται για το Τεχνολογικό Μουσείο, το Λαογραφικό Μουσείο και το Υπαίθριο Μουσείο. Άνοιξε την 1η Δεκεμβρίου 1949 και αρχικά στεγάζονταν στο περιφερειακό σχολείο του Skógar. Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Þórður Tómasson, ο οποίος επιμελήθηκε το μουσείο από την ίδρυσή του μέχρι τον θάνατό του το 2013.

Το Μουσείο Τεχνολογιών άνοιξε στις 20 Ιουλίου 2002. Σε αυτό παρουσιάζεται η ιστορία και η εξέλιξη των μεταφορών, της επικοινωνίας και των τεχνολογιών στην Ισλανδία, τον 19ο και τον 20ο αι. Από την εποχή της εργασίας με άλογα έως την ψηφιακή επικοινωνία του σήμερα, στόχος του μουσείου είναι να συλλέξει, να διατηρήσει και να εκθέσει αντικείμενα που αφηγούνται αυτήν την ιστορία.

Αρχικά οι μεταφορές και οι εργασίες γίνονταν με άλογα:

Οι ταχυδρομικές υπηρεσίες:

Οι τηλεπικοινωνίες και ραδιοεπικοινωνίες:

Είδαμε διάφορα οχήματα μεταφορών και υπηρεσιών οδικού δικτύου, αλλά και άλλους τρόπους μεταφοράς, πιο σύγχρονους από τα πέδιλα σκι…:

Οχήματα διάσωσης και πολλά άλλα:

Το Υπαίθριο Μουσείο βρίσκεται δίπλα από το κτίριο που στεγάζει το Μουσείο Μεταφορών και περιλαμβάνει εκθέματα πολλών περιόδων της ισλανδικής αρχιτεκτονικής και ιστορίας.

Στο κάτω επίπεδο του χώρου υπάρχει μια παραδοσιακή αγροικία με χλοοτάπητα, που περιλαμβάνει ένα baðstofa (κοινόχρηστο δωμάτιο για ύπνο, σίτιση και οικιακή εργασία), μία κουζίνα με ανοιχτή εστία, κελάρι, σαλόνι, αποθήκη και αχυρώνα. Δίπλα στην αγροικία υπάρχει μια υδροηλεκτρική μονάδα, ως υπενθύμιση της πρωτοπορίας που κατέχει η χώρα στην αξιοποίηση της υδραυλικής ενέργειας με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Το πάνω επίπεδο του χώρου περιλαμβάνει ένα τυπικό ισλανδικό σχολείο των αρχών του 20ου αι., μια εκκλησία και ένα baðstofa χτισμένο πάνω από ένα αχυρώνα με σκοπό την εκμετάλλευση της θερμότητας που εκπέμπουν τα ζώα, μαζί με μια αποθήκη. Στο υψηλότερο σημείο βρίσκεται ένα ξύλινο σπίτι που χτίστηκε στο Holt, Síða, το 1898.

Στα ανατολικά του υδροηλεκτρικού σταθμού βρίσκεται ένα τμήμα μιας γέφυρας που χτίστηκε το 1921 στον παγετωνικό ποταμό Jökulsá, στο Sólheimasandur 5 χλμ μακριά από το σημείο που βρίσκεται το Skogar. Από αυτό το σημείο ξεκινήσαμε και τη περιήγηση μας…

…δίπλα σχεδόν βρίσκεται ο υδροηλεκτρικός σταθμός.

Συνεχίσαμε στην παραδοσιακή αγροικία με χλοοτάπητα. Να πω εδώ ότι οι επισκέπτες του μουσείου αυτού ήταν ελάχιστοι, συγκριτικά με το φημισμένο Glaumbaer στον βορρά, γιατί ο περισσότερος κόσμος επικεντρώνεται στη φύση (βλέπε Skogafoss), και έτσι είχαμε την χαρά να δούμε όλα τα τμήματα του μουσείου με άνεση!

Το σαλόνι χρονολογείται από το 1896…

Το υπνοδωμάτιο από το 1838…

Το κελάρι απο το 1850…

Η κουζίνα από το 1880…

Το baðstofa από το 1895…

Η αποθήκη από το 1830…

Ο αχυρώνας από το 1880…

Και το σιδεράδικο από το 1950.

Ανεβήκαμε στο δεύτερο επίπεδο του υπαίθριου μουσείου και είδαμε πρώτα την εκκλησία και ήταν πρώτη φορά που βλέπαμε και το εσωτερικό μιας εκκλησίας! Η εξωτερική κατασκευή είναι καινούργια, ενώ τα περισσότερα εσωτερικά αντικείμενα είναι από την εκκλησία Kálfholt, που χτίστηκε το 1879. Τα παράθυρα χρονολογούνται από το 1898 και είναι από την εκκλησία Gröf. Όλα τα υπόλοιπα εκκλησιαστικά αντικείμενα χρονολογούνται από τον 17ο και 18ο αιώνα και είναι από διάφορες παλιές εκκλησίες (εκκλησία Ásólfsskáli-1768, εκκλησία Steinar και Eyvindarhólar-16ος αι.).

Μετά πήγαμε προς την αγροικία από το Skál, Síða (Klaustur). Χτίστηκε το 1919-20, κατοικήθηκε μέχρι το 1970 και ανακατασκευάστηκε στο Μουσείο Skógar το 1989.

Η κουζίνα συνδέεται με τον αχυρώνα (από τη παραγωγή στη κατανάλωση που λέμε)…

…και το baðstofa χτίστηκε πάνω από τον αχυρώνα προς όφελος της θερμότητας των ζώων. Η είσοδος σε αυτό είναι από την κουζίνα.

Συμπεριλαμβάνει και μία αποθήκη από το Gröf (1870)…

…και το σαλόνι.

Σειρά είχε το σχολείο. Ήταν το δημοτικό σχολείο στο Litli-Hvammur, Mýrdalur, χτισμένο το 1901. Ανακατασκευάστηκε στο Μουσείο Skógar μεταξύ 1999-2000.

Λίγο παραδίπλα υπάρχει το σπίτι από το Holt της περιοχής Síða. Χτίστηκε εξ ολοκλήρου από ξύλο, από τον τοπικό επίτροπο Árni Gíslason το 1878. Τα τοιχώματα στο δυτικό σαλόνι προέρχονται από το νοσοκομειακό πλοίο St. Paul, το οποίο προσάραξε στο Meðalland το 1899. Το σπίτι κατοικήθηκε έως το 1974 και το 1980 μεταφέρθηκε στο Μουσείο Skógar και ανακατασκευάστηκε.

Το Λαογραφικό Μουσείο χωρίζεται σε θεματικές ενότητες:

Το τμήμα Αλιείας περιλαμβάνει μια μεγάλη συλλογή αντικειμένων που σχετίζονται με την αλιεία κατά μήκος της νότιας ακτής της Ισλανδίας. Η αλιεία σε αυτήν την περιοχή δεν συνηθίζονταν, καθώς η αμμώδης νότια ακτή της Ισλανδίας δεν ευνοούσε την δημιουργία λιμανιών! Το βασικό έκθεμα του τμήματος είναι η μεγάλη τράτα Pétursey, που κατασκευάστηκε το 1855 και χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1946.

Το τμήμα Γεωργίας περιλαμβάνει εργαλεία και σκεύη που χρησιμοποιούνταν σε αγροκτήματα τις παλιές εποχές. Σε τόσο δύσκολο περιβάλλον διαβίωσης τα αγροτικά νοικοκυριά έπρεπε να είναι αυτοσυντηρούμενα, να κατασκευάζουν και να επισκευάζουν όλα τους τα εργαλεία και σκεύη!

Το τμήμα επίπλων, χειροτεχνιών και ενδυμασίας περιέχει μία ποικιλία παλιών καθημερινών ειδών οικιακής χρήσης, διακοσμητικές χειροτεχνίες, κεντήματα, υφαντά, ξυλόγλυπτα αντικείμενα, μεταλλικές κατασκευές, τοπικές ενδυμασίες κλπ.

Τα αρχεία των κομητειών Rangárvallasýsla και West Skaftafellsla σώζονται εδώ.

Πριν βγούμε από το μουσείο μπήκα στο κατάστημα δώρων και πήρα ένα τσάι από ισλανδικά βότανα, το οποίο αποδείχτηκε πολύ γευστικό! Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο φάγαμε και μετά αναχωρήσαμε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 19
• 20
• 21
• 22
• 23
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 21 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας