Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

13 Ιουλίου 2019 (part 1) – Godafoss, Hverir, The dream of Askja, Modhrudalur

Το πρωινό στο κάμπινγκ του Godafoss ήταν μία από τα ίδια. Πλυθήκαμε με φρέσκο παγωμένο ισλανδικό νεράκι, φάγαμε το πρωινό μας στο camper, φτιάξαμε τα τσάγια μας και τους καφέδες μας για το δρόμο, δεν βρήκαμε για άλλη μία φορά κανέναν για να πληρώσουμε τη διαμονή μας εκεί, ούτε ήρθε να μας ενοχλήσει κάποιος γι αυτό….και τελικά μετακινηθήκαμε λίγα μέτρα πιο πέρα, στο πάρκινγκ του Godafoss, γιατί είχε έρθει η ώρα να τον δούμε επιτέλους!

Godafoss
Πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί από το πάρκινγκ στον καταρράκτη, αλλά από την αριστερή όχθη του Skjálfandafljót.Περπατώντας κατά μήκος του ποταμού βλέπαμε τα ανοιχτοπράσινα νερά του και ακούγαμε τον ήχο της πτώσης του νερού, χωρίς να βλέπουμε στην αρχή κάτι. Ήταν νωρίς αλλά είχε λίγο κόσμο.

Ο καταρράκτης Goðafoss θεωρείται ένας από τους πιο εντυπωσιακούς καταρράκτες στην Ισλανδία. Το νερό του ποταμού Skjálfandafljót πέφτει από ύψος 12μ. και το πλάτος του είναι 30μ. Εμένα δεν με εντυπωσίασε…ειδικά μετά τον Dettifoss και τον Aldeyjarfoss! Μου φάνηκε λίγος μπροστά τους, γιατί δεν έβλεπα την επιβλητικότητα του πρώτου, ούτε τους υπέροχους ηφαιστειογενείς σχηματισμούς του δεύτερου…Τον αποκαλέσαμε και εγώ και αδερφός μου "Νιαγάρα της Ισλανδίας", στο πολύ πιο μικρό του βέβαια….

Ο καταρράκτης όμως έχει μία ιστορία! Κατά το έτος 1000 μ.Χ. ο Þorgeir Ljósvetningagoði, που ήταν νομικός επίτροπος στο Alþingi, το εθνικό κοινοβούλιο της Ισλανδίας, και ιερέας της παλιάς Νορβηγικής θρησκείας (ένας gothi δηλαδή), αποφάσισε υπέρ του εκχριστιανισμού της χώρας. Βασικός στόχος του ήταν να αποτραπούν οι καταστροφικές εμφύλιες συγκρούσεις…Ο ίδιος έγινε Χριστιανός και λέγεται ότι επιστρέφοντας στο αγρόκτημά του Ljósavatn, έριξε τα αγάλματα των θεών του σε έναν κοντινό καταρράκτη. Ο καταρράκτης ήταν αυτός που είχαμε μπροστά μας εκείνη τη στιγμή και έτσι πήρε το όνομα "καταρράκτης των θεών", δηλαδή στα ισλανδικά Godafoss…

Υπάρχει μονοπάτι και από την αριστερή όχθη του ποταμού, περνώντας από τη γέφυρα απέναντι. Περπατώντας σε αυτό κάποιος μπορεί να φτάσει ψηλά, στο χείλος του καταρράκτη για να τον δει από ψηλά. Εμείς δεν πήγαμε από την άλλη όχθη…είχαμε άλλες βλέψεις!

Reykjahlíð
Πήραμε τον ring road με κατεύθυνση ανατολικά. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και βλέπαμε γύρω μας λιβάδια λάβας, ηφαιστειογενή βουνά, τη λίμνη Myvatn στα δεξιά μας και πέρα στο βάθος αυτό που είχα καημό να δω από όσο πιο κοντά μπορούσα…το Herðubreið!

Θέλαμε να βάλουμε καύσιμα και να γεμίσουμε το ντεπόζιτο του νιπτήρα μας. Πρώτη στάση για σήμερα το Reykjahlíð

Αφού βάλαμε καύσιμα, πήγα μέσα στο πρατήριο για να πάρω νέες κάρτες καυσίμων να έχουμε μαζί μας. Όση ώρα ήμουν μέσα ο αδερφός μου φωτογράφιζε ένα πουλί που είχε θρονιαστεί στην οροφή του camper μας…

Hverir
Αποχαιρετώντας τη λίμνη Myvatn συνεχίσαμε, καθώς δεν θα την ξαναβλέπαμε, ανεβήκαμε το χρωματιστό βουνό Namafjall για να καταλήξουμε στους πρόποδες του, στο Hverir.

Ένα συνονθύλευμα "κρατήρων" με λάσπη να βράζει μέσα τους, κρυστάλλους θείου με πολλά διαφορετικά χρώματα, δύσοσμα αέρια, που κάνουν αποπνικτική την ατμόσφαιρα τριγύρω και "φυσικές χύτρες’, συνθέτουν το σκηνικό της κόλασης επι γής!….

Υπάρχει μονοπάτι για να περπατήσεις γύρω από τους "κρατήρες" και απαγορεύεται να βγεις έξω από αυτό για ευνόητους λόγους….επίσης, οι αναθυμιάσεις μπορεί να είναι επιβλαβείς, οπότε καλό είναι να μην εισπνέονται. Το νερό και τα αέρια που περιέχονται εδώ γενικά είναι πολύ όξινα και μετατρέπουν το γύρω έδαφος σε πηλό και λάσπη!

Η περιοχή αλλάζει συνεχώς, καθώς οι παλιοί "κρατήρες" λάσπης στεγνώνουν και εξαφανίζονται ενώ δημιουργούνται νέοι. Ο ατμοί που βγαίνουν, με πίεση πολλές φορές, δίνουν την εντύπωση ότι η γη βρυχάται με δύσοσμη ανάσα….

Το καλό με αυτό το μέρος είναι ότι οι επισκέπτες μπορεί να είναι αρκετοί, αλλά δεν μένουν για πολύ, ούτε περπατάν όλοι ανάμεσα στους κρατήρες! Οπότε με ένα βρεγμένο μαντήλι στο πρόσωπο φέρνεις βόλτα όλη τη περιοχή με την ησυχία σου…Το μονοπάτι συνεχίζει μέχρι ψηλά στο βουνό. Δεν ανεβήκαμε γιατί αυτό που είδαμε στους πρόποδες ήταν υπεραρκετό!

Στο δρόμο για Askja_F88
Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στην ενδοχώρα. Είχαμε σκοπό να πάμε στην Askja. Για να ακριβολογήσω εγώ είχα την τρελή καούρα να πάω γιατί ο αδερφός μου δεν είχε "συνεισφέρει" στο πρόγραμμα, οπότε δεν ήξερε τι πάμε να δούμε. Απλά θα έβλεπε έναν κρατήρα, αυτό ήξερε….Ώρες ωρες θα ήθελα και εγώ να έχω την χαρά της έκπληξης που έχει ο αδερφός μου για το κάθετι που βλέπει, αλλά ο σχεδιασμός του προγράμματος μου αρέσει περισσότερο…Συνεχίσαμε, λοιπόν, στον ring road και μόλις συναντήσαμε τον F88 στρίψαμε δεξιά.

Η Askja είναι μια μεγάλη καλντέρα στα κεντρικά Highlands της Ισλανδίας, βόρεια του παγετώνα Vatnajökull. Το ηφαίστειο αυτό είναι γνωστό για τις μεγάλες εκρήξεις του, αλλά και γιατί έχει αποτελέσει χώρο εκπαίδευσης για τους αστροναύτες του Απόλλωνα, λόγω των σεληνιακών τοπίων.

Το ηφαίστειο της Askja έγινε γνωστό όταν το 1875 εξερράγη και η δηλητηριώδη τέφρα του κάλυψε τα ανατολικά φιόρδ και έφτασε μέχρι τη Πολωνία…. Η επίδραση στους ντόπιους ήταν μεγάλη, καθώς τα ζώα και οι καλλιέργειες καταστράφηκαν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Πολλές πόλεις στις ανατολικές ακτές της βόρειας αμερικάνικης ηπείρου είναι απόγονοι Ισλανδών, όπως η καναδική πόλη Gimli.
Αυτό όμως δεν ήταν το πρώτο γνωστό της "ξέσπασμα"….Πριν από 11.000 χρόνια εξερράγη πάλι και η τέφρα της έκρηξης έφτασε μέχρι τη Ρουμανία! Η τελευταία έκρηξη που σημειώθηκε ήταν το 1961, αλλά δεν ήταν μεγάλη. Τα τελευταία χρόνια έχει δώσει κάποιες ενδείξεις, όπως το 2010 και το 2012 όταν η επιφάνεια της λίμνης που υπάρχει στη καλντέρα δεν πάγωσε….

Το υψηλότερο σημείο των βουνών που σχηματίζουν τη καλντέρα είναι 1.510μ. και θεωρείται εξαιρετικά ψηλό για τα ισλανδικά δεδομένα. Η καλντέρα φιλοξενεί μία από τις πιο βαθιές λίμνες της χώρας, τη Öskjuvatn. Βρίσκεται περίπου 50 μέτρα κάτω από το χείλος της καλντέρας και έχει βάθος 220μ. Αυτή η λίμνη σχηματίστηκε μετά την έκρηξη του 1875 και καλύπτει έκταση δώδεκα τετραγωνικών χιλιομέτρων. Είναι παγωμένη το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και όταν αυτό δεν συμβαίνει, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, είναι ανησυχητικό σημάδι πιθανής έκρηξης.

Καθώς οδηγούσα σκεφτόμουν πως θα είναι τα ποτάμια, αν θα μπορέσουμε να τα περάσουμε κτλ. Όταν φτάσαμε στο πρώτο ποτάμι, σταματήσαμε και κατεβήκαμε να το ελέγξουμε. Στο σημείο που φτάνει ο δρόμος στο ποτάμι, υπήρχε μία πινακίδα στην όχθη πεσμένη και τσαλαπατημένη, που έλεγε ότι επιτρέπεται η διέλευση μόνο ψηλών 4χ4 οχημάτων. Το ποτάμι μπορούσαμε να το περάσουμε μόνο από εκείνο το σημείο, που κατέληγε ο δρόμος που είχαμε έρθει, γιατί το υπόλοιπο της όχθης ήταν υπερυψωμένο....

Παρατηρήσαμε το ποτάμι και σε μεγάλο μέρος του η επιφάνεια ήταν επίπεδη, χωρίς σκαμπανεβάσματα, δηλαδή το νερό δεν έβρισκε αντίσταση και δεν κυμάτιζε η επιφάνεια του καθόλου…δεν ήταν καλό αυτό! Αυτό σημαίνει ότι, είτε είναι βαθύ και η αντίσταση του βυθού δεν φτάνει στην επιφάνεια του ποταμού, είτε η ροή του είναι χαμηλή και το νερό λιμνάζει. Επίσης το πλάτος του ποταμού ήταν αρκετά μεγάλο, που σημαίνει ότι έπρεπε να διανύσουμε αρκετά μέτρα μέσα στο νερό για να φτάσουμε στην απέναντι όχθη…. Ούτε αυτό ήταν καλό!
Δυστυχώς το έδαφος τριγύρω ήταν πετρώδες χωρίς ίχνος ξύλου για να βρω ένα ελαφρύ ξυλάκι να πετάξω στο ποτάμι και να δω τι ροή έχει. Τα μόνα ελαφριά πράγματα που είχα ήταν πλαστικά και δεν υπήρχε περίπτωση να τα πετάξω μέσα στο ποτάμι! Το επόμενο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να μπούμε μέσα…και αυτό κάναμε.

Βγάζει παπούτσια και ρούχα ο bro, παίρνει το ένα μπαστούνι πεζοπορίας και μπαίνει…πάγωσε!!!! Την παραπάνω φώτο την έχω καμουφλάρει λίγο γιατί δεν έχω φώτο του σημείου αυτού χωρίς εμάς μέσα. Στο πιο βαθύ σημείο που έφτασε, γιατί δεν πήγε μέχρι απέναντι, το νερό του έφτανε μέχρι το γόνατο, δηλαδή ήταν πάνω από 40εκ….μου λέει δεν περνάμε! Ήταν σαν να μου έλεγε ότι το ταξίδι τελειώνει εδώ….κάπως έτσι μου ακούστηκε! Όση ώρα ήμασταν εκεί πέρασαν κανα 10αριά οχήματα και κάθε φορά που περνούσε ένα, εμείς κοιτούσαμε μέχρι που φτάνει το νερό στις ρόδες τους. Τελικά το πήρα απόφαση ότι Askja…γιοκ!

Στο γυρισμό είχα πιεί το αμίλητο νερό και είχα κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα. Κοιτούσα το Herðubreið από μακριά και μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα…...

Modhrudalur
Μόλις φτάσαμε πίσω στον ring road κατευθυνθήκαμε νοτιοανατολικά. Θα πηγαίναμε στο χώρο διαμονής της σημερινής μέρας αν όλα πήγαιναν όπως θα ήθελα…δηλαδή στο Modhrudalur. Βγήκαμε πάλι από τον κεντρικό στρίβοντας δεξιά σε χωματόδρομο. Θα τρώγαμε εκεί και θα έβγαζα από το ντουλάπι το plan B που είχα για τη σημερινή μέρα, γιατί γνώριζα οτι δεν ήταν εύκολο να περάσουμε τα ποτάμια της Askja με το όχημα που είχαμε και είχα και δεύτερο πρόγραμμα για σήμερα…

Το Möðrudalur είναι μία φάρμα στην βορειο-ανατολική Ισλανδία και το ψηλότερο κατοικημένο μέρος της χώρας, στα 469μ. Είχα γελάσει με αυτό όταν προετοίμαζα το ταξίδι, γιατί τα 469μ. δεν τα λες και μεγάλο υψόμετρο, αλλά για την Ισλανδία είναι….Στη φάρμα υπάρχει εκκλησία, χώρος κάμπινγκ, καύσιμα και εκεί στοχεύαμε για ύπνο σήμερα, αλλά αρκεστήκαμε στο φαγητό μόνο.

Για να πνίξω τη πίκρα μου που δεν είδα τη Askja το έριξα στο μαγείρεμα. Εκείνη την ώρα άρχισε να βρέχει και υπό τον ήχο της βροχής χαλάρωσα, έδιωξα τη στεναχώρια μου και έκανα όμορφες και ήρεμες σκέψεις. Φάγαμε συζητώντας για το πώς θα κινηθούμε, πλύναμε πιατικό και μετά κάναμε μια μικρή βόλτα στη φάρμα, καθώς η βροχή είχε κοπάσει.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας