Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

12 Ιουλίου 2019 (part 2) – Myvatn Natural Baths, Krafla Lava Fields, Namafjall, Grjotagja Cave, Hverfjall Crater, Dimmuborgir, Skutustadagigar, Godafoss camping

Myvatn Natural Baths
Κατευθυνθήκαμε νότια. Έπρεπε να διασχίσουμε τον 864 μετα συνοδείας "κατσαρολικών" ήχων….όσες πατέντες και αν είχα κάνει για να εξαλείψω τον ήχο, το μόνο που κατάφερα τελικά ήταν να τον μειώσω λίγο και τίποτα άλλο! Ευτυχώς γρήγορα φτάσαμε σε άσφαλτο και ησυχάσαμε. Περάσαμε από το Hverir αλλά δεν σταματήσαμε, ανηφορίσαμε τον ηφαιστειογενή λόφο Namafjall (Namaskardh) και μόλις τον περάσαμε αντικρύσαμε τη λίμνη Myvatn από ψηλά! Ήταν πολύ όμορφη η πανοραμική θέα, μία εικόνα που θα την απολάμβανα και μέσα από το θερμό λουτρό μου….είχε έρθει η ώρα για μπανάκι και χαλάρωση που τα είχαμε τόσο πολύ ανάγκη!

Στα λουτρά παρκάραμε, πήραμε ότι μας χρειάζονταν και μπήκαμε μέσα. Εκεί πληρώσαμε στο χώρο υποδοχής και μας έδωσαν ένα βραχιόλι με κωδικό για το ντουλάπι που θα είχε ο καθένας μας, Τα ντουλάπια αυτά ήταν έξω από τα ντούζ. Μπήκα στα ντούζ βρήκα ένα ήσυχο και μπορώ να πω ότι ήταν το καλύτερο μπάνιο που έκανα σε όλο το ταξίδι!!! Στα ντουζ υπάρχουν τα πάντα, σαμπουάν, αφρόλουτρο, κοντίσιονερ, σεσουαρ, χτένες, μέχρι και βαμβάκι είδα σε ένα σημείο. Αφού βράχηκα και στέγνωσα, έβαλα μαγιό και βγήκα έξω να ξανα βραχώ! Ο αδερφός είχε βγει προπολλού, είχε πιάσει και μια πολύ ωραία θέση στο πεζούλι που κοιτάει προς την λίμνη και ρέμβαζε. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και καθόμασταν άνετα και ήσυχα. Πιάνω, λοιπόν, και εγώ τη θέση μου, ακουμπάω μαγουλάκι στο ζεστό τοιχάκι, ξαπλώνοντας σχεδόν και αγναντεύω την υπέροχη θέα! Εκείνη την ώρα συνειδητοποιώ ότι δεν έχω πάρει μαζί μου το κινητό. Ρωτώ τον αδερφό μου αν έχει πάρει το δικό του, πάπαλα…..Για να πάμε να τα πάρουμε έπρεπε να διασχίσουμε όλα τα λουτρά και να βγούμε έξω από τα ντούζ στα ντουλάπια μας, που τα είχαμε αφήσει….βαριόμασταν να πάμε, οπότε δεν έχω καμία φωτογραφία από το εσωτερικό των λουτρών. Μου αρέσει που είχα πάρει και αδιάβροχη θήκη γι αυτό το πράγμα Ξανα ακούμπησα μαγουλάκι στο ζεστό τοιχάκι, αδιαφόρησα τελείως για τις φωτογραφίες και απόλαυσα το βαλανείον μου με θέα τη λίμνη Myvatn…..ζωάρα λέμε

Η παραπάνω φώτο ήταν η θέα που είχα από τα λουτρά, απλά την έβγαλα όταν ήμουν εξώ πριν φύγουμε!

Krafla Lava Fields & Viti Crater
Μετά την απόλυτη χαλάρωση το λογικό θα ήταν να πηγαίναμε για μπύρες και ύπνο…..Όοοοοχι βέβαια….ήταν πολύ νωρίς για ξάπλες! Εμείς γεμίσαμε μπαταρίες και συνεχίσαμε, γιατί αμα δεν νυχτώσει, δεν πάμε για ύπνο Αν το παίρναμε τοις μετρητοίς αυτό θα είχαμε γίνει ισλανδικές κουκουβάγιες! Παρόλα αυτά τα ξενύχτια μας τα κάναμε σχεδόν καθημερινά…

Η λίμνη Myvatn ήταν αποθέωση.-

Επόμενο σημείο ενδιαφέροντος ήταν η καλντέρα Krafla και το ομώνυμο βουνό ύψους 818 μέτρων, που αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου ηφαιστειακού συστήματος με το ίδιο όνομα, βόρεια της λίμνης Mývatn. Η διάμετρος της καλντέρας είναι 10 χλμ. αλλά το μήκος του ρήγματος εκτείνεται στα 90 χλμ. Είναι ένα από τα πιο ενεργά ηφαιστειακά συστήματα της χώρας και έχουν καταγραφεί 29 εκρήξεις. Θεωρείται απρόβλεπτο και επικίνδυνο….Απο το 1724 έως το 1729 "οι φωτιές της Myvatn", όπως έχει ονομαστεί, ήταν μία από αυτές τις εκρήξεις, όπου το ρήγμα άνοιξε σε μεγάλο μήκος και ποσότητες λάβας εκτινάσσονταν τόσο ψηλά που ήταν ορατές ακόμα και από τις νότιες ακτές και την ενδοχώρα. Η δεύτερη μεγάλη έκρηξη σημειώθηκε μεταξύ 1975 και 1984.

Βάλαμε gps και φύγαμε!

Από το 1977, υπάρχει ένας γεωθερμικός σταθμός παραγωγής ενέργειας στο Krafla, που εξυπηρετεί τις ανάγκες του βορρά της χώρας. Έκτοτε, έγιναν περαιτέρω προσπάθειες αξιοποίησης, της πολύ μεγάλης ποσότητας ενέργειας που υπάρχει στη περιοχή. Περάσαμε το σταθμό και ανηφορίσαμε στο βουνό μέχρι τη κορυφή του. Από εκεί η πανοραμική θέα είναι εκπληκτική…

Από το σημείο αυτό ξεκινάνε και πεζοπορικά μονοπάτια στη γύρω περιοχή. Κάναμε μία βόλτα τριγύρω και μετά πήγαμε να δούμε το κρατήρα Viti (κόλαση), που είναι μέρος όλου αυτού του ηφαιστειακού συστήματος και φημίζεται για την καταπράσινη λίμνη του.

Namafjall (Namaskardh)
Επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο και γυρίσαμε πάλι προς τη λίμνη για να κάνουμε αυτή τη φορά στάση στο Namafjall (Namaskardh). Πρόκειται για το χρωματιστό βουνό που ανέφερα προηγούμενος όταν πηγαίναμε στα λουτρά, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται το Hverir το οποίο όμως θα βλέπαμε την επόμενη μέρα. Ολόκληρο το βουνό αποτελεί μία γεωθερμική περιοχή, στην οποία επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες. Είναι πλούσιο σε μέταλλα τα οποία του χαρίζουν αυτή την υπέροχη παλέτα χρωμάτων και το έδαφος του είναι σχεδόν άγονο λόγω της διάβρωσης και των αναθυμιάσεων θείου που βγαίνουν από κρατήρες με αναβράζουσα λάσπη σε πολλά σημεία του.

Υπάρχει πάρκινγκ στο οποίο σταματήσαμε και βγάλαμε πανοραμικές φωτογραφίες προς πάσα κατεύθυνση. Από το πάρκινγκ ξεκινάει πεζοπορικό μονοπάτι που φτάνει μέχρι το Hverir.

Συνεχίσαμε κατεβαίνοντας το βουνό με κατεύθυνση προς τη λίμνη, περνώντας από το γεωθερμικό σταθμό ενέργειας Bjarnarflag και τη λίμνη που υπάρχει σε αυτό.

Grjotagja Cave
Στρίψαμε στον 860, βγήκαμε από το κεντρικό δρόμο και κινηθήκαμε ανατολικά της λίμνης Myvatn. Το έδαφος γύρω μας το ένιωθες ζωντανό, καθώς βλέπαμε να βγαίνουν ατμοί από παντού! Σε πολύ λίγα χιλιόμετρα φτάσαμε στη φημισμένη σπηλιά με το όνομα Grjótagjá. Είναι μία μικρή σπηλιά λάβας κοντά στη λίμνη Myvatn που φημίζονταν για την όμορφη γεωθερμική ιαματική πηγή της που πλέον δεν υφίσταται…..

Η ενεργοποίηση του ηφαιστειακού συστήματος Krafla από το 1975 έως το 1984, έκανε το νερό της σπηλιάς....βραστό! Μετά το 1984, η θερμοκρασία έπεσε σταδιακά, αλλά εξακολουθεί να είναι υψηλή με αποτέλεσμα να απαγορεύεται το μπάνιο. Κάτι που γίνεται αντιληπτό μόλις μπεις στη σπηλιά. Ένα κύμα ατμών σε χτυπάει και είναι σαν να μπαίνεις σε χαμάμ!

Η ιστορία της σπηλιάς ξεκινάει από αρχές του 18ου αι. και λέγεται ότι ήταν το κρησφύγετο του παράνομου Jón Markússon. Καθ' όλη την ιστορία της Ισλανδίας, οι παγωμένοι οδοντωτοί βράχοι, το απόλυτο σκοτάδι τριγύρω και η φήμη για τα τρολ, απομάκρυναν τους πολίτες από τη σπηλιά την οποία λυμαίνονταν οι παράνομοι και κυνηγημένοι από το ισλανδικό κοινοβούλιο.
Η σπηλιά έχει τόσο αιθέρια ομορφιά που προσέλκυσε πολλούς παραγωγούς του Χόλιγουντ και έχουν γυριστεί εδώ σκηνές από το Game of Thrones που δεν έχω δει ούτε μισό επεισόδιο…

Hverfjall Crater
Συνεχίσαμε στον 848 μέχρι να βρούμε τη σχετική σήμανση και να στρίψουμε αριστερά σε έναν χωματόδρομο για τον κρατήρα Hverfjall. Περάσαμε μία φάρμα και μετά απο λίγα μέτρα φτάσαμε στον κρατήρα και προχωρήσαμε μέχρι την αρχή του μονοπατιού που βρίσκεται στους πρόποδες του.

Είναι ένας ηφαιστειακός κρατήρας τέφρας ύψους 396μ. και με διάμετρο 1 χιλιόμετρο. Ο κρατήρας αυτός εμφανίστηκε πριν 2700 χρόνια περίπου, μετά από μια μεγάλη έκρηξη στο νότιο τμήμα της ρωγμής του Krafla . Μια κατολίσθηση στο νότιο τμήμα του κρατήρα κατά τη διάρκεια της έκρηξης εξηγεί το οβάλ σχήμα που έχει.

Το χείλος του κρατήρα είναι προσβάσιμο μόνο από δύο μονοπάτια και από πουθενά αλλού. Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση άλλων διαδρομών είτε για ανάβαση είτε για κατάβαση! Υπάρχουν τουαλέτες στην αρχή του πρώτου μονοπατιού, τις οποίες τίμησα αφού πλήρωσα με κάρτα σε μηχάνημα στην είσοδο για να ανοίξει η πόρτα και να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τη τουαλέτα. Αυτά είναι συστήματα, όχι σαν τα τενεκεδάκια του άλλου! Βέβαια 1,44€ για κατούρημα δεν το λές και φθηνό….
Δεν ανεβήκαμε στον κρατήρα (απαιτείται χρόνος μίας ώρας τουλάχιστον για την ανάβαση), αν θέλαμε να δούμε έστω και λίγο, κάποια ακόμα σημεία ενδιαφέροντος…

Dimmuborgir
Η ώρα ήταν ήδη περασμένες 21:00 όταν φτάσαμε στο Dimmuborgir ή αλλιώς το "Σκοτεινό Φρούριο"! Πρόκειται για μία μεγάλη περιοχή με σχηματισμούς λάβας και σπηλιές κοντά στη λίμνη Mývatn. Η ομίχλη που είχε κάνει την εμφάνιση της, ενίσχυε τη πλούσια λαογραφία της περιοχής!...

Το Dimmuborgir σχηματίστηκε μετά από ισχυρή έκρηξη που έλαβε χώρα στη περιοχή πριν από 2.300 χρόνια περίπου. Η λάβα καθώς έρεε έφτασε σε μία λίμνη που υπήρχε εκεί, το νερό της οποίας άρχισε να βράζει εξαιτίας της. Η επαφή με το νερό προκάλεσε την απότομη ψύξη της λάβας και τη δημιουργία ατμών, που έψαχναν διέξοδο διαφυγής. Έτσι διαμέσου της λάβας, που συνέχισε να ρέει, τα αέρια σχημάτισαν πυλώνες, σαν σωλήνες αποχέτευσης, διαφόρων μεγεθών. Καθώς η λάβα συνέχισε να ρέει κατέρρευσε ο ανώτατος φλοιός, αλλά οι σπηλιές και οι πυλώνες στερεοποιημένης λάβας παρέμειναν. Η περιοχή αυτή πρέπει να είχε βάθος τουλάχιστον 10 μέτρα, όπως εκτιμάται από τους ψηλότερους σχηματισμούς λάβας που εξακολουθούν να στέκονται εκεί! Το Dimmuborgir έχει παραμείνει ανέπαφο και εξακολουθεί να βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τη γύρω περιοχή. Αρκετοί σχηματισμοί λάβας και σπηλιές που έχουν δημιουργηθεί είναι πολύ μεγάλοι και στο σύνολο τους δημιουργούν την αίσθηση κάστρου (borgir), εξου και το όνομα.

Σύμφωνα με την ισλανδική λαογραφία το Dimmuborgir φέρεται να είναι το σπίτι των μοχθηρών και άθλιων τρόλ. Τα πιο διάσημα από αυτά ήταν η μισό-τρολ και μισό-ogre (κάτι σαν τρόλ είναι και αυτό) Grýla και ο υποτακτικός σύζυγός της Leppalúði. Η Grýla ήταν διάσημη για την ακόρεστη όρεξή της για τα παιδιά, έχοντας ως κατοικίδιο μια τεράστια γάτα. Κατά την περίοδο των Χριστουγέννων ενθάρρυναν τα παιδιά να ολοκληρώσουν τις εργασίες ύφανσης, πλεξίματος και ραψίματος πριν από τη σεζόν, αλλιώς θα έρχονταν η Grýla να τα φάει….Όπως φαίνεται ούτε οι Ισλανδοί αποτέλεσαν εξαίρεση της ηλίθιας συνήθειας να χειραγωγείται ένα παιδί μέσω φόβου…

Η Grýla και ο Leppalúði είχαν δεκατρείς γιους που ζούσαν στο Dimmuborgir. Σήμερα είναι γνωστοί και ως "Ισλανδοί Άγιοι Βασίληδες" ή Yule Lads. 13 νύχτες πριν από τα Χριστούγεννα, αυτά τα τρολ έρχονται ένα προς ένα για να τρομοκρατήσουν τους Ισλανδούς και το καθένα έχει τη δική του αποστολή! Πχ το τρόλ Sheep-Colt Clod, θα έκλεβε ζώα, το Skyr-Gobbler (θυμάστε το γιαούρτι Skyr που λέγαμε) θα έκλεβε τις προμήθειες του σπιτιού σε γιαούρτι και το Window-Peeper θα κοίταζε από τα παράθυρα των σπιτιών, ψάχνοντας πράγματα που θα έκλεβε. Μάλιστα λένε ότι χρησιμοποιούσαν αυτά τα τρόλ και τις ιστορίες για να αποτρέψουν τα παιδιά να βγαίνουν από το σπίτι τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες, καθώς πολλά παιδιά έτσι έχουν χαθεί….Σήμερα υπάρχουν μεγάλες φιγούρες αυτών των τρόλ στους δρόμους των πόλεων, για να μένουν ζωντανοί οι Ισλανδικοί μύθοι και παραδόσεις. Εμείς συναντήσαμε στο Reykjavik τη φιγούρα του συζύγου της Grýla, τον Leppalúði. Αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω

Κατά τη διάρκεια του εκχριστιανισμού της Ισλανδίας, το Dimmuborgir χαρακτηρίστηκε ως η κόλαση με τις κατακόμβες που δημιούργησε ο Σατανάς. Τα τελευταία χρόνια έγινε δημοφιλές αξιοθέατο λόγω της σειράς Game of Thrones, σκηνές της οποίας έχουν γυριστεί εδώ. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια που μπορείς να περιηγηθείς ανάμεσα στους σχηματισμούς λάβας. Καθώς ήταν ήδη αργά, δεν μπορούσαμε να μείνουμε πολύ. Περπατήσαμε λίγο ανάμεσα στις ψηλές στήλες λάβας, ίσα ίσα για να νιώσουμε "θύματα" της Grýla και του Leppalúði

Skutustadagigar
Η ομίχλη καλά κρατούσε καθώς συνεχίζαμε κατευθυνόμενοι νότια της λίμνης Myvatn. Βλέπαμε κρατήρες να ξεπηδάνε μέσα από τη λίμνη και στις όχθες της να ξεπροβάλουν διάφοροι σχηματισμοί λάβας! Ένα πέπλο ομίχλης απλώνονταν στην λίμνη σαν κουβέρτα, σαν να μας έλεγε ότι έπρεπε να πάμε για ύπνο…εμείς όμως αρνιόμασταν πεισματικά και συνεχίζαμε, για να δούμε ένα ακόμα θαύμα της ισλανδικής φύσης…

Το Skútustaðagígar είναι το όνομα μιας σειράς ψευδο-κρατήρων στο νότιο τμήμα της λίμνης Myvatn. Η φύση της ίδιας της λίμνης και ο ηφαιστειακός χώρος της περιοχής οδήγησαν στη δημιουργία αυτών των ασυνήθιστων σχηματισμών. Κατά τη διάρκεια των εκρήξεων στη περιοχή, η λάβα έρεε σε όλη τη περιοχή του Skútustaðagígar, η οποία τότε ήταν βαλτώδεις υγρότοποι. Η θερμότητα προκάλεσε εκρήξεις ατμού, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν αυτοί οι κρατήρες. Δεδομένου ότι δεν ήταν πηγές λάβας ή ηφαίστεια από μόνοι τους, αποκαλούνται ψευδο-κρατήρες!

Αφήσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βραδινή μας βόλτα! Βλέπαμε τριγύρω μας λόφους σε σχήμα κρατήρων και δίπλα σε αυτούς φάρμες…συνεχίζοντας πιο μέσα στη λίμνη, η ομίχλη γινόταν πιο έντονη και εγώ έπλεα σε άλλους πλανήτες καθώς έβλεπα κρατήρες να αιωρούνται στον αέρα!!!…Μιλάμε το θέαμα των κρατήρων σε συνδυασμό με την ομίχλη μέσα στη λίμνη ήταν το κάτι άλλο….αξέχαστο.-

Ήταν το καλύτερο τελείωμα για μία κατά τ’ άλλα αξέχαστη μέρα….με πολλές συγκινήσεις, όμορφες εικόνες, πρωτόγνωρες συναντήσεις και μεγάλη δόση χαλάρωσης και ισλανδικής λαογραφίας! Αυτό θα πει Ισλανδία…............!

Συνεχίσαμε, κατά μήκος της λίμνης Myvatn, για το κάμπινγκ του Godafoss, καθώς θα διανυκτερεύαμε πάλι εκεί, οδηγώντας μέσα στην ομίχλη, χωρίς να βλέπουμε καθόλου τη λίμνη στα δεξιά μας, μέχρι που ο δρόμος άρχισε να απομακρύνεται από τις όχθες της και ξανα είδαμε εικόνες γύρω μας…

Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω:

Góða nótt sætur Ísland…..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας