Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

16 Ιουλίου 2019 (part 1) – Kirkjubaejarklaustur, Lakagigar

Το πρωινό ήταν ήρεμο! Είχαμε πάρει μία καλή δόση ξεκούρασης και τώρα τρώγαμε το πρωινό μας με θέα την όμορφη φύση γύρω μας στο κάμπινγκ! Παράλληλα είχα το μυαλό μου στο πρόγραμμα της σημερινής μέρας και για να πω την αλήθεια, μετά την Askja, κρατούσα μικρό καλάθι για να μην απογοητευτώ….

Katla Unesco Global Geopark
Η σημερινή μέρα, αλλά και η επόμενη θα είχε πολύ από αυτό που ονομάζεται Katla Geopark ! Στις 17 Νοεμβρίου 2015, τα 195 κράτη μέλη της UNESCO επικύρωσαν τη δημιουργία ενός νέου δικτύου προστασίας, αυτό των γεωπάρκων ανά την υφήλιο. Με αυτό τον τρόπο έγινε η αναγνώριση της σημασίας διαχείρισης εξαιρετικών γεωλογικών τοποθεσιών και τοπίων στον κόσμο. Σε αυτό το δίκτυο προστασίας έχει ενταχθεί το γεωπάρκο Κatla, που πήρε το όνομα του από το ομώνυμο ηφαίστειο της περιοχής, που βρίσκεται κάτω από τον παγετώνα Mýrdalsjökull.

Το γεωπάρκο έχει έκταση 9542 km2, με πληθυσμό περίπου 3000 κατοίκους. Τα σημεία ενδιαφέροντος που περιλαμβάνει φαίνονται εδώ

Kirkjubaejarklaustur - Steingrimsson memorial chapel
Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε για σήμερα ήταν να επισκεφτούμε το χωριό Kirkjubaejarklaustur….. εν συντομία Klaustur, που σημαίνει "μοναστήρι εκκλησιαστικής κοινότητας". Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό που έχει διάφορες υπηρεσίες, πρατήριο καυσίμων, κέντρο τροφοδοσίας και αποτελεί βάση για εξορμήσεις στη γύρω περιοχή που είναι άκρως ενδιαφέρουσα!
Το χωριό έγινε γνωστό στην Ισλανδία κατά τη διάρκεια των εκρήξεων του ηφαιστείου Lakagígar το 1783. Ο πάστορας της τοπικής εκκλησίας Jón Steingrímsson , την ώρα που έρεε λάβα προς τον οικισμό έκανε κήρυγμα, γνωστό ως "κήρυγμα της φωτιάς" και σύμφωνα με τον θρύλο, αυτό το κήρυγμα σταμάτησε τη ροή της λάβας και το χωριό σώθηκε την τελευταία στιγμή.... Η σημερινή εκκλησία, που χτίστηκε το 1974, είναι στη μνήμη του και έχει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.

Σταματήσαμε στο χωριό, βάλαμε καύσιμα, αγοράσαμε νέες κάρτες Ν1 και συνεχίσαμε για το επόμενο αξιοθέατο του οικισμού…

Kirkjugolfi
Λίγο έξω από το χωριό υπάρχει το Kirkjugolfi που σημαίνει "εκκλησιαστικό δάπεδο". Είναι ένα φυσικό δάπεδο από στήλες βασάλτη, των οποίων μόνο οι κορυφές είναι ορατές πάνω από το έδαφος και όπως υποδηλώνει το όνομα του, θυμίζουν πλακόστρωτο δάπεδο εκκλησίας.

Το δάπεδο αυτό έχει έκταση 80 τετραγωνικών μέτρων και όλες οι κολόνες βασάλτη έχουν διαβρωθεί με την πάροδο του χρόνου. Τα "πλακίδια" του μοιάζουν τεχνητά, αλλά είναι απολύτως φυσικά και είναι βέβαιο ότι δεν υπήρξε ποτέ εκκλησία ή άλλο κτίριο στο σημείο αυτό.

Σύμφωνα με ένα μύθο και κατά την εποχή του εποικισμού, ένας ειδωλολάτρης, με το όνομα Hildir Eysteinsson, έφτασε στη χώρα σε αυτό το σημείο και μόλις περπάτησε εδώ πάρτον κάτω….έπεσε αμέσως νεκρός και θάφτηκε στον γειτονικό λόφο, Hildishaugur ή Hildir's Mound. Για να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα πιο από τα δύο σημεία των δύο παρακάτω φώτο είναι αυτή η τοποθεσία…

Stjórnarfoss
Ακριβώς λίγο πιο πάνω βρίσκεται ο πανέμορφος καταρράκτης Stjórnarfoss. Ο καταρράκτης σχηματίζεται από τον ποταμό Stjórn, από τον οποίο έχει πάρει και το όνομα του. Όταν φτάσαμε εκεί άρχισε να ψιλοβρέχει, αλλά αυτό δεν μείωσε καθόλου την επιθυμία μας να δούμε τα ενδιαφέροντα της περιοχής…απεναντίας!

Systrafoss
Εννοείται δεν παραλείψαμε να δούμε το καταρράκτη Systrafoss! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο σαν καταρράκτης, αλλά αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι, δημιουργείται από το "ξεχείλισμα" της λίμνης Systravatn, η οποία σχηματίζεται από τον ποταμό Fossá και πέφτει στο φαράγγι Fossárgil…

Δηλαδή εκεί ψηλά στο λόφο υπάρχει μία μεγαλούτσικη λίμνη που χύνεται και δημιουργεί αυτόν τον καταρράκτη. Όμορφα μονοπάτια πεζοπορίας βρίσκονται γύρω από τον καταρράκτη που οδηγούν στη λίμνη Systravatn.

Θέλαμε μία ωρίτσα να ανέβουμε και να κατέβουμε. Κάναμε μία μικρή σύσκεψη, όπου έπεισα τον αδερφό να συνεχίσουμε, λέγοντας του ότι αυτήν την ωρίτσα την χρειαζόμασταν περισσότερο για να δούμε μία περιοχή με 130 γιγαντιαίους κρατήρες….τον έπεισα με τη μία!

Lakagigar
Βγήκαμε στον κεντρικό (1), μέχρι να συναντήσουμε τον 206. Λίγο πριν το φαράγγι Fjadrargljufur στρίψαμε δεξιά στον F206, παρακάμπτοντας έτσι το φαράγγι, για την ώρα. Στην αρχή τα τοπία γύρω μας ήταν παρόμοια με της γύρω περιοχής. Κυριαρχούσε το πράσινο χρώμα σε πολλές και έντονες αποχρώσεις, βλέπαμε βλάστηση, συναντήσαμε μία φάρμα και η ομίχλη ήταν σχετικά λίγη και περιορίζονταν ψηλά στα βουνά.

Όσο προχωρούσαμε η ομίχλη πύκνωνε και άρχισε το ψιλόβροχο…ευτυχώς έμεινε ψιλόβροχο και σύντομα σταμάτησε! Περάσαμε το πρώτο μας ποτάμι, που μόνο ποτάμι δεν το έλεγες αλλά μεγάλο ρυάκι…

… και συνεχίσαμε, έχοντας μία επιφυλακτικότητα να πλανιέται στον αέρα, λόγω χαμηλής ορατότητας που είχαμε στα γύρω τοπία. Από την άλλη, όσο προχωρούσαμε οι εικόνες γίνονταν όλο και περισσότερο απόκοσμες και η ομίχλη πρόσθετε κάτι παραπάνω σε αυτό το σκηνικό…

….ώσπου φτάσαμε στο πρώτο ποτάμι, που όντως το έλεγες ποτάμι και ήθελε μελέτη!

Κατεβήκαμε απο το αυτοκίνητο και πλησιάσαμε στη όχθη. Ήταν ρηχό σχετικά και αυτό φαίνονταν από τα κυματάκια που βλέπαμε σε πολλά σημεία της επιφάνειάς του! Υπήρχαν πιο βαθιά σημεία, αλλά και πάλι η επιφάνεια του νερού δεν ήταν επίπεδη, το νερό συναντούσε αντίσταση, άρα ήταν ρηχό! Επίσης όπου βλέπαμε το νερό να συναντάει μεγάλη αντίσταση σε συγκεκριμένο σημείο, υπήρχε κάποια πέτρα ή κάτι ογκώδες τέλος πάντων και κοιτούσαμε να το αποφύγουμε. Μαρκάραμε τα σημεία που φαίνονταν πιο κατάλληλα και χαράξαμε πορεία διάσχισης. Με σταθερή ταχύτητα, προσέχοντας να μην σβήσει η μηχανή όσο ήμασταν στο νερό, αλλά και να μην επιταχύνουμε απότομα, ώστε να αναμοχλεύσουμε τις πέτρες του βυθού και κάνουμε ζημιά κάτω από το αυτοκίνητο, κινούμασταν μέσα στο ποτάμι μέχρι να φτάσουμε στην απέναντι όχθη. Όταν φτάσαμε απέναντι σταματήσαμε και κοιταχτήκαμε…"αν είναι όλα έτσι θα καταφέρουμε να φτάσουμε στους κρατήρες!" λέει ο bro… "πάμεεεεεε θέλω να δω κρατήρες!!!"…

Στη συνέχεια η ομίχλη άρχισε να αραιώνει και η χαρά μας έγινε μεγαλύτερη. Λέω, δεν μπορεί, θα δούμε το Lakagigar! Γύρω μας απλώνονταν ένα έρημο, αχανές τοπίο με τα βρύα και τις λειχήνες να έχουν τη τιμητική τους! Δεν μπορούσα να καταλάβω αν έχουμε φτάσει στο ηφαίστειο, βασικά δεν ήξερα πότε φτάνεις εκεί…σκεφτόμουν ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε κρατήρες κάποια στιγμή, δεν μπορεί!....Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε σε κάποιο σημείο και μπορεί η ομίχλη να είχε αραιώσει, αλλά δεν μας επέτρεπε να δούμε μακριά….και ήξερα ότι κάπου εκεί υπάρχουν κρατήρες!!!....Ώσπου συναντήσαμε μία πινακίδα που μας έδειχνε το δρόμο για τον κρατήρα Laki!

Σε αυτό το σημείο ο αδερφός μου εξέφρασε την εξής απορία: "Laki; Ποιος είναι ο Λάκης; Πάμε να δούμε τον Λάκη;;;" Του εξηγώ ότι ο Laki είναι ένας από τους κρατήρες, ενός ευρύτερου ηφαιστειακού συστήματος και μπορούμε να τον δούμε από κοντά, αν φτάσουμε επιτέλους εκεί, υπονοώντας όλο νόημα ότι χρονοτριβούμε χωρίς λόγο! Όσο προχωρούσαμε τα λιβάδια λάβας γίνονταν μεγαλύτερα και πιο έντονα, σημάδι ότι κοντεύουμε…συζητούσαμε ότι στα αριστερά μας κανονικά θα έπρεπε να βλέπουμε κρατήρες, σύμφωνα με ένα χάρτη που είχα τυπώσει απο το ίντερνετ , αλλά είχε ομίχλη…. ώσπου φτάσαμε σε ένα σημείο που είχαμε γύρω μας βουνά (!)....και λέω "Τα βλέπεις όλα αυτά γύρω μας;" , "Ποια, τα βουνά;" , "Δεν είναι βουνά, είναι κρατήρες…"

Όταν φτάσαμε στο κέντρο πληροφοριών, παρκάραμε και πήγαμε στο κιόσκι. Εκεί μας υποδέχτηκε μία γλυκιά κοπέλα, υπάλληλος του πάρκου και μας είπε ότι θέλει να μας πει κάποια πράγματα πρώτα πριν συνεχίσουμε…

Μας έδωσε ένα χάρτη της περιοχής μαζί με ένα φυλλάδιο οδηγιών, μας εξήγησε κάποια πράγματα για τον κρατήρα και το πεζοπορικό μονοπάτι, που θα ακολουθούσαμε για να τον δούμε από κοντά, μας εξήγησε πώς να κινηθούμε για να δούμε όλο το πάρκο, παίρνοντας τον F207, έναν δρόμο που δεν υπάρχει στο google map και τον αγνοούσα τελείως…Τέλος, μας τόνισε ότι όλη η περιοχή προστατεύεται και απαγορεύεται αυστηρά η οδήγηση εκτός ορίων του δρόμου! Ο χάρτης που μας έδωσε ήταν και αναρτημένος (φαίνεται στη επόμενη φώτο). Σε αυτόν φαίνεται η διαδρομή από τον F207 που μπορεί να κάνει κάποιος αν θέλει να δει όλο το πάρκο που είναι προσβάσιμο στους επισκέπτες!

Ξεκινήσαμε τη περιήγηση μας. Η αρχή του μονοπατιού είναι λίγο μετά το κέντρο πληροφοριών και είναι όλη σηματοδοτημένη.

Όταν φτάσαμε στην είσοδο του κρατήρα η θέα ήταν απόκοσμη….

Στις 8 Ιουνίου 1783 ξεκίνησε η έκρηξη του ηφαιστειακού συστήματος Grímsvötn, όταν άνοιξε μία ρωγμή στο λόφο Hnúta, περίπου 13 χλμ νοτιοδυτικά του κρατήρα Laki. Για τους επόμενους 5 μήνες, το ρήγμα επεκτείνονταν σταδιακά με αλυσιδωτές εκρήξεις (10 συνολικά)! Το συνολικό μήκος της ηφαιστειακής ρωγμής και των κρατήρων που δημιουργήθηκαν (130 κρατήρες) είναι 27 χλμ. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα διήρκησε 8 μήνες, έως τον Φεβρουάριο του 1784. Έξι εβδομάδες πριν από την έναρξη της έκρηξης, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ένιωθαν σεισμούς, οι οποίοι αυξάνονταν σε ένταση με την πάροδο του χρόνου και συνεχίστηκαν και κατά την διάρκεια όλης της ηφαιστειακής δραστηριότητας!

Η έκρηξη στο Lakagigar προκάλεσε τη χειρότερη περιβαλλοντική και κοινωνικο-οικονομική καταστροφή στην ιστορία της Ισλανδίας. Τα αποτελέσματα της έκρηξης όμως είχαν συνέπειες και μακρύτερα….το τοξικό νέφος που παράχθηκε δημιούργησε μια επίμονη ομίχλη (ξηρή ομίχλη), που αιωρήθηκε σε μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου του πλανήτη το καλοκαίρι του 1783. Έως τις 24 Ιουνίου, η ομίχλη είχε καλύψει μεγάλο μέρος της Ευρώπης, ενώ στις αρχές Ιουλίου είχε εξαπλωθεί στη Ρωσία, τη Σιβηρία και τη Κίνα.

Στο αποκορύφωμα του ηφαιστειακού επεισοδίου, το τοξικό νέφος κάλυπτε περίπου το ένα τέταρτο της επιφάνειας της γης. Λέγεται ότι η έκρηξη στο Lakagigar, ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η γαλλική επανάσταση, καθώς το τοξικό νέφος που κάλυψε την Ευρώπη είχε σοβαρές επιπτώσεις στο κλίμα, μείωσε τη θερμοκρασία του πλανήτη, και στις καλλιέργειες της Ευρώπης! Μεγάλο μέρος των Ισλανδών (ένας στους πέντε Ισλανδούς) πέθαναν και περίπου το 75% των ζώων εκτροφής χάθηκαν, ενώ οι πάγοι έφτασαν στην ακτή….

Η αίσθηση του να περπατάς σε έναν κρατήρα, που είναι μέρος ενός μεγάλου ηφαιστειακού συστήματος, η έκρηξη του οποίου επηρέασε όλο τον πλανήτη, ήταν μοναδική!...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 17
• 18
• 19
• 20
• 21
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 19 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας