Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

11 Ιουλίου 2019 (part 1) – Vatnsnes peninsula, Glaumbær Farm & Museum

Δύο χρόνια περίπου πριν κάνω αυτό το ταξίδι, ήμουν στο βιβλιοπωλείο που πηγαίνω συνήθως και έκανα γύρες ανάμεσα από τα ράφια του κοιτώντας για βιβλία που θα μου κέντριζαν το ενδιαφέρον. Εκείνη τη μέρα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Χάνα Κέντ "Έθιμα ταφής". Πρόκειται για ένα βιβλίο, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, τα οποία εκτυλίσσονται στην χερσόνησο Vatnsnes, στην ευρύτερη περιοχή της επαρχίας Húnavatn και στους πρόποδες της χερσονήσου Skagi. Το βιβλίο αποδείχθηκε ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και σήμερα το πρωί θα κινούμασταν σε όλη αυτή τη περιοχή που αναφέρονται τα γεγονότα του βιβλίου. Ήταν κάτι που είχα συνέχεια στο μυαλό μου εκείνο το πρωινό και θα ήθελα πάρα πολύ να έχω χρόνο για να ψάξω και να βρω τη φάρμα που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο, αλλά δεν υπήρχε χρόνος….παρόλα αυτά περάσαμε από κάποια σημεία που αναφέρονται στο βιβλίο!

Hvammstangi
Πρώτη στάση για σήμερα ήταν στη πόλη Hvammstangi. Βρίσκεται στην είσοδο της χερσονήσου Vatnsnes. Η χερσόνησος φημίζεται για την παρατήρηση φώκιας. Στη πόλη υπάρχει μουσείο φώκιας (ήταν νωρίς και ήταν κλειστό), γραφεία που προσφέρουν τουρ για παρακολούθηση φώκιας, αλλά και άλλες δραστηριότητες. Εμείς, για καλή μας τύχη, φώκιες είχαμε δει, οπότε αρκεστήκαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα και να συνεχίσουμε μετά.

Kolugljúfur Canyon
Βγαίνοντας πάλι στον ring road συνεχίσαμε βόρεια για πολύ λίγο. Όταν συναντήσαμε τον 715 στρίψαμε δεξιά. Φτάσαμε σε μία φάρμα με το όνομα Kolugil Farm, η οποία βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Víðidalsá. Ακριβώς κάτω από το αγρόκτημα, τα νερά ρέουν γαλήνια μέχρι να φτάσουν στο φαράγγι Kolugljúfur. Εκεί σχηματίζονται μικροί καταρράκτες, που φέρουν το όνομα Kolufossar Falls, προς τιμή του γίγαντα Kola, τα νερά των οποίων ενώνονται λίγο πιο κάτω και ρέουν στο φαράγγι.

Όλο το μέρος είναι πολύ όμορφο και αξίζει μία στάση για περπάτημα, βόλτα και φωτογραφίες. Υπάρχει μία εξέδρα, από την οποία μπορείς να δεις το φαράγγι, καθώς και μία γέφυρα, από την οποία μπορείς να περάσεις στη άλλη μεριά του φαραγγιού. Επίσης υπάρχουν και άλλα σημεία, κατά μήκος του φαραγγιού, που μπορείς να περπατήσεις και να βγάλεις όμορφες φωτογραφίες.

Hvitserkur
Το Hvítserkur, γνωστό και ως "Πετρωμένο Troll", είναι ένα συνονθύλευμα βράχων από βασάλτη ύψους 15 μέτρων που προεξέχει από τον κόλπο Húnaflói. Το Hvítserkur έχει πάρει το όνομά του από τα πουλιά που φωλιάζουν πάνω του και σημαίνει "άσπρο πουκάμισο", λόγω των περιττωμάτων αυτών, που καλύπτουν μεγάλο μέρος του....

Φεύγοντας από το φαράγγι βγήκαμε στον ring road και μετά από λίγα χιλιόμετρα στρίψαμε αριστερά στον 716 και συνεχίσαμε στον 711, κινούμενοι κατά μήκος της ανατολικής ακτής της χερσονήσου Vatnsnes.

Σύμφωνα με την ισλανδική λαογραφία, το Hvítserkur ήταν ένα τρολ της χερσονήσου, το οποίο ήταν αποφασισμένο να καταστρέψει τις καμπάνες του μοναστηριού Þingeyraklaustur. Τα τρολ, σε αντίθεση με τα ξωτικά, φέρονταν να φοβούνται τον Χριστιανισμό. Το τρολ ήταν τόσο εξοργισμένο και επίμονο που δεν πρόσεξε τον ανατέλλοντα ήλιο, και όταν έπεσαν πάνω του οι πρώτες ακτίνες πέτρωσε αιώνια. Όπως οι περισσότεροι μύθοι της Ισλανδίας, έτσι και αυτός, κρύβει ένα μήνυμα, αυτό της αντίστασης του λαού στον εκχριστιανισμό της Ισλανδίας. Υπονοεί ότι όσοι είχαν αυτή τη πεποίθηση ήταν τόσο πεισματάρηδες, ηλίθιοι, βίαιοι και κακοί όπως τα τρολ, και έπρεπε να έχουν παρόμοια μοίρα…
Η Ισλανδία εκχριστιανίστηκε τον 11ο αι. μετά τον εκχριστιανισμό των Νορβηγών και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη. Εκείνοι που ασκούσαν τη παλιά σκανδιναβική θρησκεία (Old Norse Gods ή Norse Paganism) εξοστρακίστηκαν και όσοι έμειναν τιμωρούνταν στη μη συμμόρφωση....

Φτάσαμε σε ένα πάρκινγκ που υπάρχει ψηλά στην ακτή. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί χαμηλά. Τα νερά της θάλασσας ήταν "τραβηγμένα" πίσω οπότε μπορούσαμε να το πλησιάσουμε περπατώντας στη μαύρη άμμο.

Από κοντά είναι εμφανές ότι η βάση του βράχου έχει ενισχυθεί με σκυρόδεμα για την προστασία των θεμελίων του από τη θάλασσα και έχουν γίνει διάφορα "μπαλώματα" για τη συντήρηση του. Αυτό όμως δεν μειώνει στους επισκέπτες την γοητεία και τη μαγεία που του προσδίδει ο μύθος. Έτσι το περιεργαστήκαμε από κοντά, πατήσαμε σε όσα σημεία του βράχου μπορούσαμε να πατήσουμε χωρίς να βρέξουμε τα παπούτσια μας, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο.

Λίγα μέτρα πιο πέρα, καθώς στρίψαμε για να γυρίσουμε στον ring road, υπάρχει ένα mini market και δίπλα σε αυτό τουαλέτες. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού έχει κάνει την εξής ηλίθια "πατέντα"…έχει βάλει ένα τενεκεδάκι για να ρίχνεις τα κέρματα έξω από κάθε τουαλέτα, όπου αναγράφει το αντίτιμο για να την χρησιμοποιήσεις και οδηγίες για το που θα βρεις το κλειδί, γιατί φυσικά τις έχει κλειδωμένες. Οι περισσότεροι δεν έχουν ψιλά, οπότε μπαίνουν στο μαγαζί, πληρώνουν και παίρνουν το κλειδί από το ταμείο, το οποίο μετά πρέπει να το επιστρέψουν εκεί. Έλα όμως που εγώ είχα ψιλά και πέτυχα μία τουαλέτα με το κλειδί της επάνω στη πόρτα, που προφανώς κάποιος άλλος προηγουμένως το είχε παρατήσει εκεί γιατί βαρέθηκε να το επιστρέψει….και κάπως έτσι ξεκινάει το μπάχαλο! Ρίχνω τα ψιλά μου στο τενεκεδάκι, χρησιμοποιώ την τουαλέτα, κλειδώνω και παίρνω το κλειδί για να το επιστρέψω. Ο ιδιοκτήτης λαμβάνει κλειδί από ένα άτομο στο οποίο δεν είχε δώσει πριν κλειδί. Τον είδα σκεπτικό προσπαθώντας να καταλάβει που βρήκα το κλειδί. Του εξηγώ ότι ήταν πάνω στη πόρτα ήδη. Μου ζητάει να τον πληρώσω και του λέω ότι έχω πληρώσει. Τότε μου λέει ‘πως πλήρωσες αφού δεν ήρθες πρώτα στο ταμείο να πάρεις κλειδί’, και μου το λέει με απότομο τρόπο σαν να προσπαθούσα να αποφύγω την πληρωμή....του απαντώ ότι έριξα ψιλά στο τενεκεδάκι που είχε βάλει ο ίδιος στη τουαλέτα του! Με αυτό τον τρόπο όμως δεν ήξερε αυτός αν εγώ του λέω αλήθεια…Ας πρόσεχε, λοιπόν, με τις πατέντες του και τα τενεκεδάκια του σε μία χώρα που είναι γεμάτη με ηλεκτρονικές κλειδαριές στις τουαλέτες και πληρώνεις επιτόπου μόνο με κάρτα…δεν είχε σκεφτεί ο τύπος ότι κάποιος μπορεί να μην του επιστρέψει το κλειδί και έπεσα στη περίπτωση!...

Þingeyraklausturskirkja
Πρόκειται για μία πέτρινη εκκλησία και αν δεν κάνω λάθος είναι η μοναδική πέτρινη εκκλησία της χώρας. Η τωρινή εκκλησία κατασκευάστηκε μεταξύ 1864 – 1877 και αντικατέστησε μία παλιά turf church. Ήταν η επόμενη στάση μας.

Ήταν κλειστή όπως και όλες οι εκκλησίες που είχαμε συναντήσει μέχρι τώρα. Κοιτώντας όμως από τα παράθυρα φαίνεται ότι, γενικά οι εκκλησίες τους είναι πολύ λιτές στη διακόσμηση εσωτερικά όσο και αρχιτεκτονικά από έξω. Κάναμε μία βόλτα στο περίβολο της. Πίσω από την εκκλησία υπάρχουν νεκροταφεία και κάποιοι τάφοι φαίνονται αρκετά παλιοί…

Σημείωση για τα Ισλανδικά ονόματα από το βιβλίο της Χάνα Κέντ: Οι Ισλανδοί χρησιμοποιούν παραδοσιακά ένα πατρωνυμικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο το επώνυμο ενός παιδιού σχηματίζεται από το όνομα του πατέρα του και τη προσθήκη της κατάληξης –σον για τα αγόρια και –ντότιρ για τα κορίτσια. Παράδειγμα η Άγκνες Μάγκνουσντότιρ είναι κυριολεκτικά η Άγκνες, κόρη του Μάγκνους. Το σύστημα αυτό είναι αιτία που πολλά άτομα στην Ισλανδία, μέλη της ίδιας οικογένειας, έχουν διαφορετικό επώνυμο. Εκεί δε ρωτάνε "ποιανού ‘σαι σύ" αλλά πιο είναι το επίθετο σου. Και ξεμπέρδεψες!

Blonduos
Ξαναβγήκαμε στον ring road με κατεύθυνση βόρεια μέχρι το Blonduos. Εκεί σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο να καθαρίσουμε το αυτοκίνητο εξωτερικά με το χειροκίνητο σύστημα των Ισλανδών: "Μπατανόσκουπα" συνδεδεμένη στο λάστιχο της βρύσης. Καλό είναι να μην βάζετε πολύ δύναμη στη σκούπα και να μην το κάνετε συχνά αυτό το καθάρισμα, γιατί μπορεί να αφήσει επιφανειακές γρατσουνιές στο χρώμα του οχήματος....

Glaumbær Farm & Museum
Συνεχίσαμε στον ring road μέχρι να συναντήσουμε το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα μουσεία της χώρας, και το πιο αντιπροσωπευτικό, για την ιστορία και τη ζωή της περιοχής, το Glaumbær Farm & Museum.

Πρόκειται για μία φάρμα, χτισμένη σε ένα λόφο στο Glaumbær. Τα σημερινά κτίρια ποικίλλουν σε ηλικία. Η πιο πρόσφατη προσθήκη έχει χτιστεί μεταξύ 1876-1879, ενώ οι παλαιότερες {η κουζίνα, η μεγάλη αποθήκη τροφίμων και το μεσαίο σαλόνι (baðstofa)} πιστεύεται ότι έχουν διατηρηθεί όπως ήταν στα μέσα του 18 ου αι. Τα περάσματα που συνδέουν τις επιμέρους μονάδες στη φάρμα παρέμειναν επίσης αμετάβλητα για πολλούς αιώνες.

Η μορφή της φάρμας, όπως είναι σήμερα, είναι παρόμοια με εκείνη πολλών άλλων μεγάλων αγροικιών στο Skagafjördur από τον 18ο και τον 19ο αιώνα. Τα υλικά κατασκευής της είναι ο χλοοτάπητας, η πέτρα και το ξύλο. Οι τοίχοι είναι πέτρινοι και επενδυμένοι με στρώματα χλοοτάπητα τοποθετημένα σε σχήμα ψαροκόκαλου. Στο εσωτερικό της φάρμας κυριαρχεί το ξύλο.

Η αγροικία αποτελείται συνολικά απο 13 κτίρια, καθένα από τα οποία είχε τη δική του λειτουργία. Η κύρια μονάδα είναι το baðstofa , ένα κοινόχρηστο δωμάτιο φαγητού / υπνοδωματίου, όπου οι άνθρωποι κάθονταν για να κάνουν τις καθημερινές εργασίες τους. Το φαγητό αποθηκεύονταν σε ειδικούς χώρους και προετοιμάζονταν στην κουζίνα. Η μπροστινή αίθουσα, τα περάσματα και η νότια είσοδος ( Brandahús ) παρείχαν πρόσβαση σε όλη την αγροικία. Υπάρχουν δύο δωμάτια, δύο αποθήκες και ένα εργαστήριο σιδηρουργίας. Πολλοί από τους πάστορες του Glaumbær ήταν ειδικευμένοι στη μεταλλουργία.

Η παρακάτω κυρία δεν είναι ψεύτικη και ζήτησα την άδεια της για να την φωτογραφίσω. Την βρήκα εκεί να πλέκει.....πολύ όμορφος τρόπος να προβάλουν τις παραδόσεις τους

Δίπλα στο αγρόκτημα λειτουργεί ένα καφέ και ένα κατάστημα με σουβενίρ. Η εκκλησία που υπάρχει λίγα μέτρα πιο μακριά από τις κύριες εγκαταστάσεις στο Glaumbær είναι από το 1926.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Ευχαριστώ για την όμορφη εισαγωγή. Η Ισλανδία είναι ένα μέρος (όπως και η Ινδία) που ποτέ δε βαριέμαι να διαβάζω ιστορίες και να βλέπω φωτογραφίες. Αναμένω...

 

[Dina Z]

Βρε καλώς την! Πόσο καιρό περίμενα γι αυτή την ταξιδιωτική περιγραφή!
Θα συμφωνήσω με τον φίλο @hydronetta πως η εισαγωγή της φίλης μας είναι ωραία (καλά, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όσους έχουμε διαβάσει άλλες ιστορίες της) και είμαι βέβαιη πως η συνέχεια θα ανταμείψει την προσμονή μου και θα περάσω τέλεια μαζί της.
Ευχαριστώ προκαταβολικά, φιλενάδα για το υπέροχο ταξίδι που θα με πας!

 

[psilos3]

Θα κάνω τα στραβά μάτια για το γεγονός ότι δε συνέχισες την ιστορία σου για το Περού, καθώς η Ισλανδία αποτελεί ακόμα ένα ταξιδιωτικό απωθημένο και θέλω πάντα να μαθαίνω γι αυτήν.
Υπέροχη εισαγωγή, αναμένουμε και τη συνέχεια!

 

[Sassenach77]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[Vicks]

@hydronetta νομίζω οτι δεν θα μείνεις παραπονεμένος γιατί η ιστορία είναι ήδη γραμμένη και δεν της λείπουν φωτογραφίες....

@Dina Z μία ισλανδική παροιμία λέει "Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά".....αργά και σταθερά, γλυκιά μου Ντίνα, θα φτάσεις και εσύ στην όμορφη Ισλανδία!

@psilos3 η ιστορία για το Περού θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί. Θα αργήσει λίγο, αλλά θα ολοκληρωθεί. Μετά το ανέβασμα της Ισλανδίας είχα σκοπό να ανεβάσω κάποια κεφάλαια του Περού, οπότε άδικα κάνεις τα στραβά μάτια

Σας ευχαριστώ θερμά!

Με είχες καλομάθει με την ιστορία για το Περού, την οποία τη λάτρεψα, κι έτσι δεν περίμενα κάτι λιγότερο για την Ισλανδία, ένα ταξίδι όνειρο που είχα προγραμματίσει με κάθε λεπτομέρεια για πέρυσι τον Απρίλιο και ακυρώθηκε φυσικά τελευταία στιγμή. Το σχεδιάζω πάλι για καλοκαίρι, οπότε ό,τι γράψεις εδώ θα χρησιμοποιηθεί!

 

[vikara]

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

 

[duty_free]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

 

[LULLU]

περιμενω πως και πως.. εχω προγραμματισει να παω Απριλη...ιου επιτρεποντος και εμβολιασμένη ...

 

[Sassenach77]

07 Ιουλίου 2019 – Άφιξη, Hvalfjordur, Glymur, Reykholt, Hraunfossar, Borgarnes, Snorrastadabuid camping

Άφιξη στην Ισλανδία
Είναι λίγα λεπτά πριν τις 10:00 το πρωί, ώρα Ισλανδίας. Μόλις έχω τελειώσει τον δεύτερο καφέ που μου έχουν σερβίρει στο αεροπλάνο των Σκανδιναβικών αερογραμμών, όταν αντίκρυσα από το παράθυρο του αεροπλάνου μία υπέροχη εικόνα! Τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης….

Έμεινα να κοιτάζω αποσβολωμένη, με τη κάμερα στο χέρι, σε τέτοιο βαθμό που έχασα τις καλύτερες λήψεις γι αυτό το μοναδικό πανοραμικό θέαμα! Είχα πιάτο τη παγετωνική λίμνη Jökulsárlón και δεν την έβγαλα φώτο Κάθε φορά που κοιτώ αυτές τις φωτογραφίες γελώ πολύ με τον εαυτό μου και τη σαστιμάρα που με πιάνει ώρες ώρες όταν βλέπω κάτι που λαχταρώ πολύ!

Στη συνέχεια, πετώντας πάνω από το Lakagigar, είδαμε τη μεγαλύτερη παγετωνική λίμνη της χώρας, την Þórisvatn (κάτω φώτο) και στο βάθος τον τρίτο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Hofsjökull, που την τροφοδοτεί.

To αεροπλάνο συνέχισε τη καθοδική πορεία του, ενώ εμείς βλέπαμε στο βάθος τον δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα της Ισλανδίας, τον Langjökull, που θα είχαμε τη χαρά να τον αντικρύσουμε και από κοντά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας….

..…και αμέσως μετά τη περιβόητη λίμνη Þingvallavatn, τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη στην Ισλανδία και μέρος του Εθνικού Πάρκου Þingvellir στο "Χρυσό Κύκλο" της χώρας.

Αφού ρίξαμε και ένα βλέφαρο στο Reykjavik από ψηλά, είχε έρθει η ώρα να προσγειωθούμε και να πατήσω επιτέλους το πόδι μου στη χώρα!

Η εικόνα που μου έχει μείνει από το αεροδρόμιο στο Keflavik είναι ενός puffin που ξεπροβάλει από την οροφή στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Χαζοχαιρόμουν που το έβλεπα και ευχήθηκα να δω puffin και από κοντά! Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο πολλές ευχές όταν βρίσκομαι σε αεροδρόμια…

Το πρώτο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να παραλάβουμε το campervan που είχαμε νοικιάσει. Στην τιμή ενοικίασης συμπεριλαμβάνονταν η μεταφορά μας από το αεροδρόμιο έως τον χώρο παραλαβής της εταιρείας. Πήραμε πρώτα το λεωφορείο έως το τερματικό σταθμό λεωφορείων BSI στο Reykjavik. Η διαδρομή ήταν αδιάφορη.
Από το σταθμό έπρεπε να πάρουμε ταξί της εταιρείας Hreyfill, όπως μας είχαν υποδείξει και αυτό κάναμε. Μόλις φτάσαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, μία γλυκιά κοκκινομάλλα κοπέλα πλήρωσε το ταξί και μας υποδέχτηκε για να μας παραδώσει το campervan. Η διαδικασία παραλαβής του οχήματος, μας πήρε περίπου μία ώρα. Μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πάντα μέσα στο όχημα, μας έλυσαν τυχόν απορίες, μας έδωσαν τα απαραίτητα χαρτιά του οχήματος, κάποιες έξτρα οδηγίες και συμβουλές και στο τέλος πήρα (επιτέλους) τα πολυπόθητα κλειδιά στα χέρια μου! Πετάξαμε, κυριολεκτικά, τα πράγματα μας πίσω στο camper, κρατήσαμε μόνο μπροστά τη τσάντα που είχα βάλει τα τεφτέρια και τις σημειώσεις για το ταξίδι, εγώ ταίριαξα θέση οδηγού και καθρέφτες, άναψα τη μηχανή και η εικόνα που έχω μέχρι και σήμερα στη μνήμη μου και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, είναι η πρώτη στροφή που πήρα για να βγω από την εταιρεία στο κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το ταξίδι μας!

Hvalfjordur
Έβαλε ο bro στο gps το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος, το οποίο ήταν ο καταρράκτης Glymur. Αφήνοντας πίσω μας το Reykjavik βγήκαμε στον κεντρικό με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το φιόρδ Hvalfjordur. Λίγο πριν την είσοδο του υποθαλάσσιου τούνελ στρίψαμε δεξιά στον 47 και κατά μήκος του φιόρδ συνεχίσαμε απολαμβάνοντας τις πρώτες πανέμορφες εικόνες της Ισλανδίας.

Όταν φτάσαμε στο καταρράκτη Laxfoss κάναμε τη πρώτη μας στάση. Κατεβήκαμε και κάναμε μία μικρή βόλτα με τα πόδια τριγύρω χαζεύοντας το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχαμε έρθει να κάνουμε! Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταρράκτης αυτός αλλά η μέρα ήταν πανέμορφη και "σήκωνε" βόλτα!

Καθώς μπαίναμε πιο μέσα στο φιόρδ το τοπίο γινόταν ακόμα καλύτερο. Το φιόρδ Hvalfjörður είναι όμορφο, με μεγάλες εκτάσεις επίπεδης γης κατά μήκος μαγευτικών βουνών. Βλέπαμε πράσινη βλάστηση και περνούσαμε διάφορους κολπίσκους. Στην περιοχή έγινε πρόσφατα επιτυχής προσπάθεια αναδάσωσης. Το Hvalfjörður σημαίνει "φιόρδ φάλαινας" και πήρε το όνομα του, είτε από τις φάλαινες που υπήρχαν παλιά εδώ λόγω πλούσιας εύρεσης τροφής, η οποία δεν υπάρχει πλέον, είτε από το σχήμα του κόλπου που μοιάζει με φάλαινα. Πάντως στο φιόρδ υπάρχει ακόμα ο παλιός σταθμός φαλαινοθηρίας….

Glymur
Ο Glymur αναγράφεται ως ο ψηλότερος καταρράκτης της χώρας (198μ). Στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί τα πρωτεία τα κατέχει ο Morsarfoss (230μ), ο οποίος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο Skaftafell, σε ένα αρκετά δυσπρόσιτο σημείο και μπορεί κάποιος να τον προσεγγίσει μόνο με οδηγό πεζοπορίας, κάτι που κοστίζει και σε χρόνο και σε χρήμα.
Φτάσαμε στο σημείο που μπορείς να αφήσεις το όχημα σου. Εκεί υπήρχαν αναρτημένες οδηγίες για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στον καταρράκτη, καθώς και άλλες διαδρομές πεζοπορικές που μπορείς να κάνεις. Παρακάτω οι σχετικές φώτο για όποιον θέλει να οργανωθεί εκ των προτέρων

Βγάλαμε τα μπατόν από τη βαλίτσα, σουλουπωθήκαμε για πεζοπορία και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί υπάρχει ένας κορμός κατά πλάτος του ποταμού, πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσεις για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Στα αριστερά του κορμού έχουν βάλει ένα συρματόσχοινο, χαλαρό θα έλεγα, από το οποίο μπορείς να πιαστείς, δήθεν, για να κρατάς ισορροπία. Εμείς το διασκεδάσαμε αρκετά εκεί, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσαμε από κορμό απέναντι σε ποτάμι, αλλά είχαμε να το κάνουμε πολλά χρόνια οπότε….τα παιδία παίζει για άλλη μία φορά!

Από το ποτάμι και ύστερα το μονοπάτι αρχίζει και δυσκολεύει, γίνεται ανηφορικό και σε αρκετά σημεία είναι κακοτράχαλο. Σε κάποια σημεία υπάρχουν σχοινιά στο πλάι του μονοπατιού για να πιάνεσαι, ενώ σε άλλα όχι και θέλει λίγο παραπάνω προσοχή. Καθώς ανεβαίναμε, το τοπίο γύρω μας ανοιγόταν και μπορούσαμε να δούμε το μυχό του φιόρδ!

Φτάσαμε μέχρι το σημείο όπου τελικά ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Glymur. Δεν έχει πολύ νερό αλλά ένα ύψος το διαθέτει! Είναι όμορφος!

Μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να ανέβουμε πιο ψηλά, αλλά δεν το κάναμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό το σημείο καθώς είχαμε και άλλα σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα για σήμερα. Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού.

Κατά την επιστροφή γλίστρησα σε ένα σημείο του μονοπατιού και έφυγαν πέτρες κάτω από τα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή περπατούσαν, σε χαμηλότερο σημείο του μονοπατιού, τέσσερα παιδιά που βρίσκονταν κάτω από εμένα. Όταν είδα τις πέτρες να πηγαίνουν κατευθείαν πάνω στη μία κοπέλα της παρέας, έβαλα τις φωνές για να σηκώσει το κεφάλι να με δει και ευτυχώς το έκανε, οπότε απέφυγε τις πέτρες….ευτυχώς! Αφού γύρισε η καρδιά μου στη θέση της…και είδα τη κοπέλα να χαμογελάει και να με ευχαριστεί (!), ζήτησα συγνώμη και συνεχίσαμε όλοι το δρόμο μας.
Η πεζοπορία κράτησε 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα και θεωρώ ότι το μονοπάτι έχει βαθμό δυσκολίας 3 σε κλίμακα από 1 εως 5. Τα μπατόν είναι χρήσιμα, όπως και τα ορειβατικά παπούτσια.

Φεύγοντας από τον Glymur βγήκαμε πάλι στον 47 και μετά από λίγο στρίψαμε δεξιά στον 520 με κατεύθυνση τη λίμνη Skorradalsvatn για να κόψουμε δρόμο και να φτάσουμε γρηγορότερα στο επόμενο σημείο ενδιαφέροντος. Ο 520 είναι χωματόδρομος, αλλά καλός, τον διανύσαμε αρκετά γρήγορα και ήταν ο πρώτος μας χωματόδρομος στη χώρα. Έπονταν πολλοί ακόμα…

Κάποια στιγμή, στο τέλος της λίμνης συναντήσαμε τον 50, ο οποίος είναι ασφαλτοστρωμένος και συνεχίσαμε για λίγα χιλιόμετρα, όταν στρίψαμε δεξιά στον 518 για να αντικρύσουμε τον επόμενο μας προορισμό…

Reykholt
Το Reykholt είναι ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της χώρας, ένας εθνικός πολιτιστικός τόπος! Ο Ισλανδός ιστορικός, ποιητής και πολιτικός Snorri Sturluson εγκαταστάθηκε στο Reykholt το 1206 και από εδώ άσκησε επιρροή σε όλη τη χώρα έως και τη Νορβηγία. Πιστεύεται, επίσης, ότι ο Snorri έγραψε για πρώτη φορά πολλές από τις σάγκες που διαβάζονται ακόμη και σήμερα. Το Reykholt αποτέλεσε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό εκκλησιαστικό κέντρο και ειδικά στις μέρες του Snorri Sturluson, ένα κέντρο μάθησης και δύναμης. Φτάνοντας παρκάραμε μπροστά από το μουσείο Snorrastofa.

Το Snorrastofa ασχολείται με την έρευνα και μελέτη των μεσαιωνικών χρόνων της χώρας και πιο συγκεκριμένα με την ιστορία της περιοχής του Borgarfjörður. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται βιβλιοθήκη και διεξάγονται συνέδρια. Ήθελα πολύ να το δω αλλά όταν φτάσαμε ήταν 19:00 και είχε κλείσει ήδη…πολύ κρίμα! Η επόμενη επιλογή μας ήταν να κάνουμε βόλτα στη γύρω περιοχή. Πίσω από το μουσείο βρίσκεται η νέα εκκλησία και τα νεκροταφεία. Η νέα εκκλησία είναι διάσημη για την ακουστική της και διαθέτει ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο.

Λίγα μέτρα παραδίπλα βρίσκονται τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας στο Reykholt, η οποία χρονολογείται στον Μεσαίωνα (11ο αιώνα). Οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι η εκκλησία έχει χτιστεί και καταστραφεί αρκετές φορές. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί λείψανα ενός αρχοντικού, καθώς και μία κατασκευή που μοιάζει με θερμά λουτρά. Τα θεμέλια του σπιτιού βρίσκονται σχεδόν θαμμένα…ενώ όλα τα υπόλοιπα ευρήματα βρίσκονται εντός του μουσείου. Τέλος, στον αρχαιολογικό χώρο φαίνεται ότι η περιοχή περιβάλλονταν από φρούριο και έχουν βρεθεί σκαλοπάτια που οδηγούν σε σήραγγα 30 μέτρων που ενώνει τα λουτρά με τις οικίες εντός του φρουρίου. Δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει άγαλμα του Snorri Sturluson

Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό. Χαζεύαμε τις καλλιέργειες ώσπου φτάσαμε στο Höskuldargerði. Πρόκειται για αναστήλωση αρχαίου "αχυρώνα" που υπήρχε δίπλα σε αγρόκτημα αλόγων. Το περιεργαστήκαμε και συνεχίσαμε προς το δάσος. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια σηματοδοτημένα στη γύρω περιοχή για όποιον θέλει να περπατήσει τριγύρω.

Έξω από το μουσείο υπάρχει χάρτης της περιοχής με όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Επίσης υπάρχουν και θερμά λουτρά. Για όποιον θέλει περισσότερες πληροφορίες υπάρχει ο επίσημος ιστότοπος εδώ . Είναι πολύ όμορφα στη γύρω περιοχή, αλλά εμείς θέλαμε να δούμε κι άλλα….οπότε κάναμε μια μικρή βόλτα προς το δάσος και μετά γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Hraunfossar
Συνεχίσαμε στον 518 μέχρι τους καταρράκτες Hraunfossar. To όνομα τους σημαίνει "Καταρράκτες λάβας". Οι εκρήξεις ενός εκ των ηφαιστείων που βρίσκονται κάτω από τον παγετώνα Langjökull, το δεύτερο μεγαλύτερο παγετώνα στην Ισλανδία, έχουν σχηματίσει ένα πεδίο λάβας με αναρίθμητες υπόγειες σπηλιές, μέσα από τις οποίες ρέουν υπόγεια νερά που τελικά αναβλύζουν από προεξοχές και σχισμές βραχώδους λάβας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί μικροί καταρράκτες, τα νερά των οποίων χύνονται στον ποταμό Hvítá. Είναι ένα πανέμορφο φαινόμενο! Υπάρχει εξέδρα απο την οποία μπορείς να δεις τους μικρούς καταρράκτες.

Πήραμε το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού και συναντήσαμε μία γέφυρα. Από τη γέφυρα μπορεί κάποιος να περάσει στην απέναντι όχθη και να δει τον ορμητικό καταρράκτη Barnafoss. Σύμφωνα με το θρύλο, η δύναμη αυτών των ορμητικών νερών, που ρέουν σε μία στενή βραχώδη κοιλάδα, αφρίζοντας και αναδεύοντας τα νερά, οδήγησε σε τραγωδία. Λέγεται ότι υπήρχε μια παλιά πέτρινη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες και δύο αγόρια σε ένα κοντινό αγρόκτημα, προσπάθησαν να το διασχίσουν για να βρουν τους γονείς τους, οι οποίοι ήταν στην εκκλησία εκείνη την ώρα. Κατά το διάβα τους από τη γέφυρα ένιωσαν ζάλη λόγω του ύψους και έπεσαν στα άγρια νερά και πνίγηκαν. Ο θρύλος τελειώνει με δύο διαφορετικούς τρόπους. Με το λιγότερο ενδιαφέρον, λέγοντας ότι η μητέρα με θλίψη απλώς διέταξε την καταστροφή της γέφυρας. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι καταράστηκε τη γέφυρα, ώστε όποιος την διέσχιζε να έβρισκε την ίδια μοίρα με τους γιους της. Σε αυτήν την εκδοχή, η γέφυρα και η κατάρα αργότερα έσπασαν από σεισμό…

Borgarnes
Το Borgarnes είναι μια μικρή πόλη, που ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην όχθη της χερσονήσου Borgarfjörður. Είναι ένας ιστορικός οικισμός, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένας βασικός εμπορικός σταθμός της Δυτικής Ισλανδίας, που αποτελεί τέλεια βάση για ανεφοδιασμό, ιστορική αναδρομή και εξερεύνηση της γύρω περιοχής.

Η πόλη φιλοξενεί δύο μουσεία, το "Κέντρο Πολιτισμού" και το Μουσείο Τέχνης και Κουκλοθέατρου. Το πρώτο μουσείο είναι αυτό που θα ήθελα πολύ να δω, αλλά γνώριζα εξ’ αρχής ότι δεν θα το προλάβω….έτσι είναι όμως τα οδικά και ο λιγοστός χρόνος. Στεγάζει δύο εκθέσεις:
Η πρώτη και πιο σημαντική αφορά την εποχή του εποικισμού στα τέλη του 9ου αιώνα μ.Χ., από Νορβηγούς ευγενείς, οι οποίοι συγκέντρωναν πληθυσμό υπό έναν βασιλιά. Οι αρχηγοί τους αναζήτησαν μια νέα γη, όπου θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Πήραν σκλάβους, κυρίως γυναίκες από την Ιρλανδία, και εν ολίγοις έτσι σχηματίστηκε ο ισλανδικός πληθυσμός. Εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, σε περίπου τριάντα φυλές, πριν ενωθούν τελικά το 930 μ.Χ. για να σχηματίσουν αυτό που αργότερα θα γινόταν το πιο μακρόχρονο αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο στον κόσμο. Η δεύτερη έκθεση αφορά τη Saga του Egil, μία από τις σημαντικότερες και παλαιότερες σάγκες της ισλανδικής λογοτεχνίας που έλαβε χώρα στη γύρω περιοχή!

H ώρα κόντευε 22:00 όταν φτάσαμε στο Borgarnes. Η στάση εδώ έγινε, πρώτον γιατί τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται, καθώς όλη μέρα τσιμπολογούσαμε κατά την οδήγηση, και κατά δεύτερον για να ανασυνταχθούμε λίγο και να φτιάξουμε τα πράγματά μας στο camper, κάτι που έπρεπε να γίνει αν θέλαμε να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι…. Βρήκαμε ένα ωραίο πάρκινγκ και εκεί έγινε το ουσιαστικό άνοιγμα των βαλιτσών μας! Έβγαλα όλα τα φαγώσιμα που είχαμε φέρει μαζί μας και τα έβαλα στο ψυγείο και στα ντουλάπια που διέθετε το camper. Ταίριαξα κουζινικά και όποια άλλα πράγματα ήθελα να βρίσκονται εκεί που με βολεύουν και τέλος έφτιαξα ένα μικρό και γρήγορο γεύμα για να στανιάρουμε λίγο, γιατί το στομάχι είχε κολλήσει στη πλάτη! Στην συνέχεια κλείσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας σε αυτή την μικρή, αλλά κατά τ’ άλλα σημαντική πόλη της χώρας. Ήταν αργά και δεν υπήρχε ψυχή έξω! Εμείς και ένας ήλιος που δεν είχε σκοπό να δύσει…η απόλυτη γαλήνη!

Snorrastadabuid camping
Μπορεί το Borgarnes να είναι καλή βάση για διαμονή, εμείς όμως διαλέξαμε να διανυκτερεύσουμε όσο πιο κοντά γινόταν στη χερσόνησο Snaefellsnes. Είχαμε χρόνο και όρεξη, οπότε διάλεξα να μεταβούμε σε μία φάρμα που βρισκόταν στους πρόποδες της χερσονήσου και ονομάζεται Snorrastadir Farm. Έτσι πήραμε τον 54 και σε λίγη ώρα ήμασταν στη φάρμα.

Δεν είχε κόσμο, όλο κι όλο υπήρχαν δύο οχήματα με μία σκηνή στημένη δίπλα στο καθένα. Βρήκαμε ένα καλό μέρος να παρκάρουμε και εκεί κάναμε το δεύτερο βασικό ταίριασμα που αφορούσε τον ύπνο μας για όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού. Ανοίξαμε το πτυσσόμενο καναπέ, βγάλαμε τα παπλώματα μας, ένα ατομικό για τον καθένα μας, όπως είχαμε ζητήσει, τα σουλουπώσαμε μαζί με το σεντόνι και μετά βγάλαμε και φουσκώσαμε τα ανατομικά μαξιλάρια που είχαμε φέρει μαζί μας με δικές μας μαξιλαροθήκες. Δεν χρησιμοποιήσαμε τα δικά τους μαξιλάρια. Στην συνέχεια καθάρισα τον κενό αποθηκευτικό χώρο κάτω από τον πτυσσόμενο καναπέ, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά καθαρός τελικά (!), βρήκαμε το βέλτιστο τρόπο τοποθέτησης για όλα τα πράγματα μας και κυρίως για τις βαλίτσες μας, καθώς η μεγάλη εμπόδιζε όταν ανοίγαμε το κρεβάτι.

Αφού πλέον είχαμε ταιριάξει τα πάντα, το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε το μπάνιο. Δίπλα από το χώρο του κάμπινγκ υπάρχει ένα κτίριο. Οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες βρίσκονται στο πίσω μέρος. Το μπροστινό μέρος είναι ο χώρος του μαγειρέματος και του φαγητού. Στις τουαλέτες εξεπλάγη ευχάριστα όταν διαπίστωσα πόσο καθαρά ήταν, κάτι που το είχα μια έγνοια και έτσι είχα πάρει μαζί μου ολόκληρο "εξοπλισμό", τον όποιο χρησιμοποιούσα πάντα, παρά την καθαριότητα των χώρων υγιεινής σε όλη τη χώρα!

***
Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω

Η ώρα ήταν 01:30 όταν ο Kόμης Bro έβαλε τη μάσκα ύπνου για να κοιμηθεί και έκλεισε ερμητικά όλες τις κουρτίνες! Εκείνη την ώρα ήμουν αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω το δούλεμα .....άλλωστε είχα αρκετές μέρες μπροστά μου για να το κάνω! Η δική μου μάσκα ύπνου έκανε μία βόλτα μέχρι την Ισλανδία και ξανα γύρισε Ελλάδα….όταν θέλω να κοιμηθώ απλά κοιμάμαι, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη….zzzzzz

 

[Sassenach77]

@Vicks & @LULLU κορίτσια σας το εύχομαι ολόψυχα!!! Είναι ευκαιρία τώρα.... Η ιστορία θα έχει τελειώσει μέχρι τον Απρίλη

Εύγε Τάνια!!!Πήγαινε μας Ισλανδία

Τρελοκόριτσο!!!

 

[Sassenach77]

εύγε!


Σχετικα με τά εις την πρώτη σελιδα
Πανοραμική θέα κάπου στη νότια Ισλανδία
προσωπικώς, τυχον ληψις καποιου τοπιου, για το οποιο μετα, δεν θα θυμάμαι πού ηταν κλπ, με ξενερώνει τόσο, ώστε σβήνω την φώτο.

Οι φωτογραφίες που έχω βάλει στην εισαγωγή δείχνουν τη φορά που ακολουθήσαμε στο ταξίδι. Δυτικά, βόρεια, ανατολικά, νότια.....
Εννοείται πως ξέρω που είναι η κάθε μία και θα μάθεις και εσύ κατα την διάρκεια της ιστορίας