gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.799
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι του πηγαιμού
- Ποντγκόριτσα
- Ποντγκόριτσα - Μόσταρ
- Μόσταρ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ημερήσια περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ζάνταρ
- Ζάνταρ
- Ζάνταρ - Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Πρωινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Μεσημεριανή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Απογευματινή βόλτα
- Ζάγκρεμπ - Κυριακάτικη βόλτα
- Rijeka
- Χερσόνησος Ίστριας
- Opatija
- Επιστροφή Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Τρογκίρ
- Τρογκίρ
- Σπλίτ - 1η νύχτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα ΙΙ
- Σπλίτ - 2η νύχτα
- Omiš - Επιτέλους μπάνιο
- Σπλίτ - Λόφος Μάριαν
- Σπλίτ - Τελευταία νύχτα
- Σπλίτ - Makarska
- Makarska - Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ - Κότορ
- Πρώτη βόλτα στο Κότορ
- Πρωινό Κότορ
- Κότορ Seprentine
- Φωτιά στο Λοβτσέν National Park
- Cetinje
- Cetinje - Κότορ
- Κότορ - Ανάβαση κ θέα της πόλης
- Κότορ - Τελευταία νύχτα
- Στάση Μπούντβα
- Τέλος Διαδρομής
- Επίλογος
Κεφάλαιο 14. Ζάγκρεμπ V. Κυριακάτικη ημερήσια βόλτα στο κέντρο του Ζάγκρεμπ.
Την επόμενη ημέρα, ξυπνήσαμε χαλαρά και μετά από το υποτυπώδες πρωινό στο διαμέρισμά μας, βγήκαμε έξω,
πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε ακόμα μια φορά στο κέντρο της πόλης. Έρημης πόλης, αφού οι περισσότεροι είχαν μετακινηθεί εκτός πόλης. Μάλιστα όταν αργότερα συζητούσαμε για το φαινόμενο αυτό σε ένα μπαρ, στο κέντρο της πόλης, ο μπάρμαν μας είπε "ότι μόνο όσοι έχουν δουλειά βρίσκονται στην πόλη τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού".
Φτάσαμε στο κέντρο, αφήσαμε το αυτοκίνητο στο γνωστό parking, νοτιοανατολικά της Trg Bana Jelačića και αρχίσαμε τις βόλτες στο κέντρο της έρημης πόλης.
Έρημη πόλη αλλά τα δρώμενα, δρώμενα παρά την έλλειψη των πολιτών του Ζάγκρεμπ και των τουριστών.
Αφού περπατήσαμε στο κέντρο της πόλης, φωτογραφίζοντας άνετα αφού δεν κυκλοφορούσε άνθρωπος εκείνη την ώρα, σκεφτήκαμε ότι ήταν κατάλληλη ώρα να ανέβουμε στο μπαρ Zagreb 360 Cafe, όπως είχαμε αποφασίσει την προηγούμενη ημέρα. Ο χώρος ήταν κλιματιζόμενος και διαθέτει μια εξαιρετική θέα στην πόλη του Ζάγκρεμπ.
Εξαιρετική θέα προς την κεντρική πλατεία Trg Bana Jelačića.
Εξαιρετική θέα προς την αγορά Dolac και προς τον καθεδρικό ναό.
Εξαιρετική θέα προς το Gradec και το ναό του Αγίου Μάρκου.
Εξαιρετική θέα προς όλη την πόλη.
Όταν κατεβήκαμε από το μπαρ Zagreb 360 Cafe, συνεχίσαμε τη βόλτα στο κέντρο της πόλης, περάσαμε από τον καθεδρικό ναό, προχωρήσαμε κατά μήκος της οδού Kaptol, μέχρι τη διασταύρωση αυτής με την οδό Opatovina. Πριν στρίψουμε στην οδό Opatovina, ρίξαμε μια ματιά προς τον Καθεδρικό Ναό του Ζάγκρεμπ και προς την έρημη πόλη.
Προχωρήσαμε κατά μήκος της οδού Opatovina, μέχρι το διπλανό πάρκο, το Park Opatovina.
Η θερμοκρασία είχε ανέβει και έτσι καθίσαμε λίγο στο πάρκο κάτω από την πυκνή σκιά των δέντρων,
αγναντεύοντας ψηλά την περιοχή Gradec.
Σε λίγη ώρα, φύγαμε από το πάρκο και προχωρήσαμε προς την Tkalčićeva ulica,
στην οποία αφού περπατήσαμε μέχρι το βόρειο άκρο της, εκεί που τελειώνει ο πεζόδρομος,
επιστρέψαμε προς νότο, περάσαμε από τον σκαλόδρομο Felbingerove stube,
τον οποίο είχαμε ανέβει την πρώτη νύχτα, προκειμένου να φτάσουμε στην άνω πόλη και περπατώντας πάντα κατά μήκος της Tkalčićeva ulica και καθίσαμε σε ένα bar-restaurant, για να δροσιστούμε με τον κλιματισμό και τις μπίρες. Το bar-restaurant, ήταν το History & Village, το είχα σταμπάρει από την πρώτη νύχτα, τότε που η οδός Tkalčićeva, ήταν γεμάτη κόσμο. Μου είχε κάνει εντύπωση αυτό το bar, γιατί ανατολικά ονομάζεται History, δυτικά ονομάζεται Village, αλλά πρόκειται για το ίδιο μαγαζί.
Εμείς καθίσαμε προφανώς δυτικά, για προστασία από τον ήλιο, δηλαδή στο Village
και παραγγείλαμε τις μπίρες για να δροσιστούμε. Εγώ στην αρχή ήπια μια αφιλτράριστη Ožujsko,
αλλά μετά λόγω ζέστης επανήλθα στην κλασική Ožujsko.
Τις μπίρες, που πίναμε, τις συνοδέψαμε με ένα πιάτο φαγητό και για τους τέσσερις,
αφού ήταν αδύνατο να φας παραπάνω με τη ζέστη που επικρατούσε εκείνη την Κυριακή το μεσημέρι.
Ενώ πίναμε τις μπίρες μας στο δροσερό περιβάλλον του Village, μας πλησίασε ένας από τους διαχειριστές του καταστήματος, μας είπε ότι μας άκουσε να μιλάμε και ευχαριστήθηκε γιατί γνωρίζει ελληνικά, επειδή ήταν ποδοσφαιριστής του Άρη για μερικά χρόνια από το έτος 2000 και μετά (εάν θυμάμαι καλά). Εγώ του είπα ότι συγκινήθηκα γιατί λόγω μπάσκετ και Γκάλη, κάθε Έλληνας είναι και Αρειανός. Του εξήγησα ότι πάντα για μένα ό Άρης θα είναι στην καρδιά μου και ότι θα είναι η ομάδα που θα υποστηρίζω μετά τον Απολλωνάρα. Βέβαια του εξήγησα ότι είμαι μπασκετικός φίλαθλος και ότι όλα αυτά αφορούν στην ομάδα μπάσκετ, αλλά τα συναισθήματα μεταφέρονται - εν μέρει - και στο ποδόσφαιρο. Με τη συζήτηση, χάρηκε αυτός, χαρήκαμε κι εμείς. Τώρα που γράφω, το όνομά του δεν το θυμάμαι. Φαντάζομαι ότι το γνωρίζουν οι Αρειανοί ποδοσφαιρόφιλοι.
Όταν φύγαμε από το History & Village bar-restaurant και προχωρήσαμε κατά μήκος της Tkalčićeva ulica,
συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε το περπάτημα. Η θερμοκρασία είχε χτυπήσει κόκκινο. Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στα καταλύματά μας με τον ισχυρό κλιματισμό. Άλλωστε και σύμφωνα με το αρχικό πρόγραμμα αυτή η ημέρα είχε σχεδιαστεί ώστε να είναι χαλαρή, ύστερα από τέσσερις ημέρες τρέξιμο. Έτσι προχωρήσαμε προς το parking,
πήραμε το αυτοκίνητο, κάναμε ένα πέρασμα από την περιοχή Kaptol,
παρατηρώντας το Gradec,
επιστρέψαμε στο κέντρο και σε ελάχιστα λεπτά είμαστε στα καταλύματά μας, στην ασφάλεια των κλιματιστικών μας.
Βγήκαμε πάλι αργά το απόγευμα. Η κατάσταση από άποψη θερμοκρασίας είχε καλυτερέψει αισθητά. Καλέσαμε ταξί, το οποίο μας άφησε έξω από τη μπαρόκ καθολική εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Βγαίνοντας από το ταξί, προχωρήσαμε προς τον επί του πεζόδρομου Strossmayer šetalište Lotrščak Tower.
Ο πύργος Lotrščak, είναι ένας οχυρωμένος πύργος που βρίσκεται σε ένα παλιό τμήμα της περιοχής Gradec ή Gornji grad του Ζάγκρεμπ. Ο πύργος, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα, κατασκευάστηκε για τη φύλαξη της νότιας πύλης του τείχους, της τότε πόλης Gradec. Σκεφτήκαμε προς στιγμή να τον επισκεφτούμε, αλλά αλλάξαμε γνώμη, δεν θέλαμε να χάσουμε την ώρα εκείνη. Επιστρέψαμε στο ναό της Αγίας Αικατερίνης και προχωρήσαμε νότια του ναού, στο Panoramic View-Point of Zagreb City. Θέλαμε να δούμε πως είναι η θέα από εκεί, την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Και ηλιοβασίλεμα, μπορεί να μην είδαμε, είδαμε όμως το ολόγιομο φεγγάρι να ανατέλλει στο Ζάγκρεμπ
Αφού καθίσαμε αρκετή ώρα στο σημείο εκείνο, απολαμβάνοντας τη θέα,
προχωρήσαμε για άλλη μια φορά προς τον πεζόδρομο Strossmayer šetalište.
Αυτή τη φορά προλάβαμε και μουσικές,
οπότε καθίσαμε και ήπιαμε τις μπίρες μας απολαμβάνοντας τη θέα και από αυτό το σημείο.
Ήταν η μοναδική ημέρα ή μάλλον νύχτα κατά την οποία στο Ζάγκρεμπ δεν είμαστε καλεσμένοι για φαγητό. Οπότε, ήμασταν χαλαροί, η νύχτα ήταν δική μας. Κατεβήκαμε στην κάτω πόλη από το σκαλομονομάτι Zakmardijeve stube (όπως έχω προαναφέρει stube σημαίνει σκάλα και δυστυχώς ήταν η πρώτη λέξη που έμαθα, όχι ότι έχω απέχθεια στις σκάλες, αλλά ο καύσωνας ήταν καύσωνας), κάναμε μια μικρή βόλτα στην οδό Tkalčićeva
και καθίσαμε στο επί της οδού Skalinska ul. 4, restaurant Nokturno, για φαγητό με θέα προς τον καθεδρικό ναό στο βάθος.
Τόσο στην άνω πόλη όσο και στην κάτω, κυκλοφορούσε πολύς κόσμος. Αυτό έδειχνε ότι ο κόσμος που είχε φύγει για Σαββατοκύριακο, είχε επιστρέψει και έκανε βόλτες στην περιοχή του κέντρου, γεμίζοντας και τα μπαρ. Εμείς όταν τελειώσαμε το φαγητό μας και ήπιαμε και τις μπίρες μας, παρ' όλο του ότι την άλλη ημέρα είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα, με δεδομένο ότι στο πρόγραμμα ήταν η χερσόνησος της Ίστρια, αργήσαμε να επιστρέψουμε. Άλλωστε ήμασταν ξεκούραστοι. Το μεσημέρι είχαμε ξεκουραστεί. Άρα την άλλη ημέρα τα 440+ χιλιόμετρα θα ήταν πάρα πολύ εύκολα. Αυτό σκεφτόμασταν και μετά το φαγητό προχωρήσαμε από την οδό Skalinska, στην οδό Tkalčićeva, αναζητώντας ένα bar. Τελικά επιλέξαμε το Bar 45, επί της Ulica Ivana Tkalčića 45.
Το bar αυτό είναι ατμοσφαιρικό στους εσωτερικούς του χώρους,
αλλά εμείς καθίσαμε έξω λόγω καιρού, απολαμβάνοντας τα ποτά και τις μπίρες μας.
Όμως όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, ο χρόνος είναι αμείλικτος στα ταξίδια και όχι μόνο. Την άλλη ημέρα είχαμε ταξίδι προς την Ίστρια και τα χιλιόμετρα που θα έπρεπε να κάνουμε ήταν αρκετά. Άλλωστε ήταν Κυριακή, αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και το κέντρο είχε ερημώσει.
Έτσι κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό,
καλέσαμε ταξί (το νούμερο του τηλεφωνικού κέντρου του ράδιο-ταξί στο Ζάγκρεμπ είναι 1444), περιμέναμε για τρία λεπτά παρατηρώντας τον χώρο απέναντι από τον καθεδρικό ναό
και όταν μπήκαμε στο ταξί, αυτό μας πήγε γρήγορα στον προορισμό μας, αφού η πόλη ήταν άδεια.
Την επόμενη ημέρα, ξυπνήσαμε χαλαρά και μετά από το υποτυπώδες πρωινό στο διαμέρισμά μας, βγήκαμε έξω,
πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε ακόμα μια φορά στο κέντρο της πόλης. Έρημης πόλης, αφού οι περισσότεροι είχαν μετακινηθεί εκτός πόλης. Μάλιστα όταν αργότερα συζητούσαμε για το φαινόμενο αυτό σε ένα μπαρ, στο κέντρο της πόλης, ο μπάρμαν μας είπε "ότι μόνο όσοι έχουν δουλειά βρίσκονται στην πόλη τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού".
Φτάσαμε στο κέντρο, αφήσαμε το αυτοκίνητο στο γνωστό parking, νοτιοανατολικά της Trg Bana Jelačića και αρχίσαμε τις βόλτες στο κέντρο της έρημης πόλης.
Έρημη πόλη αλλά τα δρώμενα, δρώμενα παρά την έλλειψη των πολιτών του Ζάγκρεμπ και των τουριστών.
Αφού περπατήσαμε στο κέντρο της πόλης, φωτογραφίζοντας άνετα αφού δεν κυκλοφορούσε άνθρωπος εκείνη την ώρα, σκεφτήκαμε ότι ήταν κατάλληλη ώρα να ανέβουμε στο μπαρ Zagreb 360 Cafe, όπως είχαμε αποφασίσει την προηγούμενη ημέρα. Ο χώρος ήταν κλιματιζόμενος και διαθέτει μια εξαιρετική θέα στην πόλη του Ζάγκρεμπ.
Εξαιρετική θέα προς την κεντρική πλατεία Trg Bana Jelačića.
Εξαιρετική θέα προς την αγορά Dolac και προς τον καθεδρικό ναό.
Εξαιρετική θέα προς το Gradec και το ναό του Αγίου Μάρκου.
Εξαιρετική θέα προς όλη την πόλη.
Όταν κατεβήκαμε από το μπαρ Zagreb 360 Cafe, συνεχίσαμε τη βόλτα στο κέντρο της πόλης, περάσαμε από τον καθεδρικό ναό, προχωρήσαμε κατά μήκος της οδού Kaptol, μέχρι τη διασταύρωση αυτής με την οδό Opatovina. Πριν στρίψουμε στην οδό Opatovina, ρίξαμε μια ματιά προς τον Καθεδρικό Ναό του Ζάγκρεμπ και προς την έρημη πόλη.
Προχωρήσαμε κατά μήκος της οδού Opatovina, μέχρι το διπλανό πάρκο, το Park Opatovina.
Η θερμοκρασία είχε ανέβει και έτσι καθίσαμε λίγο στο πάρκο κάτω από την πυκνή σκιά των δέντρων,
αγναντεύοντας ψηλά την περιοχή Gradec.
Σε λίγη ώρα, φύγαμε από το πάρκο και προχωρήσαμε προς την Tkalčićeva ulica,
στην οποία αφού περπατήσαμε μέχρι το βόρειο άκρο της, εκεί που τελειώνει ο πεζόδρομος,
επιστρέψαμε προς νότο, περάσαμε από τον σκαλόδρομο Felbingerove stube,
τον οποίο είχαμε ανέβει την πρώτη νύχτα, προκειμένου να φτάσουμε στην άνω πόλη και περπατώντας πάντα κατά μήκος της Tkalčićeva ulica και καθίσαμε σε ένα bar-restaurant, για να δροσιστούμε με τον κλιματισμό και τις μπίρες. Το bar-restaurant, ήταν το History & Village, το είχα σταμπάρει από την πρώτη νύχτα, τότε που η οδός Tkalčićeva, ήταν γεμάτη κόσμο. Μου είχε κάνει εντύπωση αυτό το bar, γιατί ανατολικά ονομάζεται History, δυτικά ονομάζεται Village, αλλά πρόκειται για το ίδιο μαγαζί.
Εμείς καθίσαμε προφανώς δυτικά, για προστασία από τον ήλιο, δηλαδή στο Village
και παραγγείλαμε τις μπίρες για να δροσιστούμε. Εγώ στην αρχή ήπια μια αφιλτράριστη Ožujsko,
αλλά μετά λόγω ζέστης επανήλθα στην κλασική Ožujsko.
Τις μπίρες, που πίναμε, τις συνοδέψαμε με ένα πιάτο φαγητό και για τους τέσσερις,
αφού ήταν αδύνατο να φας παραπάνω με τη ζέστη που επικρατούσε εκείνη την Κυριακή το μεσημέρι.
Ενώ πίναμε τις μπίρες μας στο δροσερό περιβάλλον του Village, μας πλησίασε ένας από τους διαχειριστές του καταστήματος, μας είπε ότι μας άκουσε να μιλάμε και ευχαριστήθηκε γιατί γνωρίζει ελληνικά, επειδή ήταν ποδοσφαιριστής του Άρη για μερικά χρόνια από το έτος 2000 και μετά (εάν θυμάμαι καλά). Εγώ του είπα ότι συγκινήθηκα γιατί λόγω μπάσκετ και Γκάλη, κάθε Έλληνας είναι και Αρειανός. Του εξήγησα ότι πάντα για μένα ό Άρης θα είναι στην καρδιά μου και ότι θα είναι η ομάδα που θα υποστηρίζω μετά τον Απολλωνάρα. Βέβαια του εξήγησα ότι είμαι μπασκετικός φίλαθλος και ότι όλα αυτά αφορούν στην ομάδα μπάσκετ, αλλά τα συναισθήματα μεταφέρονται - εν μέρει - και στο ποδόσφαιρο. Με τη συζήτηση, χάρηκε αυτός, χαρήκαμε κι εμείς. Τώρα που γράφω, το όνομά του δεν το θυμάμαι. Φαντάζομαι ότι το γνωρίζουν οι Αρειανοί ποδοσφαιρόφιλοι.
Όταν φύγαμε από το History & Village bar-restaurant και προχωρήσαμε κατά μήκος της Tkalčićeva ulica,
συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε το περπάτημα. Η θερμοκρασία είχε χτυπήσει κόκκινο. Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στα καταλύματά μας με τον ισχυρό κλιματισμό. Άλλωστε και σύμφωνα με το αρχικό πρόγραμμα αυτή η ημέρα είχε σχεδιαστεί ώστε να είναι χαλαρή, ύστερα από τέσσερις ημέρες τρέξιμο. Έτσι προχωρήσαμε προς το parking,
πήραμε το αυτοκίνητο, κάναμε ένα πέρασμα από την περιοχή Kaptol,
παρατηρώντας το Gradec,
επιστρέψαμε στο κέντρο και σε ελάχιστα λεπτά είμαστε στα καταλύματά μας, στην ασφάλεια των κλιματιστικών μας.
Βγήκαμε πάλι αργά το απόγευμα. Η κατάσταση από άποψη θερμοκρασίας είχε καλυτερέψει αισθητά. Καλέσαμε ταξί, το οποίο μας άφησε έξω από τη μπαρόκ καθολική εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Βγαίνοντας από το ταξί, προχωρήσαμε προς τον επί του πεζόδρομου Strossmayer šetalište Lotrščak Tower.
Ο πύργος Lotrščak, είναι ένας οχυρωμένος πύργος που βρίσκεται σε ένα παλιό τμήμα της περιοχής Gradec ή Gornji grad του Ζάγκρεμπ. Ο πύργος, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα, κατασκευάστηκε για τη φύλαξη της νότιας πύλης του τείχους, της τότε πόλης Gradec. Σκεφτήκαμε προς στιγμή να τον επισκεφτούμε, αλλά αλλάξαμε γνώμη, δεν θέλαμε να χάσουμε την ώρα εκείνη. Επιστρέψαμε στο ναό της Αγίας Αικατερίνης και προχωρήσαμε νότια του ναού, στο Panoramic View-Point of Zagreb City. Θέλαμε να δούμε πως είναι η θέα από εκεί, την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Και ηλιοβασίλεμα, μπορεί να μην είδαμε, είδαμε όμως το ολόγιομο φεγγάρι να ανατέλλει στο Ζάγκρεμπ

Αφού καθίσαμε αρκετή ώρα στο σημείο εκείνο, απολαμβάνοντας τη θέα,
προχωρήσαμε για άλλη μια φορά προς τον πεζόδρομο Strossmayer šetalište.
Αυτή τη φορά προλάβαμε και μουσικές,
οπότε καθίσαμε και ήπιαμε τις μπίρες μας απολαμβάνοντας τη θέα και από αυτό το σημείο.
Ήταν η μοναδική ημέρα ή μάλλον νύχτα κατά την οποία στο Ζάγκρεμπ δεν είμαστε καλεσμένοι για φαγητό. Οπότε, ήμασταν χαλαροί, η νύχτα ήταν δική μας. Κατεβήκαμε στην κάτω πόλη από το σκαλομονομάτι Zakmardijeve stube (όπως έχω προαναφέρει stube σημαίνει σκάλα και δυστυχώς ήταν η πρώτη λέξη που έμαθα, όχι ότι έχω απέχθεια στις σκάλες, αλλά ο καύσωνας ήταν καύσωνας), κάναμε μια μικρή βόλτα στην οδό Tkalčićeva
και καθίσαμε στο επί της οδού Skalinska ul. 4, restaurant Nokturno, για φαγητό με θέα προς τον καθεδρικό ναό στο βάθος.
Τόσο στην άνω πόλη όσο και στην κάτω, κυκλοφορούσε πολύς κόσμος. Αυτό έδειχνε ότι ο κόσμος που είχε φύγει για Σαββατοκύριακο, είχε επιστρέψει και έκανε βόλτες στην περιοχή του κέντρου, γεμίζοντας και τα μπαρ. Εμείς όταν τελειώσαμε το φαγητό μας και ήπιαμε και τις μπίρες μας, παρ' όλο του ότι την άλλη ημέρα είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα, με δεδομένο ότι στο πρόγραμμα ήταν η χερσόνησος της Ίστρια, αργήσαμε να επιστρέψουμε. Άλλωστε ήμασταν ξεκούραστοι. Το μεσημέρι είχαμε ξεκουραστεί. Άρα την άλλη ημέρα τα 440+ χιλιόμετρα θα ήταν πάρα πολύ εύκολα. Αυτό σκεφτόμασταν και μετά το φαγητό προχωρήσαμε από την οδό Skalinska, στην οδό Tkalčićeva, αναζητώντας ένα bar. Τελικά επιλέξαμε το Bar 45, επί της Ulica Ivana Tkalčića 45.
Το bar αυτό είναι ατμοσφαιρικό στους εσωτερικούς του χώρους,
αλλά εμείς καθίσαμε έξω λόγω καιρού, απολαμβάνοντας τα ποτά και τις μπίρες μας.
Όμως όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, ο χρόνος είναι αμείλικτος στα ταξίδια και όχι μόνο. Την άλλη ημέρα είχαμε ταξίδι προς την Ίστρια και τα χιλιόμετρα που θα έπρεπε να κάνουμε ήταν αρκετά. Άλλωστε ήταν Κυριακή, αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και το κέντρο είχε ερημώσει.
Έτσι κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό,
καλέσαμε ταξί (το νούμερο του τηλεφωνικού κέντρου του ράδιο-ταξί στο Ζάγκρεμπ είναι 1444), περιμέναμε για τρία λεπτά παρατηρώντας τον χώρο απέναντι από τον καθεδρικό ναό
και όταν μπήκαμε στο ταξί, αυτό μας πήγε γρήγορα στον προορισμό μας, αφού η πόλη ήταν άδεια.
Last edited: