gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.799
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι του πηγαιμού
- Ποντγκόριτσα
- Ποντγκόριτσα - Μόσταρ
- Μόσταρ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ημερήσια περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ζάνταρ
- Ζάνταρ
- Ζάνταρ - Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Πρωινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Μεσημεριανή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Απογευματινή βόλτα
- Ζάγκρεμπ - Κυριακάτικη βόλτα
- Rijeka
- Χερσόνησος Ίστριας
- Opatija
- Επιστροφή Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Τρογκίρ
- Τρογκίρ
- Σπλίτ - 1η νύχτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα ΙΙ
- Σπλίτ - 2η νύχτα
- Omiš - Επιτέλους μπάνιο
- Σπλίτ - Λόφος Μάριαν
- Σπλίτ - Τελευταία νύχτα
- Σπλίτ - Makarska
- Makarska - Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ - Κότορ
- Πρώτη βόλτα στο Κότορ
- Πρωινό Κότορ
- Κότορ Seprentine
- Φωτιά στο Λοβτσέν National Park
- Cetinje
- Cetinje - Κότορ
- Κότορ - Ανάβαση κ θέα της πόλης
- Κότορ - Τελευταία νύχτα
- Στάση Μπούντβα
- Τέλος Διαδρομής
- Επίλογος
Κεφάλαιο 16. Ένα μικρό road trip στη χερσόνησο της Ίστριας
Ξεκινήσαμε από τη Rijeka,
ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο, η φύση ήταν καταπράσινη,
είχαμε θέα προς τον μυχό του κόλπου του Kvarner,
περάσαμε από την Opatija,
χωρίς να σταματήσουμε, περάσαμε από τον οικισμό Lovran,
μια μικρή κωμόπολη 4.100 κατοίκων και συνεχίσαμε νότια. Σκεφτήκαμε ότι ήταν αδύνατο να τηρήσουμε τη μαξιμαλιστική επιλογή, δηλαδή να κάνουμε το γύρο της χερσονήσου της Ίστριας, αν και ήθελα να δω την Πούλα και το Ρόβινι.
Για το Ρόβινι ή Ρόβιν, είχα διαβάσει ότι είναι παραθαλάσσια πόλη στην χερσόνησο της Ίστριας, στις ανατολικές ακτές της βόρειας Αδριατικής, με πληθυσμό 14.294 κατοίκων, ενώ φέρει το ελκυστικό (παρ)όνομα «Τοσκάνη των Βαλκανίων» και είναι γεμάτη στενά πλακόστρωτα σοκάκια, παραδοσιακά καταστήματα, αυλές και παλιά αρχοντικά.
Επίσης στο Ζάγκρεμπ είχα ακούσει και πολύ όμορφα λόγια για την Πούλα με ιστορία 3000 ετών, στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου της Ίστριας με πληθυσμό 62.000 κατοίκους, με συνεχή ακτοπλοϊκή σύνδεση με Βενετία και με ένα καλοδιατηρημένο αρχαίο ρωμαϊκό αμφιθέατρο ή Αρένα, το οποίο είναι το ομορφότερο στολίδι της, ανήκει στα έξι μεγαλύτερα ρωμαϊκά αμφιθέατρα του κόσμου και στέκει επιβλητικό στην είσοδο της πόλης.
Όμως, λόγω χρόνου, ήταν αδύνατη η υλοποίηση του μαξιμαλιστικού προγράμματος, αφού θα απαιτούσε μια επί πλέον ημέρα και αρκεστήκαμε στο αρχικό πρόγραμμα, το οποίο προέβλεπε μια μικρή βόλτα στον ανατολικό παραλιακό δρόμο της χερσονήσου της Ίστριας έως τον οικισμό Brseč, ώστε να επιστρέψουμε και να απολαύσουμε την Οπάτια, έγκαιρα, για την οποία τόσα καλά είχαμε ακούσει.
Έτσι συνεχίσαμε να κατευθυνόμαστε νότια,
μέσα από οργιώδη βλάστηση,
και περάσαμε από τον οικισμό Medveja.
Όταν φτάσαμε στον οικισμό Brseč, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε λίγο ακόμα νότια έως το λιμανάκι Brestova, το οποίο συνδέεται ακτοπλοϊκά με το νησί Cres. Θα ήθελα να προχωρήσω λίγο ακόμα αλλά χρόνος είναι αμείλικτος. Έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Όταν φτάσαμε στη Mošćenička Draga, μια μικρή κωμόπολη 1535 κατοίκων, αποφασίσαμε να ανέβουμε ψηλά ώστε να παρατηρήσουμε τη θέα προς τον κόλπο Kvarner. Πράγματι προχωρήσαμε, με το αυτοκίνητο, σε κάποιους στενούς δρόμους του οικισμού έως ότου φτάσαμε ψηλά στο λόφο σε αδιέξοδο. Από εκεί η θέα προς τον κόλπο Kvarner και προς τον οικισμό ήταν ικανοποιητική.
Με δυσκολία κάναμε αναστροφή με το αυτοκίνητο, λόγω των στενών χωματόδρομων, στο λόφο που είχαμε βρεθεί και βγήκαμε πάλι στον παραλιακό δρόμο. Σταματήσαμε σε κάποια σημεία, απέναντι διακρινόταν το νησί Cres,
ενώ κατάντη υπήρχαν εξαιρετικές παραλίες. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο, για να δούμε τις παραλίες.
Μου ήρθε αυθόρμητα να κατέβω και να βουτήξω στην (ήλπιζα ή πίστευα) παγωμένη θάλασσα. Όμως, όπως πάντα ο χρόνος είναι αμείλικτος. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε.
Στο βάθος διακρινόταν η Ριέκα
Κατευθυνόμενοι προς την Οπάτια, ξαναπεράσαμε από τον οικισμό Medveja και την παραλία του
και επί τέλους φτάσαμε στην Οπάτια. Και έχω ακούσει τόσα πολλά γι αυτό το θέρετρο της αυστροουγγρικής Ριβιέρας. Ίντριγκες, Φραγκίσκος Ιωσήφ, Σίσσυ, βίλα Αντζιολίνα κλπ.
Παρκάραμε το αυτοκίνητο στον κεντρικό δρόμο,
όπου είχε παρκόμετρα, πολύ κοντά στην είσοδο του Park Angiolina.
Ξεκινήσαμε από τη Rijeka,
ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο, η φύση ήταν καταπράσινη,
είχαμε θέα προς τον μυχό του κόλπου του Kvarner,
περάσαμε από την Opatija,
χωρίς να σταματήσουμε, περάσαμε από τον οικισμό Lovran,
μια μικρή κωμόπολη 4.100 κατοίκων και συνεχίσαμε νότια. Σκεφτήκαμε ότι ήταν αδύνατο να τηρήσουμε τη μαξιμαλιστική επιλογή, δηλαδή να κάνουμε το γύρο της χερσονήσου της Ίστριας, αν και ήθελα να δω την Πούλα και το Ρόβινι.
Για το Ρόβινι ή Ρόβιν, είχα διαβάσει ότι είναι παραθαλάσσια πόλη στην χερσόνησο της Ίστριας, στις ανατολικές ακτές της βόρειας Αδριατικής, με πληθυσμό 14.294 κατοίκων, ενώ φέρει το ελκυστικό (παρ)όνομα «Τοσκάνη των Βαλκανίων» και είναι γεμάτη στενά πλακόστρωτα σοκάκια, παραδοσιακά καταστήματα, αυλές και παλιά αρχοντικά.
Επίσης στο Ζάγκρεμπ είχα ακούσει και πολύ όμορφα λόγια για την Πούλα με ιστορία 3000 ετών, στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου της Ίστριας με πληθυσμό 62.000 κατοίκους, με συνεχή ακτοπλοϊκή σύνδεση με Βενετία και με ένα καλοδιατηρημένο αρχαίο ρωμαϊκό αμφιθέατρο ή Αρένα, το οποίο είναι το ομορφότερο στολίδι της, ανήκει στα έξι μεγαλύτερα ρωμαϊκά αμφιθέατρα του κόσμου και στέκει επιβλητικό στην είσοδο της πόλης.
Όμως, λόγω χρόνου, ήταν αδύνατη η υλοποίηση του μαξιμαλιστικού προγράμματος, αφού θα απαιτούσε μια επί πλέον ημέρα και αρκεστήκαμε στο αρχικό πρόγραμμα, το οποίο προέβλεπε μια μικρή βόλτα στον ανατολικό παραλιακό δρόμο της χερσονήσου της Ίστριας έως τον οικισμό Brseč, ώστε να επιστρέψουμε και να απολαύσουμε την Οπάτια, έγκαιρα, για την οποία τόσα καλά είχαμε ακούσει.
Έτσι συνεχίσαμε να κατευθυνόμαστε νότια,
μέσα από οργιώδη βλάστηση,
και περάσαμε από τον οικισμό Medveja.
Όταν φτάσαμε στον οικισμό Brseč, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε λίγο ακόμα νότια έως το λιμανάκι Brestova, το οποίο συνδέεται ακτοπλοϊκά με το νησί Cres. Θα ήθελα να προχωρήσω λίγο ακόμα αλλά χρόνος είναι αμείλικτος. Έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Όταν φτάσαμε στη Mošćenička Draga, μια μικρή κωμόπολη 1535 κατοίκων, αποφασίσαμε να ανέβουμε ψηλά ώστε να παρατηρήσουμε τη θέα προς τον κόλπο Kvarner. Πράγματι προχωρήσαμε, με το αυτοκίνητο, σε κάποιους στενούς δρόμους του οικισμού έως ότου φτάσαμε ψηλά στο λόφο σε αδιέξοδο. Από εκεί η θέα προς τον κόλπο Kvarner και προς τον οικισμό ήταν ικανοποιητική.
Με δυσκολία κάναμε αναστροφή με το αυτοκίνητο, λόγω των στενών χωματόδρομων, στο λόφο που είχαμε βρεθεί και βγήκαμε πάλι στον παραλιακό δρόμο. Σταματήσαμε σε κάποια σημεία, απέναντι διακρινόταν το νησί Cres,
ενώ κατάντη υπήρχαν εξαιρετικές παραλίες. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο, για να δούμε τις παραλίες.
Μου ήρθε αυθόρμητα να κατέβω και να βουτήξω στην (ήλπιζα ή πίστευα) παγωμένη θάλασσα. Όμως, όπως πάντα ο χρόνος είναι αμείλικτος. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε.
Στο βάθος διακρινόταν η Ριέκα
Κατευθυνόμενοι προς την Οπάτια, ξαναπεράσαμε από τον οικισμό Medveja και την παραλία του
και επί τέλους φτάσαμε στην Οπάτια. Και έχω ακούσει τόσα πολλά γι αυτό το θέρετρο της αυστροουγγρικής Ριβιέρας. Ίντριγκες, Φραγκίσκος Ιωσήφ, Σίσσυ, βίλα Αντζιολίνα κλπ.
Παρκάραμε το αυτοκίνητο στον κεντρικό δρόμο,
όπου είχε παρκόμετρα, πολύ κοντά στην είσοδο του Park Angiolina.
Last edited: