gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.619
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι του πηγαιμού
- Ποντγκόριτσα
- Ποντγκόριτσα - Μόσταρ
- Μόσταρ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ημερήσια περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ζάνταρ
- Ζάνταρ
- Ζάνταρ - Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Πρωινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Μεσημεριανή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Απογευματινή βόλτα
- Ζάγκρεμπ - Κυριακάτικη βόλτα
- Rijeka
- Χερσόνησος Ίστριας
- Opatija
- Επιστροφή Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Τρογκίρ
- Τρογκίρ
- Σπλίτ - 1η νύχτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα ΙΙ
- Σπλίτ - 2η νύχτα
- Omiš - Επιτέλους μπάνιο
- Σπλίτ - Λόφος Μάριαν
- Σπλίτ - Τελευταία νύχτα
- Σπλίτ - Makarska
- Makarska - Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ - Κότορ
- Πρώτη βόλτα στο Κότορ
- Πρωινό Κότορ
- Κότορ Seprentine
- Φωτιά στο Λοβτσέν National Park
- Cetinje
- Cetinje - Κότορ
- Κότορ - Ανάβαση κ θέα της πόλης
- Κότορ - Τελευταία νύχτα
- Στάση Μπούντβα
- Τέλος Διαδρομής
- Επίλογος
Κεφάλαιο 31. Το ταξίδι Ντουμπρόβνικ - Κότορ. Το μεγάλο κόλπο.
Είδαμε το Ντουμπρόβνικ και φύγαμε. Σύμφωνα με τους χάρτες της google, η απόσταση Ντουμπρόβνικ - Κότορ, είναι 92km και ο απαιτούμενος χρόνος υπολογιζόταν σε 2 ώρες.
Έπρεπε να φτάσουμε σε λογική ώρα στο Κότορ. Προχωρήσαμε κατά μήκος του οδικού άξονα D8. Ρίξαμε μια ματιά στους πλοηγούς. Το here και το maps.me, με κατεύθυναν να προχωρήσω κατά μήκος του οδικού άξονα D8. Αντίθετα οι χάρτες της google, πρότειναν μια διαδρομή μέσα από κάτι κατσικόδρομους όπως τους έβλεπα στον χάρτη. Μάλιστα σύμφωνα με τους χάρτες της google, η διαδρομή από τους κατσικόδρομους θα ήταν συντομότερη από αυτή του κεντρικού δρόμου κατά μία ώρα και τριάντα λεπτά. Όσο προχωρούσα η διαφορά αυτή αυξανόταν. Όταν έφτασα στη διασταύρωση, αγνόησα τους χάρτες της google και προχώρησα κατά μήκος του οδικού άξονα D8, σύμφωνα με το here και το maps.me. Όμως έκανα ελάχιστα χιλιόμετρα κατά μήκος του οδικού άξονα D8. Ύστερα από πολύ λίγα λεπτά της ώρας πέφτουμε σε ένα μεγάλο μποτιλιάρισμα. Ήταν και Παρασκευή απόγευμα, θυμήθηκα και το Week End του μεγάλου Γκοντάρ (ταινία του έτους 1967 για τους μη σινεφίλ). Σκέφτηκα αστραπιαία. Δύο μπορούσαν να είναι οι λόγοι του μποτιλιαρίσματος. Ο ένας να έχει γίνει κάποιο ατύχημα μπροστά μας και ο άλλος λόγω των συνοριακών ελέγχων Κροατίας - Μαυροβουνίου. Όποιος και να ήταν ο λόγος δεν το σκέφτηκα καθόλου. Έκανα άμεσα αναστροφή, πριν με κλείσουν άλλα αυτοκίνητα που θα ερχόντουσαν πίσω από το δικό μας. Έκανα αναστροφή και ακολούθησα τους χάρτες της google. Ήταν σαφώς πολύ πιο ενημερωμένοι για τα δεδομένα της κυκλοφορίας.
Έκανα αναστροφή και στη διασταύρωση που μου υποδείκνυαν οι χάρτες της google, έστριψα δεξιά (ανάντη). Πέρασα από κοινοτικούς και αγροτικούς δρόμους, πάρα πολύ στενούς,
πέρασα δίπλα από αγροτόσπιτα, δίπλα από κοτέτσια, ανηφόρισα, κατηφόρισα και βγήκα πάλι στον οδικό άξονα D8 και ήμασταν το τέταρτο αυτοκίνητο από τα σύνορα.
Τα αυτοκίνητα πίσω είχαν βαρεθεί να περιμένουν το ένα πίσω από το άλλο και το τρίτο αυτοκίνητο είχε απόσταση τουλάχιστον 30 μέτρων από το τέταρτο. Οπότε τέταρτο αυτοκίνητο έγινε το δικό μας. Οι χάρτες της google μας έσωσαν. Και εκείνη τη στιγμή που ήταν πάλι ενημερωμένοι, υποδείκνυαν τον κατσικόδρομο, ως ταχύτερο κατά τρεις ώρες, ίσως και παραπάνω. Εμείς όμως είμαστε ευτυχείς που αποφύγαμε όλη αυτή την ταλαιπωρία. Πάντως το αίτιο το κατάλαβα. Ήταν η γραφειοκρατία των συνόρων και όχι κάποιο ατύχημα. Και εμείς που βρεθήκαμε τέταρτοι κάναμε είκοσι λεπτά να περάσουμε τα σύνορα. Γι αυτό και το μποτιλιάρισμα. Σκέφτηκα ότι αν δεν έκανα άμεσα την αναστροφή και μας έκλειναν άλλα αυτοκίνητα, θα ξεμπερδεύαμε από εκεί μετά τις 10 τη νύχτα.
Επί τέλους ύστερα από είκοσι λεπτά περάσαμε τα σύνορα. Ύστερα από δέκα ημέρες είχαμε βρεθεί πάλι στο Μαυροβούνιο, το οποίο ήταν η αρχή και το τέλος του ταξιδιού μας. Όχι τέλος αφού είχαμε ακόμα δυο ημέρες, για την ολοκλήρωση του ταξιδιού.
Επί τέλους είμαστε στους δρόμους του Μαυροβουνίου,
αποφεύγοντας την τεράστια ταλαιπωρία στα σύνορα, κατευθυνόμενοι προς Κότορ και φτάνοντας εκεί μια λογική ώρα.
Από τα σύνορα το Κότορ απείχε περίπου 54 km.
Ύστερα από λίγη ώρα είχαμε φτάσει στον κόλπο του Κότορ.
Το Κότορ θεωρείται ότι διαθέτει το νοτιότερο φιόρδ στην Ευρώπη. Κατά την άποψή μου ο κόλπος του Κότορ δεν είναι φιόρδ, αφού τα φιόρδ είναι αποτέλεσμα της διάβρωσης των ακτών λόγω τήξης των παγετώνων και συναντώνται στη Νορβηγία και στη Νότια Χιλή.
Προχωρώντας συναντήσαμε την πινακίδα για το Χέρτσεγκ Νόβι.
Σκεφτήκαμε να στρίψουμε και μπούμε στο Χέρτσεγκ Νόβι, πληθυσμού 11.000 περίπου κατοίκων από τους οποίους ποσοστό άνω του 45% είναι εθνικότητας Σέρβοι, άνω του 36% είναι εθνικότητας Μαυροβούνιοι, ενώ λιγότερο από το 3% είναι εθνικότητας Κροάτες και το οποίο διαθέτει μια όμορφη και μικρή παλιά πόλη.
Όμως σκεφτήκαμε πάλι τον χρόνο. Τον χρόνο που είναι αμείλικτος. Ιδίως στα ταξίδια. Αν κατεβαίναμε στο Χέρτσεγκ Νόβι, ο χρόνος εισόδου - εξόδου, ο χρόνος για parking και η βόλτα στη μικρή παλιά πόλη, θα ήταν σε βάρος του χρόνου μας στο Κότορ. Το αφήσαμε, μήπως προλάβουμε την επόμενη ημέρα να το επισκεφτούμε. Οπότε προχωρήσαμε προς Κότορ.
Ακολουθήσαμε τον παραθαλάσσιο δρόμο δίπλα στον κόλπο του Κότορ, περάσαμε από σειρά παραλιακών οικισμών,
στο στενό σημείο του κόλπου δεν πήραμε το ferry, αλλά συνεχίσαμε να κινούμαστε στον παραθαλάσσιο δρόμο, παρατηρώντας το κλειστό τμήμα του κόλπου το οποίο προσομοίαζε με λίμνη.
Συνεχίσαμε στον παραθαλάσσιο δρόμο, παρατηρώντας τους μικρούς οικισμούς του περίκλειστου κόλπου, το έντονο ανάγλυφο και τους απότομους ορεινούς όγκους ανάντη των οικισμών,
μέχρι που φτάσαμε στον οικισμό της Ντόμπροτα, οικισμό όμορο του Κότορ, οπότε σε ένα σημείο εγκαταλείψαμε τον κεντρικό δρόμο και ακολουθήσαμε έναν πολύ ανηφορικό δρόμο, όπου ήταν και το διαμέρισμά μας στο Sole Apartments, στο οποίο είχα κάνει κράτηση.
Το διαμέρισμα δύο δωματίων είχε στοιχειώδεις ανέσεις, αλλά μια πολύ όμορφη θέα στον κόλπο του Κότορ. Τακτοποιήσαμε τις αποσκευές μας και ανοίξαμε μπύρες απολαμβάνοντας τη θέα.
Στη συνέχεια προετοιμαστήκαμε για την έξοδο.
Μέχρι να φρεσκαριστούμε, από το πολύωρο ταξίδι, με ντους και αλλαγή ρούχων, τα φώτα στο Κότορ είχαν αρχίσει να ανάβουν
ενώ παράλληλα είχε δροσίσει. Είχε φτάσει η ώρα για την πρώτη βόλτα προς το Κότορ.
Είδαμε το Ντουμπρόβνικ και φύγαμε. Σύμφωνα με τους χάρτες της google, η απόσταση Ντουμπρόβνικ - Κότορ, είναι 92km και ο απαιτούμενος χρόνος υπολογιζόταν σε 2 ώρες.
Έπρεπε να φτάσουμε σε λογική ώρα στο Κότορ. Προχωρήσαμε κατά μήκος του οδικού άξονα D8. Ρίξαμε μια ματιά στους πλοηγούς. Το here και το maps.me, με κατεύθυναν να προχωρήσω κατά μήκος του οδικού άξονα D8. Αντίθετα οι χάρτες της google, πρότειναν μια διαδρομή μέσα από κάτι κατσικόδρομους όπως τους έβλεπα στον χάρτη. Μάλιστα σύμφωνα με τους χάρτες της google, η διαδρομή από τους κατσικόδρομους θα ήταν συντομότερη από αυτή του κεντρικού δρόμου κατά μία ώρα και τριάντα λεπτά. Όσο προχωρούσα η διαφορά αυτή αυξανόταν. Όταν έφτασα στη διασταύρωση, αγνόησα τους χάρτες της google και προχώρησα κατά μήκος του οδικού άξονα D8, σύμφωνα με το here και το maps.me. Όμως έκανα ελάχιστα χιλιόμετρα κατά μήκος του οδικού άξονα D8. Ύστερα από πολύ λίγα λεπτά της ώρας πέφτουμε σε ένα μεγάλο μποτιλιάρισμα. Ήταν και Παρασκευή απόγευμα, θυμήθηκα και το Week End του μεγάλου Γκοντάρ (ταινία του έτους 1967 για τους μη σινεφίλ). Σκέφτηκα αστραπιαία. Δύο μπορούσαν να είναι οι λόγοι του μποτιλιαρίσματος. Ο ένας να έχει γίνει κάποιο ατύχημα μπροστά μας και ο άλλος λόγω των συνοριακών ελέγχων Κροατίας - Μαυροβουνίου. Όποιος και να ήταν ο λόγος δεν το σκέφτηκα καθόλου. Έκανα άμεσα αναστροφή, πριν με κλείσουν άλλα αυτοκίνητα που θα ερχόντουσαν πίσω από το δικό μας. Έκανα αναστροφή και ακολούθησα τους χάρτες της google. Ήταν σαφώς πολύ πιο ενημερωμένοι για τα δεδομένα της κυκλοφορίας.
Έκανα αναστροφή και στη διασταύρωση που μου υποδείκνυαν οι χάρτες της google, έστριψα δεξιά (ανάντη). Πέρασα από κοινοτικούς και αγροτικούς δρόμους, πάρα πολύ στενούς,
πέρασα δίπλα από αγροτόσπιτα, δίπλα από κοτέτσια, ανηφόρισα, κατηφόρισα και βγήκα πάλι στον οδικό άξονα D8 και ήμασταν το τέταρτο αυτοκίνητο από τα σύνορα.
Τα αυτοκίνητα πίσω είχαν βαρεθεί να περιμένουν το ένα πίσω από το άλλο και το τρίτο αυτοκίνητο είχε απόσταση τουλάχιστον 30 μέτρων από το τέταρτο. Οπότε τέταρτο αυτοκίνητο έγινε το δικό μας. Οι χάρτες της google μας έσωσαν. Και εκείνη τη στιγμή που ήταν πάλι ενημερωμένοι, υποδείκνυαν τον κατσικόδρομο, ως ταχύτερο κατά τρεις ώρες, ίσως και παραπάνω. Εμείς όμως είμαστε ευτυχείς που αποφύγαμε όλη αυτή την ταλαιπωρία. Πάντως το αίτιο το κατάλαβα. Ήταν η γραφειοκρατία των συνόρων και όχι κάποιο ατύχημα. Και εμείς που βρεθήκαμε τέταρτοι κάναμε είκοσι λεπτά να περάσουμε τα σύνορα. Γι αυτό και το μποτιλιάρισμα. Σκέφτηκα ότι αν δεν έκανα άμεσα την αναστροφή και μας έκλειναν άλλα αυτοκίνητα, θα ξεμπερδεύαμε από εκεί μετά τις 10 τη νύχτα.
Επί τέλους ύστερα από είκοσι λεπτά περάσαμε τα σύνορα. Ύστερα από δέκα ημέρες είχαμε βρεθεί πάλι στο Μαυροβούνιο, το οποίο ήταν η αρχή και το τέλος του ταξιδιού μας. Όχι τέλος αφού είχαμε ακόμα δυο ημέρες, για την ολοκλήρωση του ταξιδιού.
Επί τέλους είμαστε στους δρόμους του Μαυροβουνίου,
αποφεύγοντας την τεράστια ταλαιπωρία στα σύνορα, κατευθυνόμενοι προς Κότορ και φτάνοντας εκεί μια λογική ώρα.
Από τα σύνορα το Κότορ απείχε περίπου 54 km.
Ύστερα από λίγη ώρα είχαμε φτάσει στον κόλπο του Κότορ.
Το Κότορ θεωρείται ότι διαθέτει το νοτιότερο φιόρδ στην Ευρώπη. Κατά την άποψή μου ο κόλπος του Κότορ δεν είναι φιόρδ, αφού τα φιόρδ είναι αποτέλεσμα της διάβρωσης των ακτών λόγω τήξης των παγετώνων και συναντώνται στη Νορβηγία και στη Νότια Χιλή.
Προχωρώντας συναντήσαμε την πινακίδα για το Χέρτσεγκ Νόβι.
Σκεφτήκαμε να στρίψουμε και μπούμε στο Χέρτσεγκ Νόβι, πληθυσμού 11.000 περίπου κατοίκων από τους οποίους ποσοστό άνω του 45% είναι εθνικότητας Σέρβοι, άνω του 36% είναι εθνικότητας Μαυροβούνιοι, ενώ λιγότερο από το 3% είναι εθνικότητας Κροάτες και το οποίο διαθέτει μια όμορφη και μικρή παλιά πόλη.
Όμως σκεφτήκαμε πάλι τον χρόνο. Τον χρόνο που είναι αμείλικτος. Ιδίως στα ταξίδια. Αν κατεβαίναμε στο Χέρτσεγκ Νόβι, ο χρόνος εισόδου - εξόδου, ο χρόνος για parking και η βόλτα στη μικρή παλιά πόλη, θα ήταν σε βάρος του χρόνου μας στο Κότορ. Το αφήσαμε, μήπως προλάβουμε την επόμενη ημέρα να το επισκεφτούμε. Οπότε προχωρήσαμε προς Κότορ.
Ακολουθήσαμε τον παραθαλάσσιο δρόμο δίπλα στον κόλπο του Κότορ, περάσαμε από σειρά παραλιακών οικισμών,
στο στενό σημείο του κόλπου δεν πήραμε το ferry, αλλά συνεχίσαμε να κινούμαστε στον παραθαλάσσιο δρόμο, παρατηρώντας το κλειστό τμήμα του κόλπου το οποίο προσομοίαζε με λίμνη.
Συνεχίσαμε στον παραθαλάσσιο δρόμο, παρατηρώντας τους μικρούς οικισμούς του περίκλειστου κόλπου, το έντονο ανάγλυφο και τους απότομους ορεινούς όγκους ανάντη των οικισμών,
μέχρι που φτάσαμε στον οικισμό της Ντόμπροτα, οικισμό όμορο του Κότορ, οπότε σε ένα σημείο εγκαταλείψαμε τον κεντρικό δρόμο και ακολουθήσαμε έναν πολύ ανηφορικό δρόμο, όπου ήταν και το διαμέρισμά μας στο Sole Apartments, στο οποίο είχα κάνει κράτηση.
Το διαμέρισμα δύο δωματίων είχε στοιχειώδεις ανέσεις, αλλά μια πολύ όμορφη θέα στον κόλπο του Κότορ. Τακτοποιήσαμε τις αποσκευές μας και ανοίξαμε μπύρες απολαμβάνοντας τη θέα.
Στη συνέχεια προετοιμαστήκαμε για την έξοδο.
Μέχρι να φρεσκαριστούμε, από το πολύωρο ταξίδι, με ντους και αλλαγή ρούχων, τα φώτα στο Κότορ είχαν αρχίσει να ανάβουν
ενώ παράλληλα είχε δροσίσει. Είχε φτάσει η ώρα για την πρώτη βόλτα προς το Κότορ.
Last edited: