gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.799
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι του πηγαιμού
- Ποντγκόριτσα
- Ποντγκόριτσα - Μόσταρ
- Μόσταρ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ημερήσια περιπλάνηση
- Μόσταρ - Ζάνταρ
- Ζάνταρ
- Ζάνταρ - Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Νυχτερινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Πρωινή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Μεσημεριανή περιπλάνηση
- Ζάγκρεμπ - Απογευματινή βόλτα
- Ζάγκρεμπ - Κυριακάτικη βόλτα
- Rijeka
- Χερσόνησος Ίστριας
- Opatija
- Επιστροφή Ζάγκρεμπ
- Ζάγκρεμπ - Τρογκίρ
- Τρογκίρ
- Σπλίτ - 1η νύχτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα
- Σπλίτ - Ημερήσια βόλτα ΙΙ
- Σπλίτ - 2η νύχτα
- Omiš - Επιτέλους μπάνιο
- Σπλίτ - Λόφος Μάριαν
- Σπλίτ - Τελευταία νύχτα
- Σπλίτ - Makarska
- Makarska - Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ
- Ντουμπρόβνικ - Κότορ
- Πρώτη βόλτα στο Κότορ
- Πρωινό Κότορ
- Κότορ Seprentine
- Φωτιά στο Λοβτσέν National Park
- Cetinje
- Cetinje - Κότορ
- Κότορ - Ανάβαση κ θέα της πόλης
- Κότορ - Τελευταία νύχτα
- Στάση Μπούντβα
- Τέλος Διαδρομής
- Επίλογος
Κεφάλαιο 17. Opatija
Φτάνοντας στην Opatija, το πρώτο μέρος σε επισκεψιμότητα είναι η Villa Angiolina και το Park Angiolina, με τις γιγάντιες μανόλιες.
Για το λόγο αυτό φροντίσαμε να παρκάρουμε πολύ κοντά στην είσοδο του Park Angiolina, όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο κεφάλαιο.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω, ότι οι μανόλιες είναι τα αγαπημένα μου δέντρα, έστω κι αν της μανόλιας ο ανθός ζει ελάχιστα, όμως μοσχομυρίζει υπέροχα. Είναι το πρώτο δέντρο που έβαλα στον κήπο μου.
Η Opatija (προφορά στα κροατικά: Οπάτια) με πληθυσμό 12.000 περίπου κατοίκους, βρίσκεται 18km νοτιοδυτικά της περιφερειακής πρωτεύουσας Ριέκα, περίπου 90km από την Τεργέστη και είναι τμήμα της χερσονήσου της Istria. Το παραδοσιακό παραθαλάσσιο αριστοκρατικό θέρετρο της Αυστροουγγαρίας στον κόλπο του Kvarner, είναι σε προστατευμένη θέση στους πρόποδες του όρους Ucka με την κορυφή του Vojak, να ανέρχεται σε υψόμετρο 1401 μέτρων. Το θέρετρο είναι γνωστό για το μεσογειακό του κλίμα, με μέση θερμοκρασία για το χειμώνα 10 βαθμούς Κελσίου και για το καλοκαίρι 32 βαθμούς Κελσίου, οπότε είναι δημοφιλής τόπος προορισμού και για τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Έτσι σε συνδυασμό με τα ιστορικά της κτίρια, η περιοχή έχει ονομαστεί Αυστριακή Ριβιέρα. Είναι αλήθεια αυτό που μου είχε αναφέρει ένας φίλος που είχε ταξιδέψει αρκετές φορές στην Opatija, ότι δηλαδή βολτάροντας στην πόλη, γυρίζεις πίσω στον χρόνο, σε ρομαντικές εποχές, στον 19ο αιώνα και στην εποχή των Αυτοκρατόρων Φραγκίσκου Ιωσήφ και Σίσσυ. Άλλωστε είναι γνωστές οι ιστορίες όπου ο Φραγκίσκος Ιωσήφ έστελνε τη Σίσσυ στην Κέρκυρα (κοινώς την ξεφορτωνόταν) και διοργάνωνε οργιώδη πάρτι στην Οπάτια, στα οποία συμμετείχαν υψηλοί προσκεκλημένοι, ακόμα και ο Τσάρος.
Ύστερα από μακρά ιστορία, όπου η Opatija ιδρύθηκε από προρωμαϊκή ιλλυρική φυλή, ενώ κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους στην περιοχή υπήρχαν αρκετές βίλες πατρικίων της αυτοκρατορίας, κατά το έτος 700 εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Κροάτες και ήταν για αρκετό χρόνο υπό την αυστροουγγρική κυριαρχία, από τα σημαντικά θέρετρα αυτής γι' αυτό το λόγο έλαβε το όνομα Αυστριακή Ριβιέρα. Η σύγχρονη ιστορία της πόλης ξεκίνησε το έτος 1844, όταν ένας πλούσιος έμπορος ο Iginio Scarpa κατασκεύασε τη villa Angiolina σε ένα υπέροχο κι εκτεταμένο πάρκο.
Στη villa Angiolina, φιλοξενήθηκαν εξέχοντες καλλιτέχνες και πολιτικοί.
Αν και τα παρακάτω γράφτηκαν και στο κεφάλαιο για τη Rijeka, συνοπτικά αναφέρω και στο παρόν κεφάλαιο ότι μετά τον Α παγκόσμιο πόλεμο, η Opatija δόθηκε στην Ιταλία, όπου επί φασισμού ακολουθήθηκε ένα πρόγραμμα ιταλοποίησης του πληθυσμού. Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο και την κατάκτηση και της χερσονήσου της Istria, από τους παρτιζάνους του στρατάρχη Τίτο, η Opatija, δόθηκε στη Γιουγκοσλαβία και το μεγαλύτερο ποσοστό του ιταλικού πληθυσμού επέστρεψε στην Ιταλία. Το φαινόμενο αυτό, προφανώς αφορούσε και όλη τη χερσόνησο της Istria.
Με τα διάφορα ιστορικά στοιχεία που είχα διαβάσει, ήμουν περίεργος όταν διαβαίνοντας το δρόμο όπου είχαμε παρκάρει το αυτοκίνητο, πέρασα την πύλη εισόδου και μπήκα στο πάρκο και τη βίλα Angiolina. Στο πρώτο σημείο που σταμάτησα, ήταν δίπλα στην είσοδο, όπου ως συνήθως σε παρόμοια μέρη υπάρχει διάγραμμα του χώρου.
Το μελετήσαμε στοιχειωδώς και προχωρήσαμε κατάντη, κατά μήκος των διαδρόμων του πάρκου, μέχρι που είδαμε μέσα από εξωτικά δέντρα και φυτά την πίσω όψη της βίλας Angiolina.
Συνεχίσαμε να προχωράμε στους κήπους του πάρκου,
συναντήσαμε μια πινακίδα, η οποία επεξηγούσε το πως και από ποιόν μεταφέρθηκε η καμέλια
στους κήπους του πάρκου Angiolina και προχωρήσαμε,
προς τη μπροστινή όψη της βίλας
και προς τη θάλασσα.
Και το φυσικό και το τεχνητό τοπίο ήταν υπέροχα. Η Villa Angiolina και το Park Angiolina, με τις γιγάντιες μανόλιες, αλλά και με πολλά άλλα φυτά από την Άπω Ανατολή, τη Νότια Αμερική, την Αφρική, την Ωκεανία, από όλα τα μέρη του κόσμου, ακόμα και από την Ευρώπη, δημιουργούσαν ένα μοναδικό, ένα εξαιρετικό σύνολο.
Από τους κήπους προχωρήσαμε προς τη θάλασσα.
Ήταν αρκετοί, αυτοί που έκαναν ηλιοθεραπεία ή δροσιζόντουσαν βουτώντας για λίγο στη θάλασσα,
μπροστά στα παραλιακά μπαρ κατάντη του πάρκου Angiolina, ενώ στο βάθος, ανατολικά, διακρινόταν η Ριέκα.
Έριξα μια ματιά προς τα δυτικά και σε πρώτο πλάνο διακρινόταν το Hotel Kvarner
και το νοτιοδυτικό τμήμα της Opatija.
Φύγαμε από το πάρκο Angiolina, με τη βίλα του, τους όμορφους κήπους του με τις γιγάντιες μανόλιες, με τα γλυπτά τα οποία υπήρχαν διάσπαρτα στο χώρο,
και περάσαμε μπροστά από το Hotel Kvarner, παρατηρώντας και φωτογραφίζοντας,
προχωρήσαμε λίγα μέτρα νοτιοδυτικά και βρεθήκαμε στο επόμενο πάρκο, το Park Svetog Jakova,
κατ' ουσία συνέχεια του πάρκου Angiolina. Στο πάρκο Svetog Jakova, δέσποζε το παλιό βενετσιάνικο αβαείο του 14ου αιώνα Ιακάβα, δηλαδή η εκκλησία του Αγίου Ιακώβου,
κατασκευασμένη από το έτος 1420, όπως διαβάσαμε σε σχετική πινακίδα μπροστά από την εκκλησία. Κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιακώβου, βρίσκεται το άγαλμα Madonna del Mare Statue.
Το άγαλμα αυτό, είχα κατασκευαστεί το έτος 1891, στη θέση που είναι σήμερα το κορίτσι με το άγαλμα του γλάρου. Σήμερα το επιχρυσωμένο άγαλμα της Παναγίας βρίσκεται σε θέση κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιακώβου.
Προχωρήσαμε προς τη θάλασσα
και προς το μικρό ακρωτήρι που προαναφέρθηκε, όπου βρίσκεται το σύμβολο της Opatija, το Maiden with the Seagull Statue.
Το κορίτσι με το άγαλμα του γλάρου, κατασκευάστηκε το έτος 1956 και έγινε σύντομα σύμβολο της Opatija.
Από εκεί αφού ρίξαμε μια ματιά προς τις νοτιοδυτικές παραλίες της Opatija,
επιστρέψαμε στο όμορφο πάρκο δίπλα στην εκκλησία St Jacob και συγκεριμένα στη θέση όπου βρίσκεται ένα πολύ όμορφο άγαλμα το Helios & Selena fountain (κρήνη του ήλιου και της σελήνης).
Η κρήνη αντιπροσωπεύει τον Ήλιο και τη Σελήνη, την προσωποποίηση των μυθολογικών χαρακτήρων αδελφού και αδελφής, γι' αυτό και τα ονόματα είναι στα Ελληνικά.
Στη συνέχεια αποφασίσαμε να αφήσουμε τον κατάφυτο αυτό χώρο,
την όαση δροσιάς μέσα στον καύσωνα των Βαλκανίων, την εποχή εκείνη και να κάνουμε μια μικρή βόλτα στην πόλη.
Την εκτός παραλιακού μετώπου, έρημη πόλη.
Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά στην πόλη απολαμβάνοντας τους κήπους, τα δέντρα και τα κτίρια τα οποία φανέρωναν το μεγαλείο μιας άλλης εποχής
και αφού καθίσαμε στο επί της λεωφόρου Maršala Tita 114, Restaurant Roko, για πολύ ελαφρύ φαγητό και για να δροσιστούμε με μια μπίρα, αποφασίσαμε να φύγουμε από την όμορφη πόλη γιατί έπρεπε να επιστρέψουμε στο Ζάγκρεμπ, όπου μας περίμεναν. Όταν φύγαμε από το Restaurant Roko, κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και ως τελευταίες εικόνες μας έμειναν οι παραλίες
και μια ανθισμένη μανόλια, δέντρο-σήμα κατατεθέν της πόλης.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, βγήκαμε από την Opatija,
η πινακίδα στην έξοδο της πόλης, είναι χαρακτηριστική, αφού εκτός από τις δύο κατευθύνσεις προς Ριέκα και προς Pula στην χερσόνησο της Istria, υπεδείκνυε και την κατεύθυνση προς Αυστρία, Ιταλία, Σλοβενία. Βλέποντας την πινακίδα αυτή, συνειδητοποιείς πόσο κοντά είναι η χερσόνησος της Istria, στις τρεις αυτές χώρες. Εμείς συνεχίσαμε, βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο και κατευθυνθήκαμε προς το Ζάγκρεμπ.
Φτάνοντας στην Opatija, το πρώτο μέρος σε επισκεψιμότητα είναι η Villa Angiolina και το Park Angiolina, με τις γιγάντιες μανόλιες.
Για το λόγο αυτό φροντίσαμε να παρκάρουμε πολύ κοντά στην είσοδο του Park Angiolina, όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο κεφάλαιο.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω, ότι οι μανόλιες είναι τα αγαπημένα μου δέντρα, έστω κι αν της μανόλιας ο ανθός ζει ελάχιστα, όμως μοσχομυρίζει υπέροχα. Είναι το πρώτο δέντρο που έβαλα στον κήπο μου.
Η Opatija (προφορά στα κροατικά: Οπάτια) με πληθυσμό 12.000 περίπου κατοίκους, βρίσκεται 18km νοτιοδυτικά της περιφερειακής πρωτεύουσας Ριέκα, περίπου 90km από την Τεργέστη και είναι τμήμα της χερσονήσου της Istria. Το παραδοσιακό παραθαλάσσιο αριστοκρατικό θέρετρο της Αυστροουγγαρίας στον κόλπο του Kvarner, είναι σε προστατευμένη θέση στους πρόποδες του όρους Ucka με την κορυφή του Vojak, να ανέρχεται σε υψόμετρο 1401 μέτρων. Το θέρετρο είναι γνωστό για το μεσογειακό του κλίμα, με μέση θερμοκρασία για το χειμώνα 10 βαθμούς Κελσίου και για το καλοκαίρι 32 βαθμούς Κελσίου, οπότε είναι δημοφιλής τόπος προορισμού και για τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Έτσι σε συνδυασμό με τα ιστορικά της κτίρια, η περιοχή έχει ονομαστεί Αυστριακή Ριβιέρα. Είναι αλήθεια αυτό που μου είχε αναφέρει ένας φίλος που είχε ταξιδέψει αρκετές φορές στην Opatija, ότι δηλαδή βολτάροντας στην πόλη, γυρίζεις πίσω στον χρόνο, σε ρομαντικές εποχές, στον 19ο αιώνα και στην εποχή των Αυτοκρατόρων Φραγκίσκου Ιωσήφ και Σίσσυ. Άλλωστε είναι γνωστές οι ιστορίες όπου ο Φραγκίσκος Ιωσήφ έστελνε τη Σίσσυ στην Κέρκυρα (κοινώς την ξεφορτωνόταν) και διοργάνωνε οργιώδη πάρτι στην Οπάτια, στα οποία συμμετείχαν υψηλοί προσκεκλημένοι, ακόμα και ο Τσάρος.
Ύστερα από μακρά ιστορία, όπου η Opatija ιδρύθηκε από προρωμαϊκή ιλλυρική φυλή, ενώ κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους στην περιοχή υπήρχαν αρκετές βίλες πατρικίων της αυτοκρατορίας, κατά το έτος 700 εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Κροάτες και ήταν για αρκετό χρόνο υπό την αυστροουγγρική κυριαρχία, από τα σημαντικά θέρετρα αυτής γι' αυτό το λόγο έλαβε το όνομα Αυστριακή Ριβιέρα. Η σύγχρονη ιστορία της πόλης ξεκίνησε το έτος 1844, όταν ένας πλούσιος έμπορος ο Iginio Scarpa κατασκεύασε τη villa Angiolina σε ένα υπέροχο κι εκτεταμένο πάρκο.
Στη villa Angiolina, φιλοξενήθηκαν εξέχοντες καλλιτέχνες και πολιτικοί.
Αν και τα παρακάτω γράφτηκαν και στο κεφάλαιο για τη Rijeka, συνοπτικά αναφέρω και στο παρόν κεφάλαιο ότι μετά τον Α παγκόσμιο πόλεμο, η Opatija δόθηκε στην Ιταλία, όπου επί φασισμού ακολουθήθηκε ένα πρόγραμμα ιταλοποίησης του πληθυσμού. Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο και την κατάκτηση και της χερσονήσου της Istria, από τους παρτιζάνους του στρατάρχη Τίτο, η Opatija, δόθηκε στη Γιουγκοσλαβία και το μεγαλύτερο ποσοστό του ιταλικού πληθυσμού επέστρεψε στην Ιταλία. Το φαινόμενο αυτό, προφανώς αφορούσε και όλη τη χερσόνησο της Istria.
Με τα διάφορα ιστορικά στοιχεία που είχα διαβάσει, ήμουν περίεργος όταν διαβαίνοντας το δρόμο όπου είχαμε παρκάρει το αυτοκίνητο, πέρασα την πύλη εισόδου και μπήκα στο πάρκο και τη βίλα Angiolina. Στο πρώτο σημείο που σταμάτησα, ήταν δίπλα στην είσοδο, όπου ως συνήθως σε παρόμοια μέρη υπάρχει διάγραμμα του χώρου.
Το μελετήσαμε στοιχειωδώς και προχωρήσαμε κατάντη, κατά μήκος των διαδρόμων του πάρκου, μέχρι που είδαμε μέσα από εξωτικά δέντρα και φυτά την πίσω όψη της βίλας Angiolina.
Συνεχίσαμε να προχωράμε στους κήπους του πάρκου,
συναντήσαμε μια πινακίδα, η οποία επεξηγούσε το πως και από ποιόν μεταφέρθηκε η καμέλια
στους κήπους του πάρκου Angiolina και προχωρήσαμε,
προς τη μπροστινή όψη της βίλας
και προς τη θάλασσα.
Και το φυσικό και το τεχνητό τοπίο ήταν υπέροχα. Η Villa Angiolina και το Park Angiolina, με τις γιγάντιες μανόλιες, αλλά και με πολλά άλλα φυτά από την Άπω Ανατολή, τη Νότια Αμερική, την Αφρική, την Ωκεανία, από όλα τα μέρη του κόσμου, ακόμα και από την Ευρώπη, δημιουργούσαν ένα μοναδικό, ένα εξαιρετικό σύνολο.
Από τους κήπους προχωρήσαμε προς τη θάλασσα.
Ήταν αρκετοί, αυτοί που έκαναν ηλιοθεραπεία ή δροσιζόντουσαν βουτώντας για λίγο στη θάλασσα,
μπροστά στα παραλιακά μπαρ κατάντη του πάρκου Angiolina, ενώ στο βάθος, ανατολικά, διακρινόταν η Ριέκα.
Έριξα μια ματιά προς τα δυτικά και σε πρώτο πλάνο διακρινόταν το Hotel Kvarner
και το νοτιοδυτικό τμήμα της Opatija.
Φύγαμε από το πάρκο Angiolina, με τη βίλα του, τους όμορφους κήπους του με τις γιγάντιες μανόλιες, με τα γλυπτά τα οποία υπήρχαν διάσπαρτα στο χώρο,
και περάσαμε μπροστά από το Hotel Kvarner, παρατηρώντας και φωτογραφίζοντας,
προχωρήσαμε λίγα μέτρα νοτιοδυτικά και βρεθήκαμε στο επόμενο πάρκο, το Park Svetog Jakova,
κατ' ουσία συνέχεια του πάρκου Angiolina. Στο πάρκο Svetog Jakova, δέσποζε το παλιό βενετσιάνικο αβαείο του 14ου αιώνα Ιακάβα, δηλαδή η εκκλησία του Αγίου Ιακώβου,
κατασκευασμένη από το έτος 1420, όπως διαβάσαμε σε σχετική πινακίδα μπροστά από την εκκλησία. Κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιακώβου, βρίσκεται το άγαλμα Madonna del Mare Statue.
Το άγαλμα αυτό, είχα κατασκευαστεί το έτος 1891, στη θέση που είναι σήμερα το κορίτσι με το άγαλμα του γλάρου. Σήμερα το επιχρυσωμένο άγαλμα της Παναγίας βρίσκεται σε θέση κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιακώβου.
Προχωρήσαμε προς τη θάλασσα
και προς το μικρό ακρωτήρι που προαναφέρθηκε, όπου βρίσκεται το σύμβολο της Opatija, το Maiden with the Seagull Statue.
Το κορίτσι με το άγαλμα του γλάρου, κατασκευάστηκε το έτος 1956 και έγινε σύντομα σύμβολο της Opatija.
Από εκεί αφού ρίξαμε μια ματιά προς τις νοτιοδυτικές παραλίες της Opatija,
επιστρέψαμε στο όμορφο πάρκο δίπλα στην εκκλησία St Jacob και συγκεριμένα στη θέση όπου βρίσκεται ένα πολύ όμορφο άγαλμα το Helios & Selena fountain (κρήνη του ήλιου και της σελήνης).
Η κρήνη αντιπροσωπεύει τον Ήλιο και τη Σελήνη, την προσωποποίηση των μυθολογικών χαρακτήρων αδελφού και αδελφής, γι' αυτό και τα ονόματα είναι στα Ελληνικά.
Στη συνέχεια αποφασίσαμε να αφήσουμε τον κατάφυτο αυτό χώρο,
την όαση δροσιάς μέσα στον καύσωνα των Βαλκανίων, την εποχή εκείνη και να κάνουμε μια μικρή βόλτα στην πόλη.
Την εκτός παραλιακού μετώπου, έρημη πόλη.
Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά στην πόλη απολαμβάνοντας τους κήπους, τα δέντρα και τα κτίρια τα οποία φανέρωναν το μεγαλείο μιας άλλης εποχής
και αφού καθίσαμε στο επί της λεωφόρου Maršala Tita 114, Restaurant Roko, για πολύ ελαφρύ φαγητό και για να δροσιστούμε με μια μπίρα, αποφασίσαμε να φύγουμε από την όμορφη πόλη γιατί έπρεπε να επιστρέψουμε στο Ζάγκρεμπ, όπου μας περίμεναν. Όταν φύγαμε από το Restaurant Roko, κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και ως τελευταίες εικόνες μας έμειναν οι παραλίες
και μια ανθισμένη μανόλια, δέντρο-σήμα κατατεθέν της πόλης.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, βγήκαμε από την Opatija,
η πινακίδα στην έξοδο της πόλης, είναι χαρακτηριστική, αφού εκτός από τις δύο κατευθύνσεις προς Ριέκα και προς Pula στην χερσόνησο της Istria, υπεδείκνυε και την κατεύθυνση προς Αυστρία, Ιταλία, Σλοβενία. Βλέποντας την πινακίδα αυτή, συνειδητοποιείς πόσο κοντά είναι η χερσόνησος της Istria, στις τρεις αυτές χώρες. Εμείς συνεχίσαμε, βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο και κατευθυνθήκαμε προς το Ζάγκρεμπ.
Last edited: