Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.259
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Αεροπορικό ταξίδι ως τη Γκάμπια
- Σερεκούντα
- Τι Εστί Γκάμπια
- Αναζητώντας τις ρίζες του Κίντα Κούντε στη Γκάμπια
- Μένω στη Σερεκούντα και οργανώνομαι!
- Ταξίδι στη βόρεια όχθη του Γκάμπια
- Janjanbureh και Νότια όχθη του ποταμού Γκάμπια
- Πέρασμα στη Σενεγάλη
- Ταξίδι στο Μπισσάου
- Καρναβάλι στο Μπισσάου
- Και τι εστί Γουινέα Μπισάου[U];[/U]
- Αποχαιρετισμός του Μπισσάου και πίσω στο Ziguinchor
- Ελινκίν, ψαροχώρι της Καζαμάνς
- Oussouye - Karabane
- Καφουντίν, στην άλλη άκρη του Καζαμάνς
- Καφουντίν και στήσιμο εις διπλούν
- Άφιξη στο Ντακάρ
- Στη μεγαλούπολη και στο παραδεισιακό νησάκι Γκορέ
- Τουμπακούτα
- Εξερευνώντας το Δέλτα του ποταμού Σαλούμ
- Σαλί, τουρισμός στη Μικρή Ακτή
- Ζοάλ-Φαντιούθ
- Ποια να διαλέξω; Την καινούργια ή την παλιά Πρωτεύουσα;
- Πάλι Σεν Λουί – Πάλι ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ!
- Άφιξη στο Νουακσότ
- Μια ημέρα στο Νουακσότ
- Ταξίδι ως το Ατάρ
- Chinguetti
- Chinguetti ΙΙ
- Ανάμεσα στις πηγές του παραδείσου και τα πρόθυρα της κόλασης
- Νουακσότ, Brain storming και Carpe diem
- Πετάω με το τελευταίο αεροπλάνο
- Νόστιμον ήμαρ με Happy end
- Μια ανακεφαλαίωση για το ταξίδι στη Δυτική Αφρική
- Όπου «ότι θέλεις γράφεις»
- Λόγια κλειδωμένα και του κουίζ η λύση
- Αντί επιλόγου
Κεφάλαιο 14ο
Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου, στο Ελινκίν, ψαροχώρι της Καζαμάνς.
Θα αφήσω το Ziguinchor για να ταξιδέψω σε άλλα μέρη της περιοχής Casamance.
Αλλά ίσως κάποιοι θέλουν να γράψω τι είναι αυτό το Καζαμάνς.
Αρχικά είναι ένα ποτάμι, μήκους 320 χιλιομέτρων. Από αυτά τα 130 περίπου είναι πλωτά.
Από αυτό το ποτάμι παίρνει το όνομά της η νότια περιοχή της Σενεγάλης που βρίσκεται σφηνωμένη ανάμεσα στη Γκάμπια και τη Γουινέα Μπισάου.
Η Καζαμάνς απομονώνεται με τη σφήνα της Γκάμπια από την κεντρική Σενεγάλη και ξεχωρίζει τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτιστικά. Ιστορικά η περιοχή διεκδικήθηκε από δυο αποικιακές δυνάμεις: τη Γαλλία και την Πορτογαλία. Τελικά δόθηκε στη Γαλλία το 1888. Αλλά η Καζαμάνς διατηρεί στοιχεία κρεολικής πορτογαλικής κουλτούρας.
Η διαφορετικότητα σε συνδυασμό με τη γεωγραφική απομόνωση εξέθρεψαν ένα αποσχιστικό κίνημα που εκδηλώθηκε τη δεκαετία του 1980, με βίαια επεισόδια και τρομοκρατικές επιθέσεις. Για πολλά χρόνια οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θεωρούσαν την περιοχή ανασφαλή. Αλλά το αποσχιστικό κίνημα σταδιακά αδυνάτισε και δεν αποτελεί πλέον απειλή.
Η περιοχή, που τη σημειώνω στους χάρτες που ακολουθούν έχει έκταση τριάντα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έχω περάσει δυο ημέρες ήδη στο Ζιγκουινζόρ, την πρωτεύουσα της Καζαμάνς. Θα διαθέσω τέσσερες ακόμα ημέρες για να κάνω κάποια επίσκεψη σε αυτήν.
Μετά από κάποια σκέψη καταλήγω να ξεκινήσω από το Elinkin. Δεν είναι μακρινό μέρος αλλά πάντα είναι καλό να ξεκινά το ταξίδι νωρίς το πρωί.
Νωρίς λοιπόν πρωινό στην τραπεζαρία. Αλλάζω άλλα 200 ευρώ σε 130,000 CFA.
Πηγαίνω στο σταθμό των λεωφορείων με συλλογικό ταξί (500 CFA).
Εκεί το επταθέσιο γεμίζει και φεύγουμε κανονικά για το Elinkin. Κόστος 2,000 CFA, 1,500 το εισιτήριο και 500 η βαλίτσα. Περνάμε από τη μικρή πόλη Oussouye (45 χιλιόμετρα). Μετά άλλα 20 χιλιόμετρα και αφού περάσαμε από το σταυροδρόμι για το χωριό Miomp φθάνουμε στο Elinkin. Μόνο εγώ από τους επιβάτες κατεβαίνω στο τέρμα της διαδρομής, εκεί που είναι το μικρό λιμάνι του χωριού, στις εκβολές του ποταμού Casamance. Η ώρα είναι περίπου δέκα. Περπατώ ένα χιλιόμετρο με τα πόδια ως το Campement Villageois όπου ζητώ κατάλυμα. Σε μια παραποτάμια έκταση έχουν κατασκευάσει δίδυμες στρογγυλές καλύβες – μπανγκαλόου με στέγη από ξύλο και άχυρο. Είναι πολύ ωραία και φθηνά εδώ, 9,000 CFA η διανυκτέρευση. Υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα από ηλιακούς συλλέκτες. Έχουν και ένα εστιατόριο με σκεπαστή τραπεζαρία δίπλα στο ποτάμι.
Αυτό το Campement Villageois (δηλαδή Χωριάτικη Κατασκήνωση) είναι κατασκευασμένο το 1972 από ένα Γάλλο κοινωνιολόγο, τον Christian Saglio. Ο Saglio πίστευε στο δυναμικό της περιοχής να εξελιχθεί σε τουριστικό μαγνήτη με τοπικό χρώμα, όπου οι τουρίστες θα ζούσαν μέσα στον τοπικό πληθυσμό. Εκτός από την απασχόληση που θα προσέφεραν τα Campement, πίστευε ότι με τα κέρδη θα μπορούσαν οι τοπικές κοινότητες να ενισχυθούν πολιτιστικά αλλά και οικονομικά προκειμένου να αποκτήσουν διάφορες χρήσιμες υπηρεσίες, όπως υγειονομικές και εκπαιδευτικές. Αν και τα ενθουσιώδη σχέδια του Saglio δε συνάντησαν ανάλογη ανταπόκριση από το ντόπιο πληθυσμό, εδώ που μένω σήμερα μου αρέσει πάρα πολύ. Έχουν και μια δεξαμενή στο Campement Villageois γεμάτη κροκοδείλους. Τους έχουν μαζέψει σε άλλες περιοχές, εδώ στο Elinkin το ποτάμι δεν έχει κροκοδείλους.
Θα μείνω λοιπόν εδώ μια ημέρα. Το μεσημέρι τρώω ωραίο φαγητό. Ψάρι ψητό, τι άλλο να φάει κανείς σε ένα ψαροχώρι.
Αλλά κάνει πολλή ζέστη, μιλάμε για 40 βαθμούς. Οπότε ξαπλώνω στο κρεβάτι για ξεκούραση.
Το Eliskin είναι ένα ψαροχώρι στο στόμιο του ποταμού Casamance. Το χωριό είναι στη νότια όχθη, όπως και η πόλη Ziguinchor, η οποία βρίσκεται στα ανάντη. Έχει κάποια τουριστική ανάπτυξη διότι προσφέρεται για εκδρομές με πιρόγα, στην περιοχή των εκβολών του ποταμού, που έχει και κάμποσα νησιά.
(Η φωτογραφία από το Ελινκίν όπως φαίνεται από την εκδρομή με βάρκα)
Μου προτείνουν και μένα μια εκδρομή με πιρόγα και δέχομαι. Πληρώνω 15,000 CFA και φεύγουμε με την πιρόγα περίπου στις έξι το απόγευμα. Προορισμός μας είναι το «νησί των πουλιών». Είναι μια ξέρα μέσα στο ποτάμι όπου υποτίθεται την ώρα που βραδιάζει θα δω πολλά πουλιά. Είμαι μόνος με το βαρκάρη και τηρούνται σχολαστικά όλες οι προδιαγραφές ασφαλείας. Φοράμε σωσίβια και πριν και μετά τη βόλτα περνάμε και δίνουμε στοιχεία στο λιμενικό σταθμό. Δυστυχώς τα πουλιά που βλέπω είναι ελάχιστα. Κρίμα τα 15,000 CFA. Το μόνο που μου άρεσε ήταν τα σμήνη από χελιδονόψαρα που κάθε τόσο πετούσαν πάνω από το νερό. Και ένα περίεργο μαύρο ζώο που ο βαρκάρης το ονομάζει «αφακάλ». Δε μπόρεσα να το βρω στο ιντερνέτ, ίσως να το έλεγα τσακάλι της θάλασσας. Λέει ότι τρώει θαλασσινά και ψάρια. Κάναμε μια ώρα βαρκάδα (εξίμισι με επτάμισι).
Χαλαρότητα και όμορφη ατμόσφαιρα εδώ στο Ελινκίν. Το βράδυ τη βγάζω με μια ωραία ομελέτα.
Τόσο σχοινoτενή εισαγωγή σας έγραψα και όμως ξέχασα κάτι βασικό. Οι περισσότεροι ξεκινήσαμε τα ταξίδια με σχολικές εκδρομές! Αυτά τα παιδιά από ένα σχολειό τού Ζιγκουινζόρ μου το θύμισαν...
Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου, στο Ελινκίν, ψαροχώρι της Καζαμάνς.
Θα αφήσω το Ziguinchor για να ταξιδέψω σε άλλα μέρη της περιοχής Casamance.
Αλλά ίσως κάποιοι θέλουν να γράψω τι είναι αυτό το Καζαμάνς.
Αρχικά είναι ένα ποτάμι, μήκους 320 χιλιομέτρων. Από αυτά τα 130 περίπου είναι πλωτά.
Από αυτό το ποτάμι παίρνει το όνομά της η νότια περιοχή της Σενεγάλης που βρίσκεται σφηνωμένη ανάμεσα στη Γκάμπια και τη Γουινέα Μπισάου.
Η Καζαμάνς απομονώνεται με τη σφήνα της Γκάμπια από την κεντρική Σενεγάλη και ξεχωρίζει τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτιστικά. Ιστορικά η περιοχή διεκδικήθηκε από δυο αποικιακές δυνάμεις: τη Γαλλία και την Πορτογαλία. Τελικά δόθηκε στη Γαλλία το 1888. Αλλά η Καζαμάνς διατηρεί στοιχεία κρεολικής πορτογαλικής κουλτούρας.
Η διαφορετικότητα σε συνδυασμό με τη γεωγραφική απομόνωση εξέθρεψαν ένα αποσχιστικό κίνημα που εκδηλώθηκε τη δεκαετία του 1980, με βίαια επεισόδια και τρομοκρατικές επιθέσεις. Για πολλά χρόνια οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θεωρούσαν την περιοχή ανασφαλή. Αλλά το αποσχιστικό κίνημα σταδιακά αδυνάτισε και δεν αποτελεί πλέον απειλή.
Η περιοχή, που τη σημειώνω στους χάρτες που ακολουθούν έχει έκταση τριάντα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έχω περάσει δυο ημέρες ήδη στο Ζιγκουινζόρ, την πρωτεύουσα της Καζαμάνς. Θα διαθέσω τέσσερες ακόμα ημέρες για να κάνω κάποια επίσκεψη σε αυτήν.


Μετά από κάποια σκέψη καταλήγω να ξεκινήσω από το Elinkin. Δεν είναι μακρινό μέρος αλλά πάντα είναι καλό να ξεκινά το ταξίδι νωρίς το πρωί.
Νωρίς λοιπόν πρωινό στην τραπεζαρία. Αλλάζω άλλα 200 ευρώ σε 130,000 CFA.
Πηγαίνω στο σταθμό των λεωφορείων με συλλογικό ταξί (500 CFA).
Εκεί το επταθέσιο γεμίζει και φεύγουμε κανονικά για το Elinkin. Κόστος 2,000 CFA, 1,500 το εισιτήριο και 500 η βαλίτσα. Περνάμε από τη μικρή πόλη Oussouye (45 χιλιόμετρα). Μετά άλλα 20 χιλιόμετρα και αφού περάσαμε από το σταυροδρόμι για το χωριό Miomp φθάνουμε στο Elinkin. Μόνο εγώ από τους επιβάτες κατεβαίνω στο τέρμα της διαδρομής, εκεί που είναι το μικρό λιμάνι του χωριού, στις εκβολές του ποταμού Casamance. Η ώρα είναι περίπου δέκα. Περπατώ ένα χιλιόμετρο με τα πόδια ως το Campement Villageois όπου ζητώ κατάλυμα. Σε μια παραποτάμια έκταση έχουν κατασκευάσει δίδυμες στρογγυλές καλύβες – μπανγκαλόου με στέγη από ξύλο και άχυρο. Είναι πολύ ωραία και φθηνά εδώ, 9,000 CFA η διανυκτέρευση. Υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα από ηλιακούς συλλέκτες. Έχουν και ένα εστιατόριο με σκεπαστή τραπεζαρία δίπλα στο ποτάμι.

Αυτό το Campement Villageois (δηλαδή Χωριάτικη Κατασκήνωση) είναι κατασκευασμένο το 1972 από ένα Γάλλο κοινωνιολόγο, τον Christian Saglio. Ο Saglio πίστευε στο δυναμικό της περιοχής να εξελιχθεί σε τουριστικό μαγνήτη με τοπικό χρώμα, όπου οι τουρίστες θα ζούσαν μέσα στον τοπικό πληθυσμό. Εκτός από την απασχόληση που θα προσέφεραν τα Campement, πίστευε ότι με τα κέρδη θα μπορούσαν οι τοπικές κοινότητες να ενισχυθούν πολιτιστικά αλλά και οικονομικά προκειμένου να αποκτήσουν διάφορες χρήσιμες υπηρεσίες, όπως υγειονομικές και εκπαιδευτικές. Αν και τα ενθουσιώδη σχέδια του Saglio δε συνάντησαν ανάλογη ανταπόκριση από το ντόπιο πληθυσμό, εδώ που μένω σήμερα μου αρέσει πάρα πολύ. Έχουν και μια δεξαμενή στο Campement Villageois γεμάτη κροκοδείλους. Τους έχουν μαζέψει σε άλλες περιοχές, εδώ στο Elinkin το ποτάμι δεν έχει κροκοδείλους.
Θα μείνω λοιπόν εδώ μια ημέρα. Το μεσημέρι τρώω ωραίο φαγητό. Ψάρι ψητό, τι άλλο να φάει κανείς σε ένα ψαροχώρι.
Αλλά κάνει πολλή ζέστη, μιλάμε για 40 βαθμούς. Οπότε ξαπλώνω στο κρεβάτι για ξεκούραση.
Το Eliskin είναι ένα ψαροχώρι στο στόμιο του ποταμού Casamance. Το χωριό είναι στη νότια όχθη, όπως και η πόλη Ziguinchor, η οποία βρίσκεται στα ανάντη. Έχει κάποια τουριστική ανάπτυξη διότι προσφέρεται για εκδρομές με πιρόγα, στην περιοχή των εκβολών του ποταμού, που έχει και κάμποσα νησιά.
(Η φωτογραφία από το Ελινκίν όπως φαίνεται από την εκδρομή με βάρκα)

Μου προτείνουν και μένα μια εκδρομή με πιρόγα και δέχομαι. Πληρώνω 15,000 CFA και φεύγουμε με την πιρόγα περίπου στις έξι το απόγευμα. Προορισμός μας είναι το «νησί των πουλιών». Είναι μια ξέρα μέσα στο ποτάμι όπου υποτίθεται την ώρα που βραδιάζει θα δω πολλά πουλιά. Είμαι μόνος με το βαρκάρη και τηρούνται σχολαστικά όλες οι προδιαγραφές ασφαλείας. Φοράμε σωσίβια και πριν και μετά τη βόλτα περνάμε και δίνουμε στοιχεία στο λιμενικό σταθμό. Δυστυχώς τα πουλιά που βλέπω είναι ελάχιστα. Κρίμα τα 15,000 CFA. Το μόνο που μου άρεσε ήταν τα σμήνη από χελιδονόψαρα που κάθε τόσο πετούσαν πάνω από το νερό. Και ένα περίεργο μαύρο ζώο που ο βαρκάρης το ονομάζει «αφακάλ». Δε μπόρεσα να το βρω στο ιντερνέτ, ίσως να το έλεγα τσακάλι της θάλασσας. Λέει ότι τρώει θαλασσινά και ψάρια. Κάναμε μια ώρα βαρκάδα (εξίμισι με επτάμισι).
Χαλαρότητα και όμορφη ατμόσφαιρα εδώ στο Ελινκίν. Το βράδυ τη βγάζω με μια ωραία ομελέτα.

Τόσο σχοινoτενή εισαγωγή σας έγραψα και όμως ξέχασα κάτι βασικό. Οι περισσότεροι ξεκινήσαμε τα ταξίδια με σχολικές εκδρομές! Αυτά τα παιδιά από ένα σχολειό τού Ζιγκουινζόρ μου το θύμισαν...
Last edited: