Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.259
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Αεροπορικό ταξίδι ως τη Γκάμπια
- Σερεκούντα
- Τι Εστί Γκάμπια
- Αναζητώντας τις ρίζες του Κίντα Κούντε στη Γκάμπια
- Μένω στη Σερεκούντα και οργανώνομαι!
- Ταξίδι στη βόρεια όχθη του Γκάμπια
- Janjanbureh και Νότια όχθη του ποταμού Γκάμπια
- Πέρασμα στη Σενεγάλη
- Ταξίδι στο Μπισσάου
- Καρναβάλι στο Μπισσάου
- Και τι εστί Γουινέα Μπισάου[U];[/U]
- Αποχαιρετισμός του Μπισσάου και πίσω στο Ziguinchor
- Ελινκίν, ψαροχώρι της Καζαμάνς
- Oussouye - Karabane
- Καφουντίν, στην άλλη άκρη του Καζαμάνς
- Καφουντίν και στήσιμο εις διπλούν
- Άφιξη στο Ντακάρ
- Στη μεγαλούπολη και στο παραδεισιακό νησάκι Γκορέ
- Τουμπακούτα
- Εξερευνώντας το Δέλτα του ποταμού Σαλούμ
- Σαλί, τουρισμός στη Μικρή Ακτή
- Ζοάλ-Φαντιούθ
- Ποια να διαλέξω; Την καινούργια ή την παλιά Πρωτεύουσα;
- Πάλι Σεν Λουί – Πάλι ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ!
- Άφιξη στο Νουακσότ
- Μια ημέρα στο Νουακσότ
- Ταξίδι ως το Ατάρ
- Chinguetti
- Chinguetti ΙΙ
- Ανάμεσα στις πηγές του παραδείσου και τα πρόθυρα της κόλασης
- Νουακσότ, Brain storming και Carpe diem
- Πετάω με το τελευταίο αεροπλάνο
- Νόστιμον ήμαρ με Happy end
- Μια ανακεφαλαίωση για το ταξίδι στη Δυτική Αφρική
- Όπου «ότι θέλεις γράφεις»
- Λόγια κλειδωμένα και του κουίζ η λύση
- Αντί επιλόγου
Κεφάλαιο 35ο
Μια ανακεφαλαίωση για το ταξίδι στη Δυτική Αφρική.
Τελικά το ταξίδι μου στη Δυτική Αφρική κράτησε 29 ημέρες, αντί των σαράντα που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός. Και δεν μπόρεσα καθόλου να πάω στο Μαρόκο.
Όμως η διαδρομή μου στις τέσσερες χώρες της Αφρικής που ταξίδεψα για πρώτη φορά έγινε περίπου όπως την ήθελα.
Πέντε ημέρες στη Γκάμπια, από 18 έως 23 Φεβρουαρίου. Με ολοήμερη κρουαζιέρα στον ποταμό Γκάμπια ως το James island. Στην εκδρομή αυτή επισκεφθήκαμε και το χωριό Jufureh, που μπήκε στην ιστορία με το βιβλίο “Roots” τού Alex Haley. Ακόμα έκανα μια θαυμάσια διήμερη εκδρομή στο εσωτερικό της μικρής χώρας. Που με έφερε στους προϊστορικούς λίθινους κύκλους του Wassu, στο Εθνικό πάρκο του ποταμού Γκάμπια με τους χιμπατζήδες και στην ιστορική πόλη Georgetown – Janjanbureh. Και βέβαια είχα και αρκετό χρόνο διαθέσιμο στη Serekunda. Όπου επισκέφθηκα τη χαώδη αγορά, την παραλία στο beach bar Solomon`s και το νερόλακκο Kachikally, με τους κροκοδείλους.
Η συνολική εικόνα είναι ότι έκανα μια πολύ ολοκληρωμένη επίσκεψη της Γκάμπια.
Απόγονοι του θρυλικού Κίντα Κούντε τραγουδούν welcome στη Γκάμπια. Ενω η Γουινέα Μπισάου δε διαθέτει μουσικό συγκρότημα για την υποδοχή του μοναδικού τουρίστα. Εσείς τι προτιμάτε;
Στη Γουινέα Μπισάου το ταξίδι μου ήταν μόνο δυο ημέρες, 24 και 25 Φεβρουαρίου. Και περιορίστηκα στην Πρωτεύουσα Μπισάου. Δε μπόρεσα να επισκεφθώ κάποιο νησί στο αρχιπέλαγος Μπισάγκος, λόγω των δυσκολιών στη συγκοινωνία. Όμως αποζημιώθηκα από το γεγονός ότι, χωρίς να το έχω προγραμματίσει, βρέθηκα στο Μπισάου την ημέρα του καρναβαλιού και μπόρεσα να παρακολουθήσω την περίφημη καρναβαλική παρέλαση στο στάδιο, την Τρίτη 25 του Φεβρουαρίου.
Αν και υπάρχει ένα ταξιδιωτικό έλλειμμα στη μικρή χώρα, μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα ότι το διήμερο που διέθεσα άξιζε και με το παραπάνω. Όσο για τη συντόμευση της παραμονής, υπήρξε πολύ χρήσιμη για την τελική έκβαση της επιστροφής μου στην Αθήνα.
Η Σενεγάλη ήταν δικαιολογημένα το κεντρικό πιάτο στο μενού αυτού του ταξιδιού. Τις μισές ακριβώς ημέρες, δεκατέσσερες τον αριθμό, τις διέθεσα στη Σενεγάλη.
Έξη από αυτές στο νότιο τμήμα της, στην περιοχή Casamance (Καζαμάνς). Αν και η περιοχή δεν έχει μνημειακά αξιοθέατα, το ταξίδι μου στην Casamance ήταν γεμάτο γραφικές εικόνες και αξέχαστες εμπειρίες. Με δυο βραδιές στην παραποτάμια αποικιακή πόλη του Ziguinchor. Μια ημέρα στο γραφικό ψαροχώρι Elinkin. Από το Elinkin πήγα στο Oussouye, όπου συναντήθηκα με τον τοπικό βασιλιά της φυλής Diola. Μια άλλη μέρα διέθεσα στο νησί Karabane, έναν τόπο δροσερό, με απόκοσμη ησυχία, στις εκβολές του ποταμού στον Ατλαντικό. Κοντά στον Ατλαντικό βρίσκεται και το Καφουντίν, όπου πέρασα δυο ημέρες. Μεγάλο του αξιοθέατο το ψαρολίμανο με τις εκατοντάδες πιρόγες. Ένα πράγμα που με μάγεψε στο Καζαμάνς ήταν η πολύ καλή και σε λογικές τιμές διαμονή. Στο πολύ ωραίο ξενοδοχείο του Ziguinchor (23 και 26 Φεβρουαρίου), αλλά ακόμα περισσότερο στα “Campement”, που έχουν καταλύματα σε αρχιτεκτονικό στιλ παραδοσιακής καλύβας, στο Elinkin (27 Φεβρουαρίου), το Karabane (28 Φεβρουαρίου) και το Καφουντίν (29 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου).
Μετά το Καζαμάνς πήγα στο Ντακάρ όπου πέρασα δυο νύχτες (2 και 3 Μαρτίου). Δε μπορώ να πω ότι το Ντακάρ με ενθουσίασε, ούτε ότι το επισκέφθηκα διεξοδικά. Εκείνο που ήταν πραγματικά αξιόλογο ήταν η εκδρομή στο κοντινό νησάκι Ιλ ντε Γκορέ. Το ιστορικό νησί είναι ένας παράδεισος που έρχεται σε τέλεια αντίθεση με την κοντινή μεγαλούπολη.
Τις επόμενες δύο ημέρες (4 και 5 Μαρτίου) έμεινα σε ένα ωραίο Campement στην πόλη Toubakouta. Δίπλα της βρίσκεται η περιοχή του Δέλτα του ποταμού Σαλούμ. Στις 5 Μαρτίου έλαβα μέρος σε μια ολοήμερη εκδρομή εξερεύνησης με πιρόγα του Εθνικού πάρκου του Σαλούμ. Μια μεγάλη ταξιδιωτική ημέρα, που θα μου μείνει αξέχαστη.
Στις 6 και 7 Μαρτίου έμεινα στο Σαλί. Το Σαλί στη λεγόμενη «Μικρή Ακτή», νότια του Ντακάρ, είναι ότι πιο εμπορευματοποιημένο έχει να επιδείξει ο τουρισμός της Σενεγάλης. Ο λόγος που έμεινα είναι ότι με αφετηρία το Σαλί επισκέφθηκα τη γραφική και ιστορική περιοχή των δίδυμων πόλεων Joal – Fadiouth, γύρω από μια λιμνοθάλασσα, 40 περίπου χιλιόμετρα νοτιότερα.
Από το Σαλί πήγα στις 8 Μαρτίου στο Saint Louis – Σεν Λουί. Η πόλη είναι ιστορική ως πρώτη πρωτεύουσα της αποικιακής εποχής. Μαζί με τα απομεινάρια της Γαλλικής αποικιοκρατίας έχει μια όμορφη τοποθεσία σε ένα νησάκι, στη μέση μιας λιμνοθάλασσας, που σχηματίζεται στις εκβολές του Σενεγάλη. Έμεινα και εδώ δυο ημέρες.
Αποτίμηση του ταξιδιού στη Σενεγάλη: Παρά το έλλειμμα στην επίσκεψη του Ντακάρ, μπόρεσα να απολαύσω ένα πολύ καλό γύρο της χώρας.
Στη συνέχεια του ταξιδιού πήγα από το Saint Louis στο Ρόσο, συνοριακό σταθμό επί του ποταμού Σενεγάλη. Περνώντας τον ποταμό άρχισα το ταξίδι στη Μαυριτανία. Η βίζα εκδόθηκε εδώ. Ωστόσο το Ρόσο είναι το χειρότερο μέρος του ταξιδιού μου. Διεκδικεί τον τίτλο του ταξιδιωτικού «απόπατου», “shithole” που λέμε στα Αγγλικά ένα απαίσιο μέρος. Έμεινα δυο ημέρες, 10 και 11 Μαρτίου, στην πρωτεύουσα της χώρας Νουακσότ. Στις 12 Μαρτίου πήγα στο Ατάρ, πρωτεύουσα της ιστορικής περιοχής Αντράρ. Το Αντράρ βρίσκεται στα βάθη της ερήμου Σαχάρας. Την επομένη 12 Μαρτίου πήγα στο ένδοξο και κάποτε πλούσιο Chinguetti, όπου επισκέφθηκα μια από τις μεσαιωνικές βιβλιοθήκες. Επέστρεψα στο Ατάρ στις 14 Μαρτίου και αυθημερόν επισκέφθηκα, μισθώνοντας ταξί, τη μικρή και παράξενη όαση της Terjit.
Αλλά τις τελευταίες δυο τρεις ημέρες ένοιωθα ότι το ταξίδι μου είχε γίνει ένας αγώνας δρόμου όπου με ακολουθούσε τρέχοντας πίσω από την πλάτη μου ο νέος κορωνοϊός. Δυστυχώς στις 14 Μαρτίου η κούρσα έληξε με κακό αποτέλεσμα. Τα μέτρα αντιμετώπισης του ιού covid – 19 έφθασαν και εδώ. Οι Αφρικανικές χώρες άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη τα σύνορά τους και να διακόπτουν τις πτήσεις προς το εξωτερικό.
Το τελειωτικό χτύπημα ήταν όταν το Μαρόκο έκλεισε τα σύνορα αλλά και διέκοψε τις πτήσεις προς την Ευρώπη. Έτσι το αεροπορικό εισιτήριο που έχω, για να πετάξω από το Μαρακές στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου, αχρηστεύθηκε.
Μαθαίνοντας τα κακά νέα επέστρεψα στο Νουακσότ την Κυριακή, 15 Μαρτίου. Ψάχνοντας αγωνιωδώς τρόπο να επιστρέψω, βρήκα μια θέση στην πτήση 751 της Air France, με προορισμό το Παρίσι την επομένη ημέρα.
Παρά την αγωνία μου όλα εξελίχθηκαν κανονικά. Έφυγα από το αεροδρόμιο τού Νουακσότ τη Δευτέρα το βράδυ, 16 Μαρτίου. Προσγειωθήκαμε μετά δυο ώρες στο Κονακρί της Γουινέας. Η στάση ήταν μια ώρα. Ύστερα απογειωθήκαμε. Μετά από επτά ώρες πτήσης προσγειωθήκαμε στο κεντρικό αεροδρόμιο CDG του Παρισιού.
Η ώρα ήταν περίπου έξι το πρωί. Το πέρασμα από τον έλεγχο για να εισέλθουμε στη ζώνη της συνθήκης Shengen ήταν σίγουρα μια διαδικασία που δεν τηρούνταν τα μέτρα «κοινωνικής αποστασιοποίησης» καθώς ήμασταν χιλιάδες που περιμέναμε στην ουρά.
Μετά τρεις -τέσσερες ώρες αναμονής, πήρα την επόμενη πτήση μου με την οποία έφθασα στην Αθήνα.
Στο σπίτι μου πια κάθισα κλεισμένος μέσα. Αρχικά διότι φοβόμουν μην έχω πάρει τον ιό στο Παρίσι. Πράγμα που φαίνεται ότι δεν έγινε αφού πέρασαν πολλές εβδομάδες χωρίς κάποιο σύμπτωμα.
Αν και το ταξίδι τελείωσε με αυτό τον ατυχή τρόπο το θεωρώ πολύ αξιόλογο. Υπάρχει βέβαια το θέμα ότι δε μπόρεσα να ταξιδέψω στο Μαρόκο. Αλλά η χώρα αυτή, αν και θα μου έπαιρνε σημαντικό αριθμό ημερών, δεν αποτελούσε ταξιδιωτική μου προτεραιότητα. Ήταν κάτι επί πλέον στο ταξίδι της Δυτικής Αφρικής, αλλά οι βασικοί του προορισμοί ήταν οι τέσσερες χώρες της Αφρικής που πήγα για πρώτη φορά.
Και όπως έγραψα ήδη στη Γκάμπια και τη Σενεγάλη ολοκλήρωσα πολύ καλή περιήγηση ενώ στη Γουινέα Μπισάου είχα ένα εξαιρετικό διήμερο λόγω του καρναβαλιού στην Πρωτεύουσά της. Όσον αφορά τη Μαυριτανία μπορώ να πω ότι και στη χώρα αυτή υλοποίησα ουσιαστικά το ταξιδιωτικό μου πρόγραμμα. Διότι επισκέφθηκα το Αντράρ, αυτή τη μυθική περιοχή στη Σαχάρα που κυρίως με ενδιέφερε, αλλά και την Πρωτεύουσα πόλη Νουακσότ. Το μόνο που δεν έγινε ήταν να περάσω από το Nouadhibou, αλλά το μέρος αυτό είναι δευτερεύουσας σημασίας και μπήκε στο πρόγραμμα κυρίως ως σταθμός για το πέρασμα στο Μαρόκο.
Άρα κατάφερα κάτι που με τα δεδομένα που αντιμετώπισα το θεωρώ ταξιδιωτικό επίτευγμα. Ολοκλήρωσα με επιτυχία ένα μεγάλο ταξίδι που καλύπτει τέσσερες, καινούργιες για εμένα, χώρες της Δυτικής Αφρικής.
Με δυο λόγια, η τελική μου αποτίμηση είναι ότι απόλαυσα ένα σπουδαίο ταξίδι. Το ανακαλώ με νοσταλγία. Δε στενοχωριέμαι επειδή δε μπόρεσα να πάω στο Μαρόκο. Ούτε επειδή πλήρωσα επί πλέον αεροπορικά εισιτήρια.
Και πρέπει να πω ότι σκέπτομαι πόσο καλά τα κατάφερα, ίσως είχα και λίγη τύχη με το μέρος μου. Διότι αυτό το εισιτήριο ήταν από τα τελευταία που διατέθηκαν για την πτήση. Και η πτήση αυτή είναι μέχρι σήμερα η τελευταία της Air France που έφυγε από το Νουακσότ. Σχεδόν απίστευτο!
Να θυμίσω ότι αυτό το εισιτήριο της Air France είναι μετ επιστροφής. Με δεδομένο ότι δεν μπορώ να κάνω αυτή την πτήση στις 10 Ιουνίου ζήτησα από την Air France να μου το αλλάξουν, εννοείται δωρεάν. Όπερ και εγένετο. Η νέα ημερομηνία του εισιτηρίου μου, για την πτήση Παρίσι – Νουακσότ, είναι στις 2 Νοεμβρίου 2020. Θα δούμε κατά πόσον θα καταφέρω να ταξιδέψω ξανά με αυτό, ώστε να συνεχίσω το ταξίδι που διακόπηκε.
Αν υπάρχει κάτι που με στενοχωρεί είναι ακριβώς το γεγονός ότι έτσι που είναι η κατάσταση και για άγνωστο ακόμα χρονικό διάστημα, δε μπορώ πλέον να προγραμματίσω απολύτως κανένα ταξίδι.
Τα οικονομικά του ταξιδιού
Ως προς την οικονομική πλευρά τα πράγματα έμειναν υπό έλεγχο. Το συνολικό κόστος τού ταξιδιού είναι 2,800 ευρώ. Όχι μεγάλο ποσόν για ένα ταξίδι 29 ημερών σε 4 κράτη της Αφρικής. Από το ποσόν αυτό τα 526,28 ευρώ αφορούν το αεροπορικό εισιτήριο από το Νουακσότ στο Παρίσι.
Στη σούμα που σας έγραψα έχω συμπεριλάβει τα πάντα. Από ταξιδιωτική ασφάλιση και χάπια μαλαρόν μέχρι προμήθειες πιστωτικής και βίζες (2 κρατών). Δε χρειάζεται να κάνω ανάλυση κατά κατηγορία εξόδων. Υπάρχουν τόσες βαρετές πλην χρήσιμες λεπτομέρειες που όποιος θέλει με λίγη απλή αριθμητική μπορεί να τα υπολογίσει και αυτά. Δεν ξέρω βέβαια το στιλ που ταξιδεύετε ούτε τον προϋπολογισμό που διαθέτετε. Πάντως νομίζω ότι δεν είναι μεγάλο ποσόν για τέτοιο ταξίδι. Μέτριο και προς τα κάτω θα το έλεγα. Και να έχετε υπόψη ότι η Αφρική δεν είναι μια εν γένει φθηνή περιοχή για ταξίδια.
Εδώ καλά ήταν. Εκείνο που θεωρώ ότι θα δυσκολέψει τους περισσότερους από σας που θα θελήσουν να με μιμηθούν είναι τα ΜΜΜ της περιοχής. Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό.
Φυσικά αν πάτε ζευγάρι ή με παρέα θα έχετε κάποια οικονομία, καθώς θα είναι φθηνότερα κατά κεφαλήν ξενοδοχεία και ταξί.
Μια ανακεφαλαίωση για το ταξίδι στη Δυτική Αφρική.
Τελικά το ταξίδι μου στη Δυτική Αφρική κράτησε 29 ημέρες, αντί των σαράντα που ήταν ο αρχικός σχεδιασμός. Και δεν μπόρεσα καθόλου να πάω στο Μαρόκο.
Όμως η διαδρομή μου στις τέσσερες χώρες της Αφρικής που ταξίδεψα για πρώτη φορά έγινε περίπου όπως την ήθελα.
Πέντε ημέρες στη Γκάμπια, από 18 έως 23 Φεβρουαρίου. Με ολοήμερη κρουαζιέρα στον ποταμό Γκάμπια ως το James island. Στην εκδρομή αυτή επισκεφθήκαμε και το χωριό Jufureh, που μπήκε στην ιστορία με το βιβλίο “Roots” τού Alex Haley. Ακόμα έκανα μια θαυμάσια διήμερη εκδρομή στο εσωτερικό της μικρής χώρας. Που με έφερε στους προϊστορικούς λίθινους κύκλους του Wassu, στο Εθνικό πάρκο του ποταμού Γκάμπια με τους χιμπατζήδες και στην ιστορική πόλη Georgetown – Janjanbureh. Και βέβαια είχα και αρκετό χρόνο διαθέσιμο στη Serekunda. Όπου επισκέφθηκα τη χαώδη αγορά, την παραλία στο beach bar Solomon`s και το νερόλακκο Kachikally, με τους κροκοδείλους.
Η συνολική εικόνα είναι ότι έκανα μια πολύ ολοκληρωμένη επίσκεψη της Γκάμπια.

Απόγονοι του θρυλικού Κίντα Κούντε τραγουδούν welcome στη Γκάμπια. Ενω η Γουινέα Μπισάου δε διαθέτει μουσικό συγκρότημα για την υποδοχή του μοναδικού τουρίστα. Εσείς τι προτιμάτε;

Στη Γουινέα Μπισάου το ταξίδι μου ήταν μόνο δυο ημέρες, 24 και 25 Φεβρουαρίου. Και περιορίστηκα στην Πρωτεύουσα Μπισάου. Δε μπόρεσα να επισκεφθώ κάποιο νησί στο αρχιπέλαγος Μπισάγκος, λόγω των δυσκολιών στη συγκοινωνία. Όμως αποζημιώθηκα από το γεγονός ότι, χωρίς να το έχω προγραμματίσει, βρέθηκα στο Μπισάου την ημέρα του καρναβαλιού και μπόρεσα να παρακολουθήσω την περίφημη καρναβαλική παρέλαση στο στάδιο, την Τρίτη 25 του Φεβρουαρίου.
Αν και υπάρχει ένα ταξιδιωτικό έλλειμμα στη μικρή χώρα, μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα ότι το διήμερο που διέθεσα άξιζε και με το παραπάνω. Όσο για τη συντόμευση της παραμονής, υπήρξε πολύ χρήσιμη για την τελική έκβαση της επιστροφής μου στην Αθήνα.
Η Σενεγάλη ήταν δικαιολογημένα το κεντρικό πιάτο στο μενού αυτού του ταξιδιού. Τις μισές ακριβώς ημέρες, δεκατέσσερες τον αριθμό, τις διέθεσα στη Σενεγάλη.
Έξη από αυτές στο νότιο τμήμα της, στην περιοχή Casamance (Καζαμάνς). Αν και η περιοχή δεν έχει μνημειακά αξιοθέατα, το ταξίδι μου στην Casamance ήταν γεμάτο γραφικές εικόνες και αξέχαστες εμπειρίες. Με δυο βραδιές στην παραποτάμια αποικιακή πόλη του Ziguinchor. Μια ημέρα στο γραφικό ψαροχώρι Elinkin. Από το Elinkin πήγα στο Oussouye, όπου συναντήθηκα με τον τοπικό βασιλιά της φυλής Diola. Μια άλλη μέρα διέθεσα στο νησί Karabane, έναν τόπο δροσερό, με απόκοσμη ησυχία, στις εκβολές του ποταμού στον Ατλαντικό. Κοντά στον Ατλαντικό βρίσκεται και το Καφουντίν, όπου πέρασα δυο ημέρες. Μεγάλο του αξιοθέατο το ψαρολίμανο με τις εκατοντάδες πιρόγες. Ένα πράγμα που με μάγεψε στο Καζαμάνς ήταν η πολύ καλή και σε λογικές τιμές διαμονή. Στο πολύ ωραίο ξενοδοχείο του Ziguinchor (23 και 26 Φεβρουαρίου), αλλά ακόμα περισσότερο στα “Campement”, που έχουν καταλύματα σε αρχιτεκτονικό στιλ παραδοσιακής καλύβας, στο Elinkin (27 Φεβρουαρίου), το Karabane (28 Φεβρουαρίου) και το Καφουντίν (29 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου).
Μετά το Καζαμάνς πήγα στο Ντακάρ όπου πέρασα δυο νύχτες (2 και 3 Μαρτίου). Δε μπορώ να πω ότι το Ντακάρ με ενθουσίασε, ούτε ότι το επισκέφθηκα διεξοδικά. Εκείνο που ήταν πραγματικά αξιόλογο ήταν η εκδρομή στο κοντινό νησάκι Ιλ ντε Γκορέ. Το ιστορικό νησί είναι ένας παράδεισος που έρχεται σε τέλεια αντίθεση με την κοντινή μεγαλούπολη.
Τις επόμενες δύο ημέρες (4 και 5 Μαρτίου) έμεινα σε ένα ωραίο Campement στην πόλη Toubakouta. Δίπλα της βρίσκεται η περιοχή του Δέλτα του ποταμού Σαλούμ. Στις 5 Μαρτίου έλαβα μέρος σε μια ολοήμερη εκδρομή εξερεύνησης με πιρόγα του Εθνικού πάρκου του Σαλούμ. Μια μεγάλη ταξιδιωτική ημέρα, που θα μου μείνει αξέχαστη.
Στις 6 και 7 Μαρτίου έμεινα στο Σαλί. Το Σαλί στη λεγόμενη «Μικρή Ακτή», νότια του Ντακάρ, είναι ότι πιο εμπορευματοποιημένο έχει να επιδείξει ο τουρισμός της Σενεγάλης. Ο λόγος που έμεινα είναι ότι με αφετηρία το Σαλί επισκέφθηκα τη γραφική και ιστορική περιοχή των δίδυμων πόλεων Joal – Fadiouth, γύρω από μια λιμνοθάλασσα, 40 περίπου χιλιόμετρα νοτιότερα.
Από το Σαλί πήγα στις 8 Μαρτίου στο Saint Louis – Σεν Λουί. Η πόλη είναι ιστορική ως πρώτη πρωτεύουσα της αποικιακής εποχής. Μαζί με τα απομεινάρια της Γαλλικής αποικιοκρατίας έχει μια όμορφη τοποθεσία σε ένα νησάκι, στη μέση μιας λιμνοθάλασσας, που σχηματίζεται στις εκβολές του Σενεγάλη. Έμεινα και εδώ δυο ημέρες.
Αποτίμηση του ταξιδιού στη Σενεγάλη: Παρά το έλλειμμα στην επίσκεψη του Ντακάρ, μπόρεσα να απολαύσω ένα πολύ καλό γύρο της χώρας.
Στη συνέχεια του ταξιδιού πήγα από το Saint Louis στο Ρόσο, συνοριακό σταθμό επί του ποταμού Σενεγάλη. Περνώντας τον ποταμό άρχισα το ταξίδι στη Μαυριτανία. Η βίζα εκδόθηκε εδώ. Ωστόσο το Ρόσο είναι το χειρότερο μέρος του ταξιδιού μου. Διεκδικεί τον τίτλο του ταξιδιωτικού «απόπατου», “shithole” που λέμε στα Αγγλικά ένα απαίσιο μέρος. Έμεινα δυο ημέρες, 10 και 11 Μαρτίου, στην πρωτεύουσα της χώρας Νουακσότ. Στις 12 Μαρτίου πήγα στο Ατάρ, πρωτεύουσα της ιστορικής περιοχής Αντράρ. Το Αντράρ βρίσκεται στα βάθη της ερήμου Σαχάρας. Την επομένη 12 Μαρτίου πήγα στο ένδοξο και κάποτε πλούσιο Chinguetti, όπου επισκέφθηκα μια από τις μεσαιωνικές βιβλιοθήκες. Επέστρεψα στο Ατάρ στις 14 Μαρτίου και αυθημερόν επισκέφθηκα, μισθώνοντας ταξί, τη μικρή και παράξενη όαση της Terjit.

Αλλά τις τελευταίες δυο τρεις ημέρες ένοιωθα ότι το ταξίδι μου είχε γίνει ένας αγώνας δρόμου όπου με ακολουθούσε τρέχοντας πίσω από την πλάτη μου ο νέος κορωνοϊός. Δυστυχώς στις 14 Μαρτίου η κούρσα έληξε με κακό αποτέλεσμα. Τα μέτρα αντιμετώπισης του ιού covid – 19 έφθασαν και εδώ. Οι Αφρικανικές χώρες άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη τα σύνορά τους και να διακόπτουν τις πτήσεις προς το εξωτερικό.
Το τελειωτικό χτύπημα ήταν όταν το Μαρόκο έκλεισε τα σύνορα αλλά και διέκοψε τις πτήσεις προς την Ευρώπη. Έτσι το αεροπορικό εισιτήριο που έχω, για να πετάξω από το Μαρακές στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου, αχρηστεύθηκε.
Μαθαίνοντας τα κακά νέα επέστρεψα στο Νουακσότ την Κυριακή, 15 Μαρτίου. Ψάχνοντας αγωνιωδώς τρόπο να επιστρέψω, βρήκα μια θέση στην πτήση 751 της Air France, με προορισμό το Παρίσι την επομένη ημέρα.
Παρά την αγωνία μου όλα εξελίχθηκαν κανονικά. Έφυγα από το αεροδρόμιο τού Νουακσότ τη Δευτέρα το βράδυ, 16 Μαρτίου. Προσγειωθήκαμε μετά δυο ώρες στο Κονακρί της Γουινέας. Η στάση ήταν μια ώρα. Ύστερα απογειωθήκαμε. Μετά από επτά ώρες πτήσης προσγειωθήκαμε στο κεντρικό αεροδρόμιο CDG του Παρισιού.
Η ώρα ήταν περίπου έξι το πρωί. Το πέρασμα από τον έλεγχο για να εισέλθουμε στη ζώνη της συνθήκης Shengen ήταν σίγουρα μια διαδικασία που δεν τηρούνταν τα μέτρα «κοινωνικής αποστασιοποίησης» καθώς ήμασταν χιλιάδες που περιμέναμε στην ουρά.
Μετά τρεις -τέσσερες ώρες αναμονής, πήρα την επόμενη πτήση μου με την οποία έφθασα στην Αθήνα.
Στο σπίτι μου πια κάθισα κλεισμένος μέσα. Αρχικά διότι φοβόμουν μην έχω πάρει τον ιό στο Παρίσι. Πράγμα που φαίνεται ότι δεν έγινε αφού πέρασαν πολλές εβδομάδες χωρίς κάποιο σύμπτωμα.
Αν και το ταξίδι τελείωσε με αυτό τον ατυχή τρόπο το θεωρώ πολύ αξιόλογο. Υπάρχει βέβαια το θέμα ότι δε μπόρεσα να ταξιδέψω στο Μαρόκο. Αλλά η χώρα αυτή, αν και θα μου έπαιρνε σημαντικό αριθμό ημερών, δεν αποτελούσε ταξιδιωτική μου προτεραιότητα. Ήταν κάτι επί πλέον στο ταξίδι της Δυτικής Αφρικής, αλλά οι βασικοί του προορισμοί ήταν οι τέσσερες χώρες της Αφρικής που πήγα για πρώτη φορά.
Και όπως έγραψα ήδη στη Γκάμπια και τη Σενεγάλη ολοκλήρωσα πολύ καλή περιήγηση ενώ στη Γουινέα Μπισάου είχα ένα εξαιρετικό διήμερο λόγω του καρναβαλιού στην Πρωτεύουσά της. Όσον αφορά τη Μαυριτανία μπορώ να πω ότι και στη χώρα αυτή υλοποίησα ουσιαστικά το ταξιδιωτικό μου πρόγραμμα. Διότι επισκέφθηκα το Αντράρ, αυτή τη μυθική περιοχή στη Σαχάρα που κυρίως με ενδιέφερε, αλλά και την Πρωτεύουσα πόλη Νουακσότ. Το μόνο που δεν έγινε ήταν να περάσω από το Nouadhibou, αλλά το μέρος αυτό είναι δευτερεύουσας σημασίας και μπήκε στο πρόγραμμα κυρίως ως σταθμός για το πέρασμα στο Μαρόκο.
Άρα κατάφερα κάτι που με τα δεδομένα που αντιμετώπισα το θεωρώ ταξιδιωτικό επίτευγμα. Ολοκλήρωσα με επιτυχία ένα μεγάλο ταξίδι που καλύπτει τέσσερες, καινούργιες για εμένα, χώρες της Δυτικής Αφρικής.
Με δυο λόγια, η τελική μου αποτίμηση είναι ότι απόλαυσα ένα σπουδαίο ταξίδι. Το ανακαλώ με νοσταλγία. Δε στενοχωριέμαι επειδή δε μπόρεσα να πάω στο Μαρόκο. Ούτε επειδή πλήρωσα επί πλέον αεροπορικά εισιτήρια.
Και πρέπει να πω ότι σκέπτομαι πόσο καλά τα κατάφερα, ίσως είχα και λίγη τύχη με το μέρος μου. Διότι αυτό το εισιτήριο ήταν από τα τελευταία που διατέθηκαν για την πτήση. Και η πτήση αυτή είναι μέχρι σήμερα η τελευταία της Air France που έφυγε από το Νουακσότ. Σχεδόν απίστευτο!
Να θυμίσω ότι αυτό το εισιτήριο της Air France είναι μετ επιστροφής. Με δεδομένο ότι δεν μπορώ να κάνω αυτή την πτήση στις 10 Ιουνίου ζήτησα από την Air France να μου το αλλάξουν, εννοείται δωρεάν. Όπερ και εγένετο. Η νέα ημερομηνία του εισιτηρίου μου, για την πτήση Παρίσι – Νουακσότ, είναι στις 2 Νοεμβρίου 2020. Θα δούμε κατά πόσον θα καταφέρω να ταξιδέψω ξανά με αυτό, ώστε να συνεχίσω το ταξίδι που διακόπηκε.
Αν υπάρχει κάτι που με στενοχωρεί είναι ακριβώς το γεγονός ότι έτσι που είναι η κατάσταση και για άγνωστο ακόμα χρονικό διάστημα, δε μπορώ πλέον να προγραμματίσω απολύτως κανένα ταξίδι.
Τα οικονομικά του ταξιδιού
Ως προς την οικονομική πλευρά τα πράγματα έμειναν υπό έλεγχο. Το συνολικό κόστος τού ταξιδιού είναι 2,800 ευρώ. Όχι μεγάλο ποσόν για ένα ταξίδι 29 ημερών σε 4 κράτη της Αφρικής. Από το ποσόν αυτό τα 526,28 ευρώ αφορούν το αεροπορικό εισιτήριο από το Νουακσότ στο Παρίσι.
Στη σούμα που σας έγραψα έχω συμπεριλάβει τα πάντα. Από ταξιδιωτική ασφάλιση και χάπια μαλαρόν μέχρι προμήθειες πιστωτικής και βίζες (2 κρατών). Δε χρειάζεται να κάνω ανάλυση κατά κατηγορία εξόδων. Υπάρχουν τόσες βαρετές πλην χρήσιμες λεπτομέρειες που όποιος θέλει με λίγη απλή αριθμητική μπορεί να τα υπολογίσει και αυτά. Δεν ξέρω βέβαια το στιλ που ταξιδεύετε ούτε τον προϋπολογισμό που διαθέτετε. Πάντως νομίζω ότι δεν είναι μεγάλο ποσόν για τέτοιο ταξίδι. Μέτριο και προς τα κάτω θα το έλεγα. Και να έχετε υπόψη ότι η Αφρική δεν είναι μια εν γένει φθηνή περιοχή για ταξίδια.
Εδώ καλά ήταν. Εκείνο που θεωρώ ότι θα δυσκολέψει τους περισσότερους από σας που θα θελήσουν να με μιμηθούν είναι τα ΜΜΜ της περιοχής. Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό.
Φυσικά αν πάτε ζευγάρι ή με παρέα θα έχετε κάποια οικονομία, καθώς θα είναι φθηνότερα κατά κεφαλήν ξενοδοχεία και ταξί.
Last edited: