Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.259
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Αεροπορικό ταξίδι ως τη Γκάμπια
- Σερεκούντα
- Τι Εστί Γκάμπια
- Αναζητώντας τις ρίζες του Κίντα Κούντε στη Γκάμπια
- Μένω στη Σερεκούντα και οργανώνομαι!
- Ταξίδι στη βόρεια όχθη του Γκάμπια
- Janjanbureh και Νότια όχθη του ποταμού Γκάμπια
- Πέρασμα στη Σενεγάλη
- Ταξίδι στο Μπισσάου
- Καρναβάλι στο Μπισσάου
- Και τι εστί Γουινέα Μπισάου[U];[/U]
- Αποχαιρετισμός του Μπισσάου και πίσω στο Ziguinchor
- Ελινκίν, ψαροχώρι της Καζαμάνς
- Oussouye - Karabane
- Καφουντίν, στην άλλη άκρη του Καζαμάνς
- Καφουντίν και στήσιμο εις διπλούν
- Άφιξη στο Ντακάρ
- Στη μεγαλούπολη και στο παραδεισιακό νησάκι Γκορέ
- Τουμπακούτα
- Εξερευνώντας το Δέλτα του ποταμού Σαλούμ
- Σαλί, τουρισμός στη Μικρή Ακτή
- Ζοάλ-Φαντιούθ
- Ποια να διαλέξω; Την καινούργια ή την παλιά Πρωτεύουσα;
- Πάλι Σεν Λουί – Πάλι ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ!
- Άφιξη στο Νουακσότ
- Μια ημέρα στο Νουακσότ
- Ταξίδι ως το Ατάρ
- Chinguetti
- Chinguetti ΙΙ
- Ανάμεσα στις πηγές του παραδείσου και τα πρόθυρα της κόλασης
- Νουακσότ, Brain storming και Carpe diem
- Πετάω με το τελευταίο αεροπλάνο
- Νόστιμον ήμαρ με Happy end
- Μια ανακεφαλαίωση για το ταξίδι στη Δυτική Αφρική
- Όπου «ότι θέλεις γράφεις»
- Λόγια κλειδωμένα και του κουίζ η λύση
- Αντί επιλόγου
Κεφάλαιο 2ο
Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου. Αεροπορικό ταξίδι ως τη Γκάμπια.
Το ταξίδι ξεκινάει με ένα απρόοπτο εμπόδιο. Ενώ είχα χθες διαβεβαίωση ότι σήμερα θα λειτουργεί ο Προαστιακός, ξαφνικά σήμερα το πρωί στις εξίμισι, αναγγέλλεται πως ο Προαστιακός θα συμμετάσχει στη σημερινή απεργία των ΜΜΜ. Άσχημο αυτό. Οπότε αποφασίζουμε ο Γιάννης και εγώ να πάμε στο αεροδρόμιο με το αυτοκίνητό μου. Ξεκινάμε στις οκτώ και κάτι. Ευτυχώς την ώρα αυτή η κίνηση μοιάζει κανονική και στις εννέα περίπου είμαστε στο αεροδρόμιο. Ενώ ο Γιάννης που πήρε το αυτοκίνητο για να επιστρέψει στην Αθήνα συνάντησε πολύ μεγάλη κίνηση. Εκτός που έμπλεξε στην κίνηση δεν έβρισκε πάρκιν, διότι όλοι είχαν κατέβει στη δουλειά με τα ΙΧ. Τελικά τα κατάφερε, νάναι καλά.
Το εισιτήριό μου είναι με την εταιρία Volotea. Κόστισε 188 ευρώ με δρομολόγιο ως ακολούθως. Αναχώρηση 11,45 από Αθήνα με προσγείωση Βαρκελώνη 14,05. Αναχώρηση από Βαρκελώνη 16,25 με άφιξη στο αεροδρόμιο του Μπαντζούλ στις 20,35.
Θα ξεκινήσω δηλαδή το ταξίδι μου στη Δυτική Αφρική από τη Γκάμπια που έχει πρωτεύουσα το Μπαντζούλ. Ο λόγος που το επέλεξα είναι ότι βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του ταξιδιωτικού μου πλάνου. Προ παντός όμως υπερτερεί σε σχέση με το αεροδρόμιο του Ντακάρ στη Σενεγάλη ως προς το ότι βρίσκεται σε μικρότερη απόσταση από την περιοχή που με ενδιαφέρει να διαμείνω. Ενώ η πόλη του Ντακάρ απέχει γύρω στα 50 χιλιόμετρα από το νέο της διεθνές αεροδρόμιο. Αυτό μετράει περισσότερο καθώς σε κάθε περίπτωση θα φθάσω αργά το βράδυ. Όσο για την τιμή του εισιτηρίου είναι εξαιρετικά οικονομική.
Οι πτήσεις εκτελούνται κανονικά. Είναι τρεις και κάτι ώρες ως τη Βαρκελώνη. Και από εκεί πέντε ακόμα ώρες ως το Μπαντζούλ στη Γκάμπια. Στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης, όπως και της Αθήνας έχω δωρεάν ιντερνέτ. Αλλά στις πτήσεις δε διατίθεται απολύτως τίποτα δωρεάν.
Έτσι λοιπόν γύρω στις 8,40 τη νύχτα πατάω στο έδαφος της Γκάμπια. Καθυστερούμε κάπως για υγειονομικό έλεγχο λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού. Μας υποχρεώνουν να καθαρίσουμε τα χέρια με απολυμαντικό υγρό και μας θερμομετρούν. Καλά κάνουν.
Ενώ η διαδικασία εισόδου είναι απλή. Δεν απαιτείται βίζα για τα Ελληνικά διαβατήρια αλλά άμεσα και δωρεάν βάζουν μια σφραγίδα εισόδου.
Έχω κλείσει δωμάτιο στο Kerr S W, που βρίσκεται στην κοντινή πόλη Σερεκούντα. Επίσης έχω παραγγείλει στο κατάλυμα αυτό να στείλει ταξί για να με παραλάβει από το αεροδρόμιο. Το πρόβλημά μου είναι ότι παρά τα συμπεφωνημένα, τα οποία υπενθύμισα με πρωινό μήνυμα, διαπιστώνω ότι δε με περιμένει κανείς. Καλώ σε βοήθεια έναν που βρίσκεται εδώ γύρω, παίρνει τηλέφωνο στο κατάλυμα και του απαντούν ότι το ταξί που έστειλαν περίμενε ως τις εννέα και μετά έφυγε. Ο τύπος που τηλεφώνησε ζητάει αμοιβή. Αλλάζω σε μια παράγκα 100 ευρώ και παίρνω 5,400 dalasi, αυτό είναι το νόμισμα της Γκάμπια. Δίνω στον τύπο 100 dalasi και ψάχνω ταξί.
Συμφωνώ με κάποιον ταξιτζή να με μεταφέρει, με 800 dalasi. Ο άνθρωπος είναι συμπαθής αλλά δυσκολευόμαστε να βρούμε το κατάλυμα. Το δυστύχημα είναι πως είναι και αναλφάβητος, έχει πάει μόνο ισλαμικό σχολείο όπου το μόνο που έμαθε είναι το κοράνι, στα Αραβικά βέβαια. Οπότε αναγκάζομαι να τον βοηθάω να τηλεφωνεί στο κατάλυμα για οδηγίες. Η απόσταση είναι περίπου είκοσι χιλιόμετρα. Κάναμε μια ώρα δρόμο με το «ταξί». Του δίνω 1,000 dalasi, τα αξίζει, έκανε άλλωστε και μερικά τηλεφωνήματα. Αλλά αν και είναι καλό παιδί δεν πρόκειται να τον ξαναπάρω. Δε γίνεται λόγω αναλφαβητισμού, ούτε νούμερα δε μπορεί να γράψει.
Στο Kerr S W, που θα μείνω απόψε, η νοικοκυρά με περίμενε. Αλλά με εκνευρίζει λέγοντας ότι οι καλοί πελάτες της κλείνουν δωμάτιο με το airbnb ενώ αυτοί που κάνουν κράτηση με το booking (όπως έκανα εγώ) δεν είναι αξιόπιστοι. Τι να της πεις.
Το Kerr S W είναι ένα διώροφο σπίτι που έχει λίγα δωμάτια. Καλό είναι το δικό μου, με όλες τις απαιτούμενες ανέσεις. Αλλά δεν υπάρχει προσωπικό τις περισσότερες ώρες. Η τιμή 25 ευρώ για κάθε διανυκτέρευση καλή είναι, καθόσον εδώ είναι και κάπως ακριβά.
Όσο για την τοποθεσία θα την χαρακτήριζα μεσαία ως προς την εξυπηρέτηση του τουρίστα. Δεν είναι πολύ κοντά στην τουριστική καρδιά της Σερεκούντα αλλά πάει κανείς με τα πόδια. Πάντως τριγύρω υπάρχουν «μπουτίκ», δηλαδή παραγκομάγαζα εν είδει ψιλικατζίδικου, όπου μπορώ να προμηθεύομαι νερό, ψωμί, κάποια φαγώσιμα και άλλα πράγματα που μου χρειάζονται.
Σημειωτέον ότι στα 20 χιλιόμετρα της διαδρομής συνάντησα μια αρκετά ζωντανή κατάσταση με πολύ κόσμο να έχει βγει έξω μέσα στη νύχτα. Ο ταξιτζής με ενημέρωσε ότι αυτό συμβαίνει επειδή σήμερα είναι η Εθνική εορτή της χώρας και ημέρα αργίας. Η πλήρης ανεξαρτησία της Γκάμπια από τη Μεγάλη Βρετανία ανακηρύχθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1965.
Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου. Αεροπορικό ταξίδι ως τη Γκάμπια.
Το ταξίδι ξεκινάει με ένα απρόοπτο εμπόδιο. Ενώ είχα χθες διαβεβαίωση ότι σήμερα θα λειτουργεί ο Προαστιακός, ξαφνικά σήμερα το πρωί στις εξίμισι, αναγγέλλεται πως ο Προαστιακός θα συμμετάσχει στη σημερινή απεργία των ΜΜΜ. Άσχημο αυτό. Οπότε αποφασίζουμε ο Γιάννης και εγώ να πάμε στο αεροδρόμιο με το αυτοκίνητό μου. Ξεκινάμε στις οκτώ και κάτι. Ευτυχώς την ώρα αυτή η κίνηση μοιάζει κανονική και στις εννέα περίπου είμαστε στο αεροδρόμιο. Ενώ ο Γιάννης που πήρε το αυτοκίνητο για να επιστρέψει στην Αθήνα συνάντησε πολύ μεγάλη κίνηση. Εκτός που έμπλεξε στην κίνηση δεν έβρισκε πάρκιν, διότι όλοι είχαν κατέβει στη δουλειά με τα ΙΧ. Τελικά τα κατάφερε, νάναι καλά.
Το εισιτήριό μου είναι με την εταιρία Volotea. Κόστισε 188 ευρώ με δρομολόγιο ως ακολούθως. Αναχώρηση 11,45 από Αθήνα με προσγείωση Βαρκελώνη 14,05. Αναχώρηση από Βαρκελώνη 16,25 με άφιξη στο αεροδρόμιο του Μπαντζούλ στις 20,35.
Θα ξεκινήσω δηλαδή το ταξίδι μου στη Δυτική Αφρική από τη Γκάμπια που έχει πρωτεύουσα το Μπαντζούλ. Ο λόγος που το επέλεξα είναι ότι βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του ταξιδιωτικού μου πλάνου. Προ παντός όμως υπερτερεί σε σχέση με το αεροδρόμιο του Ντακάρ στη Σενεγάλη ως προς το ότι βρίσκεται σε μικρότερη απόσταση από την περιοχή που με ενδιαφέρει να διαμείνω. Ενώ η πόλη του Ντακάρ απέχει γύρω στα 50 χιλιόμετρα από το νέο της διεθνές αεροδρόμιο. Αυτό μετράει περισσότερο καθώς σε κάθε περίπτωση θα φθάσω αργά το βράδυ. Όσο για την τιμή του εισιτηρίου είναι εξαιρετικά οικονομική.
Οι πτήσεις εκτελούνται κανονικά. Είναι τρεις και κάτι ώρες ως τη Βαρκελώνη. Και από εκεί πέντε ακόμα ώρες ως το Μπαντζούλ στη Γκάμπια. Στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης, όπως και της Αθήνας έχω δωρεάν ιντερνέτ. Αλλά στις πτήσεις δε διατίθεται απολύτως τίποτα δωρεάν.
Έτσι λοιπόν γύρω στις 8,40 τη νύχτα πατάω στο έδαφος της Γκάμπια. Καθυστερούμε κάπως για υγειονομικό έλεγχο λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού. Μας υποχρεώνουν να καθαρίσουμε τα χέρια με απολυμαντικό υγρό και μας θερμομετρούν. Καλά κάνουν.
Ενώ η διαδικασία εισόδου είναι απλή. Δεν απαιτείται βίζα για τα Ελληνικά διαβατήρια αλλά άμεσα και δωρεάν βάζουν μια σφραγίδα εισόδου.
Έχω κλείσει δωμάτιο στο Kerr S W, που βρίσκεται στην κοντινή πόλη Σερεκούντα. Επίσης έχω παραγγείλει στο κατάλυμα αυτό να στείλει ταξί για να με παραλάβει από το αεροδρόμιο. Το πρόβλημά μου είναι ότι παρά τα συμπεφωνημένα, τα οποία υπενθύμισα με πρωινό μήνυμα, διαπιστώνω ότι δε με περιμένει κανείς. Καλώ σε βοήθεια έναν που βρίσκεται εδώ γύρω, παίρνει τηλέφωνο στο κατάλυμα και του απαντούν ότι το ταξί που έστειλαν περίμενε ως τις εννέα και μετά έφυγε. Ο τύπος που τηλεφώνησε ζητάει αμοιβή. Αλλάζω σε μια παράγκα 100 ευρώ και παίρνω 5,400 dalasi, αυτό είναι το νόμισμα της Γκάμπια. Δίνω στον τύπο 100 dalasi και ψάχνω ταξί.
Συμφωνώ με κάποιον ταξιτζή να με μεταφέρει, με 800 dalasi. Ο άνθρωπος είναι συμπαθής αλλά δυσκολευόμαστε να βρούμε το κατάλυμα. Το δυστύχημα είναι πως είναι και αναλφάβητος, έχει πάει μόνο ισλαμικό σχολείο όπου το μόνο που έμαθε είναι το κοράνι, στα Αραβικά βέβαια. Οπότε αναγκάζομαι να τον βοηθάω να τηλεφωνεί στο κατάλυμα για οδηγίες. Η απόσταση είναι περίπου είκοσι χιλιόμετρα. Κάναμε μια ώρα δρόμο με το «ταξί». Του δίνω 1,000 dalasi, τα αξίζει, έκανε άλλωστε και μερικά τηλεφωνήματα. Αλλά αν και είναι καλό παιδί δεν πρόκειται να τον ξαναπάρω. Δε γίνεται λόγω αναλφαβητισμού, ούτε νούμερα δε μπορεί να γράψει.
Στο Kerr S W, που θα μείνω απόψε, η νοικοκυρά με περίμενε. Αλλά με εκνευρίζει λέγοντας ότι οι καλοί πελάτες της κλείνουν δωμάτιο με το airbnb ενώ αυτοί που κάνουν κράτηση με το booking (όπως έκανα εγώ) δεν είναι αξιόπιστοι. Τι να της πεις.
Το Kerr S W είναι ένα διώροφο σπίτι που έχει λίγα δωμάτια. Καλό είναι το δικό μου, με όλες τις απαιτούμενες ανέσεις. Αλλά δεν υπάρχει προσωπικό τις περισσότερες ώρες. Η τιμή 25 ευρώ για κάθε διανυκτέρευση καλή είναι, καθόσον εδώ είναι και κάπως ακριβά.
Όσο για την τοποθεσία θα την χαρακτήριζα μεσαία ως προς την εξυπηρέτηση του τουρίστα. Δεν είναι πολύ κοντά στην τουριστική καρδιά της Σερεκούντα αλλά πάει κανείς με τα πόδια. Πάντως τριγύρω υπάρχουν «μπουτίκ», δηλαδή παραγκομάγαζα εν είδει ψιλικατζίδικου, όπου μπορώ να προμηθεύομαι νερό, ψωμί, κάποια φαγώσιμα και άλλα πράγματα που μου χρειάζονται.
Σημειωτέον ότι στα 20 χιλιόμετρα της διαδρομής συνάντησα μια αρκετά ζωντανή κατάσταση με πολύ κόσμο να έχει βγει έξω μέσα στη νύχτα. Ο ταξιτζής με ενημέρωσε ότι αυτό συμβαίνει επειδή σήμερα είναι η Εθνική εορτή της χώρας και ημέρα αργίας. Η πλήρης ανεξαρτησία της Γκάμπια από τη Μεγάλη Βρετανία ανακηρύχθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1965.
Last edited: