Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.259
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Αεροπορικό ταξίδι ως τη Γκάμπια
- Σερεκούντα
- Τι Εστί Γκάμπια
- Αναζητώντας τις ρίζες του Κίντα Κούντε στη Γκάμπια
- Μένω στη Σερεκούντα και οργανώνομαι!
- Ταξίδι στη βόρεια όχθη του Γκάμπια
- Janjanbureh και Νότια όχθη του ποταμού Γκάμπια
- Πέρασμα στη Σενεγάλη
- Ταξίδι στο Μπισσάου
- Καρναβάλι στο Μπισσάου
- Και τι εστί Γουινέα Μπισάου[U];[/U]
- Αποχαιρετισμός του Μπισσάου και πίσω στο Ziguinchor
- Ελινκίν, ψαροχώρι της Καζαμάνς
- Oussouye - Karabane
- Καφουντίν, στην άλλη άκρη του Καζαμάνς
- Καφουντίν και στήσιμο εις διπλούν
- Άφιξη στο Ντακάρ
- Στη μεγαλούπολη και στο παραδεισιακό νησάκι Γκορέ
- Τουμπακούτα
- Εξερευνώντας το Δέλτα του ποταμού Σαλούμ
- Σαλί, τουρισμός στη Μικρή Ακτή
- Ζοάλ-Φαντιούθ
- Ποια να διαλέξω; Την καινούργια ή την παλιά Πρωτεύουσα;
- Πάλι Σεν Λουί – Πάλι ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ!
- Άφιξη στο Νουακσότ
- Μια ημέρα στο Νουακσότ
- Ταξίδι ως το Ατάρ
- Chinguetti
- Chinguetti ΙΙ
- Ανάμεσα στις πηγές του παραδείσου και τα πρόθυρα της κόλασης
- Νουακσότ, Brain storming και Carpe diem
- Πετάω με το τελευταίο αεροπλάνο
- Νόστιμον ήμαρ με Happy end
- Μια ανακεφαλαίωση για το ταξίδι στη Δυτική Αφρική
- Όπου «ότι θέλεις γράφεις»
- Λόγια κλειδωμένα και του κουίζ η λύση
- Αντί επιλόγου
Κεφάλαιο 29ο.
Παρασκευή, 13 Μαρτίου. Chinguetti, μέρος 1ο
Καθώς το «ταξί» για το Chinguetti είπε ότι θα έρθει κατά τις δέκα, ετοιμάζομαι με την ησυχία μου. Κάθομαι στις επτά στην ωραία αυλή του Bab Sahara, κάτω από δένδρα. Πάπιες, κοκόρια, γάτες και άλλα ζώα τριγυρίζουν ενώ απολαμβάνω το πλούσιο πρωινό (για σήμερα 200 UM με ομελέτα, είναι 150 χωρίς).
Όμως τα νέα από την πορεία του κορωνοϊού είναι όλο και πιο ανησυχητικά.
Όπως μου είπαν οι δυο Γερμανοί η Μαυριτανία απεφάσισε ότι οι βίζες θα χορηγούνται μετά από ηλεκτρονικό αίτημα. Η απάντηση θα απαιτεί τρεις έως πέντε ημέρες. Τέρμα λοιπόν οι βίζες στο Ρόσο. Οι Γερμανοί που είχαν πρόγραμμα να περάσουν στη Σενεγάλη και μετά να επιστρέψουν στη Μαυριτανία από το Ρόσο, είναι πολύ ανήσυχοι. Αποφάσισαν να κάνουν στροφή 180 μοιρών και να πάνε πίσω στο Μαρόκο. Δυστυχώς για αυτούς το μεγάλο φορτηγό που το είχαν ως τώρα ως αγαπημένο κινητό σπίτι μετατρέπεται σε μια παγίδα που τους εγκλωβίζει, καθώς οι Αφρικανικές χώρες κλείνουν τα σύνορα η μια μετά την άλλη.
Νιώθω κι εγώ πως είμαι πλέον σε μια κούρσα όπου με κυνηγάει κατά πόδας ο κορωνοϊός. Ελπίζω να μη με προλάβει ώσπου να γυρίσω στην Ελλάδα.
Θα αφήσω εδώ τη βαλίτσα και θα πάρω τα απαραίτητα σε ένα μικρό σακίδιο ώμου. Αλλά το πικάπ φορτηγάκι που εκτελεί χρέη ταξί έρχεται πολύ προ της ώρας που μας είπε χθες, στις οκτώμισι. Μια χαρά, γιατί θα είμαι στο Chinguetti ενωρίς.
Η απόσταση από το Ατάρ είναι ογδόντα χιλιόμετρα. Ο δρόμος δεν είναι τόσο καλός. Το μεγαλύτερο κομμάτι είναι χωματόδρομος. Μετά τα πρώτα χιλιόμετρα, περίπου δέκα θα ήταν, αφήνουμε το οροπέδιο του Ατάρ και ανεβαίνουμε σε ένα κομμάτι όλο κορδέλες με απότομες στροφές και μεγάλη κλίση, που ευτυχώς στο μεγαλύτερο μέρος διαθέτει οδόστρωμα. Αριστερά μας, ανάμεσα σε άγριους γυμνούς βράχους, βλέπω ένα εντυπωσιακό φαράγγι, ουάντι όπως λέγεται στα αραβικά. Πρόκειται για μεγαλειώδες τοπίο, σαν αυτά που έχω δει στην Υεμένη. Τελειώνοντας την ανάβαση είμαστε και πάλι σε ένα οροπέδιο με χωματόδρομο. Λες και ανεβήκαμε από το ισόγειο στην ταράτσα. Εδώ στο επάνω οροπέδιο το τοπίο είναι πέτρες από σπασμένα βράχια, άμμος και διάσπαρτες λιγοστές ανεμοδαρμένες ακακίες.
Υπάρχουν και άλλοι επιβάτες στο πικάπ, ντόπιοι. Κάποιοι χωροφύλακες τάχατες μας ελέγχουν. Μού ζητάνε “fiche”, δηλαδή ένα φύλλο με γραμμένα τα στοιχεία μου. Ευτυχώς έχω μαζί μου μερικές φωτοτυπίες διαβατηρίου που έβγαλα στο Νουακσότ και δεν καθυστερούμε.
Τα τελευταία χιλιόμετρα του δρόμου είναι τα πιο δύσκολα καθώς δεν είναι στέρεο έδαφος αλλά παχύ στρώμα άμμου.
Φθάνουμε στο Chinguetti ώρα δέκα το πρωί. Κατεβαίνω από το φορτηγάκι και διασχίζω το περίεργο χωριό με ενδιαφέρον. Πηγαίνω στον ξενώνα ενός Μαυριτανού, του Σερ που είναι γνωστός των Ολλανδών του Bab Sahara. Πρόκειται για ένα πανδοχείο που ονομάζεται “Rose des sables”, ήτοι Τριαντάφυλλο από άμμο. Η διαμονή εδώ δεν έχει τις ανέσεις που είχα στο Bab Sahara. Το δωμάτιο που μού δίνει ο Σερ είναι σαν ένα κουτί με δυο μικρά κρεβάτια μέσα. Το wc - μπάνιο είναι έξω στην αυλή. Θα πληρώσω 800 UM, ήθελε στην αρχή 1,000. Και πάλι πολλά είναι για τέτοιο κλουβί. Αλλά δε βαριέσαι, μια νύχτα θα μείνω. Και πάντως με φροντίζει αρκετά ο άνθρωπος, είμαι και ο μοναδικός του φιλοξενούμενος.
Ο τουρισμός στην περιοχή βρισκόταν στην καλύτερη φάση του στις αρχές της νέας χιλιετίας..
Φθηνές πτήσεις τσάρτερ έφερναν τουρίστες από τη Γαλλία στο αεροδρόμιο του Ατάρ. Άλλοι πάλι ταξιδιώτες έρχονταν από την πλευρά του Μαρόκου, διασχίζοντας τη δυτική Σαχάρα. Μιλάμε για ένα μικρό αριθμό, λίγες χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο, που όμως είχαν βάλει το Adrar στο χάρτη του διεθνούς τουρισμού και του έδιναν μια προοπτική τουριστικής ανάπτυξης.
Το κακό συνέβη το 2007 και αποτέλεσε ένα σοκ, ιδίως για τους Γάλλους που αποτελούσαν την πλειοψηφία των επιβατών των πτήσεων τσάρτερ.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, 24 Δεκεμβρίου του 2007. Η οικογένεια Tollet από τη Γαλλία έκανε ταξίδι διακοπών στη Μαυριτανία. Είχαν σταματήσει για πικνίκ μαζί με το Μαυριτανό οδηγό τους, στην άκρη ενός δρόμου, στη νότια χώρα, όταν τους επιτέθηκαν. Τέσσερες σκοτώθηκαν από τη δολοφονική επίθεση και ο πέμπτος μεταφέρθηκε τραυματισμένος στη Γαλλία. Δυο ημέρες αργότερα έγινε επίθεση εναντίον μιας στρατιωτικής βάσης στη βόρεια Μαυριτανία με θύματα τρεις νεκρούς στρατιώτες.
Τα γεγονότα δεν άφηναν αμφιβολίες ότι στη Μαυριτανία ξεκινούσε τη δράση του ένα Ισλαμικό τρομοκρατικό κίνημα.
Οι τρομοκράτες είχαν στόχο και τον περίφημο αυτοκινητιστικό αγώνα «Ράλι Παρίσι – Ντακάρ» που ελάμβανε χώρα κάθε χρόνο, από το 1979. Λίγες μόλις ώρες πριν την εκκίνηση του επόμενου αγώνα, 12:30 της Παρασκευής 4/1/2008, οι οργανωτές του Dakar 2008, ανακοίνωσαν επίσημα την ματαίωση του αγώνα. Ο αγώνας αναβλήθηκε «για λόγους ασφαλείας». Οκτώ από τις φάσεις του Ράλι θα διεξάγονταν στη Μαυριτανία. Οι διοργανωτές έκαναν λόγο για τρομοκρατικές απειλές. Έκτοτε ο αγώνας διεξάγεται σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Το 2009 έγιναν και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις και μάλιστα στην πρωτεύουσα Νουακσότ. Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξέδωσαν ταξιδιωτικές οδηγίες κατά των ταξιδιών στη χώρα και οι πτήσεις τσάρτερ σταμάτησαν.
Η κατάσταση βελτιώθηκε σταδιακά. Από το 2018 ξαναγίνονται πτήσεις που φέρνουν τουρίστες από τη Γαλλία στο Ατάρ, μια φορά την εβδομάδα. Αλλά ο τουρισμός στο Adrar δεν έχει συνέλθει από εκείνο το τρομοκρατικό χτύπημα. Ο Σερ μου εξηγεί ότι από τα σαράντα περίπου ξενοδοχεία και ξενώνες, που λειτουργούσαν στο Chinguetti το 2007, σήμερα δυστυχώς μόνο τέσσερα ή πέντε παραμένουν ανοικτά.
Το Chinguetti είναι σήμερα μια μικρή πόλη με 5,000 κατοίκους. Αλλά πρόκειται για ένα μέρος μυθικό. Η ιστορία και η φήμη του ξεπερνάει κάθε άλλο κατοικημένο τόπο της Μαυριτανίας. Η μικρή πόλη διχοτομείται από ένα ουάντι – ξεροπόταμο. Στη δυτική πλευρά, όπου μένω εγώ αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων, είναι το καινούργιο κομμάτι που άρχισε να κτίζεται επί Γάλλων. Στην άλλη ανατολική πλευρά, σε ένα χαμηλό ύψωμα σώζεται η ένδοξη παλιά πόλη που χτίστηκε το 13ο αιώνα. Ευρισκόμενη σε σταυροδρόμι του δικτύου των δρόμων που διέσχιζαν τη Σαχάρα, έγινε περιτειχισμένος σταθμός των καραβανιών και ακμαίο εμπορικό κέντρο.
Παράλληλα το Chinguetti υπήρξε για αιώνες σταθμός των Μουσουλμάνων που διέσχιζαν τη Σαχάρα πηγαίνοντας για προσκύνημα στη Μέκκα. Με τον τρόπο αυτό έγινε κέντρο Ισλαμικής παιδείας τόσο θρησκευτικής όσο και επιστημονικής. Στα σχολεία του οι μαθητές εκτός από το κοράνι μελετούσαν μαθηματικά, αστρονομία, ιατρική, ρητορική, ισλαμικό δίκαιο και κάθε διαθέσιμη επιστήμη από μεσαιωνικά χειρόγραφα βιβλία. Στο τέλος αναδείχθηκε και το ίδιο το Chinguetti σε «ιερή πόλη» του Ισλάμ και πολλοί Μουσουλμάνοι της Δυτικής Αφρικής, που δε διέθεταν τα μέσα για το μακρύ ταξίδι στην Μέκκα, έρχονταν για προσκύνημα ως εδώ.
Για αιώνες η σημερινή Μαυριτανία ήταν γνωστή στον Αραβικό κόσμο ως Bilad Shinqit, δηλαδή η «Χώρα του Chinguetti».
Αν και σήμερα δεν υπάρχουν τα οχυρά τείχη και η άμμος της ερήμου Σαχάρας απειλεί να θάψει τα σωζόμενα ιστορικά κτίρια, στο Chinguetti διατηρούνται μοναδικές βιβλιοθήκες με μεσαιωνικά χειρόγραφα.
Η μικρή πόλη, που βρίσκεται στα έσχατα ενδότερα της ερήμου Σαχάρας, είναι από τα πιο ιστορικά σημεία της Δυτικής Αφρικής και του Ισλαμικού κόσμου.
Στην πρώτη επίσκεψη που θα κάνω στην παλιά πόλη θα πάω μαζί με τον Σερ, που θα με αφήσει μόνο μου όταν φθάσω σε μια αρχαία βιβλιοθήκη για να την επισκεφθώ. Φεύγουμε αμέσως γιατί σήμερα είναι Παρασκευή και η βιβλιοθήκη μπορεί να κλείσει για τη μεσημεριανή προσευχή. Όλες οι βιβλιοθήκες είναι ιδιωτικές. Αυτή που θα επισκεφθώ είναι η οικογενειακή βιβλιοθήκη της οικογένειας Al Ahmed Mahmoud.
Έρχεται να μού ανοίξει τη βιβλιοθήκη ο κύριος Σεϊφουλάχ, ένας γέρος που είναι φοβερός τύπος. Με τον οποίο αναπτύξαμε μια χημεία με το καλημέρα, που μου είπε στα Ελληνικά. Εδώ κυρίες και κύριοι είναι βιβλιοθήκη όχι λιμάνι της Μπαρμπαριάς που πετάνε καραβίσιες Ελληνικούρες. Και εγώ βεβαίως όπως πρέπει του απάντησα, με ολίγα Αραβικά, αλλά αυτά δε φθάνουν. Για να τον κατακτήσω πλήρως και δεδομένης της τεχνικής μου παιδείας θα περάσω και ένα διαγώνισμα.
Το οποίον έχει ως εξής:
Απαντήστε ποιο σκοπό εξυπηρετεί αυτό το μικρό παράθυρο επάνω από την πόρτα;
Να δω εσείς τι απαντάτε.
Την τεχνική να διακόπτω το σίριαλ σε επίμαχο σημείο την έχω αντιγράψει, από το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή!
Θα συνεχίσουμε μετά το κουίζ, το οποίον είναι βατό και σε μη ειδικούς, άλλο αν εγώ είχα τρακ και τα χρειάστηκα για να δώσω τη σωστή απάντηση.
Παρασκευή, 13 Μαρτίου. Chinguetti, μέρος 1ο
Καθώς το «ταξί» για το Chinguetti είπε ότι θα έρθει κατά τις δέκα, ετοιμάζομαι με την ησυχία μου. Κάθομαι στις επτά στην ωραία αυλή του Bab Sahara, κάτω από δένδρα. Πάπιες, κοκόρια, γάτες και άλλα ζώα τριγυρίζουν ενώ απολαμβάνω το πλούσιο πρωινό (για σήμερα 200 UM με ομελέτα, είναι 150 χωρίς).
Όμως τα νέα από την πορεία του κορωνοϊού είναι όλο και πιο ανησυχητικά.
Όπως μου είπαν οι δυο Γερμανοί η Μαυριτανία απεφάσισε ότι οι βίζες θα χορηγούνται μετά από ηλεκτρονικό αίτημα. Η απάντηση θα απαιτεί τρεις έως πέντε ημέρες. Τέρμα λοιπόν οι βίζες στο Ρόσο. Οι Γερμανοί που είχαν πρόγραμμα να περάσουν στη Σενεγάλη και μετά να επιστρέψουν στη Μαυριτανία από το Ρόσο, είναι πολύ ανήσυχοι. Αποφάσισαν να κάνουν στροφή 180 μοιρών και να πάνε πίσω στο Μαρόκο. Δυστυχώς για αυτούς το μεγάλο φορτηγό που το είχαν ως τώρα ως αγαπημένο κινητό σπίτι μετατρέπεται σε μια παγίδα που τους εγκλωβίζει, καθώς οι Αφρικανικές χώρες κλείνουν τα σύνορα η μια μετά την άλλη.
Νιώθω κι εγώ πως είμαι πλέον σε μια κούρσα όπου με κυνηγάει κατά πόδας ο κορωνοϊός. Ελπίζω να μη με προλάβει ώσπου να γυρίσω στην Ελλάδα.
Θα αφήσω εδώ τη βαλίτσα και θα πάρω τα απαραίτητα σε ένα μικρό σακίδιο ώμου. Αλλά το πικάπ φορτηγάκι που εκτελεί χρέη ταξί έρχεται πολύ προ της ώρας που μας είπε χθες, στις οκτώμισι. Μια χαρά, γιατί θα είμαι στο Chinguetti ενωρίς.
Η απόσταση από το Ατάρ είναι ογδόντα χιλιόμετρα. Ο δρόμος δεν είναι τόσο καλός. Το μεγαλύτερο κομμάτι είναι χωματόδρομος. Μετά τα πρώτα χιλιόμετρα, περίπου δέκα θα ήταν, αφήνουμε το οροπέδιο του Ατάρ και ανεβαίνουμε σε ένα κομμάτι όλο κορδέλες με απότομες στροφές και μεγάλη κλίση, που ευτυχώς στο μεγαλύτερο μέρος διαθέτει οδόστρωμα. Αριστερά μας, ανάμεσα σε άγριους γυμνούς βράχους, βλέπω ένα εντυπωσιακό φαράγγι, ουάντι όπως λέγεται στα αραβικά. Πρόκειται για μεγαλειώδες τοπίο, σαν αυτά που έχω δει στην Υεμένη. Τελειώνοντας την ανάβαση είμαστε και πάλι σε ένα οροπέδιο με χωματόδρομο. Λες και ανεβήκαμε από το ισόγειο στην ταράτσα. Εδώ στο επάνω οροπέδιο το τοπίο είναι πέτρες από σπασμένα βράχια, άμμος και διάσπαρτες λιγοστές ανεμοδαρμένες ακακίες.
Υπάρχουν και άλλοι επιβάτες στο πικάπ, ντόπιοι. Κάποιοι χωροφύλακες τάχατες μας ελέγχουν. Μού ζητάνε “fiche”, δηλαδή ένα φύλλο με γραμμένα τα στοιχεία μου. Ευτυχώς έχω μαζί μου μερικές φωτοτυπίες διαβατηρίου που έβγαλα στο Νουακσότ και δεν καθυστερούμε.
Τα τελευταία χιλιόμετρα του δρόμου είναι τα πιο δύσκολα καθώς δεν είναι στέρεο έδαφος αλλά παχύ στρώμα άμμου.
Φθάνουμε στο Chinguetti ώρα δέκα το πρωί. Κατεβαίνω από το φορτηγάκι και διασχίζω το περίεργο χωριό με ενδιαφέρον. Πηγαίνω στον ξενώνα ενός Μαυριτανού, του Σερ που είναι γνωστός των Ολλανδών του Bab Sahara. Πρόκειται για ένα πανδοχείο που ονομάζεται “Rose des sables”, ήτοι Τριαντάφυλλο από άμμο. Η διαμονή εδώ δεν έχει τις ανέσεις που είχα στο Bab Sahara. Το δωμάτιο που μού δίνει ο Σερ είναι σαν ένα κουτί με δυο μικρά κρεβάτια μέσα. Το wc - μπάνιο είναι έξω στην αυλή. Θα πληρώσω 800 UM, ήθελε στην αρχή 1,000. Και πάλι πολλά είναι για τέτοιο κλουβί. Αλλά δε βαριέσαι, μια νύχτα θα μείνω. Και πάντως με φροντίζει αρκετά ο άνθρωπος, είμαι και ο μοναδικός του φιλοξενούμενος.

Ο τουρισμός στην περιοχή βρισκόταν στην καλύτερη φάση του στις αρχές της νέας χιλιετίας..
Φθηνές πτήσεις τσάρτερ έφερναν τουρίστες από τη Γαλλία στο αεροδρόμιο του Ατάρ. Άλλοι πάλι ταξιδιώτες έρχονταν από την πλευρά του Μαρόκου, διασχίζοντας τη δυτική Σαχάρα. Μιλάμε για ένα μικρό αριθμό, λίγες χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο, που όμως είχαν βάλει το Adrar στο χάρτη του διεθνούς τουρισμού και του έδιναν μια προοπτική τουριστικής ανάπτυξης.
Το κακό συνέβη το 2007 και αποτέλεσε ένα σοκ, ιδίως για τους Γάλλους που αποτελούσαν την πλειοψηφία των επιβατών των πτήσεων τσάρτερ.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, 24 Δεκεμβρίου του 2007. Η οικογένεια Tollet από τη Γαλλία έκανε ταξίδι διακοπών στη Μαυριτανία. Είχαν σταματήσει για πικνίκ μαζί με το Μαυριτανό οδηγό τους, στην άκρη ενός δρόμου, στη νότια χώρα, όταν τους επιτέθηκαν. Τέσσερες σκοτώθηκαν από τη δολοφονική επίθεση και ο πέμπτος μεταφέρθηκε τραυματισμένος στη Γαλλία. Δυο ημέρες αργότερα έγινε επίθεση εναντίον μιας στρατιωτικής βάσης στη βόρεια Μαυριτανία με θύματα τρεις νεκρούς στρατιώτες.
Τα γεγονότα δεν άφηναν αμφιβολίες ότι στη Μαυριτανία ξεκινούσε τη δράση του ένα Ισλαμικό τρομοκρατικό κίνημα.
Οι τρομοκράτες είχαν στόχο και τον περίφημο αυτοκινητιστικό αγώνα «Ράλι Παρίσι – Ντακάρ» που ελάμβανε χώρα κάθε χρόνο, από το 1979. Λίγες μόλις ώρες πριν την εκκίνηση του επόμενου αγώνα, 12:30 της Παρασκευής 4/1/2008, οι οργανωτές του Dakar 2008, ανακοίνωσαν επίσημα την ματαίωση του αγώνα. Ο αγώνας αναβλήθηκε «για λόγους ασφαλείας». Οκτώ από τις φάσεις του Ράλι θα διεξάγονταν στη Μαυριτανία. Οι διοργανωτές έκαναν λόγο για τρομοκρατικές απειλές. Έκτοτε ο αγώνας διεξάγεται σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Το 2009 έγιναν και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις και μάλιστα στην πρωτεύουσα Νουακσότ. Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξέδωσαν ταξιδιωτικές οδηγίες κατά των ταξιδιών στη χώρα και οι πτήσεις τσάρτερ σταμάτησαν.
Η κατάσταση βελτιώθηκε σταδιακά. Από το 2018 ξαναγίνονται πτήσεις που φέρνουν τουρίστες από τη Γαλλία στο Ατάρ, μια φορά την εβδομάδα. Αλλά ο τουρισμός στο Adrar δεν έχει συνέλθει από εκείνο το τρομοκρατικό χτύπημα. Ο Σερ μου εξηγεί ότι από τα σαράντα περίπου ξενοδοχεία και ξενώνες, που λειτουργούσαν στο Chinguetti το 2007, σήμερα δυστυχώς μόνο τέσσερα ή πέντε παραμένουν ανοικτά.
Το Chinguetti είναι σήμερα μια μικρή πόλη με 5,000 κατοίκους. Αλλά πρόκειται για ένα μέρος μυθικό. Η ιστορία και η φήμη του ξεπερνάει κάθε άλλο κατοικημένο τόπο της Μαυριτανίας. Η μικρή πόλη διχοτομείται από ένα ουάντι – ξεροπόταμο. Στη δυτική πλευρά, όπου μένω εγώ αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων, είναι το καινούργιο κομμάτι που άρχισε να κτίζεται επί Γάλλων. Στην άλλη ανατολική πλευρά, σε ένα χαμηλό ύψωμα σώζεται η ένδοξη παλιά πόλη που χτίστηκε το 13ο αιώνα. Ευρισκόμενη σε σταυροδρόμι του δικτύου των δρόμων που διέσχιζαν τη Σαχάρα, έγινε περιτειχισμένος σταθμός των καραβανιών και ακμαίο εμπορικό κέντρο.
Παράλληλα το Chinguetti υπήρξε για αιώνες σταθμός των Μουσουλμάνων που διέσχιζαν τη Σαχάρα πηγαίνοντας για προσκύνημα στη Μέκκα. Με τον τρόπο αυτό έγινε κέντρο Ισλαμικής παιδείας τόσο θρησκευτικής όσο και επιστημονικής. Στα σχολεία του οι μαθητές εκτός από το κοράνι μελετούσαν μαθηματικά, αστρονομία, ιατρική, ρητορική, ισλαμικό δίκαιο και κάθε διαθέσιμη επιστήμη από μεσαιωνικά χειρόγραφα βιβλία. Στο τέλος αναδείχθηκε και το ίδιο το Chinguetti σε «ιερή πόλη» του Ισλάμ και πολλοί Μουσουλμάνοι της Δυτικής Αφρικής, που δε διέθεταν τα μέσα για το μακρύ ταξίδι στην Μέκκα, έρχονταν για προσκύνημα ως εδώ.
Για αιώνες η σημερινή Μαυριτανία ήταν γνωστή στον Αραβικό κόσμο ως Bilad Shinqit, δηλαδή η «Χώρα του Chinguetti».
Αν και σήμερα δεν υπάρχουν τα οχυρά τείχη και η άμμος της ερήμου Σαχάρας απειλεί να θάψει τα σωζόμενα ιστορικά κτίρια, στο Chinguetti διατηρούνται μοναδικές βιβλιοθήκες με μεσαιωνικά χειρόγραφα.
Η μικρή πόλη, που βρίσκεται στα έσχατα ενδότερα της ερήμου Σαχάρας, είναι από τα πιο ιστορικά σημεία της Δυτικής Αφρικής και του Ισλαμικού κόσμου.
Στην πρώτη επίσκεψη που θα κάνω στην παλιά πόλη θα πάω μαζί με τον Σερ, που θα με αφήσει μόνο μου όταν φθάσω σε μια αρχαία βιβλιοθήκη για να την επισκεφθώ. Φεύγουμε αμέσως γιατί σήμερα είναι Παρασκευή και η βιβλιοθήκη μπορεί να κλείσει για τη μεσημεριανή προσευχή. Όλες οι βιβλιοθήκες είναι ιδιωτικές. Αυτή που θα επισκεφθώ είναι η οικογενειακή βιβλιοθήκη της οικογένειας Al Ahmed Mahmoud.

Έρχεται να μού ανοίξει τη βιβλιοθήκη ο κύριος Σεϊφουλάχ, ένας γέρος που είναι φοβερός τύπος. Με τον οποίο αναπτύξαμε μια χημεία με το καλημέρα, που μου είπε στα Ελληνικά. Εδώ κυρίες και κύριοι είναι βιβλιοθήκη όχι λιμάνι της Μπαρμπαριάς που πετάνε καραβίσιες Ελληνικούρες. Και εγώ βεβαίως όπως πρέπει του απάντησα, με ολίγα Αραβικά, αλλά αυτά δε φθάνουν. Για να τον κατακτήσω πλήρως και δεδομένης της τεχνικής μου παιδείας θα περάσω και ένα διαγώνισμα.
Το οποίον έχει ως εξής:
Απαντήστε ποιο σκοπό εξυπηρετεί αυτό το μικρό παράθυρο επάνω από την πόρτα;
Να δω εσείς τι απαντάτε.
Την τεχνική να διακόπτω το σίριαλ σε επίμαχο σημείο την έχω αντιγράψει, από το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή!
Θα συνεχίσουμε μετά το κουίζ, το οποίον είναι βατό και σε μη ειδικούς, άλλο αν εγώ είχα τρακ και τα χρειάστηκα για να δώσω τη σωστή απάντηση.

Last edited: