interted
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 8.197
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρόλογος
- Μέρα 1η
- Μέρα 2η
- Μέρα 3η
- Μέρα 4η
- Μέρα 5η
- Μέρα 6η
- Μέρα 7η
- Μέρα 8η
- Μέρα 9η - Bali
- Μέρα 10η
- Μέρα 11η
- Μέρα 12η
- Μέρα 13η
- Μέρα 14η
- Μέρα 15η
- Μέρα 16η
- Ημίχρονο
- Μέρα 17η - Ι
- Μέρα 17η - ΙΙ
- Μέρα 18η
- Μέρα 19η
- Μέρα 20η
- Μέρα 21η
- Μέρα 22η
- Μέρα 23η
- Μέρες 24-25
- Μέρα 26η
- Μέρα 27η
- Μέρα 28η
- Μέρα 29η
- Μέρα 30η - Ι
- Μέρα 30η - ΙΙ
- Μέρα 31η - Ι
- Μέρα 31η - ΙΙ
- Ασφάλεια
Μέρα 4η
Το προσωπικό στο Happy Tree hostel με υποδέχτηκε με πλατιά χαμόγελα. Ο Χασάν, ο ιδιοκτήτης μιλάει άψογα Αγγλικά και έχει διάθεση να συλλέξει και, κυρίως, να δώσει πληροφορίες. Οι κουβέντες περιστράφηκαν στις διακοπές του με μηχανάκι στο Μπαλί και το πόσο ανόητοι είναι οι Μπαλινέζοι που δεν φοράνε κράνος και το πόσο εύκολα αγοράζεις μηχανάκι στην Ινδονησία δίνοντας μόλις 800.000 ρουπίες (50 ευρώ) προκαταβολή. Ακολουθήσανε συμβουλές οδήγησης όπως: όταν στρίβεις αριστερά στα φανάρια με σκούτερ μπορείς να περάσεις με κόκκινο (κλειστή στροφή λόγω οδήγησης στα αριστερά).
Ήταν ώρα να δω ο έρμος κανένα αξιοθέατο και έτσι περνώντας από τα γραφικά, αλλά ταλαιπωρημένα, στενά της Γιογκιακάρτα κατευθύνθηκα προς το παλάτι του Σουλτάνου ή Κρατόν. Τα βασιλικά “κιόσκια” με τις τραπεζοειδείς οροφές, σήμα κατατεθέν της πολύ κομψής Ιαβανέζικης αρχιτεκτονικής, ήταν λουσμένα στον ήλιο. Κάποιοι ξεναγοί με σπαστά Αγγλικά προσπαθούν να εξηγήσουν στους τουρίστες την ιστορία του Σουλτανάτου. Από τον 18ο αιώνα που έγινε ο διαχωρισμός από το Σουλτανάτο της Σουρακάρτα (γειτονική πόλη και ο μεγάλος αντίζηλος) ο Σουλτάνος κυβερνάει μέχρι και σήμερα, αφού η περιοχή είναι υπό ειδικό καθεστώς υπό την εξουσία του Προέδρου της Ινδονησίας. Σε κλειστούς χώρους του παλατιού επιδεικνύονται προσωπικά αντικείμενα των Σουλτάνων, με ποικιλία εξειδικευμένων φορεσιών για κάθε μέλος του παλατιού. Βγαίνοντας, ένας χαμογελαστός τύπος ονόματι LG (όχι το πραγματικό του όνομα, αλλά φωνητικά αρκετά κοντά) μου πιάνει κουβέντα και προσφέρεται να μου δείξει τα εργαστήρια των τοπικών τεχνιτών και στο τέλος το καφενείο του. Πέφτοντας στην τουριστική παγίδα, αγόρασα σε φουσκωμένη τιμή ένα ύφασμα μπατίκ, αλλά είχα την χαρά να δοκιμάσω την τεχνική σχεδιάζοντας με λιωμένο κερί ένα σχήμα (το όνομά μου) πάνω στο ύφασμα, το οποίο (όνομα) θα μείνει ανέπαφο κατά την βαφή και έτσι θα μπορεί να κοσμεί τον τοίχο κάποιου (ο οποίος για κάποιο περίεργο λόγο βρίσκει στο όνομά μου καλλιτεχνική αξία). Επίσης αγόρασα σε φουσκωμένη τιμή μια φιγούρα παραδοσιακού θεάτρου σκιών, αφού πρώτα ενημερώθηκα ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας (Κρίσνα) είναι ο αντίστοιχος του Ηρακλή!
Οι Ινδονήσιοι δεν θέλουν πολύ για να σου πιάσουν κουβέντα, και έτσι καθισμένος κάτω από ένα δέντρο με πλούσια φυλλωσιά, θα μάθω από έναν παππού με αστεία δόντια και μπλούζα Μετάλικα (κουίζ, ποιος άλλος γνωστός Ινδονήσιος έχει ψώνιο με τους Μετάλικα; ) ότι:
- Εδώ εμείς οι ντόπιοι (και όχι μόνο) λέμε την πόλη Τζόγκτζα σίτυ.
- Δεν μασάμε από ηφαίστεια γιατί έχουμε το πιο ενεργό σε όλη την Ινδονησία και η λάβα τρέχει ασταμάτητα (αλλά σιγά, σιγά, όχι στα κεφάλια μας).
- Ο σημερινός Σουλτάνος έχει μόνο κόρες και ποιος ξέρει τι θα απογίνει όταν πεθάνει; (Καιρός για θηλυκό Σουλτάνο; )
(Ο πατέρας του ήταν μάγειρας στον Σουλτάνο, και ο πατέρας του πατέρα του το ίδιο κ.ο.κ. Ο ίδιος όμως είναι ένας ταπεινός οδηγός μπετσάκ, που είναι τα ποδήλατα-ταξί.)
- Υπάρχει και ένα “πραγματικά αυθεντικό” εργαστήριο μπατίκ; Θέλεις να σε πάω;
Χαλάλι σου αφού μου έκανες όλη αυτή την κουβέντα, αλλά δυστυχώς "πήραμε".
Η υπόλοιπη μέρα είχε λίγες από αυτές τις συγκινήσεις (και πολύ πιο οικονομική), καθώς με την βοήθεια των μπετσάκ πέρασα από την περιοχή Μάλιομπορο με τα εστιατόρια, από την τρέντυ οδό Prawirotaman με το ξακουστό πολυχώρο ViaVia όπου παρακολούθησα μια παράσταση δρόμου και τέλος από την πλατεία μπροστά από το παλάτι για Ινδονησιακό μπουφέ με Ινδονησιακά σουβλάκια (σατέ). Στον γυρισμό όμορφες εικόνες με τους Ινδονήσιους να τρώνε σε χαλιά πάνω στο πεζοδρόμιο ή να καθόνται στα στενά μπροστά στα σπίτια τους βρίσκοντας, μαζί με τις γάτες, λίγο δροσιά μετά από μια πολύ ζεστή μέρα.
Περνώντας τα τοίχη της παλιάς Τζόγκτζα
Τα ποδηλατο-ταξί ή μπετσάκ είναι η απάντηση για ευέλικτη και οικολογική συγκοινωνία. Οι οδηγοί σε καλή φυσική κατάσταση αλλά καπνίζουν και σαν φουγάρα.
Στο παλάτι, το οποίο είναι σε λειτουργία ως παλάτι ακόμα εν μέρει.
Οι φορεσιές ήταν όλα τα λεφτά, με τον Σποκ να κάνει επίσης την εμφάνισή του.
Εδώ παρακάτω με βρήκε ο LG.
Και κατέληξα να εντρυφώ στην τέχνη του μπατίκ με λιωμένο κερί.
Διαγωνισμός ομορφιάς.
To "υδάτινο" κάστρο, μέρος αναψυχής του Σουλτάνου. Ταλαιπωρημένο από σεισμούς και καταποντισμούς πλέον.
Παραδοσιακή μουσική και χορός με συμμετοχή του κοινού, μπροστά από το ViaVia.
Η πλατεία μπροστά από το παλάτι.
Και λίγος φυσικός ήχος:
Και λίγος φυσικός ήχος:
Από την παράσταση του δρόμου:
https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F22-jul-2018-17-14-55
Βραδυνή προσευχή αναμεμειγμένη με παράξενη μουσική:
https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F22-jul-2018-17-44-14
Το προσωπικό στο Happy Tree hostel με υποδέχτηκε με πλατιά χαμόγελα. Ο Χασάν, ο ιδιοκτήτης μιλάει άψογα Αγγλικά και έχει διάθεση να συλλέξει και, κυρίως, να δώσει πληροφορίες. Οι κουβέντες περιστράφηκαν στις διακοπές του με μηχανάκι στο Μπαλί και το πόσο ανόητοι είναι οι Μπαλινέζοι που δεν φοράνε κράνος και το πόσο εύκολα αγοράζεις μηχανάκι στην Ινδονησία δίνοντας μόλις 800.000 ρουπίες (50 ευρώ) προκαταβολή. Ακολουθήσανε συμβουλές οδήγησης όπως: όταν στρίβεις αριστερά στα φανάρια με σκούτερ μπορείς να περάσεις με κόκκινο (κλειστή στροφή λόγω οδήγησης στα αριστερά).
Ήταν ώρα να δω ο έρμος κανένα αξιοθέατο και έτσι περνώντας από τα γραφικά, αλλά ταλαιπωρημένα, στενά της Γιογκιακάρτα κατευθύνθηκα προς το παλάτι του Σουλτάνου ή Κρατόν. Τα βασιλικά “κιόσκια” με τις τραπεζοειδείς οροφές, σήμα κατατεθέν της πολύ κομψής Ιαβανέζικης αρχιτεκτονικής, ήταν λουσμένα στον ήλιο. Κάποιοι ξεναγοί με σπαστά Αγγλικά προσπαθούν να εξηγήσουν στους τουρίστες την ιστορία του Σουλτανάτου. Από τον 18ο αιώνα που έγινε ο διαχωρισμός από το Σουλτανάτο της Σουρακάρτα (γειτονική πόλη και ο μεγάλος αντίζηλος) ο Σουλτάνος κυβερνάει μέχρι και σήμερα, αφού η περιοχή είναι υπό ειδικό καθεστώς υπό την εξουσία του Προέδρου της Ινδονησίας. Σε κλειστούς χώρους του παλατιού επιδεικνύονται προσωπικά αντικείμενα των Σουλτάνων, με ποικιλία εξειδικευμένων φορεσιών για κάθε μέλος του παλατιού. Βγαίνοντας, ένας χαμογελαστός τύπος ονόματι LG (όχι το πραγματικό του όνομα, αλλά φωνητικά αρκετά κοντά) μου πιάνει κουβέντα και προσφέρεται να μου δείξει τα εργαστήρια των τοπικών τεχνιτών και στο τέλος το καφενείο του. Πέφτοντας στην τουριστική παγίδα, αγόρασα σε φουσκωμένη τιμή ένα ύφασμα μπατίκ, αλλά είχα την χαρά να δοκιμάσω την τεχνική σχεδιάζοντας με λιωμένο κερί ένα σχήμα (το όνομά μου) πάνω στο ύφασμα, το οποίο (όνομα) θα μείνει ανέπαφο κατά την βαφή και έτσι θα μπορεί να κοσμεί τον τοίχο κάποιου (ο οποίος για κάποιο περίεργο λόγο βρίσκει στο όνομά μου καλλιτεχνική αξία). Επίσης αγόρασα σε φουσκωμένη τιμή μια φιγούρα παραδοσιακού θεάτρου σκιών, αφού πρώτα ενημερώθηκα ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας (Κρίσνα) είναι ο αντίστοιχος του Ηρακλή!
Οι Ινδονήσιοι δεν θέλουν πολύ για να σου πιάσουν κουβέντα, και έτσι καθισμένος κάτω από ένα δέντρο με πλούσια φυλλωσιά, θα μάθω από έναν παππού με αστεία δόντια και μπλούζα Μετάλικα (κουίζ, ποιος άλλος γνωστός Ινδονήσιος έχει ψώνιο με τους Μετάλικα; ) ότι:
- Εδώ εμείς οι ντόπιοι (και όχι μόνο) λέμε την πόλη Τζόγκτζα σίτυ.
- Δεν μασάμε από ηφαίστεια γιατί έχουμε το πιο ενεργό σε όλη την Ινδονησία και η λάβα τρέχει ασταμάτητα (αλλά σιγά, σιγά, όχι στα κεφάλια μας).
- Ο σημερινός Σουλτάνος έχει μόνο κόρες και ποιος ξέρει τι θα απογίνει όταν πεθάνει; (Καιρός για θηλυκό Σουλτάνο; )
(Ο πατέρας του ήταν μάγειρας στον Σουλτάνο, και ο πατέρας του πατέρα του το ίδιο κ.ο.κ. Ο ίδιος όμως είναι ένας ταπεινός οδηγός μπετσάκ, που είναι τα ποδήλατα-ταξί.)
- Υπάρχει και ένα “πραγματικά αυθεντικό” εργαστήριο μπατίκ; Θέλεις να σε πάω;
Χαλάλι σου αφού μου έκανες όλη αυτή την κουβέντα, αλλά δυστυχώς "πήραμε".
Η υπόλοιπη μέρα είχε λίγες από αυτές τις συγκινήσεις (και πολύ πιο οικονομική), καθώς με την βοήθεια των μπετσάκ πέρασα από την περιοχή Μάλιομπορο με τα εστιατόρια, από την τρέντυ οδό Prawirotaman με το ξακουστό πολυχώρο ViaVia όπου παρακολούθησα μια παράσταση δρόμου και τέλος από την πλατεία μπροστά από το παλάτι για Ινδονησιακό μπουφέ με Ινδονησιακά σουβλάκια (σατέ). Στον γυρισμό όμορφες εικόνες με τους Ινδονήσιους να τρώνε σε χαλιά πάνω στο πεζοδρόμιο ή να καθόνται στα στενά μπροστά στα σπίτια τους βρίσκοντας, μαζί με τις γάτες, λίγο δροσιά μετά από μια πολύ ζεστή μέρα.
Στο παλάτι, το οποίο είναι σε λειτουργία ως παλάτι ακόμα εν μέρει.
Οι φορεσιές ήταν όλα τα λεφτά, με τον Σποκ να κάνει επίσης την εμφάνισή του.
Και κατέληξα να εντρυφώ στην τέχνη του μπατίκ με λιωμένο κερί.
Και λίγος φυσικός ήχος:
Και λίγος φυσικός ήχος:
Από την παράσταση του δρόμου:
https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F22-jul-2018-17-14-55
Βραδυνή προσευχή αναμεμειγμένη με παράξενη μουσική:
https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F22-jul-2018-17-44-14
Attachments
-
395 KB Προβολές: 0