interted
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 8.197
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρόλογος
- Μέρα 1η
- Μέρα 2η
- Μέρα 3η
- Μέρα 4η
- Μέρα 5η
- Μέρα 6η
- Μέρα 7η
- Μέρα 8η
- Μέρα 9η - Bali
- Μέρα 10η
- Μέρα 11η
- Μέρα 12η
- Μέρα 13η
- Μέρα 14η
- Μέρα 15η
- Μέρα 16η
- Ημίχρονο
- Μέρα 17η - Ι
- Μέρα 17η - ΙΙ
- Μέρα 18η
- Μέρα 19η
- Μέρα 20η
- Μέρα 21η
- Μέρα 22η
- Μέρα 23η
- Μέρες 24-25
- Μέρα 26η
- Μέρα 27η
- Μέρα 28η
- Μέρα 29η
- Μέρα 30η - Ι
- Μέρα 30η - ΙΙ
- Μέρα 31η - Ι
- Μέρα 31η - ΙΙ
- Ασφάλεια
Μέρα 5η
Προχωρώ ανάμεσα από τις πρωινές λαϊκές ανταλλάσσοντας χαιρετισμούς (“Σλαμάτ Πάγκι”) και αγοράζοντας προμήθειες “αΐρ”, δηλαδή νερού, και μπισκότων, απαραίτητα για την επιβίωση σήμερα. Στήνομαι έξω από το ποδηλατάδικο Si Woles μέχρι να πάει οχτώ και να φανεί από το παράθυρο – καθώς είναι το σπίτι της – μια φιλική κοπελίτσα. Νοικιάζω σε καλή τιμή ένα ποδήλατο του κουτιού και ξεκινάω...
Είμαι σαν την μύγα μέσ’ στο γάλα. Μάλλον, σαν μια ζαλισμένη από την ζέστη μύγα που την κυνηγάει ένα κοπάδι γάτες και τελικά πεθαίνει από ανακοπή λόγω τρομάρας. Την κατάσταση δυσκολεύει το γεγονός ότι η αριστερή άκρη του δρόμου, δηλαδή η αργή λωρίδα, χρησιμοποιείται από μικρά οχήματα, όπως μηχανάκια και ποδήλατα-ταξί, που πάνε κόντρα στην κίνηση - αφού οι οδηγοί δεν βολεύονται να περάσουν το διάζωμα και να μπούνε στο σωστό ρεύμα! Οι οδηγίες του Λόνλι Πλάνετ λένε να περάσουμε το Πανεπιστήμιο και να ακολουθήσουμε ένα κανάλι για κάμποσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στους πρώτους ναούς της πεδιάδας του Πραμπανάν. Το τοπίο γίνεται όλο και πιο γραφικό, καθώς κυριαρχούν οι υδατοκαλλιέργειες ρυζιού και μικρές ζώνες τροπικού δάσους. Η πεδιάδα είναι γεμάτη με ναούς που χτίστηκαν μεταξύ του 8ου και 10ου αιώνα Κ.Ε. και είναι, οι περισσότεροι, Ινδουιστικοί, αλλά περιλαμβάνοντας Βουδιστικά στοιχεία. Άλλωστε οι δύο θρησκείες συνυπήρχαν στο βασίλειο, μετά τον γάμο ενός Ινδουιστή πρίγκιπα από τον Βορρά με μια Βουδίστρια πριγκίπισσα του Νότου τον 9ο αιώνα. Η ιδέα του ποδηλάτου αποδείχθηκε καλή, καθώς μπορείς να φτάσεις σε ναούς που θα είσαι τελείως μόνος – στιγμιαία θα εμφανιστεί ο κύριος που θα σου κόψει εισιτήριο, μέχρι να επιστρέψει στην σιέστα του. Το ίδιο το Πραμπανάν είναι ένα μυστηριώδες συγκρότημα ναών, οι μεγαλύτεροι των οποίων αφιερωμένοι στην ιερή τριάδα: στον Μπράχμα τον δημιουργό, στον Βισνού τον διατηρητή και στον Σίβα τον καταστροφέα – ο μεγαλύτερος ναός. Πλησιάζοντας από μακρυά και αντικρίζοντας για πρώτη φορά τους σκούρους πύργους που απλώνονται στο τοπίο, μπορώ να πω ήταν από τις πιο δυνατές ταξιδιωτικές εικόνες που είχα ποτέ! Δεν ξέρω ποιό είναι καλύτερο, αυτό ή το Ανγκόρ Βατ – δεν έχω πάει στο δεύτερο – όμως είναι μεγάλο κρίμα να φτάσει κανείς στην Γιογκιακάρτα και να μην επισκεφθεί το Πραμπανάν!
Γυρίζοντας στην πόλη, αφού πλήρωσα 1000 ολόκληρες ρουπίες (σκεφτείτε το ποσό σε ευρώ) για πάρκιν ποδηλάτου (!!!), ο χρόνος δεν έφτανε ούτε για φαγητό αφού έπρεπε να δω το δεύτερο ιερό τέρας της περιοχής, το Μπορομπουντούρ. Παίρνω λοιπόν το λεωφορείο από το τερματικό Τζομπόρ και σε λίγο παραπάνω από μία ώρα, και επικύνδυνα κοντά στην ώρα της δύσης του ήλιου, βρίσκομαι στην ομώνυμη πόλη. Τι πανικός! Παρακάμπτω τους επίμονους ταξιτζήδες που θέλουν να με πάνε κάπου που θα βρω ‘φτηνότερο εισιτήριο’, φτάνω στην μια από της εισόδους μαζί με ένα ζευγάρι Τσέχων τουριστών, για να μάθω ότι η είσοδος για την δύση του ήλιου είναι άλλη, και μάλιστα μακριά. Όπου φτάνω, την ίδια στιγμή με τους Τσέχους, για να μάθω ότι μπορώ να μπω με ακριβότερο εισιτήριο λόγω δύσης αλλά να μην προλαβαίνω το τελευταίο λεωφορείο που επιστέφει Τζόγκτζα στις 6!
Τι λέγαμε; Α, ναι οι Τσέχοι. Ευτυχώς, αν και η παρέα τους τελικά ήταν 4 άτομα, είχανε χώρο στο βανάκι που νοικιάσανε από την Τζακάρτα και με το οποίο θα επιστρέφανε στην Τζόγκτζα. Με τον Βίτεκ και την γυναίκα του, λοιπόν, από το περίφημο Πίλσεν, χαζέψαμε ανάμεσα στις “καμπάνες” του Μπορομπουντούρ με τους κρυμμένους Βούδες, ακούσαμε τις βραδυνές προσευχές από τα τζαμιά της κοιλάδας που μας περιέβαλλε και χαιρετίσαμε το θρυλικό Μεράπι (το ενεργό ηφαίστειο που μας έλεγε το “μέταλλο” ο παππούς) που είναι ο βασιλιάς σε αυτό τον τόπο, στον ουρανό και τη γη.
Το κλου μιας πολύ ωραίας ημέρας ήταν η παράσταση θεάτρου σκιών στο μουσείο Σονομπουντόγιο της Τζόγκτζα από το περιβόητο ινδικό έπος Μαχαμπαράτα. Οι φωνές του καραγκιοζοπαίχτη και της συνοδευτικής χορωδίας και το συνόλου κρουστών “Γκαμελάν” ήταν ωραία, αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος σκεφτόμουν το στομάχι μου (πόσο να φτάσουν τα μπισκότα...).
Το Πανεπιστήμιο ήταν ένα από τα σημεία προσανατολισμού στην διαδρομή.
Ο Τζοκόβι, ο "μεταλλάς" Πρόεδρος της Ινδονησίας στην μέση.
Ακολουθώντας το κανάλι για το Πραμπανάν. Η "κυρία" αριστερά μετά από κάποια λεπτά παρατήτησης αποδείχθηκε σκιάχτρο!
Όχι, δεν λέει ΠΑΟΚ το γκραφίτι. Και όχι δεν είναι ο Ινδονησιος Ιβαν Σαββίδης. Ποιος ξέρει τι σημαδεύει σε ένα κανάλι με 20 πόντους νερό.
Φτάνοντας στον πρώτο ναό, το Κάντι Σάρι
Και τελικά στο Πραμπανάν. Απολάυστε! (Μερικές είναι ακατάλληλες για ανηλίκους)
Ο "μέγας" Σίβα.
Η γυναίκα του.
Και ο γιός (!)
Ο επόμενος στόχος μας, το Μπορομπουντουρ, από τον δορυφόρο.
Διακρίνεται ο κώνος του ηφαιστείου Μεράπι.
Βίβερε περικολοζαμέντε πίσω στην Τζόγκτζα
Ινδονησιακό θέατρο σκιών.
Τελικά άργησα, αλλά έφαγα Γκούντεκ, το πιο σπέσιαλ από τις σπεσιαλιτέ της περιοχής (συμβουλή του Χασάν). Είχα να το λέω μετά σε όλη την Ινδονησία. Ναι αυτό που βλέπετε αριστερά είναι αυγό.
Από την παράσταση θεάτρου σκιών με συνοδεία γκαμελάν:
https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F23-jul-2018-20-40-24 https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F23-jul-2018-20-27-11 https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F23-jul-2018-20-13-46
Προχωρώ ανάμεσα από τις πρωινές λαϊκές ανταλλάσσοντας χαιρετισμούς (“Σλαμάτ Πάγκι”) και αγοράζοντας προμήθειες “αΐρ”, δηλαδή νερού, και μπισκότων, απαραίτητα για την επιβίωση σήμερα. Στήνομαι έξω από το ποδηλατάδικο Si Woles μέχρι να πάει οχτώ και να φανεί από το παράθυρο – καθώς είναι το σπίτι της – μια φιλική κοπελίτσα. Νοικιάζω σε καλή τιμή ένα ποδήλατο του κουτιού και ξεκινάω...
Είμαι σαν την μύγα μέσ’ στο γάλα. Μάλλον, σαν μια ζαλισμένη από την ζέστη μύγα που την κυνηγάει ένα κοπάδι γάτες και τελικά πεθαίνει από ανακοπή λόγω τρομάρας. Την κατάσταση δυσκολεύει το γεγονός ότι η αριστερή άκρη του δρόμου, δηλαδή η αργή λωρίδα, χρησιμοποιείται από μικρά οχήματα, όπως μηχανάκια και ποδήλατα-ταξί, που πάνε κόντρα στην κίνηση - αφού οι οδηγοί δεν βολεύονται να περάσουν το διάζωμα και να μπούνε στο σωστό ρεύμα! Οι οδηγίες του Λόνλι Πλάνετ λένε να περάσουμε το Πανεπιστήμιο και να ακολουθήσουμε ένα κανάλι για κάμποσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στους πρώτους ναούς της πεδιάδας του Πραμπανάν. Το τοπίο γίνεται όλο και πιο γραφικό, καθώς κυριαρχούν οι υδατοκαλλιέργειες ρυζιού και μικρές ζώνες τροπικού δάσους. Η πεδιάδα είναι γεμάτη με ναούς που χτίστηκαν μεταξύ του 8ου και 10ου αιώνα Κ.Ε. και είναι, οι περισσότεροι, Ινδουιστικοί, αλλά περιλαμβάνοντας Βουδιστικά στοιχεία. Άλλωστε οι δύο θρησκείες συνυπήρχαν στο βασίλειο, μετά τον γάμο ενός Ινδουιστή πρίγκιπα από τον Βορρά με μια Βουδίστρια πριγκίπισσα του Νότου τον 9ο αιώνα. Η ιδέα του ποδηλάτου αποδείχθηκε καλή, καθώς μπορείς να φτάσεις σε ναούς που θα είσαι τελείως μόνος – στιγμιαία θα εμφανιστεί ο κύριος που θα σου κόψει εισιτήριο, μέχρι να επιστρέψει στην σιέστα του. Το ίδιο το Πραμπανάν είναι ένα μυστηριώδες συγκρότημα ναών, οι μεγαλύτεροι των οποίων αφιερωμένοι στην ιερή τριάδα: στον Μπράχμα τον δημιουργό, στον Βισνού τον διατηρητή και στον Σίβα τον καταστροφέα – ο μεγαλύτερος ναός. Πλησιάζοντας από μακρυά και αντικρίζοντας για πρώτη φορά τους σκούρους πύργους που απλώνονται στο τοπίο, μπορώ να πω ήταν από τις πιο δυνατές ταξιδιωτικές εικόνες που είχα ποτέ! Δεν ξέρω ποιό είναι καλύτερο, αυτό ή το Ανγκόρ Βατ – δεν έχω πάει στο δεύτερο – όμως είναι μεγάλο κρίμα να φτάσει κανείς στην Γιογκιακάρτα και να μην επισκεφθεί το Πραμπανάν!
Γυρίζοντας στην πόλη, αφού πλήρωσα 1000 ολόκληρες ρουπίες (σκεφτείτε το ποσό σε ευρώ) για πάρκιν ποδηλάτου (!!!), ο χρόνος δεν έφτανε ούτε για φαγητό αφού έπρεπε να δω το δεύτερο ιερό τέρας της περιοχής, το Μπορομπουντούρ. Παίρνω λοιπόν το λεωφορείο από το τερματικό Τζομπόρ και σε λίγο παραπάνω από μία ώρα, και επικύνδυνα κοντά στην ώρα της δύσης του ήλιου, βρίσκομαι στην ομώνυμη πόλη. Τι πανικός! Παρακάμπτω τους επίμονους ταξιτζήδες που θέλουν να με πάνε κάπου που θα βρω ‘φτηνότερο εισιτήριο’, φτάνω στην μια από της εισόδους μαζί με ένα ζευγάρι Τσέχων τουριστών, για να μάθω ότι η είσοδος για την δύση του ήλιου είναι άλλη, και μάλιστα μακριά. Όπου φτάνω, την ίδια στιγμή με τους Τσέχους, για να μάθω ότι μπορώ να μπω με ακριβότερο εισιτήριο λόγω δύσης αλλά να μην προλαβαίνω το τελευταίο λεωφορείο που επιστέφει Τζόγκτζα στις 6!
Τι λέγαμε; Α, ναι οι Τσέχοι. Ευτυχώς, αν και η παρέα τους τελικά ήταν 4 άτομα, είχανε χώρο στο βανάκι που νοικιάσανε από την Τζακάρτα και με το οποίο θα επιστρέφανε στην Τζόγκτζα. Με τον Βίτεκ και την γυναίκα του, λοιπόν, από το περίφημο Πίλσεν, χαζέψαμε ανάμεσα στις “καμπάνες” του Μπορομπουντούρ με τους κρυμμένους Βούδες, ακούσαμε τις βραδυνές προσευχές από τα τζαμιά της κοιλάδας που μας περιέβαλλε και χαιρετίσαμε το θρυλικό Μεράπι (το ενεργό ηφαίστειο που μας έλεγε το “μέταλλο” ο παππούς) που είναι ο βασιλιάς σε αυτό τον τόπο, στον ουρανό και τη γη.
Το κλου μιας πολύ ωραίας ημέρας ήταν η παράσταση θεάτρου σκιών στο μουσείο Σονομπουντόγιο της Τζόγκτζα από το περιβόητο ινδικό έπος Μαχαμπαράτα. Οι φωνές του καραγκιοζοπαίχτη και της συνοδευτικής χορωδίας και το συνόλου κρουστών “Γκαμελάν” ήταν ωραία, αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος σκεφτόμουν το στομάχι μου (πόσο να φτάσουν τα μπισκότα...).
Φτάνοντας στον πρώτο ναό, το Κάντι Σάρι
Ο "μέγας" Σίβα.
Ο επόμενος στόχος μας, το Μπορομπουντουρ, από τον δορυφόρο.
Βίβερε περικολοζαμέντε πίσω στην Τζόγκτζα
Ινδονησιακό θέατρο σκιών.
Τελικά άργησα, αλλά έφαγα Γκούντεκ, το πιο σπέσιαλ από τις σπεσιαλιτέ της περιοχής (συμβουλή του Χασάν). Είχα να το λέω μετά σε όλη την Ινδονησία. Ναι αυτό που βλέπετε αριστερά είναι αυγό.
Από την παράσταση θεάτρου σκιών με συνοδεία γκαμελάν:
https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F23-jul-2018-20-40-24 https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F23-jul-2018-20-27-11 https://soundcloud.com/https%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fuser-726903196%2F23-jul-2018-20-13-46
Attachments
-
395 KB Προβολές: 0