taver
Member
- Μηνύματα
- 12.674
- Likes
- 30.170
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ωδή στην Alitalia
- Ταξιδιωτικοί υπερπράκτορες
- Φύση σε Κόκκινο, Μπλε και Λευκό
- Εθνικό Πάρκο Los Flamencos
- Πόλεις στην Έρημο
- Ο δρόμος για τη Βολιβία
- Η γη που κοχλάζει
- Laguna Colorada
- Πέτρες στην Έρημο
- Λίμνες και Φλαμίνγκο
- Νερό κι αλάτι
- Salar de Uyuni
- Salar de Uyuni ΙΙ
- Επιστροφή στον πολιτισμό
- Επιστροφή στη Χιλή
- Έχουμε και δουλειές
- Σεληνιακή Κοιλάδα
- Ατμοί στην παγωνιά
- Επιστρέφοντας στο San Pedro
- Λίμνες και βουτιές
- Απλά μαθήματα Γεωλογίας
- Και λίγη προϊστορία
- Επιστροφή στο Σαντιάγο
- Σαντιάγο – πρώτη γνωριμία
- Bellavista
- Centro - μέρος 1
- Centro - μέρος 2
- Μια βραδιά στο Σαντιάγο
- Ο δρόμος για το Valparaiso
- Valparaiso - μέρος 1
- Valparaiso - μέρος 2
- Valparaiso - μέρος 3
- Providencia
- Αγορές
- Santa Lucia
- Brasil
- Επιστροφή
Κεφάλαιο 31: Valparaiso - μέρος 1
Μπήκα λοιπόν σε κατάσταση «τρεχάτε ποδαράκια μου», προσπαθώντας να δω ότι προλάβω στον ελάχιστο χρόνο που είχα, και ξεκίνησα. Η περιοχή από το σταθμό ως το κέντρο καταλαμβάνεται από τη μεγάλη αγορά της πόλης. Υπάρχουν στεγασμένες αγορές, εξειδικευμένα καταστήματα, νεοκλασικά διατηρητέα, τράπεζες, εμπορικά κέντρα, ο κόσμος όλος.





Κι ανάμεσα σε όλα αυτά, το Escuela Grecia, ένα Ελληνικό σχολείο, που όμως δεν έχει την παραμικρή επιγραφή, ανακοίνωση κλπ. στα Ελληνικά, αλλά παρ’ όλα αυτά δηλώνει δίγλωσσο. Σύμφωνα με το επίσημο site του Ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, «Στο Valparaíso επίσης, το 1957 και για πρώτη φορά, ένα σχολείο βασικής εκπαίδευσης λαμβάνει το όνομα Escuela Grecia (Σχολείο Ελλάδα), που διαφυλάσσει την Γαλανόλευκη και αναπτύσσει ποικίλες δραστηριότητες όπως η διδασκαλία στοιχείων της γλώσσας, χορών και παραδοσιακής Ελληνικής μουσικής.».




Προχώρησα προς το κέντρο, περνώντας από διάφορες πλατείες με διάφορα δρώμενα, μια χριστουγεννιάτικη αγορά κλπ.












Λόγω του ανάγλυφου της πόλης, υπάρχουν σε πολλά σημεία κάποια μικρά ασανσέρ/τελεφερίκ για δημόσια χρήση. Το πρώτο βέβαια που συνάντησα, ήταν κλειστό για συντήρηση (Ascensor Espíritu Santo)… Κρίμα, γιατί από δω θα ήταν ο δρόμος για το σπίτι του Pablo Neruda στην πόλη αυτή – και τα 3 σπίτια του, στο Σαντιάγο, το Βαλπαραΐσο και την Isla Negra είναι σήμερα μουσεία ανοικτά για το κοινό. Ο χρόνος μου επιτρέπει να επισκεφθώ δυο-τρεις από τους λόφους της πόλης, αρκεί να μη σπαταλήσω χρόνο σε επίπονες αναβάσεις…

Προχώρησα προς το κέντρο. Η πλατεία Anibal Pinto είναι συγκοινωνιακός κόμβος, από τον οποίο θα ξεκινήσω να κινούμαι προς τους λόφους Concepción και Alegre. Πήρα μια εμπανάδα στο χέρι από ένα αμφιβόλου ποιότητας μαγαζάκι (ευτυχώς δε με πείραξε), καθώς χρόνο για να πέσω κάτω από την πείνα δεν έχω
. Για τη συνέχεια, είχα δυο επιλογές. Είτε να πάρω ένα από τα collectivos, ταξί που τα μοιράζεσαι με άλλους και φεύγουν όταν γεμίσουν, είτε το ασανσέρ «Reina Victoria», ένα από τα παλιότερα και ιστορικότερα στην πόλη, από το 1902. Διάλεξα το τελευταίο, το οποίο βρίσκεται δυο τετράγωνα από δω. Όσο προχωράω, προς αυτό, τόσο αυξάνει και η πυκνότητα των γκράφιτι στο δρόμο…











Μπήκα λοιπόν σε κατάσταση «τρεχάτε ποδαράκια μου», προσπαθώντας να δω ότι προλάβω στον ελάχιστο χρόνο που είχα, και ξεκίνησα. Η περιοχή από το σταθμό ως το κέντρο καταλαμβάνεται από τη μεγάλη αγορά της πόλης. Υπάρχουν στεγασμένες αγορές, εξειδικευμένα καταστήματα, νεοκλασικά διατηρητέα, τράπεζες, εμπορικά κέντρα, ο κόσμος όλος.





Κι ανάμεσα σε όλα αυτά, το Escuela Grecia, ένα Ελληνικό σχολείο, που όμως δεν έχει την παραμικρή επιγραφή, ανακοίνωση κλπ. στα Ελληνικά, αλλά παρ’ όλα αυτά δηλώνει δίγλωσσο. Σύμφωνα με το επίσημο site του Ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, «Στο Valparaíso επίσης, το 1957 και για πρώτη φορά, ένα σχολείο βασικής εκπαίδευσης λαμβάνει το όνομα Escuela Grecia (Σχολείο Ελλάδα), που διαφυλάσσει την Γαλανόλευκη και αναπτύσσει ποικίλες δραστηριότητες όπως η διδασκαλία στοιχείων της γλώσσας, χορών και παραδοσιακής Ελληνικής μουσικής.».




Προχώρησα προς το κέντρο, περνώντας από διάφορες πλατείες με διάφορα δρώμενα, μια χριστουγεννιάτικη αγορά κλπ.












Λόγω του ανάγλυφου της πόλης, υπάρχουν σε πολλά σημεία κάποια μικρά ασανσέρ/τελεφερίκ για δημόσια χρήση. Το πρώτο βέβαια που συνάντησα, ήταν κλειστό για συντήρηση (Ascensor Espíritu Santo)… Κρίμα, γιατί από δω θα ήταν ο δρόμος για το σπίτι του Pablo Neruda στην πόλη αυτή – και τα 3 σπίτια του, στο Σαντιάγο, το Βαλπαραΐσο και την Isla Negra είναι σήμερα μουσεία ανοικτά για το κοινό. Ο χρόνος μου επιτρέπει να επισκεφθώ δυο-τρεις από τους λόφους της πόλης, αρκεί να μη σπαταλήσω χρόνο σε επίπονες αναβάσεις…

Προχώρησα προς το κέντρο. Η πλατεία Anibal Pinto είναι συγκοινωνιακός κόμβος, από τον οποίο θα ξεκινήσω να κινούμαι προς τους λόφους Concepción και Alegre. Πήρα μια εμπανάδα στο χέρι από ένα αμφιβόλου ποιότητας μαγαζάκι (ευτυχώς δε με πείραξε), καθώς χρόνο για να πέσω κάτω από την πείνα δεν έχω










