taver
Member
- Μηνύματα
- 12.608
- Likes
- 29.877
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ωδή στην Alitalia
- Ταξιδιωτικοί υπερπράκτορες
- Φύση σε Κόκκινο, Μπλε και Λευκό
- Εθνικό Πάρκο Los Flamencos
- Πόλεις στην Έρημο
- Ο δρόμος για τη Βολιβία
- Η γη που κοχλάζει
- Laguna Colorada
- Πέτρες στην Έρημο
- Λίμνες και Φλαμίνγκο
- Νερό κι αλάτι
- Salar de Uyuni
- Salar de Uyuni ΙΙ
- Επιστροφή στον πολιτισμό
- Επιστροφή στη Χιλή
- Έχουμε και δουλειές
- Σεληνιακή Κοιλάδα
- Ατμοί στην παγωνιά
- Επιστρέφοντας στο San Pedro
- Λίμνες και βουτιές
- Απλά μαθήματα Γεωλογίας
- Και λίγη προϊστορία
- Επιστροφή στο Σαντιάγο
- Σαντιάγο – πρώτη γνωριμία
- Bellavista
- Centro - μέρος 1
- Centro - μέρος 2
- Μια βραδιά στο Σαντιάγο
- Ο δρόμος για το Valparaiso
- Valparaiso - μέρος 1
- Valparaiso - μέρος 2
- Valparaiso - μέρος 3
- Providencia
- Αγορές
- Santa Lucia
- Brasil
- Επιστροφή
Κεφάλαιο 37: Brasil
Πήγα στο μετρό, με σκοπό τις τελευταίες αυτές ώρες πριν νυκτώσει να κάνω μια βόλτα σε κάποια γειτονιά. Στάμπαρα από το Lonely Planet το Barrio Brasil, όπου περιγραφόταν ως κάτι σαν τα Εξάρχεια του Σαντιάγο. Πήρα το τρένο και κατέβηκα στη στάση «Ricardo Cumming» (κι αυτός ο χριστιανός, που πάει με τέτοιο όνομα
Η γειτονιά εδώ είναι γεμάτη γκράφιτι και έχει λίγα «εναλλακτικά» μαγαζιά, ωστόσο είναι μια απλή γειτονιά κατοικίας με ένα πάρκο στο κέντρο της. Για μια ακόμη φορά το Lonely Planet υπέρβαλλε… ωστόσο πέτυχα ένα Ελληνικό εστιατόριο, αλλά όμως το πέτυχα κλειστό λόγω κάποιας άδειας - τσέκαρα όμως τη σελίδα τους στο Facebook, έχουν ανοίξει ξανά.
Προχωρώντας, έφτασα στο Barrio Concha y Toro, όπου ανάμεσα σε ιστορικά κτήρια και πλακόστρωτα σοκάκια βρίσκεται μια όμορφη πλατεία, η οποία σήμερα φιλοξενεί κι ένα παζάρι βιβλίων και χειροτεχνημάτων.
Επέστρεψα στο ξενοδοχείο για μια μικρή ανασύνταξη (ήμουν και φαρμακωμένος…), και ξεκίνησα για βραδινή έξοδο, και πάλι στη Bellavista.
Το εστιατόριο που είχα στο νου αλλά είχα αμελήσει να κάνω κράτηση, το Peumayen σερβίρει πιάτα εμπνευσμένα από τις κουζίνες των Quechua, των Mapuche και των Rapa Nui, αλλά φυσικά δε μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να με διώξουν ευγενικά γιατί έχουν και λίστα αναμονής γεμάτη εκτός από τις κρατήσεις που ήταν γεμάτες για αρκετές μέρες μπροστά… Ευτυχώς, στο επόμενο εστιατόριο που δοκίμασα, το Etnico, βρήκα τραπέζι. Και τάραξα τα ψάρια της Χιλής, σε όλους τους γευστικότατους συνδυασμούς ωμού ψαριού: Chevice, Tartare, Nigiri, Sashimi, παρέα με χιλιανό κρασί, αλλά κι ένα ακόμα Pisco Sour. Το συνιστώ το εστιατόριο, παρότι πλήρωσα €65.44 .
Αλλά ήταν ακόμα νωρίς, και τελευταίο βράδυ στην πόλη. Ξεκίνησα μια βόλτα στο Barrio, και φαινόταν ότι η νύχτα προδιαγραφόταν μακρά. Τα μπαράκια είχαν αρχίσει να γεμίζουν, και οι καλλιτέχνες του δρόμου έδιναν ρέστα, όπως αυτοί οι τυμπανιστές.
Κάθισα κι εγώ λοιπόν σε ένα μαγαζί, ένα από τα άπειρα με τραπεζάκια έξω. Παράγγειλα μια μπύρα μεγάλη, και φυσικά ήρθε αυτό που αρμόζει σε τέτοιες παραγγελίες. 1 λίτρο Austral. Το οποίο απόλαυσα με αυτοσχέδιο entertainment…
Η ώρα πέρασε, και αρκετά μετά τα μεσάνυκτα ξεκίνησα να επιστρέψω προς το ξενοδοχείο. Έκανα μια στάση για ένα βρώμικο, καθώς καλό το ωμό ψάρι, αλλά χωνεύεται γρήγορα το άτιμο…, και βγήκα στη λεωφόρο Providencia, με σκοπό να καλέσω κάνα Uber να με μαζέψει. Όμως πέτυχα το νυκτερινό λεωφορείο και μπήκα μέσα, με απόλυτη ασφάλεια και καμία απολύτως ανησυχία - μάλλον το έκρυβα καλά το ότι ήμουν τουρίστας - χρησιμοποίησα τη bip! μου, και έφτασα άνετα στο ξενοδοχείο μου. Αγόρασα κι ένα μπουκάλι νερό από το mini market της γειτονιάς και πήγα σιγά σιγά για τον τελευταίο ύπνο στη Χιλή.
Πήγα στο μετρό, με σκοπό τις τελευταίες αυτές ώρες πριν νυκτώσει να κάνω μια βόλτα σε κάποια γειτονιά. Στάμπαρα από το Lonely Planet το Barrio Brasil, όπου περιγραφόταν ως κάτι σαν τα Εξάρχεια του Σαντιάγο. Πήρα το τρένο και κατέβηκα στη στάση «Ricardo Cumming» (κι αυτός ο χριστιανός, που πάει με τέτοιο όνομα
Η γειτονιά εδώ είναι γεμάτη γκράφιτι και έχει λίγα «εναλλακτικά» μαγαζιά, ωστόσο είναι μια απλή γειτονιά κατοικίας με ένα πάρκο στο κέντρο της. Για μια ακόμη φορά το Lonely Planet υπέρβαλλε… ωστόσο πέτυχα ένα Ελληνικό εστιατόριο, αλλά όμως το πέτυχα κλειστό λόγω κάποιας άδειας - τσέκαρα όμως τη σελίδα τους στο Facebook, έχουν ανοίξει ξανά.
Προχωρώντας, έφτασα στο Barrio Concha y Toro, όπου ανάμεσα σε ιστορικά κτήρια και πλακόστρωτα σοκάκια βρίσκεται μια όμορφη πλατεία, η οποία σήμερα φιλοξενεί κι ένα παζάρι βιβλίων και χειροτεχνημάτων.
Επέστρεψα στο ξενοδοχείο για μια μικρή ανασύνταξη (ήμουν και φαρμακωμένος…), και ξεκίνησα για βραδινή έξοδο, και πάλι στη Bellavista.
Το εστιατόριο που είχα στο νου αλλά είχα αμελήσει να κάνω κράτηση, το Peumayen σερβίρει πιάτα εμπνευσμένα από τις κουζίνες των Quechua, των Mapuche και των Rapa Nui, αλλά φυσικά δε μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να με διώξουν ευγενικά γιατί έχουν και λίστα αναμονής γεμάτη εκτός από τις κρατήσεις που ήταν γεμάτες για αρκετές μέρες μπροστά… Ευτυχώς, στο επόμενο εστιατόριο που δοκίμασα, το Etnico, βρήκα τραπέζι. Και τάραξα τα ψάρια της Χιλής, σε όλους τους γευστικότατους συνδυασμούς ωμού ψαριού: Chevice, Tartare, Nigiri, Sashimi, παρέα με χιλιανό κρασί, αλλά κι ένα ακόμα Pisco Sour. Το συνιστώ το εστιατόριο, παρότι πλήρωσα €65.44 .
Αλλά ήταν ακόμα νωρίς, και τελευταίο βράδυ στην πόλη. Ξεκίνησα μια βόλτα στο Barrio, και φαινόταν ότι η νύχτα προδιαγραφόταν μακρά. Τα μπαράκια είχαν αρχίσει να γεμίζουν, και οι καλλιτέχνες του δρόμου έδιναν ρέστα, όπως αυτοί οι τυμπανιστές.
Κάθισα κι εγώ λοιπόν σε ένα μαγαζί, ένα από τα άπειρα με τραπεζάκια έξω. Παράγγειλα μια μπύρα μεγάλη, και φυσικά ήρθε αυτό που αρμόζει σε τέτοιες παραγγελίες. 1 λίτρο Austral. Το οποίο απόλαυσα με αυτοσχέδιο entertainment…