taver
Member
- Μηνύματα
- 12.674
- Likes
- 30.170
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ωδή στην Alitalia
- Ταξιδιωτικοί υπερπράκτορες
- Φύση σε Κόκκινο, Μπλε και Λευκό
- Εθνικό Πάρκο Los Flamencos
- Πόλεις στην Έρημο
- Ο δρόμος για τη Βολιβία
- Η γη που κοχλάζει
- Laguna Colorada
- Πέτρες στην Έρημο
- Λίμνες και Φλαμίνγκο
- Νερό κι αλάτι
- Salar de Uyuni
- Salar de Uyuni ΙΙ
- Επιστροφή στον πολιτισμό
- Επιστροφή στη Χιλή
- Έχουμε και δουλειές
- Σεληνιακή Κοιλάδα
- Ατμοί στην παγωνιά
- Επιστρέφοντας στο San Pedro
- Λίμνες και βουτιές
- Απλά μαθήματα Γεωλογίας
- Και λίγη προϊστορία
- Επιστροφή στο Σαντιάγο
- Σαντιάγο – πρώτη γνωριμία
- Bellavista
- Centro - μέρος 1
- Centro - μέρος 2
- Μια βραδιά στο Σαντιάγο
- Ο δρόμος για το Valparaiso
- Valparaiso - μέρος 1
- Valparaiso - μέρος 2
- Valparaiso - μέρος 3
- Providencia
- Αγορές
- Santa Lucia
- Brasil
- Επιστροφή
Κεφάλαιο 36: Santa Lucia
Πήρα και πάλι το μετρό, και με μια αλλαγή γραμμής κατέβηκα στη στάση Universidad Católica, όπου εκτός φυσικά από το ομώνυμο πανεπιστήμιο βρίσκεται το Centre Gabriela Mistral. Η ποιήτρια Gabriela Mistral ήταν το πρώτο άτομο από τη Λατινική Αμερική που κέρδισε βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, το 1945, και η πρώτη Χιλιανή που κέρδισε Νόμπελ ανεξαρτήτως φύλλου. Ήταν και καθηγήτρια του Pablo Neruda, που επίσης κέρδισε το ίδιο βραβείο μερικά χρόνια αργότερα το 1971. Το πολιτιστικό κέντρο, εδώ, είναι ένα μετασκευασμένο συνεδριακό κέντρο, και είναι αφιερωμένο στις τέχνες του θεάματος (performing arts που λέγαμε και στο χωριό μου) και στη μουσική.





Δεν έχει κάποια εκδήλωση τώρα, μόνο το κτήριο μπορώ να δω. Όμως είδα περισσότερο το εσωτερικό των τουαλετών του, γιατί η επίδραση της μεσημεριανής σούπας τώρα φάνηκε. Ευτυχώς το καλό το παλικάρι έχει και Imodium στην τσέπη…
Στο κέντρο του Santiago, δυο τετράγωνα από το μουσείο, βρίσκεται ένας λόφος, που μέχρι το 19ο αιώνα ήταν απλώς ένα ακατοίκητο κομμάτι βράχου μέσα στο κέντρο της πόλης. Το πιο δραματικό που είχε συμβεί, ήταν μια επίσκεψη του Charles Darwin εκεί το 1834, στο ίδιο ταξίδι που επισκέφθηκε και τα Galapagos και διατύπωσε τη θεωρία της εξέλιξης.
Ένας δήμαρχος, όμως, ο Benjamín Vicuña Mackenna αποφάσισε να τον μετατρέψει σε ένα ξεχωριστό πάρκο αναψυχής, που λίγα έχει να ζηλέψει από το Central Park της Νέας Υόρκης. Και έκτοτε μαζεύει πολύ περισσότερο κόσμο από το Darwin. Ακόμη κι ο Che Guevara είχε περάσει από δω, στο μεγάλο του ταξίδι στη Λατινική Αμερική. Αλλά και πέραν από την ιστορία, είναι και ευκαιρία να δω και λίγη θέα προς τα βουνά, τώρα που και η ατμόσφαιρα καθάρισε και ο ήλιος γύρισε…
Η είσοδος είναι εντυπωσιακή, με σιντριβάνια και μεγαλοπρεπείς σκάλες.









Ακολουθούν διάφορα δρομάκια που σιγά σιγά ανεβάζουν τον επισκέπτη σε όλο και υψηλότερα επίπεδα, όπου συναντάει κάστρα, εκκλησίες, αγάλματα, γιαπωνέζικους και περσικούς κήπους.

























Πάνω-πάνω, στο πιο ψηλό σημείο του πάρκου και πάνω στην κορυφή ενός «κάστρου», βρίσκεται ένα παρατηρητήριο όπου ένας ινδιάνος παίζει μουσική και ο κόσμος αγναντεύει την πόλη από ψηλά. Ο καιρός τώρα έχει καθαρίσει, ο ήλιος έχει αλλάξει κατεύθυνση, οπότε φαίνονται και οι Άνδεις…






Υπάρχει κι ένα ασανσέρ που υποτίθεται διευκολύνει τον κόσμο να ανέβει στο λόφο, αλλά το βρήκα κλειστό, και να μοιάζει σα να έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που λειτούργησε τελευταία φορά… Κατέβηκα με τα πόδια λοιπόν από το λόφο, περπάτησα ως το κέντρο, σταμάτησα σε ένα Starbucks για τη δόση μου, και πήγα και πάλι στην Plaza de Armas.






Πήρα και πάλι το μετρό, και με μια αλλαγή γραμμής κατέβηκα στη στάση Universidad Católica, όπου εκτός φυσικά από το ομώνυμο πανεπιστήμιο βρίσκεται το Centre Gabriela Mistral. Η ποιήτρια Gabriela Mistral ήταν το πρώτο άτομο από τη Λατινική Αμερική που κέρδισε βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, το 1945, και η πρώτη Χιλιανή που κέρδισε Νόμπελ ανεξαρτήτως φύλλου. Ήταν και καθηγήτρια του Pablo Neruda, που επίσης κέρδισε το ίδιο βραβείο μερικά χρόνια αργότερα το 1971. Το πολιτιστικό κέντρο, εδώ, είναι ένα μετασκευασμένο συνεδριακό κέντρο, και είναι αφιερωμένο στις τέχνες του θεάματος (performing arts που λέγαμε και στο χωριό μου) και στη μουσική.





Δεν έχει κάποια εκδήλωση τώρα, μόνο το κτήριο μπορώ να δω. Όμως είδα περισσότερο το εσωτερικό των τουαλετών του, γιατί η επίδραση της μεσημεριανής σούπας τώρα φάνηκε. Ευτυχώς το καλό το παλικάρι έχει και Imodium στην τσέπη…
Στο κέντρο του Santiago, δυο τετράγωνα από το μουσείο, βρίσκεται ένας λόφος, που μέχρι το 19ο αιώνα ήταν απλώς ένα ακατοίκητο κομμάτι βράχου μέσα στο κέντρο της πόλης. Το πιο δραματικό που είχε συμβεί, ήταν μια επίσκεψη του Charles Darwin εκεί το 1834, στο ίδιο ταξίδι που επισκέφθηκε και τα Galapagos και διατύπωσε τη θεωρία της εξέλιξης.
Ένας δήμαρχος, όμως, ο Benjamín Vicuña Mackenna αποφάσισε να τον μετατρέψει σε ένα ξεχωριστό πάρκο αναψυχής, που λίγα έχει να ζηλέψει από το Central Park της Νέας Υόρκης. Και έκτοτε μαζεύει πολύ περισσότερο κόσμο από το Darwin. Ακόμη κι ο Che Guevara είχε περάσει από δω, στο μεγάλο του ταξίδι στη Λατινική Αμερική. Αλλά και πέραν από την ιστορία, είναι και ευκαιρία να δω και λίγη θέα προς τα βουνά, τώρα που και η ατμόσφαιρα καθάρισε και ο ήλιος γύρισε…
Η είσοδος είναι εντυπωσιακή, με σιντριβάνια και μεγαλοπρεπείς σκάλες.









Ακολουθούν διάφορα δρομάκια που σιγά σιγά ανεβάζουν τον επισκέπτη σε όλο και υψηλότερα επίπεδα, όπου συναντάει κάστρα, εκκλησίες, αγάλματα, γιαπωνέζικους και περσικούς κήπους.

























Πάνω-πάνω, στο πιο ψηλό σημείο του πάρκου και πάνω στην κορυφή ενός «κάστρου», βρίσκεται ένα παρατηρητήριο όπου ένας ινδιάνος παίζει μουσική και ο κόσμος αγναντεύει την πόλη από ψηλά. Ο καιρός τώρα έχει καθαρίσει, ο ήλιος έχει αλλάξει κατεύθυνση, οπότε φαίνονται και οι Άνδεις…






Υπάρχει κι ένα ασανσέρ που υποτίθεται διευκολύνει τον κόσμο να ανέβει στο λόφο, αλλά το βρήκα κλειστό, και να μοιάζει σα να έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που λειτούργησε τελευταία φορά… Κατέβηκα με τα πόδια λοιπόν από το λόφο, περπάτησα ως το κέντρο, σταμάτησα σε ένα Starbucks για τη δόση μου, και πήγα και πάλι στην Plaza de Armas.





