taver
Member
- Μηνύματα
- 12.691
- Likes
- 30.254
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ωδή στην Alitalia
- Ταξιδιωτικοί υπερπράκτορες
- Φύση σε Κόκκινο, Μπλε και Λευκό
- Εθνικό Πάρκο Los Flamencos
- Πόλεις στην Έρημο
- Ο δρόμος για τη Βολιβία
- Η γη που κοχλάζει
- Laguna Colorada
- Πέτρες στην Έρημο
- Λίμνες και Φλαμίνγκο
- Νερό κι αλάτι
- Salar de Uyuni
- Salar de Uyuni ΙΙ
- Επιστροφή στον πολιτισμό
- Επιστροφή στη Χιλή
- Έχουμε και δουλειές
- Σεληνιακή Κοιλάδα
- Ατμοί στην παγωνιά
- Επιστρέφοντας στο San Pedro
- Λίμνες και βουτιές
- Απλά μαθήματα Γεωλογίας
- Και λίγη προϊστορία
- Επιστροφή στο Σαντιάγο
- Σαντιάγο – πρώτη γνωριμία
- Bellavista
- Centro - μέρος 1
- Centro - μέρος 2
- Μια βραδιά στο Σαντιάγο
- Ο δρόμος για το Valparaiso
- Valparaiso - μέρος 1
- Valparaiso - μέρος 2
- Valparaiso - μέρος 3
- Providencia
- Αγορές
- Santa Lucia
- Brasil
- Επιστροφή
Κεφάλαιο 35: Αγορές
Μπήκα κάτω από τη γη, και μετά από λίγη ώρα αναδύθηκα στην Plaza de Armas. Η ώρα έχει πάει ήδη μία το μεσημέρι, είναι ώρα φαγητού. Κάνει και ζέστη σήμερα, είναι κι αργία, και η πλατεία δεν έχει πολύ κόσμο. Ωστόσο περπάτησα λίγο στους πεζόδρομους, ως την αγορά της πόλης, τρία τετράγωνα πιο πέρα.









Η αγορά (Mercado Central de Santiago) είναι χαρακτηρισμένη εθνικό ιστορικό μνημείο. Άνοιξε για πρώτη φορά το 1872. Ξεχωρίζει για τη σιδερένια οροφή της, με λεπτά σχέδια, σε δυο επίπεδα. Η αγορά έχει ακόμα κάμποσους πάγκους που πουλάνε προϊόντα, αλλά πλέον τον περισσότερο χώρο καταλαμβάνουν τραπεζοκαθίσματα από εστιατόρια/κουζίνες/καντίνες τριγύρω.








Το κέντρο της αγοράς το βρήκα αφόρητα τουριστικό, αλλά μαγαζάκια πιο αυθεντικά υπάρχουν σε όλες τις κατευθύνσεις. Κάθισα σε ένα μαγαζί, σχεδόν στην τύχη, και παράγγειλα τη σπεσιλιτέ τους: Μια σούπα με Θαλασσινά, και μια μπύρα. Δε λέω, καλή ήτανε…


Βγήκα από την αγορά με κατεύθυνση προς το ποτάμι. Έχει μια πλατεία εδώ, όπου βρίσκεται κι ένας παλιός σιδηροδρομικός σταθμός (Mapocho station) που έχει μετατραπεί σε μουσείο / πολιτιστικό κέντρο.


Απέναντι βρίσκεται το ποτάμι, και στην άλλη του πλευρά οι πραγματικές αγορές της πόλης που ήταν σε πλήρη λειτουργία. Είχε κι εκεί κάποιους τουρίστες, αλλά του «off the beaten track» στυλ, όχι του «πάω στα top-10» στυλ. Κι εδώ ανάμεσα στους πάγκους με τα είδη προς πώληση, βρίσκονταν και διάφορες μικρές ή μεγαλύτερες καντίνες που σερβίρανε φαγητό. Δεν ήταν μόνο ένα κτήριο, ή μια αγορά, αλλά περισσότερες. Υπήρχε αγορά λουλουδιών, αγορές τροφίμων, ρούχων, σιδηρικών κλπ, κι όλες αυτές μοιράζονταν σε 4 κτήρια, τα Mercado de Flores, Mercado De Abastos Tirso De Molina, La Vega Chica και La Vega Central de Santiago.















Περπάτησα μέσα στις αγορές ώσπου βγήκα σε μια άλλη άκρη, κατευθυνόμενος προς το σταθμό μετρό Patronato, αλλά μέχρι να φτάσω διέσχισα κι ένα παζάρι που κάλυπτε το πεζοδρόμιο απ’ άκρη σ’ άκρη.




Πήρα το τρένο για δυο στάσεις, ως το σταθμό Cementerios. Εδώ βρίσκεται το Cementerio General, το μεγάλο κεντρικό νεκροταφείο της πόλης. Είναι μια μικρή πόλη από τάφους, πολλοί από αυτούς διακοσμημένοι από τους καλύτερους γλύπτες της πόλης. Τα ονόματα στους τάφους είναι το «Who is who» της Χιλιανής ιστορίας, και ανάμεσά τους ξεχωρίζει αυτό του πρώην προέδρου Allende, και το Patio 29, ένας ομαδικός τάφος όπου το καθεστώς Πινοσέτ έθαβε ανώνυμα τους «εξαφανισμένους». Δυστυχώς για τεχνικούς λόγους φωτογραφίες έχω μόνο από την περιοχή κοντά στην είσοδο, με τα οστεοφυλάκια και τους πρώτους τάφους.









Μπήκα κάτω από τη γη, και μετά από λίγη ώρα αναδύθηκα στην Plaza de Armas. Η ώρα έχει πάει ήδη μία το μεσημέρι, είναι ώρα φαγητού. Κάνει και ζέστη σήμερα, είναι κι αργία, και η πλατεία δεν έχει πολύ κόσμο. Ωστόσο περπάτησα λίγο στους πεζόδρομους, ως την αγορά της πόλης, τρία τετράγωνα πιο πέρα.









Η αγορά (Mercado Central de Santiago) είναι χαρακτηρισμένη εθνικό ιστορικό μνημείο. Άνοιξε για πρώτη φορά το 1872. Ξεχωρίζει για τη σιδερένια οροφή της, με λεπτά σχέδια, σε δυο επίπεδα. Η αγορά έχει ακόμα κάμποσους πάγκους που πουλάνε προϊόντα, αλλά πλέον τον περισσότερο χώρο καταλαμβάνουν τραπεζοκαθίσματα από εστιατόρια/κουζίνες/καντίνες τριγύρω.








Το κέντρο της αγοράς το βρήκα αφόρητα τουριστικό, αλλά μαγαζάκια πιο αυθεντικά υπάρχουν σε όλες τις κατευθύνσεις. Κάθισα σε ένα μαγαζί, σχεδόν στην τύχη, και παράγγειλα τη σπεσιλιτέ τους: Μια σούπα με Θαλασσινά, και μια μπύρα. Δε λέω, καλή ήτανε…


Βγήκα από την αγορά με κατεύθυνση προς το ποτάμι. Έχει μια πλατεία εδώ, όπου βρίσκεται κι ένας παλιός σιδηροδρομικός σταθμός (Mapocho station) που έχει μετατραπεί σε μουσείο / πολιτιστικό κέντρο.


Απέναντι βρίσκεται το ποτάμι, και στην άλλη του πλευρά οι πραγματικές αγορές της πόλης που ήταν σε πλήρη λειτουργία. Είχε κι εκεί κάποιους τουρίστες, αλλά του «off the beaten track» στυλ, όχι του «πάω στα top-10» στυλ. Κι εδώ ανάμεσα στους πάγκους με τα είδη προς πώληση, βρίσκονταν και διάφορες μικρές ή μεγαλύτερες καντίνες που σερβίρανε φαγητό. Δεν ήταν μόνο ένα κτήριο, ή μια αγορά, αλλά περισσότερες. Υπήρχε αγορά λουλουδιών, αγορές τροφίμων, ρούχων, σιδηρικών κλπ, κι όλες αυτές μοιράζονταν σε 4 κτήρια, τα Mercado de Flores, Mercado De Abastos Tirso De Molina, La Vega Chica και La Vega Central de Santiago.















Περπάτησα μέσα στις αγορές ώσπου βγήκα σε μια άλλη άκρη, κατευθυνόμενος προς το σταθμό μετρό Patronato, αλλά μέχρι να φτάσω διέσχισα κι ένα παζάρι που κάλυπτε το πεζοδρόμιο απ’ άκρη σ’ άκρη.




Πήρα το τρένο για δυο στάσεις, ως το σταθμό Cementerios. Εδώ βρίσκεται το Cementerio General, το μεγάλο κεντρικό νεκροταφείο της πόλης. Είναι μια μικρή πόλη από τάφους, πολλοί από αυτούς διακοσμημένοι από τους καλύτερους γλύπτες της πόλης. Τα ονόματα στους τάφους είναι το «Who is who» της Χιλιανής ιστορίας, και ανάμεσά τους ξεχωρίζει αυτό του πρώην προέδρου Allende, και το Patio 29, ένας ομαδικός τάφος όπου το καθεστώς Πινοσέτ έθαβε ανώνυμα τους «εξαφανισμένους». Δυστυχώς για τεχνικούς λόγους φωτογραφίες έχω μόνο από την περιοχή κοντά στην είσοδο, με τα οστεοφυλάκια και τους πρώτους τάφους.








