themischar
Member
- Μηνύματα
- 490
- Likes
- 4.580
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα (Marrakech)
- 1η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (στην παλιά και στην νέα πόλη)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (Marrakech - Skoura & 238 Km)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (Skoura - Merzouga & 363 Km)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 5η μέρα (ασκόπως τριγύρω και ακολουθεί Camel Trek 😂 )
- 5η μέρα (συνέχεια)
- 6η ημέρα (Camp + Merzouga - Fès & 470 Km)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 7η ημέρα (Fès ολημερίς, τι άλλο μπορεί να θες ?)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Fès - Meknes - Volubilis - Chefchaouen & 264 Km)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Chefchaouen, το μπλε μαργαριτάρι !)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 9η μέρα (Chefchaouen - Rabat και 278 χλμ)
- 9η ημέρα, (Rabat)
- 9η ημέρα, (συνέχεια)
- 10η μέρα ( Rabat - Essaouira & 455 Km )
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 10η μέρα (Essaouira)
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 11η μέρα (Essaouira - Marrakech & 177 Km)
- 11η μέρα (συνέχεια)
Εντάξει λοιπόν, εδώ είμαστε στην αποφασιστική διασταύρωση για την συνέχεια της εξόρμησης !
Ωστόσο η συννεφιασμένη Κυριακή καλά κρατεί και δε λέει να στρώσει με τίποτα, υπάρχει «κολλώδης» υγρασία και μαζί με την υψηλή θερμοκρασία μας δυσχεραίνουν την ανάσα.
Η χωρίς πρόγραμμα περιπλάνηση είναι καιρός να διαφοροποιηθεί και να γίνει με πρόγραμμα και να παρθεί εκ νέου απόφαση, για το προς τα που θα τραβήξουμε.
Ένα από τα παραπάνω βέλη της καθοδηγητικής πινακίδας δείχνει προς το Musée Batha που είναι ένα πρώην Αραβο-Ανδαλουσιανό παλάτι, (μια πλουσιοκατοικία τύπου ριάντ σαν αυτές που άνθισαν στην πόλη στα τέλη του 19ου αιώνα. και τις αρχές του 20ου αιώνα).
Χτίστηκε επι εποχής του Moulay Hassan I και ολοκληρώθηκε το 1897 από τον Moulay Abdelaziz. και έχει ανακαινιστεί πολλές φορές ενώ από το 1915 λειτουργεί ως Μουσείο τέχνης και παραδόσεων γύρω από τις τέχνη Fassi, στην οποία οφείλονται τα πιο όμορφα Μαροκινά κεραμικά.
Όμως με το ωράριο λειτουργίας του Μουσείου να είναι :
Sunday - Monday 9am - 5pm, Tuesday - Closed & Wednesday - Saturday 9am - 5pm
η επίσκεψή μας ήταν εντελώς αδύνατη !
Κάτι τέτοια σε κάνουν να ζητάς και όχι να θέλεις (γιατί πάντα θέλεις) μια μερούλα παραπάνω !
Να προλάβεις, να βολέψεις, να δεις - απολαύσεις κάτι περισσότερο . . .
Το ξεπεράσαμε το απρόσμενο ¨εμπόδιο¨ και ράθυμα τραβήξαμε προς την πύλη Bab Riafa που βρίσκεται στη λεωφόρο de l'Unesco. Διαθέτει δύο όμορφες καμάρες, με υπέροχα διακοσμημένα μωσαϊκό.
Είναι ένα πολύ δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο παρά το γεγονός ότι είναι μια από τις πολλές παλιές πύλες και πρώην εισόδους στην πόλη.
Διαγωνίως κινούμενοι βρεθήκαμε στην περιοχή της Fes el-Jdid, και στην πίσω πλευρά των εκτάσεων που ανήκουν στο Βασιλικό Παλάτι Dar al-Makhzen του 17ου αιώνα, αντικρύζοντας μια από τις πολλές σκαλιστές πόρτες από χαλκό.
Πορευόμαστε παράλληλα με τον τοίχο του Παλατιού Dar al-Makhzen και τα μάτια μας αχαλίνωτα επικεντρώνονται στο βάθος, όπου κυριαρχεί το πράσινο. Είναι οι κήποι Jardin Jnan sbil που αρχικά ήταν αποκλειστικοί για τη Βασιλική ελίτ και συνδέοταν με το Βασιλικό Παλάτι με ένα υπόγειο πέρασμα, πριν ανοίξουν πλήρως στο κοινό το 1917.
Τι είναι το Jnan ;
Το Jnan, που σημαίνει κήπος στα Αραβικά, είναι μια καλλιεργημένη έκταση όπου ντόπιοι και μη απολαμβάνουν μια χαλαρωτική βόλτα στα σκιερά μονοπάτια. Αυτός ο πράσινος κήπος μπορεί να βρίσκεται μέσα ή έξω από μια κατασκευή, όπως στα παλάτια, στα Ksars ή ακόμα και στις μεγαλύτερες Riad.
Οι κήποι Jardin Jnan Sbil, επίσης γνωστοί ως οι κήποι Bou Jeloud, βρίσκονται μεταξύ Fes el-Jdid και Fes el-Bali. Είναι πλέον προσεκτικά περιποιημένοι και πρωτοφυτεύτηκαν πριν από έναν αιώνα.
Κάποιες χρονικές περιόδους έπεσαν σε ερείπωση, αλλά στη συνέχεια αναφύτευτηκαν, ανακαίνιστηκαν και διαμορφώθηκαν χωροταξικά και από το 2011 έχουν πάρει μια οριστική μορφή που πλησιάζει στην αρχική και ένδοξη εκδοχή τους.
Πολλοί πανύψηλοι φοίνικες και λεύκες και τριανταφυλιες και ..., και .., και μια λίμνη στη νότια πλευρά μαζί με το αριστοτεχνικά κρυμμένο Café La Noria συνθέτουν ένα καλόγουστο, λειτουργικό και ομοιογενές περιβάλον.
Επίσης οι κήποι χρησιμεύουν ως ένας από τους χώρους για το ετήσιο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ιεράς Μουσικής.
Αφήσαμε με δυσφορία τους όμορφους καταπράσινους κήπους και στριμωχτήκαμε στο πρώτο στενό που ανταμώσαμε.
Έχουμε διανύσει κάποια μέτρα μακρυά από τους κήπους και βρισκόμαστε μέσα στα επιμελώς αφρόντιστα σοκάκια της ευρύτερης περιοχής Fes el-Jdid
Η πορεία μας δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είχε σαφή προσανατολισμό, χωρίς να έχει συμβεί κάτι που να την έχει στιγματίσει, και μοιάζει για άλλη μια φορά ένα πέρα δώθε.
Σαφώς και λόγω της κόπωσης που άρχισε, κι´αυτή, να κάνει την εμφάνισή της.
Το Dar al-Makhzen ή το Βασιλικό Παλάτι, χρονολογείται από την ίδρυση της Fes el-Jdid, επί της δυναστείας των Μαρινίδων, το 1276 μ.Χ.
Είναι θαυμάσιο και που το βλέπεις εξωτερικά με τις μεγάλες θεαματικές άνισες πύλες.
Η λήψη φωτογραφιών, γίνεται από την μεγάλη ανοιχτή πλατεία την Place des Alaouites που είχε δημιουργηθεί επί Γαλλικής κατοχής και αρχικά ονομαζόταν Place du Commerce, η οποία ανακαινίστηκε τη δεκαετία του 1970.
Το παλάτι καταλαμβάνει μια έκταση περισσότερη των 80 εκταρίων και έχει εκτός των άλλων ένα τζαμί του 14ου αιώνα, μια madrasa, μια πλούσια αυλή και εκτεταμένους κήπους.
Δεν επιτρέπεται η είσοδος στο εσωτερικό του παλατιού και η μνημειώδης πρόσοψη του, αν μη τι άλλο, είναι εκθαμβωτική.
Οι επτά επιβλητικές μπροστινές πύλες, περιτριγυρισμένες από λεπτές αποχρώσεις και σκαλιστό ξύλο κέδρου, είναι χτισμένες από τη δεκαετία του 1960 και αποτελούν αριστουργήματα της σύγχρονης χειροτεχνίας.
Οι οχυρώσεις της Fes, περιλαμβάνουν ένα σύνθετο κύκλωμα προμαχώνων και πυλών που περιβάλλουν τις Fes el-Bali και Fes el-Jdid. Περιλαμβάνουν επίσης έναν αριθμό kasbahs και οχυρών που χτίστηκαν τόσο για την προστασία όσο και για τον έλεγχο της πόλης. Από αυτές τις οχυρώσεις έχουν μείνει εκτεταμένα απομεινάρια που χρονολογούνται από πολλές διαφορετικές περιόδους.
Ένα τέτοιο είναι και η ιστορική πύλη Bab al-Amer (Πύλη της Τάξης) και πιθανότατα αναφέρεται στους στρατώνες των φρουρών της πόλης που ήταν εκεί.
Μετά την εγκατάσταση του Γαλλικού προτεκτοράτου το 1912, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές αλλαγές στην γύρω περιοχή. Μεταξύ των άλλων οι διοικούντες θεώρησαν την πύλη πολύ στενή και άβολη για κυκλοφορία και κατέστρεψαν το κοντινό υδραγωγείο και μεγάλο μέρος του γύρω τοίχου για να κατασκευάσουν, κατά μήκος αυτού, τον αυτοκινητόδρομο που υπάρχει.
Mellah, λέγεται η Εβραϊκή συνοικία στο Fez El Jdid, που δημιουργήθηκε το 1438 από τον Σουλτάνο Ar Rashid και ήταν η πρώτη επίσημη Εβραϊκή συνοικία του Μαρόκου.
Κάποτε κατοικούσαν περίπου 250.000 Εβραίοι. Τα τελευταία χρόνια έχουν διασκορπισθεί και σε άλλες περιοχές όπως στο Ville Nouvelle, αλλά υπάρχουν ακόμη ενδιαφέροντα ίχνη της κοινότητας.
Το όνομα Mellah προέρχεται από τον Oued Mellah (Salt River) της περιοχής και κάθε Εβραϊκή συνοικία στο Μαρόκο ονομάζεται Mellah.
Η οδός Rue des Mérinides, ο κεντρικός δρόμος της περιοχής, είναι γεμάτη με σπίτια με ανοιχτά μπαλκόνια - μια ξεχωριστή αλλαγή από την συνηθισμένη τοπική αρχιτεκτονική.
Η συναγωγή Ibn Danan, χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Χτίστηκε από τον Mimoun Ben Sidan, έναν πλούσιο έμπορο από την πόλη του Ait Ishaq της επαρχίας Khénifra.
Το πλήρωμα του χρόνου, για την φευγάλα, ήλθε και θέλαμε να κόψουμε δρόμο και να επιστρέψουμε πίσω.
Το αν τα καταφέραμε και δεν μπουρδοκλωθήκαμε, δεν το συζητήσαμε γιατί το προσπαθήσαμε να πετύχει με προσήλωση.
Τα TAXI ήταν αραδιασμένα στην άκρη του δρόμου περιμένοντας το έμψυχο φορτίο τους. Συρθήκαμε προς το πρώτο TAXI, έτσι όπως συνηθίζεται παντού, και ο οδηγός του ήταν ακόμη κατακόκκινος στο πρόσωπο, παρόλου την μελαμψή του καταγωγή, από ένα άγριο φτάρνισμα που τον είχε πιάσει και στην επανάληψη κόντεψαν τα αψού του να μας πετύχουν. Επιφυλακτικά τον πλησιάσαμε να του ζητήσουμε να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο.
Ρώτησε <<Που, ακριβώς, θέλετε να σας πάω; >>
Του <<Απάντησα ...>>
<<Θα σας κοστίσει 30 DH είπε>>
<<30 DH ; Όχι, δε θέλουμε>>
Ευθύς αμέσως ένα άναρθρο γρύλισμα διαπέρασε τα αυτιά μας και τον λόγο πήρε μια κυρία που πετάχθηκε με εμφανή τσαμπουκά επειδή κρυφάκουσε τη συνομιλία. Τον έκραξε (εμείς πάλι δεν καταλάβαμε λέξη, αλλά είμασταν σίγουροι για τα λεγόμενά της) και αφού συνεννοήθηκε με τον επόμενο ταρίφα μας είπε θα σας πάει αυτός με όσα το TAXIμετρο θα γράψει.
Την ευχαριστήσαμε, αλλοίμονο, για την καλοσύνη της και επιβιβαστήκαμε.
Έτσι και έγινε, χωρίς κάποια κουβέντα από κανέναν και καμμιά άλλου είδους ηχορύπανση πέραν αυτής του αυτοκινήτου οδηγούμασταν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Και όταν φθάσαμε στο ξενοδοχείο, το φουκαριάρικο το TAXIμετρο έγραφε:
ώρα 20:43 και ποσό 16 DH.
Πληρώσαμε το αντίτιμο και κατεβήκαμε έχοντας ένα σαρδόνιο χαμόγελο ! ! !
Συνοπτικά κάναμε τα λίαν απαραίτητα και έξοδο για φαγητό. Ιταλικό είχαμε συμφωνήσει να ήταν το δείπνο (η νοσταλγία πλέον δεν κρυβόταν). Το είχαμε ψάξει και προτιμήσαμε κι´ας ήταν μακρυά στην ανάποδη περιοχή από αυτή που βρισκόμασταν.
Κράτηση δεν είχαμε κάνει -αν και προβλεπόταν- και η ώρα ήδη είχε περάσει όταν ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο και το GPS στη διαπασών μη χαθεί λέξη και ψαχνόμαστε, χωρίς λόγο, νυχτιάτικα.
Φθάσαμε χωρίς παλινωδίες, αφήσαμε στο παρακείμενο Parking το αυτοκίνητο προπληρώνοντας το ποσό των 05 dh που ήταν μἐχρι πρωίας ! ! !
Τα πιάτα σερβιρίστικαν και δεν άξιζαν μόνο οπτικά αλλά και . . .
Ωστόσο η συννεφιασμένη Κυριακή καλά κρατεί και δε λέει να στρώσει με τίποτα, υπάρχει «κολλώδης» υγρασία και μαζί με την υψηλή θερμοκρασία μας δυσχεραίνουν την ανάσα.
Η χωρίς πρόγραμμα περιπλάνηση είναι καιρός να διαφοροποιηθεί και να γίνει με πρόγραμμα και να παρθεί εκ νέου απόφαση, για το προς τα που θα τραβήξουμε.
Ένα από τα παραπάνω βέλη της καθοδηγητικής πινακίδας δείχνει προς το Musée Batha που είναι ένα πρώην Αραβο-Ανδαλουσιανό παλάτι, (μια πλουσιοκατοικία τύπου ριάντ σαν αυτές που άνθισαν στην πόλη στα τέλη του 19ου αιώνα. και τις αρχές του 20ου αιώνα).
Χτίστηκε επι εποχής του Moulay Hassan I και ολοκληρώθηκε το 1897 από τον Moulay Abdelaziz. και έχει ανακαινιστεί πολλές φορές ενώ από το 1915 λειτουργεί ως Μουσείο τέχνης και παραδόσεων γύρω από τις τέχνη Fassi, στην οποία οφείλονται τα πιο όμορφα Μαροκινά κεραμικά.
Όμως με το ωράριο λειτουργίας του Μουσείου να είναι :
Sunday - Monday 9am - 5pm, Tuesday - Closed & Wednesday - Saturday 9am - 5pm
η επίσκεψή μας ήταν εντελώς αδύνατη !
Κάτι τέτοια σε κάνουν να ζητάς και όχι να θέλεις (γιατί πάντα θέλεις) μια μερούλα παραπάνω !
Να προλάβεις, να βολέψεις, να δεις - απολαύσεις κάτι περισσότερο . . .
Το ξεπεράσαμε το απρόσμενο ¨εμπόδιο¨ και ράθυμα τραβήξαμε προς την πύλη Bab Riafa που βρίσκεται στη λεωφόρο de l'Unesco. Διαθέτει δύο όμορφες καμάρες, με υπέροχα διακοσμημένα μωσαϊκό.
Είναι ένα πολύ δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο παρά το γεγονός ότι είναι μια από τις πολλές παλιές πύλες και πρώην εισόδους στην πόλη.
Διαγωνίως κινούμενοι βρεθήκαμε στην περιοχή της Fes el-Jdid, και στην πίσω πλευρά των εκτάσεων που ανήκουν στο Βασιλικό Παλάτι Dar al-Makhzen του 17ου αιώνα, αντικρύζοντας μια από τις πολλές σκαλιστές πόρτες από χαλκό.
Πορευόμαστε παράλληλα με τον τοίχο του Παλατιού Dar al-Makhzen και τα μάτια μας αχαλίνωτα επικεντρώνονται στο βάθος, όπου κυριαρχεί το πράσινο. Είναι οι κήποι Jardin Jnan sbil που αρχικά ήταν αποκλειστικοί για τη Βασιλική ελίτ και συνδέοταν με το Βασιλικό Παλάτι με ένα υπόγειο πέρασμα, πριν ανοίξουν πλήρως στο κοινό το 1917.
Τι είναι το Jnan ;
Το Jnan, που σημαίνει κήπος στα Αραβικά, είναι μια καλλιεργημένη έκταση όπου ντόπιοι και μη απολαμβάνουν μια χαλαρωτική βόλτα στα σκιερά μονοπάτια. Αυτός ο πράσινος κήπος μπορεί να βρίσκεται μέσα ή έξω από μια κατασκευή, όπως στα παλάτια, στα Ksars ή ακόμα και στις μεγαλύτερες Riad.
Οι κήποι Jardin Jnan Sbil, επίσης γνωστοί ως οι κήποι Bou Jeloud, βρίσκονται μεταξύ Fes el-Jdid και Fes el-Bali. Είναι πλέον προσεκτικά περιποιημένοι και πρωτοφυτεύτηκαν πριν από έναν αιώνα.
Κάποιες χρονικές περιόδους έπεσαν σε ερείπωση, αλλά στη συνέχεια αναφύτευτηκαν, ανακαίνιστηκαν και διαμορφώθηκαν χωροταξικά και από το 2011 έχουν πάρει μια οριστική μορφή που πλησιάζει στην αρχική και ένδοξη εκδοχή τους.
Πολλοί πανύψηλοι φοίνικες και λεύκες και τριανταφυλιες και ..., και .., και μια λίμνη στη νότια πλευρά μαζί με το αριστοτεχνικά κρυμμένο Café La Noria συνθέτουν ένα καλόγουστο, λειτουργικό και ομοιογενές περιβάλον.
Επίσης οι κήποι χρησιμεύουν ως ένας από τους χώρους για το ετήσιο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ιεράς Μουσικής.
Αφήσαμε με δυσφορία τους όμορφους καταπράσινους κήπους και στριμωχτήκαμε στο πρώτο στενό που ανταμώσαμε.
Έχουμε διανύσει κάποια μέτρα μακρυά από τους κήπους και βρισκόμαστε μέσα στα επιμελώς αφρόντιστα σοκάκια της ευρύτερης περιοχής Fes el-Jdid
Η πορεία μας δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είχε σαφή προσανατολισμό, χωρίς να έχει συμβεί κάτι που να την έχει στιγματίσει, και μοιάζει για άλλη μια φορά ένα πέρα δώθε.
Σαφώς και λόγω της κόπωσης που άρχισε, κι´αυτή, να κάνει την εμφάνισή της.
Το Dar al-Makhzen ή το Βασιλικό Παλάτι, χρονολογείται από την ίδρυση της Fes el-Jdid, επί της δυναστείας των Μαρινίδων, το 1276 μ.Χ.
Είναι θαυμάσιο και που το βλέπεις εξωτερικά με τις μεγάλες θεαματικές άνισες πύλες.
Η λήψη φωτογραφιών, γίνεται από την μεγάλη ανοιχτή πλατεία την Place des Alaouites που είχε δημιουργηθεί επί Γαλλικής κατοχής και αρχικά ονομαζόταν Place du Commerce, η οποία ανακαινίστηκε τη δεκαετία του 1970.
Το παλάτι καταλαμβάνει μια έκταση περισσότερη των 80 εκταρίων και έχει εκτός των άλλων ένα τζαμί του 14ου αιώνα, μια madrasa, μια πλούσια αυλή και εκτεταμένους κήπους.
Δεν επιτρέπεται η είσοδος στο εσωτερικό του παλατιού και η μνημειώδης πρόσοψη του, αν μη τι άλλο, είναι εκθαμβωτική.
Οι επτά επιβλητικές μπροστινές πύλες, περιτριγυρισμένες από λεπτές αποχρώσεις και σκαλιστό ξύλο κέδρου, είναι χτισμένες από τη δεκαετία του 1960 και αποτελούν αριστουργήματα της σύγχρονης χειροτεχνίας.
Οι οχυρώσεις της Fes, περιλαμβάνουν ένα σύνθετο κύκλωμα προμαχώνων και πυλών που περιβάλλουν τις Fes el-Bali και Fes el-Jdid. Περιλαμβάνουν επίσης έναν αριθμό kasbahs και οχυρών που χτίστηκαν τόσο για την προστασία όσο και για τον έλεγχο της πόλης. Από αυτές τις οχυρώσεις έχουν μείνει εκτεταμένα απομεινάρια που χρονολογούνται από πολλές διαφορετικές περιόδους.
Ένα τέτοιο είναι και η ιστορική πύλη Bab al-Amer (Πύλη της Τάξης) και πιθανότατα αναφέρεται στους στρατώνες των φρουρών της πόλης που ήταν εκεί.
Μετά την εγκατάσταση του Γαλλικού προτεκτοράτου το 1912, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές αλλαγές στην γύρω περιοχή. Μεταξύ των άλλων οι διοικούντες θεώρησαν την πύλη πολύ στενή και άβολη για κυκλοφορία και κατέστρεψαν το κοντινό υδραγωγείο και μεγάλο μέρος του γύρω τοίχου για να κατασκευάσουν, κατά μήκος αυτού, τον αυτοκινητόδρομο που υπάρχει.
Mellah, λέγεται η Εβραϊκή συνοικία στο Fez El Jdid, που δημιουργήθηκε το 1438 από τον Σουλτάνο Ar Rashid και ήταν η πρώτη επίσημη Εβραϊκή συνοικία του Μαρόκου.
Κάποτε κατοικούσαν περίπου 250.000 Εβραίοι. Τα τελευταία χρόνια έχουν διασκορπισθεί και σε άλλες περιοχές όπως στο Ville Nouvelle, αλλά υπάρχουν ακόμη ενδιαφέροντα ίχνη της κοινότητας.
Το όνομα Mellah προέρχεται από τον Oued Mellah (Salt River) της περιοχής και κάθε Εβραϊκή συνοικία στο Μαρόκο ονομάζεται Mellah.
Η οδός Rue des Mérinides, ο κεντρικός δρόμος της περιοχής, είναι γεμάτη με σπίτια με ανοιχτά μπαλκόνια - μια ξεχωριστή αλλαγή από την συνηθισμένη τοπική αρχιτεκτονική.
Η συναγωγή Ibn Danan, χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Χτίστηκε από τον Mimoun Ben Sidan, έναν πλούσιο έμπορο από την πόλη του Ait Ishaq της επαρχίας Khénifra.
Το πλήρωμα του χρόνου, για την φευγάλα, ήλθε και θέλαμε να κόψουμε δρόμο και να επιστρέψουμε πίσω.
Το αν τα καταφέραμε και δεν μπουρδοκλωθήκαμε, δεν το συζητήσαμε γιατί το προσπαθήσαμε να πετύχει με προσήλωση.
Τα TAXI ήταν αραδιασμένα στην άκρη του δρόμου περιμένοντας το έμψυχο φορτίο τους. Συρθήκαμε προς το πρώτο TAXI, έτσι όπως συνηθίζεται παντού, και ο οδηγός του ήταν ακόμη κατακόκκινος στο πρόσωπο, παρόλου την μελαμψή του καταγωγή, από ένα άγριο φτάρνισμα που τον είχε πιάσει και στην επανάληψη κόντεψαν τα αψού του να μας πετύχουν. Επιφυλακτικά τον πλησιάσαμε να του ζητήσουμε να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο.
Ρώτησε <<Που, ακριβώς, θέλετε να σας πάω; >>
Του <<Απάντησα ...>>
<<Θα σας κοστίσει 30 DH είπε>>
<<30 DH ; Όχι, δε θέλουμε>>
Ευθύς αμέσως ένα άναρθρο γρύλισμα διαπέρασε τα αυτιά μας και τον λόγο πήρε μια κυρία που πετάχθηκε με εμφανή τσαμπουκά επειδή κρυφάκουσε τη συνομιλία. Τον έκραξε (εμείς πάλι δεν καταλάβαμε λέξη, αλλά είμασταν σίγουροι για τα λεγόμενά της) και αφού συνεννοήθηκε με τον επόμενο ταρίφα μας είπε θα σας πάει αυτός με όσα το TAXIμετρο θα γράψει.
Την ευχαριστήσαμε, αλλοίμονο, για την καλοσύνη της και επιβιβαστήκαμε.
Έτσι και έγινε, χωρίς κάποια κουβέντα από κανέναν και καμμιά άλλου είδους ηχορύπανση πέραν αυτής του αυτοκινήτου οδηγούμασταν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Και όταν φθάσαμε στο ξενοδοχείο, το φουκαριάρικο το TAXIμετρο έγραφε:
ώρα 20:43 και ποσό 16 DH.
Πληρώσαμε το αντίτιμο και κατεβήκαμε έχοντας ένα σαρδόνιο χαμόγελο ! ! !
Συνοπτικά κάναμε τα λίαν απαραίτητα και έξοδο για φαγητό. Ιταλικό είχαμε συμφωνήσει να ήταν το δείπνο (η νοσταλγία πλέον δεν κρυβόταν). Το είχαμε ψάξει και προτιμήσαμε κι´ας ήταν μακρυά στην ανάποδη περιοχή από αυτή που βρισκόμασταν.
Κράτηση δεν είχαμε κάνει -αν και προβλεπόταν- και η ώρα ήδη είχε περάσει όταν ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο και το GPS στη διαπασών μη χαθεί λέξη και ψαχνόμαστε, χωρίς λόγο, νυχτιάτικα.
Φθάσαμε χωρίς παλινωδίες, αφήσαμε στο παρακείμενο Parking το αυτοκίνητο προπληρώνοντας το ποσό των 05 dh που ήταν μἐχρι πρωίας ! ! !
Τα πιάτα σερβιρίστικαν και δεν άξιζαν μόνο οπτικά αλλά και . . .