themischar
Member
- Μηνύματα
- 490
- Likes
- 4.580
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα (Marrakech)
- 1η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (στην παλιά και στην νέα πόλη)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (Marrakech - Skoura & 238 Km)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (Skoura - Merzouga & 363 Km)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 5η μέρα (ασκόπως τριγύρω και ακολουθεί Camel Trek 😂 )
- 5η μέρα (συνέχεια)
- 6η ημέρα (Camp + Merzouga - Fès & 470 Km)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 7η ημέρα (Fès ολημερίς, τι άλλο μπορεί να θες ?)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Fès - Meknes - Volubilis - Chefchaouen & 264 Km)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Chefchaouen, το μπλε μαργαριτάρι !)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 9η μέρα (Chefchaouen - Rabat και 278 χλμ)
- 9η ημέρα, (Rabat)
- 9η ημέρα, (συνέχεια)
- 10η μέρα ( Rabat - Essaouira & 455 Km )
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 10η μέρα (Essaouira)
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 11η μέρα (Essaouira - Marrakech & 177 Km)
- 11η μέρα (συνέχεια)
Δεν το αντέξαμε και πολύ, να παρατηρούμε αυτούς που βρίσκονται μέσα κι´ έξω από το νερό κι´ εμείς να λιώνουμε στον ήλιο σαν παγωτόχωνάκι. Φύγαμε από το μακρυνό μας θαλάσσιο οφθαλμόλουτρο και στραφήκαμε σε πιο γήϊνες απολαύσεις.
Η πύλη Bab Oudaya η πιο δημοφιλής είσοδος στο kasbah χτίστηκε το 1195, είναι περίτεχνα διακοσμημένη με μια σειρά από περίτεχνα σκαλιστά και συχνά αναφέρεται ως μια από τις πιο όμορφες πύλες της αρχιτεκτονικής Almohad και του Μαρόκου.
Η καθοδηγητική πινακίδα, Αγροτική κεραμική (γυναικεία γη) οδηγεί προς το πωλητήριο κεραμικών Συλλόγου και δεν είναι λίγοι αυτοί που το επισκέπτονται.
Η "Terres des femmes", είναι ΜΚΟ που βοηθά αγροτικούς αγγειοπλάστες των βόρειων περιοχών της χώρας με σκοπό την διατήρηση της προγονικής τεχνογνωσίας των Μαροκινών χειροτεχνών,
με επικεφαλής τον Agnès Goffart, Βέλγο κεραμίστα, ο οποίος ζει στο Μαρόκο
Από τις αρχές του 2000 βρίσκεται πίσω από αυτήν την πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι κάτι έπρεπε να γίνει για αυτές τις γυναίκες τεχνίτριες και για αυτή τη μικρή διακοσμητική κεραμική, η οποία ήταν δύσκολο να πουληθεί επειδή αυτές ζουν σε απομακρυσμένα μέρη της χώρας.
Ὀλες οι πόλεις του Μαρόκου, έχουν γωνιές πρασίνου, ειδικά φτιαγμένες και αφιερωμένες σε στιγμές ξεκούρασης. Το Jardin des Oudayas (Oudayas Garden) είναι ένας Ανδαλουσιανός κήπος εξαιρετικά καλά διατηρημένος, και πολύ δημοφιλής στους ντόπιους.
Η περίηγησή μας συνεχίστηκε σ´αυτόν τον όμορφο κήπο που βρισκεται μέσα στο αρχαίο φρούρίο και απολαύσαμε, απροσμενα, μια ομολογουμένως ευχάριστη βόλτα.
Ο κήπος, Jardin des Oudayas, σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1920 από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Maurice Tranchant de Lunel και είναι ένα τυπικό παράδειγμα ενός κήπου riad. Ο κήπος προστατευμένος από τα τείχη και αποτελείται από τέσσερα παρτέρια όπου μεταξύ των άλλων καλωπιστικών δένδρων υπάρχουν ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, μπανανιές, καθώς και σκόρπιες τριανταφυλλιές και πικροδάφνες.
Τον κήπο, όπως όλα δείχνουν, απολαμβάνουν και οι αναρίθμητες γάτες, αλλά δεν βρήκαμε και κάποια να εκτελεί χρέη μασκότ !
Καιρός, όμως, ήταν να κάνουμε ένα διάλειμμα και διαλέξαμε εκεί που όλοι το συνηθίζουν !
Που αλλού θα μπορούσε από το αίθριο του τουριστικού Cafe Maure (Moorish cafe), με τη μοναδική του γοητεία, με τα παγκάκια Zellige, με τις μυρωδιές των κυμάτων και με την πανοραμική θέα, όπου γευτήκαμε Μαροκινά μπισκότα και σιροπιαστά γλυκά που τα συνοδέψαμε μ´ ένα νόστιμο τσάι μέντας.
Ο χρόνος μας τρέχει και εμείς με τη σειρά μας τον ακολουθούμε αγγόγυστα βαδίζοντας, τούτη τη φορά προς τα πίσω, προς την Medina και τον κήπο Jardin Nouzhat Hassan (που αφήσαμε πριν λίγες ώρες) περνώντας εκ νέου από κάποια σημεία της Medina.
Η χειροτεχνία rbati είναι ένα από τα βασικά στοιχεία αυτής της πόλης. Στην ζωντανή Medina,η τέχνη περνά από πατέρα σε γιο.
Τεχνίτες εργάζονται πάνω σε υφάσματα, δερμάτινα, χρυσά και ασημένια κοσμήματα καθώς και στη δημιουργία των χαλιών rbati.
Ο ειδικός χώρος έξω από το Τζαμί, όπου οι πιστοί πριν την είσοδό τους (στο Τζαμί) οφείλουν να βγάλουν τα υποδήματά τους και να πλύνουν τα πόδια, τα χέρια και το πρόσωπό τους.
Η έξοδος μας από την Medina, συνοδεύτηκε από μια έκπληξη !
Βρεθήκαμε μπροστά σε ένα ανοιχτό χώρο-πλατεία με αναρίθμητες ουρές ανθρώπων που περίμεναν στωϊκά κάποιο ΜΜΕ που όμως πουθενα δε φαινότναν. Μάλιστα μια, από αυτές, έφθανε και εμπόδιζε την είσοδο-έξοδο σε πρατήριο καυσίμων ! ! !
Πολλοί δρόμοι της πόλης είναι καλοστρωμένοι, δενδροφυτευμένοι και με φαρδιά πεζοδρόμια.
Η Rabat, έχει μεγάλους χώρους πρασίνου και μάλιστα με μια οικολογικά υπεύθυνη προσέγγιση, αναπτύσσοντας +230 στρέμματα χώρων πρασίνου.
Ο κήπος Nouzhat Hassan είναι το παλαιότερο και μεγαλύτερο πάρκο στην πρωτεύουσα του Μαρόκου. Σχεδιάστηκε το 1924 από τον Γάλλο στρατηγό Lyautey, που ήταν υπεύθυνος κατά την Γαλλική κυριαρχία. Είναι ένα πολύ ωραίο πάρκο τεσσάρων στρεμμάτων με παλιά δέντρα και τα περισσότερα από αυτά φέρουν το όνομα και την καταγωγή τους. Είναι ένα μέρος που έχει μεγάλη οικολογική ποικιλομορφία.
Λειτουργεί καθημερινά από 07:00 έως 19:00 και όπως το αντιληφθήκατε πέταξε το πουλάκι !(έπρεπε να το είχαμε κάνει, ήδη, νωρίτερα το απόγευμα).
Φυσικά, μια ματιά μέσα απο τα κάγκελα στις 19: 35 δεν ήταν αρκετή !
Εντάξει, δε μας την έσπασε που ήταν κλειστά αλλά το γεγονός που δεν το διαχειριστήκαμε σωστά όταν έπρεπε, νομίζοντας (πολύ κακώς) ότι είχαμε χρόνο.
Για να πνίξουμε τον πόνο μας, αλλά και για να μην συνεχίσουμε με άλλο καινούργιο πόνο, την κάναμε για φαγητό. Το προεπιλεγμένο εστιατόριό μας ήταν σχετικά κοντά και μέχρι να φθάναμε θα ήταν ανοιχτά.
Βέβαια, λίγο έλειψε να την πάθουμε γιατί ήθελαν να είχαμε κάνει κράτηση, αλλά ευτυχώς μας βόλεψαν σε μια ακρούλα της βιτρώ αίθουσας που έκανε χλιδάτη την ατμόσφαιρα.
Τέλος καλά, όλα καλά συνηθίζουμε να λέμε. ¨Ετσι και στην περίπτωσή μας ξαναβγήκαμε ευχαριστημένοι στον έξω κόσμο που ήταν αισθητά λίγος σε σχέση με +μια ώρα πριν.
Ότι γράφει, 21:05:00 στις 09-07-2019, πως και γιατί να το αμφισβητήσω?
Κινηθήκαμε, εν γνώσει μας, προς το μέρος που σκοπεύαμε να επισκεφθούμε αύριο για να αποφασίσουμε αν θα έλθουμε περπατητοί ή θα πάρουμε το αυτοκίνητο ...
Η απόφαση μας χωρίς να ρίξουμε κανένα κύβο ήταν, ότι θα έλθουμε προς τα εδώ (Μαυσωλείο), με το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε αντίστροφη πορεία μέσα από τα ημισκοτεινά σοκάκια.
Οι αγνώστου (για μας) επιλογές δημόσιας συγκοινωνίας, συμπεριλαμβάνουν και δύο γραμμές τραμ, στην κύρια εμπορική περιοχή της πόλης.
Δεν αργήσαμε να βγούμε στην γνωστή μας λεωφόρο που όλως περιέργως είχε την κινησούλα της και ήταν κάτι που μας ξένισε αφού για αρκετή ώρα προχωρούσαμε χωρίς παρέα.
Εντύπωση μας έκανε το κιόσκι του Τροχονόμου (είχαμε ανταμώσει κι´άλλά σήμερα όταν πλησιάζαμε στην πόλη) και μας θύμισε το παρελθόν στη χώρα μας, όταν οι Τροχονόμοι ανεβασμένοι στο … «βαρελάκι» τους, ρύθμιζαν την κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών.
Τα φώτα αλλάζουν την οπτική γωνιά της πόλης, δίνοντας μια φανταχτερή ομορφιά.
Η άδεια, στο φως της ημέρας, προβλήτα αλλάζει μορφή τη νύχτα και σφύζει από κόσμο που απολαμβάνει τη βόλτα του. Μικροπωλητές κάθε λογής, με μικρούς τροχήλατους πάγκους, προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην. Το πανηγύρι καλά κρατεί με τα παιδιά που ξεδίνουν με παιχνίδια που έντεχνα στήνουν ευκαιριακοί διοργανωτές.
Η πόλη διαθέτει επίσης φεστιβάλ, με πιο γνωστό το Παγκόσμιο φεστιβάλ μουσικής Mawazine που πραγματοποιείται κάθε χρόνο και είναι δωρεάν. Στις συναυλίες αυτές προσκαλούνται οι μεγαλύτεροι Εθνικοί αλλά και διεθνείς αστέρες, να μοιραστούν αξέχαστες στιγμές με δεκάδες χιλιάδες θεατές.
Το Mawazine, σημαίνει "ρυθμοί του κόσμου" και προεδρεύεται από τον Mounir Majidi, τον προσωπικό γραμματέα του βασιλιά Mohammed VI. Είναι ένα από τα πολλά γεγονότα που αποσκοπούν στην προώθηση της εικόνας του Μαρόκου ως ανεκτικού έθνους.
Τα σκηνικά της παράστασης που είδαμε να στήνονται στην απογευματινή μας βόλτα στο ανοιχό θέατρο στα τείχη του Kasbah of the Udayas, έχουν ζωντανέψει με τους ηθοποιούς να αποδίδουν τον ρόλο τους μπροστά στους καθήμενους θεατές αλλά και το άγρυπνο μάτι του κορνιζαρισμένου Βασιλιά που είχε την τιμητική του θέση !
Παραμείναμε όρθιοι, υπομονετικά, για λίγο πίσω από τις τελευταίες θέσεις. Οι ηθοποιοί έπαιζαν τους ρόλους τους κάθιδροι (δεν ξέρω αν έφταιγαν οι ενδυμασίες τους ή οι ρόλοι τους) και το έργο κυλούσε πολύ αργά με ελάχιστες εναλλαγές.
Έτσι, πέρα από το γεγονός ότι έκανε μπαμ πως ήταν μια θεατρική παράσταση από έναν Εθνικό παραδοσοσιακό θἰασο με ένα ανάλογο έργο, τίποτα άλλο δεν ήταν δυνατό να καταλάβουμε, οπότε κρίναμε πως θα´πρεπε να αποχωρήσουμε.
Απολαμβάναμε, από το μπαλκόνι, τη σιγαλιά της δροσερής νύχτας και τον φωτεινό διάκοσμο της πόλης, όταν τολμήσαμε και είπαμε την καληνύχτα μας παρόλο που δεν ήταν στα άμεσα θέλω μας.