themischar
Member
- Μηνύματα
- 490
- Likes
- 4.580
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα (Marrakech)
- 1η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (στην παλιά και στην νέα πόλη)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (Marrakech - Skoura & 238 Km)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (Skoura - Merzouga & 363 Km)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 5η μέρα (ασκόπως τριγύρω και ακολουθεί Camel Trek 😂 )
- 5η μέρα (συνέχεια)
- 6η ημέρα (Camp + Merzouga - Fès & 470 Km)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 7η ημέρα (Fès ολημερίς, τι άλλο μπορεί να θες ?)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Fès - Meknes - Volubilis - Chefchaouen & 264 Km)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Chefchaouen, το μπλε μαργαριτάρι !)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 9η μέρα (Chefchaouen - Rabat και 278 χλμ)
- 9η ημέρα, (Rabat)
- 9η ημέρα, (συνέχεια)
- 10η μέρα ( Rabat - Essaouira & 455 Km )
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 10η μέρα (Essaouira)
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 11η μέρα (Essaouira - Marrakech & 177 Km)
- 11η μέρα (συνέχεια)
Η ήπια φρεσκαδούρα της θάλασσας μας αναζωογόνησε και η επάνοδός μας στα σοκάκια συνεχείστηκε με περισσή ευφορία και σ´αυτό συνέβαλε και η έλλειψη κόσμου (ο συνωστισμός από κόσμο, όπου συνέβαινε ήταν καθαρά τυχαίος).
Η Essaouira, είναι ένας απ΄αυτούς τους προορισμούς, στους οποίους η φαντασία είναι αδύνατο, να παραμείνει φρόνιμη. Οι εικόνες, βγαλμένες μέσα από παραμύθια, μπερδεύονται με τα χρώματα, τους ήχους και τις μυρωδιές.
Το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μουσικής Gnaoua, είναι ένα μουσικό φεστιβάλ Gnawa που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Essaouira.
Η μουσική Grawa αποτελεί μια μικρή τελετουργία με υπνωτικά, επαναλαμβανόμενα μάντρα αρχαίων αφρικανικών θρησκευτικών τραγουδιών και χορό. Το Gnaoua et Musiques du Monde, που πραγματοποιείται στην Essaouira κάθε καλοκαίρι για πάνω από είκοσι χρόνια, φτιάχνει ατμόσφαιρα με μουσικές που αντηχούν απ’ την Bab Doukkala έως τo Γαλλικό Ινστιτούτο (που στεγάζεται σ’ ένα Riad του 19ου αιώνα).
Οι τοίχοι του Γαλλικού Ινστιτούτου όπως και μέρος στα πλαϊνά σοκάκια του κεντρικού δρόμου (Souk) έχουν τοιχογραφίες που φαίνονταν αρκετά παλιές (το χρώμα ήταν συχνά ξεφλουδισμένο) που μάλλον οφειλόταν στον αλμυρό θαλάσσιο άνεμο που αλλοίωνε τα καλλιτεχνήματα που είχαν φτιαχτεί με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας
Δεν ήταν παρά ένα τρισάθλιο αδιέξοδο δρομάκι που την έξοδο του έκλεινε μια γκαραζόπορτα όμως κάπου κοντά στη μέση του δυό κιτρινοκόκκινα γλομπάκια φώτιζαν περίτεχνα όμορφα το σημείο και την πρόσοψη ενός Cafe-Restaurant.
Χαλαρή και ήρεμη είναι οι καλύτερες λέξεις για να περιγράψουμε την Essaouira. Οι πωλητές δεν ενοχλούν τους τουρίστες πάρα πολύ και όσες φορές είπαμε όχι, απομακρύνονταν γρήγορα.
Το έντονα αναμεμειγμένο μπλε με το λευκό είναι τα χρώματα που κυριαρχούν στην Medina, που μας έκανε να θυμόμαστε πόλεις στην Πορτογαλία.
Η ξενάγησή μας συνεχιζόταν στα σοκάκια, ύστερα από μια στάση κάπου στα όρθια για ένα φλιτζάνι (το ένα γλυκό, το άλλο όχι) τσάι μέντας με γλυκάκι τύπου Βηρυττού!
Και βέβαια, δεν λείπει η γειτονιά που πασχίζει να είναι βαμμένη στα τιρκουάζ χρώματα, αλλά υπολείπεται ακόμη κι´ από αυτήν της Rabat. Η μεγάλη και ταυτόχρονα ειδοποιός διαφορά από την Chefchaouen είναι όλες εκείνες οι αποχρώσεις του μπλε της θάλασσας που η μια έχει και η άλλη δεν έχει
Είναι δύσκολο να μην παρατηρήσει κάποιος τις πολλές γάτες του δρόμου. Βρίσκονται σχεδόν παντού, κοιμούνται στον ήλιο ή όπου βρουν και απολαμβάνουν κάθε προσοχής από τους τουρίστες.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο, υπάρχει μεγάλη αγάπη για τις γάτες της Essaouira, από ντόπιους και τουρίστες.
Είπαμε, O.K. δε θα ξαναπεράσουμε αν σε αυτό το κουτούκι δεν βρήσκαμε τραπέζι άδειο να καθήσουμε για φαγητό (είχαν προηγηθεί ήδη δυό !).
Τούτη τη φορά, λες και λειτούργησε η μουρμούρα μας, τα καταφέραμε και γρήγορα αποδείχθηκε ότι η επιμονή μας άξιζε και τον κόπο και τον χρόνο.
Με αχνό φως ημέρας μπήκαμε στο μικρό μεζεδοπωλείο αλλά βγήκαμε με τεχνητό φωτισμό και ήλθαμε ¨αντιμέτωποι¨ με κόσμο και κοσμάκη
Οι πελάτες στην ψαραγορά είναι δυσανάλογοι με τα αποθέματα που έχουνο απομείνει στις προθήκες (οι οποίες ανανεώνονται κάθε πρωί).
Τα σοκάκια, στη μέση τους, έχουν καταληφθεί από πλανόδιους πωλητές που θέλουν να εκμεταλλευτούν την υπάρχουσα πολυκοσμία με τρόπο και χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Προχωρούσαμε αργόσυρτα προς την έξοδό μας από την Medina και ο κόσμος ολοένα αραίωνε και περισσότερο παρόλο που η ημέρα δεν είχε φθάσει ακόμη στο τέλος της.
Σε όλο το μήκος του τοίχου ο επιδαπέδιος φωτισμός το κάνει να δεσπόζει, σε όλη την περιοχή, μέσα στην νύχτα.
Το σούρτα φέρτα καλά κρατεί κατά μήκος της παραλίας και είναι ολοφάνερο πως οι περηπατητές με τα φορεμένα έντονα αρωματά τους απολαμβάνουν την δροσερή αύρα που τους κατακλύζει.
Σε αυτό το συρφερτό, κατ´ ανάγκη, βρεθήκαμε κι´εμείς πηγαίνοντας προς την περιοχή που βρισκόταν το κατάλυμα μας.
Ο κυματισμός δεν ήταν ιδιαίτερος και ο παφλασμός των κυμάτων όσο κι´αν θα δυνάμωνε, λόγω νύχτας, δεν θα έφτανε στ´αυτιά μας όπως καλή ώρα γινόταν χθες βράδυ.
Μια ημικυκλική αμμουδιά ήταν, τούτη εδώ, δίχως βότσαλα και βέβαια δίχως ίχνος βράχων από τούτη την πλευρά τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει !
Η Essaouira, είναι ένας απ΄αυτούς τους προορισμούς, στους οποίους η φαντασία είναι αδύνατο, να παραμείνει φρόνιμη. Οι εικόνες, βγαλμένες μέσα από παραμύθια, μπερδεύονται με τα χρώματα, τους ήχους και τις μυρωδιές.
Το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μουσικής Gnaoua, είναι ένα μουσικό φεστιβάλ Gnawa που διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Essaouira.
Η μουσική Grawa αποτελεί μια μικρή τελετουργία με υπνωτικά, επαναλαμβανόμενα μάντρα αρχαίων αφρικανικών θρησκευτικών τραγουδιών και χορό. Το Gnaoua et Musiques du Monde, που πραγματοποιείται στην Essaouira κάθε καλοκαίρι για πάνω από είκοσι χρόνια, φτιάχνει ατμόσφαιρα με μουσικές που αντηχούν απ’ την Bab Doukkala έως τo Γαλλικό Ινστιτούτο (που στεγάζεται σ’ ένα Riad του 19ου αιώνα).
Οι τοίχοι του Γαλλικού Ινστιτούτου όπως και μέρος στα πλαϊνά σοκάκια του κεντρικού δρόμου (Souk) έχουν τοιχογραφίες που φαίνονταν αρκετά παλιές (το χρώμα ήταν συχνά ξεφλουδισμένο) που μάλλον οφειλόταν στον αλμυρό θαλάσσιο άνεμο που αλλοίωνε τα καλλιτεχνήματα που είχαν φτιαχτεί με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας
Δεν ήταν παρά ένα τρισάθλιο αδιέξοδο δρομάκι που την έξοδο του έκλεινε μια γκαραζόπορτα όμως κάπου κοντά στη μέση του δυό κιτρινοκόκκινα γλομπάκια φώτιζαν περίτεχνα όμορφα το σημείο και την πρόσοψη ενός Cafe-Restaurant.
Χαλαρή και ήρεμη είναι οι καλύτερες λέξεις για να περιγράψουμε την Essaouira. Οι πωλητές δεν ενοχλούν τους τουρίστες πάρα πολύ και όσες φορές είπαμε όχι, απομακρύνονταν γρήγορα.
Το έντονα αναμεμειγμένο μπλε με το λευκό είναι τα χρώματα που κυριαρχούν στην Medina, που μας έκανε να θυμόμαστε πόλεις στην Πορτογαλία.
Η ξενάγησή μας συνεχιζόταν στα σοκάκια, ύστερα από μια στάση κάπου στα όρθια για ένα φλιτζάνι (το ένα γλυκό, το άλλο όχι) τσάι μέντας με γλυκάκι τύπου Βηρυττού!
Και βέβαια, δεν λείπει η γειτονιά που πασχίζει να είναι βαμμένη στα τιρκουάζ χρώματα, αλλά υπολείπεται ακόμη κι´ από αυτήν της Rabat. Η μεγάλη και ταυτόχρονα ειδοποιός διαφορά από την Chefchaouen είναι όλες εκείνες οι αποχρώσεις του μπλε της θάλασσας που η μια έχει και η άλλη δεν έχει
Είναι δύσκολο να μην παρατηρήσει κάποιος τις πολλές γάτες του δρόμου. Βρίσκονται σχεδόν παντού, κοιμούνται στον ήλιο ή όπου βρουν και απολαμβάνουν κάθε προσοχής από τους τουρίστες.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο, υπάρχει μεγάλη αγάπη για τις γάτες της Essaouira, από ντόπιους και τουρίστες.
Είπαμε, O.K. δε θα ξαναπεράσουμε αν σε αυτό το κουτούκι δεν βρήσκαμε τραπέζι άδειο να καθήσουμε για φαγητό (είχαν προηγηθεί ήδη δυό !).
Τούτη τη φορά, λες και λειτούργησε η μουρμούρα μας, τα καταφέραμε και γρήγορα αποδείχθηκε ότι η επιμονή μας άξιζε και τον κόπο και τον χρόνο.
Με αχνό φως ημέρας μπήκαμε στο μικρό μεζεδοπωλείο αλλά βγήκαμε με τεχνητό φωτισμό και ήλθαμε ¨αντιμέτωποι¨ με κόσμο και κοσμάκη
Οι πελάτες στην ψαραγορά είναι δυσανάλογοι με τα αποθέματα που έχουνο απομείνει στις προθήκες (οι οποίες ανανεώνονται κάθε πρωί).
Τα σοκάκια, στη μέση τους, έχουν καταληφθεί από πλανόδιους πωλητές που θέλουν να εκμεταλλευτούν την υπάρχουσα πολυκοσμία με τρόπο και χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Προχωρούσαμε αργόσυρτα προς την έξοδό μας από την Medina και ο κόσμος ολοένα αραίωνε και περισσότερο παρόλο που η ημέρα δεν είχε φθάσει ακόμη στο τέλος της.
Σε όλο το μήκος του τοίχου ο επιδαπέδιος φωτισμός το κάνει να δεσπόζει, σε όλη την περιοχή, μέσα στην νύχτα.
Το σούρτα φέρτα καλά κρατεί κατά μήκος της παραλίας και είναι ολοφάνερο πως οι περηπατητές με τα φορεμένα έντονα αρωματά τους απολαμβάνουν την δροσερή αύρα που τους κατακλύζει.
Σε αυτό το συρφερτό, κατ´ ανάγκη, βρεθήκαμε κι´εμείς πηγαίνοντας προς την περιοχή που βρισκόταν το κατάλυμα μας.
Ο κυματισμός δεν ήταν ιδιαίτερος και ο παφλασμός των κυμάτων όσο κι´αν θα δυνάμωνε, λόγω νύχτας, δεν θα έφτανε στ´αυτιά μας όπως καλή ώρα γινόταν χθες βράδυ.
Μια ημικυκλική αμμουδιά ήταν, τούτη εδώ, δίχως βότσαλα και βέβαια δίχως ίχνος βράχων από τούτη την πλευρά τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει !