themischar
Member
- Μηνύματα
- 490
- Likes
- 4.580
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα (Marrakech)
- 1η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (στην παλιά και στην νέα πόλη)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 2η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (Marrakech - Skoura & 238 Km)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 3η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (Skoura - Merzouga & 363 Km)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 4η μέρα (συνέχεια)
- 5η μέρα (ασκόπως τριγύρω και ακολουθεί Camel Trek 😂 )
- 5η μέρα (συνέχεια)
- 6η ημέρα (Camp + Merzouga - Fès & 470 Km)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 6η μέρα (συνέχεια)
- 7η ημέρα (Fès ολημερίς, τι άλλο μπορεί να θες ?)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 7η μέρα (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Fès - Meknes - Volubilis - Chefchaouen & 264 Km)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 8η ημέρα, (Chefchaouen, το μπλε μαργαριτάρι !)
- 8η ημέρα, (συνέχεια)
- 9η μέρα (Chefchaouen - Rabat και 278 χλμ)
- 9η ημέρα, (Rabat)
- 9η ημέρα, (συνέχεια)
- 10η μέρα ( Rabat - Essaouira & 455 Km )
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 10η μέρα (Essaouira)
- 10η μέρα (συνέχεια)
- 11η μέρα (Essaouira - Marrakech & 177 Km)
- 11η μέρα (συνέχεια)
2η μέρα (στην παλιά και στην νέα πόλη)
Το ξημέρωμα, μας βρήκε μες τη φυσική δροσιά του υπνοδωματίου (AC δεν υπήρχε, ήταν αχρείαστο) και το πρωινό, όπως είχαμε μάθει, θα μας το σέρβιραν στο roof garden.
Μια σκάλα πλατειά, για τα δεδομένα του riad, που περνούσε υποχρεωτικά μέσα από τον πρώτο όροφο όπου και άλλαζε φορά, μας ανέβασε απρόσκοπτα στην ταράτσα ή το κατ´αυτούς roof garden ! ! !
Η θέα, από την ψιλό-διαμορφωμένη ταράτσα, που ήταν λίγο ψηλά αλλά και πολύ χάλια μπορώ να πω, γιατί έβλεπες ακριβώς αυτά που δεν θα ήθελες ¨ποτέ¨ να δεις (όχι, βέβαια, πως δεν το περιμέναμε).
Ο χώρος ψιλό-διαμορφωμένος, pot pouri, για να το λέμε όπως και στη δεύτερη γλώσσα τους !
Ο ήλιος, ζωηρός, είχε σκαρφαλώσει στον καταγάλανο ουρανό και η ζέστη, για πρωί, ήταν ήδη τσιμπημένη όταν ζαλωθήκαμε τον εξοπλισμό μας για να εξερευνήσουμε όλα ή σχεδόν όλα, όσα είχαμε προσπαθήσει να σχεδιάσουμε.
Θέλοντας και μη θα είμασταν σε εγρήγορση δηλαδή να καταφέρουμε να μη περάσουμε από σημεία που τα έχουμε ήδη δει, κάτι που δεν είναι εύκολο πρακτικά να γίνει αλλά και λίγη σημασία έχει αν το καλοσκεφτείς.
Στο γοργό μας διάβα (είναι νωρίς ακόμη) έχουμε πλησιάσει στην περιοχή της Εβραϊκής συνοικίας Mellah (στα Aραβικά αλάτι) απ᾽ όπου προέρχεται και το όνομα της γειτονιάς στην οποία κατοικούν λιγοστοί Εβραίοι.
Και όπως συμβαίνει ανά την υφήλιο, όπου υπάρχουν Εβραϊκές γειτονιές, έτσι και εδώ, υπάρχει μια συναγωγή, ένα κοιμητήριο και ορισμένοι δρόμοι που εξακολουθούν να έχουν εβραϊκά ονόματα.
Η αγορά δείχνει πως μόλις παίρνει τα πάνω της και οι περιφερόμενοι στα βρεγμένα, ως επί το πλείστον, στενοσόκακα να είναι επαγγελματίες ή μοναχικοί τουρίστες αφού τα γκρουπ των τουριστών που συνήθως κάνουν σαματά ακόμη ετοιμάζονται.
Θα γυρίσω να πάρω δυό διακοσμητικές φιγούρες μονολόγησα τη στιγμή που ακουμπούσα το χαρακτηριστικό κουμπί του κλείστρου της φωτογραφικής μηχανής. Και είναι αλήθεια, όσο γυρίσατε εσείς που το διαβάζετε, άλλο τόσο γύρισα κι´εγώ. Ούτε που το ξαναθυμήθηκα.
Όμως, πήρα - πήρα τελικά αλλά από αλλού και όταν έλθει εκείνη η ώρα και βέβαια θα σας τα δείξω !
Τα καταστήματα δεν έχουν ανεβάσει όλα τα ρολά τους και η πραμάτεια κάποιων άλλων που έχουν ανοίξει ακόμη τοποθετείται στις ιδιοκατασκευασμένες βιτρίνες των.
Από τα άγρια χαράματα ανοίγουν τις πόρτες τους τα Massage Hammam για να αποκτήσουν όσες-οι θέλουν την ευεξία για το υπόλοιπο της μέρας τους.
Από όποια μεριά και αν το δεις, είναι κομματάκι δύσκολο να τρως ΠΟΡΤΑ στις 10:05:05 πμ, όταν έχεις ¨επενδύσει¨ ψυχολογικά σε έναν καλοφτιαγμένο (όπως πολλοί ισχυρίζονται) πρωινό καφέ εδώ στο Cafe Arabe.
Αλλά τι να κάνεις ;
Το δέχεσαι, και το κάνεις γαργάρα, και πορεύεσαι με βήμα ταχύ, και χωρίς αυτόν !
Απολαμβάνουμε, αν μη τι άλλο, την χωρίς συνωστισμό βόλτα μας που έχει ιδιαίτερη χάρη αφού δεν ενοχλούμαστε σχεδόν από κανέναν και το κυριότερο που είναι και το ζητούμενο δεν μπερδεύεσαι, δεν χάνεσαι.
Οι κράχτες των καταστημάτων είναι κι´ αυτοί στη δική τους ζάλη χωρίς τις γνωστές τους φανφάρες και τα κάθε λογής τραβολογήματά τους
Τα ασημένια και τα μπρούτζινα είδη πωλούνται ήδη σε εξαιρετικές τιμές, πριν κάνεις το κόπο να ξεκινήσεις το επιβαλλόμενο παζάρι !
Το ως τα μπούνια φορτωμένο παπάκι με διάφορες σακούλες αλλά και μπόλικη μέντα ξεφορτώνεται από τον ιδιοκτήτη του, που -επί τόπου- με περισσή φροντίδα και ευκολία ξεδιαλέγει τη φρέσκια μέντα για να φτιάξει μ´αυτήν αργότερα αυθεντικό μαροκινό τσάι.
Δεν υπάρχει σειρά, δεν υπάρχει προτεραιότητα στο πως θα τα καταφέρεις να μη κόψεις άσκοπες βόλτες. Ίσως και αυτό τελικά να έχει την χάρη του αφού κάτι περισσότερο μαθαίνεις στριφογυρίζοντας δώθε κείθε.
Θα μπορούσα, τώρα πια, να βάλω μια τάξη και ένα σχεδιασμό διαδρομής στην παρουσίαση αλλά θαρρώ πως έτσι θα έχανε την αυθεντικότητά της η ανέμελη σχόλη, το κοινό ¨χάζεμα¨ .
Τίποτα δε θύμιζε την πλατεία, Jamaa el-Fna, του χθες που έσφιζε από ζωή μέσα στο υπαίθριο παζάρι.
Είναι ουσιαστικά άδεια, αφού έχει καταφθάσει και εργάζεται πυρετωδώς η υπηρεσία καθαριότητος για να ετοιμάσει με τον τρόπο της το χώρο, για το επερχόμενο σούρουπο, που θα υποδεχτεί σε μια μεριά της το φεστιβάλ.
Δυό είσοδοι Riad, σε διπλανά στενοσόκακα που εύκολα με την ονομασία τους μας παρέπεμψαν σε Ελλάδα και έκαναν τα μάτια μας να παιχνιδίσουν στο αντίκρυσμά τους.
Το ξημέρωμα, μας βρήκε μες τη φυσική δροσιά του υπνοδωματίου (AC δεν υπήρχε, ήταν αχρείαστο) και το πρωινό, όπως είχαμε μάθει, θα μας το σέρβιραν στο roof garden.
Μια σκάλα πλατειά, για τα δεδομένα του riad, που περνούσε υποχρεωτικά μέσα από τον πρώτο όροφο όπου και άλλαζε φορά, μας ανέβασε απρόσκοπτα στην ταράτσα ή το κατ´αυτούς roof garden ! ! !
Η θέα, από την ψιλό-διαμορφωμένη ταράτσα, που ήταν λίγο ψηλά αλλά και πολύ χάλια μπορώ να πω, γιατί έβλεπες ακριβώς αυτά που δεν θα ήθελες ¨ποτέ¨ να δεις (όχι, βέβαια, πως δεν το περιμέναμε).
Ο χώρος ψιλό-διαμορφωμένος, pot pouri, για να το λέμε όπως και στη δεύτερη γλώσσα τους !
Ο ήλιος, ζωηρός, είχε σκαρφαλώσει στον καταγάλανο ουρανό και η ζέστη, για πρωί, ήταν ήδη τσιμπημένη όταν ζαλωθήκαμε τον εξοπλισμό μας για να εξερευνήσουμε όλα ή σχεδόν όλα, όσα είχαμε προσπαθήσει να σχεδιάσουμε.
Θέλοντας και μη θα είμασταν σε εγρήγορση δηλαδή να καταφέρουμε να μη περάσουμε από σημεία που τα έχουμε ήδη δει, κάτι που δεν είναι εύκολο πρακτικά να γίνει αλλά και λίγη σημασία έχει αν το καλοσκεφτείς.
Στο γοργό μας διάβα (είναι νωρίς ακόμη) έχουμε πλησιάσει στην περιοχή της Εβραϊκής συνοικίας Mellah (στα Aραβικά αλάτι) απ᾽ όπου προέρχεται και το όνομα της γειτονιάς στην οποία κατοικούν λιγοστοί Εβραίοι.
Και όπως συμβαίνει ανά την υφήλιο, όπου υπάρχουν Εβραϊκές γειτονιές, έτσι και εδώ, υπάρχει μια συναγωγή, ένα κοιμητήριο και ορισμένοι δρόμοι που εξακολουθούν να έχουν εβραϊκά ονόματα.
Η αγορά δείχνει πως μόλις παίρνει τα πάνω της και οι περιφερόμενοι στα βρεγμένα, ως επί το πλείστον, στενοσόκακα να είναι επαγγελματίες ή μοναχικοί τουρίστες αφού τα γκρουπ των τουριστών που συνήθως κάνουν σαματά ακόμη ετοιμάζονται.
Θα γυρίσω να πάρω δυό διακοσμητικές φιγούρες μονολόγησα τη στιγμή που ακουμπούσα το χαρακτηριστικό κουμπί του κλείστρου της φωτογραφικής μηχανής. Και είναι αλήθεια, όσο γυρίσατε εσείς που το διαβάζετε, άλλο τόσο γύρισα κι´εγώ. Ούτε που το ξαναθυμήθηκα.
Όμως, πήρα - πήρα τελικά αλλά από αλλού και όταν έλθει εκείνη η ώρα και βέβαια θα σας τα δείξω !
Τα καταστήματα δεν έχουν ανεβάσει όλα τα ρολά τους και η πραμάτεια κάποιων άλλων που έχουν ανοίξει ακόμη τοποθετείται στις ιδιοκατασκευασμένες βιτρίνες των.
Από τα άγρια χαράματα ανοίγουν τις πόρτες τους τα Massage Hammam για να αποκτήσουν όσες-οι θέλουν την ευεξία για το υπόλοιπο της μέρας τους.
Από όποια μεριά και αν το δεις, είναι κομματάκι δύσκολο να τρως ΠΟΡΤΑ στις 10:05:05 πμ, όταν έχεις ¨επενδύσει¨ ψυχολογικά σε έναν καλοφτιαγμένο (όπως πολλοί ισχυρίζονται) πρωινό καφέ εδώ στο Cafe Arabe.
Αλλά τι να κάνεις ;
Το δέχεσαι, και το κάνεις γαργάρα, και πορεύεσαι με βήμα ταχύ, και χωρίς αυτόν !
Απολαμβάνουμε, αν μη τι άλλο, την χωρίς συνωστισμό βόλτα μας που έχει ιδιαίτερη χάρη αφού δεν ενοχλούμαστε σχεδόν από κανέναν και το κυριότερο που είναι και το ζητούμενο δεν μπερδεύεσαι, δεν χάνεσαι.
Οι κράχτες των καταστημάτων είναι κι´ αυτοί στη δική τους ζάλη χωρίς τις γνωστές τους φανφάρες και τα κάθε λογής τραβολογήματά τους
Τα ασημένια και τα μπρούτζινα είδη πωλούνται ήδη σε εξαιρετικές τιμές, πριν κάνεις το κόπο να ξεκινήσεις το επιβαλλόμενο παζάρι !
Το ως τα μπούνια φορτωμένο παπάκι με διάφορες σακούλες αλλά και μπόλικη μέντα ξεφορτώνεται από τον ιδιοκτήτη του, που -επί τόπου- με περισσή φροντίδα και ευκολία ξεδιαλέγει τη φρέσκια μέντα για να φτιάξει μ´αυτήν αργότερα αυθεντικό μαροκινό τσάι.
Δεν υπάρχει σειρά, δεν υπάρχει προτεραιότητα στο πως θα τα καταφέρεις να μη κόψεις άσκοπες βόλτες. Ίσως και αυτό τελικά να έχει την χάρη του αφού κάτι περισσότερο μαθαίνεις στριφογυρίζοντας δώθε κείθε.
Θα μπορούσα, τώρα πια, να βάλω μια τάξη και ένα σχεδιασμό διαδρομής στην παρουσίαση αλλά θαρρώ πως έτσι θα έχανε την αυθεντικότητά της η ανέμελη σχόλη, το κοινό ¨χάζεμα¨ .
Τίποτα δε θύμιζε την πλατεία, Jamaa el-Fna, του χθες που έσφιζε από ζωή μέσα στο υπαίθριο παζάρι.
Είναι ουσιαστικά άδεια, αφού έχει καταφθάσει και εργάζεται πυρετωδώς η υπηρεσία καθαριότητος για να ετοιμάσει με τον τρόπο της το χώρο, για το επερχόμενο σούρουπο, που θα υποδεχτεί σε μια μεριά της το φεστιβάλ.
Δυό είσοδοι Riad, σε διπλανά στενοσόκακα που εύκολα με την ονομασία τους μας παρέπεμψαν σε Ελλάδα και έκαναν τα μάτια μας να παιχνιδίσουν στο αντίκρυσμά τους.