Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.955
- Likes
- 52.369
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προσδοκίες
- Σιγκαπούρη short stop
- 24 ώρες στο Auckland
- Και stopover (Nadi, Fiji) και layover (Νουμέα, Νέα Καληδονία)
- Wallis & Futuna (βασικά Wallis)
- Wallis & Futuna II
- Wallis & Futuna III
- Photos Wallis & Futuna
- Δεύτερο stopover στο Nadi
- Τόνγκα
- Photos Τόνγκα
- Τόνγκα ΙΙ
- Νέα Ζηλανδία
- Νέα Ζηλανδία - Βόρειο Νησί
- Photos New Zealand Βόρειο Νησί
- Tongariro trek
- Ουέλινγκτον
- Abel Tasman National Park
- Photos Wellington - Abel Tasman
- Νέα Ζηλανδία - Νότιο Νησί
- Photos New Zealand - Νότιο Νησί
- Παγετώνας Franz Josef
- Νέα Ζηλανδία - Νότιο Νησί ΙΙ
- Νέα Ζηλανδία - Νότιο Νησί ΙΙΙ
- Milford Sound
- Dunedin
- Photos New Zealand Νότιο Νησί ΙΙ
- Photos Franz Josef by krekouzas
- Αυστραλία (για μια μέρα κι από σπόντα)
- Βανουάτου
- Νήσος Tanna
- Νήσος Tanna II
- Photos Tanna by krekouzas
- Photos Tanna II
- Port Vila
- Νησί Efate
- Photos Efate
- Νησί Pentecost
- Photos Pentecost
- Νησί Pentecost II
- Pentecost by krekouzas
- Νησί Espiritu Santo
- Νησί Espiritu Santo II
- Τρεκ Espiritu Santo
- Νησί Espiritu Santo III
- Photos Espiritu Santo
- World War II tour
- Photos World War II tour
- Νησί Espiritu Santo IV
- Νησί Espiritu Santo V
- Photos Espiritu Santo III
- Νησί Espiritu Santo VI
- Αξιολόγηση Βανουάτου
- Επιστροφή στη Νέα Ζηλανδία
- Photos Hobbiton
- Αξιολόγηση Νέας Ζηλανδίας - Επίλογος
Το τρεκ στο Εσπιριτου Σάντο είναι εύκολα το τρίτο καλύτερο, πιο επικίνδυνο και συνάμα όμορφο που έχω κάνει! Τα δύο του Περού δύσκολα θα ξεπεραστούν. Θυμάμαι στις σκάλες που ανεβοκατεβαίναμε κάποιο σκαλί έσπασε και νόμιζα έσπασα και πόδι! Είχε τροπική καταιγίδα . Οι αυτοσχέδιες ξύλινες σκάλες να γλιστρούν πάρα πολύ, ανεβαίναμε τεράστιους βράχους και γενικά ήταν αρκετά επικίνδυνα. Μας είχαν πει, ελάτε παντόφλες βρε.. μαι χαρα θα είναι! Ευτυχώς δεν τους ακούσαμε.
Το χωριό που μας άφησε το αυτοκίνητο. Το παιδάκι με το μπαλάκι ήτσν τόσο χαρούμενο με μόνο ένα μπαλακι! Και εμείς διπλά χαρούμενοι όσο παίζαμε μαζί του!! Του έβγαλα και μια φωτογραφία πολαρόιντ και η μαμά του με μεγάλη χαρά την πήρε. Τόσο απλοί και αυθεντικοί άνθρωποι!!!
Η διαδρομή δεν ήταν μονότονη. Τουναντίον, κάθε εκατό μέτρα άλλαζε, είχες σκάλες, είχες σε κάποια σημεία θέα απο ψηλά της ζούγκλας. Η βροχή και η λάσπη σε ταλαιπωρούν μα ξέραμε, ακόμη και έτσι ήταν όμορφα! Αγωνιούσες να μην χτυπήσεις. Λίγοι και καλοί ήμασταν! Εμείς τελευταίοι δεν μας έβιαζε κάτι, και οι οδηγοι ευγενέστατοι και χαμογελαστοί μας περιμέναν, μας βοηθούσαν!
Χαρά στην υπομονή τους να τις φτιάξουν τις σκάλες!!! Ήταν πολλες, πάρα πολλές, και μεγάλες!!
Στην αρχή φοβόμασταν μην πατήσουμε και λάσπες,ή βραχουν τα παπουτια μας!
Ο Αμερικάνος ήρωας πραγματικά .
Ξεκινήσαμε με ηθικό ακμαιότατο
Μετά κατεβήκαμε μια κατηφόρα να φτάσουμε την γέφυρα με τα μπαμπου. Λίγα μέτρα πιο κάτω ήμασταν στην καλύβα όπου αφήσαμε τα πραγματα μας. Ήμασταν έτοιμοι να ξακινησουμε την μικρη μας περιπέτει.
Το πασίγνωστο χωριο...
Κάποιοι έχουν και βίλες
Η σπηλιά ήταν απίθανη! Όσο πιο μακριά πηγαίναμε στο τρεκ τόσο πιο όμορφο και ενδιαφέρον γινόταν.
Λίγο πριν φτάσουμε μας έβαλαν και τα χρώματα του πολέμου
Ώρα να μπούμε
"Βρε λες να είναι βαθια;;" αναρωτιόταν το δελφινόπαιδο
Είχαμε όμορφες εικόνες από κάθε γωνία.
Πολύ σκοτάδι...και πιο πολλές ακόμη νυχτερίδες!!!
Εντυπωσιακοί καταρράκτες.
Αχνοφαίνεται και η έξοδος...
Εντυπωσιακότερο δεν γίνεται και σαν να ζουμε σε σκηνικό ταινίας...
Η έξοδος πως δείχνει ως... είσοδος!
To κομμάτι μετά τη σπηλιά ήταν και το καλύτερο γαι εμένα. Τεράστια βράχια που έπρεπενα περάσουμε, το ποτάμι που σε παρασέρνει το ρεύμα, στη διαδρομή καταρράκτες, η ζούγκλα να εμποδίζει το φως να πέφτει στο φαράγγι και να βλέπεις,όσο επιπλέεις ακτίνες να διαπερνούν το φύλλα!!! Και σε όλα αυτά μόνοι μας! Ήμασταν οι τελευταίοι και τους υπόλοιπους, δεν μας έβιαζε τίποτα, απορροφούσαμε όσο πιο πολλές εικόνες μπορούσαμε!!! Απλά μαγεία!!!
Εδώ ξεκινούσαμε...
Ο βράχος φαίνεται μικρός μα ήταν πάνω απο 3 μέτρ σε ύψος, εμείς απο σχισμή ανάμεσα περάσαμε!
Παντού καταρράκτες... μια ομορφιά...
Πολύ καλοί άνθρωποι!!!!
Ο δρόμος τις επιστροφής ήταν γλυκός. Είμασταν γεμάτη ενέργεια και χαρά!!! Ήταν μια ακόμη μέρα κερδισμένη, απο αυτές που ποτέ δεν ξεχνάς!!!
Ήταν που προσέχαμε μην λερωθούμε ή γίνουμε μούσκεμα...
Αυτό το παιδάκι και το χαμόγελό του δεν θα το ξεχάσω ποτέ!!!!
Εδώ η προσπάθεια να μείνουμε καθαροί!!!!
Ενώ όταν το έχεις πάρει απόφαση ότι θα γίνεις χάλια, το γυρνάς και στην πλακίτσα.
Και εκεί που είπαμε τη γλιτώσαμε τη βροχή....
Nα και η τροπική καταιγίδα. Ο Γιώργος με τα γυαλιά του να μην βλέπει τιποτα, και οι κλίσεις και τα μεγέθη απο τις σκάλες να είναι για εμάς πρωτόγνωρα.
Μέσα στη σπηλιά θυμάμαι τουλάχιστο δύο με τρεις καταρράκτες.
Και η έξοδος της σπηλιάς!
Το χωριό που μας άφησε το αυτοκίνητο. Το παιδάκι με το μπαλάκι ήτσν τόσο χαρούμενο με μόνο ένα μπαλακι! Και εμείς διπλά χαρούμενοι όσο παίζαμε μαζί του!! Του έβγαλα και μια φωτογραφία πολαρόιντ και η μαμά του με μεγάλη χαρά την πήρε. Τόσο απλοί και αυθεντικοί άνθρωποι!!!
Η διαδρομή δεν ήταν μονότονη. Τουναντίον, κάθε εκατό μέτρα άλλαζε, είχες σκάλες, είχες σε κάποια σημεία θέα απο ψηλά της ζούγκλας. Η βροχή και η λάσπη σε ταλαιπωρούν μα ξέραμε, ακόμη και έτσι ήταν όμορφα! Αγωνιούσες να μην χτυπήσεις. Λίγοι και καλοί ήμασταν! Εμείς τελευταίοι δεν μας έβιαζε κάτι, και οι οδηγοι ευγενέστατοι και χαμογελαστοί μας περιμέναν, μας βοηθούσαν!
Χαρά στην υπομονή τους να τις φτιάξουν τις σκάλες!!! Ήταν πολλες, πάρα πολλές, και μεγάλες!!
Στην αρχή φοβόμασταν μην πατήσουμε και λάσπες,ή βραχουν τα παπουτια μας!
Ο Αμερικάνος ήρωας πραγματικά .
Ξεκινήσαμε με ηθικό ακμαιότατο
Μετά κατεβήκαμε μια κατηφόρα να φτάσουμε την γέφυρα με τα μπαμπου. Λίγα μέτρα πιο κάτω ήμασταν στην καλύβα όπου αφήσαμε τα πραγματα μας. Ήμασταν έτοιμοι να ξακινησουμε την μικρη μας περιπέτει.
Το πασίγνωστο χωριο...
Κάποιοι έχουν και βίλες
Η σπηλιά ήταν απίθανη! Όσο πιο μακριά πηγαίναμε στο τρεκ τόσο πιο όμορφο και ενδιαφέρον γινόταν.
Λίγο πριν φτάσουμε μας έβαλαν και τα χρώματα του πολέμου
Ώρα να μπούμε
"Βρε λες να είναι βαθια;;" αναρωτιόταν το δελφινόπαιδο
Είχαμε όμορφες εικόνες από κάθε γωνία.
Πολύ σκοτάδι...και πιο πολλές ακόμη νυχτερίδες!!!
Εντυπωσιακοί καταρράκτες.
Αχνοφαίνεται και η έξοδος...
Εντυπωσιακότερο δεν γίνεται και σαν να ζουμε σε σκηνικό ταινίας...
Η έξοδος πως δείχνει ως... είσοδος!
To κομμάτι μετά τη σπηλιά ήταν και το καλύτερο γαι εμένα. Τεράστια βράχια που έπρεπενα περάσουμε, το ποτάμι που σε παρασέρνει το ρεύμα, στη διαδρομή καταρράκτες, η ζούγκλα να εμποδίζει το φως να πέφτει στο φαράγγι και να βλέπεις,όσο επιπλέεις ακτίνες να διαπερνούν το φύλλα!!! Και σε όλα αυτά μόνοι μας! Ήμασταν οι τελευταίοι και τους υπόλοιπους, δεν μας έβιαζε τίποτα, απορροφούσαμε όσο πιο πολλές εικόνες μπορούσαμε!!! Απλά μαγεία!!!
Εδώ ξεκινούσαμε...
Ο βράχος φαίνεται μικρός μα ήταν πάνω απο 3 μέτρ σε ύψος, εμείς απο σχισμή ανάμεσα περάσαμε!
Παντού καταρράκτες... μια ομορφιά...
Πολύ καλοί άνθρωποι!!!!
Ο δρόμος τις επιστροφής ήταν γλυκός. Είμασταν γεμάτη ενέργεια και χαρά!!! Ήταν μια ακόμη μέρα κερδισμένη, απο αυτές που ποτέ δεν ξεχνάς!!!
Ήταν που προσέχαμε μην λερωθούμε ή γίνουμε μούσκεμα...
Αυτό το παιδάκι και το χαμόγελό του δεν θα το ξεχάσω ποτέ!!!!
Εδώ η προσπάθεια να μείνουμε καθαροί!!!!
Ενώ όταν το έχεις πάρει απόφαση ότι θα γίνεις χάλια, το γυρνάς και στην πλακίτσα.
Και εκεί που είπαμε τη γλιτώσαμε τη βροχή....
Nα και η τροπική καταιγίδα. Ο Γιώργος με τα γυαλιά του να μην βλέπει τιποτα, και οι κλίσεις και τα μεγέθη απο τις σκάλες να είναι για εμάς πρωτόγνωρα.
Μέσα στη σπηλιά θυμάμαι τουλάχιστο δύο με τρεις καταρράκτες.
Και η έξοδος της σπηλιάς!
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
Last edited by a moderator: