kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.998
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Getting to Japan...
- ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ
- HELLO, MY NAME IS JAPAN
- ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ... ΝΤΟΠΙΩΝ
- ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- YOUR KINDNESS WILL BE GREATLY APPRECIATED
- ΠΟΙΟ ΝΗΣΙ?
- ΝΙΚΚΟ ΧΑΡΗΝ ΠΙΣΤΗΣ
- ΣΤΗΝ ΆΛΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
- ΟΔΗΓΗΣΑ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 30 ΧΡΟΝΩΝ
- ΠΑΙΔΙΑ... ΨΑΡΙΛΑ!
- ΚΩΝΟΣ
- Η διαδρομή (και μόνο!) για Takayama
- Αφιερωμένο στις γυναίκες της
- Takayama κλεισίματα και Nagoya
- Τι βλέπουν τα μάτια
- Ιαπωνία ultimatum 1/2
- Ιαπωνία ultimatum 2/2
- Φαβορί
- Η μάχη της εικόνας
- Heavyweight
- In between
- Kyoto: Arashiyama
- Kyoto: Kinkakuji
- Kyoto: CASE CLOSED!
- Πόλη ΝΟ.1
- Αποχαιρετιστήριο Δώρο
Nara. Μία από τις πόλεις που χαίρουν τη φήμη της παλιάς πρωτεύουσας τούτης της χώρας (710 με 784), μας καλωσορίζει σήμερα. Εκτός από αυτό το μεμονωμένο γεγονός για την μετέπειτα εξέλιξη της πόλης (φασόν γείωση… για άλλη μια φορά, όλα ίδια) εδώ βρίσκεται και το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο στον κόσμο και μνημείο της UNESCO (ένα από τα δεκάδες που είδαμε). Ας σταθώ λίγο όμως στην προηγούμενη παρένθεση και στην δήλωση «όλα ίδια».. Βλέπετε, καθώς η αμφιταλάντευση πιθανότατα είναι μια ασφαλή οδό προς την αλήθεια, οφείλω να δίνω διπλή υπόσταση σε «γειώσεις» τύπου «όλα ίδια». Τι να πω όμως; Αισθάνομαι ότι στα περισσότερα μέρη του κόσμου που έχω πάει, διέκρινα κάποιες τροποποιήσεις στις εικόνες από περιοχή σε περιοχή. Βέβαια με την Ευρώπη είμαστε εξοικειωμένοι και πιο ευαίσθητοι στις διακυμάνσεις, ο Κόλπος υποφέρει από την γκαντεμιά του κλίματός του ενώ η Αφρική, όσο κι αν την εξυμνούμε, διαθέτει χαρακτηριστικά «φασόν» όχι μόνο εντός χώρας αλλά και από χώρα σε χώρα. Άρα ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα στην Ιαπωνία και η κοινοτυπία είναι αυτόματα φάουλ; Ας το αποδώσουμε καλύτερα στην ιδιότητά μου του τοπογράφου που βαθμολογεί τα σπίτια σαν μονάδες. Και από την στιγμή που η έννοια «σπίτι» βρεθεί στο προσκήνιο, αφήστε το, η Ιαπωνία το έχει χαμένο το παιχνίδι. Οι πλείστες εικόνες των σύγχρονων πόλεων απλά δεν με ικανοποιούν.
Ας πάμε όμως παρακάτω. Για άλλη μια φορά, κι εδώ περισσότερο από την Takayama, το πανηγυράκι που έχουν στήσει οι Ιάπωνες με τα ελαφάκια, είναι πιο έντονο. Σε διάσπαρτα σημεία, πώληση των ειδικών μπισκότων για τα ελάφια, πινακίδες με magna ελαφάκια με καρφιτσωμένα τα χαμόγελά τους και διάφορες οδηγίες για το πώς τα χαϊδεύουμε, πως συμπεριφερόμαστε, πως τους κάνουμε καμάκι (πφφφ.. μπούρδες…) και άλλα διάφορα.
Τώρα φτάνοντας στην περιοχή του ναού Todai Ji αφήνουμε τον ενοχλητικό ιστό της πόλης και περνάμε στα πιο όμορφα όπως οι κατοικίες με τους ψηλούς μαντρότοιχους και το χαρακτηριστικό κεραμιδάκι επάνω τους, τις λιμνούλες με τα κατακόκκινα δέντρα λόγω φθινοπώρου και τα διάσπαρτα ρυάκια στις άκρες σχεδόν όλων των ασφαλτοστρωμένων δρόμων. Τα πεύκα προσεγμένα και φτιαγμένα στους γνωστούς Γιαπωνέζικους σχηματισμούς (bonsai style), τα ξύλινα παραδοσιακά σπίτια πληθαίνουν ενώ οι πρώτοι ναοί κάνουν την εμφάνισή τους. Κάπου στο ενδιάμεσο και κοντά στον ναό Todai πετυχαίνουμε ελάφι που μασουλάει μεταλλική αλυσίδα από καγκελάκια. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε με τι ευφραίνεται αλλά μετά μας περνάει απ’ το μυαλό ότι εκείνο μας παίζει και όχι εμείς εκείνο καθώς συγκεντρώνει πλήθος ανθρώπων που, παρακολουθώντας το, του δίνουν μπόλικα μπισκοτάκια! «Σίγουρα ένας ασφαλής τρόπος για να προκαλέσεις εντύπωση σε τούτους τους δίποδους» και αποστολή εξετελέσθη.
Η πύλη είναι ξύλινη, τεράστια, η μεγαλύτερη για την ακρίβεια που έχουμε δει μέχρι τώρα, και τα ξύλινα αγάλματα των τερατόμορφων φυλάκων να χρειάζονται ένα γερό ξεσκόνισμα. Η λεπτομέρεια της πύλης είναι πέραν περιγραφής. Η τύποι είναι μάστορες του ξύλου, τι να λέμε. Πιο πίσω άλλη μια πύλη με τερακότα κολώνες αυτή τη φορά. Πάνω και πίσω από όλα αυτά, ορθώνεται η στέγη του Todai με τα δύο χαρακτηριστικά κερατάκια στην κορυφή της. Οι κήποι γύρω μας, όπως πάντα, βγαλμένοι από όνειρο με το νερό να παίζει πρωτεύον ρόλο στο σκηνικό. Το κτίριο τώρα… Δεν περιγράφεται… μια εικόνα για εσάς.
Εντός έχουμε τον πανύψηλο Βούδα ύψους 14,98 μέτρων και 500 τόνων, τους δύο μικρότερους, καλυμμένους με φύλλα χρυσού εκατέρωθεν και πιο πίσω τους δύο ξύλινους πολεμιστές. Τέλος, μια μακέτα του ναού και μια μπούρδα: μια τρύπα σε μια κολώνα με διάμετρο ίση με το δάκτυλο του μεγάλου Βούδα (μη με ρωτήσετε ποιο) από το οποίο αν καταφέρεις να περάσεις χωρίς να χρειαστεί βίντσι να σε ξεφρακάρει, θα είσαι καλότυχος (αν και με κάτι πλευρά λειψός). Δηλώνω κατηγορηματικός χλευαστής όλων αυτών των θρησκευτικών σαχλαμαρών, χαζεύω για λίγο την χαζοχαριτωμενιά των Γιαπωνέζων (εγγυημένα πράγματα! Τέτοια δωσ’ τους και θα σε έχουν Θεό (… αυτό ακούστηκε κάπως καλειδοσκοπικό…)), άλλωστε όλοι αυτοί, μπόι DeVito- σώμα V.Beckham, μπορούν να τα καταφέρουν πιο εύκολα. Ά! Και παζάρι εντός του ναού.. Γείωση..
Άσκοπο τριγύρισμα στα πέριξ χωρίς κάτι συγκεκριμένο κατά νου. Όμορφες, πολύ όμορφες εικόνες σαν πίνακες ζωγραφικής! Ξέρετε, εκείνους τους πίνακες που ετοιμάζουν οι αρκετοί ζωγράφοι που βρίσκονται διάσπαρτοι στην περιοχή, καθισμένοι στα χαμηλά καρεκλάκια τους να καδράρουν με τα δάκτυλα και να ασχολούνται με τον καμβά τους.
Ρυάκια, πλακόστρωτα, μάντρες, κεραμίδια, ναός στο βάθος. Από το μπαλκόνι του Kasuga shrine φαίνεται όλη η Nara. Στα αριστερά του ναού, ακολουθήστε το μονοπάτι προς τα δυτικά. Ερημιά, ησυχία, έλλειψη τουριστών και τα πιο χορταριασμένα, μουχλιασμένα και επιμελώς παραμελημένα φαναράκια σε ένα παρκάκι που σε ταξιδεύει στο χρόνο. Μέσα σε όλα τα μεγαλεπήβολα που είδαμε μέχρι τώρα, τούτο χαράχθηκε στην μνήμη. Το ρυάκι κατρακυλά τον λόφο ανάμεσα στις πέτρες, τα φανάρια και τις εμφανείς ρίζες των δέντρων, τεράστια χταπόδια πρασινισμένα κι αυτά από τα βρύα.
Ακόμα πιο δυτικά θα βρείτε μια αντίστοιχη εικόνα (με καμιά χιλιάρα βέβαια περισσότερα πέτρινα φαναράκια!!!)
καθώς και έναν διάδρομο με εκατοντάδες επίχρυσα και μεταλλικά φαναράκια κρεμασμένα από την στέγη του ναού (πιθανότατα να δείτε και κανένα γάμο). Στον δρόμο της επιστροφής, τον ναό Kofuku ji θα το έλεγα εντελώς αδιάφορο εξαιρώντας την παγόδα. Από την άλλη, κάθε παγόδα σε σχετίζει πιο άμεσα με τις εικόνες που έχεις για την Ιαπωνία στο μυαλό σου άρα πάντα θα δίνεις extra points σε δαύτες.
Νωρίς ξεμπερδέψαμε. Πάμε πίσω. Όσο Κιότο βγάλουμε και σήμερα, καλό θα μας κάνει!
Ας πάμε όμως παρακάτω. Για άλλη μια φορά, κι εδώ περισσότερο από την Takayama, το πανηγυράκι που έχουν στήσει οι Ιάπωνες με τα ελαφάκια, είναι πιο έντονο. Σε διάσπαρτα σημεία, πώληση των ειδικών μπισκότων για τα ελάφια, πινακίδες με magna ελαφάκια με καρφιτσωμένα τα χαμόγελά τους και διάφορες οδηγίες για το πώς τα χαϊδεύουμε, πως συμπεριφερόμαστε, πως τους κάνουμε καμάκι (πφφφ.. μπούρδες…) και άλλα διάφορα.
Τώρα φτάνοντας στην περιοχή του ναού Todai Ji αφήνουμε τον ενοχλητικό ιστό της πόλης και περνάμε στα πιο όμορφα όπως οι κατοικίες με τους ψηλούς μαντρότοιχους και το χαρακτηριστικό κεραμιδάκι επάνω τους, τις λιμνούλες με τα κατακόκκινα δέντρα λόγω φθινοπώρου και τα διάσπαρτα ρυάκια στις άκρες σχεδόν όλων των ασφαλτοστρωμένων δρόμων. Τα πεύκα προσεγμένα και φτιαγμένα στους γνωστούς Γιαπωνέζικους σχηματισμούς (bonsai style), τα ξύλινα παραδοσιακά σπίτια πληθαίνουν ενώ οι πρώτοι ναοί κάνουν την εμφάνισή τους. Κάπου στο ενδιάμεσο και κοντά στον ναό Todai πετυχαίνουμε ελάφι που μασουλάει μεταλλική αλυσίδα από καγκελάκια. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε με τι ευφραίνεται αλλά μετά μας περνάει απ’ το μυαλό ότι εκείνο μας παίζει και όχι εμείς εκείνο καθώς συγκεντρώνει πλήθος ανθρώπων που, παρακολουθώντας το, του δίνουν μπόλικα μπισκοτάκια! «Σίγουρα ένας ασφαλής τρόπος για να προκαλέσεις εντύπωση σε τούτους τους δίποδους» και αποστολή εξετελέσθη.
Η πύλη είναι ξύλινη, τεράστια, η μεγαλύτερη για την ακρίβεια που έχουμε δει μέχρι τώρα, και τα ξύλινα αγάλματα των τερατόμορφων φυλάκων να χρειάζονται ένα γερό ξεσκόνισμα. Η λεπτομέρεια της πύλης είναι πέραν περιγραφής. Η τύποι είναι μάστορες του ξύλου, τι να λέμε. Πιο πίσω άλλη μια πύλη με τερακότα κολώνες αυτή τη φορά. Πάνω και πίσω από όλα αυτά, ορθώνεται η στέγη του Todai με τα δύο χαρακτηριστικά κερατάκια στην κορυφή της. Οι κήποι γύρω μας, όπως πάντα, βγαλμένοι από όνειρο με το νερό να παίζει πρωτεύον ρόλο στο σκηνικό. Το κτίριο τώρα… Δεν περιγράφεται… μια εικόνα για εσάς.
Εντός έχουμε τον πανύψηλο Βούδα ύψους 14,98 μέτρων και 500 τόνων, τους δύο μικρότερους, καλυμμένους με φύλλα χρυσού εκατέρωθεν και πιο πίσω τους δύο ξύλινους πολεμιστές. Τέλος, μια μακέτα του ναού και μια μπούρδα: μια τρύπα σε μια κολώνα με διάμετρο ίση με το δάκτυλο του μεγάλου Βούδα (μη με ρωτήσετε ποιο) από το οποίο αν καταφέρεις να περάσεις χωρίς να χρειαστεί βίντσι να σε ξεφρακάρει, θα είσαι καλότυχος (αν και με κάτι πλευρά λειψός). Δηλώνω κατηγορηματικός χλευαστής όλων αυτών των θρησκευτικών σαχλαμαρών, χαζεύω για λίγο την χαζοχαριτωμενιά των Γιαπωνέζων (εγγυημένα πράγματα! Τέτοια δωσ’ τους και θα σε έχουν Θεό (… αυτό ακούστηκε κάπως καλειδοσκοπικό…)), άλλωστε όλοι αυτοί, μπόι DeVito- σώμα V.Beckham, μπορούν να τα καταφέρουν πιο εύκολα. Ά! Και παζάρι εντός του ναού.. Γείωση..
Άσκοπο τριγύρισμα στα πέριξ χωρίς κάτι συγκεκριμένο κατά νου. Όμορφες, πολύ όμορφες εικόνες σαν πίνακες ζωγραφικής! Ξέρετε, εκείνους τους πίνακες που ετοιμάζουν οι αρκετοί ζωγράφοι που βρίσκονται διάσπαρτοι στην περιοχή, καθισμένοι στα χαμηλά καρεκλάκια τους να καδράρουν με τα δάκτυλα και να ασχολούνται με τον καμβά τους.
Ρυάκια, πλακόστρωτα, μάντρες, κεραμίδια, ναός στο βάθος. Από το μπαλκόνι του Kasuga shrine φαίνεται όλη η Nara. Στα αριστερά του ναού, ακολουθήστε το μονοπάτι προς τα δυτικά. Ερημιά, ησυχία, έλλειψη τουριστών και τα πιο χορταριασμένα, μουχλιασμένα και επιμελώς παραμελημένα φαναράκια σε ένα παρκάκι που σε ταξιδεύει στο χρόνο. Μέσα σε όλα τα μεγαλεπήβολα που είδαμε μέχρι τώρα, τούτο χαράχθηκε στην μνήμη. Το ρυάκι κατρακυλά τον λόφο ανάμεσα στις πέτρες, τα φανάρια και τις εμφανείς ρίζες των δέντρων, τεράστια χταπόδια πρασινισμένα κι αυτά από τα βρύα.
Ακόμα πιο δυτικά θα βρείτε μια αντίστοιχη εικόνα (με καμιά χιλιάρα βέβαια περισσότερα πέτρινα φαναράκια!!!)
καθώς και έναν διάδρομο με εκατοντάδες επίχρυσα και μεταλλικά φαναράκια κρεμασμένα από την στέγη του ναού (πιθανότατα να δείτε και κανένα γάμο). Στον δρόμο της επιστροφής, τον ναό Kofuku ji θα το έλεγα εντελώς αδιάφορο εξαιρώντας την παγόδα. Από την άλλη, κάθε παγόδα σε σχετίζει πιο άμεσα με τις εικόνες που έχεις για την Ιαπωνία στο μυαλό σου άρα πάντα θα δίνεις extra points σε δαύτες.
Νωρίς ξεμπερδέψαμε. Πάμε πίσω. Όσο Κιότο βγάλουμε και σήμερα, καλό θα μας κάνει!
Attachments
Last edited by a moderator:
