kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.998
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Getting to Japan...
- ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ
- HELLO, MY NAME IS JAPAN
- ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ... ΝΤΟΠΙΩΝ
- ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- YOUR KINDNESS WILL BE GREATLY APPRECIATED
- ΠΟΙΟ ΝΗΣΙ?
- ΝΙΚΚΟ ΧΑΡΗΝ ΠΙΣΤΗΣ
- ΣΤΗΝ ΆΛΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
- ΟΔΗΓΗΣΑ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 30 ΧΡΟΝΩΝ
- ΠΑΙΔΙΑ... ΨΑΡΙΛΑ!
- ΚΩΝΟΣ
- Η διαδρομή (και μόνο!) για Takayama
- Αφιερωμένο στις γυναίκες της
- Takayama κλεισίματα και Nagoya
- Τι βλέπουν τα μάτια
- Ιαπωνία ultimatum 1/2
- Ιαπωνία ultimatum 2/2
- Φαβορί
- Η μάχη της εικόνας
- Heavyweight
- In between
- Kyoto: Arashiyama
- Kyoto: Kinkakuji
- Kyoto: CASE CLOSED!
- Πόλη ΝΟ.1
- Αποχαιρετιστήριο Δώρο
Το πράσινο παγωτό δεν έχει γεύση φιστίκι αλλά τσάι. Δεν δοκιμάσαμε βεβαίως (ο Yorgos που είχε φάει και Odori Don σίγουρα θα το δοκίμασε…) Δοκιμάσαμε όμως κάτι άλλα κατασκευάσματα από μαλακό ζυμάρι τα οποία κατέληξαν στον πλησιέστερο κάδο απορριμμάτων. Τα σοκάκια στενά, πεντακάθαρα με παραδοσιακά χαμηλά σπιτάκια και με το συνονθύλευμα των καλωδίων, σταθερά πάνω από τα κεφάλια μας.
Σκάλες. Sannei Jaka.
Κατεβαίνουμε προς τα κάτω με κατεύθυνση προς Βορρά. Τίποτα δεν έχει αλλάξει βρει παιδιά εδώ πέρα! Η πόλη είναι ίδια τόσα χρόνια. Ίδια σπίτια, ίδιος χαρακτήρας, ξύλινα σπίτια, κήποι απ’ έξω, μικρές λιμνούλες. Η θεωρία της σχετικότητας καταρρέει. Μόνο τρεις διαστάσεις εδώ πέρα. Ο χρόνος βρίσκεται στο Τόκυο και τρέχει πανικόβλητος. Όχι εδώ. Ναι, ναι υπάρχουν βέβαια τα σουβενίρ παντού διάσπαρτα. Δεν υπάρχουν τουλάχιστον κράχτες και οι περισσότεροι είναι ντόπιοι άρα αυτομάτως αφομοιώνονται και εγγράφονται ως χρονικά παράλληλες υπάρξεις. Και παντού κάθετα στενάκια ανέγγιχτα ακόμα κι απ’ αυτή την παρέμβαση. Φτάνουμε στο δρομάκι Ishibaei Koji πολύ γνωστό στην πόλη αλλά και στους τουριστικούς οδηγούς.
Είναι έρημο και προσφέρεται για φωτογράφιση αλλά και βύθιση σε άλλη πραγματικότητα. Ακριβώς από πάνω το άγαλμα του Βούδα στο Ryozen το οποίο δεν έχετε λόγο να το τιμήσετε με επίσκεψη. Δείτε το απ’ έξω.
Και η πρώτη γκέισα. Καταχωρήθηκε.
Και μετά το πάρκο Maruyama Ο ναός Chion-in Και από την λεωφόρο οι τεράστιες και ατελείωτες σκάλες προς τον ναό έναν από τους ποιο χαρακτηριστικούς της πόλης. Ή δεν είδαμε όσα έπρεπε ή είχαμε ήδη κορεστεί. Κι αυτός ο κίνδυνος ελλοχεύει και χτυπάει απότομα αναγκάζοντάς σε να προσπαθείς να τα συνδυάσεις λίγο για να μην κουραστείς. Σταματάμε λοιπόν μετά τον Shoren Inn εδώ αδιαφορώντας για το μονοπάτι των φιλοσόφων και όλους τους ναούς που επιβάλλεται να δούμε. Άλλη μέρα. Για συνέχεια θα κινηθούμε εντός της πόλης προς το Heian shrine και τους βασιλικούς κήπου όπου βρίσκεται το Imperial Palace, βάση των τοπικών αρχών της πόλης. Ο Heian είναι διαφορετικός, πιο φαρδύς, με χαρούμενα χρώματα και ένα τεράστιο torii. Οι κήποι δεν είναι τίποτα φαντασμαγορικό και εάν έχετε λίγες μέρες στη διάθεσή σας ή δεν έχετε κλείσει ραντεβού (με μια κάπως χρονοβόρα διαδικασία) για επίσκεψη εντός του παλατιού, θα έλεγα ότι μπορείτε να το παρακάμψετε. Πάμε για βραδινή τσάρκα στην παλιά πόλη στα τμήματα όμως μακριά από τους ναούς, δίπλα στο ποτάμι. Εδώ βρίσκεται και ο στενός πεζόδρομος Ponto cho γεμάτος εστιατόρια, φωτεινές πινακίδες (όχι neon!) και χώρους διασκέδασης. Αυτό είναι και ένα από τα μέρη που έχετε πιθανότητα να ανταμώσετε γκέισα.
Εκτός από τον Ponto cho, μπορείτε να περιπλανηθείτε στην περιοχή Gion στην απέναντι πλευρά του ποταμού, με τα μικρά ρυάκια της, τα γεφυράκια και τα όμορφα και προσεγμένα μαγαζιά της.
Φαναράκια διάσπαρτα, αναμμένα σε διάφορα μέρη, προσθέτουν ατμόσφαιρα. Όταν έρθει η ώρα να επισκεφτείτε και κάποιον από τους λίγους ανοιχτούς ναούς το βράδυ (όπως ο Yasaka shrine) δεν θα θέλετε να φύγετε. Θα επιθυμείτε να μείνετε εκεί ως το ξημέρωμα όπου σιγά σιγά θα αρχίσουν να σβήνουν τα πολυάριθμα φαναράκια.
Αυτή η διαδικασία θα τελεστεί μόνη της. Εμείς πάμε για ύπνο. Μόλις τελείωσε η πρώτη μέρα στο Κιότο. Αύριο τρένο για Miyajima.
Σκάλες. Sannei Jaka.
Κατεβαίνουμε προς τα κάτω με κατεύθυνση προς Βορρά. Τίποτα δεν έχει αλλάξει βρει παιδιά εδώ πέρα! Η πόλη είναι ίδια τόσα χρόνια. Ίδια σπίτια, ίδιος χαρακτήρας, ξύλινα σπίτια, κήποι απ’ έξω, μικρές λιμνούλες. Η θεωρία της σχετικότητας καταρρέει. Μόνο τρεις διαστάσεις εδώ πέρα. Ο χρόνος βρίσκεται στο Τόκυο και τρέχει πανικόβλητος. Όχι εδώ. Ναι, ναι υπάρχουν βέβαια τα σουβενίρ παντού διάσπαρτα. Δεν υπάρχουν τουλάχιστον κράχτες και οι περισσότεροι είναι ντόπιοι άρα αυτομάτως αφομοιώνονται και εγγράφονται ως χρονικά παράλληλες υπάρξεις. Και παντού κάθετα στενάκια ανέγγιχτα ακόμα κι απ’ αυτή την παρέμβαση. Φτάνουμε στο δρομάκι Ishibaei Koji πολύ γνωστό στην πόλη αλλά και στους τουριστικούς οδηγούς.
Είναι έρημο και προσφέρεται για φωτογράφιση αλλά και βύθιση σε άλλη πραγματικότητα. Ακριβώς από πάνω το άγαλμα του Βούδα στο Ryozen το οποίο δεν έχετε λόγο να το τιμήσετε με επίσκεψη. Δείτε το απ’ έξω.
Και η πρώτη γκέισα. Καταχωρήθηκε.
Και μετά το πάρκο Maruyama Ο ναός Chion-in Και από την λεωφόρο οι τεράστιες και ατελείωτες σκάλες προς τον ναό έναν από τους ποιο χαρακτηριστικούς της πόλης. Ή δεν είδαμε όσα έπρεπε ή είχαμε ήδη κορεστεί. Κι αυτός ο κίνδυνος ελλοχεύει και χτυπάει απότομα αναγκάζοντάς σε να προσπαθείς να τα συνδυάσεις λίγο για να μην κουραστείς. Σταματάμε λοιπόν μετά τον Shoren Inn εδώ αδιαφορώντας για το μονοπάτι των φιλοσόφων και όλους τους ναούς που επιβάλλεται να δούμε. Άλλη μέρα. Για συνέχεια θα κινηθούμε εντός της πόλης προς το Heian shrine και τους βασιλικούς κήπου όπου βρίσκεται το Imperial Palace, βάση των τοπικών αρχών της πόλης. Ο Heian είναι διαφορετικός, πιο φαρδύς, με χαρούμενα χρώματα και ένα τεράστιο torii. Οι κήποι δεν είναι τίποτα φαντασμαγορικό και εάν έχετε λίγες μέρες στη διάθεσή σας ή δεν έχετε κλείσει ραντεβού (με μια κάπως χρονοβόρα διαδικασία) για επίσκεψη εντός του παλατιού, θα έλεγα ότι μπορείτε να το παρακάμψετε. Πάμε για βραδινή τσάρκα στην παλιά πόλη στα τμήματα όμως μακριά από τους ναούς, δίπλα στο ποτάμι. Εδώ βρίσκεται και ο στενός πεζόδρομος Ponto cho γεμάτος εστιατόρια, φωτεινές πινακίδες (όχι neon!) και χώρους διασκέδασης. Αυτό είναι και ένα από τα μέρη που έχετε πιθανότητα να ανταμώσετε γκέισα.
Εκτός από τον Ponto cho, μπορείτε να περιπλανηθείτε στην περιοχή Gion στην απέναντι πλευρά του ποταμού, με τα μικρά ρυάκια της, τα γεφυράκια και τα όμορφα και προσεγμένα μαγαζιά της.
Φαναράκια διάσπαρτα, αναμμένα σε διάφορα μέρη, προσθέτουν ατμόσφαιρα. Όταν έρθει η ώρα να επισκεφτείτε και κάποιον από τους λίγους ανοιχτούς ναούς το βράδυ (όπως ο Yasaka shrine) δεν θα θέλετε να φύγετε. Θα επιθυμείτε να μείνετε εκεί ως το ξημέρωμα όπου σιγά σιγά θα αρχίσουν να σβήνουν τα πολυάριθμα φαναράκια.
Αυτή η διαδικασία θα τελεστεί μόνη της. Εμείς πάμε για ύπνο. Μόλις τελείωσε η πρώτη μέρα στο Κιότο. Αύριο τρένο για Miyajima.
Attachments
-
46 KB Προβολές: 3.284
Last edited by a moderator: