kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.998
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Getting to Japan...
- ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ
- HELLO, MY NAME IS JAPAN
- ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ... ΝΤΟΠΙΩΝ
- ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- YOUR KINDNESS WILL BE GREATLY APPRECIATED
- ΠΟΙΟ ΝΗΣΙ?
- ΝΙΚΚΟ ΧΑΡΗΝ ΠΙΣΤΗΣ
- ΣΤΗΝ ΆΛΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
- ΟΔΗΓΗΣΑ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 30 ΧΡΟΝΩΝ
- ΠΑΙΔΙΑ... ΨΑΡΙΛΑ!
- ΚΩΝΟΣ
- Η διαδρομή (και μόνο!) για Takayama
- Αφιερωμένο στις γυναίκες της
- Takayama κλεισίματα και Nagoya
- Τι βλέπουν τα μάτια
- Ιαπωνία ultimatum 1/2
- Ιαπωνία ultimatum 2/2
- Φαβορί
- Η μάχη της εικόνας
- Heavyweight
- In between
- Kyoto: Arashiyama
- Kyoto: Kinkakuji
- Kyoto: CASE CLOSED!
- Πόλη ΝΟ.1
- Αποχαιρετιστήριο Δώρο
Ήρθε η ώρα των ναών. Και ένα από τα πιο γνωστά μέρη κατάλληλα για εξορμήσεις κοντά στο Τόκυο είναι το χωριό Nikko στα περίπου 120 χλμ. από το κέντρο της πόλης. Τα πλάνα αρχικά ήταν να πάμε με νοικιασμένο αμάξι αλλά καθώς ανακάλυψα εταιρία τρένων που κάνει το δρομολόγιο Nikko- Asakusa (2.620Υ το γρήγορο (που μοιάζει με Nozomi), 1.320Υ το αργό (που μοιάζει με τα παλιά βαγόνια του Αθηναϊκού ηλεκτρικού)), εγκαταλείψαμε την ιδέα καθώς διαμένουμε δυτικό Τόκυο (…. μικρή παύση για να συνειδητοποιήσει ο taver ότι ήμασταν όντως στο δυτικό…… εντάξει συντονίστηκε, δε θα μου την πει γι’ αυτό τον λόγο), η πορεία μας είναι βόρεια και δεν μπορούσαμε να ξέρουμε πόσες ώρες θα τρώγαμε στον C2 (δεύτερος εξωτερικός περιφερειακός). Τρενάκι λοιπόν και περιγραφή της διαδρομής: Η Asakusa είναι σχεδόν στην άκρη του πυκνού οικιστικού ιστού του Τόκυο. Βλέπουμε λοιπόν το ουράνιο δέντρο του Tokyo (πύργος υπό κατασκευή ύψους 634μ.) και μπαίνουμε στις μικρές γειτονιές. Συνολικά δύο φωτογραφίες έβγαλα (ή μάλλον, κράτησα..) της διαδρομής καθώς δε λέει κάτι.
Έξω ακριβώς από τον σταθμό των τρένων στο Nikko, υπάρχει στάση λεωφορείων (2.000Y για 2 μέρες μέχρι την λίμνη Chuzenji) τα οποία σε ανεβάζουν στον χώρο των ναών (με τα πόδια περίπου 10 λεπτά σε ένα Nikko όμως όπου δεν έχει να επιδείξει τίποτα) αλλά και προς τους καταρράκτες Kegon . Αρχικά σταματάμε στην στάση Shinkyo, (ή ιερή γέφυρα, μέλος του συγκροτήματος ναών Futarasan). Ένα από τα βασικά αξιοθέατα του Nikko το οποίο μάλλον εμείς δεν το πιάσαμε από την σωστή γωνία (…)
καθώς δεν μας εντυπωσίασε όσο περιμέναμε. Και αρχίζει η ανάβαση for the real thing.
Η σκάλα είναι βασανιστικά ανηφορική αλλά με τις διάσπαρτες πινακίδες που προϊδεάζουν τα πόσα world heritage επρόκειτο να δούμε, ο taver αναπτερωνόταν και συνέχιζε το σκαρφάλωμα. Είχε ξεκινήσει από το υψόμετρο 600μ. και έφτασε στο 622μ. ασθμαίνοντας. Κανείς από τους δυο μας δεν διανοείτο ότι θα ανεβαίναμε ποδαράτοι ως το ηρωικό 715μ.
Οι χάρτες που θα προμηθευθείτε από τον σταθμό του τρένου αλλά και από τον χώρο των εισιτηρίων θα σας βοηθήσουν να προσανατολιστείτε άνετα καθώς οι διάσπαρτες εικόνες, ναοί, torii συνδέονται ευθείς με τα γραφόμενα των χαρτών. Τώρα πως έχει το πράγμα με τα εισιτήρια (η πολυλογία μου μόνο και μόνο για να πάρετε μια ιδέα κόστους καθώς φθάνοντας εκεί θα τα ζυγίσετε και μόνοι σας και όλα όσα λέω δεν θα έχουν κανένα νόημα και καθώς μπορεί κάτι να έχει αλλάξει θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε κάτι για να το βουλώσω… … ναι..-) Υπάρχει το combine που στοιχίζει 1.000Υ για δύο μέρες ενώ κάποιοι ναοί έχουν ξέχωρη είσοδο που κυμαίνεται από 1.300Υ (!!!) για το Toshougu έως 200Υ για το Futarasan. Αναλυτικά τι είδαμε:
Rin-noji: πρώτος μας ναός το Senso ji στο Τόκυο. Τούτος όμως τον αισθανθήκαμε ως την πρώτη μας επαφή. Και δεν ήταν η καλύτερη. Οι προσόψεις είναι γεμάτες σκαλωσιές. Θα μπούμε στον ναό. Μας ανταμείβει. Ο χώρος προσευχής είναι φαρδύς επιτρέποντας σε διάφορους τουρίστες να βρίσκονται διάσπαρτοι και καθισμένοι οκλαδόν στο ειδικό γιαπωνέζικο χαλί που ανεπιτυχώς προσπαθώ να εντοπίσω το όνομά του στο internet (ελπίζω να βρίσκεται εδώ γύρω η Pandora (και όχι στο μυαλό του Dva) για να μας απαντήσει (αν και σιγά μη προλάβει με τον taver που καιροφυλακτεί ολούθε)). Από την πίσω πόρτα τώρα, θα βρεθείτε σε έναν χώρο με ένα διαστημόπλοιο στα αριστερά σας (το συγκεκριμένο κατασκεύασμα το έχω δει κάμποσες φορές σε διάφορα shoot em up παιχνίδια από την εποχή που μεσουρανούσαν κάτι R-Type, Project X, Agony κλπ, γιαπωνέζικα γαρ) και ένα κτίριο με διάφορες τουριστικές δραστηριότητες (βλ. γραφή σε γιαπωνέζικα, σουβενιράκια από μοναχούς και άλλα (μήπως το έχω παρακάνει με τις παρενθέσεις?)). Βγείτε στον κεντρικό τέκνα μου και κατευθυνθείτε δεξιά προς το θεόρατο torii Ichi-no και από την πύλη Omotemon. Έχετε φτάσει στο συγκρότημα των Toshogu, Yomeimon, Yakushi-do… (δεν υπάρχει περίπτωση να αναφέρω τούτα τα ονόματα και η Pandora να κατοικοεδρεύει ακόμα στον Dva.. αποκλείεται! Μετοίκισε) Θα αλλάξω παράγραφο καθώς.. καθώς δεν έχω τι να πω. Απλώς ένα hint: φέρτε στον νου σας τα πιθηκάκια «δεν μιλάω, δεν ακούω, δεν βλέπω». Έ, όλα ξεκίνησαν από δω. Ψάξτε τα. Ψάξτε επίσης και τους σκαλιστούς ελέφαντες καθώς δημιουργηθήκαν από γλύπτη που ποτέ του δεν τους είχε δει ζωντανούς. Αυτά.
Είναι εντελώς ασύλληπτη η λεπτομέρεια με την οποία έχουν κατασκευαστεί αυτά τα κτίρια. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Δευτέρα πρωί, λιγοστός κόσμος, κλεφτές ματιές του ήλιου ανάμεσα από τα δέντρα, παιχνιδίσματα με τα χρώματα, τα σχήματα μια πανδαισία. Ένα μοναδικό θέαμα που όσο κι αν το φωτογραφήσεις δεν σε καλύπτει. Είναι το σύνολο της εικόνας, δεν είναι το μεμονωμένο αξιοθέατο που, εντάξει, το είδες, το φωτογράφησες, έφυγες. Εδώ η εμπειρία σε κυκλώνει από παντού. Κώστα, θα έπρεπε, θα έπρεπε^2 να σταματήσουμε λίγο, να κάτσουμε στα (εξοργιστικά άβολα) σκαλοπάτια και να χαζεύουμε χωρίς λόγο.
Περνώντας από την Omotemon στα δεξιά σας απλωνόταν ο δρόμος των πέτρινων φαναριών.. ανώφελο να επεκταθώ, το πιάσατε το ζήτημα (αν και τα πέτρινα φανάρια της Nara είναι περισσότερα, πρασινότερα (!), πιο άτακτα και ενδιαφέροντα.. εν καιρώ θα τα δούμε κι αυτά). Στο τέρμα του δρόμου δεξιά, το Futarasan το οποίο θα το θυμόμαστε μάλλον από το σπορ αυτοκίνητο παρκαρισμένο παραδίπλα του που φωτογραφιζόταν μετά κορασίδας με μαμά maiko. Και πάνω που λες ότι τελείωσες, (αχα!) Taiyuin! Η ανάβαση είναι πραγματικά προκλητική. Ο θαυμασμός μας στην θέα ηλικιωμένων που σκαρφάλωναν τις σκάλες, απερίγραπτος. Οι σκάλες είναι πραγματικά πολλές, αυτό που πάντα προτείνω είναι καλύτερα τρέχοντας μια κι έξω παρά σκαλί σκαλί. Τώρα εκεί πάνω τι έχουμε. Δεν μπήκαμε η αλήθεια είναι στον ναό απλώς κάναμε τον γύρο. Φανταστείτε πλαγιά βουνού, σκαμμένη ώστε να δημιουργηθεί ένας επίπεδος χώρος όπου χτιστικά ο ναός. Τα πρανή του βουνού δεν έχουν διαμορφωθεί αλλά στηρίζονται από πέτρινο ελαφρώς κεκλιμένο τοίχο (για όσου θεωρούν τα σουαχίλι μου χάλια, δείτε φωτό για να το πιάσετε),
τα πέτρινα φανάρια είναι πιο ψηλά και περίτεχνα, το μονοπάτι γύρω από τον ναό σε εγκλωβίζει εντός των εικόνων, το δάσος πάνω από το τείχος οργιάζει, χρυσά φαναράκια κρέμονται από την στέγη του ναού.. πφφ.. σταματάω εδώ.. Το Nikko είναι μοναδικό, ατμοσφαιρικό, βυθισμένο στα δάση, ένα highlight για το ταξίδι σας στην Ιαπωνία. Πάμε! Images:
Έξω ακριβώς από τον σταθμό των τρένων στο Nikko, υπάρχει στάση λεωφορείων (2.000Y για 2 μέρες μέχρι την λίμνη Chuzenji) τα οποία σε ανεβάζουν στον χώρο των ναών (με τα πόδια περίπου 10 λεπτά σε ένα Nikko όμως όπου δεν έχει να επιδείξει τίποτα) αλλά και προς τους καταρράκτες Kegon . Αρχικά σταματάμε στην στάση Shinkyo, (ή ιερή γέφυρα, μέλος του συγκροτήματος ναών Futarasan). Ένα από τα βασικά αξιοθέατα του Nikko το οποίο μάλλον εμείς δεν το πιάσαμε από την σωστή γωνία (…)
καθώς δεν μας εντυπωσίασε όσο περιμέναμε. Και αρχίζει η ανάβαση for the real thing.
Η σκάλα είναι βασανιστικά ανηφορική αλλά με τις διάσπαρτες πινακίδες που προϊδεάζουν τα πόσα world heritage επρόκειτο να δούμε, ο taver αναπτερωνόταν και συνέχιζε το σκαρφάλωμα. Είχε ξεκινήσει από το υψόμετρο 600μ. και έφτασε στο 622μ. ασθμαίνοντας. Κανείς από τους δυο μας δεν διανοείτο ότι θα ανεβαίναμε ποδαράτοι ως το ηρωικό 715μ.
Οι χάρτες που θα προμηθευθείτε από τον σταθμό του τρένου αλλά και από τον χώρο των εισιτηρίων θα σας βοηθήσουν να προσανατολιστείτε άνετα καθώς οι διάσπαρτες εικόνες, ναοί, torii συνδέονται ευθείς με τα γραφόμενα των χαρτών. Τώρα πως έχει το πράγμα με τα εισιτήρια (η πολυλογία μου μόνο και μόνο για να πάρετε μια ιδέα κόστους καθώς φθάνοντας εκεί θα τα ζυγίσετε και μόνοι σας και όλα όσα λέω δεν θα έχουν κανένα νόημα και καθώς μπορεί κάτι να έχει αλλάξει θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε κάτι για να το βουλώσω… … ναι..-) Υπάρχει το combine που στοιχίζει 1.000Υ για δύο μέρες ενώ κάποιοι ναοί έχουν ξέχωρη είσοδο που κυμαίνεται από 1.300Υ (!!!) για το Toshougu έως 200Υ για το Futarasan. Αναλυτικά τι είδαμε:
Rin-noji: πρώτος μας ναός το Senso ji στο Τόκυο. Τούτος όμως τον αισθανθήκαμε ως την πρώτη μας επαφή. Και δεν ήταν η καλύτερη. Οι προσόψεις είναι γεμάτες σκαλωσιές. Θα μπούμε στον ναό. Μας ανταμείβει. Ο χώρος προσευχής είναι φαρδύς επιτρέποντας σε διάφορους τουρίστες να βρίσκονται διάσπαρτοι και καθισμένοι οκλαδόν στο ειδικό γιαπωνέζικο χαλί που ανεπιτυχώς προσπαθώ να εντοπίσω το όνομά του στο internet (ελπίζω να βρίσκεται εδώ γύρω η Pandora (και όχι στο μυαλό του Dva) για να μας απαντήσει (αν και σιγά μη προλάβει με τον taver που καιροφυλακτεί ολούθε)). Από την πίσω πόρτα τώρα, θα βρεθείτε σε έναν χώρο με ένα διαστημόπλοιο στα αριστερά σας (το συγκεκριμένο κατασκεύασμα το έχω δει κάμποσες φορές σε διάφορα shoot em up παιχνίδια από την εποχή που μεσουρανούσαν κάτι R-Type, Project X, Agony κλπ, γιαπωνέζικα γαρ) και ένα κτίριο με διάφορες τουριστικές δραστηριότητες (βλ. γραφή σε γιαπωνέζικα, σουβενιράκια από μοναχούς και άλλα (μήπως το έχω παρακάνει με τις παρενθέσεις?)). Βγείτε στον κεντρικό τέκνα μου και κατευθυνθείτε δεξιά προς το θεόρατο torii Ichi-no και από την πύλη Omotemon. Έχετε φτάσει στο συγκρότημα των Toshogu, Yomeimon, Yakushi-do… (δεν υπάρχει περίπτωση να αναφέρω τούτα τα ονόματα και η Pandora να κατοικοεδρεύει ακόμα στον Dva.. αποκλείεται! Μετοίκισε) Θα αλλάξω παράγραφο καθώς.. καθώς δεν έχω τι να πω. Απλώς ένα hint: φέρτε στον νου σας τα πιθηκάκια «δεν μιλάω, δεν ακούω, δεν βλέπω». Έ, όλα ξεκίνησαν από δω. Ψάξτε τα. Ψάξτε επίσης και τους σκαλιστούς ελέφαντες καθώς δημιουργηθήκαν από γλύπτη που ποτέ του δεν τους είχε δει ζωντανούς. Αυτά.
Είναι εντελώς ασύλληπτη η λεπτομέρεια με την οποία έχουν κατασκευαστεί αυτά τα κτίρια. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Δευτέρα πρωί, λιγοστός κόσμος, κλεφτές ματιές του ήλιου ανάμεσα από τα δέντρα, παιχνιδίσματα με τα χρώματα, τα σχήματα μια πανδαισία. Ένα μοναδικό θέαμα που όσο κι αν το φωτογραφήσεις δεν σε καλύπτει. Είναι το σύνολο της εικόνας, δεν είναι το μεμονωμένο αξιοθέατο που, εντάξει, το είδες, το φωτογράφησες, έφυγες. Εδώ η εμπειρία σε κυκλώνει από παντού. Κώστα, θα έπρεπε, θα έπρεπε^2 να σταματήσουμε λίγο, να κάτσουμε στα (εξοργιστικά άβολα) σκαλοπάτια και να χαζεύουμε χωρίς λόγο.
Περνώντας από την Omotemon στα δεξιά σας απλωνόταν ο δρόμος των πέτρινων φαναριών.. ανώφελο να επεκταθώ, το πιάσατε το ζήτημα (αν και τα πέτρινα φανάρια της Nara είναι περισσότερα, πρασινότερα (!), πιο άτακτα και ενδιαφέροντα.. εν καιρώ θα τα δούμε κι αυτά). Στο τέρμα του δρόμου δεξιά, το Futarasan το οποίο θα το θυμόμαστε μάλλον από το σπορ αυτοκίνητο παρκαρισμένο παραδίπλα του που φωτογραφιζόταν μετά κορασίδας με μαμά maiko. Και πάνω που λες ότι τελείωσες, (αχα!) Taiyuin! Η ανάβαση είναι πραγματικά προκλητική. Ο θαυμασμός μας στην θέα ηλικιωμένων που σκαρφάλωναν τις σκάλες, απερίγραπτος. Οι σκάλες είναι πραγματικά πολλές, αυτό που πάντα προτείνω είναι καλύτερα τρέχοντας μια κι έξω παρά σκαλί σκαλί. Τώρα εκεί πάνω τι έχουμε. Δεν μπήκαμε η αλήθεια είναι στον ναό απλώς κάναμε τον γύρο. Φανταστείτε πλαγιά βουνού, σκαμμένη ώστε να δημιουργηθεί ένας επίπεδος χώρος όπου χτιστικά ο ναός. Τα πρανή του βουνού δεν έχουν διαμορφωθεί αλλά στηρίζονται από πέτρινο ελαφρώς κεκλιμένο τοίχο (για όσου θεωρούν τα σουαχίλι μου χάλια, δείτε φωτό για να το πιάσετε),
τα πέτρινα φανάρια είναι πιο ψηλά και περίτεχνα, το μονοπάτι γύρω από τον ναό σε εγκλωβίζει εντός των εικόνων, το δάσος πάνω από το τείχος οργιάζει, χρυσά φαναράκια κρέμονται από την στέγη του ναού.. πφφ.. σταματάω εδώ.. Το Nikko είναι μοναδικό, ατμοσφαιρικό, βυθισμένο στα δάση, ένα highlight για το ταξίδι σας στην Ιαπωνία. Πάμε! Images:
Attachments
Last edited by a moderator:
