kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.998
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Getting to Japan...
- ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ
- HELLO, MY NAME IS JAPAN
- ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ... ΝΤΟΠΙΩΝ
- ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- YOUR KINDNESS WILL BE GREATLY APPRECIATED
- ΠΟΙΟ ΝΗΣΙ?
- ΝΙΚΚΟ ΧΑΡΗΝ ΠΙΣΤΗΣ
- ΣΤΗΝ ΆΛΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
- ΟΔΗΓΗΣΑ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 30 ΧΡΟΝΩΝ
- ΠΑΙΔΙΑ... ΨΑΡΙΛΑ!
- ΚΩΝΟΣ
- Η διαδρομή (και μόνο!) για Takayama
- Αφιερωμένο στις γυναίκες της
- Takayama κλεισίματα και Nagoya
- Τι βλέπουν τα μάτια
- Ιαπωνία ultimatum 1/2
- Ιαπωνία ultimatum 2/2
- Φαβορί
- Η μάχη της εικόνας
- Heavyweight
- In between
- Kyoto: Arashiyama
- Kyoto: Kinkakuji
- Kyoto: CASE CLOSED!
- Πόλη ΝΟ.1
- Αποχαιρετιστήριο Δώρο
Λοιπόν να τι γίνεται εδώ στην ανατολή, εδώ σε αυτή την χώρα. Ευτυχώς το πήρα χαμπάρι νωρίς: δεν πρέπει να επαναπαύεσαι. Πρέπει να βρίσκεσαι σε εγρήγορση. Και μετά τα όσα σας διηγηθώ και εδώ, θα κλείσω ξανά με τον ίδιο τρόπο.
Το Roppongi Hills και Tokyo Midtown βρίσκονταν μεν στο itinerary, χαμηλά δε στην προτεραιότητα. Αυτό θα αλλάξει καθώς ο γνωστός του Κώστα βρίσκεται στην περιοχή και μας καλεί. Μετρό λοιπόν για μια περιοχή μεταξύ Shibuya και Ginza (με την πολύ ευρύτερη έννοια) πολύ κακόφημη πριν από καμιά εικοσαετία, λαμπερή, πολύβουη και ατίθαση σήμερα. Και εδώ όμως, η αίσθηση είναι κάπως ανάμεικτη. Αλλάζουμε γειτονιές, ακολουθούμε τα όσα λένε οι οδηγοί και οι γνωστοί αλλά κατά κάποιο τρόπο βρισκόμαστε πάντα μπλοκαρισμένοι στις ίδιες εικόνες: πανδαισία νέον, πολυκοσμία και φασαρία. Ας είναι όμως, αυτό είναι το Tokyo; Θα το πάρουμε!
Έξω από το Roppongi Hills δεσπόζει μια εκ των 10 συνολικά ανά τον κόσμο αραχνών Maman της Louise Bourgeois.
Σε αυτό λοιπόν το meeting point συναντάμε το φιλικό ζευγάρι το οποίο αναλαμβάνει με επιτυχία να μας γεμίσει το πρόγραμμα. Πρώτος προορισμός και προτεραιότητα η Hei Jinja. Μπαίνουμε στο ταξί και κατευθυνόμαστε προς Akasaka. Τα μούτρα μας κολλημένα στα παράθυρα, ρουφάνε ό,τι βλέπουν. Φτάνει η ώρα του πρώτου μας ναού (νομίζω πάντως ότι μόνο ο βουδισμός δέχεται τόσους τουρίστες. Θα τα πούμε βέβαια και στο Κιότο όπου δεν αφήσαμε ναό για ναό. Φανταστείτε όμως τώρα τουρίστες να έρχονται Αθήνα για να δούνε τον Άγ. Παντελεήμονα και την Ζωοδόχο Πηγή!! Δεν μου ταιριάζει!) Στο ημίφως τα πάντα φαίνονται πιο γοητευτικά καθώς τα φαναράκια των ναών είναι αναμμένα. Ο ναός όμως κλειστός. Βρισκόμαστε στην κορυφή ενός μικρού λόφου. Από δω τα τεράστια κτίρια κρέμονται από πάνω μας προσπαθώντας (και καταφέρνοντας) να μειώσουν την εικόνα του ναού. Άρα περπατάμε από την πίσω πλευρά του ναού όπου μια στενή σκάλα γεμάτη μικρά torii μας κατεβάζουν στο επίπεδο του δρόμου. Από κει μετά μεγάλη μας χαρά, το κόβουμε ποδαράτο από περιοχές της Akasaka (βλέπε Biz Tower κ.α.) και του Roppongi μέχρι το Tokyo Midtown. Ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός εδώ πέρα είναι όσο high-tech μπορείτε να αντέξετε! Εικόνες πιο κάτω.
Τελευταία στάση ξανά στο Roppongi hills για το πανόραμα του Τόκυο.
Ένα ατελείωτο συνονθύλευμα με δύσκολη και ακαταλαβίστικη δομή! Η Νέα Υόρκη τετράγωνη, η Αθήνα έχει τα βουνά και προσανατολίζεσαι, το Βερολίνο με το Tiergarten, το Λονδίνο το ποτάμι. Εδώ το μόνο που βοηθάει λίγο- λίγο είναι η θάλασσα και το Tokyo Tower. Αλλά και πάλι. Ουρανοξύστες από τη μια και από την άλλη. Αυτοκινητόδρομοι, φωτάκια και κακό ένας χαμός γεμίζει το βλέμμα. Θέλεις αρκετό χρόνο να το αφομοιώσεις.
Ενδιάμεσα στα παραπάνω, φάγαμε, αμέ, πως δε φάγαμε! Δόξα τον Βούδα, οι φίλοι μας μύησαν στα μυστικά της Γιαπωνέζικης κουζίνας καθώς εμείς πρώτη μέρα εδώ, ούτε ιδιαίτερη διάθεση για πειραματισμούς είχαμε, πόσο μάλλον όταν μάθαμε ότι έπρεπε εμείς να βράσουμε το φαί μας! Λοιπόν το πράμα έχεις ως εξής: Δύο κατσαρόλες μοιρασμένες στα δύο, φιλοξενούν συνολικά τέσσερις ζωμούς. Οι κατσαρόλες πάνω σε μάτι, οι ζωμοί βράζουν και εκεί μέσα αμολούμε (δηλαδή κυρίως ο φίλος γιατί εμείς προφασιστήκαμε ότι δεν τα καταφέρνουμε με τα chopsticks) φέτες κρέατος. Μετά από πεντάλεπτο, το κρέας έχει πάρει χρώμα και είναι έτοιμο για βρώση. Πριν όμως τούτο, το βουτάμε σε δεύτερη σάλτσα (κρύα αυτή) για να πάρει γεύση και να κρυώσει. Η όλη διαδικασία αλλά και οι γεύσεις είναι μοναδικές! Σταματήσαμε μόνο όταν είχε μείνει χώρος στα στομάχια μας για μόλις μια μέντα…… Το άλλο μοναδικό που είδαμε στους δρόμους του Roppongi ήταν κατάστημα super market στυλ με ενυδρείο στην πρόσοψη με μια ψαρούκλα σαν ροφός. Ο Μ. μας εξηγεί ότι τα καταστήματα παρουσιάζουν την ευμάρεια της επιχείρησης με το μέγεθος και το πλήθος των ψαριών. Ένα ισχνό ψάρι π.χ. φανερώνει ότι η μπίζνα δεν πάει καλά!! Ιαπωνία, αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα!!
Τελειώνει η μέρα με μια Shinjuku και μια συμβουλή: μπορείτε να βγάλετε πολύ ωραίες φωτογραφίες αλλά και να απολαύσετε το πανδαιμόνιο τούτης της πόλης από μια συγκεκριμένη διάβαση πεζών που βρίσκεται δυτικά του Kabuki Cho και της Yamanote Line.
Στην συνέχεια, ξεχυθείτε προς εκείνη την κατεύθυνση. Χαθείτε στα στενά του Kabuki Cho και ζήστε μια.. εμπειρία δυσφορίας.. Από παντού σου επιτίθενται ασιάτες αλλά κυρίως μαύροι, κράχτες του εκάστοτε κω*άδικου. Με τον Κώστα αναγκαζόμαστε να μιλάμε έντονα για ό,τι μας έρθει (σαν να θυμάμαι μια συζήτηση για την αποταμίευση, τρεις για το κλίμα και μια για την αμφίεση της Gaga (είχαμε ερεθίσματα, γι’ αυτό!)) κάθε που βλέπουμε κάποιον να μας πλησιάζει. Σπάνια έπιανε! Τέλος καταλήγουμε στην παμπόνηρη γειτονιά Golden Gai.. Πίσω σπίτι τώρα..
Και ας κλείσω όπως άρχισα. Πολλά θεάματα άρχισα να τα δικαιολογώ. Ε ναι εντάξει είσαι Ιαπωνία, γι’ αυτά ήρθες, ναι σου είναι άγνωστα αλλά την είδες τούτη την διαφορετικότητα λίγο πιο πριν. Και λίγο πιο πριν. Μην πέσετε σε αυτό τον βρόγχο. Να βλέπετε κάθε μέρα την χώρα με καθαρή ματιά ακόμα και τις πιο γνώριμες διαδρομές από το ξενοδοχείο ως τον σταθμό έχουν να δώσουν πράγματα αν τα μάτια είναι ανοιχτά. Γιατί, καθώς η πόλη ελλείπετε από κυρίαρχες και χαρακτηριστικές εικόνες, δεν την βλέπεις στα Headlines αλλά “between the lines”
Το Roppongi Hills και Tokyo Midtown βρίσκονταν μεν στο itinerary, χαμηλά δε στην προτεραιότητα. Αυτό θα αλλάξει καθώς ο γνωστός του Κώστα βρίσκεται στην περιοχή και μας καλεί. Μετρό λοιπόν για μια περιοχή μεταξύ Shibuya και Ginza (με την πολύ ευρύτερη έννοια) πολύ κακόφημη πριν από καμιά εικοσαετία, λαμπερή, πολύβουη και ατίθαση σήμερα. Και εδώ όμως, η αίσθηση είναι κάπως ανάμεικτη. Αλλάζουμε γειτονιές, ακολουθούμε τα όσα λένε οι οδηγοί και οι γνωστοί αλλά κατά κάποιο τρόπο βρισκόμαστε πάντα μπλοκαρισμένοι στις ίδιες εικόνες: πανδαισία νέον, πολυκοσμία και φασαρία. Ας είναι όμως, αυτό είναι το Tokyo; Θα το πάρουμε!
Έξω από το Roppongi Hills δεσπόζει μια εκ των 10 συνολικά ανά τον κόσμο αραχνών Maman της Louise Bourgeois.
Σε αυτό λοιπόν το meeting point συναντάμε το φιλικό ζευγάρι το οποίο αναλαμβάνει με επιτυχία να μας γεμίσει το πρόγραμμα. Πρώτος προορισμός και προτεραιότητα η Hei Jinja. Μπαίνουμε στο ταξί και κατευθυνόμαστε προς Akasaka. Τα μούτρα μας κολλημένα στα παράθυρα, ρουφάνε ό,τι βλέπουν. Φτάνει η ώρα του πρώτου μας ναού (νομίζω πάντως ότι μόνο ο βουδισμός δέχεται τόσους τουρίστες. Θα τα πούμε βέβαια και στο Κιότο όπου δεν αφήσαμε ναό για ναό. Φανταστείτε όμως τώρα τουρίστες να έρχονται Αθήνα για να δούνε τον Άγ. Παντελεήμονα και την Ζωοδόχο Πηγή!! Δεν μου ταιριάζει!) Στο ημίφως τα πάντα φαίνονται πιο γοητευτικά καθώς τα φαναράκια των ναών είναι αναμμένα. Ο ναός όμως κλειστός. Βρισκόμαστε στην κορυφή ενός μικρού λόφου. Από δω τα τεράστια κτίρια κρέμονται από πάνω μας προσπαθώντας (και καταφέρνοντας) να μειώσουν την εικόνα του ναού. Άρα περπατάμε από την πίσω πλευρά του ναού όπου μια στενή σκάλα γεμάτη μικρά torii μας κατεβάζουν στο επίπεδο του δρόμου. Από κει μετά μεγάλη μας χαρά, το κόβουμε ποδαράτο από περιοχές της Akasaka (βλέπε Biz Tower κ.α.) και του Roppongi μέχρι το Tokyo Midtown. Ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός εδώ πέρα είναι όσο high-tech μπορείτε να αντέξετε! Εικόνες πιο κάτω.
Τελευταία στάση ξανά στο Roppongi hills για το πανόραμα του Τόκυο.
Ένα ατελείωτο συνονθύλευμα με δύσκολη και ακαταλαβίστικη δομή! Η Νέα Υόρκη τετράγωνη, η Αθήνα έχει τα βουνά και προσανατολίζεσαι, το Βερολίνο με το Tiergarten, το Λονδίνο το ποτάμι. Εδώ το μόνο που βοηθάει λίγο- λίγο είναι η θάλασσα και το Tokyo Tower. Αλλά και πάλι. Ουρανοξύστες από τη μια και από την άλλη. Αυτοκινητόδρομοι, φωτάκια και κακό ένας χαμός γεμίζει το βλέμμα. Θέλεις αρκετό χρόνο να το αφομοιώσεις.
Ενδιάμεσα στα παραπάνω, φάγαμε, αμέ, πως δε φάγαμε! Δόξα τον Βούδα, οι φίλοι μας μύησαν στα μυστικά της Γιαπωνέζικης κουζίνας καθώς εμείς πρώτη μέρα εδώ, ούτε ιδιαίτερη διάθεση για πειραματισμούς είχαμε, πόσο μάλλον όταν μάθαμε ότι έπρεπε εμείς να βράσουμε το φαί μας! Λοιπόν το πράμα έχεις ως εξής: Δύο κατσαρόλες μοιρασμένες στα δύο, φιλοξενούν συνολικά τέσσερις ζωμούς. Οι κατσαρόλες πάνω σε μάτι, οι ζωμοί βράζουν και εκεί μέσα αμολούμε (δηλαδή κυρίως ο φίλος γιατί εμείς προφασιστήκαμε ότι δεν τα καταφέρνουμε με τα chopsticks) φέτες κρέατος. Μετά από πεντάλεπτο, το κρέας έχει πάρει χρώμα και είναι έτοιμο για βρώση. Πριν όμως τούτο, το βουτάμε σε δεύτερη σάλτσα (κρύα αυτή) για να πάρει γεύση και να κρυώσει. Η όλη διαδικασία αλλά και οι γεύσεις είναι μοναδικές! Σταματήσαμε μόνο όταν είχε μείνει χώρος στα στομάχια μας για μόλις μια μέντα…… Το άλλο μοναδικό που είδαμε στους δρόμους του Roppongi ήταν κατάστημα super market στυλ με ενυδρείο στην πρόσοψη με μια ψαρούκλα σαν ροφός. Ο Μ. μας εξηγεί ότι τα καταστήματα παρουσιάζουν την ευμάρεια της επιχείρησης με το μέγεθος και το πλήθος των ψαριών. Ένα ισχνό ψάρι π.χ. φανερώνει ότι η μπίζνα δεν πάει καλά!! Ιαπωνία, αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα!!
Τελειώνει η μέρα με μια Shinjuku και μια συμβουλή: μπορείτε να βγάλετε πολύ ωραίες φωτογραφίες αλλά και να απολαύσετε το πανδαιμόνιο τούτης της πόλης από μια συγκεκριμένη διάβαση πεζών που βρίσκεται δυτικά του Kabuki Cho και της Yamanote Line.
Στην συνέχεια, ξεχυθείτε προς εκείνη την κατεύθυνση. Χαθείτε στα στενά του Kabuki Cho και ζήστε μια.. εμπειρία δυσφορίας.. Από παντού σου επιτίθενται ασιάτες αλλά κυρίως μαύροι, κράχτες του εκάστοτε κω*άδικου. Με τον Κώστα αναγκαζόμαστε να μιλάμε έντονα για ό,τι μας έρθει (σαν να θυμάμαι μια συζήτηση για την αποταμίευση, τρεις για το κλίμα και μια για την αμφίεση της Gaga (είχαμε ερεθίσματα, γι’ αυτό!)) κάθε που βλέπουμε κάποιον να μας πλησιάζει. Σπάνια έπιανε! Τέλος καταλήγουμε στην παμπόνηρη γειτονιά Golden Gai.. Πίσω σπίτι τώρα..
Και ας κλείσω όπως άρχισα. Πολλά θεάματα άρχισα να τα δικαιολογώ. Ε ναι εντάξει είσαι Ιαπωνία, γι’ αυτά ήρθες, ναι σου είναι άγνωστα αλλά την είδες τούτη την διαφορετικότητα λίγο πιο πριν. Και λίγο πιο πριν. Μην πέσετε σε αυτό τον βρόγχο. Να βλέπετε κάθε μέρα την χώρα με καθαρή ματιά ακόμα και τις πιο γνώριμες διαδρομές από το ξενοδοχείο ως τον σταθμό έχουν να δώσουν πράγματα αν τα μάτια είναι ανοιχτά. Γιατί, καθώς η πόλη ελλείπετε από κυρίαρχες και χαρακτηριστικές εικόνες, δεν την βλέπεις στα Headlines αλλά “between the lines”
Attachments
-
46 KB Προβολές: 3.284
Last edited by a moderator: