kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.998
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Getting to Japan...
- ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ
- HELLO, MY NAME IS JAPAN
- ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ... ΝΤΟΠΙΩΝ
- ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- YOUR KINDNESS WILL BE GREATLY APPRECIATED
- ΠΟΙΟ ΝΗΣΙ?
- ΝΙΚΚΟ ΧΑΡΗΝ ΠΙΣΤΗΣ
- ΣΤΗΝ ΆΛΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
- ΟΔΗΓΗΣΑ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
- ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 30 ΧΡΟΝΩΝ
- ΠΑΙΔΙΑ... ΨΑΡΙΛΑ!
- ΚΩΝΟΣ
- Η διαδρομή (και μόνο!) για Takayama
- Αφιερωμένο στις γυναίκες της
- Takayama κλεισίματα και Nagoya
- Τι βλέπουν τα μάτια
- Ιαπωνία ultimatum 1/2
- Ιαπωνία ultimatum 2/2
- Φαβορί
- Η μάχη της εικόνας
- Heavyweight
- In between
- Kyoto: Arashiyama
- Kyoto: Kinkakuji
- Kyoto: CASE CLOSED!
- Πόλη ΝΟ.1
- Αποχαιρετιστήριο Δώρο
Καλά οι λόγοι απουσίας μου από αυτή την ιστορία (και γενικότερα από το forum) είναι γενικώς γνωστοί. Ο άγνωστος λόγος για εσάς είναι ο εξής: για κάποιο ρημαδιασμένο λόγο, είχαμε κάνει εκτροπή από την πορεία μας κατά την επιστροφή μας από την Kinkakuji προς την Ginkakuji και δε μπορώ να θυμηθώ γιατί! Τι στο καλό θέλαμε να δούμε? Ναι. Τον Daitoku Ji αλλά γιατί δεν τον είδαμε; Γιατί στριφογυρίζαμε στα γύρω τετράγωνα (ωραιότατα οφείλω να παρατηρήσει, με πεζόδρομους, παραδοσιακές σκεπές, τακτοποιημένα πάρκα.. όχι, όχι, ακόμα και που δεν είδαμε τον ναό, δε μας χάλασε καθόλου). Και βέβαια αυτός είναι ένας ισχυρός λόγος να σε αποτρέπει από την όποια συγγραφή όταν απαιτεί από εσένα να ανατρέξεις στα μνημονικά σου. Το πράγμα όμως κινείται μόνο προς το χειρότερο. Άρα. Πάμε:
Αφού σας παρατάω σύξυλους λοιπόν σε περιοχές άγνωστες, φεύγω για την αγορά Nishiki στο κέντρο της πόλης. Μια επανάσταση των αισθήσεων. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από τις παραδοσιακές αγορές μιας οποιασδήποτε πόλης (καλά, όχι του Dubai… εντάξει, ούτε των Puket. Τέλος πάντων, καταλαβαίνετε, η αγορά δεν λειτουργεί για τους τουρίστες αλλά και για τους ντόπιους οι οποίοι κάνουν τις αγορές τους εκεί). Και αν πρέπει να μιλήσουμε για μια συγκεκριμένη αίσθηση, η όσφρηση χόρευε πεντοζάλι. Θέλεις να τα μυρίσεις όλα και να γευτείς ελάχιστα! Να καταλάβεις τι είναι αλλά τίποτα παραπάνω. Έχει πλάκα η όλη διαδικασία, αρκετή για να μας κάνει να την ξανακατεβούμε (καθώς είναι ένας μόνο πεζόδρομος).
Η συνέχεια της ημέρας, επιθυμεί την ολοκλήρωση του Κιότο με της επίσκεψή μας στην περιοχή Ginkukuji, γεμάτη ναούς και αξιοθέατα. Αν θυμάστε, την περιοχή την είχαμε κλάσει κανονικότατα 4 μέρες πριν όταν, τελειώνοντας με την Higasiyama, ήμασταν αρκετά πηγμένοι με ναούς για να συνεχίσουμε. Τέρμα οι δικαιολογίες.
Θα πάρουμε λεωφορείο με τον κάτωθι cool Αλέξη για οδηγό:
και θα ανεβούμε όσο πιο βόρεια γίνεται για να αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Άγνωστο γιατί, ο ναός Ginkaku Ji μου άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Είναι άγνωστο βρε αδέρφια γιατί δεν είχε να επιδείξει και τίποτα επαναστατικά διαφορετικό! Ναι, κήποι, λιμνούλες, πράσινο, κόσμος, βραχόκηποι. Ναι. Οι βραχόκηποι μου άρεσαν πολύ περισσότερο από τους άλλους που είδαμε. Όμορφα και καθαρά σχήματα από χοντρή άμμο αλλά τόσο συμμετρικά και άρτια που δεν ήθελες τίποτ’ άλλο από το να βουτήξεις πάνω τους (και μετά να σε βουτήξουν πέντε στο κοντινότερο βιολογικό της περιοχής). Μάλιστα. Αυτοί οι βραχόκηποι travelina είναι αρκετά κατανοητοί για τα χοντροκομμένα και μουρόχαβλα δυτικά μάτια. Όμορφα χρώματα, όμορφα κτίρια αλλά, αν και έχω την μπροσούρα του ναού, βαριέμαι να σας γράψω τα όσα λέει καθώς βαριέμαι να διαβάζω για τον κάθε βασιλιά ή σαμουράι ή αυτοκράτορα που έφαγε τη ζωή του όλη να φτιάχνει ένα ναό! Sorry.
Θα πάμε και στο ναό Hounenin (έ, τι; Στο Hounenin δε θα πηγαίναμε; Τι λέμε τώρα;;!!!). Πιο μικρός, μοναχικός, με τα πιο όμορφα σχήματα με άμμο για να ξεκινήσουμε μετά να κατηφορίζουμε προς το μονοπάτι των φιλοσόφων. Πολλά ακούγαμε και πολλά διαβάζαμε. Κι αυτό ήταν το κακό. Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία είναι όμορφος και γραφικός αλλά τίποτα παραπάνω απ’ ότι είδαμε και σε άλλους πεζόδρομους με ποταμάκια στο Κιότο ή και αλλού. Βέβαια οι Ιάπωνες δεν το έχουν κανιβαλήσει το πράμα τουριστικά. Όχι. Ήρεμος, όμορφος με ελάχιστους πλανόδιους πωλητές. Άρα περισσότερο μπορείς να τα βάλεις με τα βοηθήματα που κουβαλάς στα χέρια παρά με αυτό που σου δίνεται.
Τους Eikando και Nanzen Ji τους είδαμε απ’ έξω και ασχοληθήκαμε εκτενώς με τις προοπτικές φωτογραφικές δυνατότητες που μπορεί να σου προσφέρει μια γέφυρα μεταφοράς νερού ακριβώς απ’ έξω από τον Nanzen. Γρήγορα εξαντλήθηκε το θέμα και συνεχίσαμε προς ξενοδοχείο. Αυτός θα είναι ο προτελευταίος ύπνος μας στα ανατολικά πέρατα του κόσμου. Δε θα πάμε όμως ακόμα για ύπνο...
Αφού σας παρατάω σύξυλους λοιπόν σε περιοχές άγνωστες, φεύγω για την αγορά Nishiki στο κέντρο της πόλης. Μια επανάσταση των αισθήσεων. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από τις παραδοσιακές αγορές μιας οποιασδήποτε πόλης (καλά, όχι του Dubai… εντάξει, ούτε των Puket. Τέλος πάντων, καταλαβαίνετε, η αγορά δεν λειτουργεί για τους τουρίστες αλλά και για τους ντόπιους οι οποίοι κάνουν τις αγορές τους εκεί). Και αν πρέπει να μιλήσουμε για μια συγκεκριμένη αίσθηση, η όσφρηση χόρευε πεντοζάλι. Θέλεις να τα μυρίσεις όλα και να γευτείς ελάχιστα! Να καταλάβεις τι είναι αλλά τίποτα παραπάνω. Έχει πλάκα η όλη διαδικασία, αρκετή για να μας κάνει να την ξανακατεβούμε (καθώς είναι ένας μόνο πεζόδρομος).
Η συνέχεια της ημέρας, επιθυμεί την ολοκλήρωση του Κιότο με της επίσκεψή μας στην περιοχή Ginkukuji, γεμάτη ναούς και αξιοθέατα. Αν θυμάστε, την περιοχή την είχαμε κλάσει κανονικότατα 4 μέρες πριν όταν, τελειώνοντας με την Higasiyama, ήμασταν αρκετά πηγμένοι με ναούς για να συνεχίσουμε. Τέρμα οι δικαιολογίες.
Θα πάρουμε λεωφορείο με τον κάτωθι cool Αλέξη για οδηγό:
και θα ανεβούμε όσο πιο βόρεια γίνεται για να αρχίζουμε να κατηφορίζουμε. Άγνωστο γιατί, ο ναός Ginkaku Ji μου άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Είναι άγνωστο βρε αδέρφια γιατί δεν είχε να επιδείξει και τίποτα επαναστατικά διαφορετικό! Ναι, κήποι, λιμνούλες, πράσινο, κόσμος, βραχόκηποι. Ναι. Οι βραχόκηποι μου άρεσαν πολύ περισσότερο από τους άλλους που είδαμε. Όμορφα και καθαρά σχήματα από χοντρή άμμο αλλά τόσο συμμετρικά και άρτια που δεν ήθελες τίποτ’ άλλο από το να βουτήξεις πάνω τους (και μετά να σε βουτήξουν πέντε στο κοντινότερο βιολογικό της περιοχής). Μάλιστα. Αυτοί οι βραχόκηποι travelina είναι αρκετά κατανοητοί για τα χοντροκομμένα και μουρόχαβλα δυτικά μάτια. Όμορφα χρώματα, όμορφα κτίρια αλλά, αν και έχω την μπροσούρα του ναού, βαριέμαι να σας γράψω τα όσα λέει καθώς βαριέμαι να διαβάζω για τον κάθε βασιλιά ή σαμουράι ή αυτοκράτορα που έφαγε τη ζωή του όλη να φτιάχνει ένα ναό! Sorry.
Θα πάμε και στο ναό Hounenin (έ, τι; Στο Hounenin δε θα πηγαίναμε; Τι λέμε τώρα;;!!!). Πιο μικρός, μοναχικός, με τα πιο όμορφα σχήματα με άμμο για να ξεκινήσουμε μετά να κατηφορίζουμε προς το μονοπάτι των φιλοσόφων. Πολλά ακούγαμε και πολλά διαβάζαμε. Κι αυτό ήταν το κακό. Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία είναι όμορφος και γραφικός αλλά τίποτα παραπάνω απ’ ότι είδαμε και σε άλλους πεζόδρομους με ποταμάκια στο Κιότο ή και αλλού. Βέβαια οι Ιάπωνες δεν το έχουν κανιβαλήσει το πράμα τουριστικά. Όχι. Ήρεμος, όμορφος με ελάχιστους πλανόδιους πωλητές. Άρα περισσότερο μπορείς να τα βάλεις με τα βοηθήματα που κουβαλάς στα χέρια παρά με αυτό που σου δίνεται.
Τους Eikando και Nanzen Ji τους είδαμε απ’ έξω και ασχοληθήκαμε εκτενώς με τις προοπτικές φωτογραφικές δυνατότητες που μπορεί να σου προσφέρει μια γέφυρα μεταφοράς νερού ακριβώς απ’ έξω από τον Nanzen. Γρήγορα εξαντλήθηκε το θέμα και συνεχίσαμε προς ξενοδοχείο. Αυτός θα είναι ο προτελευταίος ύπνος μας στα ανατολικά πέρατα του κόσμου. Δε θα πάμε όμως ακόμα για ύπνο...
Attachments
-
46 KB Προβολές: 3.284
Last edited by a moderator: