STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Αφήσαμε πίσω μας το Camaguey με μια γλυκιά ανάμνηση και πήραμε το δρόμο για το Las Tunas.Περάσαμε το Sibanicu, η caretera central περνάει μέσα από το χωριό, μερικά αποικιακά κτήρια της αποικιοκρατίας, ένα βενζινάδικο και ένα σχολείο ντυμένο στα μπλε τα χαρακτηριστικά του, το προσπερνά κάποιος γρήγορα. Το ίδια και στο Cascorro ενώ στο Guaimaro κυριαρχεί το πράσινο προς το λαχανί χρώμα των κτηρίων
LasTunas. Σε μία ώρα περίπου έχει φτάσει κάποιος στο Victoria de Las Tunas το οποίο είναι απλά ήταν μια μικρή πόλη μέχρι να μπει στο πενταετές πλάνο εκμοντερνισμού της. Όλη η περιοχή βασίζει την οικονομία της στην βιομηχανία ζάχαρης αλλά τα τελευταία χρόνια λόγω της ύπαρξης ενός προγράμματος το οποίο χρηματοδοτείται από το Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων είναι και h κύρια περιοχή παραγωγής γάλακτος και συνεπώς τυροκομικών προϊόντων. Το κέντρο της πόλης έχει αναστηλωθεί πρόσφατα λόγω της Μπιενάλε Γλυπτικής που γίνεται εδώ και έτσι η πόλη ποια θεωρείται η Μέκκα της Κούβας όσον αφορά την γλυπτική. Εβδομήντα γλυπτά στολίζουν την πόλη , μερικά αρκετά εντυπωσιακά. Εδώ γεννήθηκε και ο μεγάλος ποιητής Juan Cristobal Napoles y Fajardo, ο πατέρας του cucalambe, ένα είδος ποίησης με σπειροειδή ανάπτυξη των στίχων.
-Είχα μια σκασίλα, τόσο μεγάλη που δε θα κοιμηθώ το βράδυ, αναφέρει δεικτικά η μικρά.
-εγώ φταίω που ασχολούμαι με την ανάπτυξη των γενικών σου γνώσεων
-δε τα αφήνεις αυτά και πες μου τι θέλει ο κοτάς και τρέχει πίσω μας.
Γυρνάω και τι να δω , ο Mariano, με τις κότες να ουρλιάζουν γνωρίζοντας το ζοφερό τους μέλλον, έτρεχε πίσω μας με νοήματα και τινάζοντας τα ζωντανά στον αέρα.
-Ο δρόμος είναι δύσκολος, δεν θα έχετε να φάτε , πάρτε καμιά κότα….να λέει
-τρελάθηκες βρε Mariano και πως θα σφάξουμε το ζωντανό;
-η αριστερή είναι γλυκούλα, είναι κρατική κότα να αναρωτιέται η Νεφέλη.
- τι λες ανόητο πλάσμα , υπάρχουν κρατικές κότες;
-μα , αφού όλοι είναι κρατικοί υπάλληλοι, κρατικές είναι και οι κότες.
-αυτό το μικρό λέει χαζομάρες να ανταπαντά ο Mariano , ποιος σας είπε ότι όλοι δουλεύουμε για το κράτος;
Οι κομμωτές, οι οδηγοί ταξί, οι εστιάτορες είναι όλοι αυτοαπασχολούμενοι, άσε που από το 2010 δόθηκαν τόσες άδειες και μπορούμε να έχουμε μικρές επιχειρήσεις στην παραγωγή και την πώληση φαγητού.
Καλά οι χειρονομίες του για να μας εξηγήσει την κοινωνικο οικονομική κατάσταση ήταν απίστευτες, παρόλο που το ένα μάτι κοιτούσε το βουνό και το άλλο το λόγγο.
-Είστε βαθειά νυχτωμένοι, η Κούβα αλλάζει αλλά εσείς που χαμπάρι, λοιπόν τώρα τι θα γίνει με τη Μαρίκα, τη κότα.
-που θα τη φάμε τη κότα, Mariano,
-no probleme, quatros paladares, La Bamba, La Roca, La Torre, Las Barias
-όχι μεγάλε, η κότα θα χαρεί ελπίζω και το επόμενο El Cornito, το φεστιβάλ δηλ. ποίησης με Cucalambe. Κάθε καλοκαίρι για όποιον θέλει να εξασκήσει τα ισπανικά του και τα νεύρα του, παρακολουθεί το προαναφερθέν φεστιβάλ.
Αυτή η χώρα σε ξαφνιάζει συνέχεια, ποίηση και κότα μαζί. Φεύγαμε ενώ αυτός φώναζε,
-έχετε δύσκολο δρόμο, θα πεινάσετε
Ουφ, τον ξεφορτωθήκαμε επιτέλους, βγαίνουμε έξω από το Las Tunas,νάσου παντού κάτι τύποι που να κρατάνε κάτι σαν τεράστιες τούρτες.
-βούτυρο είναι..
-μπα για τυρί μου κάνει…
-βούτυρο, άκου που σου λέω…
Α, θα τη βρούμε τη λύση, μια και δυο στον Χούλιο, φανατικός της Barcelona, είχε και μπλούζα που του την έστειλε ισπανός, όχι δεν την φορούσε συνέχεια, μη και λιώσει που θα ξαναβρεί τέτοια άραγε, μόνο σε ειδικές περιπτώσεις.
-πάρτε τυρί
-λοιπόν τυρί, κάπως σε έμενταλ με λίγη σκόνη και πετραδάκια επάνω
-ας δοκιμάσουμε
-πάρτε να φάτε γιατί έχετε δύσκολο δρόμο, θα πεινάσετε.
Πίσω και η αγελάδα, Pepita την ονομάσαμε
-Μπαμπά, κρατική και η αγελάδα;
-Μη με τρελάνεις που να ξέρω.
Στην ερώτηση περί κρατικής γης , κρατικής κτηνοτροφίας κλπ, ο Χούλιο να κάνει το χαζό.
- εγώ ανήκω στη συντεχνία και όλες οι συντεχνίες είναι μέλη της Συνομοσπονδίας Κουβανών Εργαζομένων. Εκεί το έκλεινε το θέμα χωρίς δεύτερη κουβέντα και άρχιζε το τροπάριο,
-Πικέ, Πουγιόλ, Μασεράνο, Τσάβι, Ινιέστα, Μέσι, Βίγια, vivaBarcha. Λοιπόν πάρτε κανά κεφάλι τυρί να φάτε γιατί έχετε δύσκολο δρόμο, θα πεινάσετε.
Φαγώθηκαν με το στομάχι μας αυτός και ο Mariano, με ένα, δυο, τρία gracias αποφύγαμε την αγορά κίτρινου τυριού και την επικείμενη διάρροια.
Ο δρόμος άρχισε να ψιλοχαλάει, μετά από λίγο οι τρύπες πολλαπλασιάζονταν, λίγο μετά έψαχνες να βρεις σημείο χωρίς τρύπες
-αριστερά, όχι δεξιά, πέρνα πλάγια,
Τι ήταν αυτό, αυτό δεν ήταν δρόμος, βασανιστήρια της κοιλιακής χώρας, υπερηχογράφημα άνω και κάτω κοιλίας, ένιωθες τα ζωτικά σου όργανα να χορεύουν μία σάλσα καταπληκτική
Εγώ με τις φοβίες μου, θα πάθω αποκόλληση υελώδους. Μέσα σε όλα αυτά μας προσπερνάει και ένας με μηχανή του Β παγκοσμίου πολέμου, μας κάνει και το σήμα της νίκης, ουστ βρε, μετά από δύο χιλιόμετρα ξέμεινε.
Επιτέλους μπροστά μας το Bayamo. Ανοίξτε μπύρες, φέρτε τις fuerte να το γιορτάσουμε, ανάθεμα τον Mariano και τον Χούλιο που μας καταράστηκαν.
ToBayamo δε μας ξετρέλανε με την πρώτη ματιά. Τα σπίτια στο δρόμο δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή μάλλον προς το χάλια θα τα έλεγες, μπαίνουμε στο κέντρο.
Ευτυχώς είχαμε δυο τρεις διευθύνσεις δωματίων, μια από τον Raul, μια από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες casas, όποιος βρεθεί μπροστά μας λέμε.
Arturo y Esmeralda House
Calle Zenea no 56A e/ william soler y capote
Tel: 23424051
Χτυπάμε την πόρτα , μια ευγενής κουβανή μας καλοδέχεται και περιμένουμε τον Arturo, τον γιό της. Πρέπει να ήπιαμε δυο mohito μέχρι να ντυθεί ο γιος και να κατέβει τη σκάλα. Αμάν, τι είναι αυτό είπαμε με μια φωνή όταν παρουσιάστηκε το αστέρι, ο Βενιζέλος μαζί με τον Πάγκαλο, δύο σε ένα. Τόσο χοντρό κουβανό δεν είχαμε ματαδεί. Αλλά πραγματικό αστέρι, αγγλικά άπταιστα, μυαλό ξουράφι, προέβλεψε και τα μελλούμενα. Να μείνετε, αλλά δεν παίρνετε πρώτα ένα τηλεφωνάκι στο Santiago να δείτε αν έχετε δωμάτιο εκεί.
Εμείς σιγουρότατοι, βέβαια έχουμε, μας το έχει κλείσει ο Raul, ο φίλος της Κικής, αχχχχ Κική.
Ο τύπος αρπάζει το κινητό του και παίρνει αμέσως τηλ. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, κάτι λέει στα σπανιόλικα και μας σκάει το παραμύθι.
-σας περιμένουν σήμερα στο Santiago
- τι έκανε λέει;
Αρπάζω το τηλ. Κάτι σπαστά αγγλικά αυτή, κάτι σπαστά κουβανικά εμείς, το μέλλον σκοτεινό, πρέπει να ταξιδέψουμε κι άλλο, μας περιμένουν στην επόμενη πόλη.
Ο Arturo, προς τιμήν του δεν είπε τίποτε ο κακομοίρης που έχανε την πελατεία, ίσα ίσα μας έδειξε το δρόμο, δε ζήτησε λεφτά ούτε για τα mohitos , ούτε για τα τηλέφωνα, άσε που φεύγοντας ξανά τηλ. Από Σαντιάγκο, φαγητό θέλετε να σας ετοιμάσω, κανονίσαμε και αυτό, όλα τακτοποιημένα.
Κρίμα δεν είναι να μη ρίξουμε μια ματιά στη πόλη πριν φύγουμε κακήν κακώς;;
Μια πόλη με ιστορία 500 χρόνων, που όταν το πρωτοανακάλυψε ως χωριό ο Ισπανός Diego Velazquez το 1513, το πραγματικό του όνομα ήταν San Salvador de Bayamo.
Η κεντρική πλατεία, βρισκόταν πολύ κοντά, στο τέλος της calle capote έστριβες αριστερά στη Jose Marti, συναντάς τη Maceo και σταματάς. Μπροστά ένα σύνολο αρχιτεκτονικών κτισμάτων που αποτελούν την καρδιά της παλιάς πόλης. Η επιτυχημένη αναπαλαίωση αναδεικνύει τη σημαντικότητα της πόλης στην ιστορία της Κούβας. Η Casa Manuel de Cespedes, μουσείο για όποιον θέλει να ανακαλύψει την ιστορία της πόλης, η Casa de la Nacionalidad Cubana, πανέμορφο κτήριο της εποχής της αποικιοκρατίας, η Iglesia Parroquial Mayor de San Salvador, που ανοικοδομήθηκε μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά, η Casa de Estrada Palma, όπου γεννήθηκε ο πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Κούβας και σήμερα υπάρχει εκεί μια γκαλερί με έξοχους πίνακες. Ανάμεσα σε όλα αυτά, προσθέτει κάποιος τα μόνιππα αμαξίδια ,τυπικό μέσο μεταφοράς του Bayamo και έχει δημιουργήσει το σκηνικό για μια κινηματογραφική ταινία αλλοτινής εποχής.
Στην άλλη άκρη κυριαρχεί το Hotel Royalton, νομίζω το καλύτερο ξενοδοχείο στην πόλη τηλ: (23) 42-22-24. Έχει καταπληκτική ταράτσα με θέα.
Ήμασταν οι μοναδικοί τουρίστες στην πλατεία, πάνω από τέσσερεις με πέντε γυναίκες της ημέρας πλεύρισαν επίμονα για αγοραίο σεξ αψηφώντας τη Νεφέλη, δυο τρεις πλησίασαν για πούρα, τρεις τέσσερεις ασφυκτικά απαιτούσαν χρήματα.
Ενώ ζητούσαν διάφορα συνεχώς και πιεστικά, δεν μπορώ, για λόγους που δεν ξέρω γιατί, να τους αποκαλέσω ζητιάνους. Έχουν μία οριακή αξιοπρέπεια, κολλάνε πάνω σου, αν ενδώσεις έχει καλώς, αν όχι φεύγουν. Αλλά ήταν τέτοια η πίεση που για πρώτη φόρα νιώσαμε από Κουβανούς, μας χάλασε τόσο που όπου φύγει φύγει. Κρίμα, ευτυχώς όμως φεύγοντας περάσαμε μπροστά από την Casa de la Trova στη Maceo 111 και ακούσαμε λίγο ένα κλασσικό κουβάνικο τραγούδι, το Chan Chan.
-τι ωραίο τραγουδάκι ρε Νεφέλη
-ναι ρε μπαμπά, αλλά μου έχει μείνει η απορία ακόμη, η pepita ήταν κρατική τελικά ή όχι;
LasTunas. Σε μία ώρα περίπου έχει φτάσει κάποιος στο Victoria de Las Tunas το οποίο είναι απλά ήταν μια μικρή πόλη μέχρι να μπει στο πενταετές πλάνο εκμοντερνισμού της. Όλη η περιοχή βασίζει την οικονομία της στην βιομηχανία ζάχαρης αλλά τα τελευταία χρόνια λόγω της ύπαρξης ενός προγράμματος το οποίο χρηματοδοτείται από το Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων είναι και h κύρια περιοχή παραγωγής γάλακτος και συνεπώς τυροκομικών προϊόντων. Το κέντρο της πόλης έχει αναστηλωθεί πρόσφατα λόγω της Μπιενάλε Γλυπτικής που γίνεται εδώ και έτσι η πόλη ποια θεωρείται η Μέκκα της Κούβας όσον αφορά την γλυπτική. Εβδομήντα γλυπτά στολίζουν την πόλη , μερικά αρκετά εντυπωσιακά. Εδώ γεννήθηκε και ο μεγάλος ποιητής Juan Cristobal Napoles y Fajardo, ο πατέρας του cucalambe, ένα είδος ποίησης με σπειροειδή ανάπτυξη των στίχων.
-Είχα μια σκασίλα, τόσο μεγάλη που δε θα κοιμηθώ το βράδυ, αναφέρει δεικτικά η μικρά.
-εγώ φταίω που ασχολούμαι με την ανάπτυξη των γενικών σου γνώσεων
-δε τα αφήνεις αυτά και πες μου τι θέλει ο κοτάς και τρέχει πίσω μας.
Γυρνάω και τι να δω , ο Mariano, με τις κότες να ουρλιάζουν γνωρίζοντας το ζοφερό τους μέλλον, έτρεχε πίσω μας με νοήματα και τινάζοντας τα ζωντανά στον αέρα.
-Ο δρόμος είναι δύσκολος, δεν θα έχετε να φάτε , πάρτε καμιά κότα….να λέει
-τρελάθηκες βρε Mariano και πως θα σφάξουμε το ζωντανό;
-η αριστερή είναι γλυκούλα, είναι κρατική κότα να αναρωτιέται η Νεφέλη.
- τι λες ανόητο πλάσμα , υπάρχουν κρατικές κότες;
-μα , αφού όλοι είναι κρατικοί υπάλληλοι, κρατικές είναι και οι κότες.
-αυτό το μικρό λέει χαζομάρες να ανταπαντά ο Mariano , ποιος σας είπε ότι όλοι δουλεύουμε για το κράτος;
Οι κομμωτές, οι οδηγοί ταξί, οι εστιάτορες είναι όλοι αυτοαπασχολούμενοι, άσε που από το 2010 δόθηκαν τόσες άδειες και μπορούμε να έχουμε μικρές επιχειρήσεις στην παραγωγή και την πώληση φαγητού.
Καλά οι χειρονομίες του για να μας εξηγήσει την κοινωνικο οικονομική κατάσταση ήταν απίστευτες, παρόλο που το ένα μάτι κοιτούσε το βουνό και το άλλο το λόγγο.
-Είστε βαθειά νυχτωμένοι, η Κούβα αλλάζει αλλά εσείς που χαμπάρι, λοιπόν τώρα τι θα γίνει με τη Μαρίκα, τη κότα.
-που θα τη φάμε τη κότα, Mariano,
-no probleme, quatros paladares, La Bamba, La Roca, La Torre, Las Barias
-όχι μεγάλε, η κότα θα χαρεί ελπίζω και το επόμενο El Cornito, το φεστιβάλ δηλ. ποίησης με Cucalambe. Κάθε καλοκαίρι για όποιον θέλει να εξασκήσει τα ισπανικά του και τα νεύρα του, παρακολουθεί το προαναφερθέν φεστιβάλ.
Αυτή η χώρα σε ξαφνιάζει συνέχεια, ποίηση και κότα μαζί. Φεύγαμε ενώ αυτός φώναζε,
-έχετε δύσκολο δρόμο, θα πεινάσετε
Ουφ, τον ξεφορτωθήκαμε επιτέλους, βγαίνουμε έξω από το Las Tunas,νάσου παντού κάτι τύποι που να κρατάνε κάτι σαν τεράστιες τούρτες.
-βούτυρο είναι..
-μπα για τυρί μου κάνει…
-βούτυρο, άκου που σου λέω…
Α, θα τη βρούμε τη λύση, μια και δυο στον Χούλιο, φανατικός της Barcelona, είχε και μπλούζα που του την έστειλε ισπανός, όχι δεν την φορούσε συνέχεια, μη και λιώσει που θα ξαναβρεί τέτοια άραγε, μόνο σε ειδικές περιπτώσεις.
-πάρτε τυρί
-λοιπόν τυρί, κάπως σε έμενταλ με λίγη σκόνη και πετραδάκια επάνω
-ας δοκιμάσουμε
-πάρτε να φάτε γιατί έχετε δύσκολο δρόμο, θα πεινάσετε.
Πίσω και η αγελάδα, Pepita την ονομάσαμε
-Μπαμπά, κρατική και η αγελάδα;
-Μη με τρελάνεις που να ξέρω.
Στην ερώτηση περί κρατικής γης , κρατικής κτηνοτροφίας κλπ, ο Χούλιο να κάνει το χαζό.
- εγώ ανήκω στη συντεχνία και όλες οι συντεχνίες είναι μέλη της Συνομοσπονδίας Κουβανών Εργαζομένων. Εκεί το έκλεινε το θέμα χωρίς δεύτερη κουβέντα και άρχιζε το τροπάριο,
-Πικέ, Πουγιόλ, Μασεράνο, Τσάβι, Ινιέστα, Μέσι, Βίγια, vivaBarcha. Λοιπόν πάρτε κανά κεφάλι τυρί να φάτε γιατί έχετε δύσκολο δρόμο, θα πεινάσετε.
Φαγώθηκαν με το στομάχι μας αυτός και ο Mariano, με ένα, δυο, τρία gracias αποφύγαμε την αγορά κίτρινου τυριού και την επικείμενη διάρροια.
Ο δρόμος άρχισε να ψιλοχαλάει, μετά από λίγο οι τρύπες πολλαπλασιάζονταν, λίγο μετά έψαχνες να βρεις σημείο χωρίς τρύπες
-αριστερά, όχι δεξιά, πέρνα πλάγια,
Τι ήταν αυτό, αυτό δεν ήταν δρόμος, βασανιστήρια της κοιλιακής χώρας, υπερηχογράφημα άνω και κάτω κοιλίας, ένιωθες τα ζωτικά σου όργανα να χορεύουν μία σάλσα καταπληκτική
Εγώ με τις φοβίες μου, θα πάθω αποκόλληση υελώδους. Μέσα σε όλα αυτά μας προσπερνάει και ένας με μηχανή του Β παγκοσμίου πολέμου, μας κάνει και το σήμα της νίκης, ουστ βρε, μετά από δύο χιλιόμετρα ξέμεινε.
Επιτέλους μπροστά μας το Bayamo. Ανοίξτε μπύρες, φέρτε τις fuerte να το γιορτάσουμε, ανάθεμα τον Mariano και τον Χούλιο που μας καταράστηκαν.
ToBayamo δε μας ξετρέλανε με την πρώτη ματιά. Τα σπίτια στο δρόμο δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή μάλλον προς το χάλια θα τα έλεγες, μπαίνουμε στο κέντρο.
Ευτυχώς είχαμε δυο τρεις διευθύνσεις δωματίων, μια από τον Raul, μια από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες casas, όποιος βρεθεί μπροστά μας λέμε.
Arturo y Esmeralda House
Calle Zenea no 56A e/ william soler y capote
Tel: 23424051
Χτυπάμε την πόρτα , μια ευγενής κουβανή μας καλοδέχεται και περιμένουμε τον Arturo, τον γιό της. Πρέπει να ήπιαμε δυο mohito μέχρι να ντυθεί ο γιος και να κατέβει τη σκάλα. Αμάν, τι είναι αυτό είπαμε με μια φωνή όταν παρουσιάστηκε το αστέρι, ο Βενιζέλος μαζί με τον Πάγκαλο, δύο σε ένα. Τόσο χοντρό κουβανό δεν είχαμε ματαδεί. Αλλά πραγματικό αστέρι, αγγλικά άπταιστα, μυαλό ξουράφι, προέβλεψε και τα μελλούμενα. Να μείνετε, αλλά δεν παίρνετε πρώτα ένα τηλεφωνάκι στο Santiago να δείτε αν έχετε δωμάτιο εκεί.
Εμείς σιγουρότατοι, βέβαια έχουμε, μας το έχει κλείσει ο Raul, ο φίλος της Κικής, αχχχχ Κική.
Ο τύπος αρπάζει το κινητό του και παίρνει αμέσως τηλ. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, κάτι λέει στα σπανιόλικα και μας σκάει το παραμύθι.
-σας περιμένουν σήμερα στο Santiago
- τι έκανε λέει;
Αρπάζω το τηλ. Κάτι σπαστά αγγλικά αυτή, κάτι σπαστά κουβανικά εμείς, το μέλλον σκοτεινό, πρέπει να ταξιδέψουμε κι άλλο, μας περιμένουν στην επόμενη πόλη.
Ο Arturo, προς τιμήν του δεν είπε τίποτε ο κακομοίρης που έχανε την πελατεία, ίσα ίσα μας έδειξε το δρόμο, δε ζήτησε λεφτά ούτε για τα mohitos , ούτε για τα τηλέφωνα, άσε που φεύγοντας ξανά τηλ. Από Σαντιάγκο, φαγητό θέλετε να σας ετοιμάσω, κανονίσαμε και αυτό, όλα τακτοποιημένα.
Κρίμα δεν είναι να μη ρίξουμε μια ματιά στη πόλη πριν φύγουμε κακήν κακώς;;
Μια πόλη με ιστορία 500 χρόνων, που όταν το πρωτοανακάλυψε ως χωριό ο Ισπανός Diego Velazquez το 1513, το πραγματικό του όνομα ήταν San Salvador de Bayamo.
Η κεντρική πλατεία, βρισκόταν πολύ κοντά, στο τέλος της calle capote έστριβες αριστερά στη Jose Marti, συναντάς τη Maceo και σταματάς. Μπροστά ένα σύνολο αρχιτεκτονικών κτισμάτων που αποτελούν την καρδιά της παλιάς πόλης. Η επιτυχημένη αναπαλαίωση αναδεικνύει τη σημαντικότητα της πόλης στην ιστορία της Κούβας. Η Casa Manuel de Cespedes, μουσείο για όποιον θέλει να ανακαλύψει την ιστορία της πόλης, η Casa de la Nacionalidad Cubana, πανέμορφο κτήριο της εποχής της αποικιοκρατίας, η Iglesia Parroquial Mayor de San Salvador, που ανοικοδομήθηκε μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά, η Casa de Estrada Palma, όπου γεννήθηκε ο πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Κούβας και σήμερα υπάρχει εκεί μια γκαλερί με έξοχους πίνακες. Ανάμεσα σε όλα αυτά, προσθέτει κάποιος τα μόνιππα αμαξίδια ,τυπικό μέσο μεταφοράς του Bayamo και έχει δημιουργήσει το σκηνικό για μια κινηματογραφική ταινία αλλοτινής εποχής.
Στην άλλη άκρη κυριαρχεί το Hotel Royalton, νομίζω το καλύτερο ξενοδοχείο στην πόλη τηλ: (23) 42-22-24. Έχει καταπληκτική ταράτσα με θέα.
Ήμασταν οι μοναδικοί τουρίστες στην πλατεία, πάνω από τέσσερεις με πέντε γυναίκες της ημέρας πλεύρισαν επίμονα για αγοραίο σεξ αψηφώντας τη Νεφέλη, δυο τρεις πλησίασαν για πούρα, τρεις τέσσερεις ασφυκτικά απαιτούσαν χρήματα.
Ενώ ζητούσαν διάφορα συνεχώς και πιεστικά, δεν μπορώ, για λόγους που δεν ξέρω γιατί, να τους αποκαλέσω ζητιάνους. Έχουν μία οριακή αξιοπρέπεια, κολλάνε πάνω σου, αν ενδώσεις έχει καλώς, αν όχι φεύγουν. Αλλά ήταν τέτοια η πίεση που για πρώτη φόρα νιώσαμε από Κουβανούς, μας χάλασε τόσο που όπου φύγει φύγει. Κρίμα, ευτυχώς όμως φεύγοντας περάσαμε μπροστά από την Casa de la Trova στη Maceo 111 και ακούσαμε λίγο ένα κλασσικό κουβάνικο τραγούδι, το Chan Chan.
-τι ωραίο τραγουδάκι ρε Νεφέλη
-ναι ρε μπαμπά, αλλά μου έχει μείνει η απορία ακόμη, η pepita ήταν κρατική τελικά ή όχι;
Attachments
Last edited by a moderator:
