STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Απόγευμα πια φτάσαμε στο Τrinidad. Α, εδώ ήταν όλα κανονισμένα, ας όψεται η Κική, μας έκανε κονέ με τον φίλο της Raul, αυτός έκλεισε δωμάτιο με 30 cuc παρακαλώ στον φίλο του τον Pino,ήμασταν σίγουροι, πηγαίναμε σε φίλους φίλων.
Το Trinidad μας φάνηκε σαν μια όμορφη κωμόπολη, στη νότια πλευρά της Κούβας που βρέχεται από τη Καραϊβική θάλασσα. Εύκολα βρήκαμε την casa del Pino, σε μια απόμερη γειτονιά με σπίτια ετοιμόρροπα, αλλά το δικό μας αποκλείεται λέμε , θα είναι το κάτι άλλο. Να και ο Pino, χαιρετούρες, σας περιμέναμε, να δούμε και το εσωτερικό.
-Αμάν, γιατί ρε Pino το σκισμένο σφουγγαρόπανο το έχεις βάλει για πετσέτα; Γιατί τα σεντόνια είναι ένα σύνολο κομματιών διαφορετικών υφασμάτων, γιατί τρέχουν τα νερά και έχει πλημμυρήσει το μπάνιο, γιατί ένα ξύλο κρατάει τον αριστερό τοίχο μη πέσει, τι κάνουν τα γατιά που ουρλιάζουν έξω από την μικρή συγκεκριμένη τρύπα;;;
Η θέα απερίγραπτη, το απίστευτα πιο λούμπεν δωμάτιο που είχαμε βρεθεί μέχρι τώρα, θέλαμε να την κάνουμε με την πρώτη αλλά τα υπαρξιακά μας προβλήματα του τι θα πει η Κική, τι θα πει ο Raul, μας έκαναν να στέκουμε αμήχανα.
-μπαμπά, να ειδοποιήσουμε τον Raul , να πούμε ότι είναι πολύ ακριβό και να φύγουμε, εγώ δεν μένω σε αυτό το αχούρι.
Η γάτα να λυσσομανάει στο μεταξύ, η μουσούδα της να έχει εξαφανιστεί στην τρύπα.
Εμφανίζεται επιτέλους ο Raul , ψηλός , ευθυτενής, εκ της Havana ορμώμενος με ένα τεράστιο χαμόγελο, με τα αγγλικά του, με τα σέα του και τα μέα του, βάζουμε μπροστά την επιχείρηση Νεφέλη.
-Raul είναι εξωφρενικά ακριβό για αυτό που προσφέρει, φεύγουμε θα πάμε αλλού.
Το λέει στον Pino και αυτός ο άτιμος άρχισε να κατεβάζει την τιμή σαν το χρηματιστήριο της Αθήνας, 25, 20, 15, 10, 9 το δίκλινο.
Τρελαθήκαμε, και τώρα τι κάνουμε;
-α, όχι Raul, αυτό που κάνει είναι αντιεπαγγελματικό, φεύγουμε.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε, που πάτε μπρε να φωνάζει ο μεγάλος, σε άλλη γη σε άλλα μέρη να απαντάμε εμείς.
-Βαστάτε ρε τα άρματα, έρχομαι μαζί σας να σας βοηθήσω.
- Raul πάμε πλατεία, κέντρο πόλης. Είχαμε και μία διεύθυνση από τον Angel για καβάτζα.
Μπροστά ο Raul με το ποδήλατο, πίσω εμείς, φτάνουμε στα όρια της παλιάς πόλης, κλειστό το ιστορικό κέντρο για τα αυτοκίνητα όπως στο Ελλάδα, με μπάρες και φύλακες που έλυναν sudoku, κάτι ψιθύρισε ο δικός μας, ανοίγουν οι μπάρες, το αυτοκίνητο και το ποδήλατο να τρέχουν στους πεζόδρομους, οι τουρίστες άναυδοι να παρακολουθούν τις άπειρες παρανομίες των κανόνων οδήγησης από τους griego, τελικά κεντρική πλατεία.
-Raul, στάκα και περίμενε.
Hospedaje lodging
Casa colonial en el centro Plaza Mayor
Frente a la casa de la trova
Fernando Hernandez Echerri 26
Tel : 005341993154
O Rafael, ένας ευτραφήςτύπος, με μουστάκι, σου θύμιζε κάτι από Pantcho Villa, άντε ίσως μεξικάνο έμπορο κοκαίνης, με τεράστιο όμως χιούμορ και χαμόγελο. Φυσικά μόλις είχε δώσει το δωμάτιο σε δύο Ισπανούς, αλλά don’tworry.
Σε τρία λεπτά είχαμε εγκατασταθεί σε μια πολύ ωραία casa , 40 μέτρα από την casa de la trova, με εσωτερική αυλή,, φαγάδικο στην είσοδο, υπέροχη ταράτσα με θέα.
Hostal Anabel Ruiz Tapanes y Pupi
Casa colonial en el centro historico
Fernando Hernandez Echerri 12
53- 01-41-993773
O φίλος της φίλης άναυδος έβλεπε τη γρήγορη και αποφασιστική διαδικασία ανεύρεσης casas. Αφού δώσαμε ραντεβού για την άλλη ημέρα, με κανονισμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης σεμιναριακού επιπέδου με επιπλέον πρακτική εξάσκηση εις την Σαντερία, καθότι ο ψηλός , ευθυτενής, εκ της Havana ορμώμενος με το τεράστιο χαμόγελο κύριος ήταν και αρχισαντέρης. Με το που έφυγε το ρίξαμε στη μάσα, στο εστιατόριο της casas βέβαια,υπό το βλέμμα 15 αγαλμάτων της παναγίας σε όλες τις μορφές, εκφάνσεις και αφιερώσεις. Δεν θα ξεχάσω την ιδιοκτήτρια, όχι μόνο για την ιδιαίτερη πίστη της στον καθολικισμό αλλά και το βλέμμα που έριξε στον σαντέρη που έφτασε μέχρι τη σκάλα του σπιτιού της.
Ε, ώρα για νυχτερινή ζωή, από πού ξεκινάμε, casa de la trova, δίπλα την έχουμε Echerri No 29 ,παίρνουμε τα mohitos no1, και απολαμβάνουμε τη μουσικούλα μας σε αυτό το παραδοσιακό κουβανέζικο μπαρ , φίσκα από τουρίστες και όχι μόνο, εδώ που εμφανίζεται ο καλύτερος τροβαδούρος της πόλης, ο Israel Moreno. Δεν πέρασαν τρία τέσσερα λεπτά ηρεμίας και ξαφνικά, η μικρά χωρίς να πει τίποτε εξαφανίζεται στην πίστα μετά νεαρού ετών 21, Pedro. E, είπα να κάνω πάλι, ότι με δίδαξε ως γνωστόν η νονά της
-εσύ θα κοιτάς και δε θα μιλάς καθόλου
Είχα φτάσει στο mohito no3 και η μικρά ουδόλως κατέβαινε από το πάλκο, ο δε Pedro αφού καθάρισε την ιδρωτίλα του με εκείνο το ξεσκονόπανο που πάντα κουβαλούν οι χορευταράδες, χούφτωνε όλο και πιο κάτω.
-εσύ θα κοιτάς αλλού και δε θα μιλάς καθόλου, το φάντασμα της νονάς
-και τι θα πω στη μάνα της ρε;;;; ε, πες μου.
Στο τέλος του mohitono3, άρχισα τα νοήματα, επιτέλους κουράστηκε.
-Μήπως ήρθε η ώρα να πάμε κάπου αλλού για μπαρότσαρκα, είπα έτσι αδιάφορα.
-Ναι να πάμε απέναντι στο Artex όπου έχει αφροκουβάνικη μουσική. Κάνουν και μαθήματα χορού κάθε ημέρα εκεί.
-μπα και που το ξέρεις εσύ; Κάτι δε μου πήγαινε καλά στο όλο story, τα είχε κανονίσει η μικρά, έβλεπα και τον άλλο να κάνει τα δικά του νοήματα, γειώνοντάς με οριζοντίως και καθέτως.
Περνάμε από μπροστά, Palengue de los congos reaces, τα τύμπανα να ακούγονται μέχρι το δρόμο, ένιωθες ότι έκανες ένα ταξίδι αφρικάνικο. Α, δε θα τους κάνω τη χάρη. Με έπιασε το συντηρητικό μου.
Προχωράμε, δήλωσα χωρίς άλλη κουβέντα για πιο κάτω, στην κεντρική πλατεία που ακούγεται μουσική.
Σκαλοπάτια που ανηφορίζουν, ένα φυσικό αμφιθέατρο, μια όαση ιστορίας, εκεί σε ένα σπίτι που χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αιώνα βρίσκεται η Casa de la Musica Egrem, ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης σε μια ατμόσφαιρα που είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Μετά τα πρώτα σκαλιά, ένα πλάτωμα με σιδερένιες καρέκλες και τραπέζια προοριζόμενα κυρίως για τα οργανωμένα γκρουπ των τουριστών και μπροστά τα μουσικά συγκροτήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Χορός παντού. Ένα βήμα πριν και οι ντόπιοι jineteros περίμεναν προς άγρα αυτών, που επί τούτου είχαν έρθει εδώ, κάτω από το άγρυπνο μάτι των προστατών τους.
Είναι αλήθεια ότι οι jineteros είναι από τα κυρίαρχα θέματα των ξένων δημοσιογράφων. Ακόμη και η δασκάλα ισπανικών της Νεφέλης αναρωτιόταν, μα είναι έτσι στα αλήθεια;
Ιστορίες για έναν εκδιδόμενο λαό έναντι χρημάτων μάλλον αστείο μου ακούγεται. Ασφαλώς υπάρχουν jineteros, κυρίως στα τουριστικά μέρη, μήπως δεν υπάρχουν στην Πατησίων οι δεκαπεντάχρονες νιγηριανές μαυρούλες όπου όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια ως μη υπάρχουσα κατάσταση; Εδώ λοιπόν βρίσκονται και κάποιες κουκλάρες με καταπληκτικό παρουσιαστικό, προερχόμενες κυρίως από το λούμπεν τμήμα του κουβάνικου λαού, ικανές να γοητεύσουν και να παρασύρουν κάθε επίδοξο τουρίστα που θέλει να αισθανθεί κάποιος, στο κέντρο ενός ιδεατά πλασμένου φανταστικού κόσμου.
Στο επάνω μέρος, στο δεύτερο τμήμα των σκαλοπατιών , βρίσκονται δεκάδες τουρίστες, οι χύμα, οι ανεξάρτητοι μεμονωμένοι, με τα ποτά στο χέρι και όλοι μαζί συνυπάρχουν με ένα κοινό συνδετικό κρίκο, την κουβάνικη μουσική και τον χορό.
-πάω για προμήθεια του mohitono 4, περίμενε εδώ.
Γυρνάω, μένω με τα mohitos στο χέρι, ο Pedro σκιά μας πια, είχε αρπάξει τη μικρά και μη τον είδατε τον Γιακουμή, συνέχισε το καμάκι εις τας πλατείας. Η Νεφέλη δεν ξεκολλούσε, ο νεαρός κολλιτσίδα, να διακρίνω ότι τσίμπησε το ψάρι; Κόντευα να γίνω φέσι από το mohito, όταν αποφάσισε η μικρή να επιστρέψει εις την πατρική προστασία.
-απ! Γυρνάμε στην casa.
-μα, μου….
Αυτός από πίσω…
-Τι έρχεται και στο δωμάτιο, ως εδώ και μη παρέκει, κόφτου το.
Ευτυχώς η νταρντανοσπιτονοικοκυρά ήταν στην πόρτα, του σκάει ένα:
-Que tal? Καπνός ο νεαρός.
Τρεις η ώρα τη νύχτα και η Νεφέλη το έβαλε πείσμα να μου εντρυφήσει τις φιγούρες που της έμαθε το κουβανοκαμάκι. Βρε τι αντοχές έχω με αυτό το μικρό.
Ξυπνήσαμε αργά και από την εσωτερική αυλη,με μια σκαλίτσα ανεβήκαμε στην ταράτσα , από όπου έβλεπες τις στέγες της πόλης. Θέαμα υπέροχο.
Νάσου και ο Raul, που εις πείσμα της υπερκαθολικής κυράς τον καλέσαμε στο ταρατσάκι. Εκεί παίρνοντας πρωινό, ακούσαμε ιστορίες κουβάνικες, τρινιτάριες, την ιστορία της ζωής του, γνωρίσαμε έναν άλλο Raul.
Μια απίστευτη γνώση της μουσικής σκηνής της κούβας, ξεχείλιζε μπροστά μας με θέα τις κορυφές των σπιτιών, η ρούμπα που προέρχεται από την πρώιμη αφρο-κουβανική κουλτούρα, το τρες που είναι ρυθμός που επινοήθηκε στην Κούβα, για το αργό τσα-τσα-τσα αλλά και για την κουβανέζικη κλασική μουσική, η οποία περιλαμβάνει μουσική με έντονες αφρικανικές επιδράσεις και έχει παρουσιάσει έργα με διεθνή απήχηση χάρη στον Ερνέστο Λεκουόνα. Όσον αφορά τις γνώσεις του για τη rock σκηνή εντυπωσιακές.
-πώς εσύ, ένας χειρούργος με ειδίκευση στον ταρσό και το μετατάρσιο, καρπό και μετακάρπιο και επιπλέον babalawo, μιλάς τόσο καλά αγγλικά ρε φίλε;
-χμ, οικογένεια πιστή στον Fidel, ήμουν στο σχολείο όπου όλοι μαθαίναμε ρώσικα τότε , όταν με πλησίασε ένας δάσκαλος και μου είπε: Raul άμα θες να γίνεις γιατρός, επειδή όλα τα καλά βιβλία είναι στα Αγγλικά, πρέπει να μάθεις Αγγλικά και χέστα τα ρώσικα. Όταν το είπα στη μάνα μου έγινε έξω φρενών, προδότη εσύ ένας κουβανός θα προδώσεις τον Fidel και θα μάθεις αγγλικά, ποτέ!! Το είχα βάλει πείσμα. Είχαμε ένα παλιό Ρώσικο ραδιόφωνο Selena και τότε το 1996-1997 ξυπνούσα κρυφά τη νύχτα, έβαζα το ράδιο κάτω από τα σκεπάσματα και άκουγα τον παράνομο ραδιοσταθμό της αμερικής με τα rock τραγούδια της εποχής. Η μάνα μου δεν έπρεπε να καταλάβει τίποτε. Όλη νύχτα έγραφα τραγούδια, πήγαινα στο δάσκαλο να με βοηθήσει στη μετάφραση, προσπαθώντας να μάθω τη γλώσσα. Έτσι έμαθα αγγλικά, μετά πήγα medicina, έξη χρόνια.
Η Νεφέλη τον παρακολουθούσε με ανοικτό στόμα.
Ο Raulθα τα καταφέρει να γίνει ένας πολύ καλός επιστήμονας, ροκάς, με χιούμορ και έτοιμος να μας ευλογήσει μετά επταήμερον νηστεία και προσευχή.
-άντε αργήσαμε για το workshop της σαντερίας, vamos.
-μπαμπά γουστάρω, βουντού και έτσι; Εξορκιστής νο 5; Σφάζουμε ζώα; Ρουφάμε αίμα;
-τι λες βρε χαμένο, ανόητο , προχώρα τον χάσαμε το γιατρό. Εεεε doctor περίμενε……
Το Trinidad μας φάνηκε σαν μια όμορφη κωμόπολη, στη νότια πλευρά της Κούβας που βρέχεται από τη Καραϊβική θάλασσα. Εύκολα βρήκαμε την casa del Pino, σε μια απόμερη γειτονιά με σπίτια ετοιμόρροπα, αλλά το δικό μας αποκλείεται λέμε , θα είναι το κάτι άλλο. Να και ο Pino, χαιρετούρες, σας περιμέναμε, να δούμε και το εσωτερικό.
-Αμάν, γιατί ρε Pino το σκισμένο σφουγγαρόπανο το έχεις βάλει για πετσέτα; Γιατί τα σεντόνια είναι ένα σύνολο κομματιών διαφορετικών υφασμάτων, γιατί τρέχουν τα νερά και έχει πλημμυρήσει το μπάνιο, γιατί ένα ξύλο κρατάει τον αριστερό τοίχο μη πέσει, τι κάνουν τα γατιά που ουρλιάζουν έξω από την μικρή συγκεκριμένη τρύπα;;;
Η θέα απερίγραπτη, το απίστευτα πιο λούμπεν δωμάτιο που είχαμε βρεθεί μέχρι τώρα, θέλαμε να την κάνουμε με την πρώτη αλλά τα υπαρξιακά μας προβλήματα του τι θα πει η Κική, τι θα πει ο Raul, μας έκαναν να στέκουμε αμήχανα.
-μπαμπά, να ειδοποιήσουμε τον Raul , να πούμε ότι είναι πολύ ακριβό και να φύγουμε, εγώ δεν μένω σε αυτό το αχούρι.
Η γάτα να λυσσομανάει στο μεταξύ, η μουσούδα της να έχει εξαφανιστεί στην τρύπα.
Εμφανίζεται επιτέλους ο Raul , ψηλός , ευθυτενής, εκ της Havana ορμώμενος με ένα τεράστιο χαμόγελο, με τα αγγλικά του, με τα σέα του και τα μέα του, βάζουμε μπροστά την επιχείρηση Νεφέλη.
-Raul είναι εξωφρενικά ακριβό για αυτό που προσφέρει, φεύγουμε θα πάμε αλλού.
Το λέει στον Pino και αυτός ο άτιμος άρχισε να κατεβάζει την τιμή σαν το χρηματιστήριο της Αθήνας, 25, 20, 15, 10, 9 το δίκλινο.
Τρελαθήκαμε, και τώρα τι κάνουμε;
-α, όχι Raul, αυτό που κάνει είναι αντιεπαγγελματικό, φεύγουμε.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε, που πάτε μπρε να φωνάζει ο μεγάλος, σε άλλη γη σε άλλα μέρη να απαντάμε εμείς.
-Βαστάτε ρε τα άρματα, έρχομαι μαζί σας να σας βοηθήσω.
- Raul πάμε πλατεία, κέντρο πόλης. Είχαμε και μία διεύθυνση από τον Angel για καβάτζα.
Μπροστά ο Raul με το ποδήλατο, πίσω εμείς, φτάνουμε στα όρια της παλιάς πόλης, κλειστό το ιστορικό κέντρο για τα αυτοκίνητα όπως στο Ελλάδα, με μπάρες και φύλακες που έλυναν sudoku, κάτι ψιθύρισε ο δικός μας, ανοίγουν οι μπάρες, το αυτοκίνητο και το ποδήλατο να τρέχουν στους πεζόδρομους, οι τουρίστες άναυδοι να παρακολουθούν τις άπειρες παρανομίες των κανόνων οδήγησης από τους griego, τελικά κεντρική πλατεία.
-Raul, στάκα και περίμενε.
Hospedaje lodging
Casa colonial en el centro Plaza Mayor
Frente a la casa de la trova
Fernando Hernandez Echerri 26
Tel : 005341993154
O Rafael, ένας ευτραφήςτύπος, με μουστάκι, σου θύμιζε κάτι από Pantcho Villa, άντε ίσως μεξικάνο έμπορο κοκαίνης, με τεράστιο όμως χιούμορ και χαμόγελο. Φυσικά μόλις είχε δώσει το δωμάτιο σε δύο Ισπανούς, αλλά don’tworry.
Σε τρία λεπτά είχαμε εγκατασταθεί σε μια πολύ ωραία casa , 40 μέτρα από την casa de la trova, με εσωτερική αυλή,, φαγάδικο στην είσοδο, υπέροχη ταράτσα με θέα.
Hostal Anabel Ruiz Tapanes y Pupi
Casa colonial en el centro historico
Fernando Hernandez Echerri 12
53- 01-41-993773
O φίλος της φίλης άναυδος έβλεπε τη γρήγορη και αποφασιστική διαδικασία ανεύρεσης casas. Αφού δώσαμε ραντεβού για την άλλη ημέρα, με κανονισμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης σεμιναριακού επιπέδου με επιπλέον πρακτική εξάσκηση εις την Σαντερία, καθότι ο ψηλός , ευθυτενής, εκ της Havana ορμώμενος με το τεράστιο χαμόγελο κύριος ήταν και αρχισαντέρης. Με το που έφυγε το ρίξαμε στη μάσα, στο εστιατόριο της casas βέβαια,υπό το βλέμμα 15 αγαλμάτων της παναγίας σε όλες τις μορφές, εκφάνσεις και αφιερώσεις. Δεν θα ξεχάσω την ιδιοκτήτρια, όχι μόνο για την ιδιαίτερη πίστη της στον καθολικισμό αλλά και το βλέμμα που έριξε στον σαντέρη που έφτασε μέχρι τη σκάλα του σπιτιού της.
Ε, ώρα για νυχτερινή ζωή, από πού ξεκινάμε, casa de la trova, δίπλα την έχουμε Echerri No 29 ,παίρνουμε τα mohitos no1, και απολαμβάνουμε τη μουσικούλα μας σε αυτό το παραδοσιακό κουβανέζικο μπαρ , φίσκα από τουρίστες και όχι μόνο, εδώ που εμφανίζεται ο καλύτερος τροβαδούρος της πόλης, ο Israel Moreno. Δεν πέρασαν τρία τέσσερα λεπτά ηρεμίας και ξαφνικά, η μικρά χωρίς να πει τίποτε εξαφανίζεται στην πίστα μετά νεαρού ετών 21, Pedro. E, είπα να κάνω πάλι, ότι με δίδαξε ως γνωστόν η νονά της
-εσύ θα κοιτάς και δε θα μιλάς καθόλου
Είχα φτάσει στο mohito no3 και η μικρά ουδόλως κατέβαινε από το πάλκο, ο δε Pedro αφού καθάρισε την ιδρωτίλα του με εκείνο το ξεσκονόπανο που πάντα κουβαλούν οι χορευταράδες, χούφτωνε όλο και πιο κάτω.
-εσύ θα κοιτάς αλλού και δε θα μιλάς καθόλου, το φάντασμα της νονάς
-και τι θα πω στη μάνα της ρε;;;; ε, πες μου.
Στο τέλος του mohitono3, άρχισα τα νοήματα, επιτέλους κουράστηκε.
-Μήπως ήρθε η ώρα να πάμε κάπου αλλού για μπαρότσαρκα, είπα έτσι αδιάφορα.
-Ναι να πάμε απέναντι στο Artex όπου έχει αφροκουβάνικη μουσική. Κάνουν και μαθήματα χορού κάθε ημέρα εκεί.
-μπα και που το ξέρεις εσύ; Κάτι δε μου πήγαινε καλά στο όλο story, τα είχε κανονίσει η μικρά, έβλεπα και τον άλλο να κάνει τα δικά του νοήματα, γειώνοντάς με οριζοντίως και καθέτως.
Περνάμε από μπροστά, Palengue de los congos reaces, τα τύμπανα να ακούγονται μέχρι το δρόμο, ένιωθες ότι έκανες ένα ταξίδι αφρικάνικο. Α, δε θα τους κάνω τη χάρη. Με έπιασε το συντηρητικό μου.
Προχωράμε, δήλωσα χωρίς άλλη κουβέντα για πιο κάτω, στην κεντρική πλατεία που ακούγεται μουσική.
Σκαλοπάτια που ανηφορίζουν, ένα φυσικό αμφιθέατρο, μια όαση ιστορίας, εκεί σε ένα σπίτι που χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αιώνα βρίσκεται η Casa de la Musica Egrem, ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης σε μια ατμόσφαιρα που είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Μετά τα πρώτα σκαλιά, ένα πλάτωμα με σιδερένιες καρέκλες και τραπέζια προοριζόμενα κυρίως για τα οργανωμένα γκρουπ των τουριστών και μπροστά τα μουσικά συγκροτήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Χορός παντού. Ένα βήμα πριν και οι ντόπιοι jineteros περίμεναν προς άγρα αυτών, που επί τούτου είχαν έρθει εδώ, κάτω από το άγρυπνο μάτι των προστατών τους.
Είναι αλήθεια ότι οι jineteros είναι από τα κυρίαρχα θέματα των ξένων δημοσιογράφων. Ακόμη και η δασκάλα ισπανικών της Νεφέλης αναρωτιόταν, μα είναι έτσι στα αλήθεια;
Ιστορίες για έναν εκδιδόμενο λαό έναντι χρημάτων μάλλον αστείο μου ακούγεται. Ασφαλώς υπάρχουν jineteros, κυρίως στα τουριστικά μέρη, μήπως δεν υπάρχουν στην Πατησίων οι δεκαπεντάχρονες νιγηριανές μαυρούλες όπου όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια ως μη υπάρχουσα κατάσταση; Εδώ λοιπόν βρίσκονται και κάποιες κουκλάρες με καταπληκτικό παρουσιαστικό, προερχόμενες κυρίως από το λούμπεν τμήμα του κουβάνικου λαού, ικανές να γοητεύσουν και να παρασύρουν κάθε επίδοξο τουρίστα που θέλει να αισθανθεί κάποιος, στο κέντρο ενός ιδεατά πλασμένου φανταστικού κόσμου.
Στο επάνω μέρος, στο δεύτερο τμήμα των σκαλοπατιών , βρίσκονται δεκάδες τουρίστες, οι χύμα, οι ανεξάρτητοι μεμονωμένοι, με τα ποτά στο χέρι και όλοι μαζί συνυπάρχουν με ένα κοινό συνδετικό κρίκο, την κουβάνικη μουσική και τον χορό.
-πάω για προμήθεια του mohitono 4, περίμενε εδώ.
Γυρνάω, μένω με τα mohitos στο χέρι, ο Pedro σκιά μας πια, είχε αρπάξει τη μικρά και μη τον είδατε τον Γιακουμή, συνέχισε το καμάκι εις τας πλατείας. Η Νεφέλη δεν ξεκολλούσε, ο νεαρός κολλιτσίδα, να διακρίνω ότι τσίμπησε το ψάρι; Κόντευα να γίνω φέσι από το mohito, όταν αποφάσισε η μικρή να επιστρέψει εις την πατρική προστασία.
-απ! Γυρνάμε στην casa.
-μα, μου….
Αυτός από πίσω…
-Τι έρχεται και στο δωμάτιο, ως εδώ και μη παρέκει, κόφτου το.
Ευτυχώς η νταρντανοσπιτονοικοκυρά ήταν στην πόρτα, του σκάει ένα:
-Que tal? Καπνός ο νεαρός.
Τρεις η ώρα τη νύχτα και η Νεφέλη το έβαλε πείσμα να μου εντρυφήσει τις φιγούρες που της έμαθε το κουβανοκαμάκι. Βρε τι αντοχές έχω με αυτό το μικρό.
Ξυπνήσαμε αργά και από την εσωτερική αυλη,με μια σκαλίτσα ανεβήκαμε στην ταράτσα , από όπου έβλεπες τις στέγες της πόλης. Θέαμα υπέροχο.
Νάσου και ο Raul, που εις πείσμα της υπερκαθολικής κυράς τον καλέσαμε στο ταρατσάκι. Εκεί παίρνοντας πρωινό, ακούσαμε ιστορίες κουβάνικες, τρινιτάριες, την ιστορία της ζωής του, γνωρίσαμε έναν άλλο Raul.
Μια απίστευτη γνώση της μουσικής σκηνής της κούβας, ξεχείλιζε μπροστά μας με θέα τις κορυφές των σπιτιών, η ρούμπα που προέρχεται από την πρώιμη αφρο-κουβανική κουλτούρα, το τρες που είναι ρυθμός που επινοήθηκε στην Κούβα, για το αργό τσα-τσα-τσα αλλά και για την κουβανέζικη κλασική μουσική, η οποία περιλαμβάνει μουσική με έντονες αφρικανικές επιδράσεις και έχει παρουσιάσει έργα με διεθνή απήχηση χάρη στον Ερνέστο Λεκουόνα. Όσον αφορά τις γνώσεις του για τη rock σκηνή εντυπωσιακές.
-πώς εσύ, ένας χειρούργος με ειδίκευση στον ταρσό και το μετατάρσιο, καρπό και μετακάρπιο και επιπλέον babalawo, μιλάς τόσο καλά αγγλικά ρε φίλε;
-χμ, οικογένεια πιστή στον Fidel, ήμουν στο σχολείο όπου όλοι μαθαίναμε ρώσικα τότε , όταν με πλησίασε ένας δάσκαλος και μου είπε: Raul άμα θες να γίνεις γιατρός, επειδή όλα τα καλά βιβλία είναι στα Αγγλικά, πρέπει να μάθεις Αγγλικά και χέστα τα ρώσικα. Όταν το είπα στη μάνα μου έγινε έξω φρενών, προδότη εσύ ένας κουβανός θα προδώσεις τον Fidel και θα μάθεις αγγλικά, ποτέ!! Το είχα βάλει πείσμα. Είχαμε ένα παλιό Ρώσικο ραδιόφωνο Selena και τότε το 1996-1997 ξυπνούσα κρυφά τη νύχτα, έβαζα το ράδιο κάτω από τα σκεπάσματα και άκουγα τον παράνομο ραδιοσταθμό της αμερικής με τα rock τραγούδια της εποχής. Η μάνα μου δεν έπρεπε να καταλάβει τίποτε. Όλη νύχτα έγραφα τραγούδια, πήγαινα στο δάσκαλο να με βοηθήσει στη μετάφραση, προσπαθώντας να μάθω τη γλώσσα. Έτσι έμαθα αγγλικά, μετά πήγα medicina, έξη χρόνια.
Η Νεφέλη τον παρακολουθούσε με ανοικτό στόμα.
Ο Raulθα τα καταφέρει να γίνει ένας πολύ καλός επιστήμονας, ροκάς, με χιούμορ και έτοιμος να μας ευλογήσει μετά επταήμερον νηστεία και προσευχή.
-άντε αργήσαμε για το workshop της σαντερίας, vamos.
-μπαμπά γουστάρω, βουντού και έτσι; Εξορκιστής νο 5; Σφάζουμε ζώα; Ρουφάμε αίμα;
-τι λες βρε χαμένο, ανόητο , προχώρα τον χάσαμε το γιατρό. Εεεε doctor περίμενε……
Attachments
Last edited by a moderator:
