STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Μετά το δυτικότατου τύπου πρωινό των 3 cuc εξορμάμε για την πρωινή βόλτα στην πόλη. Να χαθούμε αποκλείεται, 5 παράλληλοι δρόμοι όλοι και όλοι με τα γνωστά ονόματα πλύσης εγκεφάλου, Galixto Garcia, Antonio Maceo, Jose Marti, Flor Crombet αυτός τώρα μας προέκυψε , Maximo Gomez και μετά η Malecon. Στη γωνία από την casa παίρνουμε τον κάθετο δρόμο Cino Fria περνάει και μπροστά από την κεντρική πλατεία.
Μπροστά μας το Hostel 1511, tel: 645700 ολοκαίνουργιο σε χρώμα νου-δου, μπαίνουμε μέσα να δούμε τα δωμάτια. Προθυμότατος ο υπεύθυνος μας πληροφορεί
-25 cuc με πρωινό
Κατηφορίζοντας το δρόμο διαπιστώνεις ότι η Baracoa είναι μια όμορφη, πολύχρωμη πόλη με χαμηλά αποικιακά σπίτια αλλά με πολύ μα πάρα πολύ αργούς ρυθμούς. Οι κάτοικοι σαν να είναι σε μόνιμες διακοπές: τους βλέπεις μα κάθονται με τις ώρες κάτω από τους ίσκιους των δέντρων στις πλατείες ή να τριγυρίζουν με τα ποδήλατα στην παραλιακή λεωφόρο, στην Malecon. Εκεί που βρίσκεται τοHotel La Rusa tel: 643011, το οποίο, όπως λέει και το όνομα, ανήκε σε μια Ρωσίδα την Magdalena Rowenskaia ,η κυρά δεν ήταν άλλη από την πριγκίπισσα κόρη του Νικόλαου Β που όταν τον έριξαν οι μπολσεβίκοι , αυτή κατέφυγε πρώτα στην Τουρκία και στη συνέχεια στα ήρεμα νερά της Baracoa. Με το σύζυγό της, μόλις εγκατασταθούν στο Baracoa στη δεκαετία του 1930, αναπτύσσουν το εμπόριο μπανάνας. Δρόμος δεν υπήρχε για να συνδέει την πόλη με την υπόλοιπη χώρα παρόλα αυτά η Ρωσίδα αγόρασε και είχε αυτοκίνητο!
Το 1953, θα κατασκευάσει ένα μικρό ξενοδοχείο από 12 δωμάτια και σε αυτό έχουν κοιμηθεί ο Che Guevara, ο Errol Flynn, ο Fidel Castro, ο συγγραφέας Alejo Carpentier κ.ά. Αυτή συνεργάστηκε με τους αντάρτες δίνοντας τους και μια δωρεά των 25.000 $. Έτσι το νέο καθεστώς της επέτρεψε να κατέχει το μοναδικό ιδιωτικό ξενοδοχείο της περιοχής. Τα δωμάτια με μπάνιο κοστίζουν 25-30 cuc και έχουν θέα τη θάλασσα, για κάποιους που θέλουν να νοιώσουν κάτι από την παλιά αίγλη της πόλης. Η ίδια η πόλη αποτελείται από ένα εντυπωσιακό σύστημα φρουρίων που χτίστηκαν τον 18ο αιώνα.
Στη μία άκρη το Matachin Fort,χτίστηκε το 1802, με τα κανόνια του να στέκουν ακόμη ως προστάτες του λιμανιού. Μέσα στο φρούριο βρίσκεται το Δημοτικό Μουσείο της πόλης. Πέντε νοματαίοι είχαν βγάλει έξω τα 5-6 μεταλλικά αντικείμενα , μια δυο γαβάθες, τρία τέσσερα παλιά όπλα, δυο μπρίκια, τρεις μεγάλες χύτρες, δύο σούβλες, ένα αμόνι και τα γυάλιζαν. Το άλογο έτρωγε τα χορτάρια της εισόδου, η κατσίκα στην πίσω πλευρά είχε αναλάβει το ανάλογο έργο του καθαρισμού, οι εργάτες έπιναν και κάπνιζαν αρακτοί. Μουσείο;;; χμμμμμ Η θέα όμως του Miel Bay –του κόλπου του μελιού- είναι καταπληκτική.
Πάλι πίσω για να πάμε ξανά στο δεύτερο φρούριο το Punta Fort. Ευτυχώς στην Baracoa κινείσαι χαλαρά μέσα στην πόλη, δεν υπάρχει η φρενίτιδα της Αβάνας και έχεις την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους, μιας και το μέρος είναι μικρό. Το fuerte La Punta χτίστηκε το 1803 και από ένα μονοπάτι καταλήγεις σε μια μικρή παραλία που είναι από κάτω. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι το μισοβυθισμένο καράβι που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το φρούριο.
Το τρίτο φρούριο, το Sanguily Fort, βρίσκεται ψηλά πάνω από την πόλη και σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο, το Hotel El Castillo. Επιστρέφουμε από την Antonio Maceo στην Plaza Cacique Hatuey ή Parque Central ή plaza Independencia ή όπως θέλει τελικά ο καθένας να την ονομάζει, το σημείο πάντως συνάντησης των πάντων. Φάτσα μπροστά ο Catedral de Nuestra Senora de la Asuncion, το πιο εντυπωσιακό θρησκευτικό μνημείο στην Baracoa. Εκεί μέσα βρίσκεται και εκείνος ο σταυρός του Κολόμβου, που σύμφωνα με τον Χριστόφορο συμβόλιζε τον ερχομό του χριστιανισμού στην Κούβα. Η εκκλησία ήταν ερμητικά κλειστή και έτσι αρκεστήκαμε στο να βλέπουμε το μπούστο του Hatuey
-βρε μπαμπά ξεπερνάω αυτά τα τρία κιτσάτα αγαλματίδια μπροστά από την εκκλησία με το ταλαίπωρο σιντριβάνι στη μέση και πες μου, τι θέλει αυτός ο ινδιάνος εδώ πέρα;
-ο πρώτος διεθνιστής επαναστάτης της Αμερικής και δε θα του έστηναν άγαλμα; ο οποίος μάλιστα έφτασε από την Hispaniola, την Αϊτή δηλαδή με κανό, για να βοηθήσει στον πόλεμο των κουβανών εναντίον των Ισπανών, όταν οι τελευταίοι σκότωναν όποιον δεν πίστευε στον θεό.
-καλά και δεν τον καθάρισαν οι σπανιόλοι;
-μωρέ σουβλάκι τον έκαναν, τον έκαψαν ζωντανό το 1512 γιατί έλεγε στους κουβανούς ότι αυτός είναι ο θεός των μουσάτων που ήρθαν να καταλάβουν τη χώρα σας. Αντισταθείτε τους έλεγε. Αυτοί οι κουβανοί από τότε το έχουν. Όπου επανάσταση μέσα και βέβαια του στήνουν άγαλμα παντού , άσε που έβαλαν και το ονοματάκι του στα μπουκάλια της μπύρας
-δηλαδή θα σου λέω πάμε να πιούμε μια επανάσταση από εδώ και πέρα; Δε πάμε για καμιά βουτιά;
Με το αυτοκίνητο ξεκινάμε για την παραλιακή. Πρώτη στάση, πολύ κοντά στην πόλη, η Fabrica de chocolate, μη ξεχνώντας ότι η Baracoa είναι η κύρια πόλη παραγωγής της σοκολάτας σε όλη την Κούβα.
-ουστ καπιταλιστικά γουρούνια που θέλετε να μπείτε στο εργοστάσιο και να τραβήξετε φωτογραφίες . Σας ξέρουμε εσάς τους καπιταλιστές, θα πάρετε τις φωτογραφίες των προλετάριων και θα τις μοστράρετε στις εφημερίδες λέγοντας τα χειρότερα για μας.
Καλά αυτός δεν ήταν φύλακας του εργοστασίου, για φωνή της Παπαρήγα μου έκανε. Οπότε πάμε για την Fabrica de Cucurucho, λίγο πιο κάτω. Τώρα σταθήκαμε στο ύψος μας, δεν περιμέναμε καν να λοιδορήσει ο φύλακας, το ξεκινήσαμε μόνοι μας
-amigo εμείς τα καπιταλιστικά γουρούνια μπορούμε να κάνουμε μια επισκεψούλα στο εργοστάσιο;
Φάγαμε νέα πόρτα, οπότε αφήνουμε τους εργαζόμενους στην ησυχία τους και συνεχίζουμε παρακάτω. Απέναντι από μια τράπεζα υπάρχει μια διασταύρωση και μια μικρή πινακιδούλα ίσα με ένα ταχυδρομικό φάκελο σε κατευθύνει,Rio Toa 10 km.Στη στροφή υπάρχει το officina reserva fauna y flora en Baracoa. Με μια απλή ερώτηση και τα μαθαίνεις όλα. Τόσο για εκεί, τόσα για κανό, τόσα για πεζοπορία, τόσα για ορειβασία, τόσα για σαφάρι, τόσα να δειςPolymitas, σε πάνε και με τζιπάκι αν τους τα σκάσεις. Μέχρι και φυλλάδια για την περιοχή στα αγγλικά υπάρχουν αλλά για περισσότερο απαιτητικούς πελάτες σε στέλνουν στο cubatour tel:645306 στην calle Maceo 149 ή στην havanatour στην calle Maceo και αυτό ή στο Ecotour.
Περνάμε γρήγορα την playa Duaba, όχι και τόσο καθαρή μπορώ να πω και αφού περάσουμε πάνω από μικρά και μεγάλα ποτάμια όπου το νερό όμως είναι δροσερό και τα ρεύματα κάνουν στο σώμα ένα φυσικό μασάζ που το απολαμβάνουν οι κάτοικοι της Baracoa, οικογενειακώς και με συνοδεία μπουκαλιών ρούμι, μιας και το νερό είναι «ψυγείο» για τα δικά τους δεδομένα! Όταν δε τελειώσουν και το ψυχρόλουτρο ρίχνουν και ένα πλύσιμο στα ρούχα στο ποτάμι.
Μετά από μερικά χιλιόμετρα βλέπουμε ένα cubatour και μερικά ΙΧ αυτοκίνητα σταματημένα σε ένα σημείο. Finca la Esperanza, ένα οικοτουριστικό κέντρο στο οποίο μπορεί κάποιος να κάνει πραγματικότητα όλων των ειδών τις οικολογικές του αναζητήσεις.
Μια μεγάλη έκταση με όλες τις ποικιλίες των φυτών που καλλιεργούνται στην περιοχή. Ευτυχώς ο ξεναγός ήταν ευγενέστατος, μας πήρε αμπάριζα, τι για coffee έλεγε, τι για cacao, τι για guayaba και κατέληξε σε ένα λογύδριο περί του zapote. Στο τέλος παράτησε τους 16 αγγλογάλλους να αλειφτούν με αντηλιακό δείκτη 40, να προετοιμαστούν για δυο ώρες δρόμο μέσα στις καλλιέργειες καφέ και άρχισε να μας εξηγεί τα περί καλλιέργειας του κακάο.
-ξέρεις εμείς δεν είμαστε του γκρουπ, δεν έχουμε πληρώσει, Έλληνες είμαστε;
-Το ξέρω, δεν πειράζει, ελάτε. Έτσι άρχισε η παρέλαση των φυτών αλλά και των φάσεων δημιουργίας της σοκολάτας που ήταν εντυπωσιακή.
-ανοίξτε τα στραβά σας Έλληνες, δέντρο, φύλλα, καρπός, χατζάρα και κόβω τον καρπό σαν παγωτό χωνάκι, το άσπρο που βλέπετε είναι η κρέμα του κακάο που βάζετε στα χείλη και στα καλλυντικά, από μέσα το κακάο σε μορφή γλοιώδη και σιχαμένη. Το ξεραίνουμε , το πλάθουμε με τα δυο χεράκια, φτιάχνουμε τις μπαλίτσες που βλέπετε που αν τις πετάξουμε ανοίγουμε κεφάλι, τις τρίβουμε στον τρίφτη και μετά φτιάχνουμε την σοκολάτα της Baracoa.
Στις διπλανές αχυροκαλύβες έβραζαν σε μεγάλα καζάνια οι μπανάνες, τα ροφήματα σοκολάτας, οι σπεσιαλιτέ της μαγείρισσας για τους εργαζόμενους. Έπρεπε να περιμένουμε να φύγουνε με τα κανό οι αγγλογάλλοι για να πάρουμε και μεις τη βάρκα μας για να διασχίσουμε το ποτάμι.
-δύο σοκολάτες ζεστές παρακαλώ
Έφτασε η ζάχαρη, τα ξύλινα κουταλάκια από μπαμπού και δύο κούπες με υπέροχη ζεστή σοκολάτα. Με λαχτάρα άρχισα να ρουφάω την αρωματική σοκολάτα, αυθεντική, στην πατρίδα της, γευστικότατη.
-μπαμπά , τι είναι αυτά τα άσπρα στην επιφάνεια της σοκολάτας;
-τίποτα, χαρακτηριστικό της ποιότητάς της θα είναι μάλλον;
-τι λες ρε padre, θα με τρελάνεις, τα χαρακτηριστικά έχον πόδια και κολυμπάνε ;
Τρελάθηκα , κοιτάω προσεκτικά και τι να δω, μια σβουνιά σκουληκάκια λευκούλια να προσπαθούν να τελειώσουν το κρόουλ τους, εντός της σοκολάτας.
Φωνάζω τον κύρη της finca, Tylenchus μου λέει. Βάζει το δάκτυλό του μέσα , σαρώνει την επιφάνεια με τα αρθρόποδα και μου ξαναδίνει την κούπα.
-τι λες ρε φίλε τρελάθηκες, τι με ενδιαφέρει η μάρκα του σκουληκιού σου; Μήπως ήρθα σε φάρμα σκουληκιών και όχι σε φάρμα σοκολάτας;
Ευτυχώς έφτασε η βάρκα μας και φύγαμε τρέχοντας για την όχθη, κάτι πήγε να πει ότι ξεχάσαμε τη σοκολάτα μας αλλά το βλέμμα μας του έκοψε την φόρα.
Ο βαρκάρης, Roberto, ετών 20, με το που είδε την Νεφέλη, άρχισε τα γνωστά, να σε πάω βόλτα, να βρούμε φώτο, να συναντηθούμε μετά, τι κάνεις το βράδυ
-ποιο ψηλά τα χέρια σου ρε για τη φωτογραφία, πάνω από τη μέση τα βάζουμε δεν ακούς, εεεεεεε
Τίποτε αυτός, μας γδύθηκε για να κάνει και το κομμάτι στη μικρά,
-σου αρέ; να την ρωτάει…
Με αυτόν δε θα τα πάμε καλά, έχει αγριέψει στην finca
-Νεφέλη μη δώσεις αέρα στο χωριάτη, άσε που έχει αυτιά σα τον ντάμπυ
-αυτόν θα τον φυλάξω για την νονά μου!
-άσε τη νονά σου εκεί που βρίσκεται με τους πορτογάλους και κοίτα τι κάνουμε τώρα
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και η βάρκα άρχισε να κυλάει στονRio Toa
Μπροστά μας το Hostel 1511, tel: 645700 ολοκαίνουργιο σε χρώμα νου-δου, μπαίνουμε μέσα να δούμε τα δωμάτια. Προθυμότατος ο υπεύθυνος μας πληροφορεί
-25 cuc με πρωινό
Κατηφορίζοντας το δρόμο διαπιστώνεις ότι η Baracoa είναι μια όμορφη, πολύχρωμη πόλη με χαμηλά αποικιακά σπίτια αλλά με πολύ μα πάρα πολύ αργούς ρυθμούς. Οι κάτοικοι σαν να είναι σε μόνιμες διακοπές: τους βλέπεις μα κάθονται με τις ώρες κάτω από τους ίσκιους των δέντρων στις πλατείες ή να τριγυρίζουν με τα ποδήλατα στην παραλιακή λεωφόρο, στην Malecon. Εκεί που βρίσκεται τοHotel La Rusa tel: 643011, το οποίο, όπως λέει και το όνομα, ανήκε σε μια Ρωσίδα την Magdalena Rowenskaia ,η κυρά δεν ήταν άλλη από την πριγκίπισσα κόρη του Νικόλαου Β που όταν τον έριξαν οι μπολσεβίκοι , αυτή κατέφυγε πρώτα στην Τουρκία και στη συνέχεια στα ήρεμα νερά της Baracoa. Με το σύζυγό της, μόλις εγκατασταθούν στο Baracoa στη δεκαετία του 1930, αναπτύσσουν το εμπόριο μπανάνας. Δρόμος δεν υπήρχε για να συνδέει την πόλη με την υπόλοιπη χώρα παρόλα αυτά η Ρωσίδα αγόρασε και είχε αυτοκίνητο!
Το 1953, θα κατασκευάσει ένα μικρό ξενοδοχείο από 12 δωμάτια και σε αυτό έχουν κοιμηθεί ο Che Guevara, ο Errol Flynn, ο Fidel Castro, ο συγγραφέας Alejo Carpentier κ.ά. Αυτή συνεργάστηκε με τους αντάρτες δίνοντας τους και μια δωρεά των 25.000 $. Έτσι το νέο καθεστώς της επέτρεψε να κατέχει το μοναδικό ιδιωτικό ξενοδοχείο της περιοχής. Τα δωμάτια με μπάνιο κοστίζουν 25-30 cuc και έχουν θέα τη θάλασσα, για κάποιους που θέλουν να νοιώσουν κάτι από την παλιά αίγλη της πόλης. Η ίδια η πόλη αποτελείται από ένα εντυπωσιακό σύστημα φρουρίων που χτίστηκαν τον 18ο αιώνα.
Στη μία άκρη το Matachin Fort,χτίστηκε το 1802, με τα κανόνια του να στέκουν ακόμη ως προστάτες του λιμανιού. Μέσα στο φρούριο βρίσκεται το Δημοτικό Μουσείο της πόλης. Πέντε νοματαίοι είχαν βγάλει έξω τα 5-6 μεταλλικά αντικείμενα , μια δυο γαβάθες, τρία τέσσερα παλιά όπλα, δυο μπρίκια, τρεις μεγάλες χύτρες, δύο σούβλες, ένα αμόνι και τα γυάλιζαν. Το άλογο έτρωγε τα χορτάρια της εισόδου, η κατσίκα στην πίσω πλευρά είχε αναλάβει το ανάλογο έργο του καθαρισμού, οι εργάτες έπιναν και κάπνιζαν αρακτοί. Μουσείο;;; χμμμμμ Η θέα όμως του Miel Bay –του κόλπου του μελιού- είναι καταπληκτική.
Πάλι πίσω για να πάμε ξανά στο δεύτερο φρούριο το Punta Fort. Ευτυχώς στην Baracoa κινείσαι χαλαρά μέσα στην πόλη, δεν υπάρχει η φρενίτιδα της Αβάνας και έχεις την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους, μιας και το μέρος είναι μικρό. Το fuerte La Punta χτίστηκε το 1803 και από ένα μονοπάτι καταλήγεις σε μια μικρή παραλία που είναι από κάτω. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι το μισοβυθισμένο καράβι που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το φρούριο.
Το τρίτο φρούριο, το Sanguily Fort, βρίσκεται ψηλά πάνω από την πόλη και σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο, το Hotel El Castillo. Επιστρέφουμε από την Antonio Maceo στην Plaza Cacique Hatuey ή Parque Central ή plaza Independencia ή όπως θέλει τελικά ο καθένας να την ονομάζει, το σημείο πάντως συνάντησης των πάντων. Φάτσα μπροστά ο Catedral de Nuestra Senora de la Asuncion, το πιο εντυπωσιακό θρησκευτικό μνημείο στην Baracoa. Εκεί μέσα βρίσκεται και εκείνος ο σταυρός του Κολόμβου, που σύμφωνα με τον Χριστόφορο συμβόλιζε τον ερχομό του χριστιανισμού στην Κούβα. Η εκκλησία ήταν ερμητικά κλειστή και έτσι αρκεστήκαμε στο να βλέπουμε το μπούστο του Hatuey
-βρε μπαμπά ξεπερνάω αυτά τα τρία κιτσάτα αγαλματίδια μπροστά από την εκκλησία με το ταλαίπωρο σιντριβάνι στη μέση και πες μου, τι θέλει αυτός ο ινδιάνος εδώ πέρα;
-ο πρώτος διεθνιστής επαναστάτης της Αμερικής και δε θα του έστηναν άγαλμα; ο οποίος μάλιστα έφτασε από την Hispaniola, την Αϊτή δηλαδή με κανό, για να βοηθήσει στον πόλεμο των κουβανών εναντίον των Ισπανών, όταν οι τελευταίοι σκότωναν όποιον δεν πίστευε στον θεό.
-καλά και δεν τον καθάρισαν οι σπανιόλοι;
-μωρέ σουβλάκι τον έκαναν, τον έκαψαν ζωντανό το 1512 γιατί έλεγε στους κουβανούς ότι αυτός είναι ο θεός των μουσάτων που ήρθαν να καταλάβουν τη χώρα σας. Αντισταθείτε τους έλεγε. Αυτοί οι κουβανοί από τότε το έχουν. Όπου επανάσταση μέσα και βέβαια του στήνουν άγαλμα παντού , άσε που έβαλαν και το ονοματάκι του στα μπουκάλια της μπύρας
-δηλαδή θα σου λέω πάμε να πιούμε μια επανάσταση από εδώ και πέρα; Δε πάμε για καμιά βουτιά;
Με το αυτοκίνητο ξεκινάμε για την παραλιακή. Πρώτη στάση, πολύ κοντά στην πόλη, η Fabrica de chocolate, μη ξεχνώντας ότι η Baracoa είναι η κύρια πόλη παραγωγής της σοκολάτας σε όλη την Κούβα.
-ουστ καπιταλιστικά γουρούνια που θέλετε να μπείτε στο εργοστάσιο και να τραβήξετε φωτογραφίες . Σας ξέρουμε εσάς τους καπιταλιστές, θα πάρετε τις φωτογραφίες των προλετάριων και θα τις μοστράρετε στις εφημερίδες λέγοντας τα χειρότερα για μας.
Καλά αυτός δεν ήταν φύλακας του εργοστασίου, για φωνή της Παπαρήγα μου έκανε. Οπότε πάμε για την Fabrica de Cucurucho, λίγο πιο κάτω. Τώρα σταθήκαμε στο ύψος μας, δεν περιμέναμε καν να λοιδορήσει ο φύλακας, το ξεκινήσαμε μόνοι μας
-amigo εμείς τα καπιταλιστικά γουρούνια μπορούμε να κάνουμε μια επισκεψούλα στο εργοστάσιο;
Φάγαμε νέα πόρτα, οπότε αφήνουμε τους εργαζόμενους στην ησυχία τους και συνεχίζουμε παρακάτω. Απέναντι από μια τράπεζα υπάρχει μια διασταύρωση και μια μικρή πινακιδούλα ίσα με ένα ταχυδρομικό φάκελο σε κατευθύνει,Rio Toa 10 km.Στη στροφή υπάρχει το officina reserva fauna y flora en Baracoa. Με μια απλή ερώτηση και τα μαθαίνεις όλα. Τόσο για εκεί, τόσα για κανό, τόσα για πεζοπορία, τόσα για ορειβασία, τόσα για σαφάρι, τόσα να δειςPolymitas, σε πάνε και με τζιπάκι αν τους τα σκάσεις. Μέχρι και φυλλάδια για την περιοχή στα αγγλικά υπάρχουν αλλά για περισσότερο απαιτητικούς πελάτες σε στέλνουν στο cubatour tel:645306 στην calle Maceo 149 ή στην havanatour στην calle Maceo και αυτό ή στο Ecotour.
Περνάμε γρήγορα την playa Duaba, όχι και τόσο καθαρή μπορώ να πω και αφού περάσουμε πάνω από μικρά και μεγάλα ποτάμια όπου το νερό όμως είναι δροσερό και τα ρεύματα κάνουν στο σώμα ένα φυσικό μασάζ που το απολαμβάνουν οι κάτοικοι της Baracoa, οικογενειακώς και με συνοδεία μπουκαλιών ρούμι, μιας και το νερό είναι «ψυγείο» για τα δικά τους δεδομένα! Όταν δε τελειώσουν και το ψυχρόλουτρο ρίχνουν και ένα πλύσιμο στα ρούχα στο ποτάμι.
Μετά από μερικά χιλιόμετρα βλέπουμε ένα cubatour και μερικά ΙΧ αυτοκίνητα σταματημένα σε ένα σημείο. Finca la Esperanza, ένα οικοτουριστικό κέντρο στο οποίο μπορεί κάποιος να κάνει πραγματικότητα όλων των ειδών τις οικολογικές του αναζητήσεις.
Μια μεγάλη έκταση με όλες τις ποικιλίες των φυτών που καλλιεργούνται στην περιοχή. Ευτυχώς ο ξεναγός ήταν ευγενέστατος, μας πήρε αμπάριζα, τι για coffee έλεγε, τι για cacao, τι για guayaba και κατέληξε σε ένα λογύδριο περί του zapote. Στο τέλος παράτησε τους 16 αγγλογάλλους να αλειφτούν με αντηλιακό δείκτη 40, να προετοιμαστούν για δυο ώρες δρόμο μέσα στις καλλιέργειες καφέ και άρχισε να μας εξηγεί τα περί καλλιέργειας του κακάο.
-ξέρεις εμείς δεν είμαστε του γκρουπ, δεν έχουμε πληρώσει, Έλληνες είμαστε;
-Το ξέρω, δεν πειράζει, ελάτε. Έτσι άρχισε η παρέλαση των φυτών αλλά και των φάσεων δημιουργίας της σοκολάτας που ήταν εντυπωσιακή.
-ανοίξτε τα στραβά σας Έλληνες, δέντρο, φύλλα, καρπός, χατζάρα και κόβω τον καρπό σαν παγωτό χωνάκι, το άσπρο που βλέπετε είναι η κρέμα του κακάο που βάζετε στα χείλη και στα καλλυντικά, από μέσα το κακάο σε μορφή γλοιώδη και σιχαμένη. Το ξεραίνουμε , το πλάθουμε με τα δυο χεράκια, φτιάχνουμε τις μπαλίτσες που βλέπετε που αν τις πετάξουμε ανοίγουμε κεφάλι, τις τρίβουμε στον τρίφτη και μετά φτιάχνουμε την σοκολάτα της Baracoa.
Στις διπλανές αχυροκαλύβες έβραζαν σε μεγάλα καζάνια οι μπανάνες, τα ροφήματα σοκολάτας, οι σπεσιαλιτέ της μαγείρισσας για τους εργαζόμενους. Έπρεπε να περιμένουμε να φύγουνε με τα κανό οι αγγλογάλλοι για να πάρουμε και μεις τη βάρκα μας για να διασχίσουμε το ποτάμι.
-δύο σοκολάτες ζεστές παρακαλώ
Έφτασε η ζάχαρη, τα ξύλινα κουταλάκια από μπαμπού και δύο κούπες με υπέροχη ζεστή σοκολάτα. Με λαχτάρα άρχισα να ρουφάω την αρωματική σοκολάτα, αυθεντική, στην πατρίδα της, γευστικότατη.
-μπαμπά , τι είναι αυτά τα άσπρα στην επιφάνεια της σοκολάτας;
-τίποτα, χαρακτηριστικό της ποιότητάς της θα είναι μάλλον;
-τι λες ρε padre, θα με τρελάνεις, τα χαρακτηριστικά έχον πόδια και κολυμπάνε ;
Τρελάθηκα , κοιτάω προσεκτικά και τι να δω, μια σβουνιά σκουληκάκια λευκούλια να προσπαθούν να τελειώσουν το κρόουλ τους, εντός της σοκολάτας.
Φωνάζω τον κύρη της finca, Tylenchus μου λέει. Βάζει το δάκτυλό του μέσα , σαρώνει την επιφάνεια με τα αρθρόποδα και μου ξαναδίνει την κούπα.
-τι λες ρε φίλε τρελάθηκες, τι με ενδιαφέρει η μάρκα του σκουληκιού σου; Μήπως ήρθα σε φάρμα σκουληκιών και όχι σε φάρμα σοκολάτας;
Ευτυχώς έφτασε η βάρκα μας και φύγαμε τρέχοντας για την όχθη, κάτι πήγε να πει ότι ξεχάσαμε τη σοκολάτα μας αλλά το βλέμμα μας του έκοψε την φόρα.
Ο βαρκάρης, Roberto, ετών 20, με το που είδε την Νεφέλη, άρχισε τα γνωστά, να σε πάω βόλτα, να βρούμε φώτο, να συναντηθούμε μετά, τι κάνεις το βράδυ
-ποιο ψηλά τα χέρια σου ρε για τη φωτογραφία, πάνω από τη μέση τα βάζουμε δεν ακούς, εεεεεεε
Τίποτε αυτός, μας γδύθηκε για να κάνει και το κομμάτι στη μικρά,
-σου αρέ; να την ρωτάει…
Με αυτόν δε θα τα πάμε καλά, έχει αγριέψει στην finca
-Νεφέλη μη δώσεις αέρα στο χωριάτη, άσε που έχει αυτιά σα τον ντάμπυ
-αυτόν θα τον φυλάξω για την νονά μου!
-άσε τη νονά σου εκεί που βρίσκεται με τους πορτογάλους και κοίτα τι κάνουμε τώρα
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και η βάρκα άρχισε να κυλάει στονRio Toa
Attachments
Last edited by a moderator:
