STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
-μήπως ήρθε η ώρα να την κάνουμε για άλλη γη, άλλα μέρη; Χμ που είναι το δεύτερο πιο καρναβαλικό κουβάνικο hot σημείο;
-στην Avenida 24 def ebrero ή αλλιώς calle Trocha στην άλλη μεριά της πόλης. Δε τρελαθήκαμε , το τρίτο το τρίτο σημείο που είναι;
-κάπου κοντά στον κεντρικό δρόμο, στη στάση των λεωφορείων.
Σέρνουμε πια τα πόδια μας καμιά 20 τετράγωνα για να φτάσουμε.
Sueno. Εδώ τα πράγματα είναι πιο μαύρα, πιο Αφρικάνικα, πιο ευγενικά αλλά και πιο άγρια, πιο μεθυσμένα, πιο ερωτεύσιμα σεξουλιάρικα θα έλεγα, πιο επιθετικά, πιο μπιτάτα με μουσική ξεσηκωτική, όχι ρούμπες, σάλτσες κλπ. Ο ελευθεριακός ερωτισμός, τα χαλαρά ήθη και ο αισθησιασμός περισσεύουν στους Κουβανούς. Εδώ πίνεις μέχρι τελικής πτώσης και κουνάς το κορμί σου άγρια, με μουσικές του στυλ……..
Η αντίληψη ότι όλη η Κούβα χορεύει σε ρυθμούς σάλσα είναι α μη τι άλλο ξεπερασμένη. Μοντέρνα μουσική ακούγεται παντού, η τηλεόραση παίζει βιντεάκια τελείως τελευταίας αμερικανικής σοδειάς κλπ. Στη περιοχή αυτή τα γκρουπάκια ανεβάζουν την αδρεναλίνη με κορμιά να στάζουν από τον ιδρώτα και τα σκουπιζομάντηλα σε πρώτη ζήτηση. Τι πράγμα και αυτό, κάθε κουβανός και ένα πετσετάκι στο χέρι, στη μέση, στην τσέπη, και να το στύβουν και μπροστά σου και να στο δίνουν να σκουπίσεις την ιδρωτίλα σου.
Μείναμε ελάχιστα και προχωρήσαμε περνώντας μπροστά από το μοναδικό ήσυχο σημείο της πόλης, το ογκολογικό νοσοκομείο.
-έριχναν κάτι τζούρες με cigarillos στα παράθυρα, οι νοσοκόμες, τύφλα νάχουν οι τεκέδες. Κούβα , ο παράδεισος των καπνιστών μου φαίνεται.
Επιτέλους και ένα σημείο διαφορετικό, με στρατά, πολλά στρατά, το μεγάλο Parque Abel Santamaria με κεντρικό αξιοθέατο έναν τεράστιο κύβο με τα πρόσωπα του Abel Santamaria και του Jose Marti σκαλισμένα. Αφήστε που τους κάνουν μούσκεμα κάθε ημέρα ρίχνοντας πάνω τους ατέλειωτο νερό.
Κοντά είναι η Moncada στην γωνία με την CalleTrinidad,σήμερα Museo 26 de Julio. Εδώ έκανε την επίθεσή του ο Fidel Castro το 1953. Οι πύλες του μουσείου ανοίγουν στις 9 το πρωί, αλλά βάλτε καμιά ώρα ακόμη για να τελειώσουν τη σιέστα οι φρουροί και κλείνει 9 το βράδυ. Η είσοδος κοστίζει 2CUC, 1CUC επιπλέον για όποιον θέλει φωτογραφίες και οι πλεονέκτες θα δώσουν 5CUC για βίντεο. Το μουσείο είναι ολόιδιο σχεδόν με το Μουσείο της επανάστασης στην Havana, άρα γιατί να χάσει κάποιος τον χρόνο του, εκτός εάν πρέπει να τελειώσει το διδακτορικό του στην Κουβάνικη επανάσταση.
Εκεί λίγο πριν την Victoriano Garzon, πέφτουμε σε ένα κατακλυσμό από ανανάδες, μπανάνες, μπρόκολα, μάπες, καρπούζια, πεπόνια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς σε φρούτο υπό μορφή καπέλου.
6 το απόγευμα το ραντεβού, για 15 ημέρες το καρναβάλι των μικρών, όπου δεκάδες πιτσιρίκια χωρισμένα σε ομάδες , συνοικίες , σχολεία κλπ ήταν έτοιμα να διαγωνιστούν στο τραγούδι και τις χορευτικές φιγούρες. Από μουσική, χμμμμμμμμμμμμμμμ, μια ωραία πεταλούδα, η τσιγκολελέτα, ο μπαρμπα μαθιός, η κική και ο κοκός, we are the world we are the children, είχε όμως και Βoney Μ. δε μπορώ να πω.
Είναι η προτελευταία ημέρα και παρελαύνουν τα τελευταία γκρουπ των διαγωνιζομένων. Αργά το βράδυ θα έχουμε τους νικητές που θα ανακοινωθούν την άλλη ημέρα, τους οποίους ο Μariano, ο ιδιοκτήτης της casa θα ονοματίσει Nuevos Abelitos από την κοινότητα της Abel Santa Maria , κοινότητα αρκετά μακριά από το κέντρο της πόλης.
Όλη η πιτσιρικαρία θα παρελάσει μπροστά από την κριτική επιτροπή και τη γραμματεία του δημοτικού συμβουλίου της δύναμης του λαού. Στις 25 Ιουλίου , τη 12η νυχτερινή, όλα σταματούν για να θυμίσουν και να τιμήσουν την 58η επέτειο της επίθεσης στην Moncada barracks, από τον Fidel Castro και μια ομάδα νεαρών επαναστατών, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις καρναβαλικές εκδηλώσεις ως προκάλυψη της επίθεσής τους.
Μετά από δύο ώρες ορθοστασίας αρχίσαμε να τραγουδάμε το I will survive, είπαμε να την κάνουμε για άλλο σημείο,
-είδαμε Trocha, Marti, Sueno τι μας μένει; το άλλο σημείο είναι η Santa Ursula.
-νεφέλη μου πρέπει να το έχουμε και αυτό;;; αν το αφήσουμε για άλλη φορά;
-όχι να τα δούμε όλα
-ανάθεμα την ώρα και τις φουσκάλες που έχουν βγάλει τα πόδια μας
-μπα τι είναι τούτο που στέκονται όλοι οι κουβανοί στην ουρά, όπα της και μπρατσάδες να κρατούν τη σειρά
Γωνία Av. De los libertadores και Garzon ήταν η Coppelia, ένα τεράστιο υπαίθριο καφέ που σερβίρουν το ονομαστό παγωτό, σε γαβάθα το έκοψα, της Κούβας. Ξεχάστηκαν όλα, ευτυχώς. Τι cuc ανέμιζα στο χέρι μήπως και ελληνικότατα περάσουμε τη σειρά, τι είπα στη Νεφέλη να λιποθυμήσει, τι έκανα τον άρρωστο τουρίστα, ντούροι αυτοί εκεί, γερμανική τάξη και αυστηρότητα. Μετά από άλλη μία ορθοστασία 30 λεπτών, μερικά σπρωξίματα, κάτι καντήλια που κατεβάζεις για το αναχρονιστικό σύστημα αναμονής που εσύ δεν αντέχεις αλλά οι κουβανοί συνηθισμένοι το χαίρονται διασκεδάζοντας, κάθεσαι.
Παραγγέλνεις το παγωτάκι σου ανάμεσα σε δεκάδες κουβανούς, απορώντας με τα μισά τραπέζια άδεια διότι οι γκαρσόνες δεν πρέπει να σπάσουν και κανένα νύχι από την πολύ δουλειά και περιμένεις. Λες θα κάνω και το χάζι μου να ηρεμήσουν οι μύες του κορμιού, να κάνω την κοινωνική κριτική μελετώντας τα ανατομικά χαρακτηριστικά των μουλάτων μανάδων
και κάθε διερχόμενου κουβάνικου οπισθίου, όταν λέμε οπισθίων κουβάνικων μιλάμε για παντός καιρού,
αλλά φευ, τελειώνεις το παγωτό σου, κατεβάζεις το κουτάλι, και νάσου αμέσως η φράου
-τσακιστείτε να φύγετε να καθίσουν άλλοι, χωρίς δεύτερη κουβέντα.
-μα τα 50 άδεια διπλανά τραπέζια;;
Δεν έχει τέτοια, έχει βγάλει το βρωμόπανο , σκουπίζει το τραπέζι, έχει φωνάξει και 4 ακόμη να περιμένουν με αδημονία πάνω από το κεφάλι σου, οπότε τα μαζεύεις και φεύγεις αφού έχεις πληρώσει και 3-4CUC για κάθε παγωτό.
Έχει νυχτώσει για τα καλά, οι μουσικές έχουν αλλάξει προς το πιο αποικιοκρατικό τους, γυρίζοντας προς τα πίσω σε ένα άνοιγμα μια γειτονιά ολόκληρη είχε φτιάξει ένα αυτοσχέδιο πάρτι. Μουσική στο διαπασών, πεσκέσια από κάθε σπίτι, πειράγματα ο ένας στον άλλο, μπύρα ατέλειωτη και χορός για την πάρτη τους. Καθίσαμε και χαζεύαμε μια κοινωνία που ακόμη αντέχει να έχει αυτό που λέμε γειτονιά.
-στην Avenida 24 def ebrero ή αλλιώς calle Trocha στην άλλη μεριά της πόλης. Δε τρελαθήκαμε , το τρίτο το τρίτο σημείο που είναι;
-κάπου κοντά στον κεντρικό δρόμο, στη στάση των λεωφορείων.
Σέρνουμε πια τα πόδια μας καμιά 20 τετράγωνα για να φτάσουμε.
Sueno. Εδώ τα πράγματα είναι πιο μαύρα, πιο Αφρικάνικα, πιο ευγενικά αλλά και πιο άγρια, πιο μεθυσμένα, πιο ερωτεύσιμα σεξουλιάρικα θα έλεγα, πιο επιθετικά, πιο μπιτάτα με μουσική ξεσηκωτική, όχι ρούμπες, σάλτσες κλπ. Ο ελευθεριακός ερωτισμός, τα χαλαρά ήθη και ο αισθησιασμός περισσεύουν στους Κουβανούς. Εδώ πίνεις μέχρι τελικής πτώσης και κουνάς το κορμί σου άγρια, με μουσικές του στυλ……..
Η αντίληψη ότι όλη η Κούβα χορεύει σε ρυθμούς σάλσα είναι α μη τι άλλο ξεπερασμένη. Μοντέρνα μουσική ακούγεται παντού, η τηλεόραση παίζει βιντεάκια τελείως τελευταίας αμερικανικής σοδειάς κλπ. Στη περιοχή αυτή τα γκρουπάκια ανεβάζουν την αδρεναλίνη με κορμιά να στάζουν από τον ιδρώτα και τα σκουπιζομάντηλα σε πρώτη ζήτηση. Τι πράγμα και αυτό, κάθε κουβανός και ένα πετσετάκι στο χέρι, στη μέση, στην τσέπη, και να το στύβουν και μπροστά σου και να στο δίνουν να σκουπίσεις την ιδρωτίλα σου.
Μείναμε ελάχιστα και προχωρήσαμε περνώντας μπροστά από το μοναδικό ήσυχο σημείο της πόλης, το ογκολογικό νοσοκομείο.
-έριχναν κάτι τζούρες με cigarillos στα παράθυρα, οι νοσοκόμες, τύφλα νάχουν οι τεκέδες. Κούβα , ο παράδεισος των καπνιστών μου φαίνεται.
Επιτέλους και ένα σημείο διαφορετικό, με στρατά, πολλά στρατά, το μεγάλο Parque Abel Santamaria με κεντρικό αξιοθέατο έναν τεράστιο κύβο με τα πρόσωπα του Abel Santamaria και του Jose Marti σκαλισμένα. Αφήστε που τους κάνουν μούσκεμα κάθε ημέρα ρίχνοντας πάνω τους ατέλειωτο νερό.
Κοντά είναι η Moncada στην γωνία με την CalleTrinidad,σήμερα Museo 26 de Julio. Εδώ έκανε την επίθεσή του ο Fidel Castro το 1953. Οι πύλες του μουσείου ανοίγουν στις 9 το πρωί, αλλά βάλτε καμιά ώρα ακόμη για να τελειώσουν τη σιέστα οι φρουροί και κλείνει 9 το βράδυ. Η είσοδος κοστίζει 2CUC, 1CUC επιπλέον για όποιον θέλει φωτογραφίες και οι πλεονέκτες θα δώσουν 5CUC για βίντεο. Το μουσείο είναι ολόιδιο σχεδόν με το Μουσείο της επανάστασης στην Havana, άρα γιατί να χάσει κάποιος τον χρόνο του, εκτός εάν πρέπει να τελειώσει το διδακτορικό του στην Κουβάνικη επανάσταση.
Εκεί λίγο πριν την Victoriano Garzon, πέφτουμε σε ένα κατακλυσμό από ανανάδες, μπανάνες, μπρόκολα, μάπες, καρπούζια, πεπόνια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς σε φρούτο υπό μορφή καπέλου.
6 το απόγευμα το ραντεβού, για 15 ημέρες το καρναβάλι των μικρών, όπου δεκάδες πιτσιρίκια χωρισμένα σε ομάδες , συνοικίες , σχολεία κλπ ήταν έτοιμα να διαγωνιστούν στο τραγούδι και τις χορευτικές φιγούρες. Από μουσική, χμμμμμμμμμμμμμμμ, μια ωραία πεταλούδα, η τσιγκολελέτα, ο μπαρμπα μαθιός, η κική και ο κοκός, we are the world we are the children, είχε όμως και Βoney Μ. δε μπορώ να πω.
Είναι η προτελευταία ημέρα και παρελαύνουν τα τελευταία γκρουπ των διαγωνιζομένων. Αργά το βράδυ θα έχουμε τους νικητές που θα ανακοινωθούν την άλλη ημέρα, τους οποίους ο Μariano, ο ιδιοκτήτης της casa θα ονοματίσει Nuevos Abelitos από την κοινότητα της Abel Santa Maria , κοινότητα αρκετά μακριά από το κέντρο της πόλης.
Όλη η πιτσιρικαρία θα παρελάσει μπροστά από την κριτική επιτροπή και τη γραμματεία του δημοτικού συμβουλίου της δύναμης του λαού. Στις 25 Ιουλίου , τη 12η νυχτερινή, όλα σταματούν για να θυμίσουν και να τιμήσουν την 58η επέτειο της επίθεσης στην Moncada barracks, από τον Fidel Castro και μια ομάδα νεαρών επαναστατών, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις καρναβαλικές εκδηλώσεις ως προκάλυψη της επίθεσής τους.
Μετά από δύο ώρες ορθοστασίας αρχίσαμε να τραγουδάμε το I will survive, είπαμε να την κάνουμε για άλλο σημείο,
-είδαμε Trocha, Marti, Sueno τι μας μένει; το άλλο σημείο είναι η Santa Ursula.
-νεφέλη μου πρέπει να το έχουμε και αυτό;;; αν το αφήσουμε για άλλη φορά;
-όχι να τα δούμε όλα
-ανάθεμα την ώρα και τις φουσκάλες που έχουν βγάλει τα πόδια μας
-μπα τι είναι τούτο που στέκονται όλοι οι κουβανοί στην ουρά, όπα της και μπρατσάδες να κρατούν τη σειρά
Γωνία Av. De los libertadores και Garzon ήταν η Coppelia, ένα τεράστιο υπαίθριο καφέ που σερβίρουν το ονομαστό παγωτό, σε γαβάθα το έκοψα, της Κούβας. Ξεχάστηκαν όλα, ευτυχώς. Τι cuc ανέμιζα στο χέρι μήπως και ελληνικότατα περάσουμε τη σειρά, τι είπα στη Νεφέλη να λιποθυμήσει, τι έκανα τον άρρωστο τουρίστα, ντούροι αυτοί εκεί, γερμανική τάξη και αυστηρότητα. Μετά από άλλη μία ορθοστασία 30 λεπτών, μερικά σπρωξίματα, κάτι καντήλια που κατεβάζεις για το αναχρονιστικό σύστημα αναμονής που εσύ δεν αντέχεις αλλά οι κουβανοί συνηθισμένοι το χαίρονται διασκεδάζοντας, κάθεσαι.
Παραγγέλνεις το παγωτάκι σου ανάμεσα σε δεκάδες κουβανούς, απορώντας με τα μισά τραπέζια άδεια διότι οι γκαρσόνες δεν πρέπει να σπάσουν και κανένα νύχι από την πολύ δουλειά και περιμένεις. Λες θα κάνω και το χάζι μου να ηρεμήσουν οι μύες του κορμιού, να κάνω την κοινωνική κριτική μελετώντας τα ανατομικά χαρακτηριστικά των μουλάτων μανάδων
και κάθε διερχόμενου κουβάνικου οπισθίου, όταν λέμε οπισθίων κουβάνικων μιλάμε για παντός καιρού,
αλλά φευ, τελειώνεις το παγωτό σου, κατεβάζεις το κουτάλι, και νάσου αμέσως η φράου
-τσακιστείτε να φύγετε να καθίσουν άλλοι, χωρίς δεύτερη κουβέντα.
-μα τα 50 άδεια διπλανά τραπέζια;;
Δεν έχει τέτοια, έχει βγάλει το βρωμόπανο , σκουπίζει το τραπέζι, έχει φωνάξει και 4 ακόμη να περιμένουν με αδημονία πάνω από το κεφάλι σου, οπότε τα μαζεύεις και φεύγεις αφού έχεις πληρώσει και 3-4CUC για κάθε παγωτό.
Έχει νυχτώσει για τα καλά, οι μουσικές έχουν αλλάξει προς το πιο αποικιοκρατικό τους, γυρίζοντας προς τα πίσω σε ένα άνοιγμα μια γειτονιά ολόκληρη είχε φτιάξει ένα αυτοσχέδιο πάρτι. Μουσική στο διαπασών, πεσκέσια από κάθε σπίτι, πειράγματα ο ένας στον άλλο, μπύρα ατέλειωτη και χορός για την πάρτη τους. Καθίσαμε και χαζεύαμε μια κοινωνία που ακόμη αντέχει να έχει αυτό που λέμε γειτονιά.
Attachments
Last edited by a moderator:
