STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
H πρωινή αναχώρηση από την casa δεν ήταν ανέφελη. Ο ιδιοκτήτης θεώρησε πρέπον να ζητήσει τα δύο cuc ημερησίως διότι ο γείτονας φύλαγε το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι, έξτρα cuc για ένα τηλέφωνο που είχε κάνει στην επόμενη casa. Πολύ επαγγελματίας ρε παιδί μου, δεν άντεξα να μην του το πω και τσαντίστηκε κιόλας.
Η τελευταία βόλτα στην πόλη για την αγορά εμφιαλωμένων νερών καθότι μας περίμενε μεγάλο ταξίδι, μας φόρτωσε με μερικές ακόμη εικόνες της Baracoa.
Όλη η πόλη ξύπνια, η υπαίθρια αγορά, η εκκλησίες σε όλες τις βερσιόν του χριστιανισμού, καθολικοί, προτεστάντες, λουθηρανοί κλπ με κόσμο να ψέλνει, ταυτόχρονα το El Paraiso ανοιχτό πρωινιάτικα, εκεί δηλαδή που οι κουβανοί με 20 πέσσος στριμώχνονται για καραόκε. Οι μυρωδιές από το Paladar El Sabor ξεσηκωτικές, ένα εστιατόριο με ένα αποικιοκρατικής εποχής σαλόνι με τεράστιους καθρέφτες και κουνιστές καρέκλες στη βεράντα του.
Το μόνο που δεν βρήκαμε ήταν η μασονική στοά καθόσον ο ελευθεροτεκτονισμός ήταν το αρχαιότερο από τα θεσμικά όργανα της πόλης από το 1902.Και μόνο το γεγονός ότι όλοι οι πρωτεργάτες των απελευθερωτικών κινημάτων της Κούβας του 1868,1879 και 1895 όπως ο Carlos Manuel de Cespedes, ο Francisco Agujera, ο Ignacio Αgramonte , ο Calixto Garcia, ο Maximo Gomez, ο Antonio Maceo, ο Jose Marti και πολλοί άλλοι ανήκαν στη μασονική στοά της Κούβας όπως και να το κάνουμε σου κινεί την περιέργεια.
Αντ’ αυτού είπαμε να ξεσπάσουμε με επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο ή αλλιώς Museo archeologico Cueva del Paraiso, 300 μέτρα απόσταση από το El Castillo. Μια ανηφόρα, ένα τριγωνικό άνοιγμα, μια μικρή ταμπέλα στο πουθενά, ένας κουβανός που σηκώνει ράθυμα το χέρι του ως Κολοκοτρώνης και δείχνει το δρομάκι μέσα από έναν κήπο με λαχανικά, φασόλια και άλλα ζαρζαβατικά, ένα ξύλινο κουβούκλιο υπό κατάρρευση.
-Αλτ, 3 cuc είσοδος, 2 cuc για φωτογραφική μηχανή,
-δεν είσαι καλά, για να μπω στη βραχοσπηλιά σου πρέπει και να πουληθώ; Τόσα σου λείπουν για τα βραδινά ποτά;
Καθίσαμε στο παγκάκι το σαραγιού και δεν το κουνούσαμε. Έρχονται κάτι κουβανοί μπαίνουν τσάμπα, τον κοιτάζω.
-άντε η μικρά να μπει έτσι μου κάνει
Εγώ ρούπι εκεί στο αίθριο να κοιτάζω το βραχώδες τοπίο γιατί μουσείο εννοούσαν έναν πελεκημένο βράχο με δυο τρεις πέτρινες φιγούρες, κάτι κοχύλια που τα φέραν από τη θάλασσα , δυο μικρές σπηλιές και ένα ξεσκισμένο δίκτυ. Είδε και απόειδε ότι cuc δεν θα πάρει, ότι θα αγναντεύαμε τη θέα μόνο
-άντε μπες αλλά μη το πεις πουθενά
Ανηφορικά γλιστερά σκαλοπάτια , μπαίνεις στο εσωτερικό του βράχου, δυο σκελετοί που εννοείται ότι ανήκουν στους Taino, εσωτερική ξύλινη ξυλοδεσιά για να ανέβεις στο επόμενο επίπεδο, πήχτρα το σκοτάδι, η υγρασία στο 90% , άλλος ένας περίεργος συνδυασμός ξύλων για να ανέβεις επίπεδο με γκρεμούρα από την άλλη,
-α, όχι άλλο δε πάω, υπάρχουν δεκάδες άλλα ωραιότερα μέρη για να βρίσκομαι και είμαι εδώ μέσα; Αlοooou, Ως εδώ και μη παρέκει, τα στυλώνει η Νεφέλη
Άλλο που δεν ήθελα, κατεβήκαμε όσο πιο γρήγορα γινόταν, χάσιμο χρόνου, μας περίμενε μια διαδρομή 270 χιλιομέτρων για την Gibara. Πήραμε πάλι αυτόν τον καρόδρομο που περνά από την Maguana στα 25 χιλιόμετρα, μετά από άλλα 15 μαρτυρικά χιλιόμετρα ξανά στο Parque Alejandro Humboldt.
Τόσους τουρίστες δεν είχαμε ματαδεί, που ήταν όλοι αυτοί, λεφούσι, ουρλιάζοντας χαιρετήσαμε από μακριά τον Pedro, από την άλλη με ζήλεια κοιτούσαμε την Bahia de Taco, έναν κόλπο που περιβάλλεται παντού από βουνά με ένα μικρό άνοιγμα στη θάλασσα. Εδώ μπορεί κάποιος να δει μέσα στη μαγκρόβια βλάστηση δεκάδες ζώα και ιδίως Polymites με υπέροχα χρώματα. Κρίμα που δεν είχαμε χρόνο.
Ο δρόμος περνά μέσα από καταπράσινες περιοχές και κάπου ανάμεσα σε φυτείες μπανανιάς νάσου comunidad Yamaniguey, μία σακατεμένη κίτρινη τσίγκινη βάρκα από τη μία και μια πινακίδα προπολεμική από την άλλη σε υποδέχονται στο χωριό που βρίσκεται κάτω από την κορυφή del toldo 1175m. Στη συνέχεια ο δρόμος περνά ανάμεσα από χαμηλή βλάστηση και λίγο έξω από την Moa. Το εργοστάσιο Νικελίου της καναδέζικης παρακαλώ εταιρείας Sherrit International, κυριαρχεί στην περιοχή με τα φουγάρα του και αν προσθέσετε και τα κτήρια που έχουν ειδική αναφορά στην ανάπτυξη του κυβισμού σοβιετικού τύπου χρώματος τσιμεντί έχετε το τοπίο.
-Γρήγορα να προσπεράσουμε, να φύγουμε από εδώ.
Μετά το El sitio,ο carratera 123 μπαίνει εσωτερικά, φτάνει στοSagua de tanamo με το πάρκο Nacional Sierra Cristal, ποτάμια γεμάτα ανθρώπους,
αρπακτικά να γεύονται κουφάρια στην άκρη του δρόμου και να μη σου δίνουν σημασία
και μετά ο δρόμος στρίβει βόρεια προς το Rio cabonico και τη Levisa. Από εδώ ένας δρόμος βγάζει στο Cayo Saetia.
Η carattera σε καλή κατάσταση φτάνει μέχρι το Mayari,
μετά tο Juan Vicente περνώντας πάνω από τον ποταμό Nipe ενώ o ένας δρόμος κατευθύνεται προς Banes, όπου βρίσκεται το μικρό μουσείο των Tainos το οποίο σε μισή ώρα το ξεπετάς μας είχαν πει.
Η carettera 421 περνά από το El retrete, χωριό όπου κυριαρχούν σπίτια με αχυρένιες σκεπές, διασχίζει το Fray Benito, μετά το Rafael Freyre και καταλήγει στη θάλασσα.
Φτάσαμε επιτέλους στην Guardalavaca, ανερχόμενο τουριστικό προορισμό, ένα νέο Varadero σύμφωνα με το 5ετες πλάνο της κυβέρνησης. Η μία αμμώδης παραλία δίπλα στην άλλη Guardalavaca Beach, Playa Esmeralda, Don Lino και η Bahia de Naranjo.
Guardalavaca, ο φύλακας της αγελάδας καμία σχέση δεν πρέπει να έχει με τις αμμώδεις ακτές και τα ζεστά νερά. Μάλλον Guarda la barca θα την έλεγαν, ο φύλακας των πλοίων δηλ. καθόσον με το μικρό νησάκι που υπάρχει στο βάθος θα μπορούσαν άνετα οι κουβανοί να ελέγχουν τις επιθέσεις των πειρατών, ουχί όμως των τουριστών.
Ορμήσαμε σαν πεινασμένα όρνεα στην παραλία, μαλακή σαν πούδρα λευκή άμμος, ζεστά turquoise νερά, δέντρα, κυρίως palm tree, να φτάνουν μέχρι την παραλία, καυτός ήλιος , τι άλλο θέλει κάποιος για να περιγράψει την Καραϊβική.
Στη δυτική πλευρά της παραλίας το ψαροφαγάδικο El Ancla προσφέρει με 7 cuc γαρίδες, αστακούς και ότι άλλο θέλει ένα στομάχι για να γεμίσει από την γκάμα των θαλασσινών, με θέα βέβαια τη θάλασσα.
Μπαίνεις στη θάλασσα, αλλά η μουσική σε κυνηγάει και εκεί μέσα. Από τα μπαράκια της παραλίας, εκτός της κρύας μπύρας, των Mojitos και Cuba Libres, τα κασετόφωνα στο διαπασών με χορευτική μουσική σε στέλνουν καθώς μισόγυμνες κουβανές κορμάρες λικνίζονται στην παραλία. Όχι, δεν θυμίζει σε τίποτα την υπόλοιπη κούβα, μάλλον προς ένα υπερμοντέρνο παραθεριστικό θέρετρο της Ευρώπης φέρνει.
Από πάνω δεκάδες ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, μαγαζιά με σουβενίρ συμπληρώνουν το σκηνικό. Εάν γι αυτό έρχεται κάποιος στην Κούβα είναι μία εναλλακτική λύση μακριά από το Varadero.
Έχει αρχίσει να σουρουπώνει όταν αφήνουμε πίσω μας τη χλίδα και προχωράμε προς Gibara.
Νύχτα, και όταν λέμε νύχτα πίσσα μες στο σκοτάδι η πόλη, ένα ψιλόβροχο άρχισε, ο παραλιακός δρόμος να δεινοπαθεί από τα τεράστια κύματα που χτυπούσαν την πόλη, μόνο τα φώτα του αυτοκινήτου φώτιζαν τα σκοτεινά κλειστά σπίτια της παραλίας. Μες την ερημιά εμφανίστηκε ένα ποδηλάτης, Las Brisas παρακαλώ, δείχνει μία παραλιακή casa φάτσα θάλασσα.
Ανοίγει την πόρτα ένας τύπος με τα αγγλικά του, το internet του, τις χαριτομενιές του, τα mohitos του και δύο τεράστιες βαλίτσες σε μια άκρη. Κατάλαβα , μας πρόλαβαν άλλοι, αλλά πια δεν δίνουμε σημασία.
-μόλις ξεπούλησα αλλά κανόνισα αλλού, ματς μουτς και ακολουθούμε μες το μαύρο σκοτάδι τον κυριούλη με το γνωστό πια ποδήλατο αλλά το κρεμασμένο στα δεξιά cd, αντανακλώντας τα φώτα μας, ήταν ο φάρος για την οδήγηση μέσα στην πόλη.
Rooms for rent
Villa Betina
Angel Luis Ramirez Ramos
Donato Marmol 51 entre
Galixto Garcia y Joaquin Aguero
Telefono : 844777
[email protected]
Bάζουμε το αυτοκίνητο στην άκρη, όχι αυτός δε ζήτησε cuc να το φυλάει ο γείτονας, μπαίνουμε στην casa, μεγάλη με εσωτερικό patio, αυλή δηλαδή, δωμάτιο που έβλεπαν στην αυλή και ανοικτό καθιστικό και τραπεζαρία στο αίθριο.
Ε, δεν προλάβαμε να απιθώσουμε τα συμπράγκαλά μας και άρχισε η παρέλαση, ο angel, ιδιοκτήτης μιλάει άπταιστα γερμανικά, καθόσον δούλεψε εργάτης στις φάμπρικες της DDR και γύρισε με λεφτά πίσω, η Betina, ααααααα, εγώ τα μπικουτί δε τα βγάζω, έχω εκκλησία αύριο, η Marie γειτόνισσα με 5 παιδιά και άνδρα εξαφανισμένο, επιτέλους ήρθαμε στα φυσιολογικά μας, η γιαγιά με αλσχάιμερ 21ου βαθμού σε κουνιστή πολυθρόνα και κυρίως το καναρίνι.
Η Marie, δε το κούνησε καθόλου από το σπίτι, καθίσαμε στην κουζίνα και αρχίσαμε να κόβουμε πατάτες, δε φεύγω από εδώ, να χάσω το κουτσομπολιό για τους νεοεμφανιζόμενους τουρίστες έτσι και αλλιώς σήμερα μόνο 9 υπάρχουν σε όλο το σκοτεινό χωριό.
-βρε βγάλε τα μπικουτί, τι θα λένε οι ξένοι να φωνάζουν στην Betina;
-ξεχάστε το, εγώ η μπάκα μου θα τη φτιάξω,μπικουτί δε βγάζω.
Αφού τελικά συνεννοηθήκαμε, pescado blue marlin, carne deserdo, chicharitas o maricitas, sopa aroz marinero και τα τοιαύτα όπου ουδόλως καταλαβαίναμε τι είναι και συνεχώς λέγαμε si,si. Το μόνο κατανοητό ήταν το κόστος, 6 cuc κάτι γύρω στα 4? το άτομο. Ο πανικός στην κουζίνα άρχισε, λες και είχαν τον Μποτρίνι ανάμεσά τους
-Φέρε το ψάρι, που είναι το ρύζι, αλάτι, τι δεν έχουμε αλάτι, Μarilaine τρέχα φέρε από το σπίτι σου, όχι άσε το καθάρισμα πατατομπανάνας, θα το κάνει ο ξένος
-Βetina το μπικουτί πέφτει, pescado θα γίνει.
Μέσα σ’ όλα η γιαγιά ατάραχη στη κουνιστή καρέκλα, μου κάνει νόημα να πλησιάσω και πετάει το καλό
-καμιά κρεμούλα για το πρόσωπο έχεις;
Την κοιτάω από δω, την κοιτάζω από εκεί, φέρνουμε και δυο τρία δείγματα που κουβαλούσαμε , αυτές τις προσφορές του hondos, τα αρπάζει η γιαγιά, νάσου και η Marie, α να πάρω εγώ το ένα τόλμησε να πει και τότε άρχισε τα ουρλιαχτά η γιαγιά μέχρι που από την τρομάρα έβγαλε το σκασμό και το καναρίνι.
Οι σκηνές καθημερινή τρέλας σε fast-forward συνεχίστηκαν, τα τηγάνια άλλαζαν χέρια, τα καλά πιάτα βγήκαν στη φόρα , ο angel να φέρνει τα χαρτιά και να μας λέει τον πόνο του, 16 casas όλες και όλες η Gibara σε σύγκριση με τις 600 της Baracoa τίποτα, καθόλου τουρίστες λόγω ευρωπαϊκής κρίσης τον Ιούνιο, άντε μερικούς τον Ιούλιο, έχουνε πάθει οι άνθρωποι, πήρε και τα διαβατήρια…
-α, έχεις γενέθλια, Βetina, τα στολίδια που είναι τα στολίδια, νέος πανικός ανεύρεσης στολιδίων , ένα αίθριο που στολίστηκε μέσα σε χρόνο αστραπή, ένα γλυκό που άρχισε να φτιάχνεται προσφορά του καταστήματος, επικλήσεις στην Madonna να μην αρπάξει το φαγητό και το ογδονταετές αλσχάιμερ να ρωτά με νόημα
-μήπως έχετε και κάτι για τους γοφούς, νιώθω να έχω πάρει κάτι τις εκεί
-όταν πήρε και την τελευταία προσφορά αφιερωμένη στους γοφούς της ,άρχισε να κουνιέται τρισευτυχισμένη στην καρέκλα της τραγουδώντας.
Σε αγαπούμε πολύ, γιαγιά από την Gibara.
Η τελευταία βόλτα στην πόλη για την αγορά εμφιαλωμένων νερών καθότι μας περίμενε μεγάλο ταξίδι, μας φόρτωσε με μερικές ακόμη εικόνες της Baracoa.
Όλη η πόλη ξύπνια, η υπαίθρια αγορά, η εκκλησίες σε όλες τις βερσιόν του χριστιανισμού, καθολικοί, προτεστάντες, λουθηρανοί κλπ με κόσμο να ψέλνει, ταυτόχρονα το El Paraiso ανοιχτό πρωινιάτικα, εκεί δηλαδή που οι κουβανοί με 20 πέσσος στριμώχνονται για καραόκε. Οι μυρωδιές από το Paladar El Sabor ξεσηκωτικές, ένα εστιατόριο με ένα αποικιοκρατικής εποχής σαλόνι με τεράστιους καθρέφτες και κουνιστές καρέκλες στη βεράντα του.
Το μόνο που δεν βρήκαμε ήταν η μασονική στοά καθόσον ο ελευθεροτεκτονισμός ήταν το αρχαιότερο από τα θεσμικά όργανα της πόλης από το 1902.Και μόνο το γεγονός ότι όλοι οι πρωτεργάτες των απελευθερωτικών κινημάτων της Κούβας του 1868,1879 και 1895 όπως ο Carlos Manuel de Cespedes, ο Francisco Agujera, ο Ignacio Αgramonte , ο Calixto Garcia, ο Maximo Gomez, ο Antonio Maceo, ο Jose Marti και πολλοί άλλοι ανήκαν στη μασονική στοά της Κούβας όπως και να το κάνουμε σου κινεί την περιέργεια.
Αντ’ αυτού είπαμε να ξεσπάσουμε με επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο ή αλλιώς Museo archeologico Cueva del Paraiso, 300 μέτρα απόσταση από το El Castillo. Μια ανηφόρα, ένα τριγωνικό άνοιγμα, μια μικρή ταμπέλα στο πουθενά, ένας κουβανός που σηκώνει ράθυμα το χέρι του ως Κολοκοτρώνης και δείχνει το δρομάκι μέσα από έναν κήπο με λαχανικά, φασόλια και άλλα ζαρζαβατικά, ένα ξύλινο κουβούκλιο υπό κατάρρευση.
-Αλτ, 3 cuc είσοδος, 2 cuc για φωτογραφική μηχανή,
-δεν είσαι καλά, για να μπω στη βραχοσπηλιά σου πρέπει και να πουληθώ; Τόσα σου λείπουν για τα βραδινά ποτά;
Καθίσαμε στο παγκάκι το σαραγιού και δεν το κουνούσαμε. Έρχονται κάτι κουβανοί μπαίνουν τσάμπα, τον κοιτάζω.
-άντε η μικρά να μπει έτσι μου κάνει
Εγώ ρούπι εκεί στο αίθριο να κοιτάζω το βραχώδες τοπίο γιατί μουσείο εννοούσαν έναν πελεκημένο βράχο με δυο τρεις πέτρινες φιγούρες, κάτι κοχύλια που τα φέραν από τη θάλασσα , δυο μικρές σπηλιές και ένα ξεσκισμένο δίκτυ. Είδε και απόειδε ότι cuc δεν θα πάρει, ότι θα αγναντεύαμε τη θέα μόνο
-άντε μπες αλλά μη το πεις πουθενά
Ανηφορικά γλιστερά σκαλοπάτια , μπαίνεις στο εσωτερικό του βράχου, δυο σκελετοί που εννοείται ότι ανήκουν στους Taino, εσωτερική ξύλινη ξυλοδεσιά για να ανέβεις στο επόμενο επίπεδο, πήχτρα το σκοτάδι, η υγρασία στο 90% , άλλος ένας περίεργος συνδυασμός ξύλων για να ανέβεις επίπεδο με γκρεμούρα από την άλλη,
-α, όχι άλλο δε πάω, υπάρχουν δεκάδες άλλα ωραιότερα μέρη για να βρίσκομαι και είμαι εδώ μέσα; Αlοooou, Ως εδώ και μη παρέκει, τα στυλώνει η Νεφέλη
Άλλο που δεν ήθελα, κατεβήκαμε όσο πιο γρήγορα γινόταν, χάσιμο χρόνου, μας περίμενε μια διαδρομή 270 χιλιομέτρων για την Gibara. Πήραμε πάλι αυτόν τον καρόδρομο που περνά από την Maguana στα 25 χιλιόμετρα, μετά από άλλα 15 μαρτυρικά χιλιόμετρα ξανά στο Parque Alejandro Humboldt.
Τόσους τουρίστες δεν είχαμε ματαδεί, που ήταν όλοι αυτοί, λεφούσι, ουρλιάζοντας χαιρετήσαμε από μακριά τον Pedro, από την άλλη με ζήλεια κοιτούσαμε την Bahia de Taco, έναν κόλπο που περιβάλλεται παντού από βουνά με ένα μικρό άνοιγμα στη θάλασσα. Εδώ μπορεί κάποιος να δει μέσα στη μαγκρόβια βλάστηση δεκάδες ζώα και ιδίως Polymites με υπέροχα χρώματα. Κρίμα που δεν είχαμε χρόνο.
Ο δρόμος περνά μέσα από καταπράσινες περιοχές και κάπου ανάμεσα σε φυτείες μπανανιάς νάσου comunidad Yamaniguey, μία σακατεμένη κίτρινη τσίγκινη βάρκα από τη μία και μια πινακίδα προπολεμική από την άλλη σε υποδέχονται στο χωριό που βρίσκεται κάτω από την κορυφή del toldo 1175m. Στη συνέχεια ο δρόμος περνά ανάμεσα από χαμηλή βλάστηση και λίγο έξω από την Moa. Το εργοστάσιο Νικελίου της καναδέζικης παρακαλώ εταιρείας Sherrit International, κυριαρχεί στην περιοχή με τα φουγάρα του και αν προσθέσετε και τα κτήρια που έχουν ειδική αναφορά στην ανάπτυξη του κυβισμού σοβιετικού τύπου χρώματος τσιμεντί έχετε το τοπίο.
-Γρήγορα να προσπεράσουμε, να φύγουμε από εδώ.
Μετά το El sitio,ο carratera 123 μπαίνει εσωτερικά, φτάνει στοSagua de tanamo με το πάρκο Nacional Sierra Cristal, ποτάμια γεμάτα ανθρώπους,
αρπακτικά να γεύονται κουφάρια στην άκρη του δρόμου και να μη σου δίνουν σημασία
και μετά ο δρόμος στρίβει βόρεια προς το Rio cabonico και τη Levisa. Από εδώ ένας δρόμος βγάζει στο Cayo Saetia.
Η carattera σε καλή κατάσταση φτάνει μέχρι το Mayari,
μετά tο Juan Vicente περνώντας πάνω από τον ποταμό Nipe ενώ o ένας δρόμος κατευθύνεται προς Banes, όπου βρίσκεται το μικρό μουσείο των Tainos το οποίο σε μισή ώρα το ξεπετάς μας είχαν πει.
Η carettera 421 περνά από το El retrete, χωριό όπου κυριαρχούν σπίτια με αχυρένιες σκεπές, διασχίζει το Fray Benito, μετά το Rafael Freyre και καταλήγει στη θάλασσα.
Φτάσαμε επιτέλους στην Guardalavaca, ανερχόμενο τουριστικό προορισμό, ένα νέο Varadero σύμφωνα με το 5ετες πλάνο της κυβέρνησης. Η μία αμμώδης παραλία δίπλα στην άλλη Guardalavaca Beach, Playa Esmeralda, Don Lino και η Bahia de Naranjo.
Guardalavaca, ο φύλακας της αγελάδας καμία σχέση δεν πρέπει να έχει με τις αμμώδεις ακτές και τα ζεστά νερά. Μάλλον Guarda la barca θα την έλεγαν, ο φύλακας των πλοίων δηλ. καθόσον με το μικρό νησάκι που υπάρχει στο βάθος θα μπορούσαν άνετα οι κουβανοί να ελέγχουν τις επιθέσεις των πειρατών, ουχί όμως των τουριστών.
Ορμήσαμε σαν πεινασμένα όρνεα στην παραλία, μαλακή σαν πούδρα λευκή άμμος, ζεστά turquoise νερά, δέντρα, κυρίως palm tree, να φτάνουν μέχρι την παραλία, καυτός ήλιος , τι άλλο θέλει κάποιος για να περιγράψει την Καραϊβική.
Στη δυτική πλευρά της παραλίας το ψαροφαγάδικο El Ancla προσφέρει με 7 cuc γαρίδες, αστακούς και ότι άλλο θέλει ένα στομάχι για να γεμίσει από την γκάμα των θαλασσινών, με θέα βέβαια τη θάλασσα.
Μπαίνεις στη θάλασσα, αλλά η μουσική σε κυνηγάει και εκεί μέσα. Από τα μπαράκια της παραλίας, εκτός της κρύας μπύρας, των Mojitos και Cuba Libres, τα κασετόφωνα στο διαπασών με χορευτική μουσική σε στέλνουν καθώς μισόγυμνες κουβανές κορμάρες λικνίζονται στην παραλία. Όχι, δεν θυμίζει σε τίποτα την υπόλοιπη κούβα, μάλλον προς ένα υπερμοντέρνο παραθεριστικό θέρετρο της Ευρώπης φέρνει.
Από πάνω δεκάδες ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, μαγαζιά με σουβενίρ συμπληρώνουν το σκηνικό. Εάν γι αυτό έρχεται κάποιος στην Κούβα είναι μία εναλλακτική λύση μακριά από το Varadero.
Έχει αρχίσει να σουρουπώνει όταν αφήνουμε πίσω μας τη χλίδα και προχωράμε προς Gibara.
Νύχτα, και όταν λέμε νύχτα πίσσα μες στο σκοτάδι η πόλη, ένα ψιλόβροχο άρχισε, ο παραλιακός δρόμος να δεινοπαθεί από τα τεράστια κύματα που χτυπούσαν την πόλη, μόνο τα φώτα του αυτοκινήτου φώτιζαν τα σκοτεινά κλειστά σπίτια της παραλίας. Μες την ερημιά εμφανίστηκε ένα ποδηλάτης, Las Brisas παρακαλώ, δείχνει μία παραλιακή casa φάτσα θάλασσα.
Ανοίγει την πόρτα ένας τύπος με τα αγγλικά του, το internet του, τις χαριτομενιές του, τα mohitos του και δύο τεράστιες βαλίτσες σε μια άκρη. Κατάλαβα , μας πρόλαβαν άλλοι, αλλά πια δεν δίνουμε σημασία.
-μόλις ξεπούλησα αλλά κανόνισα αλλού, ματς μουτς και ακολουθούμε μες το μαύρο σκοτάδι τον κυριούλη με το γνωστό πια ποδήλατο αλλά το κρεμασμένο στα δεξιά cd, αντανακλώντας τα φώτα μας, ήταν ο φάρος για την οδήγηση μέσα στην πόλη.
Rooms for rent
Villa Betina
Angel Luis Ramirez Ramos
Donato Marmol 51 entre
Galixto Garcia y Joaquin Aguero
Telefono : 844777
[email protected]
Bάζουμε το αυτοκίνητο στην άκρη, όχι αυτός δε ζήτησε cuc να το φυλάει ο γείτονας, μπαίνουμε στην casa, μεγάλη με εσωτερικό patio, αυλή δηλαδή, δωμάτιο που έβλεπαν στην αυλή και ανοικτό καθιστικό και τραπεζαρία στο αίθριο.
Ε, δεν προλάβαμε να απιθώσουμε τα συμπράγκαλά μας και άρχισε η παρέλαση, ο angel, ιδιοκτήτης μιλάει άπταιστα γερμανικά, καθόσον δούλεψε εργάτης στις φάμπρικες της DDR και γύρισε με λεφτά πίσω, η Betina, ααααααα, εγώ τα μπικουτί δε τα βγάζω, έχω εκκλησία αύριο, η Marie γειτόνισσα με 5 παιδιά και άνδρα εξαφανισμένο, επιτέλους ήρθαμε στα φυσιολογικά μας, η γιαγιά με αλσχάιμερ 21ου βαθμού σε κουνιστή πολυθρόνα και κυρίως το καναρίνι.
Η Marie, δε το κούνησε καθόλου από το σπίτι, καθίσαμε στην κουζίνα και αρχίσαμε να κόβουμε πατάτες, δε φεύγω από εδώ, να χάσω το κουτσομπολιό για τους νεοεμφανιζόμενους τουρίστες έτσι και αλλιώς σήμερα μόνο 9 υπάρχουν σε όλο το σκοτεινό χωριό.
-βρε βγάλε τα μπικουτί, τι θα λένε οι ξένοι να φωνάζουν στην Betina;
-ξεχάστε το, εγώ η μπάκα μου θα τη φτιάξω,μπικουτί δε βγάζω.
Αφού τελικά συνεννοηθήκαμε, pescado blue marlin, carne deserdo, chicharitas o maricitas, sopa aroz marinero και τα τοιαύτα όπου ουδόλως καταλαβαίναμε τι είναι και συνεχώς λέγαμε si,si. Το μόνο κατανοητό ήταν το κόστος, 6 cuc κάτι γύρω στα 4? το άτομο. Ο πανικός στην κουζίνα άρχισε, λες και είχαν τον Μποτρίνι ανάμεσά τους
-Φέρε το ψάρι, που είναι το ρύζι, αλάτι, τι δεν έχουμε αλάτι, Μarilaine τρέχα φέρε από το σπίτι σου, όχι άσε το καθάρισμα πατατομπανάνας, θα το κάνει ο ξένος
-Βetina το μπικουτί πέφτει, pescado θα γίνει.
Μέσα σ’ όλα η γιαγιά ατάραχη στη κουνιστή καρέκλα, μου κάνει νόημα να πλησιάσω και πετάει το καλό
-καμιά κρεμούλα για το πρόσωπο έχεις;
Την κοιτάω από δω, την κοιτάζω από εκεί, φέρνουμε και δυο τρία δείγματα που κουβαλούσαμε , αυτές τις προσφορές του hondos, τα αρπάζει η γιαγιά, νάσου και η Marie, α να πάρω εγώ το ένα τόλμησε να πει και τότε άρχισε τα ουρλιαχτά η γιαγιά μέχρι που από την τρομάρα έβγαλε το σκασμό και το καναρίνι.
Οι σκηνές καθημερινή τρέλας σε fast-forward συνεχίστηκαν, τα τηγάνια άλλαζαν χέρια, τα καλά πιάτα βγήκαν στη φόρα , ο angel να φέρνει τα χαρτιά και να μας λέει τον πόνο του, 16 casas όλες και όλες η Gibara σε σύγκριση με τις 600 της Baracoa τίποτα, καθόλου τουρίστες λόγω ευρωπαϊκής κρίσης τον Ιούνιο, άντε μερικούς τον Ιούλιο, έχουνε πάθει οι άνθρωποι, πήρε και τα διαβατήρια…
-α, έχεις γενέθλια, Βetina, τα στολίδια που είναι τα στολίδια, νέος πανικός ανεύρεσης στολιδίων , ένα αίθριο που στολίστηκε μέσα σε χρόνο αστραπή, ένα γλυκό που άρχισε να φτιάχνεται προσφορά του καταστήματος, επικλήσεις στην Madonna να μην αρπάξει το φαγητό και το ογδονταετές αλσχάιμερ να ρωτά με νόημα
-μήπως έχετε και κάτι για τους γοφούς, νιώθω να έχω πάρει κάτι τις εκεί
-όταν πήρε και την τελευταία προσφορά αφιερωμένη στους γοφούς της ,άρχισε να κουνιέται τρισευτυχισμένη στην καρέκλα της τραγουδώντας.
Σε αγαπούμε πολύ, γιαγιά από την Gibara.
Attachments
Last edited by a moderator:
