STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Πρέπει να μας ξύπνησε ο καρομανάβης της γειτονιάς αλλιώς δεν εξηγείται. Η Sylvia η κυρά είχε φτιάξει τα πρωινά, το ιταλοισπανικό ζεύγος είχε καταβροχθίσει ήδη το πρωινό του όταν άρχισε η πρωινή ενημέρωση. Sylvia, χωρισμένη φυσικά, ο μεγάλος γιος Jimenez στην Βενεζουέλα ως οπτικός, ο μικρός κρατά την casa, είπε για πολλοστή φορά τα ιστορικά του Viniales προς βορά των άγριων τουριστών.
-το χωριό μας, το Viniales, βρίσκεται στην Sierra de los Organos και δημιουργήθηκε από τους Ισπανούς κατακτητές. Παρά το ότι το χωριό δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα, οι mogotes εκείνα τα περίεργα τρελόβουνα απέναντι, πρέπει να έχουν τα χρονάκια τους. Τρεις βασικούς δρόμους έχουμε όλους και όλους , την κεντρική Cisneros που έχει μερικά αποικιακά σπίτια, την παράλληλή της την RafaelbTrejo που μένουμε πλημμύρα στις casas, και την ακόμη μία παράλληλη την Camilo Cienfuegos. Δεν έχουμε και πολλά αυτοκίνητα εδώ.
Η Γερμανίδα της έριξε μια βλοσυρή ματιά, κοίταξε το ρολόι της, της πέταξε κάτι σαν τέλειωνε θέλουμε να φύγουμε, ο Mario πιο συγκαταβατικός ο άμοιρος εξηγούσε ότι τους περιμένει ο μαυροταρίφας για Cayo Levisa. Το οργανωμένο γρουπάκι των 9 ατόμων με την Cubanacan τους στοίχιζε 29cuc το άτομο με γεύμα και 35cuc εάν έπαιρναν μάσκες για τον βυθό και 25 cuc ακόμη εάν έκαναν scuba. Αποφάσισαν τον ταρίφα για πιο άνετα με 60cuc.
-εσείς;
Εμείς μόλις είχαμε ανακαλύψει ότι αυτοκίνητο καπούτ. Ο γιος της κυράς, ρώτησε ο άμοιρος να κατεβάσουμε μηχανή ένα λεπτό να δούμε τι έχει;
-τρελάθηκες , πάρε Havana, να δούμε τι θα γίνει;
-Ερχόμαστε, σε 3- 4 ώρες, είμαστε εκεί.
Οπότε ήταν πια η ώρα να γνωρίσουμε τα περίχωρα, κυρίως την κοιλάδα του vinales.Τι κάνουμε; Δεκατέσσερις σηματοδοτημένες διαδρομές για ανθρώπους που αγαπούν την φύση, Lajasmines, Elmoncada μεγάλη απόσταση, Sanvicente, Ancon, όπου τελικά γουστάρει ο καθένας, βρίσκεσαι σε μια περιοχή που σέβεται τη φύση και πρέπει να τη σεβαστείς και εσύ. Σε πρώτη φάση είπαμε να γνωρίσουμε την περιοχή με τη βοήθεια του Caramelo και της Santanigia, ημιόνων του vinales. Το σανό ακριβό στην κούβα, 5cuc η ώρα, τέλος πάντων , ο γιος της κυράς φωνάζει ένα ταξί , κατακίτρινο αντικέ να μας πάει στα άλογα,
αρχίσαμε και την πεζοπορία μέσα στα χωράφια και νάσου ο αλογατάς.
-don’t worry, τα άλογά μου είναι ημιαυτόματα, όπου τους λες πάνε.
Επί τέσσερεις ώρες, τα οπίσθιά μας διαμορφώθηκαν σε μορφή σέλλας, αλλά η πορεία ανάμεσα στη βλάστηση, στις φυτείες, στα αγροτικά σπίτια υπέροχη. Καταλήξαμε στην lake of silence.
-για πάρε τους δικούς σου είπε ο αλογατάς μας, στον ήδη σταβλισμένο στο μοναδικό δέντρο συνάδελφό του
-φεύγουμε, φεύγουμε φώναξε στους δύο κακόμοιρους φλαμά που δροσίζονταν μέσα στα νερά της λίμνης.
Καλά μη πάει το μυαλό μας στην γαλάζια λίμνη, κάτι σε ιαματικά λουτρά Αιδηψού, τόση λάσπη κάτω, τόσο ζεστό νερό που όταν εύρισκες το χλιαρό έλεγες εδώ είμαι, τι να χαρείς τελικά.
Τσακιστήκαμε να φύγουμε όταν ήρθαν οι επόμενοι και ήθελαν το δέντρο. Ο κακόμοιρος αλογατάς προσπαθούσε από τη μια να τιθασεύσει τα ημιαυτόματα άλογα, το δικό μου είχε πρόβλημα με τα φρένα, και από την άλλη να εξηγήσει την ενδιαφέρουσα γεωλογική ανάπτυξη των καταπράσινων λοφίσκων mogotes και τη σύνδεσή τους με τα υπόγεια σπήλαια. Όταν τελείωσε την γεωλογία, άρχισε η βιολογία, ήτοι ανάπτυξη των γνώσεων περί χλωρίδος της περιοχής.
-καλά τόσους Royal Palms τι τους θέλουνε μέσα στις φυτείες καπνού, ρε padre ;
Το έπιασε ο δικός μας και εξήγησε ο άνθρωπος ότι τίποτε δε πάει χαμένο στην Κούβα, τα κλαριά και τα φύλλα των δέντρων χρησιμεύουν για την κατασκευή των αποθηκών του καπνού, πριν πάνε στα εργοστάσια του tobacco.
Μία αλογατάδα δεν τελειώνει εάν δεν προσκυνήσει και ένα ναό του καπνού, δηλαδή ένα παρασκευαστήριο πούρων, αγροτικών όχι των σπέσιαλ δηλαδή.
-το καλύτερο μέρος για να μάθετε για το φούμο είναι η Casa del Veguero λίγο έξω από το Vinales, στον δρόμο για το Los Jazmines όπου μπορείτε άνετα να δείτε τα secadero, τα κτήρια που έχουν τον καπνό από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάϊο, άρα τέτοιο καιρό πάμε σε μια αχυροκαλύβα να πάρετε μια τζούρα και πολύ σας είναι.
-ότι πεις αλογατά μου, ο λόγος σου προσταγή.
Έτσι κατανυκτικά παρακολουθήσαμε το στρίψιμο, κόλλημα, σάλιωμα, φτύσιμο, κόψιμο, τζουράρισμα του πούρου, σκάσαμε τα πικικίνια δι αγορά καπνού χωριάτικου, ασπαστήκαμε τον αλογατά
-θα ξαναβρεθούμε μη σας νοιάζει, αυτός εκεί, τα καλύτερα τσιγάρα θα τα πάρετε από το esanco de tobacco στην πόλη
Γυρίσαμε πίσω με τον ίδιο τρόπο, οι Αβανέζοι είχαν φέρει νέο αυτοκίνητο και έτσι φύγαμε για Cueva del Indio. Με 5cuc το άτομο πας μια βαρκάδα 400m μέσα σε σπήλαιο κάτω από mogotes. Στο τέλος σε περιμένει και μια finca με τα freddo της, τα mohitos της, κλπ
Επόμενη στάση των 10 λεπτών, εκείνο το κιτσάτο,Mural de la Prehistoria, καμία σχέση με προιστορία, κάποιος βαρεμένος ονόματι Leovigildo Gonzalez Morillo είπε του Κάστρο, θέλω να ξυρίσω ένα βράχο και να τον ζωγραφίσω, είσαι; Μέσα, του είπε αυτός και εκείνος αφού πέταξε ότι υπήρχε πάνω στον βράχο, ζωγράφισε κάτι ψάρια , κάτι φίδια , κάτι τέλος πάντων, τα ονόμασε και προϊστορικά, έστησαν και εστιατόρια, καφέ και περιμένουν τους τουρίστες για να τους τα πάρουν.
Σημαντικότερο σημείο μιας τέτοιας επίσκεψης εκεί, είναι ότι μετά από 500 μέτρα μπορεί να πάρει κάποιος τη ανηφόρα, για μια βόλτα στους νερουλάδες, μη πάει το μυαλό κανενός σε κουβαλητές νερού. Los Acuaticos,ομάδα ανθρώπων που ζουν κοντά σε mogotes, από όπου πηγάζουν νερά, πολλά νερά, τα οποία θεωρούν ότι έχουν κάποιες επιπλέον δυνάμεις γι αυτό πίνουν τον άμπακα από νερό, άσε που όταν είναι άρρωστοι πλένονται τρεις φορές την ημέρα για να γιάνουν και δεν βάζουν και πετσέτα πάνω τους, μη και πάρει τη δύναμη του νερού.
-μπαμπά μετά τους γαλάτες, οι κουβανοί, πάει τελείωσε
Υπέροχη θέα πάντως, σε αποζημιώνει.
Η επιστροφή στο χωριό έφερε και την έκπληξη της απόβασης των Ελλήνων εν μέσω κρίσης. Τριάδες, τριάδες έπεφταν μπροστά μας, μα καλά που βρέθηκαν τόσοι εδώ πέρα. Η μεγαλύτερη έκπληξη βέβαια ήταν όταν συναντήσαμε και τους Έλληνες με τους οποίους είχαμε βγάλει βίζα την ίδια ημέρα στην Αθήνα. Ο Γιώργος, η Φωτεινή, ο Ηλίας μέλη του ΚΚΕ, επί μία ώρα ορθοστασία δε βάλαμε γλώσσα μέσα, αφού είχαμε κάνει την ίδια περίπου διαδρομή. Οι εμπειρίες διαδέχονταν η μία την άλλη, ίδια μέρη, διαφορετική αίσθηση για τον καθένα, γιατί ο καθείς από εμάς έχει μια διαφορετική ματιά του κόσμου. Δεν αφήσαμε τίποτε ασχολίαστο, μέχρι και τα C.D.R., καθόσον ως μέλη του ΚΚΕ, το οποίο ΚΚΕ, πρέπει να είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό ΚΚ που τα πάει καλά με τον Κάστρο, είχαν επισκεφθεί ουκ ολίγα, για συζητήσεις με θεματική την επεκτατική πολιτική του καπιταλιστικού συστήματος και της πλουτοκρατίας.
Είναι εντυπωσιακό να ακούς δύο δασκάλους και έναν οικονομολόγο από ακριτικό νησί της Ελλάδας να μιλούν με τόση ένταση για τις συναντήσεις τους στις τρεις, ναι τρεις δεν άφησαν καμία, Comites de Defensa de la Revolucion, δημιούργημα του Κάστρο το 1960. Το 2010, 8,5 εκατομμύρια Κουβανοί ήταν μέλη των C.D.R..Βέβαια υπήρξε μια διάσταση στο κατά πόσον αυτές οι επιτροπές αποτελούν τα μάτια και τα αυτιά της επανάστασης και ουχί του καστρικού συστήματος, αλλά ποιος κολλάει εκεί, το πάθος των νεοελλήνων για την εμπειρία που έζησαν μετράει καθώς και το slogan των C.D.R., "Encada barrio, Revoluciοn" (δηλ. σε κάθε γειτονιά, επανάσταση). Αν ακουστεί τούτο στο Σύνταγμα μετά το μνημόνιο βου, γου, δου είναι κλεμμένο μεν, αλλά.
Άσε που πήγαν και στο μνημείο “Los Malagones”, άμα το ξέρει τουρίστας αυτό τρύπα μου τη μύτη, προς τιμήν του κυρίου Malagon, ηγέτη των ενόπλων στη ντόπια Sierra del Rosario, τη σειρά των υψωμάτων δηλ. του Pinar del Rio.
Σκοτείνιασε, ώρα για φαγητό και Restaurante La casa de Don Tomas, στον κεντρικό δρόμο την Cisneros στο 140. Το παλαιότερο σπίτι στο Vinales, αναπαλαιωμένο, είναι ίσως μια καλή επιλογή για να φάει κανείς μετά από την επιλογή του σπιτικού φαγητού στις casas. Υπάρχει μια μικρή ταράτσα στον δεύτερο όροφο που βλέπει την αυλή και τον δρόμο. Πάντα παίζει μια μπάντα και έχει και υπέροχα cocktails. Ενώ το βράδυ θα κλείσει με ένα προσκύνημα μετά της ελληνικής παροικίας του vinales στην casa de la trova. Πόσα mohitos εξαφανίστηκαν εις τους ελληνικούς λάρυγγας παραμένει αναπάντητο ερώτημα.
Η άλλη μέρα θα μας βρει να αποχαιρετούμε τους ιταλογερμανούς, οι οποίοι μετά από την ηλιοθεραπεία στο cayo Levisa ελάχιστα απείχαν από το γνωστό κοκκινόψαρο, τη θέση τους πήραν Πολωνέζα και αυστραλός, τι συνδυασμοί παγκοσμιοποίησης είναι αυτοί πια. Η Πολωνέζα να φοβάται να πιει πρωί πρωί mohitos, όχι για τίποτε άλλο αλλά είδε παγάκι μέσα και έπαθε.
-πρρρ, πρωτάρα, της κάνει η Νεφέλη.
Θα ξεκινήσουμε για το Los Jazmines, εάν εξαιρέσει κάποιος το Hotel Los Jazmines με το εστιατόριο Vera και τη θέα στις mogotes, δηλ. πέντε λεπτά όλα και όλα, το προσπερνά για να ακολουθήσει τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο για το Pinar del Rio, δηλ. πεύκα δίπλα στο ποτάμι, τον Rio Guama. Χτίστηκε το 1774 και είναι στην Κούβα, η πόλη με τα περισσότερα δέντρα και πάρα πολλά νεοκλασικά και αποικιακού ρυθμού κτήρια. Το κέντρο της χώρας στα δυτικά , την Occidente.
Ως πρωτεύουσα της βιομηχανίας των τσιγάρων, η επίσκεψη πρέπει να ξεκινήσει από την Fabrica de Tabacos Francisco Donatien. Μέχρι το 1961 το κτήριο ήταν φυλακή, αλλά τώρα είναι το τουριστικό κέντρο για φουμάρισμα της περιοχής. Να και ένα γκρουπ Ελλήνων, περιμένουν την ξενάγηση των 5cuc, απαγορεύονται οι φωτογραφίες εντός, τι φταίνε οι υπάλληλοι να τους φωτογραφίζεις όταν θα προσπαθούν να σου πασάρουν στη ζούλα μισοτιμής τα πουρίλος. Αυτό έλειπε να σε άφηναν να τους κάνεις ρεντίκολο. Για να λέμε του στραβού το δίκιο μας είχαν προετοιμάσει, αν θέλετε να δείτε μια ολοκληρωμένη κατάσταση περί του τσιγάρου θα πρέπει να επισκεφθείτε την φάρμα El Pinar ή αλλιώς Alejandro Robaina Tobacco Plantation την περίοδο ανάπτυξης των καπνών. Η φάρμα βρίσκεται καμιά 25 χιλιόμετρα έξω από την πόλη.
Το PinardelRio, αποτελεί τον τόπο όπου κατευθύνονται όλα τα οργανωμένα γκρουπ τουριστών από την Havana με ότι αυτό συνεπάγεται. Ξενοδοχεία, τουριστικά μαγαζιά και αναπαλαιωμένα κτήρια όπως το Teatro Jose Jasinto Minales. Το θέατρο χρονολογείται από το 1838,το παλαιότερο στην Λατινική Αμερική, κατασκευάστηκε κυρίως από ξύλο με 540 θέσεις και το ζωγράφισε εσωτερικά ένας Μεξικάνος ζωγράφος, ο Rodriguez de la Barca. Η εσωτερική αυλή με το καφέ συμπληρώνουν ένα σύνολο που αξίζει μια επίσκεψη.
Ο καθεδρικός Catedral de San Rosendoτου 1883,όπως οι περισσότερες εκκλησίες στην χώρα κλειστός για επίσκεψη στο εσωτερικό, οπότε πιο πρόσφορο φαίνεται το Museo de Ciencias Naturales Sandalio De Noda, ένα γοτθικού ρυθμού κτήριο το οποίο χτίστηκε από έναν γιατρό αλλά ταυτόχρονα και ταξιδιώτη του κόσμου , τον Francisco Guasch, γι αυτό οι ντόπιοι το ξέρουν ως Palacio de Guasch.
Φάτσα μπροστά μας και το McDonald σε κουβανέζικη βερσιόν, το El Rapido, φτηνό για όποιον θέλει να τη βγάλει με πίτσα από φούρνο μικροκυμάτων, αλλά προτιμότερη ήταν η Heladeria με υπέροχο παγωτό.Υπάρχει και η Coppelia βέβαια, αλλά μετά το πάθημα στο Santiago ποιος έχει τέτοια υπομονή να περιμένει στην ουρά.
Η βόλτα στην πόλη θα τελειώσει με μια επίσκεψη στην Fabrica de Bebidas Casa Garay, δημιουργήθηκε το 1892, κρατά επτασφράγιστο μυστικό τη συνταγή του γλυκού μπράντι, του ονομαστού Guayabita del Pinar. Στα γρήγορα μέσα σε 15 λεπτά ξεπετούν μια ξενάγηση, αναλύεις τις συνθήκες εργασίας, αναρωτιέσαι για την ύπαρξη συλλογικών συμβάσεων των εργαζομένων και μετά σε μπάζουν στο δοκιμαστήριο, εδώ είμαστε, βγαίνεις ντίρλα ….. και τώρα;
-το χωριό μας, το Viniales, βρίσκεται στην Sierra de los Organos και δημιουργήθηκε από τους Ισπανούς κατακτητές. Παρά το ότι το χωριό δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα, οι mogotes εκείνα τα περίεργα τρελόβουνα απέναντι, πρέπει να έχουν τα χρονάκια τους. Τρεις βασικούς δρόμους έχουμε όλους και όλους , την κεντρική Cisneros που έχει μερικά αποικιακά σπίτια, την παράλληλή της την RafaelbTrejo που μένουμε πλημμύρα στις casas, και την ακόμη μία παράλληλη την Camilo Cienfuegos. Δεν έχουμε και πολλά αυτοκίνητα εδώ.
Η Γερμανίδα της έριξε μια βλοσυρή ματιά, κοίταξε το ρολόι της, της πέταξε κάτι σαν τέλειωνε θέλουμε να φύγουμε, ο Mario πιο συγκαταβατικός ο άμοιρος εξηγούσε ότι τους περιμένει ο μαυροταρίφας για Cayo Levisa. Το οργανωμένο γρουπάκι των 9 ατόμων με την Cubanacan τους στοίχιζε 29cuc το άτομο με γεύμα και 35cuc εάν έπαιρναν μάσκες για τον βυθό και 25 cuc ακόμη εάν έκαναν scuba. Αποφάσισαν τον ταρίφα για πιο άνετα με 60cuc.
-εσείς;
Εμείς μόλις είχαμε ανακαλύψει ότι αυτοκίνητο καπούτ. Ο γιος της κυράς, ρώτησε ο άμοιρος να κατεβάσουμε μηχανή ένα λεπτό να δούμε τι έχει;
-τρελάθηκες , πάρε Havana, να δούμε τι θα γίνει;
-Ερχόμαστε, σε 3- 4 ώρες, είμαστε εκεί.
Οπότε ήταν πια η ώρα να γνωρίσουμε τα περίχωρα, κυρίως την κοιλάδα του vinales.Τι κάνουμε; Δεκατέσσερις σηματοδοτημένες διαδρομές για ανθρώπους που αγαπούν την φύση, Lajasmines, Elmoncada μεγάλη απόσταση, Sanvicente, Ancon, όπου τελικά γουστάρει ο καθένας, βρίσκεσαι σε μια περιοχή που σέβεται τη φύση και πρέπει να τη σεβαστείς και εσύ. Σε πρώτη φάση είπαμε να γνωρίσουμε την περιοχή με τη βοήθεια του Caramelo και της Santanigia, ημιόνων του vinales. Το σανό ακριβό στην κούβα, 5cuc η ώρα, τέλος πάντων , ο γιος της κυράς φωνάζει ένα ταξί , κατακίτρινο αντικέ να μας πάει στα άλογα,
αρχίσαμε και την πεζοπορία μέσα στα χωράφια και νάσου ο αλογατάς.
-don’t worry, τα άλογά μου είναι ημιαυτόματα, όπου τους λες πάνε.
Επί τέσσερεις ώρες, τα οπίσθιά μας διαμορφώθηκαν σε μορφή σέλλας, αλλά η πορεία ανάμεσα στη βλάστηση, στις φυτείες, στα αγροτικά σπίτια υπέροχη. Καταλήξαμε στην lake of silence.
-για πάρε τους δικούς σου είπε ο αλογατάς μας, στον ήδη σταβλισμένο στο μοναδικό δέντρο συνάδελφό του
-φεύγουμε, φεύγουμε φώναξε στους δύο κακόμοιρους φλαμά που δροσίζονταν μέσα στα νερά της λίμνης.
Καλά μη πάει το μυαλό μας στην γαλάζια λίμνη, κάτι σε ιαματικά λουτρά Αιδηψού, τόση λάσπη κάτω, τόσο ζεστό νερό που όταν εύρισκες το χλιαρό έλεγες εδώ είμαι, τι να χαρείς τελικά.
Τσακιστήκαμε να φύγουμε όταν ήρθαν οι επόμενοι και ήθελαν το δέντρο. Ο κακόμοιρος αλογατάς προσπαθούσε από τη μια να τιθασεύσει τα ημιαυτόματα άλογα, το δικό μου είχε πρόβλημα με τα φρένα, και από την άλλη να εξηγήσει την ενδιαφέρουσα γεωλογική ανάπτυξη των καταπράσινων λοφίσκων mogotes και τη σύνδεσή τους με τα υπόγεια σπήλαια. Όταν τελείωσε την γεωλογία, άρχισε η βιολογία, ήτοι ανάπτυξη των γνώσεων περί χλωρίδος της περιοχής.
-καλά τόσους Royal Palms τι τους θέλουνε μέσα στις φυτείες καπνού, ρε padre ;
Το έπιασε ο δικός μας και εξήγησε ο άνθρωπος ότι τίποτε δε πάει χαμένο στην Κούβα, τα κλαριά και τα φύλλα των δέντρων χρησιμεύουν για την κατασκευή των αποθηκών του καπνού, πριν πάνε στα εργοστάσια του tobacco.
Μία αλογατάδα δεν τελειώνει εάν δεν προσκυνήσει και ένα ναό του καπνού, δηλαδή ένα παρασκευαστήριο πούρων, αγροτικών όχι των σπέσιαλ δηλαδή.
-το καλύτερο μέρος για να μάθετε για το φούμο είναι η Casa del Veguero λίγο έξω από το Vinales, στον δρόμο για το Los Jazmines όπου μπορείτε άνετα να δείτε τα secadero, τα κτήρια που έχουν τον καπνό από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάϊο, άρα τέτοιο καιρό πάμε σε μια αχυροκαλύβα να πάρετε μια τζούρα και πολύ σας είναι.
-ότι πεις αλογατά μου, ο λόγος σου προσταγή.
Έτσι κατανυκτικά παρακολουθήσαμε το στρίψιμο, κόλλημα, σάλιωμα, φτύσιμο, κόψιμο, τζουράρισμα του πούρου, σκάσαμε τα πικικίνια δι αγορά καπνού χωριάτικου, ασπαστήκαμε τον αλογατά
-θα ξαναβρεθούμε μη σας νοιάζει, αυτός εκεί, τα καλύτερα τσιγάρα θα τα πάρετε από το esanco de tobacco στην πόλη
Γυρίσαμε πίσω με τον ίδιο τρόπο, οι Αβανέζοι είχαν φέρει νέο αυτοκίνητο και έτσι φύγαμε για Cueva del Indio. Με 5cuc το άτομο πας μια βαρκάδα 400m μέσα σε σπήλαιο κάτω από mogotes. Στο τέλος σε περιμένει και μια finca με τα freddo της, τα mohitos της, κλπ
Επόμενη στάση των 10 λεπτών, εκείνο το κιτσάτο,Mural de la Prehistoria, καμία σχέση με προιστορία, κάποιος βαρεμένος ονόματι Leovigildo Gonzalez Morillo είπε του Κάστρο, θέλω να ξυρίσω ένα βράχο και να τον ζωγραφίσω, είσαι; Μέσα, του είπε αυτός και εκείνος αφού πέταξε ότι υπήρχε πάνω στον βράχο, ζωγράφισε κάτι ψάρια , κάτι φίδια , κάτι τέλος πάντων, τα ονόμασε και προϊστορικά, έστησαν και εστιατόρια, καφέ και περιμένουν τους τουρίστες για να τους τα πάρουν.
Σημαντικότερο σημείο μιας τέτοιας επίσκεψης εκεί, είναι ότι μετά από 500 μέτρα μπορεί να πάρει κάποιος τη ανηφόρα, για μια βόλτα στους νερουλάδες, μη πάει το μυαλό κανενός σε κουβαλητές νερού. Los Acuaticos,ομάδα ανθρώπων που ζουν κοντά σε mogotes, από όπου πηγάζουν νερά, πολλά νερά, τα οποία θεωρούν ότι έχουν κάποιες επιπλέον δυνάμεις γι αυτό πίνουν τον άμπακα από νερό, άσε που όταν είναι άρρωστοι πλένονται τρεις φορές την ημέρα για να γιάνουν και δεν βάζουν και πετσέτα πάνω τους, μη και πάρει τη δύναμη του νερού.
-μπαμπά μετά τους γαλάτες, οι κουβανοί, πάει τελείωσε
Υπέροχη θέα πάντως, σε αποζημιώνει.
Η επιστροφή στο χωριό έφερε και την έκπληξη της απόβασης των Ελλήνων εν μέσω κρίσης. Τριάδες, τριάδες έπεφταν μπροστά μας, μα καλά που βρέθηκαν τόσοι εδώ πέρα. Η μεγαλύτερη έκπληξη βέβαια ήταν όταν συναντήσαμε και τους Έλληνες με τους οποίους είχαμε βγάλει βίζα την ίδια ημέρα στην Αθήνα. Ο Γιώργος, η Φωτεινή, ο Ηλίας μέλη του ΚΚΕ, επί μία ώρα ορθοστασία δε βάλαμε γλώσσα μέσα, αφού είχαμε κάνει την ίδια περίπου διαδρομή. Οι εμπειρίες διαδέχονταν η μία την άλλη, ίδια μέρη, διαφορετική αίσθηση για τον καθένα, γιατί ο καθείς από εμάς έχει μια διαφορετική ματιά του κόσμου. Δεν αφήσαμε τίποτε ασχολίαστο, μέχρι και τα C.D.R., καθόσον ως μέλη του ΚΚΕ, το οποίο ΚΚΕ, πρέπει να είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό ΚΚ που τα πάει καλά με τον Κάστρο, είχαν επισκεφθεί ουκ ολίγα, για συζητήσεις με θεματική την επεκτατική πολιτική του καπιταλιστικού συστήματος και της πλουτοκρατίας.
Είναι εντυπωσιακό να ακούς δύο δασκάλους και έναν οικονομολόγο από ακριτικό νησί της Ελλάδας να μιλούν με τόση ένταση για τις συναντήσεις τους στις τρεις, ναι τρεις δεν άφησαν καμία, Comites de Defensa de la Revolucion, δημιούργημα του Κάστρο το 1960. Το 2010, 8,5 εκατομμύρια Κουβανοί ήταν μέλη των C.D.R..Βέβαια υπήρξε μια διάσταση στο κατά πόσον αυτές οι επιτροπές αποτελούν τα μάτια και τα αυτιά της επανάστασης και ουχί του καστρικού συστήματος, αλλά ποιος κολλάει εκεί, το πάθος των νεοελλήνων για την εμπειρία που έζησαν μετράει καθώς και το slogan των C.D.R., "Encada barrio, Revoluciοn" (δηλ. σε κάθε γειτονιά, επανάσταση). Αν ακουστεί τούτο στο Σύνταγμα μετά το μνημόνιο βου, γου, δου είναι κλεμμένο μεν, αλλά.
Άσε που πήγαν και στο μνημείο “Los Malagones”, άμα το ξέρει τουρίστας αυτό τρύπα μου τη μύτη, προς τιμήν του κυρίου Malagon, ηγέτη των ενόπλων στη ντόπια Sierra del Rosario, τη σειρά των υψωμάτων δηλ. του Pinar del Rio.
Σκοτείνιασε, ώρα για φαγητό και Restaurante La casa de Don Tomas, στον κεντρικό δρόμο την Cisneros στο 140. Το παλαιότερο σπίτι στο Vinales, αναπαλαιωμένο, είναι ίσως μια καλή επιλογή για να φάει κανείς μετά από την επιλογή του σπιτικού φαγητού στις casas. Υπάρχει μια μικρή ταράτσα στον δεύτερο όροφο που βλέπει την αυλή και τον δρόμο. Πάντα παίζει μια μπάντα και έχει και υπέροχα cocktails. Ενώ το βράδυ θα κλείσει με ένα προσκύνημα μετά της ελληνικής παροικίας του vinales στην casa de la trova. Πόσα mohitos εξαφανίστηκαν εις τους ελληνικούς λάρυγγας παραμένει αναπάντητο ερώτημα.
Η άλλη μέρα θα μας βρει να αποχαιρετούμε τους ιταλογερμανούς, οι οποίοι μετά από την ηλιοθεραπεία στο cayo Levisa ελάχιστα απείχαν από το γνωστό κοκκινόψαρο, τη θέση τους πήραν Πολωνέζα και αυστραλός, τι συνδυασμοί παγκοσμιοποίησης είναι αυτοί πια. Η Πολωνέζα να φοβάται να πιει πρωί πρωί mohitos, όχι για τίποτε άλλο αλλά είδε παγάκι μέσα και έπαθε.
-πρρρ, πρωτάρα, της κάνει η Νεφέλη.
Θα ξεκινήσουμε για το Los Jazmines, εάν εξαιρέσει κάποιος το Hotel Los Jazmines με το εστιατόριο Vera και τη θέα στις mogotes, δηλ. πέντε λεπτά όλα και όλα, το προσπερνά για να ακολουθήσει τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο για το Pinar del Rio, δηλ. πεύκα δίπλα στο ποτάμι, τον Rio Guama. Χτίστηκε το 1774 και είναι στην Κούβα, η πόλη με τα περισσότερα δέντρα και πάρα πολλά νεοκλασικά και αποικιακού ρυθμού κτήρια. Το κέντρο της χώρας στα δυτικά , την Occidente.
Ως πρωτεύουσα της βιομηχανίας των τσιγάρων, η επίσκεψη πρέπει να ξεκινήσει από την Fabrica de Tabacos Francisco Donatien. Μέχρι το 1961 το κτήριο ήταν φυλακή, αλλά τώρα είναι το τουριστικό κέντρο για φουμάρισμα της περιοχής. Να και ένα γκρουπ Ελλήνων, περιμένουν την ξενάγηση των 5cuc, απαγορεύονται οι φωτογραφίες εντός, τι φταίνε οι υπάλληλοι να τους φωτογραφίζεις όταν θα προσπαθούν να σου πασάρουν στη ζούλα μισοτιμής τα πουρίλος. Αυτό έλειπε να σε άφηναν να τους κάνεις ρεντίκολο. Για να λέμε του στραβού το δίκιο μας είχαν προετοιμάσει, αν θέλετε να δείτε μια ολοκληρωμένη κατάσταση περί του τσιγάρου θα πρέπει να επισκεφθείτε την φάρμα El Pinar ή αλλιώς Alejandro Robaina Tobacco Plantation την περίοδο ανάπτυξης των καπνών. Η φάρμα βρίσκεται καμιά 25 χιλιόμετρα έξω από την πόλη.
Το PinardelRio, αποτελεί τον τόπο όπου κατευθύνονται όλα τα οργανωμένα γκρουπ τουριστών από την Havana με ότι αυτό συνεπάγεται. Ξενοδοχεία, τουριστικά μαγαζιά και αναπαλαιωμένα κτήρια όπως το Teatro Jose Jasinto Minales. Το θέατρο χρονολογείται από το 1838,το παλαιότερο στην Λατινική Αμερική, κατασκευάστηκε κυρίως από ξύλο με 540 θέσεις και το ζωγράφισε εσωτερικά ένας Μεξικάνος ζωγράφος, ο Rodriguez de la Barca. Η εσωτερική αυλή με το καφέ συμπληρώνουν ένα σύνολο που αξίζει μια επίσκεψη.
Ο καθεδρικός Catedral de San Rosendoτου 1883,όπως οι περισσότερες εκκλησίες στην χώρα κλειστός για επίσκεψη στο εσωτερικό, οπότε πιο πρόσφορο φαίνεται το Museo de Ciencias Naturales Sandalio De Noda, ένα γοτθικού ρυθμού κτήριο το οποίο χτίστηκε από έναν γιατρό αλλά ταυτόχρονα και ταξιδιώτη του κόσμου , τον Francisco Guasch, γι αυτό οι ντόπιοι το ξέρουν ως Palacio de Guasch.
Φάτσα μπροστά μας και το McDonald σε κουβανέζικη βερσιόν, το El Rapido, φτηνό για όποιον θέλει να τη βγάλει με πίτσα από φούρνο μικροκυμάτων, αλλά προτιμότερη ήταν η Heladeria με υπέροχο παγωτό.Υπάρχει και η Coppelia βέβαια, αλλά μετά το πάθημα στο Santiago ποιος έχει τέτοια υπομονή να περιμένει στην ουρά.
Η βόλτα στην πόλη θα τελειώσει με μια επίσκεψη στην Fabrica de Bebidas Casa Garay, δημιουργήθηκε το 1892, κρατά επτασφράγιστο μυστικό τη συνταγή του γλυκού μπράντι, του ονομαστού Guayabita del Pinar. Στα γρήγορα μέσα σε 15 λεπτά ξεπετούν μια ξενάγηση, αναλύεις τις συνθήκες εργασίας, αναρωτιέσαι για την ύπαρξη συλλογικών συμβάσεων των εργαζομένων και μετά σε μπάζουν στο δοκιμαστήριο, εδώ είμαστε, βγαίνεις ντίρλα ….. και τώρα;
Attachments
Last edited by a moderator:
