STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Η Casa de la Trova του Santiago de Cuba είναι ένα εθνικό μνημείο. Ήταν η κατοικία του συνθέτη Ραφαέλ Σαλκέδο 1844-1917. Υπάρχει κάποιος που επισκέπτεται το Santiago και αφήνει απέξω την επίσκεψη σε αυτό το σημείο. Νομίζω όχι. Κάτω από τους ήχους μουσικής son χαζεύαμε τις κρεμασμένες στους τοίχους φωτογραφίες. Όχι η ιστορία της μουσικής της Κούβας δεν ήταν κρεμασμένη στους τοίχους, είχε διαποτίσει τα τούβλα, την οροφή, τα ξύλα, τα πάντα, ήταν παντού. Κάποιοι γέροι εκεί έλεγαν ότι δεν έχει καμία σχέση με τον χαρακτήρα που είχε παλαιότερα. Η μεγάλη μπροστινή αίθουσα, η πίσω αυλή και η σάλα στον πάνω όροφο παραμένουν όμως μία από τις πιο αυθεντικές casa de la trova, ένας ναός της μουσικής του Santiago . Εκεί που ακόμη και αυτό το σκαθάρι, ο Paul Mc Cartney, κάθισε σε μια γωνίτσα και αμίλητος άκουσε τις πραγματικές φωνές της Αμερικής.
Είχαμε πάρει μια γερή μουσική δόση όταν αφήσαμε πίσω το χώρο.
-πάμε να δούμε αν άνοιξε το μουσείο καρναβαλιού;
Ξανά πάλι πίσω στο στο 303 της Heredia, εκεί στην γωνία με την Pio Rosadο. Τζίφος, οπότε δε πάμε παρακάτω;
-Όπα τι είναι τούτο ,Patio de Artex. Αμέσως θα βρεθεί ο καλοθελητής να μας πληροφορήσει. Miguel το όνομά του.
-τι βαρεθήκατε στην casa de la trova; Εμείς είμαστε εδώ, για κοπιάστε, για κοπιάστε.
Εκεί λοιπόν στην Calle Heredia, σε μια υπέροχη εσωτερική αυλή σας περιμένει ζωντανή μουσική, ένας χώρος γεμάτος ανθρώπους που μιλούν, χορεύουν , πίνουν ρούμι βέβαια. Ένα “must” για αυτούς που ακούν καλή μουσική, αλλά ταυτόχρονα θέλουν να έρθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους,κυρίως κουβανούς.
Τέλος πάντων, λίγα μέτρα πιο κάτω πέφτουμε σε μια μικρή πλατεία στην οποία κυριαρχεί ένα τεράστιο νεοκλασικό κτήριο με κορινθιακούς κίονες στην πρόσοψη. Το μουσείο Museo Emilio Bacardi Moreau – ένα από τα παλαιότερο μουσεία της Κούβας, ιδρύθηκε το 1899 από τον τότε δήμαρχο της πόλης Emilio Bacardi Moreau και όπως αποκαλύπτει το όνομά του, ήταν ο γιός αυτουνού που έφτιαξε το αποστακτήριο για το ρούμι Bacardi. Το καταπληκτικό αυτό κτήριο είναι έργο του αρχιτέκτονα Carlos Segrera. Για να μπεις σκας 2 cuc το άτομο και αν είσαι Κουβανός αναπτερώνεται το ηθικό σου, ανεβαίνει η περηφάνια σου από τη μεγάλη συλλογή με όπλα τα οποία σχετίζονται με τους πολέμους της ανεξαρτησίας, εάν είσαι τουρίστας με ιδιαίτερη έφεση στη ζωγραφική θα τη βρεις τη λύση στον επάνω όροφο περιδιαβαίνοντας τη πινακοθήκη η οποία περιλαμβάνει έργα από την εποχή της αποικιοκρατίας μέχρι τη σύγχρονη εποχή, εάν είσαι άρρωστος με το κόμμα θα πας να δεις στον πρώτο όροφο τα προσωπικά είδη του Σέσπεδες και του Μαρτί, εάν είσαι έφηβος και δη εξ Ελλάδος κόβεις φλέβες.
Ευτυχώς απέναντι ακριβώς από την είσοδο ένα μικρό γκρουπάκι έπαιζε μουσική και τράβηξε το ενδιαφέρον της νεαράς κόβοντας την ανερχόμενη γκρίνια που θα με πλάκωνε σαν ποτάμι.
-έλα, έλα προχώρα, σε κάθε γωνία έχει και μουσική, δε σταματάμε.
Στην calle Aguilera, βρίσκεται και το γνωστότατο εστιατόριο La Isabelica , μια μποδέγα του 17 αιώνα που βλέπει στην Plaza Dolores, όπου ασφαλώς τροβαδούροι σας διασκεδάζουν με παραδοσιακή μουσική. Όχι θα το άφηναν αυτό το πέρασμα νομίζετε.
Η πλατεία , πρώην υπαίθρια αγορά που την μετονόμασαν plaza de la Dolores λόγω της εκκλησίας του 18ου αιώνα, Nuestra Seniora de los Dolores που είναι εκεί στη γωνιά. Κάηκε το 1970 και ξαναχτίστηκε , μη παραξενευτεί κανένας αν τη δει ως σάλα κονσέρτων. Τάχουν αυτά οι κουβανοί.
Το ενδιαφέρον όμως ήταν μέσα στην πλατεία. Όλη η πλατεία καλύπτεται από δέντρα Tamarind, τα έφεραν οι Ισπανοί τον 16ο αιώνα και βουκαμβίλιες.
-ουφ σκιά, επιτέλους , εγώ την αράζω εδώ δηλώνω. Τι ήλιος και αυτός, ενώ εμείς πήγαμε την εποχή των βροχών στην Κούβα, εκτός από μια βροχή του τέταρτου, σταγόνα δεν έχουμε δει…………ακόμη.
-Που να κάτσω, που να κάτσω;
-καλά τυφλός είσαι, γεμάτη η πλατεία με πάγκους.
Τώρα πρόσεξα τα παγκάκια από σφυρήλατο σίδηρο και τα κτήρια τριγύρω με τα αρχικά τους σιδερένια μπαλκόνια, τι να πρωτοπροσέξεις εν μέσω δεκάδων κουβανών, οι οποίοι έπαιζαν ότι επιτραπέζιο παιχνίδι μπορούσε να βάλει ο νους του ανθρώπου, κάπνιζαν βέβαια πούρα αγροτικά, όχι εκείνα τα τουριστικά και τους συνόδευε η μουσική από το καθιερωμένο συγκρότημα.
Από πάνω μας μια κολώνα με ένα άγαλμα που έλεγες θα πέσει ή δε θα πέσει να μας πλακώσει.
-ποιος είναι ο κύριος;
-σεβασμός Νεφέλη, ο κύριος που βλέπεις, ο Francisco Vicente Aguilera έγραψε τον εθνικό ύμνο της Κούβας.
-είχα μια σκασίλα, εγώ λέω να μπούμε εκεί μέσα;
-που δηλαδή;
-να εκεί στην πινακίδα PCC;
-ααααααα, όχι μέχρι εδώ και μη παρέκει. Δεν έκανα τόσο ταξίδι για να πάω στην ΚΟΒΑ Dolores του ΚΚΚ.
-εγώ θέλω να πάω
-τράβα να γραφτείς και μέλος, έτσι και αλλιώς επιτρέπεται, θα σε στείλουν και για εθελοντική εργασία στα κακαόδεντρα της Baracoa, είπα μήπως και της κόψω την φόρα.
-αααα, ωραία όπως είχε πάει η νονά μου στο Νεπάλ και μάζευε ρύζι.
-που τη θυμήθηκες αυτή; Τέτοιες τρέλες θέλεις να κάνεις και εσύ;
Ευτυχώς κάποιοι άρχισαν να χορεύουν σάλσα, η μουσική δυνάμωνε, τα τραπέζια σκακιού είχαν πάρει φωτιά, μια γυναίκα κέρδιζε τους άντρες στο ντόμινο και οι άλλοι τα είχαν πάρει στο κρανίο και απωλέσαμε την είσοδο στο ΚΚΚ.
Εξερευνήσαμε όλα τα αξιοθέατα της πλατείας, στην κάτω πλευρά η La Taberna de Dolores, Calle Aguilera at Reloj. Ο υπέροχος σκεπαστός διάδρομος, ενός κτηρίου της αποικιοκρατίας, αποτελεί από τα πιο συχνά σημεία συνάντησης των κουβανών. Όλα και όλα, πρέπει να έχετε πέσος για να χαρείτε ζωντανή μουσική να τα βρείτε με τους κουβανούς, μόνο ένας σακιδιάς ξένος ήταν εκεί μέσα, γυάλισε το μάτι του που είδε και άλλους τουρίστες, μπύρα ντόπια σε πλαστικό ποτήρι και ανάθεμα πρέπει να ξέρετε κάτι από ισπανικά, τουλάχιστον την βασική λέξη cerveza. Τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.
Αν είστε κυριλάτοι τότε να πάτε στην άλλη πλευρά κυρία μου, στο Matamoros Restaurante , όπου με 10cuc θα φάτε αστακό, γαρίδες , μαυροφάσουλα κλπ και θα σας τα πρήξει το αμερικανάκι, ο γκαρσόνος Albert. Τι να κάνει και αυτός ο κακομοίρης, 300 πέσος μισθό έχει ήτοι 14cuc, δηλ. 10 Ευρώ.
Στη γωνία του δρόμου calle Mayla Rodriguez (Reloj) , reloj=ρολόι δια τους μη έχοντας επαφή με τα της ισπανικής τοπολαλιάς, νάσου και η επιδιορθώτρια ωρολογίων, ονόματι Κική, όχι η γνωστή ελπίζω. Ωραία, είχε όλα τα αναγκαία εργαλεία, κρατούσε ένα σφυρί και έναν κόφτη!!!!!!!!!!!!!!!!
Της δείξαμε τα γυμνά μας χέρια και γελώντας άφησε τον κόφτη κάτω, το σφυρί δε το άφησε, γλυτώσαμε όμως γιατί μας παρέλαβε ο ταμταμ.
-καλέ κύριος πάρε μαράκες, γκουίρο, μαρίμπα και διάφορα ξύλινα κρουστά περιλαμβανομένου του μαγιοουακάν, παραδοσιακό κουβανέζικο μουσικό όργανο. Τα πιο πολλά είναι αφρικανικής κυρίως προέλευσης,
-όχι καλέ μου κουβανέ, που να τα βάλουμε;
Κάτω από τους ήχους αφρικάνικων τυμπάνων ξανά πάλι στην Calle heredia ένα δρόμο γεμάτο ζωή.
Είχαμε πάρει μια γερή μουσική δόση όταν αφήσαμε πίσω το χώρο.
-πάμε να δούμε αν άνοιξε το μουσείο καρναβαλιού;
Ξανά πάλι πίσω στο στο 303 της Heredia, εκεί στην γωνία με την Pio Rosadο. Τζίφος, οπότε δε πάμε παρακάτω;
-Όπα τι είναι τούτο ,Patio de Artex. Αμέσως θα βρεθεί ο καλοθελητής να μας πληροφορήσει. Miguel το όνομά του.
-τι βαρεθήκατε στην casa de la trova; Εμείς είμαστε εδώ, για κοπιάστε, για κοπιάστε.
Εκεί λοιπόν στην Calle Heredia, σε μια υπέροχη εσωτερική αυλή σας περιμένει ζωντανή μουσική, ένας χώρος γεμάτος ανθρώπους που μιλούν, χορεύουν , πίνουν ρούμι βέβαια. Ένα “must” για αυτούς που ακούν καλή μουσική, αλλά ταυτόχρονα θέλουν να έρθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους,κυρίως κουβανούς.
Τέλος πάντων, λίγα μέτρα πιο κάτω πέφτουμε σε μια μικρή πλατεία στην οποία κυριαρχεί ένα τεράστιο νεοκλασικό κτήριο με κορινθιακούς κίονες στην πρόσοψη. Το μουσείο Museo Emilio Bacardi Moreau – ένα από τα παλαιότερο μουσεία της Κούβας, ιδρύθηκε το 1899 από τον τότε δήμαρχο της πόλης Emilio Bacardi Moreau και όπως αποκαλύπτει το όνομά του, ήταν ο γιός αυτουνού που έφτιαξε το αποστακτήριο για το ρούμι Bacardi. Το καταπληκτικό αυτό κτήριο είναι έργο του αρχιτέκτονα Carlos Segrera. Για να μπεις σκας 2 cuc το άτομο και αν είσαι Κουβανός αναπτερώνεται το ηθικό σου, ανεβαίνει η περηφάνια σου από τη μεγάλη συλλογή με όπλα τα οποία σχετίζονται με τους πολέμους της ανεξαρτησίας, εάν είσαι τουρίστας με ιδιαίτερη έφεση στη ζωγραφική θα τη βρεις τη λύση στον επάνω όροφο περιδιαβαίνοντας τη πινακοθήκη η οποία περιλαμβάνει έργα από την εποχή της αποικιοκρατίας μέχρι τη σύγχρονη εποχή, εάν είσαι άρρωστος με το κόμμα θα πας να δεις στον πρώτο όροφο τα προσωπικά είδη του Σέσπεδες και του Μαρτί, εάν είσαι έφηβος και δη εξ Ελλάδος κόβεις φλέβες.
Ευτυχώς απέναντι ακριβώς από την είσοδο ένα μικρό γκρουπάκι έπαιζε μουσική και τράβηξε το ενδιαφέρον της νεαράς κόβοντας την ανερχόμενη γκρίνια που θα με πλάκωνε σαν ποτάμι.
-έλα, έλα προχώρα, σε κάθε γωνία έχει και μουσική, δε σταματάμε.
Στην calle Aguilera, βρίσκεται και το γνωστότατο εστιατόριο La Isabelica , μια μποδέγα του 17 αιώνα που βλέπει στην Plaza Dolores, όπου ασφαλώς τροβαδούροι σας διασκεδάζουν με παραδοσιακή μουσική. Όχι θα το άφηναν αυτό το πέρασμα νομίζετε.
Η πλατεία , πρώην υπαίθρια αγορά που την μετονόμασαν plaza de la Dolores λόγω της εκκλησίας του 18ου αιώνα, Nuestra Seniora de los Dolores που είναι εκεί στη γωνιά. Κάηκε το 1970 και ξαναχτίστηκε , μη παραξενευτεί κανένας αν τη δει ως σάλα κονσέρτων. Τάχουν αυτά οι κουβανοί.
Το ενδιαφέρον όμως ήταν μέσα στην πλατεία. Όλη η πλατεία καλύπτεται από δέντρα Tamarind, τα έφεραν οι Ισπανοί τον 16ο αιώνα και βουκαμβίλιες.
-ουφ σκιά, επιτέλους , εγώ την αράζω εδώ δηλώνω. Τι ήλιος και αυτός, ενώ εμείς πήγαμε την εποχή των βροχών στην Κούβα, εκτός από μια βροχή του τέταρτου, σταγόνα δεν έχουμε δει…………ακόμη.
-Που να κάτσω, που να κάτσω;
-καλά τυφλός είσαι, γεμάτη η πλατεία με πάγκους.
Τώρα πρόσεξα τα παγκάκια από σφυρήλατο σίδηρο και τα κτήρια τριγύρω με τα αρχικά τους σιδερένια μπαλκόνια, τι να πρωτοπροσέξεις εν μέσω δεκάδων κουβανών, οι οποίοι έπαιζαν ότι επιτραπέζιο παιχνίδι μπορούσε να βάλει ο νους του ανθρώπου, κάπνιζαν βέβαια πούρα αγροτικά, όχι εκείνα τα τουριστικά και τους συνόδευε η μουσική από το καθιερωμένο συγκρότημα.
Από πάνω μας μια κολώνα με ένα άγαλμα που έλεγες θα πέσει ή δε θα πέσει να μας πλακώσει.
-ποιος είναι ο κύριος;
-σεβασμός Νεφέλη, ο κύριος που βλέπεις, ο Francisco Vicente Aguilera έγραψε τον εθνικό ύμνο της Κούβας.
-είχα μια σκασίλα, εγώ λέω να μπούμε εκεί μέσα;
-που δηλαδή;
-να εκεί στην πινακίδα PCC;
-ααααααα, όχι μέχρι εδώ και μη παρέκει. Δεν έκανα τόσο ταξίδι για να πάω στην ΚΟΒΑ Dolores του ΚΚΚ.
-εγώ θέλω να πάω
-τράβα να γραφτείς και μέλος, έτσι και αλλιώς επιτρέπεται, θα σε στείλουν και για εθελοντική εργασία στα κακαόδεντρα της Baracoa, είπα μήπως και της κόψω την φόρα.
-αααα, ωραία όπως είχε πάει η νονά μου στο Νεπάλ και μάζευε ρύζι.
-που τη θυμήθηκες αυτή; Τέτοιες τρέλες θέλεις να κάνεις και εσύ;
Ευτυχώς κάποιοι άρχισαν να χορεύουν σάλσα, η μουσική δυνάμωνε, τα τραπέζια σκακιού είχαν πάρει φωτιά, μια γυναίκα κέρδιζε τους άντρες στο ντόμινο και οι άλλοι τα είχαν πάρει στο κρανίο και απωλέσαμε την είσοδο στο ΚΚΚ.
Εξερευνήσαμε όλα τα αξιοθέατα της πλατείας, στην κάτω πλευρά η La Taberna de Dolores, Calle Aguilera at Reloj. Ο υπέροχος σκεπαστός διάδρομος, ενός κτηρίου της αποικιοκρατίας, αποτελεί από τα πιο συχνά σημεία συνάντησης των κουβανών. Όλα και όλα, πρέπει να έχετε πέσος για να χαρείτε ζωντανή μουσική να τα βρείτε με τους κουβανούς, μόνο ένας σακιδιάς ξένος ήταν εκεί μέσα, γυάλισε το μάτι του που είδε και άλλους τουρίστες, μπύρα ντόπια σε πλαστικό ποτήρι και ανάθεμα πρέπει να ξέρετε κάτι από ισπανικά, τουλάχιστον την βασική λέξη cerveza. Τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.
Αν είστε κυριλάτοι τότε να πάτε στην άλλη πλευρά κυρία μου, στο Matamoros Restaurante , όπου με 10cuc θα φάτε αστακό, γαρίδες , μαυροφάσουλα κλπ και θα σας τα πρήξει το αμερικανάκι, ο γκαρσόνος Albert. Τι να κάνει και αυτός ο κακομοίρης, 300 πέσος μισθό έχει ήτοι 14cuc, δηλ. 10 Ευρώ.
Στη γωνία του δρόμου calle Mayla Rodriguez (Reloj) , reloj=ρολόι δια τους μη έχοντας επαφή με τα της ισπανικής τοπολαλιάς, νάσου και η επιδιορθώτρια ωρολογίων, ονόματι Κική, όχι η γνωστή ελπίζω. Ωραία, είχε όλα τα αναγκαία εργαλεία, κρατούσε ένα σφυρί και έναν κόφτη!!!!!!!!!!!!!!!!
Της δείξαμε τα γυμνά μας χέρια και γελώντας άφησε τον κόφτη κάτω, το σφυρί δε το άφησε, γλυτώσαμε όμως γιατί μας παρέλαβε ο ταμταμ.
-καλέ κύριος πάρε μαράκες, γκουίρο, μαρίμπα και διάφορα ξύλινα κρουστά περιλαμβανομένου του μαγιοουακάν, παραδοσιακό κουβανέζικο μουσικό όργανο. Τα πιο πολλά είναι αφρικανικής κυρίως προέλευσης,
-όχι καλέ μου κουβανέ, που να τα βάλουμε;
Κάτω από τους ήχους αφρικάνικων τυμπάνων ξανά πάλι στην Calle heredia ένα δρόμο γεμάτο ζωή.
Attachments
Last edited by a moderator:
