STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Μέσα σε όλα, να και ο πιτσιρικάς με ένα νεότατο nintendo. Κουφαθήκαμε που το βρήκε αυτό, ακριβό για τα δεδομένα τα δικά μας σκέψου γι αυτό.
-Δώρο από συγγενείς που μένουν στην Ισπανία, ξεκαθάρισε η Marisel
-βρε Marisel κυκλοφορούν τέτοια στην Κούβα;
-απαγορεύεται η πώλησή τους, απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια
-καλά και όλα τα καινούργια οικιακά σκεύη που βλέπουμε στις casas πως στο χαμό τα αγοράσατε με τι λεφτά;
-Μα έπρεπε να πετάξουμε τα παλιά , κάτι ρώσικα που είχαμε, το δικό μου έκοβε τα ρούχα πια, τα έβγαζα κομμάτια, δεν είχαμε και ανταλλακτικά από Ρωσία, οπότε ο Raul - ο Κάστρο εννοούσε- μας έδωσε το δικαίωμα να τα αλλάξουμε. Πουλήσαμε τα παλιά σε πολύ φτωχούς ανθρώπους και εμείς που ασχολούμαστε με τον τουρισμό και πολλοί άλλοι πήραμε καινούργια. Cuc δεν έχουν μόνο όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό. Εξάλλου η κυβέρνηση ήθελε με κάποιο τρόπο να μειώσει την κατανάλωση του ρεύματος, ήθελε να εμφανιστούν και τα cuc που είχαμε στα στρώματά μας και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία.
-εκτός από τους Αμερικάνους, τα έχετε και με τους Ρώσους τώρα;
-Με τον Γκορμπατσόφ, που όταν ανέβηκε στην εξουσία ήρθε στην Κούβα και είπε στον Κάστρο ή θα κάνεις περεστρόικα ή σας εγκαταλείπουμε στη μοίρα σας. Ο Κάστρο αρνήθηκε και περάσαμε πολύ δύσκολες ημέρες, δεν είχαμε να φάμε. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης κατέρρευσε και η οικονομία της Κούβας, οι ΗΠΑ τότε σκλήρυναν το απάνθρωπο και εκδικητικό εμπάργκο, οι μαφιόζοι στο Μαϊάμι γυάλιζαν τις φίσες, ο Φιντέλ όχι μόνο δεν είχε όπως περίμεναν ορισμένοι, την τύχη του Ρουμάνου και του Πολωνού αλλά συσπείρωσε το λαό. «Ειδική περίοδος, θα ζοριστούμε αλλά θα αντέξουμε» είπαμε και αντέξαμε. Αντέξαμε ένας λόγος το λέει, με τον ιδιαίτερο κουβανέζικο τρόπο μας.
-καλά τι πληρώσατε με το συμπάθειο γι όλα αυτά;
-κοίτα το ψυγείο κάνει 538cuc, η κουζίνα 400cuc, οι τηλεοράσεις είναι οι πιο πολλές κινέζικες φτηνές. Ε, Μariano, για τρέχα φέρε ένα δυο κρεμμύδια από τη γειτόνισσα.
- Ναι αλλά τώρα σας βλέπω μια χαρά. Πείνα δε βλέπω και πολύ. Μάλλον πρόβλημα παχυσαρκίας ήμουν έτοιμος ξεστομίσω ότι έχει.
- οι μισθοί μας είναι από 250 pesos μέχρι 600 pesos το πολύ. Τα ρούχα όντως είναι καλά. Μη νομίζεις ότι όλα είναι κινέζικα. Πάει καράβι και φέρνει λαθραία από το Ecuador, μια φορά την εβδομάδα κουβαλάει κυρίως ρούχα και παπούτσια αθλητικά.
-Μariano, τα φώτα, τα παράτησες όλα ανοιχτά.
Μπα δερβέναγας η κυρία, το ξεκαθάρισε …. Εγώ διοικώ εδώ μέσα και άμα σου αρέσει. Έτσι κι αλλιώς σώγαμπρος μπήκε, μια του δίνει και πάει στο καλό.
-από παιδεία, καλά πάμε. Έχουμε ολοήμερα σχολεία τελείως δωρεάν, πανεπιστήμια σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Παντού υπάρχουν νοσοκομεία. Υπάρχει ένας γιατρός για κάθε 120 κατοίκους. Βέβαια αν φύγει από τη Κούβα για άλλη χώρα, χωρίς να τον στείλει το κράτος, χάνει αυτόματα το δικαίωμα του επαγγέλματος του γιατρού.
-τι λέει ρε μπαμπά, τι κουφό, το κατάλαβες αυτό;
-όχι ακαταλαβίστικο, αλλά άστο να φύγει
- Να στη γειτονιά μας υπάρχει ένας γιατρός στη γωνία για όλο το δρόμο που μένουμε.
-και τα φάρμακα; Τι γίνεται με τα φάρμακα; Ρωτάει η Νεφέλη
-πάμε στο γιατρό, μας εξετάζει, γράφει τα φάρμακα, και είτε πάμε στο νοσοκομείο για να μας τα δώσουν σε μορφή ένεσης ή εάν είναι ιδιοκατασκευές πάμε στον φαρμακοποιό και τα αγοράζουμε για λίγα χρήματα. Εκείνο που είναι ακριβό για εμάς είναι το ηλεκτρικό, υπάρχει μετρητής, α ακριβό είναι και το κινητό τηλέφωνο. Για το νερό δίνουμε ελάχιστα χρήματα. Άντε, άντε αρκετά πάτε στο Roof Garden , το φαγητό έτοιμο.
Ανεβαίνουμε λοιπόν στο Roof Garden, δηλ. 15 γλάστρες σε κατάσταση αποχαύνωσης μετά από επίθεση ομάδας δίας με χημικά, δύο τραπέζια το ένα με κάτι πόντους μικρότερο πόδι, η γειτόνισσα στη διπλανή ταράτσα από δεξιά βγήκε να απλώσει τα σώβρακα του κύρη της, ενώ αριστερά στην άλλη ταράτσα ο γείτονας τάιζε τα κοτόπουλα που έτρεχαν από τη μία άκρη στην άλλη της ταράτσας του, κακαρίζοντας δαιμονισμένα.
Ψιλοφύσαγε λιγάκι γιατί μετά την απογευματινή μπόρα εμφανίστηκε μια υγρασία στην πόλη, αναθεματισμένη.
-ρε μπαμπά είναι αλήθεια αυτά που έλεγε;
-Που να ξέρω, στη χώρα της είμαστε μάλλον καλύτερα από εμάς τα γνωρίζει.
Στο ταρατσάκι ανέβαινε μόνο ο Μariano, γιατί λόγω του όγκου της η άλλη η νταρντάνω, που να ανέβει εκείνη την στενή ετοιμόρροπη , πώς την είπε σκάλα;;;; Άσε δε που δεν κατέβαινε αυτός, χαζός ήταν να την ακούει να τον διατάζει, πήρε μια καρέκλα και στρογγυλοκάθισε δίπλα. Το κοτόπουλα να κακαρίζουν σα δαιμονισμένα.
-α, έτσι κάνουν πάντα όταν έχουμε τουρίστες.
Ευτυχώς είχαμε θέα το δρόμο. Τα σπίτια, όλα στην σειρά είναι μάλλον φτωχικά, αλλά την μονοτονία των ομοιόμορφων σπιτιών σπάει η πολυχρωμία του εξωτερικού τοίχου και του κάγκελου που υπάρχει παντού. Οι δρόμοι ερημικοί , οι παλιές Σέβρολετ στο γκαράζ , το άλογο στον κήπο και φάτσα πόστα σε όλα τα σπίτια η απαραίτητη κουνιστή πολυθρόνα σε χιλιάδες παραλλαγές.
-Ξέρεις πολλές φορές τρεις γενιές μένουν στα τρία δωμάτια του ίδιου σπιτιού, να κουνά το κεφάλι του ο Μariano
- Ναι αλλά είναι σπίτια, δεν είναι λαμαρίνες, φαβέλες, ντενεκεδουπόλεις όπως στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Άσε και από φαγητό σας βλέπω μια χαρά να επιμένω εγώ τώρα που τους χωρίσαμε, έχετε και τη συνδρομή του κράτους, αλήθεια τι σας μοιράζει ο Φιντέλ ρε μεγάλε;
Δεν ήθελε δεύτερη κουβέντα , έφερε τα μπιλιέτα, τις προσωπικές κάρτες παραλαβής προϊόντων και άρχισε να μας εξηγεί αναλυτικά, τόσα κιλά ζάχαρη, τόσα ρύζι, τόσο κιμά και όλα ανά μήνα
-καλά και κοτόπουλα που τα βρίσκεται;
Κοίταξε μια εμένα , μια την ταράτσα του γείτονα
-α, τώρα κατάλαβα γιατί όταν βλέπουν τουρίστα τα κοτόπουλα του γείτονα αφηνιάζουν, το πεπρωμένο είναι προδιαγραμμένο εε;
-όχι μπορούμε να αγοράσουμε και απέξω, από την εποχή της «ειδικής περιόδου» που εγκαινιάστηκε κάποιες μορφές νόμιμης και παράνομης ιδιωτικής πρωτοβουλίας μπορούμε να κάνουμε πράγματα που πριν ήταν έξω από τις πολιτικές μας αντιλήψεις. Το βλέπει αυτό και ο από πάνω και δεν μιλά, μπορώ να πω συνεχίζει να ενθαρρύνει αυτές τις αλλαγές. Είναι φανερό ότι ο Ραούλ με την ανοχή του Φιντέλ, απαντώντας σε κάποια δειλά μέτρα χαλάρωσης του κλοιού που πήρε ο Ομπάμα κάποια στιγμή, έβαλε μπρος μάλλον μια διαδικασία ελεγχόμενης προσαρμογής.
-ρε μπαμπα, δεν έχω καταλάβει καλά, αυτοί τους χωνεύουν τους Κάστρο ή όχι; Στη Santa Clara είχα κάπου καταλήξει ότι αυτός ο Φιντέλ έδωσε στους Κουβανούς όχι λεφτά και κουραφέξαλα αλλά μια χαμένη υπερηφάνεια που τους την είχαν κάνει ρόμπα οι Αμερικάνοι. Και μου είχε αρέσει αυτός ο τύπος, πρωτότυπος και αυθεντικός. Τώρα τι γίνεται μου τα χαλάνε, αλλάξει έτσι γρήγορα η κατάσταση.
Η ninia των 14 ετών με πυροβολούσε με απανωτές ριπές κατά βούληση
-βρε κορίτσι μου, η Κούβα μοιάζει ως ένα πεντάχρονο κορίτσι με τις εμπειρίες ενός ενήλικα. Μόνο οι Κουβανοί, που την κουβαλούν στο DNA τους μπορούν να την καταλάβουν και όχι εμείς οι τουρίστες των είκοσι ημερών. Ότι πιάνεις, πιάνω.
-που να πάμε μετά το φαγητό μεγάλε Μariano, καμιά disco ξέρεις;
- Λοιπόν με την κόρη σου ε, θα σου που να μην πας, εκτός αν θέλετε να τη βρείτε με chicos και καυτές chicas, οπότε οι δρόμοι οδηγούνστην Discoteca La Iris, calle Aguilera 617, e/Bamada y Placido. Να πάρετε κάτι για να βουλώσετε τα αυτιά σας. Έχει και μπράβους απέξω , μάλλον δε θα σας αφήσουν να μπείτε με τη μικρά. Μόνος σου δε θα φύγεις από εκεί , μέσα σε 30 λεπτά θα έχεις βρει τον έρωτα της ζωής σου.
-καλό μου ακούγεται, για λέγε για λέγε…..
-Α, υπάρχει και το Club 300, στον ίδιο δρόμο δηλ. calle Aguilera, ανάμεσα Lacret και San Felix, πολύ κοντά μας στο Parque Cespedes. Να πάρεις καπέλο και όχι τη μικρά για εκεί, μου είπε με νόημα.
Ζωηρούλης ο Μarianoκαι άς τη χοντρή και κούρευε.
-Νεφέλη μήπως είσαι κουρασμένη και θέλεις να κοιμηθείς;
-καθόλου, μήπως θέλεις να μου στείλεις κανένα άλλο μήνυμα. Μήπως υπονοείς ότι θα βγεις μόνος σου;
-Είπα μήπως θέλεις να ξαποστάσεις;
-Ξέχνα το, χωρίς εμένα δε πας πουθενά…
Αυτά έχει ένα ταξίδι με μια ninia, το πήρα απόφαση, σήμερα θα τη βγάζαμε πάλι οικογενειακώς. Ο Μariano πετούσε από τη χαρά του, νόμιζε ότι θα είχε παρέα…….. έταζε και βόλτα με τη DDR.
Έμενε μόνο η μουσική του καρναβαλιού που ακουγόταν από κάπου……….
α και τα κοκόρια που δε σταμάτησαν τα σκασμένα.
Όχι μέσα δε θα μέναμε.
-Δώρο από συγγενείς που μένουν στην Ισπανία, ξεκαθάρισε η Marisel
-βρε Marisel κυκλοφορούν τέτοια στην Κούβα;
-απαγορεύεται η πώλησή τους, απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια
-καλά και όλα τα καινούργια οικιακά σκεύη που βλέπουμε στις casas πως στο χαμό τα αγοράσατε με τι λεφτά;
-Μα έπρεπε να πετάξουμε τα παλιά , κάτι ρώσικα που είχαμε, το δικό μου έκοβε τα ρούχα πια, τα έβγαζα κομμάτια, δεν είχαμε και ανταλλακτικά από Ρωσία, οπότε ο Raul - ο Κάστρο εννοούσε- μας έδωσε το δικαίωμα να τα αλλάξουμε. Πουλήσαμε τα παλιά σε πολύ φτωχούς ανθρώπους και εμείς που ασχολούμαστε με τον τουρισμό και πολλοί άλλοι πήραμε καινούργια. Cuc δεν έχουν μόνο όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό. Εξάλλου η κυβέρνηση ήθελε με κάποιο τρόπο να μειώσει την κατανάλωση του ρεύματος, ήθελε να εμφανιστούν και τα cuc που είχαμε στα στρώματά μας και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία.
-εκτός από τους Αμερικάνους, τα έχετε και με τους Ρώσους τώρα;
-Με τον Γκορμπατσόφ, που όταν ανέβηκε στην εξουσία ήρθε στην Κούβα και είπε στον Κάστρο ή θα κάνεις περεστρόικα ή σας εγκαταλείπουμε στη μοίρα σας. Ο Κάστρο αρνήθηκε και περάσαμε πολύ δύσκολες ημέρες, δεν είχαμε να φάμε. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης κατέρρευσε και η οικονομία της Κούβας, οι ΗΠΑ τότε σκλήρυναν το απάνθρωπο και εκδικητικό εμπάργκο, οι μαφιόζοι στο Μαϊάμι γυάλιζαν τις φίσες, ο Φιντέλ όχι μόνο δεν είχε όπως περίμεναν ορισμένοι, την τύχη του Ρουμάνου και του Πολωνού αλλά συσπείρωσε το λαό. «Ειδική περίοδος, θα ζοριστούμε αλλά θα αντέξουμε» είπαμε και αντέξαμε. Αντέξαμε ένας λόγος το λέει, με τον ιδιαίτερο κουβανέζικο τρόπο μας.
-καλά τι πληρώσατε με το συμπάθειο γι όλα αυτά;
-κοίτα το ψυγείο κάνει 538cuc, η κουζίνα 400cuc, οι τηλεοράσεις είναι οι πιο πολλές κινέζικες φτηνές. Ε, Μariano, για τρέχα φέρε ένα δυο κρεμμύδια από τη γειτόνισσα.
- Ναι αλλά τώρα σας βλέπω μια χαρά. Πείνα δε βλέπω και πολύ. Μάλλον πρόβλημα παχυσαρκίας ήμουν έτοιμος ξεστομίσω ότι έχει.
- οι μισθοί μας είναι από 250 pesos μέχρι 600 pesos το πολύ. Τα ρούχα όντως είναι καλά. Μη νομίζεις ότι όλα είναι κινέζικα. Πάει καράβι και φέρνει λαθραία από το Ecuador, μια φορά την εβδομάδα κουβαλάει κυρίως ρούχα και παπούτσια αθλητικά.
-Μariano, τα φώτα, τα παράτησες όλα ανοιχτά.
Μπα δερβέναγας η κυρία, το ξεκαθάρισε …. Εγώ διοικώ εδώ μέσα και άμα σου αρέσει. Έτσι κι αλλιώς σώγαμπρος μπήκε, μια του δίνει και πάει στο καλό.
-από παιδεία, καλά πάμε. Έχουμε ολοήμερα σχολεία τελείως δωρεάν, πανεπιστήμια σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Παντού υπάρχουν νοσοκομεία. Υπάρχει ένας γιατρός για κάθε 120 κατοίκους. Βέβαια αν φύγει από τη Κούβα για άλλη χώρα, χωρίς να τον στείλει το κράτος, χάνει αυτόματα το δικαίωμα του επαγγέλματος του γιατρού.
-τι λέει ρε μπαμπά, τι κουφό, το κατάλαβες αυτό;
-όχι ακαταλαβίστικο, αλλά άστο να φύγει
- Να στη γειτονιά μας υπάρχει ένας γιατρός στη γωνία για όλο το δρόμο που μένουμε.
-και τα φάρμακα; Τι γίνεται με τα φάρμακα; Ρωτάει η Νεφέλη
-πάμε στο γιατρό, μας εξετάζει, γράφει τα φάρμακα, και είτε πάμε στο νοσοκομείο για να μας τα δώσουν σε μορφή ένεσης ή εάν είναι ιδιοκατασκευές πάμε στον φαρμακοποιό και τα αγοράζουμε για λίγα χρήματα. Εκείνο που είναι ακριβό για εμάς είναι το ηλεκτρικό, υπάρχει μετρητής, α ακριβό είναι και το κινητό τηλέφωνο. Για το νερό δίνουμε ελάχιστα χρήματα. Άντε, άντε αρκετά πάτε στο Roof Garden , το φαγητό έτοιμο.
Ανεβαίνουμε λοιπόν στο Roof Garden, δηλ. 15 γλάστρες σε κατάσταση αποχαύνωσης μετά από επίθεση ομάδας δίας με χημικά, δύο τραπέζια το ένα με κάτι πόντους μικρότερο πόδι, η γειτόνισσα στη διπλανή ταράτσα από δεξιά βγήκε να απλώσει τα σώβρακα του κύρη της, ενώ αριστερά στην άλλη ταράτσα ο γείτονας τάιζε τα κοτόπουλα που έτρεχαν από τη μία άκρη στην άλλη της ταράτσας του, κακαρίζοντας δαιμονισμένα.
Ψιλοφύσαγε λιγάκι γιατί μετά την απογευματινή μπόρα εμφανίστηκε μια υγρασία στην πόλη, αναθεματισμένη.
-ρε μπαμπά είναι αλήθεια αυτά που έλεγε;
-Που να ξέρω, στη χώρα της είμαστε μάλλον καλύτερα από εμάς τα γνωρίζει.
Στο ταρατσάκι ανέβαινε μόνο ο Μariano, γιατί λόγω του όγκου της η άλλη η νταρντάνω, που να ανέβει εκείνη την στενή ετοιμόρροπη , πώς την είπε σκάλα;;;; Άσε δε που δεν κατέβαινε αυτός, χαζός ήταν να την ακούει να τον διατάζει, πήρε μια καρέκλα και στρογγυλοκάθισε δίπλα. Το κοτόπουλα να κακαρίζουν σα δαιμονισμένα.
-α, έτσι κάνουν πάντα όταν έχουμε τουρίστες.
Ευτυχώς είχαμε θέα το δρόμο. Τα σπίτια, όλα στην σειρά είναι μάλλον φτωχικά, αλλά την μονοτονία των ομοιόμορφων σπιτιών σπάει η πολυχρωμία του εξωτερικού τοίχου και του κάγκελου που υπάρχει παντού. Οι δρόμοι ερημικοί , οι παλιές Σέβρολετ στο γκαράζ , το άλογο στον κήπο και φάτσα πόστα σε όλα τα σπίτια η απαραίτητη κουνιστή πολυθρόνα σε χιλιάδες παραλλαγές.
-Ξέρεις πολλές φορές τρεις γενιές μένουν στα τρία δωμάτια του ίδιου σπιτιού, να κουνά το κεφάλι του ο Μariano
- Ναι αλλά είναι σπίτια, δεν είναι λαμαρίνες, φαβέλες, ντενεκεδουπόλεις όπως στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική. Άσε και από φαγητό σας βλέπω μια χαρά να επιμένω εγώ τώρα που τους χωρίσαμε, έχετε και τη συνδρομή του κράτους, αλήθεια τι σας μοιράζει ο Φιντέλ ρε μεγάλε;
Δεν ήθελε δεύτερη κουβέντα , έφερε τα μπιλιέτα, τις προσωπικές κάρτες παραλαβής προϊόντων και άρχισε να μας εξηγεί αναλυτικά, τόσα κιλά ζάχαρη, τόσα ρύζι, τόσο κιμά και όλα ανά μήνα
-καλά και κοτόπουλα που τα βρίσκεται;
Κοίταξε μια εμένα , μια την ταράτσα του γείτονα
-α, τώρα κατάλαβα γιατί όταν βλέπουν τουρίστα τα κοτόπουλα του γείτονα αφηνιάζουν, το πεπρωμένο είναι προδιαγραμμένο εε;
-όχι μπορούμε να αγοράσουμε και απέξω, από την εποχή της «ειδικής περιόδου» που εγκαινιάστηκε κάποιες μορφές νόμιμης και παράνομης ιδιωτικής πρωτοβουλίας μπορούμε να κάνουμε πράγματα που πριν ήταν έξω από τις πολιτικές μας αντιλήψεις. Το βλέπει αυτό και ο από πάνω και δεν μιλά, μπορώ να πω συνεχίζει να ενθαρρύνει αυτές τις αλλαγές. Είναι φανερό ότι ο Ραούλ με την ανοχή του Φιντέλ, απαντώντας σε κάποια δειλά μέτρα χαλάρωσης του κλοιού που πήρε ο Ομπάμα κάποια στιγμή, έβαλε μπρος μάλλον μια διαδικασία ελεγχόμενης προσαρμογής.
-ρε μπαμπα, δεν έχω καταλάβει καλά, αυτοί τους χωνεύουν τους Κάστρο ή όχι; Στη Santa Clara είχα κάπου καταλήξει ότι αυτός ο Φιντέλ έδωσε στους Κουβανούς όχι λεφτά και κουραφέξαλα αλλά μια χαμένη υπερηφάνεια που τους την είχαν κάνει ρόμπα οι Αμερικάνοι. Και μου είχε αρέσει αυτός ο τύπος, πρωτότυπος και αυθεντικός. Τώρα τι γίνεται μου τα χαλάνε, αλλάξει έτσι γρήγορα η κατάσταση.
Η ninia των 14 ετών με πυροβολούσε με απανωτές ριπές κατά βούληση
-βρε κορίτσι μου, η Κούβα μοιάζει ως ένα πεντάχρονο κορίτσι με τις εμπειρίες ενός ενήλικα. Μόνο οι Κουβανοί, που την κουβαλούν στο DNA τους μπορούν να την καταλάβουν και όχι εμείς οι τουρίστες των είκοσι ημερών. Ότι πιάνεις, πιάνω.
-που να πάμε μετά το φαγητό μεγάλε Μariano, καμιά disco ξέρεις;
- Λοιπόν με την κόρη σου ε, θα σου που να μην πας, εκτός αν θέλετε να τη βρείτε με chicos και καυτές chicas, οπότε οι δρόμοι οδηγούνστην Discoteca La Iris, calle Aguilera 617, e/Bamada y Placido. Να πάρετε κάτι για να βουλώσετε τα αυτιά σας. Έχει και μπράβους απέξω , μάλλον δε θα σας αφήσουν να μπείτε με τη μικρά. Μόνος σου δε θα φύγεις από εκεί , μέσα σε 30 λεπτά θα έχεις βρει τον έρωτα της ζωής σου.
-καλό μου ακούγεται, για λέγε για λέγε…..
-Α, υπάρχει και το Club 300, στον ίδιο δρόμο δηλ. calle Aguilera, ανάμεσα Lacret και San Felix, πολύ κοντά μας στο Parque Cespedes. Να πάρεις καπέλο και όχι τη μικρά για εκεί, μου είπε με νόημα.
Ζωηρούλης ο Μarianoκαι άς τη χοντρή και κούρευε.
-Νεφέλη μήπως είσαι κουρασμένη και θέλεις να κοιμηθείς;
-καθόλου, μήπως θέλεις να μου στείλεις κανένα άλλο μήνυμα. Μήπως υπονοείς ότι θα βγεις μόνος σου;
-Είπα μήπως θέλεις να ξαποστάσεις;
-Ξέχνα το, χωρίς εμένα δε πας πουθενά…
Αυτά έχει ένα ταξίδι με μια ninia, το πήρα απόφαση, σήμερα θα τη βγάζαμε πάλι οικογενειακώς. Ο Μariano πετούσε από τη χαρά του, νόμιζε ότι θα είχε παρέα…….. έταζε και βόλτα με τη DDR.
Έμενε μόνο η μουσική του καρναβαλιού που ακουγόταν από κάπου……….
α και τα κοκόρια που δε σταμάτησαν τα σκασμένα.
Όχι μέσα δε θα μέναμε.
Attachments
Last edited by a moderator:
