STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Μια μεγάλη επιγραφή μας προειδοποιούσε «Casa de la Trova Patricio Ballagas. Salvador Cisneros 171 e / Marti y Cristo, Camaguey». Η τοποθεσία αυτή έχει βέβαια και την ιστορία της. Εδώ, στο σπίτι που υπήρχε παλαιότερα, ζούσε ο Captain Don Lucas Figueroa War, ο οποίος πέθανε πολεμώντας τους πειρατές όταν επιτέθηκαν στη πόλη το 1679. Το κτήριο που υπάρχει τώρα, μία αποικιακή έπαυλη δηλαδή, χτίστηκε το 1879 και βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο του Camaguey.
Ανήκε στον Ισπανό Manuel Cabin, ο οποίος το 1914, είχε στο ισόγειο ένα κατάστημα που πουλούσε μουσικά όργανα μέχρι τον Αύγουστο του 1973. Τότε έγινε η έδρα της casa del a trova και της δόθηκε το όνομα του Patricio Ballagas που ήταν γνωστός τροβαδούρος, συνθέτης και πατριώτης του Camaguey.Για αρκετά χρόνια η ARTEX δηλ. Agency for Artisticand Literary Promotions ήταν υπεύθυνη για τις μουσικές παραγωγές των συγκροτημάτων και ο κέντρο Municipal Sector of Culture, υπεύθυνο για το ντεκόρ και τη διακόσμηση του χώρου.
Η Casa de la Trova του Camaguey, έχει μια ιδιαιτερότητα, γιατί προσπάθησε και συνεχίζει να το κρατάει και σήμερα, να προωθήσει την παραδοσιακή μουσική της Κούβας. Έτσι κάθε ημέρα έχει και την τιμητική της. Κάθε Δευτέρα, παραδοσιακή κουβανέζικη μουσική, κάθε Τρίτη το Night of trova, κάθε Τετάρτη το Filin Night στην αυλή μια βραδιά γεμάτη αγάπη και συναισθήματα. Κάθε Πέμπτη η Night Campesina με το Quinteto Camaguey, ενώ την Παρασκευή η Pena Camacho μια βραδιά που παρουσιάζεται το συγκρότημα Soneros de Camacho, για καλή κουβάνικη μουσική. Τα Σάββατα υπάρχει το Son to Son με παραδοσιακή λαϊκή μουσική από τα καλύτερα groups στην πόλη. Την Κυριακή το πρωί το συγκρότημα The Mokekere, ενώ τη νύχτα στις 10 έχει ξανά son of son με διάφορα συγκροτήματα. Παίρνεις το βαλιτσάκι σου και κάθεσαι εδώ πέρα μέχρι τελικής πτώσεως. Το παραδοσιακό συγκρότημα El Son Entero, εμφανίζεται κάθε Κυριακή μόλις σκάσει μύτη το φως του φεγγαριού.
Όλα καταγράφηκαν μια που τη πηγή την είχαμε μπροστά μας και δεν το ξέραμε.
Κυριακή πρωί είπαμε; άρα έχουμε και λέμε, συγκρότημα Mokekere, αρπάζουμε μια κάτασπρη καρέκλα φερ φορζέ, δίπλα ακριβώς σε έναν ευτραφή μαυρούλη με την κυρά του στα πάλλευκα, και αφεθήκαμε στις μουσικές που ξεκινούσαν από son και συνέχιζαν με salsa, guaracha, bolero, trova new και old, αυθεντικές ρίζες της παραδοσιακής κουβανικής μουσικής. Η Νεφέλη χωρίς δεύτερη κουβέντα άνοιξε συζήτηση με τη λευκοντυμένη Claudia , η οποία παρεμπιπτόντως δεν ήξερε γρι αγγλικά αλλά οι δύο τους έθαψαν όλη την τρόβα.
-Τι κουτσομπολιό είναι αυτό κυρά μου, δε ντρέπεσαι;
-μαθαίνω για το κοινωνικό γίγνεσθαι της περιοχής να λέει η Νεφέλη και να μου μεταφέρει κάθε τρις και λίγο τα καθέκαστα.
-Ιταλός, δέκα χρόνια στην Κούβα τον θεωρούν δικό τους
-Αυτή έμεινε έγκυος με κάποιον που την παράτησε μόλις το έμαθε. Μια κουκλάρα πάντως
-Αυτή η οικογένεια έχει πολλά χρήματα κυρίως λόγω των συγγενών στο Μαϊάμι
-Ο γέρος είναι μόνος στη ζωή, αλλά κάθε Κυριακή έρχεται εδώ για να χορέψει.
-Η κυρία με τον πεταχτό κόκκινο πισινό, μιας κάποιας ηλικίας δουλεύει σε εργοστάσιο
- Η Teresita παλιά ηθοποιός του θεάτρου, βαρεμένη κοινώς τρελοκαμπέρο, τα έχει ψιλοχάσει αλλά παραμένει μια αρτίστα.
Μια εμφανίσιμη, ευγενής κυρία έρχεται και κάθεται δίπλα μας. Μόλις είχε τελειώσει η εκκλησία και ήρθε για ένα δύο χορούς, περιμένοντας τον άγνωστο που θα της ζητήσει να χορέψει, χωρίς ντροπές, χωρίς υπονοούμενα, χωρίς άλλες πονηρές αναφορές.
-παντρεμένη με δύο παιδιά, το ένα στην Αργεντινή…
-ααααα δε πιάνεσαι…
-ξέχασα, δουλεύει σε τράπεζα, ο άντρας της μηχανικός
-δεν είμαστε καλά, εσείς τους φακελώσατε όλους.
Την άφησα παρατηρώντας ότι είχε πάρει τα πάνω της καθώς έβλεπε ότι μια γυναίκα, μιας κάποιας ηλικίας την θεωρούσε ίση προς ίση, χωρίς να υπολογίζει τη διαφορά ηλικίας. Δεν ήταν η μικρή, η nina πια.
Δεν ήταν τα κουτσομπολιά το σημαντικό τελικά, απλά ήθελε να φωνάξει, είμαι μεγάλη πια, πάρτο απόφαση. Είναι οι στιγμές που τα συναισθήματά σου αλληλοσυγκρούονται, χάνεις το παιδάκι που τσιμπούσες, φιλούσες, χαζολογούσες και τώρα έχεις ένα πουλί μπροστά σου, που θέλει να πετάξει ελεύθερο, μακριά σου.
Εγώ, έχω πιάσει και τη συζήτηση με τον Juan νομίζω, δεν θυμάμαι καλά το όνομά του, ευτυχώς γνώστης της αγγλικής γλώσσας.
-Εγώ είμαι αυτός, μου λέει και δείχνει την αφίσα από πάνω.
ΧΧμμμ, α έτσι λοιπόν, ήταν ο τραγουδιστής του συγκροτήματος El Son Entero. Αρχίσανε και οι μπυροποσίες με τους πειρατές και δε μαζευόμαστε. Μέχρι τώρα μπύρα σε κονσερβοκούτι βρίσκαμε. Νάσου και μπουκάλι με χαρακτηριστικό την εικόνα ενός πειρατή, καθόσον οι πειρατές στην Κούβα λέγονται και Buccaneers, άρα παραγγέλνεις έναν πειρατή και αμέσως μπαίνουν στο νόημα. Ο Juan ανέλαβε να με εισάγει στην ιστορία της κουβανικής μπύρας. Υπάρχουν δύο είδη Bucanero, της πιο δημοφιλούς μπύρας, η standard Bucanero Fuerteμε (5.4% αλκοόλ) και η δυνατότερη η Bucanero Max (6.5% αλκοόλ). Υπάρχει και η Cristal, το κουτί έχει 5% παραπάνω μπύρα καθώς επίσης και αυτές που αγοράζουμε εμείς με CUP - η Mayabe – και η Princesa με 18 CUP (Peso Cubano) δηλ. 0.5 CUC. Οι με πέσος μπύρες, ασφαλώς κατώτερης ποιότητας, δεν είναι για τα στομάχια μας.
Δώστου και άλλη Bucanero, αυτός πάει να μας κάνει ντίρλα δεν το συζητάω, έρχονται και άλλοι πειρατές….
-όχι πειρατές , buccaneers, έτσι τους λέμε εδώ πέρα
-σιγά τα ωά, και οι δύο ειδικότητες καλά κουμάσια ήταν του λέω
-όχι να λέει αυτός, οι buccaneers ήταν socialista ενώ οι πειρατές capitalista
-άσε ρε φίλε, τρελάθηκες, η μπύρα μιλάει τώρα
-είσαι αλλού γι αλλού μου λέει, οι buccaneers ήταν πειρατές που εξέλεγαν τον καπετάνιο τους στο πλοίο, αλλά το πλήρωμα αποφάσιζε που θα επιτεθεί και πως. Όχι ο καπετάνιος. Ενώ στους πειρατές αποφάσιζε ο πλοίαρχος.
Ε, μη του χαλάσω το χατίρι, σκράπας όπως ήμουν περί της πειρατικής ιστορίας. Άντε γεια μας, άσπρο πάτο…α , αυτό δεν το ήξερε.
Ευτυχώς αποφάσισε να χορέψει δυο τρεις χορούς πρώτα με τη Νεφέλη, μετά με τη γυναίκα του, να χαρώ κανά τραγούδι. Τη Νεφέλη την εξόντωσε γρήγορα μπορώ να πω, τι ταχύτητα ήταν αυτή, τι φούρλες, έχανε το ένα χέρι το άλλο. Α, ένα καλό είχε, κόπηκε ο βήχας για το κουτσομπολιό της μικράς και ζήτησε φορείο.
-Καλά να πάθεις , έθαψες όλη τη casa με τη Claudia.
Το γεγονός βέβαια δεν πτόησε την Claudia η οποία επανήλθε, μάλιστα άρχισαν να συμμετέχουν στη συζήτηση και τα διπλανά τραπέζια. Μια οικογένεια είχαμε γίνει πια. Α, βρε ένα Francis Drake χρειάζεστε.
Επισκεφτήκαμε πολλές trovas στην Κούβα, όπως στο Vinales, στο Trinidad, στο Santiago και αλλού. Αν σε κάποιον αρέσει πραγματικά η μουσική, και γιατί να πάει κάποιος άραγε στην Κούβα αν δεν του αρέσει, δεν πρέπει να χάσει αυτή την trova.
Οι ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβει κανείς, αποφασίσαμε να φύγουμε αφού μοιράσαμε φιλιά στην ομήγυρη και κυρίως στην Teresita, εκείνη τη μουρλή, βγήκαμε ακούγοντας το "El Son Entero un coco pa su aggo".
Αφήνουμε πίσω μας τη μουσική και βγαίνουμε στην calle Marti, εκεί βρίσκεται το ένα από τα τρία- τέσσερα ονομαστά Paladar της πόλης,τοEl Cardenal, στο νούμερο 309 φημισμένο για το καλύτερο πιάτο comidas criollas της Κούβας. Ένα άλλο Paladar, το La Terraza, είναι στην οδό Santa Rosa 8 αλλά εκεί θα φάει κάποιος τα γνωστά, κοτόπουλο ή γουρούνι. Υπάρχει και το El Califa, στην Raul Lamar. Παίρνουμε τη cisneros, δρόμος γεμάτος κόσμο, ακόμη και τα καφενεία έχουν κόσμο αφοσιωμένο στο σκάκι, δε σου δίνει κανένας σημασία.
Περνάμε και την Galeria Uneac που κάθε Σάβατο έχει χορούς rumba και φτάνουμε στην Casa Natal de Nicolas Guillen στην οδό Hermanos Aguero. Ένα πολύ ωραίο σπίτι, όπου το 1902 γεννήθηκε ο διάσημος ποιητής, εθνικός αγωνιστής, επαναστάτης και ένας από τους ιδρυτές της εθνικής ένωσης κουβανών συγγραφέων και καλλιτεχνών ο Nicolas Guillen. Τούτος εδώ υπερασπίστηκε με θέρμη τα δικαιώματα των αφροκουβανών και υπήρξε εθνικός ποιητής της κούβας κάτι σαν τον Σολωμό το δικό μας.
Νάσου μπροστά μας και άλλη μια πλατεία, η Plaza trompaxadores.
Στη δυτική πλευρά της πλατείας βρίσκεται η Casa natal ignasio agramonte, αρχοντικό του 18ου αιώνα με κιγκλιδώματα από ξύλο, κατασχέθηκε από την κυβέρνηση στη διάρκεια του πολέμου. Αργότερα φιλοξένησε το προξενείο της Ισπανίας, το έχουν αναστηλωμένο με εξαιρετικό τρόπο. Στην πλατεία των εργατών κυριαρχεί ο καθεδρικός Nuestra Seniora de la Merced με μπαρόκ εξώστες και νωπογραφίες στην οροφή. Από κάπου ακούγεται μουσική, φωνές , χορός, μπαίνουμε στην Casa de la cultura, όπου χρησιμοποιείται σαν κέντρο εκπαίδευσης και πολιτισμού των νέων της Κούβας.
Χωνόμαστε στα στενά για να βρούμε το Teatro Principal στην οδό Padre Valencia, κάποιοι τυχεροί έβγαζαν εισητήρια για να δουν τη βραδινή παράσταση με το Μπαλέτο Folcοrico de Camaguey. 75 χορευτές, ουαου. Τι κρίμα, αυτό δεν το είχαμε κατά νου. Αναρωτιέσαι, πόσες ημέρες τελικά θέλει μια πόλη για να τη ζήσεις έστω και για λίγο.
Έχει περάσει μια ολόκληρη ημέρα σχεδόν στην πόλη των tinajones και ο δρόμος της επιστροφής για την πόρτα της Mirtha και του Candido είναι γεμάτος αναμνήσεις.
Ανήκε στον Ισπανό Manuel Cabin, ο οποίος το 1914, είχε στο ισόγειο ένα κατάστημα που πουλούσε μουσικά όργανα μέχρι τον Αύγουστο του 1973. Τότε έγινε η έδρα της casa del a trova και της δόθηκε το όνομα του Patricio Ballagas που ήταν γνωστός τροβαδούρος, συνθέτης και πατριώτης του Camaguey.Για αρκετά χρόνια η ARTEX δηλ. Agency for Artisticand Literary Promotions ήταν υπεύθυνη για τις μουσικές παραγωγές των συγκροτημάτων και ο κέντρο Municipal Sector of Culture, υπεύθυνο για το ντεκόρ και τη διακόσμηση του χώρου.
Η Casa de la Trova του Camaguey, έχει μια ιδιαιτερότητα, γιατί προσπάθησε και συνεχίζει να το κρατάει και σήμερα, να προωθήσει την παραδοσιακή μουσική της Κούβας. Έτσι κάθε ημέρα έχει και την τιμητική της. Κάθε Δευτέρα, παραδοσιακή κουβανέζικη μουσική, κάθε Τρίτη το Night of trova, κάθε Τετάρτη το Filin Night στην αυλή μια βραδιά γεμάτη αγάπη και συναισθήματα. Κάθε Πέμπτη η Night Campesina με το Quinteto Camaguey, ενώ την Παρασκευή η Pena Camacho μια βραδιά που παρουσιάζεται το συγκρότημα Soneros de Camacho, για καλή κουβάνικη μουσική. Τα Σάββατα υπάρχει το Son to Son με παραδοσιακή λαϊκή μουσική από τα καλύτερα groups στην πόλη. Την Κυριακή το πρωί το συγκρότημα The Mokekere, ενώ τη νύχτα στις 10 έχει ξανά son of son με διάφορα συγκροτήματα. Παίρνεις το βαλιτσάκι σου και κάθεσαι εδώ πέρα μέχρι τελικής πτώσεως. Το παραδοσιακό συγκρότημα El Son Entero, εμφανίζεται κάθε Κυριακή μόλις σκάσει μύτη το φως του φεγγαριού.
Όλα καταγράφηκαν μια που τη πηγή την είχαμε μπροστά μας και δεν το ξέραμε.
Κυριακή πρωί είπαμε; άρα έχουμε και λέμε, συγκρότημα Mokekere, αρπάζουμε μια κάτασπρη καρέκλα φερ φορζέ, δίπλα ακριβώς σε έναν ευτραφή μαυρούλη με την κυρά του στα πάλλευκα, και αφεθήκαμε στις μουσικές που ξεκινούσαν από son και συνέχιζαν με salsa, guaracha, bolero, trova new και old, αυθεντικές ρίζες της παραδοσιακής κουβανικής μουσικής. Η Νεφέλη χωρίς δεύτερη κουβέντα άνοιξε συζήτηση με τη λευκοντυμένη Claudia , η οποία παρεμπιπτόντως δεν ήξερε γρι αγγλικά αλλά οι δύο τους έθαψαν όλη την τρόβα.
-Τι κουτσομπολιό είναι αυτό κυρά μου, δε ντρέπεσαι;
-μαθαίνω για το κοινωνικό γίγνεσθαι της περιοχής να λέει η Νεφέλη και να μου μεταφέρει κάθε τρις και λίγο τα καθέκαστα.
-Ιταλός, δέκα χρόνια στην Κούβα τον θεωρούν δικό τους
-Αυτή έμεινε έγκυος με κάποιον που την παράτησε μόλις το έμαθε. Μια κουκλάρα πάντως
-Αυτή η οικογένεια έχει πολλά χρήματα κυρίως λόγω των συγγενών στο Μαϊάμι
-Ο γέρος είναι μόνος στη ζωή, αλλά κάθε Κυριακή έρχεται εδώ για να χορέψει.
-Η κυρία με τον πεταχτό κόκκινο πισινό, μιας κάποιας ηλικίας δουλεύει σε εργοστάσιο
- Η Teresita παλιά ηθοποιός του θεάτρου, βαρεμένη κοινώς τρελοκαμπέρο, τα έχει ψιλοχάσει αλλά παραμένει μια αρτίστα.
Μια εμφανίσιμη, ευγενής κυρία έρχεται και κάθεται δίπλα μας. Μόλις είχε τελειώσει η εκκλησία και ήρθε για ένα δύο χορούς, περιμένοντας τον άγνωστο που θα της ζητήσει να χορέψει, χωρίς ντροπές, χωρίς υπονοούμενα, χωρίς άλλες πονηρές αναφορές.
-παντρεμένη με δύο παιδιά, το ένα στην Αργεντινή…
-ααααα δε πιάνεσαι…
-ξέχασα, δουλεύει σε τράπεζα, ο άντρας της μηχανικός
-δεν είμαστε καλά, εσείς τους φακελώσατε όλους.
Την άφησα παρατηρώντας ότι είχε πάρει τα πάνω της καθώς έβλεπε ότι μια γυναίκα, μιας κάποιας ηλικίας την θεωρούσε ίση προς ίση, χωρίς να υπολογίζει τη διαφορά ηλικίας. Δεν ήταν η μικρή, η nina πια.
Δεν ήταν τα κουτσομπολιά το σημαντικό τελικά, απλά ήθελε να φωνάξει, είμαι μεγάλη πια, πάρτο απόφαση. Είναι οι στιγμές που τα συναισθήματά σου αλληλοσυγκρούονται, χάνεις το παιδάκι που τσιμπούσες, φιλούσες, χαζολογούσες και τώρα έχεις ένα πουλί μπροστά σου, που θέλει να πετάξει ελεύθερο, μακριά σου.
Εγώ, έχω πιάσει και τη συζήτηση με τον Juan νομίζω, δεν θυμάμαι καλά το όνομά του, ευτυχώς γνώστης της αγγλικής γλώσσας.
-Εγώ είμαι αυτός, μου λέει και δείχνει την αφίσα από πάνω.
ΧΧμμμ, α έτσι λοιπόν, ήταν ο τραγουδιστής του συγκροτήματος El Son Entero. Αρχίσανε και οι μπυροποσίες με τους πειρατές και δε μαζευόμαστε. Μέχρι τώρα μπύρα σε κονσερβοκούτι βρίσκαμε. Νάσου και μπουκάλι με χαρακτηριστικό την εικόνα ενός πειρατή, καθόσον οι πειρατές στην Κούβα λέγονται και Buccaneers, άρα παραγγέλνεις έναν πειρατή και αμέσως μπαίνουν στο νόημα. Ο Juan ανέλαβε να με εισάγει στην ιστορία της κουβανικής μπύρας. Υπάρχουν δύο είδη Bucanero, της πιο δημοφιλούς μπύρας, η standard Bucanero Fuerteμε (5.4% αλκοόλ) και η δυνατότερη η Bucanero Max (6.5% αλκοόλ). Υπάρχει και η Cristal, το κουτί έχει 5% παραπάνω μπύρα καθώς επίσης και αυτές που αγοράζουμε εμείς με CUP - η Mayabe – και η Princesa με 18 CUP (Peso Cubano) δηλ. 0.5 CUC. Οι με πέσος μπύρες, ασφαλώς κατώτερης ποιότητας, δεν είναι για τα στομάχια μας.
Δώστου και άλλη Bucanero, αυτός πάει να μας κάνει ντίρλα δεν το συζητάω, έρχονται και άλλοι πειρατές….
-όχι πειρατές , buccaneers, έτσι τους λέμε εδώ πέρα
-σιγά τα ωά, και οι δύο ειδικότητες καλά κουμάσια ήταν του λέω
-όχι να λέει αυτός, οι buccaneers ήταν socialista ενώ οι πειρατές capitalista
-άσε ρε φίλε, τρελάθηκες, η μπύρα μιλάει τώρα
-είσαι αλλού γι αλλού μου λέει, οι buccaneers ήταν πειρατές που εξέλεγαν τον καπετάνιο τους στο πλοίο, αλλά το πλήρωμα αποφάσιζε που θα επιτεθεί και πως. Όχι ο καπετάνιος. Ενώ στους πειρατές αποφάσιζε ο πλοίαρχος.
Ε, μη του χαλάσω το χατίρι, σκράπας όπως ήμουν περί της πειρατικής ιστορίας. Άντε γεια μας, άσπρο πάτο…α , αυτό δεν το ήξερε.
Ευτυχώς αποφάσισε να χορέψει δυο τρεις χορούς πρώτα με τη Νεφέλη, μετά με τη γυναίκα του, να χαρώ κανά τραγούδι. Τη Νεφέλη την εξόντωσε γρήγορα μπορώ να πω, τι ταχύτητα ήταν αυτή, τι φούρλες, έχανε το ένα χέρι το άλλο. Α, ένα καλό είχε, κόπηκε ο βήχας για το κουτσομπολιό της μικράς και ζήτησε φορείο.
-Καλά να πάθεις , έθαψες όλη τη casa με τη Claudia.
Το γεγονός βέβαια δεν πτόησε την Claudia η οποία επανήλθε, μάλιστα άρχισαν να συμμετέχουν στη συζήτηση και τα διπλανά τραπέζια. Μια οικογένεια είχαμε γίνει πια. Α, βρε ένα Francis Drake χρειάζεστε.
Επισκεφτήκαμε πολλές trovas στην Κούβα, όπως στο Vinales, στο Trinidad, στο Santiago και αλλού. Αν σε κάποιον αρέσει πραγματικά η μουσική, και γιατί να πάει κάποιος άραγε στην Κούβα αν δεν του αρέσει, δεν πρέπει να χάσει αυτή την trova.
Οι ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβει κανείς, αποφασίσαμε να φύγουμε αφού μοιράσαμε φιλιά στην ομήγυρη και κυρίως στην Teresita, εκείνη τη μουρλή, βγήκαμε ακούγοντας το "El Son Entero un coco pa su aggo".
Αφήνουμε πίσω μας τη μουσική και βγαίνουμε στην calle Marti, εκεί βρίσκεται το ένα από τα τρία- τέσσερα ονομαστά Paladar της πόλης,τοEl Cardenal, στο νούμερο 309 φημισμένο για το καλύτερο πιάτο comidas criollas της Κούβας. Ένα άλλο Paladar, το La Terraza, είναι στην οδό Santa Rosa 8 αλλά εκεί θα φάει κάποιος τα γνωστά, κοτόπουλο ή γουρούνι. Υπάρχει και το El Califa, στην Raul Lamar. Παίρνουμε τη cisneros, δρόμος γεμάτος κόσμο, ακόμη και τα καφενεία έχουν κόσμο αφοσιωμένο στο σκάκι, δε σου δίνει κανένας σημασία.
Περνάμε και την Galeria Uneac που κάθε Σάβατο έχει χορούς rumba και φτάνουμε στην Casa Natal de Nicolas Guillen στην οδό Hermanos Aguero. Ένα πολύ ωραίο σπίτι, όπου το 1902 γεννήθηκε ο διάσημος ποιητής, εθνικός αγωνιστής, επαναστάτης και ένας από τους ιδρυτές της εθνικής ένωσης κουβανών συγγραφέων και καλλιτεχνών ο Nicolas Guillen. Τούτος εδώ υπερασπίστηκε με θέρμη τα δικαιώματα των αφροκουβανών και υπήρξε εθνικός ποιητής της κούβας κάτι σαν τον Σολωμό το δικό μας.
Νάσου μπροστά μας και άλλη μια πλατεία, η Plaza trompaxadores.
Στη δυτική πλευρά της πλατείας βρίσκεται η Casa natal ignasio agramonte, αρχοντικό του 18ου αιώνα με κιγκλιδώματα από ξύλο, κατασχέθηκε από την κυβέρνηση στη διάρκεια του πολέμου. Αργότερα φιλοξένησε το προξενείο της Ισπανίας, το έχουν αναστηλωμένο με εξαιρετικό τρόπο. Στην πλατεία των εργατών κυριαρχεί ο καθεδρικός Nuestra Seniora de la Merced με μπαρόκ εξώστες και νωπογραφίες στην οροφή. Από κάπου ακούγεται μουσική, φωνές , χορός, μπαίνουμε στην Casa de la cultura, όπου χρησιμοποιείται σαν κέντρο εκπαίδευσης και πολιτισμού των νέων της Κούβας.
Χωνόμαστε στα στενά για να βρούμε το Teatro Principal στην οδό Padre Valencia, κάποιοι τυχεροί έβγαζαν εισητήρια για να δουν τη βραδινή παράσταση με το Μπαλέτο Folcοrico de Camaguey. 75 χορευτές, ουαου. Τι κρίμα, αυτό δεν το είχαμε κατά νου. Αναρωτιέσαι, πόσες ημέρες τελικά θέλει μια πόλη για να τη ζήσεις έστω και για λίγο.
Έχει περάσει μια ολόκληρη ημέρα σχεδόν στην πόλη των tinajones και ο δρόμος της επιστροφής για την πόρτα της Mirtha και του Candido είναι γεμάτος αναμνήσεις.
Attachments
Last edited by a moderator:
