STAV
Member
- Μηνύματα
- 235
- Likes
- 907
- Επόμενο Ταξίδι
- ΜΟΓΓΟΛΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δ.ΑΦΡΙΚΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
Προχωράμε με νωχελικά βήματα προς την λαμπερή Plaza San Juan de Dios, εδώ όπου κάθε Σάββατο απόγευμα, παραδοσιακή Afro Cuban μουσική , χοροί, τραγούδια και ταξιδιώτες από τα κοντινά νησιά γεμίζουν την πλατεία. Χρώματα και κίνηση συνοδεύουν τα congas και την σαντερία. Κυριακή πρωί, τα πλήθη έφυγαν, οι χορευτές ξεκουράζονται, οι μουσικές έδωσαν τη θέση τους στην απόλυτη ησυχία. Μόνο κάτι σιγανές ψαλμωδίες ακούγονται από μια γωνία.
Η Plaza San Juan de Dios, η πιο δημοφιλής πλατεία είναι ένα εθνικό μνημείο της πόλης. Περιβάλλεται από σπίτια του 18ου αιώνα, βαμμένα με χαρούμενα παστέλ χρώματα με κόκκινες στέγες. Δεν θές να μιλήσεις, να κινηθείς, να πεις τίποτε για να μη χαλάσεις την αθώα ομορφιά ενός καταπληκτικού χώρου, από τα ωραιότερα σημεία της Κούβας που επισκεφθήκαμε.
Έξω από το Parador de Los Tres Reyes που προσφέρει καταπληκτικό κοτόπουλο ο Εντέσιο κρατώντας ένα κιτσάτο ξυλόγλυπτο, σταματά τη Νεφέλη για να της το πουλήσει. Επιτέλους λέω από μέσα μου και κάποιος που μας πλευροκόπησε να πουλήσεις κάτι γιατί μέχρι τώρα ψυχή ζώσα δε μας είχε ενοχλήσει, ούτε για πούρα ούτε για σαπούνια ούτε για τίποτε και είχα αρχίσει να αμφιβάλω δεόντως για τα όσα είχα ακούσει εις την μητέρα πατρίδα. Εγώ με ελαφρά πηδηματάκια την έκανα και πήγα ανακαλύψω τις κυριακάτικες ψαλμωδίες. Κουβανοί μέσα στην εκκλησία με την θαυμάσια οροφή από μαόνι ενώ από επάνω ξεχωρίζει το επιβλητικό κωδωνοστάσιο. Εδώ βρίσκεται και το Provincial Center of Cultural Heritage, μία υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για την αναμόρφωση της πόλης.
Στεγάζεται σε ένα κτήριο με πράσινες και μπεζ αποχρώσεις, χτίστηκε το 1728 και ένα τμήμα του ανασκευάζεται για να λειτουργήσει σαν ξενοδοχείο.
Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τη Νεφέλη να βγάζει κάτι πραγματάκια από τη τσάντα της και να τα δίνει στον Εντέσιο. Άκουγα τα gracias μες την ησυχία και να λέω φτηνά τη γλυτώσαμε, δεν θα το πάρουμε το γλυπτό μαζί μας.
Ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο Museo Hospital San Juan de Dios, όταν τσουπ να ο Εντέσιο μπροστά μας. Ερε πείσμα λέω , δε θα τη γλιτώσουμε εύκολα από αυτόν.
-πες του ότι αυτό το ξύλινο κατασκεύασμα επ’ ουδενί χωράει στα σακίδιά μας.
Πλησιάζοντας τη νεφέλη ακάθεκτος , κάτι της ψιθυρίζει κάτι της χώνει στο χέρι, η Νεφέλη να φωνάζει no, no….
-α, τον άτιμο θα τον λιώσω.
-precentia, precentia να λέει ο Εντέσιο
Κόλλησα για μια στιγμή.
-Τι γίνεται ρε Νεφέλη;
-Τίποτε, μου έδωσε ένα πολύ παλιό νόμισμα σαν δώρο επειδή του έδωσα κάτι για την κόρη του. Εγώ δεν ήθελα να το πάρω μπαμπά, αλλά αυτός επέμενε.
Ένιωσα μια απροσδιόριστη ενοχή για τις σκέψεις μου, του έριξα να κλείσιμο του ματιού και μπήκαμε, με ένα cuc ο εις παρακαλώ, στο Museo San Juan de Dios. Μέχρι το 1902 λειτουργούσε ως νοσοκομείο για παιδιά και αργότερα απέκτησε ποικιλόμορφη χρησιμότητα.
Αρχίζεις να ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια κάτω από τις ψαλμωδίες της διπλανής εκκλησίας, κάθε σκαλί και τροπάριο, αναθεματίζεις την ώρα αυτουνού που αποφάσισε να βάλει τόσα σκαλοπάτια για νοσοκομείο, φτάνεις στην αυλή και νάσου τα tinajones. Όπου tinajones, πήλινα αγγεία στο πρότυπο των ισπανικών πιθαριών κρασιού τα οποία χρησιμοποιήθηκαν την εποχή της αποικιοκρατίας για να μαζεύουν οι ντόπιοι το νερό της βροχής σε περιόδους ξηρασίας. Τα δοχεία αυτά με ύψος έως και 1,5 μέτρα και διάμετρο 3 μέτρα τα βύθιζαν στο έδαφος για να διατηρείται το νερό δροσερό. Σύμφωνα με την παράδοση όταν ένας επισκέπτης έπινε το νερό που του προσέφερε μια κοπέλα από ένα tinajon την ερωτευόταν.
Τάδε έφη η ξεναγός, γιατί για την επίσκεψη στο μουσείο, με τις δύο σύριγγες για γαιδουροτόμαρα και ουχί για παιδιά, τις δύο ζυγαριές, τα δύο κεφαλοτρύπανα, τέσσερεις μηνιγγοφύλακες, τις δύο λαβίδες, τους πέντε καθετήρες, το ένα μητροσκόπιο και τα δύο όργανα σκολοπισμού υπήρχαν 6 φρουροί και 2 ξεναγοί. Οπότε κάτι μάθαινες, έτρεχαν να σε ενημερώσουν. Μωρέ μήπως τους είπε ο Ραούλ ότι θα τους βγάλει στην εφεδρεία εάν δεν δουλεύουν;;
Σκασίλα τους βέβαια για τα όργανα της ιατρικής και ιδιαίτερα της παιδιατρικής, ποιο πολύ πρεμούρα έχουν να σου δείξουν τους 5 τυπάδες που σε περιμένουν στη γωνία.
Και για να μην προστρέχει ο λογισμός σας, ασφαλώς εννοούν τους πέντε γνωστούς, Μαρτί, Κάστρο, Μασέο κ.λπ. σε graffiti. Ανεβαίνοντας όμως στην κορυφή του καμπαναριού έχεις μια καταπληκτική θέα της πόλης. Το αεράκι φυσάει απαλά, η μουσική σάλσα ακούγεται από κάπου και η πόλη σαν μια παγωμένη φωτογραφία μιας άλλης εποχής υποκλίνεται μπροστά σου.
Μάλλον εσύ υποκλίνεσαι μπροστά της αντιγυρίζει η μικρά. Γιατί αυτό που βλέπουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς. Και το θαυμάζεις σιωπηλός, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Άντε να προχωρήσουμε, έλα μου ντε, που στην έξοδο νάσου ο Εντέσιο πάλι.
-Α, τούτος δε θα μας αφήσει σε ησυχία. Άσε που από λουκ σου θύμιζε περισσότερο συνδικαλιστή της ΕΑΑΚ παρά πλασιέ ξύλινων ξόανων στην Κούβα.
-Πρεζεντία, πρεζεντία, δίνει άλλα τρία νομίσματα στη Νεφέλη
-Όχι δεν τα θέλω,
-Όχι πάρτα
Όχι ευχαριστώ, πάρτα, άντε ντε πάρτα να τελειώνουμε της λέω, του δίνει και ένα βραχιολάκι η Νεφέλη, της σκάει και ένα φιλί, ώπα εκεί το πήγαινες ωρέ;;;;
-Πάρτα πίσω τα νομίσματα του λέει η Νεφέλη αφού το ξανασκέφτηκε, εσύ είσαι φτωχός.
Τι ήταν να το ξεστομίσει.
-κορίτσι μου της λέει φτωχός είναι αυτός που είναι sin tierra, sin techo, sin futuro. Δεν το πιάσαμε αυτό, αλλά σαν γνήσιος συνδικάλας δε το έβαλε κάτω, το εξήγησε με νοήματα. Εγώ και στέγη έχω και φαγητό έχω και πιστεύω στο μέλλον. Οι επόμενοι λούμπεν θα είναι αυτοί, οι χωρίς μέλλον… Στην Κούβα ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλύτερα και τα παιδιά μας θα έχουν καλύτερο μέλλον. Adios amigo, adios nefeli. Hasta luego!!!!
- Ρε μπαμπά για μένα έλεγε;;;;;;;
Έβγαλα το σκασμό………………………………………. Ένας κουβανός και ένα ελληνόπουλο με τσάκιζαν αμείλικτα για όλα αυτά που έχω κάνει και δεν έχω κάνει τόσο καιρό.
Στην άκρη της πλατείας υπάρχει ένα πολύ ωραίο εστιατόριο, το La Campana de Toledo με εσωτερική αυλή, σπεσιαλιτέ criollo, αλλά ακριβό, τα πιάτα του ξεκινούν από 7cuc και φτάνουν τα 18cuc. Τα αξίζει όμως, κυρίως λόγω της ιδιαίτερης διακόσμησης του μαγαζιού με κεραμικά.
Πλησιάζει 11 το πρωί, έχουμε αργήσει, ώρα για την Casa de la Trova. Πουρνό - πουρνό είπε να πάμε η Mirtha, να προλάβουμε τους τουρίστες. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε την Cisneros, φτάνουμε πάλι στο πάρκο Ignacio Agramonte στην καρδιά του Camaquey. Αυτός ο τύπος, ήταν υποστράτηγος, επικεφαλής του επαναστατικού στρατού της πόλης στον πρώτο πόλεμο της ανεξαρτησίας κατά της ισπανίας. Προς τιμήν του, κότσαραν και ένα χάλκινο άγαλμα, που τον αποδίδει έφιππο. Από ένα σπίτι ακούγαμε μουσική του Francis Del Rio ο οποίος αποτελεί στυλοβάτη της κουβανικής σκηνής fusion. Ο Del Rio έχει τραγουδήσει μερικά από τα καλύτερα άλμπουμ της Κούβας νομίζω, της τελευταίας δεκαετίας. Απέναντι ακριβώς από το αλογάκι με τον κύριο, στο Cisneros 171 είναι η Casa de la Trova. Τα πρωινά της Κυριακής συνταξιούχοι κουβανοί, άνθρωποι μεγάλης ηλικίας έρχονται να θυμηθούν και να τραγουδήσουν παλιά κουβανικά τραγούδια. Και να χορέψουν βεβαίως.
Κατευθείαν στο δροσερό αίθριο στο πίσω μέρος του κτηρίου γιατί από εκεί μέσα σαν ένα ποτάμι έτρεχε δυνατά προς τα έξω ο κρυστάλλινος ήχος των παλιών. "Veinte Anos", θεϊκό τραγούδι.
Η Plaza San Juan de Dios, η πιο δημοφιλής πλατεία είναι ένα εθνικό μνημείο της πόλης. Περιβάλλεται από σπίτια του 18ου αιώνα, βαμμένα με χαρούμενα παστέλ χρώματα με κόκκινες στέγες. Δεν θές να μιλήσεις, να κινηθείς, να πεις τίποτε για να μη χαλάσεις την αθώα ομορφιά ενός καταπληκτικού χώρου, από τα ωραιότερα σημεία της Κούβας που επισκεφθήκαμε.
Έξω από το Parador de Los Tres Reyes που προσφέρει καταπληκτικό κοτόπουλο ο Εντέσιο κρατώντας ένα κιτσάτο ξυλόγλυπτο, σταματά τη Νεφέλη για να της το πουλήσει. Επιτέλους λέω από μέσα μου και κάποιος που μας πλευροκόπησε να πουλήσεις κάτι γιατί μέχρι τώρα ψυχή ζώσα δε μας είχε ενοχλήσει, ούτε για πούρα ούτε για σαπούνια ούτε για τίποτε και είχα αρχίσει να αμφιβάλω δεόντως για τα όσα είχα ακούσει εις την μητέρα πατρίδα. Εγώ με ελαφρά πηδηματάκια την έκανα και πήγα ανακαλύψω τις κυριακάτικες ψαλμωδίες. Κουβανοί μέσα στην εκκλησία με την θαυμάσια οροφή από μαόνι ενώ από επάνω ξεχωρίζει το επιβλητικό κωδωνοστάσιο. Εδώ βρίσκεται και το Provincial Center of Cultural Heritage, μία υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για την αναμόρφωση της πόλης.
Στεγάζεται σε ένα κτήριο με πράσινες και μπεζ αποχρώσεις, χτίστηκε το 1728 και ένα τμήμα του ανασκευάζεται για να λειτουργήσει σαν ξενοδοχείο.
Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τη Νεφέλη να βγάζει κάτι πραγματάκια από τη τσάντα της και να τα δίνει στον Εντέσιο. Άκουγα τα gracias μες την ησυχία και να λέω φτηνά τη γλυτώσαμε, δεν θα το πάρουμε το γλυπτό μαζί μας.
Ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο Museo Hospital San Juan de Dios, όταν τσουπ να ο Εντέσιο μπροστά μας. Ερε πείσμα λέω , δε θα τη γλιτώσουμε εύκολα από αυτόν.
-πες του ότι αυτό το ξύλινο κατασκεύασμα επ’ ουδενί χωράει στα σακίδιά μας.
Πλησιάζοντας τη νεφέλη ακάθεκτος , κάτι της ψιθυρίζει κάτι της χώνει στο χέρι, η Νεφέλη να φωνάζει no, no….
-α, τον άτιμο θα τον λιώσω.
-precentia, precentia να λέει ο Εντέσιο
Κόλλησα για μια στιγμή.
-Τι γίνεται ρε Νεφέλη;
-Τίποτε, μου έδωσε ένα πολύ παλιό νόμισμα σαν δώρο επειδή του έδωσα κάτι για την κόρη του. Εγώ δεν ήθελα να το πάρω μπαμπά, αλλά αυτός επέμενε.
Ένιωσα μια απροσδιόριστη ενοχή για τις σκέψεις μου, του έριξα να κλείσιμο του ματιού και μπήκαμε, με ένα cuc ο εις παρακαλώ, στο Museo San Juan de Dios. Μέχρι το 1902 λειτουργούσε ως νοσοκομείο για παιδιά και αργότερα απέκτησε ποικιλόμορφη χρησιμότητα.
Αρχίζεις να ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια κάτω από τις ψαλμωδίες της διπλανής εκκλησίας, κάθε σκαλί και τροπάριο, αναθεματίζεις την ώρα αυτουνού που αποφάσισε να βάλει τόσα σκαλοπάτια για νοσοκομείο, φτάνεις στην αυλή και νάσου τα tinajones. Όπου tinajones, πήλινα αγγεία στο πρότυπο των ισπανικών πιθαριών κρασιού τα οποία χρησιμοποιήθηκαν την εποχή της αποικιοκρατίας για να μαζεύουν οι ντόπιοι το νερό της βροχής σε περιόδους ξηρασίας. Τα δοχεία αυτά με ύψος έως και 1,5 μέτρα και διάμετρο 3 μέτρα τα βύθιζαν στο έδαφος για να διατηρείται το νερό δροσερό. Σύμφωνα με την παράδοση όταν ένας επισκέπτης έπινε το νερό που του προσέφερε μια κοπέλα από ένα tinajon την ερωτευόταν.
Τάδε έφη η ξεναγός, γιατί για την επίσκεψη στο μουσείο, με τις δύο σύριγγες για γαιδουροτόμαρα και ουχί για παιδιά, τις δύο ζυγαριές, τα δύο κεφαλοτρύπανα, τέσσερεις μηνιγγοφύλακες, τις δύο λαβίδες, τους πέντε καθετήρες, το ένα μητροσκόπιο και τα δύο όργανα σκολοπισμού υπήρχαν 6 φρουροί και 2 ξεναγοί. Οπότε κάτι μάθαινες, έτρεχαν να σε ενημερώσουν. Μωρέ μήπως τους είπε ο Ραούλ ότι θα τους βγάλει στην εφεδρεία εάν δεν δουλεύουν;;
Σκασίλα τους βέβαια για τα όργανα της ιατρικής και ιδιαίτερα της παιδιατρικής, ποιο πολύ πρεμούρα έχουν να σου δείξουν τους 5 τυπάδες που σε περιμένουν στη γωνία.
Και για να μην προστρέχει ο λογισμός σας, ασφαλώς εννοούν τους πέντε γνωστούς, Μαρτί, Κάστρο, Μασέο κ.λπ. σε graffiti. Ανεβαίνοντας όμως στην κορυφή του καμπαναριού έχεις μια καταπληκτική θέα της πόλης. Το αεράκι φυσάει απαλά, η μουσική σάλσα ακούγεται από κάπου και η πόλη σαν μια παγωμένη φωτογραφία μιας άλλης εποχής υποκλίνεται μπροστά σου.
Μάλλον εσύ υποκλίνεσαι μπροστά της αντιγυρίζει η μικρά. Γιατί αυτό που βλέπουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς. Και το θαυμάζεις σιωπηλός, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Άντε να προχωρήσουμε, έλα μου ντε, που στην έξοδο νάσου ο Εντέσιο πάλι.
-Α, τούτος δε θα μας αφήσει σε ησυχία. Άσε που από λουκ σου θύμιζε περισσότερο συνδικαλιστή της ΕΑΑΚ παρά πλασιέ ξύλινων ξόανων στην Κούβα.
-Πρεζεντία, πρεζεντία, δίνει άλλα τρία νομίσματα στη Νεφέλη
-Όχι δεν τα θέλω,
-Όχι πάρτα
Όχι ευχαριστώ, πάρτα, άντε ντε πάρτα να τελειώνουμε της λέω, του δίνει και ένα βραχιολάκι η Νεφέλη, της σκάει και ένα φιλί, ώπα εκεί το πήγαινες ωρέ;;;;
-Πάρτα πίσω τα νομίσματα του λέει η Νεφέλη αφού το ξανασκέφτηκε, εσύ είσαι φτωχός.
Τι ήταν να το ξεστομίσει.
-κορίτσι μου της λέει φτωχός είναι αυτός που είναι sin tierra, sin techo, sin futuro. Δεν το πιάσαμε αυτό, αλλά σαν γνήσιος συνδικάλας δε το έβαλε κάτω, το εξήγησε με νοήματα. Εγώ και στέγη έχω και φαγητό έχω και πιστεύω στο μέλλον. Οι επόμενοι λούμπεν θα είναι αυτοί, οι χωρίς μέλλον… Στην Κούβα ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλύτερα και τα παιδιά μας θα έχουν καλύτερο μέλλον. Adios amigo, adios nefeli. Hasta luego!!!!
- Ρε μπαμπά για μένα έλεγε;;;;;;;
Έβγαλα το σκασμό………………………………………. Ένας κουβανός και ένα ελληνόπουλο με τσάκιζαν αμείλικτα για όλα αυτά που έχω κάνει και δεν έχω κάνει τόσο καιρό.
Στην άκρη της πλατείας υπάρχει ένα πολύ ωραίο εστιατόριο, το La Campana de Toledo με εσωτερική αυλή, σπεσιαλιτέ criollo, αλλά ακριβό, τα πιάτα του ξεκινούν από 7cuc και φτάνουν τα 18cuc. Τα αξίζει όμως, κυρίως λόγω της ιδιαίτερης διακόσμησης του μαγαζιού με κεραμικά.
Πλησιάζει 11 το πρωί, έχουμε αργήσει, ώρα για την Casa de la Trova. Πουρνό - πουρνό είπε να πάμε η Mirtha, να προλάβουμε τους τουρίστες. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε την Cisneros, φτάνουμε πάλι στο πάρκο Ignacio Agramonte στην καρδιά του Camaquey. Αυτός ο τύπος, ήταν υποστράτηγος, επικεφαλής του επαναστατικού στρατού της πόλης στον πρώτο πόλεμο της ανεξαρτησίας κατά της ισπανίας. Προς τιμήν του, κότσαραν και ένα χάλκινο άγαλμα, που τον αποδίδει έφιππο. Από ένα σπίτι ακούγαμε μουσική του Francis Del Rio ο οποίος αποτελεί στυλοβάτη της κουβανικής σκηνής fusion. Ο Del Rio έχει τραγουδήσει μερικά από τα καλύτερα άλμπουμ της Κούβας νομίζω, της τελευταίας δεκαετίας. Απέναντι ακριβώς από το αλογάκι με τον κύριο, στο Cisneros 171 είναι η Casa de la Trova. Τα πρωινά της Κυριακής συνταξιούχοι κουβανοί, άνθρωποι μεγάλης ηλικίας έρχονται να θυμηθούν και να τραγουδήσουν παλιά κουβανικά τραγούδια. Και να χορέψουν βεβαίως.
Κατευθείαν στο δροσερό αίθριο στο πίσω μέρος του κτηρίου γιατί από εκεί μέσα σαν ένα ποτάμι έτρεχε δυνατά προς τα έξω ο κρυστάλλινος ήχος των παλιών. "Veinte Anos", θεϊκό τραγούδι.
Attachments
Last edited by a moderator:
