Ινδονησία Μαλαισία Ταϊβάν Φιλιππίνες Μαλαισία (και Ταϊβάν, και Φιλιππίνες, και Ιάβα, και, και, και...) για εννιά -τουλάχιστον- μήνες

10900km

Member
Μηνύματα
392
Likes
4.189

Δευτέρα βράδυ, στον σιδηροδρομικό σταθμό του Butterworth, λίγο πριν πάρουμε το τρένο της επιστροφής στην Κουάλα Λούμπουρ, έχοντας περάσει 70-75 ώρες στο νησί Penang, μοιραζόμενος την -φιουυυ... Ανακούφιση- κλιματιζόμενη αίθουσα αναμονής με περίπου 15 Μαλαισιανούς που χάζευαν στην τηλεόραση μία αστυνομική χονγκ κονγκ-ιανή ταινία (τις οποίες οι Μαλαισιανοί λατρεύουν, όχι μόνο οι κινεζικής καταγωγής, αλλά και οι ινδικής, και οι ίδιοι οι Malays), έκανα... ταμείο στο προσωπικό καθημερινό ημερολόγιό μου, “ταμείο” του χρόνου που περάσαμε στο νησί. Μόλις διάβασα τι έγραψα εκείνο το βράδυ, εν μέσω... πιστολιών και ουρλιαχτών στα Καντονέζικα. Το “ταμείο” λοιπόν λέει ότι οι τρεις ημέρες στο νησί ήταν όχι μόνο απολαυστικές, αλλά και άκρως χρήσιμες...

Χάρηκα το πόσο ξεκούραστη ήταν η μετάβασή μας εκεί, με τρένο, κι όχι με αυτοκίνητο, στο οποίο πλέον έχω αναπτύξει απέχθεια, λόγω του πολύ χρόνου, περισσότερου από ποτέ άλλοτε στη ζωή μου, που περνάω σε αυτοκίνητο στην Κουάλα Λούμπουρ. Χάρηκα τη... νοερή γραμμή που τράβηξα όταν ανεβήκαμε στο φέρι για να περάσουμε απέναντι, στο νησί, γραμμή που άφηνε πίσω την καθημερινότητα (έστω και ευχάριστη τις πολύ περισσότερες ημέρες) της ζωής στην Κουάλα Λούμπουρ, κι είχε μπροστά της ένα τριήμερο-μίνι διακοπές σε νησί. Χάρηκα το πόσο καλός και (για μένα απερίγραπτα σημαντικό) ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ήταν ο ξενώνας μας (λίγα, πολύ λίγα πράγματα με “χαλάνε” στη ζωή στην Κουάλα Λούμπουρ, και το βασικότερο όλων είναι το πού βρίσκεται το σπίτι της φίλης μου, κάπου μεταξύ “τέρμα Θεού” και “μέση του πουθενά”).

Χάρηκα τις... ποδηλατάδες μας, το ότι με λιγότερο από δύο ευρώ νοικιάσαμε μικρά ποδήλατα (από εκείνα που διπλώνουν) την πρώτη μέρα, για να “γυρίσουμε” την Georgetown, και με λιγότερο από τέσσερα ευρώ (για ολόκληρη τη μέρα είναι αυτές οι τιμές) νοικιάσαμε μεγαλύτερα ποδήλατα τη δεύτερη μέρα για να πάμε σε ένα χωριό 25 χιλιόμετρα από την Georgetown, και να επιστρέψουμε, κάνοντας συνολικά κάτι περισσότερο από 50 χιλιόμετρα. Χάρηκα φυσικά το φαγητό, το ότι με κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο από ένα ευρώ μπορούσα να ευχαριστηθώ από “banana leaf” (αυτό που έχεις ρύζι πάνω σε ένα φύλλο μπανανιάς, με διάφορα συνοδευτικά τα οποία... τσαλαβουτάς στο ρύζι, και καταλήγεις να γλείφεις -κυριολεκτικά- τα δάχτυλά σου), μέχρι char kway teow (τύπος νουντλς, αποθέωση του γαστριμαργικού πλούτου της Μαλαισίας, μια και αν και πρόκειται για κινέζικο φαγητό, ΔΕΝ υπάρχει -σε αυτήν τη μορφή του- ούτε καν στην ίδια την Κίνα), κι από nasi lemak (φαγητό-σήμα κατατεθέν του malay φαγητού), μέχρι δροσερό cendol (γράφω τα ονόματα με λατινικούς χαρακτήρες, μήπως κάποιος θέλει να τα googleάρει).

Χάρηκα τη θέα από τον 66ο όροφο του Κόμταρ, του ουρανοξύστη-έμβλημα της Georgetown. Προσφέρει αυτό που λένε “a million-dollar view”, αλλά με κόστος μόλις πέντε ρίνγκιτ, κάτι περισσότερο από ένα ευρώ. Χάρηκα την αστείρευτη street art της Georgetown, το ότι σε κάθε γωνία, σε κάθε “ανύποπτο” τοίχο (λες και υπάρχουν “ύποπτοι” τοίχοι...), μπορούσε να μας περιμένει μία έκπληξη. Χάρηκα τις βόλτες, πρωινές και βραδινές, σε “αποβάθρες-γειτονιές”. Πήγαμε σε τρία “jetties”, τα οποία θα τα περιέγραφα έτσι ακριβώς, σαν “αποβάθρες-γειτονιές”, χτισμένες πάνω σε πάσσαλους, πάνω στη θάλασσα, με σπίτια, κινέζικους ναούς, ακόμα και ξενώνες (στο μεγαλύτερο και πιο “τουριστικοποιημένο” jetty).

Χάρηκα, ομολογώ, την έλλειψη πολλών μουσουλμάνων. Η Penang είναι... κινεζοκρατούμενη, πάνω από τους μισούς νησιώτες είναι Μαλαισιανοί κινεζικής καταγωγής. Οι ινδικής καταγωγής είναι στο 20-25%, κι άλλοι τόσοι είναι οι μουσουλμάνοι Malays, λίγοι όμως στην Georgetown, και περισσότεροι σε χωριά στο υπόλοιπο νησί. Το... θέμα μου με τους μουσουλμάνους έχει να κάνει με τις καλυμμένες γυναίκες, κι όχι με τη θρησκεία γενικά. Πολύ απλά, όταν βλέπω μαζεμένες γυναίκες καλυμμένες από την κορφή μέχρι τα νύχια, με πιάνει ένα κάποιο ψυχοπλάκωμα, άλλοτε μικρό (όταν τα ρούχα τους είναι πολύχρωμα), κι άλλοτε μεγάλο (στο εμπορικό κέντρο στη βάση των Πύργων Πετρόνας για παράδειγμα, όπου δεκάδες ζευγάρια από χώρες του Περσικού Κόλπου κάνουν τα ψώνια τους, με τις γυναίκες να είναι... κινούμενες μαύρες κουρτίνες). Δικαίωμά τους, θρησκεία τους, επιλογή τους, όλα δεκτά, είμαι ο τελευταίος που θα κρίνει οποιονδήποτε για το τι πιστεύει και πώς ντύνεται, όμως, πολύ απλά, η συγκεκριμένη εικόνα μού βαραίνει την ψυχή. Ένας από τους συμβιβασμούς που κάνω ζώντας στην κατά βάση μουσουλμανική Μαλαισία.

Κάπως έτσι κατέληξα να κλείσω το κείμενό μου τη Δευτέρα το βράδυ, μετά την αναγγελία ότι μπορούσαμε να επιβιβαστούμε στο τρένο, γράφοντας ότι αν ήμουν μόνος στη Μαλαισία, αν δε ζούσα με τη φίλη μου στην Κουάλα Λούμπουρ, θα μοίραζα τον χρόνο μου μεταξύ ΚΛ (μένοντας όμως στο κέντρο), Penang, και Melaka (πόλη λίγο νότια από την ΚΛ, δύο ώρες με λεωφορείο, με πολύ... χαλαρή ατμόσφαιρα). Then again, αν περνούσα έναν μήνα στην Penang, μπορεί να έβρισκε εφαρμογή στον τρόπο σκέψη μου το γνωστό “το γρασίδι είναι πάντα πιο πράσινο στην απέναντι πλευρά του φράκτη”, και να μου έλειπε η “αποκομμένος από τον κόσμο” αίσθηση που έχω μένοντας εδώ που μένω στην ΚΛ, αλλά και οι γάτες της φίλης μου που πηδάνε και αράζουν στα πόδια μου κάθε φορά που κάθομαι στον καναπέ για να δω ποδόσφαιρο στην τηλεόραση (γύρω στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα, τότε που αρχίζουν οι αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ)... Ξέρω ότι δεν ανακαλύπτω την Αμερική γράφοντας ότι ποτέ δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα...

 

YBONNH

Member
Μηνύματα
234
Likes
115
Ονειρεμένο Ταξίδι
γυρος του κοσμου
Καλωσορισες πισω στο φορουμ!:)
Ειναι αληθεια πως 14 μηνες απουσιας ειναι πολλοι, αλλα αν γραφεις συστηματικα απο τωρα και στο εξης, θα το παραβλεψουμε.:lol:
 

go2dbeach

Member
Μηνύματα
5.962
Likes
9.344
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Τελευταία το έχω ΄σύστημα΄να γράφω απάντηση προτού καν διαβάσω :D
κυρίως γιατί κάποιος γράφει για αγαπημένη μου χώρα (βλέπε Κολομβία) οπου ο τίτλος και μόνο με ξεσηκώνει.
Στη δική σου περίπτωση ομολογώ οτι αυτό το Φιλιππίνες ήταν ένας λόγος να μου τραβήξει την προσοχή-αγαπημένη χώρα γαρ- και ο άλλος λόγος , ο 10900km- αγαπημένος μου πόστερ.
Σε προτιμώ πάντα σε λατινοαμερικάνικες ιστορίες, αλλά οκ, από το τίποτα δεχόμαστε και Ασία :bleh:
Καλώς ήρθες πίσω στο φόρουμ desaparecido!
 

tupacgr13

Member
Μηνύματα
283
Likes
597
Επόμενο Ταξίδι
Άγνωστο!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νεπάλ
Είναι από τις ιστορίες που ουσιαστικά με έβαλαν σε αυτό το φόρουμ. Ευχαριστούμε πολύ που τις μοιράζεσαι :)!
 

eva kas

Member
Μηνύματα
961
Likes
225
Επόμενο Ταξίδι
οσο πιο μακρια γινεται!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτικη + Αρκτικη
μας μπουρδουκλωσες με τοσες χωρες σε τoσες λιγες γραμμες.......:p
παρολα αυτα ζηλευωωωω και περιμενω την συνεχεια με αγωνια!
 

mariath

Member
Μηνύματα
2.208
Likes
5.673
Ονειρεμένο Ταξίδι
Όλη η Νότια Αμερική
Έχεις μια ευκαιρία να εξιλεωθείς που μας άφησες στα κρύα του λουτρού στη Νότια Αμερική! :D Μαλαισία, Φιλιππίνες, Ταϊβάν, ό,τι και να μας γράψεις καλοδεχούμενο από σένα! Welcome back!
 

10900km

Member
Μηνύματα
392
Likes
4.189
Πληκτρολογώ, και η προσοχή μου αποσπάται από τα... “ουράνιο τόξο” δάχτυλά μου. Σύμφωνα με μία εκτίμηση που μόλις διάβασα στη διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας New Straits Times, τουλάχιστον χίλιοι ήμασταν οι Μαλαισιανοί (κυρίως ινδικής καταγωγής, αλλά κι αρκετοί κινεζικής) και (πάμπολλοι) ξένοι που πήγαμε χθες το μεσημέρι σε έναν ινδουιστικό ναό και... γιορτάσαμε τον ερχομό της άνοιξης στο ετήσιο Holi Festival. Φανταστείτε έναν μικρό ανοικτό χώρο, έναν τύπο πάνω σε μία μεγάλη υδροφόρα να περιλούζει τους πάντες με νερό, τους πάντες με ένα νεροπίστολο στο χέρι, πρόσωπα (και μαλλιά, και ρούχα) καλυμμένα από σκόνη σε κάθε λογής χρώμα, και φυσικά (μια και πρόκειται για ινδική γιορτή) δυνατή μπολιγουντιανή μουσική από μεγάλα ηχεία. Πανηγύρι...

Η φίλη μου με είχε προειδοποιήσει να φορέσω ρούχα που δε θα με πείραζε να πετάξω αμέσως μετά τη γιορτή. Η εμπειρία της από Holi προηγούμενων ετών τής έχει... διδάξει ότι οι σκόνες, τον πωπό σου κάτω να χτυπάς, δε βγαίνουν τελείως. Όσο για το δέρμα, δύο ντουζ έκανα χθες μετά τη γιορτή, ένα το απόγευμα κι ένα το βράδυ, άλλο ένα έκανα σήμερα το πρωί, και τα δάχτυλά μου εξακολουθούν να μοιάζουν λες και το βράδυ, ενώ κοιμόμουν, είχα κάποιο ανιψάκι μου να παίζει με χρώματα, κάνοντας τα χέρια μου καμβά απελευθέρωσης της δημιουργικότητάς του...

Στην περιγραφή του σκηνικού στην πρώτη παράγραφο, να προσθέσω ότι ο ινδουιστικός ναός που οργάνωσε τη γιορτή (χρησιμοποιώντας το facebook για να επικοινωνήσει την πρωτοβουλία του σε όσο γινόταν περισσότερο κόσμο), πρόσφερε δωρεάν φαγητό, κάτω από ένα μεγάλο στέγαστρο, ακριβώς δίπλα στην αλάνα του χρωματομπουγελώματος. Χαβαλές, ξεσηκωτική μουσική, λαχταριστό φαγητό... Έχω πάει και σε ινδουιστικές γιορτές πολύ λιγότερο διασκεδαστικές από τη χθεσινή, μία λέξη όμως που κανείς ποτέ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για να περιγράψει ινδουιστική γιορτή είναι “βαρετή”...

Η χθεσινή γιορτή είναι χαρακτηριστικό δείγμα ενός εκ των στοιχείων που μου αρέσουν πολύ στη Μαλαισία. Μουσουλμάνοι, κινεζικής καταγωγής Μαλαισιανοί, και ξένοι, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στις ινδουιστικές γιορτές. Κινεζικής καταγωγής Μαλαισιανοί, ινδικής καταγωγής, και ξένοι, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στις γιορτές των μουσουλμάνων (που αποτελούν και την πλειοψηφία στη χώρα). Ινδικής καταγωγής Μαλαισιανοί (οι περισσότεροι ινδουιστές), ethnic Malays (μουσουλμάνοι), και ξένοι, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στις γιορτές των κινεζικής καταγωγής πολιτών. Κι ανήμερα Χριστουγέννων, όλοι τους θα πουν “merry Christmas” σε “Δυτικούς” που υποθέτουν ότι πρέπει να είναι χριστιανοί. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι παντού, κι αυτό είναι κάτι που λατρεύω στη Μαλαισία. Εκεί που μου τα... χαλάνε οι Μαλαισιανοί, κάθε εθνοτικής ομάδας και θρησκείας, είναι το πόσοι εξ αυτών αρπάζουν αυτές τις... to know us better (για να δανειστώ ατάκα από κωμωδία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου) ευκαιρίες από τα μαλλιά...

Στο πόσο αρμονικά ή μη, συνυπάρχουν όλες οι εθνοτικές ομάδες στη Μαλαισία, αναφέρθηκα κάποιες φορές στις “Μαλαισιοφλυαρίες” μου το 2010. Αυτές τις τρεις εβδομάδες που έχω εδώ φέτος, έχω παρατηρήσει μία μικρή αλλαγή, προς το καλύτερο. Στις συγκρίσεις όμως που ασυναίσθητα κάνω από την πρώτη μέρα μου εδώ, μεταξύ Μαλαισίας του 2010 και Μαλαισίας του 2013, θα αφιερώσω το επόμενο κείμενο. Για την ώρα επιστρέφω στο μπάνιο για ένα ακόμα δυνατό τρίψιμο χεριών...

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια, τα “ευχαριστώ” σας, και για τον χρόνο που αφιερώσατε για να με διαβάσετε προχθές.

Χαιρετίσματα από Κουάλα Λούμπουρ
 

go2dbeach

Member
Μηνύματα
5.962
Likes
9.344
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Μικρό το κεφάλαιο, αλλά χρωμάτισες τη μέρα μου :)
 

10900km

Member
Μηνύματα
392
Likes
4.189
Κουαλαλουμπουριανές διαφορές μεταξύ 2010 και 2013... Βασικότερη όλων, ότι η KL σήμερα είναι πολύ (πάρτε το “πολύ”, δεκαπλασιάστε το, αυτό που προκύπτει διπλασιάστε το, κι έχετε μόνο το μισό από το για πόσο “πολύ” πραγματικά πρόκειται) πιο... χτισμένη από την πόλη που άφησα τον Νοέμβριο του '10. Ουρανοξύστες που τότε τους άφησα “στα μισά τους”, σήμερα όχι μόνο είναι ολοκληρωμένοι (κάτι που ούτως ή άλλως δεν προκαλεί εντύπωση, μια και πέρασαν δυόμισι χρόνια), αλλά έχουν δίπλα τους άλλους υπό (με ταχείς ρυθμούς) υπό ανέγερση ουρανοξύστες. Οικοδομικά συγκροτήματα που δίχως ίχνος υπερβολής μπορείς, λόγω έκτασης που καλύπτουν και περιλαμβανομένων κατοικιών, να τα χαρακτηρίσεις “μικρά χωριά”, τα είχα αφήσει στη... φάση της προετοιμασίας του χώρου πριν καν πέσουν τα πρώτα μπετά, και σήμερα είναι... “εντός πόλης χωριουδάκια” με τα όλα τους. Και πράσινες εκτάσεις που τις είχα αφήσει περιφραγμένες με ταμπέλες “no trespassing” κάπου κρεμασμένες, κι αυτές ακόμα είναι σήμερα συγκροτήματα μονοκατοικιών, καταστήματα, φαγάδικα...

Οι γραμμές των μέσων μαζικής μεταφοράς επεκτείνονται, ακόμα και στη δική μας “γειτονιά”, κάπου 20-25 χιλιόμετρα από τους Πύργους Πετρόνας. Το “ακόμα” έχει να κάνει λιγότερο με την απόσταση από το κέντρο της πόλης, και περισσότερο με το ότι η περιοχή που μένουμε ελέγχεται από την Αντιπολίτευση, κι η κεντρική Κυβέρνηση φρόντισε τα πέντε τελευταία χρόνια (μετά τις τελευταίες εκλογές) να... τιμωρήσει τον κόσμο εδώ, παγώνοντας όλα τα δημόσια έργα. Πρόσφατα άρχισαν ξανά τα έργα, επειδή, ω, τι σύμπτωση, πολύ σύντομα θα έχουμε εκλογές...

Ο νέος σταθμός λεωφορείων, ο οποίος μοιάζει περισσότερο με κτήριο αεροδρομίου κι έχει τόση σχέση με τον Puduraya, τον παλιό σταθμό λεωφορείων της KL, όση (σχέση) έχει ένα Airbus A380 με... χαρταετό, είναι πλέον πλήρως λειτουργικός (το '10 τον άφησα “στα τελειώματά του”). Μέχρι και νέο σούπερ τερματικό σταθμό “βρήκα” στο αεροδρόμιο (παραδίδεται τον Ιούνιο), και θα αποτελέσει τε-ρά-στι-α αναβάθμιση του “παλιού LCCT” (τερματικός σταθμός Low Cost εταιρειών), από τον οποίο έχετε περάσει όσοι έχετε πετάξει από/προς KL με την -αυξανόμενα ενοχλητική, αλλά ομολογουμένως θελκτικά οικονομική- AirAsia.

Όσο για αυτό που ανέφερα προχθές περί... συγχνωτισμού Μαλαισιανών από διαφορετικές εθνοτικές ομάδες, έχω την αίσθηση ότι κι εκεί κάποια μικρή αλλαγή έχει σημειωθεί. Το “λέω” επειδή έχω προσέξει νεαροπαρέες αποτελούμενες από Malays, Κινεζο-Μαλαισιανούς, και Ινδο-Μαλαισιανούς, να μοιράζονται τραπέζια σε food courts για παράδειγμα, και να μιλάνε στα Αγγλικά, κάτι που το 2010 θυμάμαι ότι είχα δει πολύ-πολύ λίγες φορές. Όχι ότι η Μαλαισία έγινε μέσα σε δυόμισι χρόνια κάποιος επί γης πολυεθνοτικός παράδεισος... Όμως, είναι σαν να μην έχεις δει ένα παιδάκι επί δυόμισι χρόνια. Το άφησες με το που πήγε “νήπια”, και το βρίσκεις να τελειώνει τη Β' Δημοτικού. Η διαφορά στο ύψος του είναι εμφανής. Παιδάκι παραμένει, δεν είναι ότι ζορίζεται να βολέψει τα πόδια του στο πίσω κάθισμα μικρού αυτοκινήτου, όμως ειδικά στα μάτια κάποιου που ήταν απών επί δυόμισι χρόνια, η διαφορά είναι πασιφανής.

Τέλος, μία ευχάριστη μη αλλαγή-αλλαγή έχει να κάνει με το πόσο λίγο έχουν ανέβει οι τιμές. Τον Δεκέμβριο του 2011, την πρώτη φορά που πήγα σε σούπερ μάρκετ κοντά στο σπίτι όπου έμεινα για δύο μήνες στο Μπουένος Άιρες, δεν ήξερα αν έπρεπε να ξεκαρδιστώ στα γέλια ή να δακρύσω, διαπιστώνοντας ότι οι τιμές, σε σχέση με το 2009, όχι απλά είχαν πετάξει, αλλά είχαν εκτιναχθεί τόσο (επαναλαμβάνω, σε σχέση με το 2009), που πλέον... είχαν ξεφύγει από τη γήινη βαρύτητα, και ήταν σε τροχιά, ανάμεσα στους -όχι πολύ ακριβότερους, ειδικά από τα εισαγωγής προϊόντα που βρίσκει κανείς σε αργεντίνικα σούπερ μάρκετ- τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους μας... Η φίλη μου παραπονιέται, λέει ότι οι τιμές έχουν ανέβει πολύ, επιτρέψτε μου όμως, έχοντας πάει σε αρκετές χώρες περισσότερες από μία φορές (δύο, τρεις, ή και περισσότερες), κι έχοντας παρατηρήσει τις από-χρονιά-σε-χρονιά διαφορές στις τιμές αλλού, να “πω” ότι οι τιμές εδώ παραμένουν “φιλικότατες”. Μπορείς να χαρείς πρωινό (ρότι με μπανάνα μέσα, ή αυγό, και ντόπιο τσάι) με λιγότερο από ένα ευρώ, και γεύμα (σε απλό μαγαζί) με λιγότερα από δύο. Γεύμα-μούρλια, και σε ποσότητα που σε αφήνει με την αίσθηση ότι τα έξι, εφτά, οκτώ ρίνγκιτ σου, ήταν απόλυτα καλοξοδεμένα.

Μία και μισή το μεσημέρι εδώ... Ώρα για φαγητό (με βλέπω να πηγαίνω σε κινέζικο για το λατρεμένο μου char kway teow -πέντε ρίνγκιτ, 1,25 ευρώ, η μεγάλη μερίδα. Με τέτοιες τιμές, δεν ασχολούμαι με τις “μικρές”, και λίγο φθηνότερες, μερίδες).
 

KLEOPATRA

Member
Μηνύματα
5.869
Likes
2.260
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ειρηνικος ..παντου
Οπα .. ! Γεια σου βρε Δημητρη !
Πως απο τη Λατινικη Αμερικη βρεθηκες στην αντιπερα οχθη στην Ασια ..τι εκπληξη κιαυτη!!!
Να περνας καλα ..θα σε διαβαζουμε.
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.109
Μηνύματα
880.612
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom