ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Ξημέρωσε!!! Ξημέρωσε!!! Επιτέλους Ιωάννα τράβηξε τις κουρτίνες. Αρχίσαμε να σηκωνόμαστε όλοι σιγά σιγά αλλά ως δια μαγείας ανακαλύπτουμε ότι έχουμε προσαρμοστεί στο υψόμετρο και είμαστε μια χαρά. Η Ίριδα δένει μια κλωτσιά στη λεκάνη, η Ισαβέλλα μου πετάει τα χάπια – φτάνει πια- και η νταμιτζάνα με το οξυγόνο μπαίνει στο σακίδιο. Με φθόνο πια κοιτάμε την Ιωάννα η οποία σιγοτραγουδώντας ανοίγει τον αλητάμπουρα. Ναι με φθόνο γιατί οι υπόλοιποι ακούγοντας τις προσταγές της Ντρόγα παρατήσαμε τα σακίδιά μας στη Λάσα.
-Τι να τα κάνετε, λες ,και θα τολμήσετε να αλλάξετε ρούχα στο χάλι που θα είστε; Ή θα πλυθείτε στο γάργαρο νερό των πηγών. Πάρτε όσο πιο λίγα πράγματα μπορείτε. Η Ιωάννα είπε ότι εγώ δεν αφήνω τον αλητάμπουρα και έτσι σκυμμένη πάνω του μουρμούραγε το 5 ή το 6 σήμερα. Καθότι η ημετέρα είχε φτιάξει τα ρούχα της σε σακουλάκια ανά ημέρα, σήμερα στη λίμνη το σακούλι 6, αύριο που θα μείνουμε σε καλύτερο χώρο τα σινιέ το νο 7 κοκ. Η Ίριδα τσαντισμένη σκέφτεται να της βουτήξει το νο 8 για να την μπλοκάρει. Αφού τελειώσαμε το πακετάρισμα ήρθε η μεγάλη στιγμή , που πάμε για τουαλέτα; Κανείς δεν ήθελε να πάει σε εκείνες τις κοινόχρηστες που απείχαν και 500 μέτρα από τα κοτετσόσπιτα. Χαζοί ήταν να τα βάλουν και κοντά, πέθαινε γιακ σε 10 μέτρα από τη βρώμα. Ρίχνοντας μια ματιά έξω, πανικός όλοι έχουν ξυπνήσει νομάδες, τουρίστες, άλογα, γιακ. Ξαφνικά ο Δημήτρης ρίχνει την ιδέα …….στο μοναστήρι. Τρελάθηκες ρε…… Που είναι το μοναστήρι; Πόσο μακριά; Θα προλάβουμε; Η Ίριδα με την Ισαβέλλα άρχισαν τα "OM MANI PADME HUM", ο Βούδας να μας συγχωρέσει, πετάξαμε τα πράγματά μας στο βανάκι και ξεκινήσαμε για το μοναστήρι. Το πανέμορφο στα μάτια μας εκείνη τη στιγμή μοναστήρι. Tashi Do . Οι περισσότεροι ταξιδιώτες που έρχονται στη λίμνη πηγαίνουν κατευθείαν στο Tashi Do, που βρίσκεται σε μια μυτερή προεξοχή της γης στη νοτιοανατολική γωνία της λίμνης. Εδώ στους πρόποδες των δύο, σε σχήμα σφήνας λόφων, υπάρχει ένα ζευγάρι μικρών ναών με θέα, από τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης μέχρι το χιονισμένο βουνό Nyenchen (7111m) που ανήκει στην οροσειρά Tangla. Οι μισοί μπήκαν στο μοναστήρι και οι άλλοι μισοί στον άλλο ιερό χώρο που ο καθένας πηγαίνει συνήθως μόνος του στις δυτικές κοινωνίες. Το πρώτο παρεκκλήσι είναι το μικρότερο αλλά και πιο ατμοσφαιρικό από τα δύο. Είναι αφιερωμένο στον Luwang Gyelpo, βασιλιά των nagas (ιερών φιδιών). Ένας μοναχός υπήρχε μόνο , καλοσυνάτος και ευτυχής που έβλεπε λευκούς στο χώρο του. Που να ήξερε το λόγο της επίσκεψής μας. Το δεύτερο παρεκκλήσι διαθέτει ένα άγαλμα του Guru Rinpoche και τα αγάλματα της τριάδας δηλ. Opange, Chenresig και Ρema, οι οποίοι είναι οι προστάτες της περιοχής. Α, μη ξεχάσουμε και τον Nyenchen Tangilha πάνω σε άλογο και τη μπλε Nam-TSO, τη θεά της λίμνης που οδηγεί ένα ποτάμι νερού, διότι οι Θιβετιανοί άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη φύση θεοποιούσαν κάθε τι που είχε να κάνει με αυτήν. Έτσι και αλλιώς και οι δύο θεότητες έχουν τις ρίζες τους στην πίστη Bon, σαμανιστική πανάρχαια θρησκεία πρότερη από τον Βουδισμό. Με μπουφάν, κασκόλ, γάντια, ισοθερμικές κάλτσες και ότι άλλο είχε ο καθένας κατευθυνθήκαμε στα παράλια της λίμνης. Όχι ομπρέλες και ξαπλώστρες δεν υπήρχαν, ούτε μπαράκια με μουσική. Μόνο πουλιά , λίμνη, βουναλάκια με πέτρες και ο σιωπηλός εαυτός μας. Τρεις από εμάς πήραν την μεγάλη απόφαση για μια βόλτα που θα διαρκούσε περισσότερο από μία ώρα και χωρίς τη νταμιτζάνα μαζί μας. Υπάρχουν πολλές περπατάδες γύρω από τη λίμνη, η κυριότερη όμως ξεκινά δυτικά από το χώρο των καταλυμάτων και περνά μέσα από μια σπηλιά με ερημίτες που είναι κρυμμένη πίσω από μία προεξοχή του βράχου. Το μονοπάτι συνεχίζει γύρω από ένα βραχώδες ακρωτήρι, Cairns το λένε νομίζω, που είναι γεμάτο με σημαίες προσευχής, όπου οι προσκυνητές κάνουν ένα τελετουργικό πλύσιμο και στη συνέχεια συνεχίζει το μέσα από πολλά σπήλαια. Περπατούσαμε αμίλητοι, κοιτάζοντας μια τον καταγάλανο ουρανό, μια τα βράχια, πότε τη λίμνη και πότε πότε η κατεύθυνση του βλέμματός μας έμοιαζε να χάνεται κάπου ανάμεσα στις απέναντι βουνοκορφές. Πανύψηλες, θεόρατες, σκεπασμένες με χιόνια που δε λιώνουν ποτέ, μαγνητίζουν το βλέμμα του περαστικού πάντα. Η σκέψη γεμίζει από θαυμασμό και δέος γι αυτούς τους τεράστιους επιβλητικούς όγκους. Περνάμε δίπλα από τους δίδυμους βράχους για τους οποίους οι ντόπιοι λένε ότι μοιάζουν με δύο χέρια στο χαιρετισμό Namaste και είναι συνδεδεμένα βάση της μυθολογίας τους με τα αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά του διαλογισμού. Έγινε βέβαια η δέουσα ελληνική κριτική περί αυτού, κάποιος ξέχασε να μας χαιρετήσει, του κόπηκαν τα χέρια κλπ Ξαφνικά ανάμεσα από τους δύο αυτούς τους βράχους, βλέπουμε να κατεβαίνει απότομα προς τα κάτω μια οικογένεια Θιβετιανών. Μα καλά πως αντέχουν, τρελάθηκαν, τι έχουν για αίμα αυτοί τούρμπο; Αρχίσαμε τις χαιρετούρες , teshitele, teshitele, βρε λάθος τα λέτε φωνάζει η Ιωάννα, κοιτάει το ρολόι της , τώρα λέμε sapotele, καθότι στο Θιβέτ 6-11 το πρωί ισχύει το καλημέρα=sapotele, 11-4 το καλησπέρα= teshitele, 4-7 το καλό απόγευμα=nigoutele και μετά της 7 το καληνύχτα=kondutele. Αχ..που είναι εκείνο το αγαπημένο Νεπάλ που με ένα namaste τέλειωνες, πρωί, μεσημέρι , βράδυ. Περπατούσαμε όλοι μαζί, με γέλια , αγγίγματα, τεράστια χαμόγελα , προσπάθειες επικοινωνίας με τη διεθνή νοηματική γλώσσα. Ένα δεν κάναμε, να κουβαλάμε πέτρες. Διότι η περί ου ο λόγος οικογένεια κουβαλούσε ένα σωρό πέτρες, ένα κοτρώνι ο καθένας. Είδαμε και πάθαμε να καταλάβουμε τι κάνουν, τις παίρνουν για να χτίσουν μπααα, τις παίρνουν για να τις πετάξουν στη λίμνη μπααααα, τους έβαλε τιμωρία η Ντρόγκα γιατί δεν ήξεραν το μάθημα βουδιστικά Α, μπααα. Τελικά η Ιωάννα που τα σπίκαρε τα Θιβετιάνικα πια πολύ καλά μας ειδοποίησε. Πρέπει να πάρουμε πέτρες. Γιατί;;; Εδώ όλοι Arial]δοκιμάζουν την πίστη τους στο θεό των βουνών, με τη μεταφορά μιας βαριάς πέτρας από τα βουνά Nyenchen Tanglha. Όσο πιο μεγάλη η κοτρώνα, τόσο πιο μεγάλη η αμαρτία που κουβαλούν και θέλουν στο τέλος να αφήσουν τις αμαρτίες τους στη λίμνη. Ιωάννα είσαι καλά;;;
-Εγώ θα πάρω, και σκύβει και παίρνει ένα πετραδάκι όσο το νύχι μας. Όχι εκείνη πάρε τη δικιά μου ,της δείχνει η Θιβετιανή, μια κοτρώνα να, 2-3 κιλά. –Α, όχι, να μη σας τη στερήσω, εξάλλου ο καθείς με τις αμαρτίες του της λέει χαμογελώντας η Ιωάννα, αφήνει και το πετραδάκι και κάνει ότι θέλει να βγάλει φωτογραφίες. Αυτό μας έσωσε, οι Θιβετιανοί προχώρησαν ακάθεκτοι προς το τέλος του γύρου κουβαλώντας μαζί τους τα τάπερ, θερμός με νερό, φαγητά , τα ψώνια της λαικής κλπ οι αθεόφοβοι. Ήθελαν να φτάσουν γρήγορα για να απιθώσουν τις πέτρες τους στο ιερό σημείο, να αφήσουν τις αμαρτίες τους, να ρίξουν και δυο τρεις προσευχές και να συνεχίσουν. Φτάνοντας και εμείς αεράτοι στο τέλος βλέπουμε οι κακόμοιροι ένα τεράστιο βουνό από κοτρώνια – αμαρτίες, σημαίες με προσευχές , πέτρες με προσευχές και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος σε συνοδεία πάντα με προσευχή. Η Ντρόγκα και ο οδηγός μας έψαχναν και όταν τελικά φτάσαμε άρχισαν να μας κατσαδιάζουν στα Θιβετιανά, αυτές οι λέξεις δεν γράφονται είναι XXX, μας τσουβάλιασαν στο βανάκι, την κοιτάξαμε με εκείνο το βλέμμα που λέει δε θέλω αγριάδες, πάρε με με το καλό να γίνω μούσι να με ξυρίσεις, ξαναείπε κάτι ουρλιάζοντας και βάζει στο πιονερ ένα cd με τον Θιβετιανό ρουβά συνοδεία τερζή και μπέλλου. Ααααααααα, η τιμωρία που δεν κουβαλήσαμε τα κοτρώνια. Και ανεβαίνουμε στα 5190 μέτρα υψόμετρο.
-Τι να τα κάνετε, λες ,και θα τολμήσετε να αλλάξετε ρούχα στο χάλι που θα είστε; Ή θα πλυθείτε στο γάργαρο νερό των πηγών. Πάρτε όσο πιο λίγα πράγματα μπορείτε. Η Ιωάννα είπε ότι εγώ δεν αφήνω τον αλητάμπουρα και έτσι σκυμμένη πάνω του μουρμούραγε το 5 ή το 6 σήμερα. Καθότι η ημετέρα είχε φτιάξει τα ρούχα της σε σακουλάκια ανά ημέρα, σήμερα στη λίμνη το σακούλι 6, αύριο που θα μείνουμε σε καλύτερο χώρο τα σινιέ το νο 7 κοκ. Η Ίριδα τσαντισμένη σκέφτεται να της βουτήξει το νο 8 για να την μπλοκάρει. Αφού τελειώσαμε το πακετάρισμα ήρθε η μεγάλη στιγμή , που πάμε για τουαλέτα; Κανείς δεν ήθελε να πάει σε εκείνες τις κοινόχρηστες που απείχαν και 500 μέτρα από τα κοτετσόσπιτα. Χαζοί ήταν να τα βάλουν και κοντά, πέθαινε γιακ σε 10 μέτρα από τη βρώμα. Ρίχνοντας μια ματιά έξω, πανικός όλοι έχουν ξυπνήσει νομάδες, τουρίστες, άλογα, γιακ. Ξαφνικά ο Δημήτρης ρίχνει την ιδέα …….στο μοναστήρι. Τρελάθηκες ρε…… Που είναι το μοναστήρι; Πόσο μακριά; Θα προλάβουμε; Η Ίριδα με την Ισαβέλλα άρχισαν τα "OM MANI PADME HUM", ο Βούδας να μας συγχωρέσει, πετάξαμε τα πράγματά μας στο βανάκι και ξεκινήσαμε για το μοναστήρι. Το πανέμορφο στα μάτια μας εκείνη τη στιγμή μοναστήρι. Tashi Do . Οι περισσότεροι ταξιδιώτες που έρχονται στη λίμνη πηγαίνουν κατευθείαν στο Tashi Do, που βρίσκεται σε μια μυτερή προεξοχή της γης στη νοτιοανατολική γωνία της λίμνης. Εδώ στους πρόποδες των δύο, σε σχήμα σφήνας λόφων, υπάρχει ένα ζευγάρι μικρών ναών με θέα, από τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης μέχρι το χιονισμένο βουνό Nyenchen (7111m) που ανήκει στην οροσειρά Tangla. Οι μισοί μπήκαν στο μοναστήρι και οι άλλοι μισοί στον άλλο ιερό χώρο που ο καθένας πηγαίνει συνήθως μόνος του στις δυτικές κοινωνίες. Το πρώτο παρεκκλήσι είναι το μικρότερο αλλά και πιο ατμοσφαιρικό από τα δύο. Είναι αφιερωμένο στον Luwang Gyelpo, βασιλιά των nagas (ιερών φιδιών). Ένας μοναχός υπήρχε μόνο , καλοσυνάτος και ευτυχής που έβλεπε λευκούς στο χώρο του. Που να ήξερε το λόγο της επίσκεψής μας. Το δεύτερο παρεκκλήσι διαθέτει ένα άγαλμα του Guru Rinpoche και τα αγάλματα της τριάδας δηλ. Opange, Chenresig και Ρema, οι οποίοι είναι οι προστάτες της περιοχής. Α, μη ξεχάσουμε και τον Nyenchen Tangilha πάνω σε άλογο και τη μπλε Nam-TSO, τη θεά της λίμνης που οδηγεί ένα ποτάμι νερού, διότι οι Θιβετιανοί άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη φύση θεοποιούσαν κάθε τι που είχε να κάνει με αυτήν. Έτσι και αλλιώς και οι δύο θεότητες έχουν τις ρίζες τους στην πίστη Bon, σαμανιστική πανάρχαια θρησκεία πρότερη από τον Βουδισμό. Με μπουφάν, κασκόλ, γάντια, ισοθερμικές κάλτσες και ότι άλλο είχε ο καθένας κατευθυνθήκαμε στα παράλια της λίμνης. Όχι ομπρέλες και ξαπλώστρες δεν υπήρχαν, ούτε μπαράκια με μουσική. Μόνο πουλιά , λίμνη, βουναλάκια με πέτρες και ο σιωπηλός εαυτός μας. Τρεις από εμάς πήραν την μεγάλη απόφαση για μια βόλτα που θα διαρκούσε περισσότερο από μία ώρα και χωρίς τη νταμιτζάνα μαζί μας. Υπάρχουν πολλές περπατάδες γύρω από τη λίμνη, η κυριότερη όμως ξεκινά δυτικά από το χώρο των καταλυμάτων και περνά μέσα από μια σπηλιά με ερημίτες που είναι κρυμμένη πίσω από μία προεξοχή του βράχου. Το μονοπάτι συνεχίζει γύρω από ένα βραχώδες ακρωτήρι, Cairns το λένε νομίζω, που είναι γεμάτο με σημαίες προσευχής, όπου οι προσκυνητές κάνουν ένα τελετουργικό πλύσιμο και στη συνέχεια συνεχίζει το μέσα από πολλά σπήλαια. Περπατούσαμε αμίλητοι, κοιτάζοντας μια τον καταγάλανο ουρανό, μια τα βράχια, πότε τη λίμνη και πότε πότε η κατεύθυνση του βλέμματός μας έμοιαζε να χάνεται κάπου ανάμεσα στις απέναντι βουνοκορφές. Πανύψηλες, θεόρατες, σκεπασμένες με χιόνια που δε λιώνουν ποτέ, μαγνητίζουν το βλέμμα του περαστικού πάντα. Η σκέψη γεμίζει από θαυμασμό και δέος γι αυτούς τους τεράστιους επιβλητικούς όγκους. Περνάμε δίπλα από τους δίδυμους βράχους για τους οποίους οι ντόπιοι λένε ότι μοιάζουν με δύο χέρια στο χαιρετισμό Namaste και είναι συνδεδεμένα βάση της μυθολογίας τους με τα αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά του διαλογισμού. Έγινε βέβαια η δέουσα ελληνική κριτική περί αυτού, κάποιος ξέχασε να μας χαιρετήσει, του κόπηκαν τα χέρια κλπ Ξαφνικά ανάμεσα από τους δύο αυτούς τους βράχους, βλέπουμε να κατεβαίνει απότομα προς τα κάτω μια οικογένεια Θιβετιανών. Μα καλά πως αντέχουν, τρελάθηκαν, τι έχουν για αίμα αυτοί τούρμπο; Αρχίσαμε τις χαιρετούρες , teshitele, teshitele, βρε λάθος τα λέτε φωνάζει η Ιωάννα, κοιτάει το ρολόι της , τώρα λέμε sapotele, καθότι στο Θιβέτ 6-11 το πρωί ισχύει το καλημέρα=sapotele, 11-4 το καλησπέρα= teshitele, 4-7 το καλό απόγευμα=nigoutele και μετά της 7 το καληνύχτα=kondutele. Αχ..που είναι εκείνο το αγαπημένο Νεπάλ που με ένα namaste τέλειωνες, πρωί, μεσημέρι , βράδυ. Περπατούσαμε όλοι μαζί, με γέλια , αγγίγματα, τεράστια χαμόγελα , προσπάθειες επικοινωνίας με τη διεθνή νοηματική γλώσσα. Ένα δεν κάναμε, να κουβαλάμε πέτρες. Διότι η περί ου ο λόγος οικογένεια κουβαλούσε ένα σωρό πέτρες, ένα κοτρώνι ο καθένας. Είδαμε και πάθαμε να καταλάβουμε τι κάνουν, τις παίρνουν για να χτίσουν μπααα, τις παίρνουν για να τις πετάξουν στη λίμνη μπααααα, τους έβαλε τιμωρία η Ντρόγκα γιατί δεν ήξεραν το μάθημα βουδιστικά Α, μπααα. Τελικά η Ιωάννα που τα σπίκαρε τα Θιβετιάνικα πια πολύ καλά μας ειδοποίησε. Πρέπει να πάρουμε πέτρες. Γιατί;;; Εδώ όλοι Arial]δοκιμάζουν την πίστη τους στο θεό των βουνών, με τη μεταφορά μιας βαριάς πέτρας από τα βουνά Nyenchen Tanglha. Όσο πιο μεγάλη η κοτρώνα, τόσο πιο μεγάλη η αμαρτία που κουβαλούν και θέλουν στο τέλος να αφήσουν τις αμαρτίες τους στη λίμνη. Ιωάννα είσαι καλά;;;
-Εγώ θα πάρω, και σκύβει και παίρνει ένα πετραδάκι όσο το νύχι μας. Όχι εκείνη πάρε τη δικιά μου ,της δείχνει η Θιβετιανή, μια κοτρώνα να, 2-3 κιλά. –Α, όχι, να μη σας τη στερήσω, εξάλλου ο καθείς με τις αμαρτίες του της λέει χαμογελώντας η Ιωάννα, αφήνει και το πετραδάκι και κάνει ότι θέλει να βγάλει φωτογραφίες. Αυτό μας έσωσε, οι Θιβετιανοί προχώρησαν ακάθεκτοι προς το τέλος του γύρου κουβαλώντας μαζί τους τα τάπερ, θερμός με νερό, φαγητά , τα ψώνια της λαικής κλπ οι αθεόφοβοι. Ήθελαν να φτάσουν γρήγορα για να απιθώσουν τις πέτρες τους στο ιερό σημείο, να αφήσουν τις αμαρτίες τους, να ρίξουν και δυο τρεις προσευχές και να συνεχίσουν. Φτάνοντας και εμείς αεράτοι στο τέλος βλέπουμε οι κακόμοιροι ένα τεράστιο βουνό από κοτρώνια – αμαρτίες, σημαίες με προσευχές , πέτρες με προσευχές και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος σε συνοδεία πάντα με προσευχή. Η Ντρόγκα και ο οδηγός μας έψαχναν και όταν τελικά φτάσαμε άρχισαν να μας κατσαδιάζουν στα Θιβετιανά, αυτές οι λέξεις δεν γράφονται είναι XXX, μας τσουβάλιασαν στο βανάκι, την κοιτάξαμε με εκείνο το βλέμμα που λέει δε θέλω αγριάδες, πάρε με με το καλό να γίνω μούσι να με ξυρίσεις, ξαναείπε κάτι ουρλιάζοντας και βάζει στο πιονερ ένα cd με τον Θιβετιανό ρουβά συνοδεία τερζή και μπέλλου. Ααααααααα, η τιμωρία που δεν κουβαλήσαμε τα κοτρώνια. Και ανεβαίνουμε στα 5190 μέτρα υψόμετρο.
Attachments
Last edited by a moderator:
Ότι πρέπει είμαι για το υψόμετρο, ε ? 
Δεν μπορώ παρά ν ακολουθήσω στην αναρρίχηση
