ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
Για εκείνο το βράδυ δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο γιατί κοιμήθηκα, έναν βαθύ, ξεκούραστο, φυσιολογικό ύπνο. Επιτέλους.
Μετά από ένα καλό πρωινό, φύγαμε από την Λάσα για το Samye. Από τα πρώτα μοναστήρια που κτίστηκαν στο Θιβέτ το 770 περίπου. Ήξερα ότι έχει το σχήμα τεράστιας μαντάλα και ότι πολλοί Βουδιστές ταξιδεύουν από πολλά χιλιόμετρα μακριά για να προσκυνήσουν εκεί. Όμως εμένα την ώρα που ξεκινούσαμε για την διαδρομή μας το μόνο που με ενθουσίαζε ήταν η προοπτική να διανύσουμε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομή με βάρκα, καθώς το Samye βρίσκεται κοντά στην όχθη μια τεράστιας λίμνης. Ευχαρίστως θα ανέφερα το όνομα της λίμνης εάν και εφόσον οι Κινεζικές αρχές δεν είχαν φροντίσει να με απαλλάξουν από τον οδηγό μου. Ζητώ συγνώμη για την ατελής ενημέρωση και συνεχίζω.
Φτάσαμε λοιπόν στις όχθες της λίμνης που έπρεπε να διασχίσουμε, αποχαιρετήσαμε την Ντρόγκα και τον οδηγό μας που θα έκαναν το γύρω της λίμνης και θα μας συναντούσαν έξω από το μοναστήρι και επιβιβαστήκαμε στην βάρκα που θα μας περνούσε απέναντι. Από εκεί θα παίρναμε ένα από τα βαν-ταξί που περιμένουν τους τουρίστες και τους πιστούς για να τους μεταφέρουν στο μοναστήρι.
Μαζί μας ταξίδευαν δύο οικογένειες Θιβετιανών, ήρεμοι άνθρωποι, ντυμένοι με τις καλές τους φορεσιές, με τα όμορφα καπέλα τους και τα σκαμμένα πρόσωπα τους. Ότι πρέπει για να κάνουν το ταξίδι μας πιο γλυκό και ευχάριστο.
Και τρείς Κινεζούλες τουρίστριες, με τις φωτογραφικές τους μηχανές, ότι πρέπει για να μετατρέψουν το ταξίδι μας σε ένα εκνευριστικό και συνεχές κλικ κλακ μηχανών και ατέλειωτων πόζων.
Η βάρκα ξεκίνησε να σχίζει τα νερά μιας μεγάλης θολής υδάτινης επιφάνειας, και γύρω μας υπήρχαν τι; Μπράβο το βρήκατε: βουνά, πολλά βουνά. Οι κινεζούλες άρχισαν να φωτογραφίζονται με τα σωσίβια. Πρώτα η μία κινεζούλα μόνη της, μετά η άλλη μόνη της μετά η τρίτη μόνη της, μετά δύο δύο μαζί εναλλάξ.
Κρίμα που τα νερά ήταν θολά, όπως στα περισσότερα μέρη της Ασίας. Επειδή ήδη είχαμε χαρεί την Ναμ Τσο με τα γαλάζια της χρώματα ήλπιζα πως όλες οι λίμνες του Θιβέτ θα είχαν ανάλογο χρώμα.
Οι κινεζούλες είχαν μεταφερθεί στην πλώρη φωτογραφίζονταν η κάθε μία χωριστά και μετά δύο δύο εναλλάξ.
Η κυρία με το καπέλο δίπλα μου προσπαθούσε να συγκρατήσει την κορούλα της. Η μικρή έδειχνε μεγάλη περιέργεια για αυτήν την περίεργη εξάδα τουριστών με τα σακίδια και τα μάτια περισκόπια.
Οι κινεζούλες πλεύρισαν τον οδηγό της βάρκας, έβγαζαν φωτογραφία μαζί του, πρώτα μία μία ξεχωριστά και μετά δύο δύο εναλλάξ.
Μετά τις πρώτες ανταλλαγές χαμόγελων και νοημάτων, μάνα και κόρη απέκτησαν αρκετό θάρρος μαζί μας. Μου τσιμπούσαν τα χέρια και μου έδειχναν τα δικά τους άτριχα μπράτσα.
Οι κινεζούλες έδιωξαν τον βαρκάρη και έβγαζαν φωτογραφίες στην θέση του τιμονιέρη πρώτα μια μια και μετά δύο… πως τι είπατε; Σας έχουν πρήξει οι κινεζούλες και οι φωτογραφίες τους. Δεν κατάλαβα εγώ δηλαδή που τις ανέχτηκα μιάμιση ώρα ταξίδι να τις βλέπω να περιφέρονται συνεχώς στο οπτικό μου πεδίο με το χαμόγελο της κολγκειτ και να ποζάρουν με το σήμα της νίκης σε κάθε ίντσα της βάρκας δεν μετράω; Που δεν σταυρώσαμε φωτογραφία της προκοπής καθώς έμπαιναν συνεχώς μπροστά μας; Δηλαδή για τίποτε πια δεν μπορώ να παραπονεθώ; Να μην πω τον πόνο μου;
Εκνευρίστηκα τώρα, θα σας βάλω ένα τραγούδι για να σας εκδικηθώ. Παλιοεγωιστές.
Μετά από ένα καλό πρωινό, φύγαμε από την Λάσα για το Samye. Από τα πρώτα μοναστήρια που κτίστηκαν στο Θιβέτ το 770 περίπου. Ήξερα ότι έχει το σχήμα τεράστιας μαντάλα και ότι πολλοί Βουδιστές ταξιδεύουν από πολλά χιλιόμετρα μακριά για να προσκυνήσουν εκεί. Όμως εμένα την ώρα που ξεκινούσαμε για την διαδρομή μας το μόνο που με ενθουσίαζε ήταν η προοπτική να διανύσουμε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομή με βάρκα, καθώς το Samye βρίσκεται κοντά στην όχθη μια τεράστιας λίμνης. Ευχαρίστως θα ανέφερα το όνομα της λίμνης εάν και εφόσον οι Κινεζικές αρχές δεν είχαν φροντίσει να με απαλλάξουν από τον οδηγό μου. Ζητώ συγνώμη για την ατελής ενημέρωση και συνεχίζω.
Φτάσαμε λοιπόν στις όχθες της λίμνης που έπρεπε να διασχίσουμε, αποχαιρετήσαμε την Ντρόγκα και τον οδηγό μας που θα έκαναν το γύρω της λίμνης και θα μας συναντούσαν έξω από το μοναστήρι και επιβιβαστήκαμε στην βάρκα που θα μας περνούσε απέναντι. Από εκεί θα παίρναμε ένα από τα βαν-ταξί που περιμένουν τους τουρίστες και τους πιστούς για να τους μεταφέρουν στο μοναστήρι.
Μαζί μας ταξίδευαν δύο οικογένειες Θιβετιανών, ήρεμοι άνθρωποι, ντυμένοι με τις καλές τους φορεσιές, με τα όμορφα καπέλα τους και τα σκαμμένα πρόσωπα τους. Ότι πρέπει για να κάνουν το ταξίδι μας πιο γλυκό και ευχάριστο.
Και τρείς Κινεζούλες τουρίστριες, με τις φωτογραφικές τους μηχανές, ότι πρέπει για να μετατρέψουν το ταξίδι μας σε ένα εκνευριστικό και συνεχές κλικ κλακ μηχανών και ατέλειωτων πόζων.
Η βάρκα ξεκίνησε να σχίζει τα νερά μιας μεγάλης θολής υδάτινης επιφάνειας, και γύρω μας υπήρχαν τι; Μπράβο το βρήκατε: βουνά, πολλά βουνά. Οι κινεζούλες άρχισαν να φωτογραφίζονται με τα σωσίβια. Πρώτα η μία κινεζούλα μόνη της, μετά η άλλη μόνη της μετά η τρίτη μόνη της, μετά δύο δύο μαζί εναλλάξ.
Κρίμα που τα νερά ήταν θολά, όπως στα περισσότερα μέρη της Ασίας. Επειδή ήδη είχαμε χαρεί την Ναμ Τσο με τα γαλάζια της χρώματα ήλπιζα πως όλες οι λίμνες του Θιβέτ θα είχαν ανάλογο χρώμα.
Οι κινεζούλες είχαν μεταφερθεί στην πλώρη φωτογραφίζονταν η κάθε μία χωριστά και μετά δύο δύο εναλλάξ.
Η κυρία με το καπέλο δίπλα μου προσπαθούσε να συγκρατήσει την κορούλα της. Η μικρή έδειχνε μεγάλη περιέργεια για αυτήν την περίεργη εξάδα τουριστών με τα σακίδια και τα μάτια περισκόπια.
Οι κινεζούλες πλεύρισαν τον οδηγό της βάρκας, έβγαζαν φωτογραφία μαζί του, πρώτα μία μία ξεχωριστά και μετά δύο δύο εναλλάξ.
Μετά τις πρώτες ανταλλαγές χαμόγελων και νοημάτων, μάνα και κόρη απέκτησαν αρκετό θάρρος μαζί μας. Μου τσιμπούσαν τα χέρια και μου έδειχναν τα δικά τους άτριχα μπράτσα.
Οι κινεζούλες έδιωξαν τον βαρκάρη και έβγαζαν φωτογραφίες στην θέση του τιμονιέρη πρώτα μια μια και μετά δύο… πως τι είπατε; Σας έχουν πρήξει οι κινεζούλες και οι φωτογραφίες τους. Δεν κατάλαβα εγώ δηλαδή που τις ανέχτηκα μιάμιση ώρα ταξίδι να τις βλέπω να περιφέρονται συνεχώς στο οπτικό μου πεδίο με το χαμόγελο της κολγκειτ και να ποζάρουν με το σήμα της νίκης σε κάθε ίντσα της βάρκας δεν μετράω; Που δεν σταυρώσαμε φωτογραφία της προκοπής καθώς έμπαιναν συνεχώς μπροστά μας; Δηλαδή για τίποτε πια δεν μπορώ να παραπονεθώ; Να μην πω τον πόνο μου;
Εκνευρίστηκα τώρα, θα σας βάλω ένα τραγούδι για να σας εκδικηθώ. Παλιοεγωιστές.
Attachments
-
16,2 KB Προβολές: 92
-
194,9 KB Προβολές: 93
-
201,5 KB Προβολές: 90
-
24,4 KB Προβολές: 139
Last edited by a moderator: