ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο by STAV
- Κεφάλαιο 5ο by STAV
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο by STAV][quote="ioanna karagianni, post: 0"]Η επόμενη στάση μας ήταν το Serramonastery. Από αυτό το μοναστήρι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Υποψιάζομαι ότι και οι άλλοι στην ίδια κατάσταση θα είναι. Νομίζω ότι η αιτία της ομαδικής μας αμνησίας κρύβεται στα συμπτώματα του υψομέτρου που άρχισαν πλέον να γίνονται αισθητά, από το πρωί είχαμε πονοκέφαλο και τώρα αν και ήταν ακόμα πρωί αισθανόμασταν ήδη κουρασμένοι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τον άπειρο κόσμο που έπρεπε να σπρώξουμε και να στριμώξουμε για να περιηγηθούμε στον χώρο θεωρώ ότι το αλτσχάιμερ είναι κατανοητό. Αν ο STAV θυμάται κάτι παραπάνω καλώς αλλιώς ανοίχτε καμιά εγκυκλοπαίδεια. [/quote
- Κεφάλαιο 9ο by STAV
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο by STAV
- Κεφάλαιο 14ο][quote="NTINA, post: 0"
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο by STAV
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο by STAV
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο by STAV]Να κοιμηθούμε μια κουβέντα είναι. Η Ιωάννα τράβηξε τις σατέν κουρτίνες του παραθύρου διότι ως γνωστόν διαλέγει πάντα κρεβάτι με θέα, η Ισαβέλλα άλλαξε θέση γιατί η υδρορροή ήταν προς τα μέσα και όχι προς τα έξω τοποθετημένη, η Ίριδα μέτρησε όλες τις ρωγμές που υπήρχαν πάνω από το κρεβάτι της, ο Δημήτρης είπε κάτι ελληνικότατο για τον Αυστριακό που δεν ήθελε να ταξιδέψει με τους Έλληνες μαζί-είπε κάτι και για Greekstatistics επίσης και δεν ήταν ο μόνος, αυτό μας κυνηγούσε σε όλο το ταξίδι- και η Φούλα τοποθέτησε τη νταμιτζάνα με το οξυγόνο πάνω στη στόφα. Ναι υπήρχε και στόφα που χρησίμευε για αποθήκευση αραχνών, φωλιά ποντικιών, πεδίο δράσης και εκπαίδευσης γατών κλπ. Τα δύο αγοράκια του διπλανού δωματίου ούτε που ακούγονταν, τα κακόμοιρα. Αυτά τα 17χρονα έκαναν το lifetrip, τ’ ακούτε εσείς ελληνίδες μανάδες; Σε αυτή την ηλικία τα στέλνουν μόνα τους στην άκρη του κόσμου για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους. Τέλος πάντων στα δικά μας, στο δωμάτιο όπου νερό δεν υπήρχε, καρέκλα δεν υπήρχε, τραπέζι δεν υπήρχε, τουαλέτα δεν υπήρχε, η πόρτα έκλεινε με ένα ξύλινο παλούκι εσωτερικά, διακόπτης της μοναδικής λάμπας στη μέση του δωματίου δεν υπήρχε. Το έλεγε η άλλη , τι τα θέλετε τόσα πράγματα. Άντε να κοιμηθείς. Αρχίσαμε να συζητάμε για το Reting και την επίσκεψή μας εκεί. Όλοι;;; όχι, ο Δημήτρης άρχισε να ροχαλίζει αμέσως, η Φούλα πήρε τη νταμιτζάνα παραμάσχαλα και η άλλη μη χάσει ευκαιρία -Α, ωραία θα διαβάσω χωρίς φακό. Οι υπόλοιποι λοιπόν αρχίσαμε κάτι να ψιλολέμε για το [B]Reting[/B][B]Monastery[/B]γιατί είναι ίσως το πιο σημαντικό βουδιστικό μοναστήρι του κεντρικού Θιβέτ. Οι ντόπιοι το ονομάζουν και "Radreng." To μοναστήρι Reting ιδρύθηκε από τον [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Atisha"]Atisha[/URL] το 1056 ως έδρα της συνιστώσας [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Kadam_%28Tibetan_Buddhism%29"]Kadampa[/URL]. O[URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Je_Tsongkhapa"]Tsongkapa[/URL] το 1400 μετασχημάτισε τη σχολή Kadampa η οποία έπειτα έγινε γνωστή ως νέα συνιστώσα Kadampa ή Gelug και το Reting έγινε το σημαντικότερο [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Gelug"]Gelugpa[/URL] μοναστήρι, η έδρα του [URL="http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Reting_Rinpoche"]Reting Rinpoche[/URL
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο][I]GANDEN MONASTERY[/I
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο by STAV
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο by STAV
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο by STAV
- Κεφάλαιο 34ο by STAV
- Κεφάλαιο 35ο
- Κεφάλαιο 36ο
- Κεφάλαιο 37ο
- Κεφάλαιο 38ο][B]ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1[/B
- Κεφάλαιο 39ο by STAV][B]Ο Master Chef στο Θιβέτ;;;[/B
- Κεφάλαιο 40ο
- Κεφάλαιο 41ο
- Κεφάλαιο 42ο
- Κεφάλαιο 43ο
- Κεφάλαιο 44ο
- Κεφάλαιο 45ο
- Κεφάλαιο 46ο
- Κεφάλαιο 47ο
- Κεφάλαιο 48ο
- Κεφάλαιο 49ο
- Κεφάλαιο 50ο by STAV
- Κεφάλαιο 51ο by STAV
- Κεφάλαιο 52ο][attach=full]47120[/attach
- Κεφάλαιο 53ο by STAV][attach=full]47121[/attach
- Κεφάλαιο 54ο
- Κεφάλαιο 55ο by STAV][quote="KLEOPATRA, post: 0"
- Κεφάλαιο 56ο][attach=full]47134[/attach
- Κεφάλαιο 57ο
- Κεφάλαιο 58ο
- Κεφάλαιο 59ο
- Κεφάλαιο 60ο by STAV
- Φωτογραφίες
3. Το χωριό.
Αχ το χωριό!!! Αν ξέραμε πως θα ήταν οι πόλεις που μας περίμεναν στην συνέχεια θα το απολαμβάναμε περισσότερο.
Όταν βγήκαμε για βόλτα είχε πάρει να σουρουπώνει. Στα σχέδια μας ήταν να περιτριγυρίσουμε για λίγο και μετά ελπίζαμε να βρούμε κάπου να φάμε.
Περπατούσαμε κατά μήκος του φαρδύ κεντρικού δρόμου. Τα σπίτια ήταν αυτά τα κλασικά σπίτια που σας έχω περιγράψει τόσες φορές, με τους γκρίζους τοίχους, τα όμορφα παράθυρα, και τις σημαίες προσευχής, στις στέγες. Είχαν μεγάλες αυλές και περιβόλια με τους ιδιοκτήτες τους να σκαλίζουν ή να ταΐζουν κάποιο ζωντανό. Στο δρόμο κυκλοφορούσαν πολύ λίγα αυτοκίνητα, περισσότερες καρότσες, κάποιοι αργοπορημένοι περαστικοί που γύριζαν σπίτι τους, κότες, αγελάδες, γουρουνάκια και έξι τουρίστες.
Κάθετα στον μεγάλο δρόμο, ανοίγονταν μικρά λασπωμένα στενάκια που οδηγούσαν σε περισσότερα σπίτια. Αυτό που μας μπέρδευε ήταν ότι μερικά από τα σπίτια είχαν την κινεζική σημαία. Μάθαμε την επόμενη μέρα από την Ντρόγκα ότι η σημαία είναι υποχρεωτική για κάποιους.
Παίρνοντας στο κατόπι λοιπόν γουρουνάκια, κοτούλες και παιδάκια που γύριζαν σπίτι τους μετά από κάποιο θέλημα, φτάσαμε μέχρι το τέλος του χωριού. Προχωρήσαμε για λίγο ακόμα στην εξοχή ανάμεσα σε καλλιεργημένες εκτάσεις που σχημάτιζαν μεγάλα τετράγωνα στο έδαφος σε διάφορα χρώματα ανάλογα με την καλλιέργεια. Μετά πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο του γυρισμού. Στο κέντρο του χωριού ψάξαμε για κάποιο μαγαζί που θα μπορούσε να μας ταΐσει, όμως ή οι προσδοκίες μας ήταν πολύ μεγάλες ή οι υποδομές τους πολύ μικρές, αποφασίσαμε ότι καλά είναι και τα μπισκοτάκια που έχουμε μαζί μας, εγκαταλείψαμε την προσπάθεια και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο (ο Βούδας να το κάνει).
Αυτό το χωριό μου άφησε μια πολύ ωραία αίσθηση, χωρίς να το περιμένω. Ίσως γιατί ήταν από τα τελευταία αυθεντικά Θιβετιανά μέρη που μείναμε. Τις επόμενες μέρες θα κοιμόμασταν κυρίως σε μεγαλουπόλεις. Ήταν επίσης και μια καλή ευκαιρία να κρυφοκοιτάξουμε για λίγο ακόμα στις ζωές των χωρικών.
Όμως περισσότερο το αγαπήσαμε για το μεγάλο δώρο που μας πρόσφερε την επόμενη ημέρα, αλλά αυτό θα σας το πω μετά.
Αχ το χωριό!!! Αν ξέραμε πως θα ήταν οι πόλεις που μας περίμεναν στην συνέχεια θα το απολαμβάναμε περισσότερο.
Όταν βγήκαμε για βόλτα είχε πάρει να σουρουπώνει. Στα σχέδια μας ήταν να περιτριγυρίσουμε για λίγο και μετά ελπίζαμε να βρούμε κάπου να φάμε.
Περπατούσαμε κατά μήκος του φαρδύ κεντρικού δρόμου. Τα σπίτια ήταν αυτά τα κλασικά σπίτια που σας έχω περιγράψει τόσες φορές, με τους γκρίζους τοίχους, τα όμορφα παράθυρα, και τις σημαίες προσευχής, στις στέγες. Είχαν μεγάλες αυλές και περιβόλια με τους ιδιοκτήτες τους να σκαλίζουν ή να ταΐζουν κάποιο ζωντανό. Στο δρόμο κυκλοφορούσαν πολύ λίγα αυτοκίνητα, περισσότερες καρότσες, κάποιοι αργοπορημένοι περαστικοί που γύριζαν σπίτι τους, κότες, αγελάδες, γουρουνάκια και έξι τουρίστες.
Κάθετα στον μεγάλο δρόμο, ανοίγονταν μικρά λασπωμένα στενάκια που οδηγούσαν σε περισσότερα σπίτια. Αυτό που μας μπέρδευε ήταν ότι μερικά από τα σπίτια είχαν την κινεζική σημαία. Μάθαμε την επόμενη μέρα από την Ντρόγκα ότι η σημαία είναι υποχρεωτική για κάποιους.
Παίρνοντας στο κατόπι λοιπόν γουρουνάκια, κοτούλες και παιδάκια που γύριζαν σπίτι τους μετά από κάποιο θέλημα, φτάσαμε μέχρι το τέλος του χωριού. Προχωρήσαμε για λίγο ακόμα στην εξοχή ανάμεσα σε καλλιεργημένες εκτάσεις που σχημάτιζαν μεγάλα τετράγωνα στο έδαφος σε διάφορα χρώματα ανάλογα με την καλλιέργεια. Μετά πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο του γυρισμού. Στο κέντρο του χωριού ψάξαμε για κάποιο μαγαζί που θα μπορούσε να μας ταΐσει, όμως ή οι προσδοκίες μας ήταν πολύ μεγάλες ή οι υποδομές τους πολύ μικρές, αποφασίσαμε ότι καλά είναι και τα μπισκοτάκια που έχουμε μαζί μας, εγκαταλείψαμε την προσπάθεια και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο (ο Βούδας να το κάνει).
Αυτό το χωριό μου άφησε μια πολύ ωραία αίσθηση, χωρίς να το περιμένω. Ίσως γιατί ήταν από τα τελευταία αυθεντικά Θιβετιανά μέρη που μείναμε. Τις επόμενες μέρες θα κοιμόμασταν κυρίως σε μεγαλουπόλεις. Ήταν επίσης και μια καλή ευκαιρία να κρυφοκοιτάξουμε για λίγο ακόμα στις ζωές των χωρικών.
Όμως περισσότερο το αγαπήσαμε για το μεγάλο δώρο που μας πρόσφερε την επόμενη ημέρα, αλλά αυτό θα σας το πω μετά.
Attachments
-
16,2 KB Προβολές: 92
-
194,9 KB Προβολές: 93
-
201,5 KB Προβολές: 90
-
24,4 KB Προβολές: 139
Last edited by a moderator: